- To χρέος έφτασε τα 336 δισεκατομμύρια ευρώ
- Έληξε η μάχη-θέατρο με την τρόικα
- Αρχίζουν οι απολύσεις και το φαγοπότι
Μην ανησυχείτε το τσεκ του ΔΝΤ για τη δόση του Δεκεμβρίου κόπηκε στην ώρα του. Όλα αυτά που ακούτε, περί τριβών της κυβέρνησης με ....
την τρόικα και περί διαφωνούντων υπουργών που σπεύδουν να γράψουν άρθρα ή να επικαλεστούν το Θεό ή καρφώνουν κάποιες διπλανές υπουργικές καρέκλες είναι φαρσοκωμωδία, και χοντροκομμένο επικοινωνιακό παιχνίδι, που έχει να κάνει με το πώς περνάμε τη δεύτερη δέσμη μέτρων που επιβάλλει το ενυπόθηκο σύμφωνο κατοχής. Η δήθεν «μεγάλη μάχη» για το, αν οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπερισχύουν των κλαδικών ή το πώς θα λαμβάνονται υπ’ όψιν οι περίφημες μετατάξεις μετά τον ξαφνικό θάνατο ή την κατάργηση επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, είναι για να πιστεύει ο πολύς κόσμος ότι υπάρχει πράγματι ένας αγώνας για την διατήρηση κεκτημένων θέσεων εργασίας. Από τη μια περνάνε την εικόνα μας «μεγάλης μάχης» και από την άλλη αναφέρονται στην κατάργηση δύο οργανισμών που προσέλαβαν «κολλητούς» της προηγούμενης κυβέρνησης παραμονές εκλογών. Δηλαδή, θέλουν να πείσουν και να μπολιάσουν την κοινή γνώμη ότι μέσα σ’ αυτό που έρχεται, το κύμα των χιλιάδων απολύσεων, υπάρχει και η δικαιολογημένη κατάργηση θέσεων εργασίας που προήλθαν από ρουσφέτια.
- Έληξε η μάχη-θέατρο με την τρόικα
- Αρχίζουν οι απολύσεις και το φαγοπότι
Μην ανησυχείτε το τσεκ του ΔΝΤ για τη δόση του Δεκεμβρίου κόπηκε στην ώρα του. Όλα αυτά που ακούτε, περί τριβών της κυβέρνησης με ....
την τρόικα και περί διαφωνούντων υπουργών που σπεύδουν να γράψουν άρθρα ή να επικαλεστούν το Θεό ή καρφώνουν κάποιες διπλανές υπουργικές καρέκλες είναι φαρσοκωμωδία, και χοντροκομμένο επικοινωνιακό παιχνίδι, που έχει να κάνει με το πώς περνάμε τη δεύτερη δέσμη μέτρων που επιβάλλει το ενυπόθηκο σύμφωνο κατοχής. Η δήθεν «μεγάλη μάχη» για το, αν οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπερισχύουν των κλαδικών ή το πώς θα λαμβάνονται υπ’ όψιν οι περίφημες μετατάξεις μετά τον ξαφνικό θάνατο ή την κατάργηση επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, είναι για να πιστεύει ο πολύς κόσμος ότι υπάρχει πράγματι ένας αγώνας για την διατήρηση κεκτημένων θέσεων εργασίας. Από τη μια περνάνε την εικόνα μας «μεγάλης μάχης» και από την άλλη αναφέρονται στην κατάργηση δύο οργανισμών που προσέλαβαν «κολλητούς» της προηγούμενης κυβέρνησης παραμονές εκλογών. Δηλαδή, θέλουν να πείσουν και να μπολιάσουν την κοινή γνώμη ότι μέσα σ’ αυτό που έρχεται, το κύμα των χιλιάδων απολύσεων, υπάρχει και η δικαιολογημένη κατάργηση θέσεων εργασίας που προήλθαν από ρουσφέτια.
Έχουν μάλιστα αμολήσει πάλι τον κ. Πάγκαλο και τα γνωστά παπαγαλάκια του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης να προετοιμάζουν το έδαφος, να καλλιεργούν μια ψυχολογία σύγχυσης και αμφιβολίας, για το πόσο απαράδεκτα είναι αυτά που φέρνει η κρεατομηχανή του Μνημονίου. Στην ουσία πάλι θέλουν να στρέψουν ομάδες πληθυσμού, που βρίσκονται σε ανέχεια ή είναι ήδη άνεργοι, στην αποδοχή ενός γεγονότος που κατεδαφίζει κι άλλα κομμάτια της κοινωνίας και ισοπεδώνει κι άλλες χιλιάδες οικογένειες. «Αφού είμαι εγώ σ’ αυτή την κατάσταση, καλά να πάθει κι αυτός που μπήκε με ρουσφέτι».
Επομένως, μην αποπροσανατολίζεστε από τις κονταρομαχίες και τους διαξιφισμούς στα ΜΜΕ, ούτε από τις πληροφορίες, ότι οι αρμόδιοι κυβερνητικοί συμπλέκονται με τα μέλη του κλιμακίου του κ. Τόμσεν για κάτι που ήδη έχουν δεχθεί και υπογράψει κι απλά όλοι μαζί, ως υπηρέτες της διεθνούς τοκογλυφίας, κοιτάνε πώς θα το σερβίρουν καλύτερα στην κοινή γνώμη. Άλλωστε, όλο αυτό το πασπαλίζουν με ισχυρές δόσεις φόβου για το εάν θα καταβληθεί η επόμενη δόση του Μαρτίου, έτσι ώστε η κόλαση των εκατό ημερών να θεωρείται υποχρεωτική και αναπόφευκτη στους υπηκόους του Big Brother.
Υπάρχει όμως κι ένας φόβος που διατρέχει τα κορυφαία επίπεδα της πολιτικής ηγεσίας στην Ευρώπη. Στην Ιρλανδία οι πολίτες με όλους τους δημοσιογράφους μπροστά (που εκεί δεν είναι γιουσουφάκια) κατηγορούν στα ίσια κι απ’ όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα τους πολιτικούς, ότι έχουν εκχωρήσει την εθνική ανεξαρτησία τους, ότι είναι ψεύτες κι ότι πρέπει να ντρέπονται, γιατί κράτησαν μυστικές τις συνεννοήσεις που έκαναν εδώ και πολύ καιρό με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Εκεί, ήδη πάνε για εκλογές, όπου αναμένεται να σαρωθεί ο σημερινός πρωθυπουργός και το κόμμα του. Το ίδιο συμβαίνει και στην Πορτογαλία, όπου βράζει ο πληθυσμός και είναι πολύ πιθανό να καταρρεύσει ξαφνικά η σημερινή κυβέρνηση.
Είναι θέμα, κατά τη γνώμη μου, ολίγον εβδομάδων να προσφύγει η Λισαβόνα στον ίδιο μηχανισμό στήριξης και ήδη πρέπει να γίνονται μυστικές διαπραγματεύσεις για να διατηρηθεί και η πολιτική ισορροπία, όταν αυτό θα ανακοινωθεί. Αυτό όμως, σημαίνει ότι τρεις από τις χώρες της ευρωζώνης θα είναι στη συνταγή του ΔΝΤ. Τότε, θα εισέλθουμε για τα καλά στο σενάριο ενός μηχανισμού απομάκρυνσης των φτωχών και άτακτων δημοσιονομικά χωρών του νότου, των περίφημων PIGS, από το σκληρό Ευρώ. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τα ελλείμματα και των ισχυρών Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας, υποψιάζεται κάποιος ότι η σημερινή πορεία της Ευρωζώνης κάπου τελειώνει υπό την παρούσα μορφή της.
Εδώ στην Ελλάδα με ορίζοντα όχι μεγαλύτερο του 2015, θα υπάρχουν σαρωτικές πολιτικές αλλαγές, σε επίπεδο κομμάτων, προσώπων και οικονομικών παραγόντων. Οι σημερινοί διαχειριστές παρά την προσπάθειά τους να καλύψουν τους πρωταίτιους της τραγωδίας, το παρελθόν, το παρόν, αλλά κι αυτό που προδιαγράφεται για το μέλλον, θα έχουν ανατραπεί από τα γεγονότα και τις κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτό βέβαια δεν θα συμβεί (και ήδη συμβαίνει) χωρίς να υπάρξουν χαίνουσες πληγές και ακρωτηριασμοί στην ενότητα της κοινωνίας και στην εθνική ακεραιότητα. Είναι βουβωνική πανώλη που απλώνεται με ταχύτητα και θεραπεύεται μόνο με τη φωτιά. Ας ελπίσουμε, ότι θα προλάβει τα χειρότερα η μαζική αντίδραση των λαών της Ευρώπης, των διανοουμένων της και ενός μέρους της πολιτικής ηγεσίας της, που δεν έχει διαβρωθεί και υποταχθεί στις αγορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου