Κανείς από αυτούς δεν εξελέγη με το λαό. Είναι είτε βουλευτές Επικρατείας, είτε Εξωκοινοβουλευτικοί.
Ποτέ δεν χρειάστηκε να πείσουν κομμάτι του ελληνικού λαού για την ικανότητά τους να το εκπροσωπήσουν. Όπερ σημαίνει, για πολλούς, πως δεν νιώθουν υπόλογοι σε συγκεκριμένους ψηφοφόρους.
Ποια είναι όμως η επιτυχία τους; Έ χρόνο μετά το μνημόνιο ποιον απολογισμό κάνουν; Τί ρόλο παίζουν στην σύγχρονοι πολιτική ιστορία;
Παύλος Γερουλάνος: Στην αρχή τον βλέπαμε πιο συχνά, τώρα έχει χαθεί. Όταν ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού, με αρμοδιότητες Πολιτισμού, ΜΜΕ, Τουρισμού και Αθλητισμού, πολλοί σκέφτηκαν πως ήταν ένα είδος υπερυπουργού, με την κα Άτζελα Γκερέκου υφυπουργό, στην οποία κανείς δεν πίστευε πραγματικά. Όταν η κα Γκερέκου έφυγε ο κ. Νικιτιάδης που την αντικατέστησε ανέλαβε τον Τουρισμό, ως άνθρωπος της τουριστικής αγορά. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πήγε άσχημα. Στον Παύλο φάνηκε να μένουν τα υπόλοιπα. Στον ανασχηματισμό πήρε έναν ακόμα υφυπουργό, τον κ. Τηλέμαχο Χυτήρη, ο οποίος ανέλαβε τα ΜΜΕ. Παλιά του τέχνη κόσκινο...
Στον Τομέα του Πολιτισμού ο Παύλος δυσκολεύεται. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι της Τέχνης και των Γραμμάτων που έχουν εκδώσει ανακοινώσεις εναντίον του. Το αποκορύφωμα είναι το κλείσιμο του Θεατρικού Μουσείου. Η ίδια, πάνω – κάτω, εικόνα και στον Αθλητισμό. Σε αυτό που είναι καλός είναι στις επαφές με τους «έξω». Πάντως από υπερυπουργός η τύχη του κρίνεται πλέον από το πώς θα πάει η τουριστική περίοδος φέτος, δηλαδή από το πόσο αποτελεσματικός ήταν ο Νικιτιάδης... (Α! Και από την καλή του σχέση με τον πρωθυπουργό)
Τίνα Μπιρμπίλη: Η κα Μπιρμπίλη δημιουργεί προβλήματα. Αυτό το βλέπουν όλοι. Από τα πράσινα τέλη στις natura και από τα αυθαίρετα στη ΔΕΗ. Για να μην την αδικήσουμε, δεν είναι αυτή εκτός γραμμής, αλλά η ίδια η φύση του υπουργείου της. Συγκρούεται συνεχώς με όλους, αλλά, πάλι, πώς μια υπουργός Περιβάλλοντος μπορεί να δεχτεί την οικοδόμηση δίπλα στις natura ή την νομιμοποίηση αυθαιρέτων;Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει κάνει το ρόλο της μάλλον περιττό, αν όχι τροχοπέδη.
Χάρης Παμπούκης: Στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια ο υπουργός Επικρατείας αποκαλείται και υπουργός Ελληνικού.
Οι επενδύσεις στο πρώην αεροδρόμιο έχουν γίνει γεφύρι της Άρτας. Η υπερβολική του αυτοπεποίθηση, αλλά και η πολυγνωσία του (που ο ίδιος διαφημίζει, σε σημείο εξάντλησης του συνομιλητή του) ανέβασαν από την αρχή τις προσδοκίες. Άργησε να καταλάβει ότι οι υψηλές προσδοκίες που δημιούργησε αρχικά, ήταν η παγίδα που έχει πέσει ο ίδιος.
Σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του όμως πια, οι πάντες κρατάνε μικρό καλάθι. Αν τον διασώζει κάτι, είναι ότι δεν έχει εκτεθεί παρά ελάχιστα στο εκτυφλωτικό φως των media.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου: Η προσωποποίηση του αποτυχημένου μνημονίου. Θα ειπωθούν πολλά στο μέλλον για την περίπτωσή του. Αυτή τη στιγμή ωστόσο ακούγεται μόνο ένα: πρέπει να φύγει.
Δημήτρης Δρούτσας: Έχει συγκεντρώσει πολλά πυρά για την υποχωρητική εξωτερική πολιτική. Η άρνησή του να ορίσει η Ελλάδα ΑΟΖ, για να μην δημιουργηθεί εμπόδιο στις συνομιλίες με την Τουρκία αποτελεί μια παγκοσμίως πρωτότυπη σκέψη άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Δεν υπάρχει σχετικό προηγούμενο πουθενά.
Για παράδειγμα η Κύπρος όρισε, τη στιγμή που συνεχίζονται πυρετωδώς οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Επίσης οι διπλωμάτες είναι έξω φρενών μαζί του. Θα μείνει πιστός στον πρωθυπουργό μέχρι τέλους.
Γιάννης Ραγκούσης: Μπορεί να είναι ένας από τους παραγωγικότερους υπουργούς, όμως η κόντρα του με τον υπουργό Άμυνας κ. Ευάγγελο Βενιζέλο πριν από δυο μήνες περίπου στραπατσάρισε την άψογη εικόνα του. Δεν ήταν τόσο η αιτία που προκάλεσε αυτή του την αντίδραση, όσο η σφοδρότητα της ίδιας της αντίδρασης.
Εκείνο το βράδυ ίσως έχασε οριστικά τη θέση του αντιπροέδρου. Εκείνο το βράδυ μπήκε μια και καλή στο κάδρο των δελφίνων.
