ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, Μπορεί η θερμοκρασία να είναι υπό το μηδέν, να χιονίζει συνέχεια, αλλά στην αίθουσα συνεδρίων του ξενοδοχείου, κάπου εκατό δημοσιογράφοι της Νοτιοανατολική Ευρώπης, δίνουν μια ζεστή εικόνα.
Θέμα του συνεδρίου «Πρόσβαση στις πληροφορίες – Πηγές των ερευνητών δημοσιογράφων», που οργάνωσε η SEEMO- Οργάνωση Μήντια Νοτιοανατολική Ευρώπης.
Ένα παλιό δημοσιογραφικό μήνυμα, μετά το φόνο δημοσιογράφων από τα αμερικανικά στρατεύματα εισβολής στο Ιράκ: «Αν σκοτώσεις τον ταχυδρόμο, ποιος θα μεταφέρει το μήνυμα;».
Το ερώτημα που μεταφέρω είναι: Αν πεθάνει η ερευνητική δημοσιογραφία ποιος θα ενημερώσει τον κόσμο; Εκτός αν αρκεί η μεταφορά κυβερνητικών ανακοινώσεων, επίσημων κομματικών αντιδράσεων κι εκεί τελειώνουν όλα. Έχει γίνει απαγορευτικό να ψάξεις τι κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές.
Στη συνάντηση της SEEMO στη Βουδαπέστη, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι προέρχονται κυρίως από τις νέες χώρες, και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρακολουθείς τον τρόπο σκέψης τους.
Μια διαπίστωση: Στις νέες χώρες, επικρατούν αποκλειστικά «νέες ιδέες». Ποιες είναι οι νέες χώρες; Αυτές που προέκυψαν από την ανατροπή των κομμουνιστικών καθεστώτων. Ποιο είναι το «πνεύμα» που επικρατεί; Της μορφής εκείνης της παγκοσμιοποίησης που υπαγορεύουν οι ΗΠΑ. Γενικά οι ιδέες που υπαγορεύονται από νέο αμερικανικό οικουμενικό πολιτισμό, είναι η βίβλος των νέων δημοσιογράφων. Οι παλαιότεροι, που φοβούνται μήπως κατηγορηθούν ότι εξακολουθούν να είναι μολυσμένοι με το μικρόβιο του παλιού καθεστώτος, παρακολουθούν άφωνοι, όσοι εξακολουθούν να είναι δραστήριοι. Άλλοι υπερβάλλουν σε ένθερμη υποστήριξη των νέων ιδεών θυμίζοντάς μου κάτι από τα παλιά…
Όταν επικράτησε ο Γκορμπατσόφ, στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, ο Ζίβκοφ, είχε πει: «Περεστρόικα στη Βουλγαρία; γιατί όχι, αλλά με μένα».
Εκείνο που με έκανε να νοιώθω στρουθοκάμηλος, ήταν πως όλοι οι σύνεδροι αναφέρονταν στην «Μακεδονία», πολλοί προέρχονταν από την «Μακεδονία» κι όλοι μιλούσαν για αυτή τη χώρα, που μόνο για μας δεν υπάρχει. Μόνο εμείς έχουμε κατορθώσει να ζούμε περιχαρακωμένοι στον κόσμο μας, περιμένοντας τα βαφτίσια μιας χώρας που έχει εδώ και χρόνια πάρει τη θέση της στον κόσμο, επειδή κάποιοι έτσι το κανόνισαν χωρίς να ρωτήσουν τους Έλληνες πολιτικούς. Οι οποίοι με τη σειρά τους κορόιδευαν τους ψηφοφόρους.
Απορώ, το επιτελείο του απερίγραπτου υπουργού Εξωτερικών δεν τα έχει συναντήσει αυτά στις επαφές του με τους εταίρους στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ; Γιατί στην κυβέρνηση τρέφουν φρούδες ελπίδες για ένα τελειωμένο ζήτημα;
WIKILEAKS
Μια και το θέμα του συνεδρίου αφορούσε την ερευνητική δημοσιογραφία περίμενα να ακούσω πως θα θιγεί το ζήτημα των αποκαλύψεων από την Wikileaks.
Μπορείτε να ανατρέξετε στις ανακοινώσεις του Στέητ Ντηπάρτμεντ και θα καταλάβετε το πνεύμα. Φτου κακά!
Από τους εισηγητές ήταν ο δρ. Σερτζάν Κερίμ, πρόεδρος της 62ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, και ειδικός σύμβουλος του γερμανικού κολοσσού WAZ Media Group. Ήταν ο πρεσβευτής της «Μακεδονίας», που είχε προσφωνήσει τον Γκρούεφσκι «πρόεδρο της Μακεδονίας» στη Γενική Συνέλευση συνέλευση του ΟΗΕ για να κλάψουν μανούλες στην Ελλάδα μόνο.
Τώρα είναι σύμβουλος σε έναν γιγαντιαίο οργανισμό που αγοράζει εφημερίδες και σταθμούς στα Βαλκάνια.
O Κερίμ, στην εισήγησή του είπε, πως αισθάνθηκε ότι η Wikileaks παραβίασε το δικαίωμα στην προσωπική ζωή των διπλωματών».
Σε μια εποχή που μιλάνε για «ανοιχτά σύνορα», «ανοιχτή διακυβέρνηση» κλπ, υπάρχουν ακόμα οι υπέρμαχοι της μυστικής διπλωματίας.
Αυτή ήταν όμως και η άποψη των περισσότερων νεότερων δημοσιογράφων στο πάνελ. Και αισθάνθηκα ο «αιρετικός της ιστορίας, όταν πήρα το λόγο και ανέφερα τις απόψεις που έχω κατά καιρούς γράψει στο στυξ. Αυτό που αισθάνθηκα όταν διάβαζα κείμενα που είχα κατεβάσει από το Wikileaks στο Μετρό, η στην Χέραλντ Τρίμπιουν στο αεροπλάνο κατά την πτήση μου στη Βουδαπέστη.
Ικανοποίηση που δημοσιοποιούνται τα άπλυτα της κοσμοκράτειρας. Έστω και αν αυτά που βγαίνουν υπόκεινται στην λογοκρισία τεσσάρων δημοκρατικών Μέσων: της Γκάρντιαν, του Σπήγκελ, της Ελ Παΐς και των Νιου Γιορκ Τάιμς.
Ευνοϊκά σχόλια για την παρέμβασή μου πήρα μόνο, από έναν Τούρκο και Σλοβένο συνάδελφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου