Ύμνος στη Βλακεία...

του Γιάννη ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Την προχθεσινή Κυριακή δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» ένα εντυπωσιακό κείμενο. Τυπικά είναι μια συνέντευξη του Πολ Τόμσεν – του ανθρώπου που εκπροσωπεί στην τρόικα το ΔΝΤ.

 

Επί της ουσίας, όμως, είναι ο ωραιότερος «Ύμνος στη Βλακεία» που δημοσιεύτηκε ποτέ στον ελληνικό Τύπο. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο αλλά θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια περίπτωση ιδεοληπτικού στόκου.

 

Τι λέει ο Τόμσεν;

 

Παρατηρεί, πρώτον, ότι «η μη προσαρμογή των μισθών ως και σήμερα είναι ο κύριος λόγος για την υψηλή ανεργία».

 

Πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι απολύονται όχι επειδή κλείνουν ή συρρικνώνονται οι δουλειές από την ύφεση αλλά επειδή οι μισθοί δεν έχουν πέσει όσο θα ήθελε ο Τόμσεν – προκειμένου να έλθουν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και περισσότερες απολύσεις!

 

Σημειώνει, δεύτερον, ότι «ο κύριος λόγος που το πρόγραμμα δεν έχει ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις απώλεσαν τη δυναμική τους».

 

Πράγμα που σημαίνει ότι το Μνημόνιο  απέτυχε όχι επειδή από την ίδια του τη συνταγή βύθισε τη χώρα στη θανατηφόρα προοπτική μιας λιτότητας σε περίοδο ύφεσης, αλλά επειδή δεν άνοιξε επαρκώς το επάγγελμα του ταξιτζή ή του δικαστικού κλητήρα!

 

Παραδέχεται, τρίτον, «ότι οι μεταρρυθμίσεις θα διευκολύνουν την ευθυγράμμιση των μισθών με την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης».

 

Πράγμα που σημαίνει ότι αυτό που ονομάζει «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι παρά η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, της διαιτησίας, του κατώτατου μισθού και γενικώς η κατάλυση κάθε έννοιας προστασίας της μισθωτής εργασίας ώστε να συμπιεστούν οι μισθοί σε πρωτοφανή επίπεδα.

 

Απειλεί, τέταρτον, ότι «αν οι μεταρρυθμίσεις αυτές πετύχουν δεν θα υπάρχει στο μέλλον ανάγκη παρέμβασης στους μισθούς, όπως η αναστολή του 13^ου και 14^ου μισθού, η οποία ήταν υπό συζήτηση».

 

Παρακαλώ πολύ να σταθούμε λίγο στον κυνισμό της απειλής.

 

Τι λέει ο Τόμσεν; Πως ό,τι έχει συμφωνηθεί έως τώρα δεσμεύει απολύτως την ελληνική πλευρά και για μετά τις εκλογές.

 

Αντιθέτως, τίποτα δεν δεσμεύει τους τροϊκανούς. Οι οποίοι διατηρούν για τους εαυτούς τους την ευχέρεια να επανέρχονται στις προηγούμενες συμφωνίες, αν κρίνουν ότι το σχέδιο που υπηρετούν δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

 

Δεν θα σταθώ στην αυτονόητη παρατήρηση ότι ο Τόμσεν και η Λαγκάρντ με τους «μισθούς Κροατίας» αποτελούν τους πραγματικούς πολιτικούς χορηγούς του Τσίπρα και του Καμμένου, της Αλέκας και της Χρυσής Αυγής – η βλακεία που λέγαμε…

 

Θα σταθώ στις εκλογές. Διότι είναι πλέον εθνικό ζητούμενο να αποτελέσουν την ευκαιρία ώστε οι σχέσεις με τους δανειστές να μπουν σε μια ισότιμη και ορθολογική βάση.

 

Για να πάνε επιτέλους και οι Τόμσεν σπίτι τους…

Το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Τα Νέα", 20/03/2012