Έχει πολλά "κουβάρια" να λύσει το Υπουργείο Πολιτισμού, γιατί είναι ένα πολύ μεγάλο υπουργείο, με πάρα πολλές δραστηριότητες, με τεράστια ευθύνη και για το παρελθόν αλλά και για το παρόν και το μέλλον, τονίζει στη συνέντευξή της η κα. Λυδία Κονιόρδου...
Η υπουργός πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου, συμμετείχε στο 5ο Διεθνές φόρουμ πολιτισμού στην Αγία Πετρούπολη. Στην συνέντευξη της στην εκπομπή Sputnik Express, μιλάει για τις ρωσικές ρίζες της οικογένειας της, για την συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών και για τις προτεραιότητες που έχει θέσει ως υπουργός...
Ακολουθεί η συνέντευξη της Λυδίας Κονιόρδου
ΕΡΩΤΗΣΗ.: Κα. Υπουργέ αναλάβατε πρόσφατα αλλά η τύχη σας έφερε πρώτη φορά εδώ σ' αυτή την αυτοκρατορική πόλη.
Λυδία Κονιόρδου: Έχω ξανάρθει γιατί είναι η πόλη της γιαγιάς μου. Η γιαγιά μου γεννήθηκε εδώ, λεγόταν Λίντια Νικολάγιεβνα Νικολάγιεβα. Και μεγάλωσα με την γιαγιά μου, μεγάλωσα σε ρωσική ατμόσφαιρα στο σπίτι μου, με ρωσικά φαγητά, άκουγα τα ρωσικά συνέχεια. Και αισθάνομαι αυτό το περίεργο συναίσθημα να είσαι σε ένα τόπο που νιώθεις ότι τον ξέρεις. Να ακούς την γλώσσα που παρόλο που δεν την καταλαβαίνεις να νιώθεις ότι την ξέρεις. Έχω κάνει ρωσικά αλλά δεν την ξέρω φυσικά, είναι μια δύσκολη γλώσσα. Καταλαβαίνω κάποια πράγματα και έχω και την αίσθηση, πιάνω την ατμόσφαιρα. Και επίσης αναγνωρίζω και ιδιοσυγκρασιακά στοιχεία ταπεραμέντου που έχω και εγώ. Και γι' αυτό είναι ιδιαίτερη η συγκίνησή μου όταν έρχομαι στην Αγία Πετρούπολη. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη πόλη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν άκουσα το όνομά σας — Λυδία, όπως το λέμε στην Ελλάδα, λέω ότι αυτό είναι ρωσικό — Λίντια.
Λυδία Κονιόρδου: Η Αγία Λυδία είναι από τους Φιλίππους, εκεί υπάρχει και το ιερό της και πιθανώς το σλάβικο εορτολόγιο αξιοποιεί αυτό το όνομα, δηλαδή είναι πιο συχνό στους σλάβους. Αλλά και στην Ελλάδα το όνομα πρόσφατα έχει γίνει πολύ γνωστό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα θα περάσουμε και σ' αυτό που θέλουμε να πούμε. Σ' αυτό το φόρουμ εδώ πέρα το οποίο, να πω ότι είναι ενδιαφέρον
Λυδία Κονιόρδου: Είναι πολύ σημαντικό και η πρωτοβουλία αυτή είναι πολύ σημαντική, γιατί όλοι έχουμε μέσα στις μεγάλες παγκόσμιες αλλαγές που συμβαίνουν και το ''τσουνάμι'' του πολιτισμού το οποίο δεν ξέρουμε ακόμα πού θα μας πάει και τί θα αφήσει πίσω του. Αισθάνομαι ότι είναι πολύ σημαντική μια τέτοια πρωτοβουλία που μας κάνει να σκεφτούμε με ποιους τρόπους θα διατηρήσουμε ζωντανά, θα προστατεύσουμε την κληρονομιά μας την υλική, αλλά και το πνεύμα της άυλης κληρονομιάς θα το διατηρήσουμε ζωντανό και θα του δώσουμε νέες προεκτάσεις στις νεότερες γενιές. Γιατί, υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος όλο αυτό μέσα στις μεγάλες αλλαγές που γίνονται να χαθεί κάτω από τα συντρίμμια ενός πολιτισμού που κάποια μέρη του σαφώς δεν χρειαζόμαστε πιά.
Η ''περπατησιά'' της ανθρωπότητας πάει πάντα μπροστά, όμως εμείς σαν καινούργιοι Νώε χρειάζεται να διατηρήσουμε τα διαμάντια της περιπέτειας της ανθρωπότητας κι αυτά να τα κρατήσουμε όχι σε ένα μουσείο, αλλά ζωντανά με το πνεύμα το ανατρεπτικό που είχαν στην εποχή τους, το επαναστατικό πολλές φορές, να δώσουμε το πνεύμα τους στη νεότερη γενιά. Κι αυτό ήταν και ένας προβληματισμός σε ένα πάνελ για την παιδεία, την θεατρική παιδεία που έγινε, επίσης μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία. Όπου ακριβώς αυτό τέθηκε ξανά σαν ένας προβληματισμός μαζί με άλλους που αφορούν την θεατρική παιδεία.
Επίσης, θέλω να πω ότι η Ελλάδα δραστηριοποιείται πάρα πολύ σε αυτό και θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος και ετέθη από τον εγγόνο του Προκόφιεφ εδώ ένας αντίστοιχος προβληματισμός από την Αγγλία ότι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουμε τα μνημεία μας, τα υλικά και τα άυλα, είναι να φέρουμε τους πολίτες κοντά τους με έναν τρόπο που θα εμψυχώσει τη δική τους αγάπη και τη δική τους επίγνωση ότι αυτά τα μνημεία δίνουν προστιθέμενη αξία στη ζωή τους, προκοπή, ευμάρεια και συμπαρασύρουν και άλλες δραστηριότητες — την παιδεία, τις τοπικές κοινωνίες με όλους τους τις τοπικές δραστηριότητες, τον ποιοτικό τουρισμό, την αειφόρο ανάπτυξη. Αυτά είναι κεφάλαια της Ελλάδας, ίσως το ποιο σημαντικό που έχει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Και η διατήρηση δεν είναι κάτι που το εννοούμε σαν μια δράση που βάζει τα πράγματα σε ένα ψυγείο ή τα κλείνει και δεν τα αφήνει ανοιχτά. Τα μνημεία χρειάζεται να αναπνέουν να τα αγκαλιάσει η κοινωνία και έτσι θα προστατευτούν ουσιαστικά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι πολύ σημαντική η προσέγγιση που λέτε γιατί εγώ ζώντας και δουλεύοντας εδώ για 25 χρόνια, βλέπω ότι οι Ρώσοι έχουν αυτό το μεράκι, το στοιχείο, και το σεβασμό απέναντί μας
Λυδία Κονιόρδου:Πράγματι. Δεν είμαι η μόνη. Και ήθελα να προσθέσω για την προηγούμενη παρατήρηση ότι δεν λέω κάτι καινούργιο. Ήδη ξέρετε στα αρχαία μας θέατρα πόσο ακούγετε ο τραγικός λόγος, πόσο αναπνέουν. Αλλά και σε νεότερα μνημεία όσο και αυτά ζωντανεύουνε μέσα από την τέχνη και μέσα από τις διάφορες μορφές. Τώρα για το θέμα αυτό που λέτε, πράγματι στη Ρωσία υπάρχει ένας πολύ μεγάλος σεβασμός για την τέχνη, για τους καλλιτέχνες γενικότερα. Οπότε υπάρχει ένας αντίστοιχος σεβασμός προς μια χώρα σαν τη δική μας που έχει μια τέτοια κληρονομιά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι πολύ σημαντική η προσέγγιση που λέτε γιατί εγώ ζώντας και δουλεύοντας εδώ για 25 χρόνια, βλέπω ότι οι Ρώσοι έχουν αυτό το μεράκι, το στοιχείο, και το σεβασμό απέναντί μας
Λυδία Κονιόρδου:Πράγματι. Δεν είμαι η μόνη. Και ήθελα να προσθέσω για την προηγούμενη παρατήρηση ότι δεν λέω κάτι καινούργιο. Ήδη ξέρετε στα αρχαία μας θέατρα πόσο ακούγετε ο τραγικός λόγος, πόσο αναπνέουν. Αλλά και σε νεότερα μνημεία όσο και αυτά ζωντανεύουνε μέσα από την τέχνη και μέσα από τις διάφορες μορφές. Τώρα για το θέμα αυτό που λέτε, πράγματι στη Ρωσία υπάρχει ένας πολύ μεγάλος σεβασμός για την τέχνη, για τους καλλιτέχνες γενικότερα. Οπότε υπάρχει ένας αντίστοιχος σεβασμός προς μια χώρα σαν τη δική μας που έχει μια τέτοια κληρονομιά.
Αλλά και έτσι όπως έδειξε και χθες στην έκθεση του Μανέζ ο κόσμος πλημμύρισε χθες, που είναι η σύγχρονη ελληνική ζωγραφική από το 30΄ μέχρι σήμερα και πραγματικά ήταν εντυπωσιακή η προσέλευση του κόσμου. Εντυπωσίασε και τους Ρώσους νομίζω το πόσο ο κόσμος ενδιαφέρθηκε γι αυτή την σπάνια έκθεση με 150 έργα από τρία μεγάλα μουσεία της Ελλάδας. Την ίδια αίσθηση είχαμε και σε άλλες χώρες και χρειάζεται να επενδύσουμε σε αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα που όλοι μας το αναγνωρίζουνε. Με το επόμενο έτος που θα είναι αντίστοιχα με αυτό που έγινε με την Ρωσία, Ελλάδα — Κίνα.
Επιθυμούμε φυσικά να συνεχίσουμε την συνεργασία με την Ρωσία, δεν είναι κάτι που τελειώνει μέσα σε ένα χρόνο και ήδη είμαστε σε συζητήσεις για αυτό. Αλλά με αυτή την εμπειρία επιθυμούμε να ακολουθήσει μια συνεργασία με έναν άλλο σημαντικό πολιτισμό, αρχαίο, που ακριβώς και αυτός βρίσκετε σε αναζήτηση της εξισορρόπησης μιας εξωστρέφειας με μια διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε και νομίζω ότι είσαστε στο τιμόνι ενός υπουργείου που πρέπει να ξετυλίξει τον μίτο της Αριάδνης.
Λυδία Κονιόρδου: Έχει πολλά κουβάρια να λύσει το Υπουργείο Πολιτισμού, γιατί είναι ένα πολύ μεγάλο υπουργείο, με πάρα πολλές δραστηριότητες, με τεράστια ευθύνη και για το παρελθόν αλλά και για το παρόν και το μέλλον. Αισθάνομαι πολύ καλά γιατί έχω μια αισιόδοξη αίσθηση συνεργασίας με άλλα υπουργεία, με άλλους υπουργούς έτσι ώστε όλοι μαζί, ξέρετε η λέξη της εποχής είναι η συνέργεια, η συνεργασία η ελληνική. Μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Αν όμως συνεργαστούμε όλοι μαζί για ένα κοινό καλό, αυτός ο τόπος μπορεί πραγματικά να ξεπεράσει, να υπερβεί αυτή την δύσκολη δοκιμασία που περνάει, και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ.: Νομίζω ότι αυτό που λέτε είναι πολύ σημαντικό και για να ξεφύγουμε από μια μιζέρια…
Λυδία Κονιόρδου: Αυτό ακριβώς. Χρειαζόμαστε μια ανάταση χωρίς προγονολατρείες και στείρους εθνικισμούς, μακριά από μας όλα αυτά. Όμως χρειάζεται να νιώσουμε πραγματικά την αξία μας και να νιώσουμε ότι κάθε χώρα υπάρχει για να δώσει το δώρο της στις υπόλοιπες. Όλες οι χώρες έχουν ένα δώρο να δώσουνε. Ας σταθούμε αντάξιοι του δικού μας δώρου, ας το τιμήσουμε πρώτοι εμείς, ας το καταλάβουμε, ας το δώσουμε στα νεότερα παιδιά να τα αγαπήσουν, όχι με επιβολή ή διδακτισμό, αλλά με εμψύχωση και ας το προσφέρουμε και στη διεθνή κοινότητα που είναι έτοιμη να το ακούσει. Δεν χρειάζεται να παραβιάσουμε τις πόρτες, είναι ανοιχτές.
ΕΡΩΤΗΣΗ.: Σας ευχαριστώ και εύχομαι κάθε καλό βήμα στην δύσκολη αυτή πορεία που έχετε, πέρα από το θέατρο έχετε και αυτό το υπουργείο τώρα, που είναι αυτό που λέμε της πραγματικότητας αυτό το θέατρο, αυτή η σκηνή όπου παίζονται πολλά πράγματα, και κυρίως ας πούμε ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Λυδία Κονιόρδου: Πράγματι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε και νομίζω ότι είσαστε στο τιμόνι ενός υπουργείου που πρέπει να ξετυλίξει τον μίτο της Αριάδνης.
Λυδία Κονιόρδου: Έχει πολλά κουβάρια να λύσει το Υπουργείο Πολιτισμού, γιατί είναι ένα πολύ μεγάλο υπουργείο, με πάρα πολλές δραστηριότητες, με τεράστια ευθύνη και για το παρελθόν αλλά και για το παρόν και το μέλλον. Αισθάνομαι πολύ καλά γιατί έχω μια αισιόδοξη αίσθηση συνεργασίας με άλλα υπουργεία, με άλλους υπουργούς έτσι ώστε όλοι μαζί, ξέρετε η λέξη της εποχής είναι η συνέργεια, η συνεργασία η ελληνική. Μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Αν όμως συνεργαστούμε όλοι μαζί για ένα κοινό καλό, αυτός ο τόπος μπορεί πραγματικά να ξεπεράσει, να υπερβεί αυτή την δύσκολη δοκιμασία που περνάει, και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ.: Νομίζω ότι αυτό που λέτε είναι πολύ σημαντικό και για να ξεφύγουμε από μια μιζέρια…
Λυδία Κονιόρδου: Αυτό ακριβώς. Χρειαζόμαστε μια ανάταση χωρίς προγονολατρείες και στείρους εθνικισμούς, μακριά από μας όλα αυτά. Όμως χρειάζεται να νιώσουμε πραγματικά την αξία μας και να νιώσουμε ότι κάθε χώρα υπάρχει για να δώσει το δώρο της στις υπόλοιπες. Όλες οι χώρες έχουν ένα δώρο να δώσουνε. Ας σταθούμε αντάξιοι του δικού μας δώρου, ας το τιμήσουμε πρώτοι εμείς, ας το καταλάβουμε, ας το δώσουμε στα νεότερα παιδιά να τα αγαπήσουν, όχι με επιβολή ή διδακτισμό, αλλά με εμψύχωση και ας το προσφέρουμε και στη διεθνή κοινότητα που είναι έτοιμη να το ακούσει. Δεν χρειάζεται να παραβιάσουμε τις πόρτες, είναι ανοιχτές.
ΕΡΩΤΗΣΗ.: Σας ευχαριστώ και εύχομαι κάθε καλό βήμα στην δύσκολη αυτή πορεία που έχετε, πέρα από το θέατρο έχετε και αυτό το υπουργείο τώρα, που είναι αυτό που λέμε της πραγματικότητας αυτό το θέατρο, αυτή η σκηνή όπου παίζονται πολλά πράγματα, και κυρίως ας πούμε ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Λυδία Κονιόρδου: Πράγματι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
πηγή: greece-russia2016
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου