γράφει ο Σπύρος ΓΚΑΝΗΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ορκωμοσία της «μεταβατικής» κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου η χώρα διαχειριστικά πέρασε οριστικά στη «μεταπολιτική» περίοδο σαν συνέπεια αδυναμίας του πολιτικού συστήματος και κύρια των δύο κόμματων εξουσίας να διαχειριστούν την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών.
ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ βέβαια η ήττα Κώστα Καραμανλή στις εκλογές στις 9 Οκτωβρίου του 2009 καθώς και η παραίτηση της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου στις 9 Νοεμβρίου 2011, γεγονότα και τα δύο που απορρέουν από την αδυναμία των δύο κομμάτων εξουσίας να διαχειριστούν την κρίση και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του να αναδείξει εναλλακτικές λύσεις.
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι το ιερατείο της ΕΕ και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα δεν ανέχεται πλέον παλινδρομήσεις και καθυστερήσεις γιατί απλά έχουν κόστος, επέβαλλε αυτή την «μεταβατική» κυβέρνηση αμέσως και μετά το μοιραίο «λάθος» Παπανδρέου με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Συνταγή που θα εφαρμοστεί και στην γειτονική Ιταλία με την «μεταβατική» κυβέρνηση υπό τον Μάριο Μόντι, γνωστό οικονομολόγο συνομιλητή… της ελίτ της Κομισιόν.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου θα είναι συνέχεια της κυβέρνησης Παπανδρέου αφού αυτή διατηρεί βασικούς υπουργούς (Οικονομίας, Προστασίας Πολίτη, Εργασίας, Υγείας, Παδείας κλπ) της προηγούμενης κυβέρνησης μαζί με αρκετούς «μαϊντανούς» από Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ γνωστό ότι εντολοδόχος της κυβέρνησης αυτής είναι το ιερατείο της ΕΕ, η Τρόικα και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα με εκπεφρασμένο πρόγραμμα την εφαρμογή της Δανειακής Σύμβασης της 26ης Οκτωβρίου, νέο Μνημόνιο και γενικότερα η Δημοσιονομική «εξυγίανση», Αποκρατικοποιήσεις κλπ. Πρόγραμμα που θα επιφέρει νέα μονόπλευρα οριζόντια μέτρα, ύφεση, ανεργία, φτώχεια.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ όσο ποτέ η ενεργοποίηση του αντιμνημονιακού άξονα, (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α. μαζί και οι ανεξάρτητες οργανώσεις και κινήματα πολιτών), αγωνιστικός άξονας που θα διασφαλίσει ότι απέμεινε όρθιο από την νεοφιλελεύθερη επιδρομή του Πασόκ στα εισοδήματα, συντάξεις και κοινωνικές παροχές.
Αντιμνημονιακός άξονας που θα πρέπει να εκφραστεί και στις επόμενες γενικές εκλογές, όποτε και αυτές γίνουν με την έγκριση των Βρυξελών, δημιουργώντας έτσι ένα νικηφόρο αντιμνημονιακό μέτωπο απέναντι στο Μαύρο Μέτωπο.
ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ βέβαια η ήττα Κώστα Καραμανλή στις εκλογές στις 9 Οκτωβρίου του 2009 καθώς και η παραίτηση της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου στις 9 Νοεμβρίου 2011, γεγονότα και τα δύο που απορρέουν από την αδυναμία των δύο κομμάτων εξουσίας να διαχειριστούν την κρίση και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του να αναδείξει εναλλακτικές λύσεις.
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι το ιερατείο της ΕΕ και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα δεν ανέχεται πλέον παλινδρομήσεις και καθυστερήσεις γιατί απλά έχουν κόστος, επέβαλλε αυτή την «μεταβατική» κυβέρνηση αμέσως και μετά το μοιραίο «λάθος» Παπανδρέου με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Συνταγή που θα εφαρμοστεί και στην γειτονική Ιταλία με την «μεταβατική» κυβέρνηση υπό τον Μάριο Μόντι, γνωστό οικονομολόγο συνομιλητή… της ελίτ της Κομισιόν.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου θα είναι συνέχεια της κυβέρνησης Παπανδρέου αφού αυτή διατηρεί βασικούς υπουργούς (Οικονομίας, Προστασίας Πολίτη, Εργασίας, Υγείας, Παδείας κλπ) της προηγούμενης κυβέρνησης μαζί με αρκετούς «μαϊντανούς» από Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ γνωστό ότι εντολοδόχος της κυβέρνησης αυτής είναι το ιερατείο της ΕΕ, η Τρόικα και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα με εκπεφρασμένο πρόγραμμα την εφαρμογή της Δανειακής Σύμβασης της 26ης Οκτωβρίου, νέο Μνημόνιο και γενικότερα η Δημοσιονομική «εξυγίανση», Αποκρατικοποιήσεις κλπ. Πρόγραμμα που θα επιφέρει νέα μονόπλευρα οριζόντια μέτρα, ύφεση, ανεργία, φτώχεια.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ όσο ποτέ η ενεργοποίηση του αντιμνημονιακού άξονα, (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α. μαζί και οι ανεξάρτητες οργανώσεις και κινήματα πολιτών), αγωνιστικός άξονας που θα διασφαλίσει ότι απέμεινε όρθιο από την νεοφιλελεύθερη επιδρομή του Πασόκ στα εισοδήματα, συντάξεις και κοινωνικές παροχές.
Αντιμνημονιακός άξονας που θα πρέπει να εκφραστεί και στις επόμενες γενικές εκλογές, όποτε και αυτές γίνουν με την έγκριση των Βρυξελών, δημιουργώντας έτσι ένα νικηφόρο αντιμνημονιακό μέτωπο απέναντι στο Μαύρο Μέτωπο.
