Όσο …κοντή και αν είναι η μνήμη είναι δύσκολο να μην θυμηθεί κανείς ότι μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση μιλούσε για την ώρα των φορολογικών παροχών. Μάλιστα, οι πληροφορίες που διοχετεύονταν έκαναν λόγο για συγκεκριμένες παρεμβάσεις
: μείωση του συντελεστή φορολόγησης των φυσικών προσώπων, μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων, κατάργηση των τεκμηρίων, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες με μηδενικό εισόδημα και άλλα πολλά. Και ξαφνικά… μέτρα. Θεατές στο ίδιο έργο.
Η σημερινή ανησυχία της κυβέρνησης έχει να κάνει με το αν η τρόικα θα δεχτεί να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με μεταβατικό στάδιο τριών ετών ή αν θα θελήσει οι αλλαγές να γίνουν εδώ και τώρα πλήττοντας σκληρά πάνω από 200.000 ασφαλισμένους. Έχει να κάνει με το αν θα περιοριστεί η λαίλαπα στην αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία ή αν θα επεκταθεί στα φάρμακα, στα βιβλία και στους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών.
Έχει να κάνει με το αν θα επιμείνει τρόικα να τροποποιηθεί για 3η φορά η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη γελοιοποίηση του ελληνικού κοινοβουλίου και της κυβέρνησης. Προς το παρόν, η συζήτηση επικεντρώνονται στο ποια θα είναι τα νέα μέτρα, ποιους θα πλήξουν, αν θα περάσουν ή όχι από το ελληνικό κοινοβούλιο και αν θα πυροδοτήσουν ή όχι πολιτικές εξελίξεις. Τίθεται όμως και άλλο ζήτημα: Αυτό των πολιτικών ευθυνών.
Ποιος ευθύνεται για το ότι όλες οι μονομερείς επιλογές μας γύρισαν πίσω ως μπούμερανγκ; (βλέπε ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών;). Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το γεγονός ότι ο ελληνικός τουρισμός θα πληρώσει τη νύφη επειδή η κυβέρνηση θέλησε να τακτοποιήσει τις οφειλές ακόμη και αυτών που χρωστούν ένα εκατομμύριο ευρώ στο δημόσιο σε 72 δόσεις;
Ποιος χρεώνεται το γεγονός ότι η ρύθμιση έχει εξαγγελθεί επισήμως από τον Ιούλιο και έχει υλοποιηθεί από το τέλος Νοεμβρίου με αποτέλεσμα να πληγούν τόσο τα έσοδα του δημοσίου όσο και αυτά των ασφαλιστικών ταμείων εξαιτίας της καθυστέρησης; Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η εξαγγελία περί δήθεν αποπομπής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και… σκισίματος των μνημονίων έγινε –όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων- χωρίς να έχει υπάρξει η ελάχιστη συνεννόηση με τους δανειστές; Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό για το γεγονός ότι η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων δεν βεβαιώνει έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ τα οποία δεν έχουν πληρωθεί από πέρυσι;
πηγή: fmvoice.gr
