Τρόπους θωράκισης της ευρωπαϊκής οικονομίας από την
κατάρρευση των τραπεζών προσπαθούν να αποφύγουν ΕΚΤ και ΔΝΤ. Διαβάστε τι
προτείνουν προκειμένου να διασφαλιστούν οι καταθέσεις απλών πολιτών και ποιο το
χρονοδιάγραμμα υλοποίησης
Αγωνιώδεις προσπάθειες για τη δημιουργία αναχώματος, το
οποίο θα αποτρέψει την κατάρρευση τραπεζών από την ανασφάλεια που δημιουργεί η
οικονομική κρίση, καταβάλλει η Κομισιόν με τη στήριξη της ΕΚΤ, του ΔΝΤ αλλά και
των ΗΠΑ.
Το καμπανάκι κινδύνου ήχησε όχι μόνο λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στην Ελλάδα εξαιτίας της ακυβερνησίας και του ενδεχομένου
σύγκρουσης με την Ευρώπη, αλλά και λόγω της σταδιακά αυξανόμενης απόσυρσης
καταθέσεων από τις τράπεζες της Ισπανίας και της Ιταλίας, και της μετατροπής
της Ισπανίας σε ευάλωτο στόχο των αγορών.
Πηγή της αρνητικής αυτής εξέλιξης είναι η ανησυχία των
πολιτών για την ασφάλεια των καταθέσεών τους και η μαζική μεταφορά τους σε
ασφαλέστερους προορισμούς, είτε προς τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά
προϊόντα των χωρών της Βόρειας Ευρώπης είτε προς τη Μ. Βρετανία.
Η Κομισιόν ετοιμάζει ήδη και θα καταθέσει προς συζήτηση την
Τετάρτη ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα οδηγεί σε μια τραπεζική ενοποίηση και
έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό εγγυήσεων των καταθέσεων, ώστε με εξάλειψη του
κινδύνου απώλειας καταθέσεων ή αυτόματης μετατροπής σε (υποτιμημένο) εθνικό
νόμισμα να περιορίζει τον κίνδυνο ενός καταστροφικού banks run και να
εξασφαλίζει τελικά την αναγκαία ρευστότητα στις τράπεζες.
Πότε θα ολοκληρωθεί το σχέδιο
Τα χρονικά περιθώρια είναι απολύτως περιορισμένα, καθώς η
διαμόρφωση αυτού του πολύπλοκου οικονομικά αλλά και θεσμικά πλαισίου θα πρέπει
να έχει πάρει συγκεκριμένη μορφή μέχρι τις 18-19 Ιουνίου που θα συναντηθούν στο
Λος Κάμπος του Μεξικού οι ηγέτες του G20 και κατόπιν να υποβληθεί ολοκληρωμένη
πρόταση στους ηγέτες της Ε.Ε. στη Σύνοδο Κορυφής στις 28-29 Ιουνίου, που
αναδεικνύεται στην κυριολεξία μία από τις κρισιμότερες για το μέλλον της Ε.Ε.
Σε αυτό το πλαίσιο, επίσης, θα διερευνώνται οι δυνατότητες
για την προώθηση ενός ολοκληρωμένου ευρωπαϊκού συστήματος εποπτείας των
χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Ουσιαστικά εξετάζεται η κεντρική ρύθμιση του ευρωπαϊκού
τραπεζικού συστήματος, που θα έχει τη μορφή στήριξης των τραπεζών με την από
κοινού διαχείριση των πηγών χρηματοδότησής τους και χωρίς τη διαμεσολάβηση των
κρατών-μελών.
Το ζητούμενο είναι να διασφαλιστεί ότι οι τράπεζες που
επωφελούνται από την ευρωπαϊκή στήριξη θα μπορούν να προχωρούν σε κατάλληλη
αναδιάρθρωση και εποπτεία, καθώς σταδιακά θα υπόκεινται σε κεντρική ρύθμιση και
έλεγχο μέσα από την κοινή ευρωπαϊκή αρχή αντιμετώπισης κρίσεων που θα αποτελεί
το δίχτυ προστασίας.
Πονοκέφαλος παραμένει το γεγονός ότι με το ισχύον καθεστώς,
το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) δεν μπορεί να δεχθεί
απευθείας αίτημα από τραπεζικό ίδρυμα για την ανακεφαλαιοποίησή του.
Η παρέμβαση του ΕΤΧΣ μπορεί να γίνει έμμεσα, δηλαδή να ζητά
δάνειο το ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος και στη συνέχεια να το χορηγεί στο
τραπεζικό ίδρυμα. Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή το δάνειο καταγράφεται στο
κράτος-μέλος, επιβαρύνοντας με αυτόν τον τρόπο το δημόσιο χρέος. Κάτι που
σίγουρα δεν διευκολύνει τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Παράλληλα, πριν από την προσφυγή στο ΕΤΧΣ, η τράπεζα που
έχει ανάγκη κεφαλαίων θα πρέπει να στρέφεται πρώτα στις αγορές και να αναζητά
ιδιώτες επενδυτές, και εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε να ζητά δάνειο από τη
χώρα που έχει έδρα.
Διαφωνούν πάλι οι Γερμανοί
Απέναντι στις προτάσεις της Κομισιόν και τις ιδέες του κ. Μ.
Ντράγκι, τις οποίες επικρότησε και η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του ΔΝΤ κ.
Νεμάτ Σαφίκ, βρίσκονται και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι: Γερμανία, Ολλανδία και
Φινλανδία που διαφωνούν πλήρως με τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας του ΕΜΣ να
ενισχύει απευθείας τις τράπεζες.
Η Συνθήκη για τον ΕΜΣ προβλέπει ότι ενισχύσεις διατίθενται
μόνο προς τις κυβερνήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύουν τις τράπεζες. Αυτό
σημαίνει όμως ότι τα βάρη των τραπεζών αντανακλώνται και στα ίδια τα κράτη,
κάτι που δεν επιθυμούν οι περισσότερες κυβερνήσεις.
Οι πολέμιοι αυτής της πρότασης θεωρούν ότι με την απευθείας
χρηματοδότηση των τραπεζών δεν δίνεται η ευκαιρία για επιβολή των αναγκαίων
μεταρρυθμίσεων στα κράτη, ενώ δεν διασφαλίζεται και η αποπληρωμή των δανείων
εάν μια τράπεζα χρεοκοπήσει. Ολα αυτά τα ζητήματα αποκτούν ιδιαίτερη φόρτιση,
με δεδομένο ότι ο ΕΜΣ είναι σε διαδικασία επικύρωσης από τα κράτη-μέλη και
πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιουλίου αντικαθιστώντας τον EFSF.
Η στάση της ισπανικής κυβέρνησης, που προσπαθεί αν και
στριμωγμένη στη γωνία να αποσυνδέσει τη χρηματοδότηση της τράπεζας Bankia από
την ένταξή της στον μηχανισμό, είναι ενδεικτική του πώς η απειλή ένταξης στον
μηχανισμό μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα πυροδοτώντας ακόμη περισσότερο
την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου