Δημοσίευση: 29 Οκτωβρίου, 2010
> Οι πολιτικοί καβγάδες των ημερών δείχνουν ότι ΟΛΟΙ γνώριζαν
> Η φασαρία για τα κρυφά ελλείμματα αρχίζει στις 18 Απριλίου του 2002
ως αρχηγός της αντιπολίτευσης. Γνώριζαν όμως και οι Ευρωπαίοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι οι Έλληνες τους κορόιδευαν.
Ο πρόεδρος της Ευρωζώνης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ με τη δήλωσή του ότι και οι Ευρωπαίοι γνώριζαν τα ελλείμματα της Ελλάδας, ολοκληρώνει «τον κύκλο των… ανυποψίαστων ηγετών». Αντί, λοιπόν, να μιλάμε για «greek statistics» μπορούμε πλέον να μιλάμε για τις «ευρωπαϊκές στατιστικές», «european statistics».
Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση, αντί να ασχοληθεί με αυτή τη συγκλονιστική ομολογία, επεδίωξε να ασχοληθεί με τον Κώστα Καραμανλή. Για να αποδειχτεί τελικώς ότι ο κ. Γιούνκερ επικαλέστηκε δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου περί διαφθοράς και «διεφθαρμένης χώρας».
«Το συζητούσαμε, ήξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους (…) προς την Ελλάδα. Αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα».
Η ομολογία του κ. Γιούνκερ αναδεικνύει την υποκρισία συνολικά της ηγεσίας της ΕΕ, αναδεικνύει την απάτη της γερμανικής ηγεσίας, η οποία έστησε ένα χορό καταγγελιών σε βάρος συνολικά των Ελλήνων. Όλ’ αυτά για να δικαιολογήσουν αυτό που αποκαλύπτει σήμερα ο Λουξεμβούργιος Γιούνκερ: Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι γνώριζαν, αλλά έβγαζαν χρήμα δανείζοντας την Ελλάδα. Και όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης κρίσης, δεν ήταν βεβαίως διατεθειμένη η κυρία Μέρκελ να επιστρέψει τα «κλεμμένα», δηλαδή τους υπέρογκους τόκους που εισπράττει από την Ελλάδα.
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα, οι ξένοι δεν είναι μόνοι τους. Είναι οι ελληνικές ηγεσίες που στήνουν το μηχανισμό της κοροϊδίας. Οι πολιτικοί καβγάδες των ημερών δείχνουν ότι ΟΛΟΙ γνώριζαν, αφού ήταν αυτοί που διόγκωναν το χρέος προκειμένου να εξυπηρετήσουν το πελατειακό κράτος. Η δήλωση Γιούνκερ κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη της Εξεταστικής Επιτροπής για την Οικονομία.
Όλοι γνώριζαν
Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν, και αυτό φαίνεται από την επίσημη αλληλογραφία πολλών ετών με τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Η φασαρία για τα κρυφά ελλείμματα (και τα «greek statistics») αρχίζει στις 18 Απριλίου του 2002, από την Κομισιόν. Ο τότε επίτροπος Μ. Μπαρνιέ με επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό κ. Σημίτη τού επισημαίνει ότι γίνονται κόλπα με τις χρηματοδοτήσεις (ΟΣΕ, κτηματολόγιο κ.ά.) και ζητά από την Ελλάδα να επιστρέψει εκατομμύρια ευρώ για έργα που δεν έγιναν ή δεν ολοκληρώθηκαν με τα χρήματα του Β’ ΚΠΣ. Ο Κώστας Σημίτης απαντά στις 25 Μαΐου ότι γίνονται προσπάθειες να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Το θέμα φτάνει στη Βουλή από την αντιπολίτευση και αρχίζει η συζήτηση για τα… ελλείμματα. Ο τότε υπουργός Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης δηλώνει μεταξύ άλλων στις 30 Μαΐου του 2002: «Δεν υπάρχει αφανές χρέος, καθώς αυτό δημιουργείται όταν το κράτος δανείζεται από τράπεζες, διεθνείς οίκους και θεσμικούς επενδυτές και οι πράξεις αυτές καταγράφονται σε όλα τα στατιστικά στοιχεία. Το χρέος δεν κρύβεται και δεν υπάρχει χώρα που να έχει αφανές χρέος». Όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις ο κ. Χριστοδουλάκης, γνώριζε βεβαίως το swap με την Goldman Sachs.
Ένα χρόνο αργότερα, κι ενώ ο επίτροπος Μπαρνιέ επιμένει για τα έργα, το Νοέμβριο του 2003 ο τότε αρχηγός του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος φέρνει στη Βουλή το θέμα των ειδικών λογαριασμών, δηλαδή των «διπλών βιβλίων» που κρατά το κράτος: 5,5 δις «γκρίζα» ευρώ μέσω 89 ειδικών λογαριασμών.
Ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Αλογοσκούφης δηλώνει ότι «ο κρυφός αυτός προϋπολογισμός άρχισε να ξηλώνεται σταδιακά από την Eurostat πέρσι [Σ.Σ.: 2002] και κάθε μήνας που περνά φέρνει και μια νέα αποκάλυψη». Η δήλωσή του έδειξε τότε πως η Eurostat επέμενε σε διορθώσεις, γιατί στις Βρυξέλλες γνώριζαν. Είναι τότε που η Κομισιόν ζητά από την Ελλάδα ΑΠΟΓΡΑΦΗ, προκειμένου να διαπιστωθεί το ακριβές έλλειμμα. Η τότε κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη δέχεται ότι απογραφή μπορεί να γίνει μετά τις εκλογές του Μαρτίου του 2004.
Όλες οι τότε κινήσεις της Κομισιόν αποδεικνύουν αυτό που λέει σήμερα ο κ. Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι ήξεραν, η Eurostat ήξερε. Γι’ αυτό και πίεζαν την κυβέρνηση να συμμαζέψει κάπως την κατάσταση. Αποδέχτηκαν όμως οι Γερμανοί και οι Γάλλοι την εκλογική ανάγκη της κυβέρνησης Σημίτη. Στην πραγματικότητα, καταλαβαίνουμε σήμερα πως δέχτηκαν την καθυστέρηση για τους δικούς τους λόγους.
Η απογραφή του Γιώργου Αλογοσκούφη, που έρχεται το 2004, αναδεικνύει ένα μέρος του προβλήματος. Στόχος της είναι να κατηγορηθεί η κυβέρνηση Σημίτη και όχι να επιλυθεί το πρόβλημα. Μάθαμε ότι το έλλειμμα είναι μεγαλύτερο, δεν μάθαμε όμως τους μηχανισμούς κάλυψης των χρεών και των ελλειμμάτων. Κάτι που ο Έλληνας πολίτης μαθαίνει σήμερα με επώδυνο τρόπο. Άλλωστε, και επί κυβέρνησης της ΝΔ, τα ελλείμματα διογκώθηκαν με τις ίδιες ακριβώς πρακτικές και πολιτικές.
Έπειτα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά το 2005 αρχίζει ένας νέος κύκλος πιέσεων της Κομισιόν προς την κυβέρνηση Καραμανλή από τον επίτροπο Αλμούνια.
Η ανυποψίαστη… Eurostat
Το «κρυφτούλι» της υποκρισίας μεταξύ των ελληνικών κυβερνήσεων και της Eurostat φάνηκε και τον Ιανουάριο του 2005, με αφορμή την απογραφή Αλογοσκούφη και τις ποινές που προτείνει η Κομισιόν για την Ελλάδα. Η Eurostat καταγγέλλει ουσιαστικά τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι έκρυβαν τα ελλείμματα. Και ξεσπά ένας πόλεμος επιστολών:
- Των δύο τότε προέδρων του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων Γ. Στουρνάρα και Β. Ράπανου και του επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας Ν. Καραβίτη προς την Κομισιόν, στις 7 Ιανουαρίου.
- Των δύο υπουργών Γ. Παπαντωνίου και Ν. Χριστοδουλάκη προς τους υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών της ΕΕ, επικουρικά προς την επιστολή των τεχνοκρατών, στις 17 Ιανουαρίου.
- Της Κομισιόν προς τους Στουρνάρα, Ράπανο και Καραβίτη, στις 20 Ιανουαρίου.
- Ανταπάντηση των τριών προς την Κομισιόν, στις 21 Ιανουαρίου.
Τι αποδεικνύουν όλες οι επιστολές; Πως όλοι γνώριζαν και έπαιζαν το «κρυφτούλι». Οι επιστολές, βεβαίως, αναφέρονται στην απογραφή και στον τρόπο υπολογισμού των ελλειμμάτων. Όμως φαίνεται πως και οι Ευρωπαίοι γνώριζαν πολύ καλά, αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν. Οι Έλληνες πολιτικοί και τεχνοκράτες κατηγορούν τους υπευθύνους της Eurostat πως είχαν όλα τα στοιχεία στα χέρια τους για να εκτιμήσουν την κατάσταση. Αντιθέτως, οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών δηλώνουν αθώοι, αφού τους ξεγέλασαν οι Έλληνες.
Έρχεται όμως μερικά χρόνια αργότερα (το 2007) η ωμή ομολογία του Νικολά Σαρκοζί, ότι «όλοι ξέρουμε πώς μπήκε η Ελλάδα στο ευρώ». Η δήλωσή του δεν είναι κατηγορία για την Ελλάδα, αλλά ομολογία πως όλοι στην ΕΕ δέχονται να «μαγειρεύονται» τα νούμερα· τα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία είναι παραποιημένα, αρκεί να κερδίζουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι.
Οι δηλώσεις Γιούνκερ δείχνουν πως η επικοινωνιακή προπαγάνδα κατά ενός ολόκληρου λαού, των Ελλήνων –κλέφτες, ψεύτες, τεμπέληδες κ.λπ. κ.λπ.– στήθηκε για να δικαιολογηθεί ο άτιμος τρόπος με τον οποίο οι Γερμανοί τραπεζίτες έβγαλαν χρήματα σε βάρος των Ελλήνων και άλλων μικρότερων κρατών.
Τελικώς ΟΛΟΙ ήξεραν, τη λυπητερή, όμως, την πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες.
τα Επίκαιρα
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου