Απόσταση που πρέπει να διανυθεί

ΤΗΝ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ και καθοριστική μάχη δίνει από χθες η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες: με συγκεκριμένες προτάσεις ανά χείρας, ζητάει από την άλλη πλευρά να διανύσει και εκείνη το μισό που της αναλογεί πριν την ημερομηνία ορόσημο της 18ης Ιουνίου.

Οι υπουργοί και εμπειρογνώμονες που συζητούν από χθες με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τους εκπροσώπους των άλλων δύο εταίρων διαπραγματεύονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Ούτως ή άλλως η διαπραγμάτευση είναι πολιτική, και πολιτική πρέπει να είναι και η λύση, υπογραμμίζει στη δήλωσή του στην «Αυγή» ο Νίκος Παππάς.

Ρεπορτάζ των Ν. Παπαδημητρίου - Φ. Κλαυδιανού στην εφημ. ΑΥΓΗ 

Από τις ελληνικές αντιπροτάσεις προκύπτει όμως και η ισχυρή βούληση της κυβέρνησης να μην επιβαρυνθεί άλλο η μεσαία τάξη και οι αδύναμοι συμπολίτες μας -τιμώντας έτσι και την εντολή που της έχει δοθεί-, αλλά οι έχοντες και κατέχοντες. Προτεραιότητα, επίσης, το ζήτημα της μεσοπρόθεσμης χρηματοδότησης και εκείνο της βιωσιμότητας του χρέους. 

Οι ελληνικές αντιπροτάσεις

ΣΥΜΦΩΝΑ με πληροφορίες, το κυβερνητικό κλιμάκιο, αποτελούμενο από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, τον αν. υπουργό Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Γιώργο Χουλιαράκη, προσήλθε έχοντας στις αποσκευές του αντιπροτάσεις -ισοδύναμα μέτρα, ικανά να γεφυρώσουν το χάσμα με την άλλη πλευρά στο δημοσιονομικό ζήτημα.

Η έκτακτη φορολόγηση του πλούτου, σε πραγματικά υψηλά εισοδήματα και ιδιαιτέρως κερδοφόρες επιχειρήσεις, βρίσκεται στην πρώτη σελίδα των ελληνικών αντιπροτάσεων, ενώ δεν αποκλείεται και η μικρή περικοπή των αμυντικών δαπανών (έτσι εξηγείται, ενδεχομένως, και η παρουσία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου στη σύσκεψη της Παρασκευής στο Μέγαρο Μαξίμου, παράλληλα φυσικά με την ιδιότητα του αρχηγού του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων).

Από εκεί και πέρα η Αθήνα εμμένει στη θέση της για τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, αλλά και σε εκείνην για τρεις συντελεστές στον ΦΠΑ: εδώ, ειδικότερα, χαμηλός και υψηλός δείχνουν «καρφωμένοι» στο 6% και 23% αντιστοίχως -αντιθέτως θα μπορούσε να συζητήσει, υπό προϋποθέσεις, το τελικό ύψος του ενδιάμεσου συντελεστή.

Παράλληλα το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούσε ότι «η διαφορά στα πρωτογενή πλεονάσματα είναι μόνο της τάξης του 0,25%», ως εκ τούτου «βρισκόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε κοντά σε συμφωνία». Ενώ η κυβέρνηση πιέζει την πλευρά των εταίρων να δεχθεί το ελληνικό σενάριο βάσης, που έχει εκπονήσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, επίσης απόσταση τους χώριζε ακόμη αναφορικά με την απόδοση που μπορούν να έχουν τα μέτρα πάταξης του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής: στο θέμα αυτό οι δανειστές δεν έχουν πειστεί από τα νούμερα που έχουν προσκομίσει τα κυβερνητικά στελέχη, προφανώς γιατί έχουν δει πώς οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αντιμετώπιζαν τις δύο αυτές δεξαμενές εσόδων... Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και αυτό θα αποδειχθεί συν τω χρόνω... 

Χωρίς τη θηλιά του χρέους

Στα παραπάνω κεφάλαια της διαπραγμάτευσης υπάρχει και ένα ακόμη, χωρίς το οποίο η Αθήνα δεν βάζει την υπογραφή της: το χρέος. Ή, με τα λόγια του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κορωνάκη, «η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με τη θηλιά του χρέους».

Στο κεφάλαιο αυτό η κυβέρνηση έχει προσέλθει με βασική θέση το... swap. Την αγορά, δηλαδή, χρέους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και τη μετατροπή του χρέους αυτού σε ομόλογα 30ετούς διάρκειας με χαμηλό επιτόκιο, με πολλαπλές ωφέλειες για την Ελλάδα. Και αυτό γιατί μια τέτοιου είδους ρύθμιση είναι στην κατεύθυνση των αναδιαρθρώσεων που χρειάζεται το ελληνικό χρέος και εξασφαλίζει τη συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Μάριο Ντράγκι.

Με δυο λόγια η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για μια ενιαία συμφωνία που θα περιλαμβάνει ενιαία προαπαιτούμενα (conditionality) και έχει καταθέσει την πρότασή της που συμπυκνώνεται σε:

* Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως φέτος και το 2016, ώστε να διασπαστεί ο μηχανισμός αναπαραγωγής της λιτότητας.

* Καμιά νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, μέτρα δηλαδή που θα εντείνουν την κοινωνική ανισότητα και θα ξαναφέρουν την οικονομία στο σπιράλ της ύφεσης.

* Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.

* Ισχυρό πρόγραμμα επενδύσεων (αναπτυξιακό πακέτο).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ το υπουργικό κλιμάκιο έχει προσέλθει με διάθεση επίτευξης συμφωνίας, καθώς η κυβέρνηση, κατά δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Νίκου Βούτση, εργάζεται «για μια συμφωνία και όχι για την προετοιμασία του σεναρίου της χρεοκοπίας». Ενώ, όπως υπογραμμίζει ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης στη δήλωσή του στην «Αυγή», «η προοπτική της ρήξης είναι εκτός της εντολής που λάβαμε από τον ελληνικό λαό και αποτελεί αχαρτογράφητα νερά». 

«Σημαντική ημερομηνία» η 18η Ιουνίου

Άρα, λοιπόν, η κυβέρνηση Τσίπρα διαπραγματεύεται με επιχειρήματα και αίσθημα ευθύνης, με στόχο η λύση να έχει συμφωνηθεί έως τη 18η Ιουνίου, «αυτήν τη σημαντική ημερομηνία», όπως σημείωνε κορυφαίος κυβερνητικός παράγων. Την πεποίθησή του για συμφωνία έως τη συγκεκριμένη ημερομηνία είχε διατυπώσει και ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης.

Αρκεί, φυσικά, να επιδείξουν την ίδια διάθεση και οι εταίροι, χωρίς τρικλοποδιές και πισωγυρίσματα. Άλλωστε γιατί να μη θέλει και η Γερμανία τη συμφωνία, όταν, κατά τον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη, η διαφορά στο πρωτογενές πλεόνασμα υπολογίζεται στα 400 εκατομμύρια, αλλά το κόστος για το Βερολίνο από τη μη συμφωνία ανέρχεται, σύμφωνα με τον Peter Spiegel, σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια!

Ώρα για λογική...