Η Νέα Δημοκρατία εκλέγει σήμερα το νέο αρχηγό της. Με βάση την κοινοβουλευτική τάξη, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ θα είναι ταυτόχρονα και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας, ενώ με βάση τους ισχύοντες πολιτικούς συσχετισμούς μάλλον θα είναι και ο εν δυνάμει πρωθυπουργός.
του Νίκου Νικολόπουλου*
Υπό αυτό το πρίσμα, οι εκλογές στη ΝΔ αποτελούν ένα πολιτικό γεγονός μεγάλης σημασίας που ξεφεύγει από τα όρια του κόμματος και αφορά την ευρύτερη πολιτική ζωή του τόπου και την δημοκρατία μας, της οποίας εξάλλου τα κόμματα αποτελούν αναγκαίες «βαθμίδες».
Κατά τη διάρκεια της μακράς και δύσκολης προεκλογικής περιόδου που διήνυσε το κόμμα της ΝΔ όλοι είχαν την ευκαιρία να αντιληφθούν, όχι απλά τις τάσεις που έτσι κι αλλιώς πάντοτε υπήρχαν, αλλά τα… έντονα ρήγματα που γεννήθηκαν στη ΝΔ λόγω της γονιδιακής μετάλλαξης που επιχειρήθηκε τα τελευταία χρόνια και της πολιτικής μεταστροφής της παράταξης που ίδρυσε ο αείμνηστος Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής και η οποία την οδήγησε σε αποξένωση από τα πλατιά λαϊκά στρώματα στα οποία πάντα απευθυνόταν.
Και είναι αλήθεια ότι μέχρι σήμερα, η ΝΔ δεν έχει προχωρήσει με γενναιότητα στην αυτοκάθαρση και την αυτό-αναγέννησή της, πλησιάζοντας εκ νέου τους πολίτες και την κοινωνία. Ίσως αυτά να γίνουν μετά τη σημερινή μέρα, ίσως και όχι. Κανένας δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά για τη δύναμη εσωτερική ανανέωσης που έχει ακόμα η ΝΔ…
Η θέση μου αυτή τη στιγμή είναι αρκετά λεπτή, ωστόσο ως άνθρωπος που γεννήθηκα, ανδρώθηκα και υπηρέτησα σχεδόν σε όλη μου τη ζωή την φιλελεύθερη παράταξη και μέχρι σήμερα υπηρετώ τις παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και ως πολιτικός που έμαθα να εκφράζομαι ελεύθερα και ανοικτά, πιστεύω ότι η σημερινή μέρα στη ΝΔ θα κρίνει εν πολλοίς και το ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα της.
Σήμερα, η ΝΔ θα αποφασίσει εάν θέλει να πλησιάσει πάλι τα λαϊκά στρώματα ή να μείνει προσκολλημένη στις ελίτ που υπηρέτησε ως γνήσια μνημονιακή δύναμη τα τελευταία χρόνια.
Όσοι τάσσονται υπέρ των ελίτ, συνήθως μιλάνε για «ρεαλισμό» και για «μονόδρομους». Είναι αυτοί που λένε ότι δεν μετανιώνουν για ο,τιδήποτε έκαναν κατ’ εντολή της τρόικας, των ντόπιων και ξένων μεγαλοσυμφερόντων, κι αυτοί που δεν παραδέχονται ούτε καν πως εξαναγκάστηκαν να κάνουν πολλά αντίθετα με τη συνείδηση και την ιδεολογία τους.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν κάποιοι που παραδέχονται λάθη και σφάλματα, που αναγνωρίζουν ότι λειτούργησαν ως υπουργοί ή κυβερνητικά στελέχη με το πιστόλι στο κρόταφο ή που παραδέχονται πλέον ότι μπορεί και να μην είχαν το τσαγανό να πουν και μερικά «όχι» σε κάποιες κρίσιμες στιγμές. Ακόμα και ότι αναγνωρίζουν λάθη, ότι μετανιώνουν για κάποια πράγματα, ακόμα και ότι τώρα, έστω εκ των υστέρων, παραδέχονται ότι λειτούργησαν εις βάρος του «DNA» της πραγματικής ΝΔ, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, τους ανεβάζει.
Σε μια πρωτόγνωρη εποχή, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι αλάθητος. Ας είναι τουλάχιστον συνειδητοποιημένος!
Σήμερα λοιπόν, από την μία πλευρά βρίσκεται ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και μεταξύ των δύο θα επιλέξουν όσοι προσέλθουν στις κάλπες. Ποιο μπορεί να είναι το πιο σημαντικό κριτήριο; Kατά την άποψή μου, η διορατικότητα του (υποψηφίου) ηγέτη. Γιατί, κακά τα ψέματα, ηγέτης χωρίς διορατικότητα δεν είναι ηγέτης.
Επίσης, η σημερινή κάλπη θα δείξει εάν στη ΝΔ παραμένει ισχυρό το «καραμανλικό γονιδίωμα» ή εάν η μετάλλαξη που επιχείρησε ο Σαμαράς άφησε σοβαρές «παθήσεις». Θα δείξει εάν θα υπερισχύσουν οι (νέο)ταξικές τάσεις και αντιλήψεις ή εάν η ΝΔ μπορεί να θυμίσει και πάλι κάτι από το λαϊκό και πιο αγνό «χθες». Νομίζω ότι έχουν γίνει σαφείς οι ιδεολογικές διαφορές Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη. Έχουν φανεί άλλωστε στον δημόσιο λόγο τους, αλλά και στη Βουλή.
Οι δυο υποψήφιοι απευθύνονται σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, όπως άλλωστε έδειξαν και τα στοιχεία του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών, με τον κ. Μεϊμαράκη να υπερτερεί στις πιο λαϊκές, μικροαστικές και αγροτικές περιοχές, εν αντιθέσει με τον κ. Μητσοτάκη που πήγε καλά στις καθαρά αστικές περιοχές.
Ο κ. Μεϊμαράκης, και ως ιστορικό στέλεχος, μιλά στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της παράταξης και εισέρχεται στην σημερινή μάχη με τη δύναμη ενός σαφούς προβαδίσματος 11,3 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρεται στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης, μάλλον φροντίζει να προτάσσει διαρκώς θέσεις και απόψεις που τον φέρνουν αντιμέτωπο με την λαϊκή δεξιά και την «καραμανλική» κεντροδεξιά πλευρά. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο που σε Ευρώπη και Αμερική βλέπουμε δημοσιεύματα υπέρ του κ. Μητσοτάκη…
Καλή ψήφο σε όλους και καλή δύναμη!
Ας θυμούνται πάντως οι πιο «μπαρουτοκαπνισμένοι» Νεοδημοκράτες ποια ήταν η Νέα Δημοκρατία και ποια θα ήθελαν να ξαναγίνει. Και ας το πουν και στους νεότερους.
Ότι αυτή η παράταξη, κάποτε δεν ήταν κόμμα των λίγων αλλά των πολλών. Ήταν κόμμα των μεροκαματιάρηδων νοικοκυραίων που με περηφάνια μοχθούσαν για το μέλλον των παιδιών τους. Ήταν το κόμμα των δύσκολων αληθειών και των μεγάλων αποφάσεων. Το κόμμα που έστεκε στο πλευρό της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας κόντρα στα μονοπώλια και το κόμμα που έβαζε την ελληνικότητα πάνω από κάθε νεοταξίτικη πολυεθνικότητα. Η ΝΔ ήταν το κόμμα που σήκωνε τη γαλανόλευκη με τον σταυρό ψηλά και δεν διακατεχόταν από κανενός είδους σύνδρομα επίπλαστων νεοτερισμών, γνωρίζοντας πως «το κλασικό είναι τελικά διαχρονικό»…
*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαϊας και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος
redpeppernews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου