Χώρες - όμηροι στη νέα τάξη πραγμάτων

Η ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που διαμορφώθηκε σιωπηρά τα τελευταία χρόνια χωρίς τη συμμετοχή των λαών της Ευρώπης είναι ότι οι χώρες που έχουν ελλείμματα (δηλαδή όλες) θα χάνουν την κυριαρχία τους σε όλα τα θέματα, αρχίζοντας με τα νομισματικά, με αντάλλαγμα μια πενιχρή αλληλεγγύη από τις πλεονασματικές χώρες (τη Γερμανία και τους δορυφόρους της), η οποία πάντως δεν θα λύνει το πρόβλημα χρέους, δεν θα οδηγεί σε ανάπτυξη και αυτή η ομηρεία θα εξελίσσεται σε ομηρεία για πάντα.

Ο Νικολά Σαρκοζί και η Ανγκελα Μέρκελ επέστρεψαν μεν επειγόντως από τις διακοπές τους, ο ένας με μαγιό και η άλλη με ορειβατικά μποτάκια, αλλά καμία πολιτική απόφαση δεν έλαβαν. Γιατί, λοιπόν, δεν συνέχισαν τις διακοπές τους; Γιατί μπήκαν στον κόπο να μας ανακοινώσουν ότι επέστρεψαν επειγόντως, αν δεν είχαν τίποτα να πουν; Πώς θα κρύψεις αυτές τις ολοφάνερες αλήθειες από τους Ευρωπαίους πολίτες και από τις αγορές;
Οι ΗΠΑ υποχρέωσαν όλους τους κερδοσκόπους να κλείσουν επειγόντως τις θέσεις τους, αναγγέλλοντας ότι για δύο χρόνια θα διατηρηθούν τα μηδενικά επιτόκια από τη FED και ότι θα διοχετευθούν δισεκατομμύρια δολάρια από τις τράπεζες προς την πραγματική οικονομία. Η Ευρώπη ως σύνολο έχει το ίδιο κρίσιμο πρόβλημα χρέους με τις ΗΠΑ. Χρειάζεται επομένως τις ανάλογες εξαγγελίες από την ΕΚΤ.

Οταν ένας πρωθυπουργός ή επικεφαλής κράτους επιστρέφει επειγόντως από τις διακοπές του, το κάνει μόνο για να αναλάβει δράση, για να λάβει πολιτικές αποφάσεις που κανείς άλλος δεν μπορεί. Και αναγκάζεται να το κάνει μόνο σε έκτακτη και αναπάντεχη εξέλιξη. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ επέστρεψαν επειγόντως από τις παραλίες και τα βουνά όπου βρίσκονταν αντιστοίχως, για να λάβουν… καμία πολιτική απόφαση. Μόνον έκαναν δηλώσεις επικοινωνιακού και αμήχανου χαρακτήρα. Και ενώ αυτό είχε προαναγγελθεί από πλήθος αναλυτές και δημοσιογράφους (εξαιρουμένων των κατευθυνόμενων Μέσων Ενημέρωσης) από την επομένη της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου.

Πρόκειται για την πλήρη απελπισία από τη λήψη απελπισμένων μέτρων, με απελπιστική καθυστέρηση, από απελπιστικούς πολιτικούς. Πώς να κρύψεις από τις αγορές και από τους πολίτες τα ολοφάνερα; Οι ΗΠΑ υποχρέωσαν όλους τους κερδοσκόπους ή τους αποσταθεροποιημένους επενδυτές να κλείσουν επειγόντως τις θέσεις τους, αναγγέλλοντας ότι για δύο χρόνια θα διατηρηθούν τα μηδενικά επιτόκια από τη FED και ότι θα ακολουθήσει ένα τρίτο κύμα πιστωτικής χαλάρωσης, με δισεκατομμύρια δολάρια από τις τράπεζες προς την πραγματική οικονομία. Το κύμα πέρασε τον Ατλαντικό σε λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες.

Η Ευρώπη ως σύνολο έχει το ίδιο κρίσιμο πρόβλημα χρέους με τις ΗΠΑ, με την εξαίρεση της Γερμανίας. Χρειάζεται επομένως μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο τις ανάλογες εξαγγελίες από την ΕΚΤ, μηδενικά επιτόκια στο ευρώ και τρισεκατομμύρια ευρώ προς την πραγματική οικονομία για τα επόμενα δύο χρόνια. Πώς να κρύψεις όμως από τις αγορές ότι αυτό είναι ανεπιθύμητο και ότι, ακόμη και αν το επιθυμούσε ο Νικολά Σαρκοζί, δεν μπορεί να κόψει νέο χρήμα και να το ρίξει στην αγορά; Πώς να κρύψεις το γεγονός ότι η νομισματική πολιτική που έχει ανάγκη ολόκληρη η Ευρώπη είναι αντίθετη με την πολιτική που συμφέρει τη Γερμανία, η οποία αντί ελλειμμάτων έχει πλεονάσματα; Πώς να αποκρύψεις το γεγονός ότι η καγκελάριος της Γερμανίας αποφασίζει κυριαρχικά για την Ευρώπη και ο λόγος της έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών; Είναι σαν να είναι ο πρωθυπουργός της Κίνας εξ οφίτσιο υπουργός των Οικονομικών των ΗΠΑ!!! Ο εκπρόσωπος της μοναδικής πλεονασματικής περιοχής της Ευρώπης αποφασίζει τη νομισματική πολιτική για όλη την Ευρώπη. Είναι κάτι που δεν κρύβεται…

Τα μέτρα απελπισίας στα οποία έπεσε με τα μούτρα ο κεντρικός τραπεζίτης Ζαν Κλοντ Τρισέ είναι ατελέσφορα, αποσπασματικά, αδύναμα και επιπλέον ανεπιθύμητα. Αγόρασε από τη δευτερογενή αγορά ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας αλλά όχι αρκετά και τα επιτόκια παρέμειναν πάνω από 5%. Αν είχε ανακοινώσει ότι θα αγοράζει ιταλικά ομόλογα χωρίς όριο μέχρι το επιτόκιο να πέσει κάτω από το 3,5% και ήταν αποφασισμένος να αγοράσει τα πάντα, φυσικά θα είχε πετύχει. Αλλά αυτό είναι σαν να κόβει χρήμα από την πίσω πόρτα. Και αυτό δεν το θέλει η Γερμανία που είναι ο μεγαλομέτοχος με 28% στην ΕΚΤ. Την αύξηση των επιτοκίων στα ιταλικά ομόλογα την προκάλεσε η Γερμανία και την επέτεινε η Deutshce Bank, η οποία ξεφορτώθηκε (προφανώς με έγκριση από την κ. Μέρκελ) μέσα σε λίγες μέρες τα επτά από τα οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ που είχε σε ιταλικά ομόλογα.

Η ίδια η Γερμανία δημιούργησε ή επέτεινε το πρόβλημα στην Ιταλία και την Ευρώπη, και η ίδια η Γερμανία καλείται να δώσει λύση μέσω της κ. Μέρκελ. Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά και να πεις ότι… φταίει η Ελλάδα και ότι έγινε μόλυνση από τον ελληνικό ιό; Είναι, λοιπόν, απελπιστικά επικοινωνιακές και ανειλικρινείς οι δηλώσεις ότι… η καλύτερη συνταγή είναι να εφαρμόσουν όλες οι χώρες τις δεσμεύσεις που έχουν ήδη αναλάβει για περιορισμό των ελλειμμάτων.

Η λύση που ανακοίνωσαν ακαριαία οι ΗΠΑ είναι ο πληθωρισμός του χρέους. Μεγάλες ποσότητες νέου χρήματος στην αγορά, φθηνό χρήμα, με μηδενικό επιτόκιο στην αγορά, επομένως μικρότερη αξία του δολαρίου, πράγμα που ευνοεί τις εξαγωγές, και μικρότερη αξία του χρέους, πράγμα που στενοχωρεί τους δανειστές. Οι δανειστές των ΗΠΑ είναι Κινέζοι, Ινδοί, και Αραβες πετρελαιοπαραγωγοί και λοιποί επενδυτές που έχουν πλεονάσματα. Ο πληθωρισμός του χρέους είναι η προφανής λύση και για την Ευρώπη ως σύνολο, αλλά όχι για τη Γερμανία μεμονωμένα. Η Ευρώπη όμως δεν μπορεί να κόψει χρήμα. Καμιά χώρα, ούτε η Γαλλία, δεν δικαιούται να κόψει ευρώ. Η μία λύση απορρίπτεται. Η ΕΚΤ μπορεί να μηδενίσει τα επιτόκια, αλλά αντιθέτως επιθυμεί και τα έχει αυξήσει από 1% σε 1,5%, γιατί αυτό συμφέρει τη Γερμανία. Απορρίπτεται και η δεύτερη επιλογή. Πληθωρισμό του χρέους δεν επιθυμεί η Γερμανία ούτε με έμμεσο τρόπο, γιατί αυτό θα μειώσει την αξία των πλεονασμάτων της και μάλιστα τη στιγμή που ετοιμάζεται να αγοράσει στοιχεία πραγματικού πλούτου, ακίνητα και επιχειρήσεις από τις ελλειμματικές χώρες με πρώτη την Ελλάδα. Απορρίπτεται και η τρίτη λύση. Η έσχατη λύση είναι η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ και η διάλυση της Ε.Ε. Αυτό όμως δεν συμφέρει μακροπρόθεσμα τη Γερμανία ούτε είναι μια απόφαση που μπορεί να λάβει, γιατί έχει χάσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν μπορεί να την επιβάλει. Απορρίπτεται και η τέταρτη λύση.

Επομένως είναι η ώρα για να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις που θα μεταρρυθμίσουν την Ευρώπη και θα της επιτρέψουν να συνεχίσει. Να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση, να θεσμοθετηθεί η μόνιμη μεταφορά πόρων, να γίνουν διαπραγματεύσεις και συμβιβασμοί γύρω από το πόσα πρέπει να πληρώσει η Γερμανία, πολλά ή περισσότερα, και πώς οι πολίτες της Ευρώπης θα ψηφίζουν τον πρόεδρο και την κυβέρνηση της Ευρώπης, γιατί τώρα υπάρχει απλώς ένα κενό και το έχει γεμίσει η καγκελάριος της Γερμανίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου