Το ΟΧΙ είναι ακόμα εδώ

Ιωάννα Γαϊτάνη*

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της 20ης Σεπτέμβρη επισφράγισε την επιθυμία του Σόιμπλε. Η διεύρυνση των μνημονιακών δυνάμεων –με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ- έδωσε τέλος στο μικρό και αδύναμο δίδυμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το πρώτο ερώτημα είναι αν αυτή η διεύρυνση υπάρχει και εκτός Βουλής. Αν δη­λα­δή, η με­γά­λη πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζό­με­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των που φτω­χο­ποι­ή­θη­καν βίαια τα προη­γού­με­να 5 χρό­νια, συ­ναι­νούν και κυ­ρί­ως αν πι­στεύ­ουν ότι ήταν η μο­να­δι­κή λύση. Αν η ατο­μι­κή στάση στις εκλο­γές –υπό κα­θε­στώς τρό­μου- είναι αντί­στοι­χη και με τη διά­θε­ση να υπο­στούν τις συ­νέ­πειες τέ­τοιων σκλη­ρών μέ­τρων. H New York Times μπο­ρεί να επι­χαί­ρει με το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα και την απου­σία της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας στη Βουλή αλλά αδυ­να­τεί να κα­τα­λά­βει ότι η αντι­μνη­μο­νια­κή δια­μόρ­φω­ση εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων αν­θρώ­πων δεν έχει χαθεί.

Πριν ακόμα εξαγ­γελ­θούν οι προ­γραμ­μα­τι­κές δη­λώ­σεις, με πρω­το­βου­λία του δη­μάρ­χου Κε­ρα­τσι­νί­ου, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με­γά­λη συ­γκέ­ντρω­ση φο­ρέ­ων και πο­λι­τών ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των λι­μα­νιών. Λίγες μέρες μετά ανα­κοι­νώ­θη­καν οι απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζό­με­νών τους. Τα συν­δι­κά­τα του αε­ρο­δρο­μί­ου ΜΑ­ΚΕ­ΔΟ­ΝΙΑ, στην πρώτη τους επι­κοι­νω­νία με τη γερ­μα­νι­κή FRAPORT, την κα­τήγ­γει­λαν ως κα­τα­κτη­τή κι όχι ως επεν­δυ­τή. Στη Βιο­μη­χα­νία Συ­σκευα­σιών Α.Ε. του Ομί­λου Φι­λίπ­που στο Βόλο, ξε­κί­νη­σε η πρώτη απερ­γία διαρ­κεί­ας ενά­ντια στις απο­λύ­σεις. Πολ­λές μι­κρές κι­νη­το­ποι­ή­σεις απλή­ρω­των ή απο­λυ­μέ­νων ερ­γα­ζό­με­νων είναι σε ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Σε όλα αυτά έρ­χε­ται να προ­στε­θεί το τε­ρά­στιο δί­κτυο αλ­λη­λεγ­γύ­ης, που σχη­μά­τι­σαν χι­λιά­δες πο­λί­τες σε όλη την επι­κρά­τεια, για τους πρό­σφυ­γες και τους άπο­ρους συ­μπο­λί­τες μας, αγα­να­κτι­σμέ­νοι από την απου­σία του κρά­τους. Η πα­ρά­δο­ση των αγώ­νων που απέ­τρε­ψαν την εφαρ­μο­γή του 50% των μέ­τρων των δύο πρώ­των μνη­μο­νί­ων είναι εδώ. Η κοι­νω­νι­κή βάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με τη εξά­λει­ψη του πα­ράλ­λη­λου προ­γράμ­μα­τος –δεν ακού­στη­κε λέξη στις προ­γραμ­μα­τι­κές δη­λώ­σεις από τον πρω­θυ­πουρ­γό- σύ­ντο­μα θα αντι­λη­φθεί ότι δεν υπάρ­χει ήπιο μνη­μό­νιο. Ούτε τα γε­μι­στά της κ. Φω­τί­ου δε θα μπο­ρούν να τα­ΐ­σουν τις οι­κο­γέ­νειες των 200.000 νέων ανέρ­γων που θα προ­κύ­ψουν.

Το δεύ­τε­ρο ερώ­τη­μα που προ­κύ­πτει είναι αν το παλιό, από το οποίο θέ­λη­σε να απε­γκλω­βι­στεί ο κ. Τσί­πρας –και εννοώ την αρι­στε­ρά του κόμ­μα­τός του- απο­δεί­ξει ότι αυτό είναι το νέο κι όχι τα παλιά με το θα­τσε­ρι­κό όραμα, μνη­μο­νια­κά στε­λέ­χη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έχει συ­μπε­ρι­λά­βει στην κυ­βέρ­νη­σή του. Αν δη­λα­δή, η Λαϊκή Ενό­τη­τα θα γίνει το πο­λι­τι­κό ερ­γα­λείο στή­ρι­ξης, ανά­πτυ­ξης, συ­ντο­νι­σμού των αγώ­νων που έρ­χο­νται. Η θερμή υπο­δο­χή της αντι­προ­σω­πεί­ας της από τους ερ­γα­ζό­με­νους του αε­ρο­δρο­μί­ου και του λι­μα­νιού της πόλης μας, δεί­χνει κατ’ αρχάς ότι ανα­γνω­ρί­ζε­ται η συ­νέ­πειά της. Η συ­νέ­χι­ση της πα­ρά­δο­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που εμείς χτί­ζα­με, της ανοι­χτής ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς που αγκα­λιά­ζει τα κι­νή­μα­τα επι­διώ­κει τη συ­νερ­γα­σία με τους αγω­νι­στές που αρ­νή­θη­καν τη με­τάλ­λα­ξη ή ελ­πί­ζουν ακόμα είναι η πο­λι­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη για να στεί­λου­με άλλη μια φορά στις κα­λέν­δες τα μέτρα του κ. Σόι­μπλε και των συμ­μά­χων του. Αυτός θα είναι ο πραγ­μα­τι­κός απο­λο­γι­σμός του κύ­κλου ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα, που ξε­κί­νη­σε από τα φό­ρουμ του 2000, συ­νε­χί­στη­κε με τη δη­μιουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το 2004, και δίνει μέχρι σή­με­ρα τον τόνο της τα­ξι­κής σύ­γκρου­σης, πα­νευ­ρω­παϊ­κά και πα­γκό­σμια.

*Η Ιωάννα Γαϊτάνη ήταν υποψήφια βουλευτής με την ΛΑ.Ε. και πρώην βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’Θεσσαλονίκης.