Ερχεται έκρηξη!

του Νίκου Χατζηνικολάου στο Real.gr
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ εμφανίζει το τελευταίο διάστημα σοβαρά συμπτώματα αρρυθμίας και το πολιτικό μας σύστημα εικόνα ταχείας αποσύνθεσης. Η ελληνική κοινωνία, βαθιά απογοητευμένη από τους πρωταγωνιστές και τα σχήματα των 36 ετών της μεταπολίτευσης,
αναζητά εναγωνίως νέα πρόσωπα και νέες προτάσεις. Και η πίεση που ασκεί στα κόμματα και στους εκπροσώπους τους λειτουργεί ήδη ως καταλύτης ραγδαίων εξελίξεων και ανατροπών, σε μια πολιτική σκηνή που αρχίζει πλέον να θυμίζει έντονα κινούμενη άμμο. Και που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα θα «καταπιεί» όσους κινούνται με αμετροέπεια και αλαζονεία, αντί να «μετρούν» προσεκτικά τα βήματά τους, για να αναδείξει στη θέση τους νέες, αξιόπιστες και δημιουργικές δυνάμεις, ικανές και έτοιμες να εργασθούν σκληρά για την εθνική μας παλινόρθωση.

Η ΕΙΚΟΝΑ των δύο μεγάλων παρατάξεων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα από το 1974 είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών. Την επομένη μιας εκλογικής αναμέτρησης, από την οποία απείχε η πλειοψηφία των πολιτών, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα συνολικής αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τίποτε. Εξακολουθούν να μιλούν την ίδια «ξύλινη» και «κουρασμένη» πολιτική γλώσσα και να συμπεριφέρονται με τον ίδιο ξεπερασμένο και εθνικά καταστροφικό τρόπο. Συνεχίζουν αυτόν τον ιδιότυπο πολιτικό διάλογο «κωφών», που προκαλεί την αποστροφή των πολιτών, καθώς δεν προσφέρει τίποτε άλλο πέρα από μονότονες και άγονες κορόνες κομματικού «πατριωτισμού», που δεν αφορούν και δεν συγκινούν πλέον κανέναν. Οσο για την Αριστερά, ο λόγος της έχει μείνει προσκολλημένος στα ιδεολογικά και πολιτικά στερεότυπα της εποχής του ψυχρού πολέμου. Και βέβαια ένας... Κουβέλης δεν φέρνει την άνοιξη!

ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, απολύτως προφανές ότι όσο η πολιτική μας ζωή θα βαλτώνει, όσο θα αναπαράγει τα ίδια πρότυπα, όσο θα εκφράζεται με τους ίδιους τρόπους, η οργή και η αντίδραση των πολιτών θα αυξάνει και θα ακούγεται ολοένα πιο δυνατά. Η κοινωνική έκρηξη είναι κυριολεκτικά προ των πυλών. Και ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί είναι να υπάρξει ελπίδα -πραγματική και βιώσιμη- για έξοδο από την κρίση. Να υπάρξει ένα τολμηρό και αποτελεσματικό σχέδιο για την ανάπτυξη, που θα υποστηριχθεί από το μεγαλύτερο δυνατό εύρος πολιτικών δυνάμεων. Ενα σχέδιο που θα προκύψει από έναν ευρύτατο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο και θα υποστηριχθεί από τους πολίτες, ανεξάρτητα από πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις. Ενα εθνικό σχέδιο σωτηρίας. Και αυτό απαιτεί επειγόντως εθνική συνεννόηση.

ΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ παραμείνουν ως έχουν, αν η πολιτική μας ζωή συνεχίσει να «σέρνεται» στα μονοπάτια του χθες, με άγονες αντιπαραθέσεις και μικροκομματικούς εγωισμούς, τότε τα «μυστικά δείπνα» στο εσωτερικό των μεγάλων κομμάτων θα πυκνώσουν... Η κοινωνική πίεση προς τον πολιτικό κόσμο θα αυξηθεί κατακόρυφα και θα προκαλέσει διεργασίες και ζυμώσεις, που θα φέρουν γρήγορα μεγάλες ανατροπές. Το μήνυμα της αποχής των πολιτών από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει τώρα ταχύτατα να αναγνωσθεί από τις πολιτικές δυνάμεις και ιδίως από τα δύο μεγάλα κόμματα ως μήνυμα δικής τους ενεργού συμμετοχής, σε μια πανεθνική προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση. Αν αυτό συμβεί, θα επιστρέψουν και οι πολίτες στην πολιτική. Και μόνο με την επιστροφή τους μπορεί να γίνει πράξη η πολυπόθητη και απολύτως αναγκαία ανανέωση του πολιτικού μας προσωπικού. Ο τόπος χρειάζεται επειγόντως νέα πρόσωπα και νέες ιδέες. Οχι μεταμφιεσμένους σωτήρες από το παρελθόν, ούτε ανακυκλωμένες προτάσεις από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Φρεσκαδούρα, χρειαζόμαστε. Φρεσκαδούρα!