Η Ε.Ε. σε ημι-διάλυση, οι ΗΠΑ σε υποχώρηση - Ανάγκη για μια Ελλάδα Ανεξάρτητη, με Εθνικό Νόμισμα και Ριζοσπαστικό πρόγραμμα....
Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και οι μετα-πραξικοπηματικές εξελίξεις πάνε να διαμορφώσουν μια απολύτως νέα κατάσταση στη γείτονα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή με διαστάσεις που αυτήν την ώρα είναι δύσκολο να συγκεκριμενοποιηθούν.
Αν μετά το Brexit τίποτα δεν είναι το ίδιο στον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη, τίποτα δεν θα είναι, επίσης, το ίδιο στην περιοχή μας μετά το πραξικόπημα-φιάσκο της Τουρκίας.
ΣΕ ΗΜΙ-ΔΙΑΛΥΣΗ Η ΕΕ, ΣΕ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΟΙ ΗΠΑ
Παρεμπιπτόντως, να σημειώσω ότι ούτε το Brexit ούτε το αναποτελεσματικό πραξικόπημα με ό,τι αυτό συνεπάγεται δεν θα μπορούσαν να συμβούν, αν ο άξονας ΕΕ - ΗΠΑ ήταν στέρεος και δεν διαπερνιόταν από αντιφάσεις και αδιέξοδα.
Ειδικότερα, μετά το Brexit, το πραξικόπημα στην Τουρκία και η επικράτηση Ερντογάν έρχονται να επιβεβαιώσουν από κοινού ότι η ΕΕ βρίσκεται σε ημι-διάλυση και μάλλον τείνει να καταστεί πολιτικά νεκρή, ενώ οι ΗΠΑ χάνουν σταθερά έδαφος ισχύος, ιδιαίτερα στο πολιτικοστρατιωτικό πεδίο, το οποίο επιχειρούν να αναπληρώσουν με την ΤΤΙΡ.
Οι εξελίξεις αυτές ενισχύουν τη ρεαλιστικότητα αλλά και την αναγκαιότητα της μετάβασης της Ελλάδας στο εθνικό νόμισμα και της αμφισβήτησης του πλαισίου της ΕΕ στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ως μείζονα εθνική επιλογή.
ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
Η κυβέρνηση Τσίπρα εξελίσσεται στην πράξη, παρά τα προσχήματα μιας υβριδικής αριστερής φρασεολογίας, ως η πιο υποτελής, δουλοπρεπής και η πιο ευρωατλαντική και δορυφοφική προς το Ισραήλ μνημονιακή κυβέρνηση, ενώ από τα πράγματα εξελίσσεται και στην πιο ανελέητη κοινωνικά, αφού πάει να δώσει τη χαριστική βολή σε ένα εξουθενωμένο και εξαθλιωμένο λαό.
Τσίπρας, Καμμένος και Κοτζιάς, έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος, πάνε να το αναγορεύσουν, γελοιωδώς και σε «πλεονέκτημα», τάχα, πουλώντας τη χώρα στη Δύση ως πόλο, δήθεν, πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας για τα συμφέροντά της, μπροστά στην αστάθεια και αβεβαιότητα στην Τουρκία και στην περιοχή!
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ «8»
Πρέπει, μάλλον, να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιον ότι η κυβέρνηση θα σπεύσει το ταχύτερο δυνατόν, παρά τις όποιες φραστικές μεθοδεύσεις, να παραδώσει στον Ερντογάν τους «8» Τούρκους στρατιωτικούς, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια οποιεσδήποτε ενστάσεις βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και την εθνική νομοθεσία. Η τρομοκρατημένη δορυφοροποίηση στην Άγκυρα είναι μια μακρά θλιβερή παράδοση της Αθήνας, η οποία συνεχώς μεγαλώνει. Εδώ οι Σημίτης – Πάγκαλος παρέδωσαν τον Οτζαλάν στην Τουρκία και δεν θα παραδοθούν πάραυτα Τούρκοι στρατιωτικοί που κατηγορούνται για πραξικόπημα;
ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΩΝ «200» ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
Ο Τσίπρας υπέστη ένα μικρό Βατερλό, επιχειρώντας, με όχημα μια ψευδώνυμη απλή αναλογική, να βρει 200 βουλευτές να την ψηφίσουν, διευρύνοντας έτσι τις συμμαχίες του στον κεντροφιλελεύθερο χώρο και ελέγχοντας κατά κάποιον τρόπο τις μελλοντικές εξελίξεις με την πιθανή παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ιδίου στο κυβερνητικό προσκήνιο.
Οι μόνο που απέμειναν κοντά του μετά το πλήρες ναυάγιο των «200», πέραν του ΚΚΕ και του Λεβέντη, ήταν οι ΓΑΠ και Κουβέλης για να του δείχνουν, με το πολιτικό κατάντημά τους, το δικό του λαμπρό μέλλον!
Τώρα ο Τσίπρας γνωρίζει, πως αν δεν υπάρξουν πολύ πιθανές αλλά εντελώς ανεπιθύμητες γι' αυτόν ριζοσπαστικές εξελίξεις, που θα ανατρέψουν συνολικά το μνημονιακό σκηνικό, θα πρέπει να είναι έτοιμος να παραδώσει τη σκυτάλη στον μνημονιακό συνεταίρο του, τον Κυρ. Μητσοτάκη.
Μια νέα διαπλοκή με παλιά και νέα τζάκια στα μίντια, την οποία προωθεί, δεν ήταν ποτέ δυνατή να διασώσει μια κυβέρνηση που έχει πάρει τον κατήφορο. Πολύ περισσότερο που τα κυρίαρχα μίντια έχουν χάσει απολύτως την παλιά δυνατότητα καθοριστικής επιρροής.
Ύστατο απεγνωσμένο καταφύγιο του Τσίπρα απομένει η Συνταγματική αναθεώρηση, με την άμεση εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, πράγμα που σημαίνει αλλαγή πολιτεύματος.
Ο Τσίπρας ποντάρει είτε να δραπετεύσει σε μια αναβαθμισμένη Προεδρία είτε να επιδιώξει να συμμαχήσει με την καραμανλική Δεξιά, έναντι προεδρικού ανταλλάγματος.
Ένα νέο φιάσκο τον αναμένει.
Πολύ περισσότερο αν η βροχή παλιών και νέων αντιλαϊκών μέτρων προκαλέσει από το φθινόπωρο κοινωνικές εκρήξεις.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;
Ο Ερντογάν, παίρνοντας αφορμή από το αποτυχημένο πραξικόπημα προχώρησε στη δική του «δικτατορία», επιβάλλοντας κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τρεις μήνες, η οποία μπορεί να εξελιχθεί επ' αόριστον.
Ο Ερντογάν πραγματοποιεί αυτήν την ώρα μια μεγάλη επιχείρηση πολιτικής επίθεσης και κυρίως γενικών εκκαθαρίσεων, προκειμένου να αναδειχθεί σε απόλυτο κυρίαρχο της τουρκικής σκηνής με ένα αυταρχικό, βαθύτερα εθνικιστικό και ίσως πολύ πιο σκληρό ισλαμικό καθεστώς.
Όλα δείχνουν ότι ο Ερντογάν, μάλλον, θα πάρει πιο μεγάλες αποστάσεις από τη Δύση με υπαρκτό το ερώτημα αν υπάρχουν οι οικονομικές προϋποθέσεις και δυνατότητες από το «ισλαμικό» μεγάλο τουρκικό κεφάλαιο, για να στηριχτεί ένας ρευστός και ακατάστατος αντιδυτικός προσανατολισμός.
Δεν μπορεί να αποκλειστεί ακόμα και μια ανοιχτή φιλορωσική στροφή Ερντογάν και μια τουρκορωσική συμφωνία για τον περίφημο αγωγό φυσικού αερίου, γνωστό ως Turkish Stream, με ρωσικό φυσικό αέριο, στην επικείμενη αυγουστιάτικη συνάντηση Ερντογάν – Πούτιν.
Μια πολιτική μεγαλύτερων αποστάσεων από τη Δύση ευνοείται προνομιακά πρώτα απ' όλα και κυρίως από τα ενισχυόμενα αντιδυτικά και φιλο-ισλαμικά αισθήματα του πιο φτωχού τουρκικού πληθυσμού, που αντιτάχθηκε στο πραξικόπημα.
Το μεγάλο, όμως, αγκάθι του Ερντογάν, η αιμάσσουσα αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας, το εμπόδιο στον αυταρχισμό αλλά και το άλλοθι της στρατοκρατίας και των κατασταλτικών μέτρων είναι οι Κούρδοι, το HDP και κυρίως το PKK.
Ένας Κούρδος ηγέτης μας έλεγε ότι για πρώτη φορά στη νεότερη Τουρκία ήρθαν αντιμέτωποι με το πραξικόπημα Τούρκοι με Τούρκους και ότι αυτό είναι η αρχή της διάλυσης της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν είναι ένας απρόβλεπτος λαϊκιστής τυχοδιώκτης, λάτρης της εξουσίας και ηγέτης μιας νέας, ισλαμικής, κυρίως, πλουτοκρατίας στην Τουρκία.
Η Τουρκία όμως έχει ένα δίλημμα, πέραν των πολλών άλλων: ή θα ριζοσπαστικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι Κούρδοι ή αν οι τελευταίοι πέσουν στα «νύχια των Αμερικάνων», τότε θα ριζοσπαστικοποιηθεί αφάνταστα ο τουρκικός πληθυσμός. Και το ερώτημα θα είναι προς τα αριστερά ή προς ένα είδος ισλαμικού φονταμενταλισμού;
Η ΔΙΠΛΗ ΚΡΙΣΗ
Η διπλή αλλά με διαφορετικά χαρακτηριστικά κρίση Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκεται σε ταχύτατη εξέλιξη.
Οι αριστερές γνήσια λαϊκές δυνάμεις σε Ελλάδα και Τουρκία οφείλουν να συντονιστούν όσο ποτέ για να αξιοποιήσουν τη διπλή, μέσα από μύριες αντιξοότητες, ευκαιρία που τους δίνεται.
iskra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου