Ο πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό χαρακτηρίζοντάς τον μια «νέα τυραννία» κι εκλιπάρησε τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του κόσμου να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και τη μεγεθυνόμενη ανισότητα
σε έγγραφο που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα σήμερα, στο οποίο επαναλαμβάνει παράλληλα την έκκλησή του να υπάρξει ανανέωση στη ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
Ο
πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό χαρακτηρίζοντάς τον
μια «νέα τυραννία» κι εκλιπάρησε τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του
κόσμου να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και τη μεγεθυνόμενη ανισότητα σε
έγγραφο που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα σήμερα, στο οποίο επαναλαμβάνει
παράλληλα την έκκλησή του να υπάρξει ανανέωση στη ρωμαιοκαθολική
εκκλησία.
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
Ο
πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό χαρακτηρίζοντάς τον
μια «νέα τυραννία» κι εκλιπάρησε τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του
κόσμου να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και τη μεγεθυνόμενη ανισότητα σε
έγγραφο που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα σήμερα, στο οποίο επαναλαμβάνει
παράλληλα την έκκλησή του να υπάρξει ανανέωση στη ρωμαιοκαθολική
εκκλησία.
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
Ο
πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό χαρακτηρίζοντάς τον
μια «νέα τυραννία» κι εκλιπάρησε τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του
κόσμου να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και τη μεγεθυνόμενη ανισότητα σε
έγγραφο που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα σήμερα, στο οποίο επαναλαμβάνει
παράλληλα την έκκλησή του να υπάρξει ανανέωση στη ρωμαιοκαθολική
εκκλησία.
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
Το έγγραφο έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι το θεωρεί τη «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με τη συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
Ο αντικαπιταλιστικός 10λογος του πάπα Φραγκίσκου:
1. “Πώς γίνεται να μην αποτελεί είδηση ο θάνατος ενός ηλικιωμένου άστεγου από την έκθεσή του στα στοιχεία της φύσης, αλλά να γίνεται είδηση η πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες; Αυτή είναι μια περίπτωση αποκλεισμού”.
2. “Σήμερα όλα υπόκεινται στους νόμους του ανταγωνισμού και της επιβίωσης του ισχυρότερου, όπου ο ισχυρός τρέφεται από τον ανίσχυρο. Κατά συνέπεια μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται αποκλεισμένες και περιθωριοποιημένες: χωρίς εργασία, χωρίς δυνατότητες, χωρίς κανένα μέσο απόδρασης”.
3. “Οι ίδιοι οι άνθρωποι θεωρούνται αναλώσιμα προϊόντα προς χρήση και απόρριψη. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό “μίας χρήσης” ο οποίος τώρα διαδίδεται. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά για κάτι καινούργιο”.
4. “Ορισμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις θεωρίες trickle-down που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη με την ενθάρρυνση μιας ελεύθερης αγοράς θα κατορθώσει αναπόφευκτα να φέρει περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς στον κόσμο. Αυτή η άποψη, που ποτέ δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα, εκφράζει μια ακατέργαστη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη εκείνων που κατέχουν την οικονομική εξουσία και στις αγιοποιημένες δομές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος”.
5. “Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιούμε, καταλήγουμε να είμαστε ανίκανοι να αισθανθούμε συμπόνια για την κραυγή των φτωχών, να θρηνήσουμε για τον πόνο των άλλων ανθρώπων και να νιώσουμε την ανάγκη να τους βοηθήσουμε, σαν όλο αυτό να ήταν ευθύνη κάποιου άλλου και όχι δική μας”.
6. “Η κουλτούρα της ευημερίας μας απονεκρώνει, ενθουσιαζόμαστε αν η αγορά μας προσφέρει κάτι καινούργιο ν' αγοράσουμε και εν τω μεταξύ όλες εκείνες οι ζωές οι αναχαιτισμένες από την έλλειψη ευκαιριών μοιάζουν απλώς με θέαμα, αδυνατούν να μας συγκινήσουν”.
7. “Ενώ τα κέρδη μιας μειονότητας αυξάνονται ραγδαία, το ίδιο συμβαίνει και με το χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία από την ευημερία που απολαμβάνουν αυτοί οι λίγοι ευτυχείς. Αυτή η ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα ιδεολογιών που υπερασπίζονται την απόλυτη αυτονομία της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Κατά συνέπεια, απορρίπτουν το δικαίωμα των κρατών, που χρεώνονται την επαγρύπνηση για το κοινό καλό, να ασκούν οποιασδήποτε μορφής έλεγχο”.
8. “Σε αυτό το σύστημα, που τείνει να καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της αύξησης των κερδών, ό,τι είναι ευάλωτο, όπως το περιβάλλον, είναι ανυπεράσπιστο απέναντι στα συμφέροντα μιας θεοποιημένης αγοράς, που μετατρέπεται σε μοναδική αρχή”.
9. “Τα χρήματα πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν! Ο Πάπας αγαπάει τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς μαζί, αλλά είναι υποχρεωμένος στο όνομα του Χριστού να υπενθυμίζει σε όλους ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθούν, να σέβονται και προάγουν τους φτωχούς. Σας προτρέπω σε γενναιόδωρη αλληλεγγύη και στην επιστροφή της οικονομίας και των οικονομικών σε μια ηθική προσέγγιση για το καλό των ανθρώπων”.
10. “Σήμερα, σε πολλά μέρη ακούμε μια έκκληση για περισσότερη ασφάλεια. Αλλά μέχρι να αναιρεθούν ο αποκλεισμός και η ανισότητα στην κοινωνία και ανάμεσα στους λαούς, είναι αδύνατο να εξαλειφθεί η βία”.
- See more at: http://left.gr/news/papas-fragkiskos-nea-tyrannia-o-ahalinotos-kapitalismos#sthash.aWYfIgas.dpuf
