8 ΜΑΡΤΙΟΥ 1857: Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Στις 8 του Μάρτη 1857, μια ομάδα των απεργών από την κλωστοϋφαντουργία διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες. «Αξιοπρεπείς μισθούς! Εργασία δέκα ώρες την ημέρα!» η κραυγή τους...

Οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους «μπράβους», για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία....

*****

ΣΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ αυτής της γυναικείας εξέγερσης, καθιερώθηκε κάθε χρόνο η 8η Μαρτίου ως διεθνής ημέρα της γυναίκας με τον πρώτο εορτασμό το 1909 στην Αμερική με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η συμβολή της φεμινίστριας Αλεξάνδρας Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία.

Από τον ΟΗΕ θεσμοθετήθηκε το 1977, μετά από την πρωτοβουλία του να καλέσει όλες τις χώρες του κόσμου να συμμετέχουν σε αυτόν τον εορτασμό για τα δικαιώματα των γυναικών.

Πορεία εργατριών στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαρτίου του 1857

  

Διεθνής Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη, όμως δεν είναι πλατιά γνωστή η ιστορία της καθιέρωσης αυτής της επετείου. Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Η Β` διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας κάτω από δυο βασικά συνθήματα: την πάλη για τα δικαιώματά της και την πάλη για την ειρήνη. Γιατί όμως, η επιλογή της συγκεκριμένης μέρας;

Σύλληψη διαδηλώτριας..

Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Ετσι στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβανόταν και ημείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Ομως εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων.

Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.

Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους «μπράβους», για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. Παρά την τρομοκρατία, οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίστηκαν από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. Στους εργοδότες και στην κυβέρνηση δεν έμενε άλλος δρόμος από το να χρησιμοποιήσουν την αστυνομία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφτηκαν στο αίμα.

s.g.