Οι μέχρι σήμερα καθημερινές προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, εντάσσονται σε έναν συνολικό σχεδιασμό και έχουν πάρα πολλούς στόχους.
Πάρα πολλές φορές στο παρελθόν,
ακούγοντας για τίς παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου απο την
τουρκική αεροπορία, αναρωτιόμουν, εάν πράγματι είχαν και έχουν κάποιο
στόχο, ή ακόμη τί νοήμα έχουν, μεταξύ δύο ομόρων χωρών, οι οποίες
ανήκουν στους ίδιους στρατιωτικοπολιτικούς οργανισμούς, για κάθε διαφορά
που προκύπτει μεταξύ των, και ήταν και είναι δυνατόν να επιλύεται μεσα
από διεθνείς κανόνες, διεθνείς συμβάσεις, διεθνή δικαστήρια, κτλ, να
προσφεύγουν σε επίδειξη ισχύος και πολεμικής δύναμης.
Θεατές μόνιμοι εδώ και αρκετά χρόνια, αυτών των παραβιάσεων, και πρόσφατα, πρό μηνών, παρακολουθήσαμε τα πολεμικά πλοία της γείτονος χώρας, να περιδιαβαίνουν τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, προκαλώντας, χυδαία, μιά Ελληνική αντίδραση.
Η πρόκληση η συγκεκριμένη αλλά και όλες οι μέχρι σήμερα καθημερινές προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, εντάσσονται σε έναν συνολικό σχεδιασμό και έχουν πάρα πολλούς στόχους.
Ένας απο τους προφανέστερους, η δημιουργία “άλλοθι” για “θερμά” επεισόδια μεταξύ των δύο χωρών, και επομένως "θέμα" πρός διαπραγμάτευση, κατά την προσφιλή τακτική της Τουρκίας.
Κάθε διεκδίκηση έκ μέρους της Τουρκίας, προυποθέτει δημιουργία "αμφισβήτησης κυριαρχικού δικαιώματος", επομένως "θερμό" επεισόδιο, επομένως "πρόκληση".
Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα μεταξύ τών δύο χωρών, “ψυχροπολεμικό”, παρά τίς όποιες κατά καιρούς δηλώσεις και “κουμπαριές”, "ζειμπέκικα” και άλλες ανοησίες έκ μέρους τής Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Τα τουρκικά σήριαλ, τα οποία έχουν κατακλείσει την τηλεόραση, σε ώρες υψηλής τηλεθέασης, προσπαθώντας να συντηρήσουν την “υπνοπαιδεία” του Ελληνικού λαού, μάς πείθουν περί του λόγου, του αληθούς.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία "άτεχνα" προσπαθεί να συντηρεί την πολιτική τής "πρόκλησης-αμφισβήτησης-διαπαραγμάτευσης", εις βάρος όχι μόνον της χώρας μας, αλλά όλων των ομόρων πρός αυτήν χωρών, οι διεθνείς συνεταίροι της, την ωθούν εντέχνως σε πολεμικές πράξεις, εξυπηρετώντας προφανώς σχεδιασμούς ευρύτερους γαιοστρατηγικούς.
Συνεχίζουν οι Τούρκοι στρατιωτικοί με την εμψυχωτική στήριξη-παραίνεση των πολιτικών τους (αυτή η τακτική αποτελεί στρατηγικό στόχο και επιλογή, της Τουρκίας παρά τα όσα περί του αντιθέτου λέγονται), να “μετρούν” τίς αντιδράσεις, ποσοτικά και ποιοτικά, των Ελληνικών ένοπλων δυνάμεων αλλά και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, να προκαλούν “αιμοραγία” στην Ελληνική οικονομία, και γενικά να συντηρούν ένα κλίμα ψυχροπολεμικό, ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού του Ελληνικού λαού, εξυπηρετώντας τον μακρόπνοο σχεδιασμό τους.
Η συνεχής ετοιμότητα της “πολεμικής μηχανής” της Ελλάδος, προκαλεί ένα τεράστιο οικονομικό κόστος, όπως και η συνεχής αναγκαιότητα, του να διατηρείς τήν “μηχανή” αυτή επικαιροποιημένη, εξοπλίζοντάς την και εκσυχρονίζοντάς την συνεχώς.
Αυτό προφανώς (η οικονομική εξάντληση) ήταν και είναι μία απο τίς επιδιώξεις-στοχεύσεις τής στρατιωτικοπολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας.
Δεν χρειάζεται να επικαλεστώ δηλώσεις Τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών, διότι είναι πλέον καθημερινότητα.
Δεν γνωρίζω εάν αυτό το κόστος συνέβαλλε ουσιαστικά και καθοριστικά στην σημερινή κατάσταση της οικονομίας, γνωρίζω όμως ότι “πολλοί¨ και “διάφοροι” εκμεταλλεύτηκαν και πλούτισαν απο αυτήν την κατάσταση στην χώρα μας.
Και όταν λέω “πολλοί” και “διάφοροι”, εννοώ πολιτικούς και στρατιωτικούς και κάποιους “απλούς” πολίτες (dealers), οι οποίοι με το έναν ή τον άλλον τρόπο πλούτισαν απο αυτήν την οικονομική αιμοραγία της χώρας.
Τελευταίως όλα τα ΜΜΕ ασχοληθήκαν με τα περιβόητα “σκάνδαλα”, απο τα οποία όμως δεν κατέληξε κανένα σε καταδικαστικό συμπέρασμα. Δέν μπήκε κανένας, υπεύθυνος, ή δεν βρέθηκε κανένας υπεύθυνος, στην “φυλακή”.
Αυτά τα λεγόμενα “βαμπίρ” ή “βρυκόλακες” της εξουσίας, χωρίς να επαναπαύονται καθόλου, συνεχίζουν νυχθημερόν, το έργο τους μέχρι και σήμερα.
Τό πολιτικό σύστημα το οποίο έστησαν οι πολιτικοί μας, με περισσή μαεστρία από το 1974-75, έως και σήμερα (την λεγομένη μεταπολίτευση), λειτουργεί “παραδειγματικά” θα έλεγα, στο να αθωώνει "εγκληματίες" και “λαμόγια”, και να “καταδικάζει" στην ανέχεια και στην φτώχεια έναν ολόκληρο λαό.
Είναι απολύτως προφανές στόν κάθε Έλληνα πολίτη, ότι σε αυτό το πλιάτσικο, σε αυτό το “πάρτυ” συμμετείχαν και συμμετέχουν διεθνείς οργανισμοί, εθνικά συμφέροντα, τράπεζες, έμποροι όπλων και διαμεσολαβητές, πολιτικοί και στρατιωτικοί, όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων, όλοι τους παλεύουν για το “μεροκάματο”.
Ενα απόσπασμα απο το “Onalert” τα λέει όλα. “Άλλοι πανηγυρίζουν κι άλλοι δηλώνουν βαθειά προβληματισμένοι από την προμήθεια 400 αρμάτων μάχης Abrams M1A1 από τις ΗΠΑ. Και τα δύο “στρατόπεδα” έχουν πραγματικά ενδιαφέροντα επιχειρήματα.”
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=8742
Αναφέρω ενδεικτικά τα κονδύλια τα οποία δαπανόνται στην Αμυνα.
Οι εισαγωγές της Ελλάδας το 1995 ήταν ύψους 870 εκατομμυρίων δολαρίων ενώ το 2008 ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο 200 εκατομμύρια δολάρια κατ’έτος.
Το ήδη εγκριθέν δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα (2006- 2015) προβλέπει δαπάνες 26,74 δισ. Ευρώ (11,39 δισ. για την πρώτη και 15,35 δισ. για τη δεύτερη πενταετία), από τα οποία τα 9,43 δισ. Ευρώ θα διατεθούν για την αποπληρωμή ανειλημμένων από τα προηγούμενα χρόνια υποχρεώσεων.
Το ποσό αυτό των 26,74 δισ. το οποίο αποτελεί το 1% του ΑΕΠ, και δυστυχώς κάποιοι δημοσιογραφικά “στρατηγίζοντες” και γενικά “αερολογούντες” το βρήκαν υπέρογκο για την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Η άγνοια και οι μικροσκοπιμότητες στο απόγειό τους. Κανένα Οικονομικό Κόστος δεν συγκρίνεται με τα Οφέλη για την χώρα μας.
Η Τουρκία απο την άλλη πλευρά, προχωρά με γοργά βήματα στο να γίνει περιφερειακή δύναμη, έφτασε στο επίπεδο να εξάγει οπλικά συστήματα σε διάφορες χώρες.
Οι αλλαζονικές έως και υπερφύαλες δηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη, απο το στρατιωτικοπολιτικό της προσωπικό, όμως κάπου μεταξύ των λεγομένων και των μή, κρύβεται η πραγματικότητα, η οποία λέει ότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί τίς ένοπλες δυνάμεις της ώς πολιτικό εργαλείο.
Και εδώ υπάρχει κατά την άποψή μου το κρίσιμο σημείο το οποίο αφορά τον πολιτικο-στρατηγικό σχεδιασμό, τίς Εθνικές στοχεύσεις της χώρας μας.
Είναι πλέον δυνατόν να υπάρχουν σήμερα πολιτικοί και στρατιωτικοί, οι οποίοι να υποστηρίζουν ότι μόνον με την υπεροχή δια τών εξοπλισμών, εξασφαλίζεται η χώρα έναντι μιάς τουρκικής ή άλλης απειλής της εθνικής κυριαρχίας μας;
Η απάντηση είναι προφανής όσο και αληθής:
”ΟΧΙ”
Χρειάζεται συνδοιαστικός σχεδιασμός και ανάλογη πολιτική επιλογή, είναι τα βασικά στοιχεία στόχευσης ενός στρατηγικού αξιόπιστου σχεδιασμού.
Οι επιμέρους στόχοι είναι δυνατόν, συνοψιζόμενοι σε δύο κύριους πυλώνες, θα πρέπει να αποτελούνται απο τίς παρακάτω πολιτικές αρχές.
Η σύσταση της ισχύος της χώρας να είναι από το σύνολο των δυνάμενων, κατηγοριών και ειδών, να χρησιμοποιηθούν, όπλων και μέσων.
Η υπεροχή, και μάλιστα η κυριαρχία των ελληνικών ΕΔ, στον αέρα και τη θάλασσα σε συνδυασμό με την δυνατότητα ταχείας μεταφοράς μεγάλων χερσαίων δυνάμεων από μία περιοχή του θεάτρου επιχειρήσεων σε άλλη, να είναι απόλυτη, και σε συνδυασμό με τις άριστες πολλαπλές αξιόπιστες σύγχρονες επικοινωνίες.
Υπεροχή που δεν μεταφράζεται κατ` ανάγκην σε μεγαλύτερο αριθμό ναυτικών μονάδων και αεροσκαφών, και μπορεί και πρέπει να επιδιωχθεί με την απόκτηση οπλικών συστημάτων ποιοτικά υπέρτερων από αυτά του αντιπάλου.
Η δυνατότητα της πολιτικής ηγεσίας, να αντιδρά έγκαιρα και σχεδιασμένα, κατόπιν μελετών οι οποίες έχουν προηγηθεί, σε εμπλοκή, αποτροπή, επιλογή, και συνδιαμόρφωση στόχων είναι ο καταλύτης όλων.
Προυπόθεση όλων των παραπάνω, είναι η πολιτική ηγεσία του τόπου, να στρέψει σοβαρά πλέον την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική στόχευση της χώρας, σε κατεύθυνση “επιθετικών” πρωτοβουλιών, είτε αυτό σημαίνει οικονομική στροφή και αλλαγή Εθνικής στρατηγικής στόχευσης, είτε αυτό σημαίνει επιπλέον αλλαγή στόχευσης σε όλους τούς τομείς του δημόσιου βίου, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει “πόλεμο” ή αντίστοιχες πράξεις βίας.
Αλλά πρέπει να γνωστοποιήσουμε πρός άπαντας ότι είμαστε “σοβαρά” αποφασισμένοι να προασπίσουμε τα πατρογονικά μας δίκαια με κάθε τρόπο και μέσον, ώς Εθνος, εξασφαλίζοντας συγχρόνως την μελλοντική πορεία με ασφάλεια των επόμενων γενεών των Ελλήνων.
Όπως πράττουν όλα τα κράτη τα σεβόμενα τούς λαούς τους.
Όσο θα επικρατούν τα φοβικά σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία, στην ηγεσία αυτού του τόπου, τόσο, και θα “πληρώνουμε” και θα “ηττώμεθα” καθημερινώς και πολλαπλώς.
Είναι καιρός πλέον να αφυπνιστούμε ως Εθνος, ως κοινωνία, ως λαός, και να αλλάξουμε Εθνικές στοχεύσεις, διότι οι μέχρι σήμερα (στοχεύσεις), μάς έφεραν σε αυτό το σημερινό “χάλι”.
Θεατές μόνιμοι εδώ και αρκετά χρόνια, αυτών των παραβιάσεων, και πρόσφατα, πρό μηνών, παρακολουθήσαμε τα πολεμικά πλοία της γείτονος χώρας, να περιδιαβαίνουν τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, προκαλώντας, χυδαία, μιά Ελληνική αντίδραση.
Η πρόκληση η συγκεκριμένη αλλά και όλες οι μέχρι σήμερα καθημερινές προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, εντάσσονται σε έναν συνολικό σχεδιασμό και έχουν πάρα πολλούς στόχους.
Ένας απο τους προφανέστερους, η δημιουργία “άλλοθι” για “θερμά” επεισόδια μεταξύ των δύο χωρών, και επομένως "θέμα" πρός διαπραγμάτευση, κατά την προσφιλή τακτική της Τουρκίας.
Κάθε διεκδίκηση έκ μέρους της Τουρκίας, προυποθέτει δημιουργία "αμφισβήτησης κυριαρχικού δικαιώματος", επομένως "θερμό" επεισόδιο, επομένως "πρόκληση".
Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα μεταξύ τών δύο χωρών, “ψυχροπολεμικό”, παρά τίς όποιες κατά καιρούς δηλώσεις και “κουμπαριές”, "ζειμπέκικα” και άλλες ανοησίες έκ μέρους τής Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Τα τουρκικά σήριαλ, τα οποία έχουν κατακλείσει την τηλεόραση, σε ώρες υψηλής τηλεθέασης, προσπαθώντας να συντηρήσουν την “υπνοπαιδεία” του Ελληνικού λαού, μάς πείθουν περί του λόγου, του αληθούς.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία "άτεχνα" προσπαθεί να συντηρεί την πολιτική τής "πρόκλησης-αμφισβήτησης-διαπαραγμάτευσης", εις βάρος όχι μόνον της χώρας μας, αλλά όλων των ομόρων πρός αυτήν χωρών, οι διεθνείς συνεταίροι της, την ωθούν εντέχνως σε πολεμικές πράξεις, εξυπηρετώντας προφανώς σχεδιασμούς ευρύτερους γαιοστρατηγικούς.
Συνεχίζουν οι Τούρκοι στρατιωτικοί με την εμψυχωτική στήριξη-παραίνεση των πολιτικών τους (αυτή η τακτική αποτελεί στρατηγικό στόχο και επιλογή, της Τουρκίας παρά τα όσα περί του αντιθέτου λέγονται), να “μετρούν” τίς αντιδράσεις, ποσοτικά και ποιοτικά, των Ελληνικών ένοπλων δυνάμεων αλλά και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, να προκαλούν “αιμοραγία” στην Ελληνική οικονομία, και γενικά να συντηρούν ένα κλίμα ψυχροπολεμικό, ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού του Ελληνικού λαού, εξυπηρετώντας τον μακρόπνοο σχεδιασμό τους.
Η συνεχής ετοιμότητα της “πολεμικής μηχανής” της Ελλάδος, προκαλεί ένα τεράστιο οικονομικό κόστος, όπως και η συνεχής αναγκαιότητα, του να διατηρείς τήν “μηχανή” αυτή επικαιροποιημένη, εξοπλίζοντάς την και εκσυχρονίζοντάς την συνεχώς.
Αυτό προφανώς (η οικονομική εξάντληση) ήταν και είναι μία απο τίς επιδιώξεις-στοχεύσεις τής στρατιωτικοπολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας.
Δεν χρειάζεται να επικαλεστώ δηλώσεις Τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών, διότι είναι πλέον καθημερινότητα.
Δεν γνωρίζω εάν αυτό το κόστος συνέβαλλε ουσιαστικά και καθοριστικά στην σημερινή κατάσταση της οικονομίας, γνωρίζω όμως ότι “πολλοί¨ και “διάφοροι” εκμεταλλεύτηκαν και πλούτισαν απο αυτήν την κατάσταση στην χώρα μας.
Και όταν λέω “πολλοί” και “διάφοροι”, εννοώ πολιτικούς και στρατιωτικούς και κάποιους “απλούς” πολίτες (dealers), οι οποίοι με το έναν ή τον άλλον τρόπο πλούτισαν απο αυτήν την οικονομική αιμοραγία της χώρας.
Τελευταίως όλα τα ΜΜΕ ασχοληθήκαν με τα περιβόητα “σκάνδαλα”, απο τα οποία όμως δεν κατέληξε κανένα σε καταδικαστικό συμπέρασμα. Δέν μπήκε κανένας, υπεύθυνος, ή δεν βρέθηκε κανένας υπεύθυνος, στην “φυλακή”.
Αυτά τα λεγόμενα “βαμπίρ” ή “βρυκόλακες” της εξουσίας, χωρίς να επαναπαύονται καθόλου, συνεχίζουν νυχθημερόν, το έργο τους μέχρι και σήμερα.
Τό πολιτικό σύστημα το οποίο έστησαν οι πολιτικοί μας, με περισσή μαεστρία από το 1974-75, έως και σήμερα (την λεγομένη μεταπολίτευση), λειτουργεί “παραδειγματικά” θα έλεγα, στο να αθωώνει "εγκληματίες" και “λαμόγια”, και να “καταδικάζει" στην ανέχεια και στην φτώχεια έναν ολόκληρο λαό.
Είναι απολύτως προφανές στόν κάθε Έλληνα πολίτη, ότι σε αυτό το πλιάτσικο, σε αυτό το “πάρτυ” συμμετείχαν και συμμετέχουν διεθνείς οργανισμοί, εθνικά συμφέροντα, τράπεζες, έμποροι όπλων και διαμεσολαβητές, πολιτικοί και στρατιωτικοί, όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων, όλοι τους παλεύουν για το “μεροκάματο”.
Ενα απόσπασμα απο το “Onalert” τα λέει όλα. “Άλλοι πανηγυρίζουν κι άλλοι δηλώνουν βαθειά προβληματισμένοι από την προμήθεια 400 αρμάτων μάχης Abrams M1A1 από τις ΗΠΑ. Και τα δύο “στρατόπεδα” έχουν πραγματικά ενδιαφέροντα επιχειρήματα.”
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=8742
Αναφέρω ενδεικτικά τα κονδύλια τα οποία δαπανόνται στην Αμυνα.
Οι εισαγωγές της Ελλάδας το 1995 ήταν ύψους 870 εκατομμυρίων δολαρίων ενώ το 2008 ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο 200 εκατομμύρια δολάρια κατ’έτος.
Το ήδη εγκριθέν δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα (2006- 2015) προβλέπει δαπάνες 26,74 δισ. Ευρώ (11,39 δισ. για την πρώτη και 15,35 δισ. για τη δεύτερη πενταετία), από τα οποία τα 9,43 δισ. Ευρώ θα διατεθούν για την αποπληρωμή ανειλημμένων από τα προηγούμενα χρόνια υποχρεώσεων.
Το ποσό αυτό των 26,74 δισ. το οποίο αποτελεί το 1% του ΑΕΠ, και δυστυχώς κάποιοι δημοσιογραφικά “στρατηγίζοντες” και γενικά “αερολογούντες” το βρήκαν υπέρογκο για την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Η άγνοια και οι μικροσκοπιμότητες στο απόγειό τους. Κανένα Οικονομικό Κόστος δεν συγκρίνεται με τα Οφέλη για την χώρα μας.
Η Τουρκία απο την άλλη πλευρά, προχωρά με γοργά βήματα στο να γίνει περιφερειακή δύναμη, έφτασε στο επίπεδο να εξάγει οπλικά συστήματα σε διάφορες χώρες.
Οι αλλαζονικές έως και υπερφύαλες δηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη, απο το στρατιωτικοπολιτικό της προσωπικό, όμως κάπου μεταξύ των λεγομένων και των μή, κρύβεται η πραγματικότητα, η οποία λέει ότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί τίς ένοπλες δυνάμεις της ώς πολιτικό εργαλείο.
Και εδώ υπάρχει κατά την άποψή μου το κρίσιμο σημείο το οποίο αφορά τον πολιτικο-στρατηγικό σχεδιασμό, τίς Εθνικές στοχεύσεις της χώρας μας.
Είναι πλέον δυνατόν να υπάρχουν σήμερα πολιτικοί και στρατιωτικοί, οι οποίοι να υποστηρίζουν ότι μόνον με την υπεροχή δια τών εξοπλισμών, εξασφαλίζεται η χώρα έναντι μιάς τουρκικής ή άλλης απειλής της εθνικής κυριαρχίας μας;
Η απάντηση είναι προφανής όσο και αληθής:
”ΟΧΙ”
Χρειάζεται συνδοιαστικός σχεδιασμός και ανάλογη πολιτική επιλογή, είναι τα βασικά στοιχεία στόχευσης ενός στρατηγικού αξιόπιστου σχεδιασμού.
Οι επιμέρους στόχοι είναι δυνατόν, συνοψιζόμενοι σε δύο κύριους πυλώνες, θα πρέπει να αποτελούνται απο τίς παρακάτω πολιτικές αρχές.
Η σύσταση της ισχύος της χώρας να είναι από το σύνολο των δυνάμενων, κατηγοριών και ειδών, να χρησιμοποιηθούν, όπλων και μέσων.
Η υπεροχή, και μάλιστα η κυριαρχία των ελληνικών ΕΔ, στον αέρα και τη θάλασσα σε συνδυασμό με την δυνατότητα ταχείας μεταφοράς μεγάλων χερσαίων δυνάμεων από μία περιοχή του θεάτρου επιχειρήσεων σε άλλη, να είναι απόλυτη, και σε συνδυασμό με τις άριστες πολλαπλές αξιόπιστες σύγχρονες επικοινωνίες.
Υπεροχή που δεν μεταφράζεται κατ` ανάγκην σε μεγαλύτερο αριθμό ναυτικών μονάδων και αεροσκαφών, και μπορεί και πρέπει να επιδιωχθεί με την απόκτηση οπλικών συστημάτων ποιοτικά υπέρτερων από αυτά του αντιπάλου.
Η δυνατότητα της πολιτικής ηγεσίας, να αντιδρά έγκαιρα και σχεδιασμένα, κατόπιν μελετών οι οποίες έχουν προηγηθεί, σε εμπλοκή, αποτροπή, επιλογή, και συνδιαμόρφωση στόχων είναι ο καταλύτης όλων.
Προυπόθεση όλων των παραπάνω, είναι η πολιτική ηγεσία του τόπου, να στρέψει σοβαρά πλέον την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική στόχευση της χώρας, σε κατεύθυνση “επιθετικών” πρωτοβουλιών, είτε αυτό σημαίνει οικονομική στροφή και αλλαγή Εθνικής στρατηγικής στόχευσης, είτε αυτό σημαίνει επιπλέον αλλαγή στόχευσης σε όλους τούς τομείς του δημόσιου βίου, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει “πόλεμο” ή αντίστοιχες πράξεις βίας.
Αλλά πρέπει να γνωστοποιήσουμε πρός άπαντας ότι είμαστε “σοβαρά” αποφασισμένοι να προασπίσουμε τα πατρογονικά μας δίκαια με κάθε τρόπο και μέσον, ώς Εθνος, εξασφαλίζοντας συγχρόνως την μελλοντική πορεία με ασφάλεια των επόμενων γενεών των Ελλήνων.
Όπως πράττουν όλα τα κράτη τα σεβόμενα τούς λαούς τους.
Όσο θα επικρατούν τα φοβικά σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία, στην ηγεσία αυτού του τόπου, τόσο, και θα “πληρώνουμε” και θα “ηττώμεθα” καθημερινώς και πολλαπλώς.
Είναι καιρός πλέον να αφυπνιστούμε ως Εθνος, ως κοινωνία, ως λαός, και να αλλάξουμε Εθνικές στοχεύσεις, διότι οι μέχρι σήμερα (στοχεύσεις), μάς έφεραν σε αυτό το σημερινό “χάλι”.
* ο Λάζαρος ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ είναι Πολιτικός Μηχανικός, συνεργάτης των AeageanTimes
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου