Οι μνημονιολάγνοι και οι ...άλλοι

Συνεχίζουν την ίδια αδιέξοδη οικονομική
πολιτική των προκατόχων τους..
ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ το πρώτο 40ημερο, από την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, στην Ελλάδα φαίνεται να μην άλλαξε τίποτα. Οι εταίροι μας στην ΕΕ συνεχίζουν να απειλούν,  να απαξιώνουν, να χλευάζουν... την χώρα και το λαό, η Τρόικα εξακολουθεί να διαφεντεύει ασύδοτα τη πατρίδα μας και η ανάλγητη κυβερνητική συμμαχία ΝΔ-Πασόκ-Δημάρ ακολουθώντας τις γνωστές αποτυχημένες συνταγές Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, εκβιάζουν, τρομοκρατούν και ληστεύουν μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές του λαού. 

γράφει ο Σπύρος ΓΚΑΝΗΣ

Κοντολογίς η “διάδοχη” τρκομματική κυβέρνηση προελαύνει ακάθεκτη στην «πάση θυσία» υλοποίηση των επαχθών και απεχθών στόχων του Μνημονίου 2 και την προπαρασκευή του Μνημονίου 3 – βλέπε επαναδιαπραγμάτευση ή επιμήκυνση – και οι μηχανισμοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης επιδίδονται, κάθε ένα για λογαριασμό του, στην διασφάλιση των όποιων ωφελημάτων απορρέουν από την συμμετοχή τους στην διακυβέρνηση.

Η κυβερνητική “τρόικα”

Ε. Βενιζέλος, ο …μέντορας του Α. Σαμαρά
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ακλουθώντας την παλαιοκομματική συνταγή  των προκατόχων της επανδρώνει με αμφιβόλων ικανοτήτων στελέχη τον κρατικό μηχανισμό, δες το πρόσφατο διορισμό ΓΓ στα υπουργεία και άλλους νευραλγικούς τομείς, ενώ παράλληλα αποφεύγει να θίξει τους κρατικοδίαιτους μηχανισμούς δημοσίου και ΔΕΚΟ που συντηρούν και διαιωνίζουν το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας.

Γαλαζοπράσινοι συνδικαλιστές και συμφέροντα έχουν επιβάλλει το “άβατο” σε δημόσιο και ΔΕΚΟ με αποτέλεσμα τα φορτία των οικονομικών μέτρων να μετακυλίονται  στο γνωστό υποζύγιο, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και συνταξιούχους, με οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.     

Επί της ουσίας όμως το κόμμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, συνεχίζω να το επαναλαμβάνω, έχει μετατραπεί σε υποχείριο αυτών που την στηρίζουν, καθιστώντας το Α. Σαμαρά, άβουλο και υπό ομηρία πρωθυπουργεύοντα.

Ο Βενιζέλος, ως ο κύριος “μέντορας” του πρωθυπουργού μαζί και οι πασοκογενείς εκσυγχρονιστές της κυβέρνησης – Γ. Στουρνάρας κ.α.-, σχεδιάζουν και υλοποιούν την ακραία ανάλγητη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της χώρας. Μια εθνοκτόνο αδιέξοδη πολιτική που εκπορεύεται από αλλοεθνή οικονομικά κέντρα και υλοποιείται από ντόπιους υποτακτικούς.

Οι αριστερίζοντες νέο-εκσυγχρονιστές της ΔΗΜΑΡ βάζουν με την σειρά την δική τους σφραγίδα αφελληνισμού στο κουφάρι της κοινωνίας μας, με στοχευμένες επεμβάσεις σε Μορφωτικά, Πολιτιστικά, Θρησκευτικά, θέματα Μετανάστευσης κ.α.

Η τέτοια πολιτική των κυβερνητικών βαστάζων “νοθεύει” την Νεοδημοκρατική πολιτική δημιουργώντας τριγμούς στην οργανωμένη βάση της ΝΔ. Τριγμούς και αντιπαραθέσεις που θα πάρουν μορφή χιονοστιβάδας στο άμεσο μέλλον, όταν το προσεχές φθινόπωρο οξυνθούν τα κοινωνικά προβλήματα και κορυφωθεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή.   

Στο ΠΑΣΟΚ, ο τακτικισμός του νεόκοπου προέδρου του, επιδιώκει και μόνο την πολιτική επιβεβαίωση των πεπραγμένων του πρόσφατου παρελθόντος του καθώς και την αποενοχοποίηση της τρίχρονης νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης των Παπανδρέου, Παπαδήμου, 2010-2012, στις οποίες ο Βενιζέλος υπήρξε κύριος εκφραστής και κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος.   

Η αμφισβήτηση του νέου προέδρου συνεχώς αυξάνεται και πολλά πρωτοκλασάτα και μη στελέχη, εντός και εκτός κινήματος αποκλεισμένα από τον Βενιζέλο καραδοκούν να πάρουν την ρεβάνς από τον αλαζόνα αρχηγό τους. Αρκετά επώνυμα και μη στελέχη και μέλη δραστηριοποιούνται στην οργάνωση δορυφορικά του ΠΑΣΟΚ διαφόρων πολιτικών Λεσχών, Κινήσεων, Forums κ.α., φιλοδοξώντας στο άμεσο μέλλον να πρωτοστατήσουν στην ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα εκφραστή του ευρύτερου χώρου της ελληνικής εκσυγχρονιστικής σοσιαλδημοκρατίας που νομοτελειακά θα αντικαταστήσει το παρακμάζων ΠΑΣΟΚ. 

Μαρία Ρεπούση, ηγείται του
ανθελληνικού μπλοκ της ΔΗΜΑΡ
Η ΔΗΜΑΡ, του Φώτη Κουβέλη, σιγοντάρει την νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική με κάποιες “πινελιές” νεοαριστερής κριτικής για ιδεολογική και μόνο αποενοχοποίηση. Συμφωνεί πάντα σε όλα διαρρέοντας όμως τις …έντονες διαφωνίες και ανύπαρκτες κόκκινες γραμμές του ενώ παράλληλα διαφωνεί ...συμφωνώντας πάντα για το γενικότερο… συμφέρον της χώρας!
     
Την τελευταία περίοδο επίβουλα και ακραία νεοταξικά στοιχεία που βρήκαν καταφύγιο σε αυτόν τον πολιτικό χώρο, επιδίδονται σε μια λυσσαλέα προσπάθεια να διαρρήξουν πλήρως τον κοινωνικό ιστό, στοχοποιώντας βάνδαλα την εθνική παιδεία, την ελληνική ιστορία και τα θρησκευτικά ήθη. έθιμα και παράδοσης του λαού μας, σε τέτοιο σημείο που πολύ πρόσφατα προκάλεσαν την μήνι και αυτού ακόμα του μειλίχιου Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.

Η πολιτική αυτή της ΔΗΜΑΡ συναντάει τις δίκαιαες αντιδράσεις του λαού. Αντιδράσεις τέτοιες που θα μεταφραστούν σε καταδίκη της ΔΗΜΑΡ σε επόμενες εκλογές. Το μέλλον του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο, το κόμμα αυτό πολύ σύντομα θα “εξαερωθεί”, πολλά από τα στελέχη του θα απορροφηθούν από το νεοΠΑΣΟΚ, από το οποίο άλλωστε και προέρχονται. Ο Φώτης Κουβέλης, αφού με την συμμετοχή του στην κυβερνητική τρόικα εξασφάλισε την συστημική αποδοχή, προαλείφεται πλέον για διάδοχος του Κάρολου Παπούλια στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού.

Η αντιπολίτευση επιβεβαιώνεται, αυτοϊκανοποιείται και περιμένει…

Και η αντιπολίτευση απλά …πολιτεύεται!
Τα κόμματα της «αντιμνημονιακής» αντιπολίτευσης στα οποία ο λαός ακούμπησε τις τελευταίες του ελπίδες απλά …πολιτεύονται. Αναλίσκονται σε μικροπολιτικού τύπου αντιπολίτευση, χάνουν χρόνο και θα οδηγηθούν ανέτοιμα στα νέα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα που επεξεργάζεται η συγκυβέρνηση αφού στο έμμεσο μέλλον θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κρίσιμα νομοσχέδια όπως αυτό της επικύρωσης των οικονομικών μέτρων των 11,5 δις., νομοσχέδιο που θα αιφνιδιάσει την αντιπολίτευση αφού αναμένεται να εισαχθεί στην βουλή με την μορφή του κατεπείγοντος ακολουθούμενο από άλλες κρίσιμες κοινοβουλευτικές διαδικασίες που θα στιγματίσουν την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.    

Ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένει προφανώς να τελειώσουν… τα μπάνια του λαού για να δώσει την δική του απάντηση σε δρόμους και πλατείες, επί του παρόντος αναλίσκεται σε …δελτία τύπου και ατελέσφορες επίκαιρες ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο, τρέχοντας ουσιαστικά πίσω από τις ραγδαίες αντιλαϊκές εξελίξεις που εξυφαίνουν εταίροι, τρόικα και κυβέρνηση υποθηκεύοντας για αρκετές δεκαετίες το λαό μας.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει και έχει χρέος να μπει μπροστάρης σε ένα πλατύ διεκδικητικό αγωνιστικό λαϊκό κίνημα, ένα νέο ΕΑΜ, για την απελευθέρωση της πατρίδας. Ο αντιμνημονιακός αγώνας στο στάδιο αυτό είναι κύρια εθνικοαπελευθερωτικός και σαν τέτοιος θα συσπειρώσει το λαό για την ανατροπή της σύγχρονης δουλείας.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ακολουθούν και αυτοί, είναι αλήθεια, μια σκληρή αντιπολιτευτική και συνεπή στις διακηρύξεις τους πολιτική τακτική  με μια ταυτόχρονη όμως φλύαρη θριαμβολογία για την επαλήθευση της αντιμνημονιακής τους πολιτικής. Θριαμβολογία και επιβεβαίωση ορθής πολιτικής που δεν αρκούν να αντιμετωπίσουν την μνημονιακή λαίλαπα και να συμβάλουν στο ελάχιστο στη σωτηρία της πατρίδας που την  κατασπαράζει η “λερναία ύδρα” του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού.

Θα κερδίσει το στοίχημα να μετατρέψει
τη Χ.Α. σε κοινοβουλευτικό κόμμα;
Η Χρυσή Αυγή, προσπαθεί ακόμα να μεταλλαχτεί από ομάδα διαμαρτυρίας σε κοινοβουλευτικό κόμμα μέσα σε ένα αρνητικό περιβάλλον όπου δέχεται την καθολική πολεμική του πολιτικού συστήματος. Το πολιτικό σύστημα δεν εννοεί να αποδεχθεί ότι η Χ. Α. είναι ένα δημιούργημα της μεταπολιτευτικής πολιτικής απαξίας. Είναι το πνευματικό δημιούργημα, της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και όλων αυτών που ενεπλάκησαν στην διακυβέρνηση τα χρόνια της μεταπολίτευσης με τις αντεθνικές, αντικοινωνικές και αντιλαϊκές πολιτικές τους. 
     
Ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους και αφήνοντας τις αστείες υπεκφυγές - αποχωρήσεις να πολεμήσουν πολιτικά και ιδεολογικά το φαινόμενο Χρυσή Αυγή. Οτιδήποτε άλλο προσβάλλει τις 500 χιλ. των ψηφοφόρων του κόμματος αυτού και ακόμα φέρνει τα αντίθετα του επιθυμητού αποτελέσματα.

Το ΚΚΕ, είναι εκεί! Στον Περισσό! Περιμένοντας από το λαό να “διορθώσει” την ψήφο του! Και ακόμα περιμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες για την επανάσταση του προλεταριάτου!  

Ο ιστορικός αυτός πολιτικός φορέας φαίνεται την τελευταία τούτη ιστορική περίοδο να έχει απολέσει τον προσανατολισμό του. Οι νέες συνθήκες “οικονομικής κατοχής” απαιτούν άλλες μορφές αγώνα, αλλαγή ταχτικής και μεθόδευσης, απαιτούν συμμαχίες και συνασπισμούς που  μπορεί θεωρητικά να διαφέρουν από την κυρίαρχη κομμουνιστική ιδεολογία αλλά διαμορφώνουν συνθήκες ανατροπής για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του λαού που είναι την περίοδο αυτή το ζητούμενο. 

Όσον αφορά τον αντικειμενικό στόχο, την δικτατορία του προλεταριάτου, την αταξική κοινωνία.
Ε! έχουμε καιρό, θα τα βρούμε αργότερα….