Focus:«Ο έλληνας πρωθυπουργός σε περιοδεία ελεημοσύνης στην καγκελαρία»

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο και οι συνομιλίες του με την Άνγκελα Μέρκελ, στο επίκεντρο της σημερινής επισκόπησης του γερμανικού τύπου..

«Η Μέρκελ καλεί την Αθήνα να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις», «Ο Σαμαράς θα ζητήσει από τη Μέρκελ περισσότερο χρόνο», «Μάχη για έκπτωση στις μεταρρυθμίσεις», «Οι υποσχέσεις του Σαμαρά αφήνουν ασυγκίνητη τη γερμανική κυβέρνηση». Με αυτούς και παρόμοιους τίτλους σχολιάζει σήμερα ο γερμανικός τύπος τη σημερινή επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη γερμανική πρωτεύουσα.

Δεν λείπουν βέβαια και οι πιο προκλητικοί τίτλοι, όπως του Focus, «Ο έλληνας πρωθυπουργός σε περιοδεία ελεημοσύνης στην καγκελαρία» ή της Bild που, αναφερόμενη σε πρόσφατη συνέντευξη του κ. Σαμαρά όπου ο έλληνας πρωθυπουργός δεσμεύτηκε προσωπικά έναντι των Γερμανών για την πλήρη αποπληρωμή των δανείων, δημοσιεύει έναν κατάλογο υποσχέσεων, υπό τον τίτλο: «Κύριε Σαμαρά, ΑΥΤΟ το θέλουμε γραπτώς».

Απομονωμένο το Βερολίνο;

Απομονωμένη όσο ποτέ;

«Πιο απομονωμένο από ποτέ το Βερολίνο», σημειώνει σε σχόλιό της η ελβετική Neue Zürcher Zeitung: «Ο επικεφαλής του Eurogroup Γιούνκερ έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι θα ήταν πρόθυμός να δώσει μια παράταση στην Αθήνα. Ο Ολάντ, ο Σοσιαλιστής, δείχνει επίσης κατανόηση για το ελληνικό αίτημα περί χαλάρωσης. Αλλά και η γερμανική αντιπολίτευση δείχνει μεγαλύτερη συμπάθεια για τον Σαμαρά από ότι η κυβέρνηση Μέρκελ. Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Αριστερά είναι κατά της ελληνικής λιτότητας μέχρι τελικής πτώσης».

«Η αλλαγή Σαμαρά από διεκδικητή σε ικέτη», είναι ο τίτλος άρθρου στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Rheinische Post που επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η αποστολή που έχει ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι εύκολη. Πρέπει να μεταρρυθμίσει μία χώρα της οποίας η οικονομία βρίσκεται στον πάτο και την ίδια στιγμή να εκπληρώσει τους όρους λιτότητας της Τρόικας, προκειμένου η Αθήνα να συνεχίσει να λαμβάνει χρήματα. Όμως αυτήν ακριβώς την αποστολή θέλησε ο κ. Σαμαράς προ μηνών και γι’ αυτό πολέμησε. Και τώρα εμφανίζεται ως ικέτης, ζητώντας να δώσει η ΕΕ στην κυβέρνησή του περισσότερο χρόνο προκειμένου να μπορέσει να εκπληρώσει τους αναγκαίους όρους. Ο Σαμαράς υπήρξε ένας από εκείνους που συνέβαλαν στο να σημειωθούν καθυστερήσεις στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Γι΄ αυτό και επικρατεί επιφυλακτικότητα εκ μέρους της ΕΕ και της γερμανικής πολιτικής. Γιατί, όταν ο κ. Σαμαράς ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ήταν αυτός που αντιτάχθηκε στο πρόγραμμα βοήθειας και στους όρους που συνδέονταν με αυτό».

Το γερμανικό παράδειγμα

 

Οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται

χρόνο...

Προβάλλοντας το γερμανικό παράδειγμα, η Neue Westfälische Zeitung ζητά να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων: «Τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο καλά στη Γερμανία όσο σήμερα. Πριν από 10 χρόνια η ανεργία ήταν στα ύψη, ενώ τα αυξανόμενα κόστη απειλούσαν να πνίξουν το κοινωνικό κράτος. Τότε η κυβέρνηση Σρέντερ ανακάλυψε τους νόμους ‘Χαρτς’. Αυτοί συνέβαλαν σε σημαντικό βαθμό στο να γίνει η Γερμανία η ατμομηχανή της Ευρώπης. Αυτό όμως θα πρέπει να μας διδάξει το εξής: οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο για να δείξουν αποτελέσματα. Αυτόν τον χρόνο θα έπρεπε να τον προσφέρει η γερμανική κυβέρνηση και σε άλλες χώρες. Εάν ο κ. Σαμαράς ζητήσει σήμερα από την καγκελάριο περισσότερο χρόνο για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας του, η Α. Μέρκελ δεν θα πρέπει να του το αρνηθεί».

Αναδρομή στην ελληνική πολιτική σκηνή των τελευταίων δεκαετιών και τις πελατειακές σχέσεις κάνει σήμερα η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Το δημοσίευμα καταλήγει στο εξής: «Το ότι η Ελλάδα είναι ικανή για μεταρρυθμίσεις το έδειξε η οκτάχρονη διακυβέρνηση Σημίτη. Ο διάδοχός του όμως, ο Κώστας Καραμανλής, σπατάλησε τα οφέλη από τις επιτυχίες εκείνες. Πενταπλασίασε το έλλειμμα μέσα σε μόλις πέντε χρόνια, από το 3 στο 15 %. Στην Τουρκία τα πράγματα κύλησαν διαφορετικά την τελευταία δεκαετία και η χώρα είναι σήμερα μια ατμομηχανή ανάπτυξης. Προϋπόθεση ήταν οι ριζικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εξόντωσαν το πελατειακό σύστημα και οι εκλογές του 2002 που οδήγησαν σε αντικατάσταση της παλιάς ελίτ από μια νέα, το ΑΚP του Ερντογάν. Στην Ελλάδα δεν διακρίνεται ακόμη ένα νέο, μεταρρυθμιστικό λαϊκό κόμμα που θα μπορούσε να πάρει τη θέση των παλιών πελατειακών κομμάτων τα οποία προσπαθούν να διατηρήσουν το σύστημα. Συνεπώς η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μόνον εάν οι δανειστές μείνουν ανυποχώρητοι και πάρουν από το χέρι της κυβέρνησης το κέρας της αμάλθειας που διασφάλιζε στο παρελθόν την εξουσία τους».

 Deutsche Welle