Προ των πυλών η έλλειψη του χρυσού


Η σκλήρυνση της νομισματικής πολιτικής της ρυθμιστικής αρχής αυξάνει την απόδοση των μέσων της χρηματιστηριακής αγοράς και οδηγεί στην εκροή κεφαλαίων από την αγορά του χρυσού... 


ΟΥΔΕΠΟΤΕ μέχρι στιγμής, στη σύγχρονη ιστορία, οι κεντρικές τράπεζες δεν επέμειναν τόσο μαζικά όσο τώρα στις πολιτικές αρνητικών επιτοκίων. Αρχικά, ήταν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, κατόπιν η Τράπεζα της Ιαπωνίας, κι έπειτα ακολούθησαν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας, η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας και η Τράπεζα της Αγγλίας, οι οποίες, με τη βοήθεια της επιτάχυνσης του νομισματικού πληθωρισμού, επιχειρούν να δώσουν ώθηση στον πληθωρισμό των τιμών, έχοντας πιστοποιηθεί εκ νέου από τις νομισματικές αρχές των ιδρυμάτων για την τόνωση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Συνεπώς, η απόδοση των ομολόγων σε ένα ποσό υπέρ των 6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων προέκυψε αρνητική. Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι τα κεφαλαία των επενδυτών άρχισαν να εισρέουν και πάλι μαζικά προς τα πολύτιμα μέταλλα, τα οποία εμφανίζουν αρνητικό ποσοστό.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ στις 10 Μαρτίου, ελήφθησαν δραστικά μέτρα προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των νομισματικών κινήτρων, ενώ το βασικό επιτόκιο υποχώρησε από το 0,05% στο μηδέν, τα δε επιτόκια των καταθέσεων μειώθηκαν στο πλην 0,4%.

Ο μηνιαίος όγκος της εξαγοράς ομολόγων αυξήθηκε από τα 60 στα 80 δισεκατομμύρια ευρώ, γεγονός το οποίο ανεβάζει το πόσο των επιπρόσθετων χρημάτων που εισάγονται στην αγορά. Και ποια ήταν η αντίδραση του χρυσού; Να σημειώσει υψηλό 13 μηνών έναντι του δολαρίου και υψηλό πέντε ετών έναντι του ευρώ.

Η τιμή του χρυσού συσχετίζεται με τα επιτόκια των ρυθμιστικών αρχών, αλλά, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ως παράδειγμα αυτού, μπορεί να εξετάσει κανείς τη δυναμική των επιτοκίων στα ομοσπονδιακά κεφαλαια της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. Θεωρητικώς, η σκλήρυνση της νομισματικής πολιτικής της ρυθμιστικής αρχής αυξάνει την απόδοση των μέσων της χρηματιστηριακής αγοράς και οδηγεί στην εκροή κεφαλαίων από την αγορά του χρυσού. Εκτός αυτού, η αύξηση του επιτοκίου επιφέρει, σε θεωρητικό επίπεδο, την άνοδο της τιμής του δολαρίου και, ως εκ τούτου, την πτώση της τιμής του βρισκόμενου,στην αντίθετη φάση, χρυσού.

Ωστόσο, τα ιστορικά στοιχεία παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα. Έτσι, την περίοδο από το 1970 μέχρι το 1980 το επιτόκιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αυξήθηκε από το 4% στο 20%. Κατά την ίδια περίοδο, το χρυσό εκτοξεύθηκε από τα 35$ στα 675$ η ουγγιά. Κι ακόμη ένα παράδειγμα: την περίοδο πριν την κρίση, από το 2003 ως το 2006, το επιτόκιο στα ομοσπονδιακά κεφαλαια από το 1% φθάνει στο 5,5%. Οι προσφερόμενες τιμές ανά ουγγιά χρυσού αντιδρούν αντιστοίχως, αυξανόμενες από τα 355$ στα 650$.

Όχι, η άνοδος του επιτοκίου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας δεν προκαλεί την αύξηση της τιμής του χρυσού, αλλά αντίθετα την αναχαιτίζει. Και στις δύο περιπτώσεις, η σκλήρυνση της νομισματικής πολιτικής προηγείτο του πληθωρισμού. Το αρνητικό πραγματικό επιτόκιο στις ΗΠΑ (το επιτόκιο στα ομοσπονδιακά κεφαλαια εμφανίζει χαμηλό στο δείκτη τιμών καταναλωτή) στην πράξη έκανε πάντοτε το πολύτιμο μέταλλο να φτάνει σε νέο υψηλό της τιμής του.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τίποτε δεν προκαλεί έκπληξη στο γεγονός ότι η διευρυμένη μείωση των επιτοκίων από τις ρυθμιστικές αρχές διαφόρων χωρών επιδρά θετικά στη δυναμική των τιμών των πολύτιμων μετάλλων. Επικεντρώνοντας κανείς την προσοχή του στο γεγονός ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, λειτουργούντας με βάση την καμπύλη Phillips * προσπαθεί να τονώσει τον πληθωρισμό, εντοπίζει εκείνον τον παράγοντα ο οποίος είναι ικανός να υποστηρίξει την άνοδο της τιμής του χρυσού με την πάροδο μιας μακράς χρονικής περιόδου.

Και όσο ψηλότερα ανεβαίνει ο «κίτρινος διάβολος», τόσο δυνατότερος βγαίνει λόγω της αυξανόμενης ζήτησης που έχει πάρει χαρακτήρα χιονοστιβάδας. Η πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών, τα αρνητικά επιτόκια των καταθέσεων, η καχεκτική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, η αύξηση της γεωπολιτικής έντασης, αναγκάζουν τους επενδυτές να αναζητήσουν ένα απάνεμο λιμάνι, στρεφόμενοι εκ νέου στο χρυσό.

Έτσι, όσο πιο ενεργά εμπλέκονται οι νέοι παίκτες στην αγορά πολύτιμων μετάλλων, τόσο δυναμικότερη άνοδο θα παρουσιάζουν οι τιμές στο χρυσό και το ασήμι. Η κατάσταση θα οξυνθεί, μόλις εγερθεί το ζήτημα της απομόνωσης των χάρτινων παραστατικών, τα οποία ανταλλάσσονται στο χρηματιστήριο, από το φυσικό χρυσό.

Υπάρχουν και προϋποθέσεις για τεχνητή χρεωκοπία. Πρόσφατα, στο μεγαλύτερο παγκοσμίως χρηματιστήριο πολύτιμων μετάλλων Comex, συνεπεία της μονομερούς, απροσδόκητης και μεγάλης απόσυρσης, τα αποθέματα του προσβάσιμου προς άμεση διάθεση χρυσού έπεσαν στο 73%. Με αυτόν τον τρόπο, στα τέλη Ιανουαρίου 2016, το 99,81% των διαπραγματευόμενων συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης κατέληξαν να μην παρέχονται από το φυσικό μέταλλο.

Σήμερα το παράδειγμα των Κεντρικών τραπεζών, οι οποίες έχουν προχωρήσει τα τελευταία οκτώ χρόνια στην αγορά όγκου ρεκόρ σε χρυσό, ακολουθούν κι άλλα μέλη της αγοράς. Συνυπολογίζοντας την προς διάφορες κατευθύνσεις πορεία της προμήθειας και της ζήτησης στην αγορά (το 2015, η παραγωγή φυσικού χρυσού έπεσε στο 4%, με τη ζήτησή του να σημειώνει αύξηση της τάξης του 4%), κι επιπλέον τη δύναμη των σχετικά περιορισμένων μεγεθών των παγκόσμιων αγορών του φυσικού χρυσού και ασημιού, μπορεί κάλλιστα να ανακύψει ζήτημα σχετικά με την έλλειψη.

Μαξίμ Χανίν* /greece-russia2016.gr/1prime.ru
* Ο Μαξίμ Χανίν, είναι κορυφαίος ειδικός του επενδυτικού τμήματος της εταιρείας Alpari

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου