Wall Street Journal: «Η Ελλάδα πειραματόζωο για μια πειθαρχημένη Ευρώπη»

ΕΚΤΕΝΗ αναφορά στην Ελλάδα με καταγραφή των γεγονότων που προηγήθηκαν και ακολούθησαν τη συμφωνία εφαρμογής του δανειακού προγράμματος διάσωσης, κάνει η Αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα. Παράλληλα δίνει αρκετά εμπεριστατωμένα στοιχεία για όλο το φάσμα του «Ελληνικού προβλήματος», αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από την Ευρώπη και ειδικότερα από τη Γερμανία, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως «πείραμα» για μια «πειθαρχημένη Ευρώπη» στο δημοσιονομικό τομέα.   

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ καταγράφει τα γεγονότα των 2 τελευταίων χρόνων, σημειώνοντας ότι το ριζοσπαστικό σχέδιο για τη διάσωση της Ελλάδας και την προστασία του ευρώ, έχει γίνει σήμερα απειλή για την ενότητα του κοινού νομίσματος. Αφού σημειώνονται οι τελευταίες εξελίξεις, αναφέρεται ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι η διεξαγωγή εκλογών τον Ιούνιο, χωρίς καμία εγγύηση ότι θα προκύψει κάποια σταθερή κυβέρνηση, ενώ από τον επόμενο μήνα πρέπει η Αθήνα να λάβει μέτρα για περικοπές ύψους 11,5 δισ. ευρώ και αν δεν πάρει τα χρήματα, όπως τονίζεται, θα πρέπει να εκτυπώσει το δικό της νόμισμα.

ΜΕΤΑΞΥ άλλων επισημαίνεται, ότι η αυξανόμενη αναταραχή στη χώρα μας είναι το αποκορύφωμα ενός ριζοσπαστικού πειράματος και μιας κακής οικονομικής διαχείρισης, υπογραμμίζοντας ότι η επιβολή βαθιάς λιτότητας σε μεμονωμένα Κράτη μέλη της Ευρωζώνης δεν θα σώσει το ευρώ και μπορεί να επιδεινώσει την κρίση.  Στο δημοσίευμα καταγράφεται ειδικά η Γερμανική πολιτική για τις χρεωμένες χώρες της νότιας Ευρώπης. Φιλοξενεί δε δήλωση της Λούκα Κατσέλη, η οποία λέει ότι «είναι πρόγραμμα αυτοκτονίας, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για το ευρώ» και σημειώνει ότι «στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, παντού, το ίδιο λάθος γίνεται», αναφερόμενη στην εμμονή της ΕΕ για περικοπή των δαπανών σε περίοδο ύφεσης.   

ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ στις Γερμανικές προειδοποιήσεις για «πιστή εφαρμογή» της δανειακής σύμβασης, σημειώνεται ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι το πιο δαπανηρό στην ιστορία για τη σωτηρία μιας χώρας. Εκτός από τις Ευρωπαϊκές ευθύνες για τη διαχείριση της κρίσης, αναφέρεται ότι ευθύνες υπάρχουν σε μια «Ελληνική πολιτική τάξη», που δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να υλοποιήσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα για γρήγορη οικονομική ανάκαμψη, διευρύνοντας έτσι τη δυσπιστία ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της. Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στον «άτυχο» -όπως τον χαρακτηρίζει- Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και στη δήλωσή του ότι «ήταν σχεδόν αδύνατη αποστολή», σημειώνοντας, ότι ο ίδιος διαπραγματεύτηκε την «αρχική διάσωση» και στη συνέχεια «αναγκάστηκε» να εγκαταλείψει «από εξέγερση στο κόμμα του το περασμένο φθινόπωρο».

Ο κ. Παπανδρέου σημείωσε, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι όταν ζήτησε από την κ. Μέρκελ ηπιότερα μέτρα το 2010, η Γερμανίδα Καγκελάριος του είπε, ότι το πρόγραμμα βοήθειας έπρεπε να πονέσει και ότι «θέλουμε να είμαστε σίγουροι, ότι κανένας άλλος δεν θα το θέλει αυτό». Στη συνέχεια επισημαίνεται, ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να δημιουργήσει «μαζική φυγή» κεφαλαίων από την Πορτογαλία, την Ισπανία και άλλα μέλη της Ευρωζώνης, καταγράφοντας τις γενικότερες πιθανές επιπτώσεις στον τραπεζιτικό τομέα και θέτοντας σε κίνδυνο το ευρώ.

ΕΠΙΣΗΣ αναφέρεται, ότι ενώ όλοι υποστήριζαν πως η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομική λιτότητα, το ΔΝΤ υποστήριζε, ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις διαθρωτικές αλλαγές, ώστε να καταστεί εφικτή η σταδιακή μείωση των δαπανών για την προστασία της οικονομίας. Το δημοσίευμα επισημαίνει, ότι συνήθως το ΔΝΤ επιβάλλει λιτότητα και μια χώρα κάνει υποτίμηση του νομίσματός της, με την ελπίδα να γίνουν φθηνότερες οι εξαγωγές της, αλλά η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα, ενώ προβάλλεται ως παράδειγμα η περίπτωση της Αργεντινής. Αναφορά γίνεται και στις θέσεις που είχε διατυπώσει ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν για τον τρόπο αντιμετώπισης του Ελληνικού προβλήματος, οι οποίες ήταν αντίθετες με τις Ευρωπαϊκές, παρουσιάζοντας μια σειρά από αλλαγές που προέβλεπε το σχέδιο διάσωσης, όπως την καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και των προνομίων που είχαν διάφορες επαγγελματικές ομάδες.   

ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ γίνονται αναφορές και στις προσπάθειες του τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος «βρέθηκε όλο και περισσότερο απομονωμένος στο γραφείο του», στις μαζικές αντιδράσεις που ακολούθησαν ενάντια στα μέτρα, στην όλο και αυξανόμενη διόγκωση της κρίσης με την αύξηση των ανέργων, στις καταγγελίες για τους «σκληρούς όρους διάσωσης» από τον Αντώνη Σαμαρά, στην πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα, καθώς και στην ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος στην πρώτη εμφάνισή του, σε μια συνάντηση υπουργών Οικονομικών στο Λουξεμβούργο, «χτύπησε λάθος». Ακολούθως, προβάλλονται όλες οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα μέχρι το σημερινό αδιέξοδο, με το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής και με την επισήμανση ότι στις 6 Μαΐου η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν χειρότερα αποτελέσματα, απ’ αυτά που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις.