Η λαθρομετανάστευση γεννάει ακροδεξιούς «Χρυσαυγίτες»

η Σία ΚΟΣΙΩΝΗ στο aixmi.gr

Ιδιαίτερα προβληματισμένος, βουλευτής που πολιτεύεται στην Α’ Αθήνας, μου έλεγε τις προάλλες ότι η «Χρυσή Αυγή» συγκεντρώνει ανησυχητικά υψηλά ποσοστά στο κέντρο της Αθήνας. 

Καμία έκπληξη. Η εξέλιξη αυτή είχε ήδη διαφανεί πριν από περίπου δύο χρόνια στις δημοτικές εκλογές, όταν η ακροδεξιά οργάνωση έβαζε στο σακούλι περισσότερες από 10 χιλιάδες ψήφους, ήτοι ποσοστό 5,29%, εξασφαλίζοντας την είσοδό της στο δημοτικό συμβούλιο της πρωτεύουσας.

Η παρουσία του γραμματέα της «Χρυσής Αυγής» Νίκου Μιχαλολιάκου στο Mέγαρο της Πλατείας Κοτζιά προκάλεσε τότε εφήμερο σοκ, συζητήθηκε μια-δυο μέρες στα κανάλια, και εν συνεχεία αφομοιώθηκε. Όπως ακριβώς επί χρόνια μοιάζει να έχει αφομοιωθεί από τον πολιτικό κόσμο της χώρας ότι δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι πρέπει να μάθουν να ζουν στις συνθήκες παρακμής που έχουν διαμορφωθεί στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Ο καιρός περνούσε, το ένα φιλόδοξο σχέδιο διαδεχόταν το άλλο, κανένα φως ωστόσο δεν διακρινόταν  από τις χαραμάδες των σκοτεινών γκέτο των Αθηνών. Η βύθιση δε της χώρας στη χοάνη της οικονομικής κρίσης έμοιαζε να έχει δώσει τη χαριστική βολή στις όποιες ελπίδες των απελπισμένων κατοίκων. Κι έτσι έγινε, αφού η οικονομική κατρακύλα της χώρας όξυνε κι άλλο το ήδη εκρηκτικό πρόβλημα. Οι παράνομοι μετανάστες πλήθαιναν, η εγκληματικότητα φούντωνε και οι κάθε λογής γκάνγκστερ, businessmen της ανθρώπινης δυστυχίας αλώνιζαν ελεύθεροι, ξένοι, δυστυχώς μαζί και εγχώριοι. Ταυτόχρονα, η «Χρυσή Αυγή» έκανε κάθε μέρα και πιο αισθητη την παρουσία της στην περιοχή.

Έτσι, κραυγάζοντας εκκωφαντικά την αδιαφορία της, η καθεστηκυία πολιτική τάξη άφηνε το αυγό του φιδιού να γεννηθεί.

Η παντελής απουσία της Πολιτείας άφησε πεδίο δόξης λαμπρό στις «καθαρές» θέσεις της «Χρυσής Αυγής», που άρχισαν να βρίσκουν ευήκοα ώτα, ακόμη και σε πολίτες που δεν έχουν καμία ιδεολογική ταύτιση με την ακροδεξιά.

Ταυτόχρονα, όμως, με το μεταναστευτικό, ήταν και η κρίση που απεδείχθη ευνοϊκή για την ακροδεξιά ρητορεία. Οι φτερούγες των ξένων δυνάμεων πάνω από την Ελλάδα ευνόησαν τον εθνικιστικό λόγο, άλλοτε στυγνό και ακραίο και άλλοτε υπό τον φερετζέ του αγνού πατριωτισμού. Πόσο μάλλον που συστηματικά, εδώ και καιρό, θα τον είχε απαρνηθεί εξολοκλήρου το δεξιότερο κόμμα στα έδρανα του Κοινοβουλίου -το ΛΑΟΣ- το οποίο, μάλιστα, τους τελευταίους μήνες θα ενδυόταν και του κυβερνητικού κοστουμιού.

Και, τα υπερσυντηρητικά ακροατήρια μοιάζει να δυσκολεύονται να συγχωρήσουν τον πρόσφατα μετανοήσαντα και ανακαλύψαντα τη γερμανική μπότα, Γιώργο Καρατζαφέρη. Για τη ΝΔ, ούτε λόγος…

Έτσι, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μία πρωτοφανή ενίσχυση των ποσοστών της «Χρυσής Αυγής», στο βαθμό που σχεδόν να της εξασφαλίζουν και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Η πολιτική αυτή συγκυρία συμπίπτει με την άνοδο στην πολιτική ατζέντα του θέματος της παράνομης μετανάστευσης μέσα από το σχέδιο Χρυσοχοϊδη για δημιουργία 30 χώρων προσωρινής κράτησης παράνομων μεταναστών σε όλη την ηπειρωτική χώρα. Αξίζει να θυμίσουμε ότι τις προθέσεις του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τις απεκάλυψε μετά από συνάντηση που είχε στη Συγγρού με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος στηρίζει πλήρως μία τέτοια πολιτική, και που, εσχάτως, πλαγιοκοπείται εκ δεξιών και από τους νεοσύστατους «Ανεξάρτητους Έλληνες» και την υπερπατριωτική ρητορική του ιδρυτή τους.

Το σφυροκόπημα των άκρων διά της έμφασης στο μεταναστευτικό είναι εξαιρετική συνταγή συσπείρωσης του φυλλορρούντος -ελέω Μνημονίου- συντηρητικού χώρου. Ταυτόχρονα, είναι και ένα ισχυρό πολιτικό κροσέ στην αριστερή ευαισθησία επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δεν έχει τίποτα να πει σε όσους τουλάχιστον ζουν καθημερινά σε καθεστώς στέρησης βασικών τους δικαιωμάτων στις καυτές ζώνες των Αθηνών.

Η δημιουργία των κέντρων αυτών, ως ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της βόμβας του μεταναστευτικού, μοιάζει αναγκαία. Αρκεί, βεβαιώς, στην αλυσίδα για την επίλυση του προβλήματος να προστεθούν και όλοι οι υπόλοιποι αναγκαίοι κρίκοι.

Το αν θα υπάρξει αποτέλεσμα θα κριθεί από τους αληθινούς λόγους που επέβαλαν στην κυβέρνηση να «σηκώσει» τώρα το θέμα:

Παιχνίδι πολιτικών εντυπώσεων υπό την απειλή μίας βίαιης αλλαγής του κοινοβουλευτικού χάρτη που θα εξελιχθεί σε μία ακόμη προεκλογική φούσκα;

Ειλικρινής κινητοποίηση διά των οδυνηρών πολιτικά επιπτώσεων της βόμβας του μεταναστευτικού;

Ή, η αναγνώριση -έστω και όψιμα- του μεγέθους του προβλήματος και η προώθηση της λύσης του έξω από πολιτικές σκοπιμότητες;

Δυστυχώς, το timing της κινητοποίησης δύσκολα σου επιτρέπει να υιοθετήσεις το τελευταίο. Ας ελπίσουμε το αποτέλεσμα να διαψεύσει το πρώτο.