Φθινοπωρινός "καύσωνας"...

Η πο­ρεία της κρί­σης στην Ευ­ρώ­πη, αλ­λά και στην Ελλά­δα, βρί­σκε­ται σε α­πο­φα­σι­στι­κό, με ι­στο­ρι­κούς ό­ρους, ση­μείο. Η ύ­φε­ση ε­πε­κτεί­νε­ται και βα­θαί­νει, η Ισπα­νία εί­ναι έ­τοι­μη μπει στο μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης... η Ιτα­λία ε­τοι­μά­ζε­ται να την α­κο­λου­θή­σει, η ευ­ρω­ζώ­νη βρί­σκε­ται προ της κα­τάρ­ρευ­σης και, πα­ρ’ ό­λα αυ­τά, η η­γε­σία της ΕΕ με προ­ε­ξάρ­χου­σα την Γερ­μα­νία ε­πι­μέ­νει στην πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας και του α­κραίου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού.

Την ί­δια στιγ­μή οι δια­φω­νίες που α­να­κύ­πτουν εί­ναι ό­λο και πιο έ­ντο­νες ό­χι μό­νο στο πλαί­σιο της Ευ­ρω­ζώ­νης, αλ­λά και στο ε­σω­τε­ρι­κό της Γερ­μα­νίας. Αντα­να­κλούν ό­χι μό­νο τα α­πο­διαρ­θρω­τι­κά α­διέ­ξο­δα που αυ­τή η πο­λι­τι­κή πα­ρά­γει και εί­ναι πα­σι­φα­νή πια και στον πυ­ρή­να των η­γε­τι­κών ο­μά­δων, αλ­λά και τις α­ντι­στά­σεις των λαών που ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο α­να­πτύσ­σο­νται προ­κα­λώ­ντας α­νη­συ­χία στις συ­ντη­ρη­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις για κοι­νω­νι­κές ε­κρή­ξεις που δεν θα ε­λέγ­χο­νται, α­ντί­θε­τα θα δη­μιουρ­γούν τη δυ­να­τό­τη­τα μιας ε­ναλ­λα­κτι­κής πο­λι­τι­κής.

Στην Ελλά­δα η πα­ρου­σία της τρόι­κας, εί­ναι τρο­μο­κρα­τι­κή. Πα­ρά τις κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες των δύο πρώ­των μνη­μο­νίων στην οι­κο­νο­μία και την κοι­νω­νία, πιέ­ζει για έ­να τρί­το μνη­μό­νιο με μέ­τρα που δεν μπο­ρού­σαν ού­τε και οι α­κραίοι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι να δια­νο­η­θούν πριν δύο χρό­νια.

Εν τού­τοις, ΝΔ –ΠΑ­ΣΟΚ –ΔΗ­ΜΑ­Ρ, χω­ρίς ί­χνος πο­λι­τι­κής ντρο­πής, σε α­ντί­θε­ση με ό,τι έ­λε­γαν προ­ε­κλο­γι­κά, ε­τοι­μά­ζο­νται να τα α­πο­δεχ­θούν. Το ζή­τη­μα δεν συ­νι­στά α­πλώς μια πο­λι­τι­κή α­να­ξιο­πι­στία. Πρό­κει­ται για μια συμ­φω­νία στην κα­τα­δί­κη της χώ­ρας στην υ­πα­νά­πτυ­ξη, στη με­τα­τρο­πή της σε έ­να οι­κο­νο­μι­κό προ­τε­κτο­ρά­το για πολ­λά χρό­νια.

Ο μό­νος δρό­μος αυ­τή τη στιγ­μή εί­ναι η δια­κο­πή κά­θε συ­ζή­τη­σης με την τρόι­κα, η άρ­νη­ση κά­θε δα­νείου και η α­παί­τη­ση για μια άλ­λη πο­λι­τι­κή στην Ελλά­δα και την Ευ­ρώ­πη. Όπως ση­μειώ­νε­ται σε α­να­κοί­νω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, «η α­να­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, η ευ­ρω­παϊκή λύ­ση για το χρέ­ος, με δια­γρα­φή μέ­ρους του και αλ­λα­γή του ρό­λου της Ε­ΚΤ, η στή­ρι­ξη της α­νά­πτυ­ξης και της ερ­γα­σίας, ο δη­μό­σιος έ­λεγ­χος του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος, η ε­νί­σχυ­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους και η προ­στα­σία των δη­μό­σιων α­γα­θών, α­πο­τε­λούν βα­σι­κούς ά­ξο­νες για μια κοι­νω­νι­κά δί­καιη έ­ξο­δο α­πό την κρί­ση.»

Εποχή