Σήμερα σε καφέ του κέντρου κατέγραψα από αμερικανό πανεπιστημιακό- σύμβουλο Έλληνα πρωθυπουργού- τον ακόλουθο "πυθικό οικονομικό χρησμό".
Ανατρέξτε στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Θα παρατηρήσετε ότι τα γεγονότα επανέρχονται με μια συχνότητα κάθε 80-90 χρόνια.
Ζείτε λοιπόν μια συμπυκνωμένη ιστορική περίοδο ανάλογη με εκείνη μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τη δικτατορία Παγκάλου.
Θα το θυμηθείτε. Πολύ σύντομα αυτή η κυβέρνηση θα στραφεί προς συμμαχίες με δυνάμεις της κεντροδεξιάς και εν μια νυχτί θα προχωρήσει σε ταυτόχρονη έξοδο από την ευρωζώνη (θα έχει ήδη κοπεί ευρωνόμισμα διπλής ταχύτητας) και επιβολή αναγκαστικού δανείου (το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι έλληνες πολίτες) αναλόγου με το 1923 που σημαίνει ότι θα υποτιμηθεί η αξία του ευρώ στην Ελλάδα μέχρι και 50%.
Αν θυμάστε βέβαια, τότε, την κατάσταση στην Ελλάδα μετά από 9 χρόνια, καθόλου τυχαίος επίσης αριθμός -να τον έχετε στο νου- έσωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος ο οποίος πέτυχε επαναδιαπραγμάτευση των πολεμικών αποζημιώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αντίστοιχη πολιτική κίνηση σημαίνει επαναδιαπραγμάτευση πάλι από την κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά από 9 χρόνια, με το ΔΝΤ των όρων αποπληρωμής του συναφθέντος δανείου.
Τι συνέβη το 1936 με ρωτάτε;
Ξανά δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά.
Θεωρήστε λοιπόν, ότι ήδη ζείτε υπό το άτυπο οικονομικό δικτατορικό καθεστώς Α’ (τύπου Πάγκαλου) από το οποίο δεν πρόκειται να απαλλαγείτε για μια περίπου 12ετία ακόμα, παρά την αλλαγή ονομάτων πρωθυπουργών και κυβερνήσεων...
Μου ζητάτε λύση;
Η μόνη ζωτικά άμεση εφικτή λύση, είναι η δήμευση της περιουσίας με ταυτόχρονη παύση των βουλευτικών αποζημιώσεων όλων των μελών των μεταδικτατορικών κοινοβουλευτικών σωμάτων, μηδενός βουλευτή (ή συζύγου βουλευτή) εξαιρουμένου, πράξη η οποία βέβαια προϋποθέτει υψηλή κοινωνική αφύπνιση, την οποία στην Ελλάδα δεν διαβλέπω...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου