DW: Φόβοι για νέα τραπεζική κρίση στην Ιταλία

Ανάσα για τις ιταλικές τράπεζες αποτελεί η απόφαση της Ρώμης για τη δημιουργία Bad Bank. Τα διαρθρωτικά προβλήματα του τομέα ωστόσο παραμένουν. Ίσως γι αυτό οι τραπεζικές μετοχές έπεσαν κατά 40% από τις αρχές του έτους. 
 

Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν ανακοίνωσε την Τρίτη τη δημιουργία Bad Bank, η οποία καλείται να διαχειριστεί κόκκινα δάνεια ύψους 200 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι επενδυτές στα χρηματιστήρια δεν έδειξαν ωστόσο να πείθονται για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και έτσι η τιμή των μετοχών συνέχισε την καθοδική της πορεία. Η αντίδραση δείχνει ότι με την Bad Bank δεν λύνονταν όλα τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών.

Ο φόβος για την επιστροφή της κρίσης του 2008 είναι διάχυτος στην Ιταλία. Από τις αρχές του 2016 η αξία των τραπεζικών μετοχών μειώθηκε κατά 40%. Τόσο ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, όσο και ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν κάνουν λόγο σε δηλώσεις και συνεντεύξεις τους για μια σταθερή χώρα, ένα σταθερό οικονομικό σύστημα και για απουσία γεωπολιτικών εντάσεων.
Μονόδρομος η μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα

Την ίδια στιγμή όμως μοιάζουν αναπόφευκτες βαθιές τομές, αλλά και συγχωνεύσεις στον ιταλικό τραπεζικό τομέα διότι τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών δεν είναι καινούργια. Στο λεγόμενο στρες τεστ των ευρωπαϊκών τραπεζών τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου ελπιδοφόρα. Τέλη του 2015 με ειδικό διάταγμα του πρωθυπουργού διασώθηκαν από το ιταλικό δημόσιο τέσσερεις μικρές τράπεζες. Πολλοί καταθέτες έχασαν τα χρήματά τους, οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης ήταν έντονες.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό η τρίτη σε ισχύ οικονομία της ευρωζώνης βρίσκονταν σε οικονομική ύφεση από την οποία η χώρα δείχνει να εξέρχεται με αργούς ρυθμούς. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, η ανεργία διπλασιάστηκε, ενώ πολλές ήταν και οι πτωχεύσεις των επιχειρήσεων, επειδή δεν ήταν πλέον σε θέση να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Τα προβλήματα των τραπεζών εντείνουν τους φόβους για νέα κρίση με επιπτώσεις στην αναιμική, αλλά ελπιδοφόρα ανάπτυξη το 2015 που έφθασε μετά κόπων και βασάνων το 0,8%. Ας σημειωθεί ότι η Ιταλία καταγράφει, μετά την Ελλάδα, το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα σε σχέση με το ΑΕΠ στην ευρωζώνη. Τα προβλήματα του ιταλικού τραπεζικού προκάλεσαν πολλά προβλήματα στην Ιταλία το 2008, δηλώνει ο γερμανός καθηγητής Χανς-Πέτερ Μπούρκχοφ από το Πανεπιστήμιο Χόχενχαϊμ και τονίζει: «Δεν αποκλείεται η τραπεζική κρίση να οδηγήσει τη χώρα ξανά στην οικονομική ύφεση». 
Στέφανος Γεωργακόπουλος/dpa

Π. Λαφαζάνης: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διέψευσε και πρόδωσε τη λαϊκή εντολή»

«Οι ιστορικές ελπίδες που γέννησε η εκλογική νίκη της 25ης Γενάρη διαψεύστηκαν και προδόθηκαν», τονίζει ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Π. Λαφαζάνης, σε κείμενό του στην Κυριακάτικη Αυγή για τον ένα χρόνο από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. 

Ο Π. Λαφαζάνης σημειώνει ότι η εκλογική επικράτηση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, «που γέμισε με ελπίδες πρώτα απ’ όλα τη νεολαία της πατρίδας μας», ήταν «η απόρροια της συνεχούς και με λαϊκούς όρους, ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των σκληρών ανιδιοτελών προσπαθειών χιλιάδων μελών και στελεχών του, που δεν προσέβλεπαν ούτε σε θέσεις ούτε σε κυβερνητικές καρέκλες ούτε σε προνόμια όποιας μορφής» και κυρίως των μεγάλων αγώνων για μια νέα δημοκρατική αντιμνημονιακή Ελλάδα, «απαλλαγμένη από τα νεοαποικιακά δεσμά που της είχαν επιβάλει η αντιδραστική ΕΕ και το ΔΝΤ και μαζί τους οι παραδομένες ελληνικές κυβερνήσεις».

«Δυστυχώς οι ιστορικές ελπίδες που γέννησε η εκλογική νίκη της 25ης Γενάρη διαψεύστηκαν και προδόθηκαν», επισημαίνει ο επικεφαλής της ΛΑΕ, προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις αντίρροπες φωνές και τις αντιστάσεις, κυρίως από την ”Αριστερή Πλατφόρμα”, προέβη την αποφράδα μέρα της 12ης Ιουλίου σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και υπέγραψε ένα τρίτο καταστροφικό μνημόνιο» και «ο Αλ. Τσίπρας συνομολόγησε αυτό το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο, παρά το περήφανο “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα».

Τονίζει ότι η Ελλάδα είχε και έχει εναλλακτικό δρόμο απέναντι στη μνημονιακή υποδούλωση, απέναντι στη λιτότητα, τη φορολεηλασία των μικρομεσαίων στρωμάτων, το ξεπούλημα της χώρας και την εθνική υποτέλεια. «Η γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη δεν είναι φυλακή υψίστης ασφαλείας, ώστε να μην μπορεί να διαφύγει κανείς ούτε το ευρώ αποτελεί τη νέα θρησκεία και το νέο όπιο των λαών», αναφέρει και συμπληρώνει: «Ένα ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα μπορεί να μην αποτελεί έναν ανθόσπαρτο δρόμο αλλά είναι η μόνη εθνική απάντηση διεξόδου, ανάσας, ελπίδας και προοπτικής για τον κόσμο της εργασίας, το λαό μας και τη νεολαία του τόπου μας».

«Μια μάχη χάθηκε αλλά όχι ο πόλεμος που συνεχίζεται και γρήγορα θα αποβεί νικηφόρος, πάνω στα ερείπια παλαιών και νέων μνημονιακών κομμάτων και επιλογών» καταλήγει ο Παν. Λαφαζάνης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Απόρρητο έγγραφο περιγράφει με ακρίβεια τη διπλωματική ήττα στα ‘Ιμια!

Όταν -μαζί με τον συνάδελφο Αθανάσιο Ελλις- βρήκαμε και αυτό το έγγραφο, που μέχρι τότε ήταν απόρρητο, και το αποχαρακτηρίσαμε, γνώριζα πιά τι είχε συμβεί εκείνο το μαρτυρικό βράδι της 31ης Ιανουαρίου 1996, στα Ιμια. Όταν αποδέχεσαι να αποσύρεις την ελληνική σημαία από ελληνικό έδαφος, είσαι άξιος της τύχης σου. Σε άλλες εποχές ποια θα ήταν άραγε η τιμωρία;  

Οι αρνητικοί πρωταγωνιστές της κρίσης των Ιμίων. Ευθύνονται για τις "γκρίζες ζώνες"
Είχε προηγηθεί μία μεγάλη ερευνητική προσπάθεια, η οποία στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Ανακαλύψαμε και αποχαρακτηρίσαμε μερικές χιλιάδες σελίδες με έγγραφα των Αμερικανών και ένοιωθα ότι ήταν η καλύτερη έρευνα στην οποία συμμετείχα. Ακόμα καλύτερη και από αυτή που μας έδωσε την ευκαιρία να διαβάσουμε τα έγγραφα του Αμερικανού πρώην υπουργού Εξωτερικών, Χένρι Κίσιγκερ. Και ήταν καλύτερη επειδή σε μικρό χρονικό διάστημα από τα γεγονότα μπορέσαμε να διαβάσουμε τις σκέψεις των Αμερικανών εκείνο το βράδι, ενώ για τα έγγραφα του Κίσιγκερ απαιτήθηκε σκληρή έρευνα που κράτησε 12 χρόνια, μέχρι την 1η Αυγούστου του 2001.

Ακολουθεί το απόρρητο έγγραφο

Οι πολιτικοί στην Ελλάδα τρέμουν αυτή την επέτειο των Ιμίων. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ. Και την τρέμουν διότι με τη στάση τους “εγκλημάτισαν” εναντίον της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν έσωζαν την παρτίδα οι Αμερικανοί, ίσως να οδηγείτο η χώρα σε πόλεμο, με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ελλάδα, αλλά και για την Τουρκία.

Είναι μεγάλο κρίμα ότι η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή έχει “κλέψει” και εκμεταλλεύεται τα γεγονότα εκείνης της περιόδου και τα παρουσιάζει με τον δικό της ακραίο εθνικιστικό και βρώμικο τρόπο. Γιατί αφέθηκε στους ναζί της Χ.Α. η τιμή στους τρεις ήρωες των Ιμίων; Η ναζιστική οργάνωση δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε εθνικό και πατριωτικό. Διότι οι ηγέτες της πιστεύουν στο φασισμό που εκφράζει ο Αδόλφος Χίτλερ, διότι ο κ. Μιχαλολιάκος και οι όμοιοί του υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη χούντα, που άνοιξε το δρόμο στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο και να έχει υπό κατοχή το 40% του νησιού.

Στα Ιμια, ηττήθηκαν κατά κράτος αυτοί οι πολιτικοί που πιστεύουν ότι είναι “πολίτες του κόσμου”. Εκείνο το μοιραίο βράδι άρχισε το “γκριζάρισμα” του Αιγαίου, που θεωρώ πως ολοκληρώθηκε στη Μαδρίτη, τον Ιούλιο του 1997, με τη συμφωνία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του τότε προέδρου της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Η συμφωνία αυτή είναι το αποτέλεσμα της διπλωματικής ήττας στα ‘Ιμια. Τελεία και παύλα.

Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας για τα Ιμια, μπορέσαμε και κερδίσαμε τα έγγραφα για τη συμφωνία της Μαδρίτης. Ελπίζω να μπορέσουμε σύντομα να παρουσιαστεί και αυτή η έρευνα σε βιβλίο.

 πηγή: migntiou.com

Η ΑΟΖ και ο Κυριάκος: Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Ν.Δ.

Η Ελλάδα πρέπει να ανακηρύξει άμεσα την κυριαρχία της σε μια ΑΟΖ, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας και να μην διακατέχεται από φοβικό σύνδρομο...


tου καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη

«Αξιότιμε και αγαπητέ Κύριε Μητσοτάκη,

Πρόσφατα επισκεφτήκατε την Κύπρο, όπως είθισται να κάνουν όλοι οι Πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί κομμάτων, αλλά προς τιμής σας, ανακοινώσατε ότι δεν πρόκειται για μια απλώς εθιμοτυπική επίσκεψη αλλά για μια επίσκεψη ουσίας. Όμως, από τις δημόσιες δηλώσεις σας μετά το πέρας των διαβουλεύσεών σας με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, συνάγεται ότι δεν ετέθη προς συζήτηση ένα από τα πιο σημαντικά και κρίσιμα θέματα διμερούς στρατηγηκής, ήτοι το ζήτημα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που είναι και ο λόγος που σας απευθύνω την παρούσα επιστολή.

Ευελπιστούμε ότι όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσετε αυτό το τόπο θα ακολουθήσετε τα βήματα της Κύπρου ως προς την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ έστω και όψιμα, δηλαδή με δώδεκα χρόνια καθυστέρηση. Ο κορυφαίος ειδήμων της Κυπριακής Δημοκρατίας επί θεμάτων ΑΟΖ, Σόλωνας Κασίνης, σε μια διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Μάιο του 2014 τόνισε ότι βασικό χαρακτηριστικό της κυπριακής προσπάθειας κατά την προηγούμενη δεκαετία, όσον αφορά την χάραξη της ΑΟΖ και την στρατηγική προοπτική εξόρυξης υποθαλασσίων κοιτασμάτων και παραγωγής υδρογονανθράκων, ήταν η αποφασιστικότητα, καθώς η Λευκωσία αφενός μεν αψήφησε τις τουρκικές αντιδράσεις και απειλές, αφετέρου δε διετήρησε μια πάγια ενεργειακή πολιτική παρά την εναλλαγή των κυβερνήσεων.

Σήμερα, το Δέλτα του Νείλου, η Λεκάνη της Λεβαντίνης, η Λεκάνη του Ηρόδοτου και η περιοχή της Νότιας Κρήτης αποτελούν κομβικά σημεία ενεργειακού πλούτου καθότι κρύβουν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων. Αυτά κοιτάσματα ήταν γνωστά στους Αμερικανούς από έρευνες που έγιναν την περίοδο 1925-1927 στο τρίγωνο Μάλτας-Ελλάδας-Αιγύπτου αλλά αποφάσισαν τότε να μη δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών.

Η Ελλάδα πρέπει να ανακηρύξει άμεσα την κυριαρχία της σε μια ΑΟΖ, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας και να μην διακατέχεται από φοβικό σύνδρομο. Ο εκλιπών πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε ΑΟΖ το 2004 έχοντας μόνο 4 τανκς και 2 ελικόπτερα χωρίς να πτοηθεί από την Τουρκία, η οποία περιορίστηκε σε ανακοίνωση ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή ΑΟΖ. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαική Ένωση την αποδέχτηκαν. Εξυπακούεται ότι ο υπολογισμός του μεγέθους της ελληνικής ΑΟΖ θα λάβει υπ’ όψιν τον καθοριστικό παράγοντα των ελληνικά νησιών και επ’ ουδενί δεν δύναται να περιορισθεί με γνώμονα την ηπειρωτική χώρα. Έτσι, η Ελλάδα θα αποκτήσει μια ΑΟΖ που θα έχει έκταση 147.300 τ.χ.μ., δηλαδή μια έκταση μεγαλύτερη από αυτή της ηπειρωτικής χώρας. Χρησιμοποιώντας τις αρχές της ΑΟΖ το μεγαλύτερο ποσοστό του Αιγαίου και οι φυσικοί του πόροι θα ανήκουν στην Ελλάδα. Τοιουτοτρόπως, δεν θα υπάρξει αναμόχλευση του επίμαχου θέματος οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νήσων.

Η Ελλάδα πρέπει να πείσει τις ΗΠΑ ότι πρόκειται να ανακηρύξει ΑΟΖ (όπως έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1983) και να ζητήσει την αμέριστη υποστήριξη της ΕΕ. Ήρθε η ώρα όπως η ΕΕ υιοθετήσει την γεωπολιτική θέση ότι η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ αποτελούν κατ’ επέκτασιν μέρος της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ και ότι το Καστελόριζο δεν είναι μόνο νησί της Ελλάδας αλλά και νησί της ΕΕ. Εν τέλει, η ΕΕ οφείλει να διεκδικήσει και να προασπίσει τα «ζωτικά συμφέροντά» της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Γνωρίζω ότι ο πατέρας σας και η αδελφή σας έχουν άριστες σχέσεις, με αυτό που αποκαλούμε αμερικανικό κατεστημένο, κάτι πολύ σημαντικό στη σημερινή κρίσιμη περίοδο για τη πατρίδα μας. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε όλες τις διπλωματικές σας ικανότητες διότι το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των ΗΠΑ που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια.

Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική των τελευταίων 30 ετών, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα, εμμένει στην πάγια θέση ότι Ελλάδα δεν πρέπει να προβεί σεμονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ άνευ διμερούς συμφωνίας με την Τουρκία. Βεβαίως, οι εμπειρογνώμονες του StateDepartment γνωρίζουν ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ αποτελεί μιαμονομερήπράξη, όπως άλλωστε έκαναν οι ΗΠΑ το 1983. Σε αυτό το μήκος κύματος, προβληματισμό προκαλεί η δήλωση του Αμερικανού Υφυπουργού Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον, στις 27 Ιουλίου 2011, στην Αθήνα:

«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».

Εύχομαι η πρώτη σας επίσκεψη, υπό την ιδιότητα του μελλοντικού Πρωθυπουργού της Ελλάδας, να είναι στην Ουάσιγκτον. Ευελπιστούμε ότι θα ζητήσετε από τον Αμερικανό Πρόεδρο με την δέουσα πολιτική δεξιότητα, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, να ανακαλέσει την παραπάνω δήλωση του Φίλιπ Γκόρντον.

Έτσι, εάν έρθει η ώρα να κυβερνήσετε τη τραγική πατρίδα μας θα είναι, σίγουρα, η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σας και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν θα είναι, φυσικά, στις πρώτες θέσεις αλλά να σκεφτείτε ότι η ΑΟΖ δεν αποτελεί αμιγώς ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής, αλλά εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια οικονομικής ανάπτυξης στους τομείς της αλιείας, της εξερεύνησης των υδρογονανθράκων, της αιολικής ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Με εκτίμηση,
Θεόδωρος Καρυώτης

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είχα την τιμή να σας γνωρίσω πριν 3 χρόνια, σε μια επίσκεψή σας στη Νέα Υόρκη, και υπεύθυνος για αυτή την σύντομη συνάντησή μας ήταν ο κοινός μας φίλος, εκδότης της ιστορικής ομογενειακής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ», Αντώνης Διαματάρης.»

Πηγή : mignatiou.com

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το προσφυγικό

Τις μέρες αυτές η Ελλάδα βρίσκεται σε έναν άνευ προηγουμένου ξεσηκωμό, με αφορμή το ασφαλιστικό, που ανατρέπει σε βαθμό εξοντωτικό σε ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες τα οικονομικά τους δεδομένα. 
 
 
του Τάσσου Παπαδόπουλου
 
Όμως ένα άλλο θέμα, ιδιαίτερα κρίσιμο, βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν είναι άλλο από το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Κι αυτό, γιατί οι ροές δεν ανακόπτονται, παρά την κακοκαιρία που επικρατεί, λόγω χειμώνα στο Αιγαίο, ενώ παράλληλα η Τουρκία, παρά τα συμφωνηθέντα, δεν κινείται προκειμένου να βάλει φρένο στην εγκληματική δράση των διακινητών.

Πρόσφατα βρέθηκα στο Στρασβούργο στην Σύνοδο του Ιανουαρίου της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στα θέματα που συζητήθηκαν ήταν και το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Η συζήτηση έγινε παρουσία των Τουσκ-Γούνκερ. Οι παρεμβάσεις των Ελλήνων Ευρωβουλευτών είχαν μια θα έλεγε κανείς κοινή κατεύθυνση. Ζήτησαν να τηρήσει η Τουρκία τα συμφωνηθέντα και να υπάρξουν κυρώσεις προς την Άγκυρα (Μ.Σπυράκη), καθώς και την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας, που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα με μια αποτελεσματική προσπάθεια, προκειμένου να μην κατεδαφιστεί το οικοδόμημα της συνθήκης του Σένγκεν (Μ.Κεφαλογιάννης).

Η απάντηση των εκπροσώπων των θεσμικών οργάνων ήταν η γενικόλογη, «κάνουμε ότι μπορούμε» (Γιούνκερ) και η πιο ρεαλιστική αυτή που ανέφερε ότι «κανείς δεν σέβεται τις συλλογικές αποφάσεις» (Τουσκ).

Συμπέρασμα από την όλη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το προσφυγικό-μεταναστευτικό μηδέν. Ακούσαμε μόνο ότι το θέμα θα επανέλθει, για ακαδημαϊκή προφανώς συζήτηση, στις προσεχείς συνόδους του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου. Και το κυριότερο συζήτηση χωρίς απόφαση.

Έτσι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέφυγε για μια ακόμη φορά να πιέσει τις κυβερνήσεις να πάρουν ρεαλιστικές αποφάσεις, για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος, που δεν αφορά μόνο την χώρα μας, στην οποία γίνεται η πρώτη υποδοχή και καταγραφή , αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.

Και να σκεφθεί κανείς ότι τα γεγονότα, ξεπερνούν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις, όπως αυτή της αναλογικής κατανομής των 160.000 προσφύγων, την ώρα που έχουν ήδη περάσει στη Γερμανία, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων.

Βεβαίως υπάρχουν και οι νεοφώτιστοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν έχουν πολυκαταλάβει τι σημαίνει αλληλεγγύη, και ζητούν να στηθεί ένα τείχος, που εν μέσω θαλασσοταραχής θα πιέζει τα φουσκωτά να αλλάξουν κατεύθυνση, προκειμένου να επιστρέψουν στις τουρκικές ακτές.

Δεν λένε τίποτα όμως για την Τουρκία, που δεν λέει να ελέγξει τις κινήσεις των δουλεμπόρων και τα γνωστά 21 σημεία απ όπου εκκινούν τα υπερφορτωμένα φουσκωτά.

Αντίθετα έσπευσαν οι γαλαντόμοι προς την Άγκυρα Ευρωπαίοι, να της ανοίξουν ένα ακόμη κεφάλαιο διαπραγματεύσεων, προωθώντας έτσι την ενταξιακή της πορεία, της έδωσαν 3 δις, που ο ανατολίτης γείτονάς μας θέλει τώρα να γίνουν 5 δις, και συναντήσεις υψηλού επιπέδου δύο φορές τον χρόνο, προκειμένου η Τουρκία να έχει ένα ανοιχτό βήμα στην Ε.Ε.

Την ίδια ώρα βάζουν όρους στην Ελλάδα, να κλείσει σε τρεις μήνες τις στρόφιγγες του μεταναστευτικού ρεύματος, λες και η Αθήνα το διακινεί, και ταυτόχρονα απειλούν την χώρα μας με έξοδο από την διαδικασία ελεύθερης εντός Ε.Ε. μετακίνησης (συνθήκη Σένγκεν). Ανάλογη πίεση ασκείται με αντίστοιχες απειλές και για την ολοκλήρωση των hot spot στα πέντε ελληνικά νησιά.

Ακούστηκαν και άλλα εξωφρενικά, από τους κατά τα άλλα Ευρωπαίους εταίρους μας, όπως να εγκατασταθούν στα νησιά μας 400.000 πρόσφυγες και μετανάστες, προκειμένου να ησυχάσουν, ή να μην έχουν τέτοιους πονοκεφάλους, οι Ευρωπαίοι του βορά. Δεν αρκέσθηκαν στην ήδη γενναιόδωρη προσφορά του Α. Τσίπρα για την φιλοξενία των 50.000, αντί των 16.000 που μας αναλογούσαν με βάση τη συμφωνία των 160.000.

Στο μεταναστευτικό έκανε πολλά και σοβαρά λάθη η ελληνική πλευρά, με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων της Τασίας Χριστοδουλοπούλου και την μετακίνηση των μεταναστευτικών ρευμάτων από την Ισπανία και την Ιταλία στην Ελλάδα, μια και αυτόν τον δρόμο διαλέγουν πια μετανάστες που προέρχονται από το Μαρόκο και άλλες αφρικανικές χώρες.

Δεν το είδε σοβαρά η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου από την περασμένη Άνοιξη, μολονότι πολλές πλευρές είχαν κτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου. Δεν υπήρχε ξεκάθαρη πολιτική αντιμετώπιση.

Θα έπρεπε από την αρχή να είχε προσφύγει η χώρα μας, τόσο στα όργανα της Ε.Ε. όσο και σο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με αίτημα να πιεσθεί η Άγκυρα να ελέγξει από την αρχή τις προσφυγικές ροές και τα hot spots να εγκατασταθούν στην Τουρκία.

Βεβαίως η ελληνική κυβέρνηση ήταν απορροφημένη με τις μη διαπραγματεύσεις του ανεκδιήγητου υπουργού των Οικονομικών και δεν έβλεπε τίποτα πέρα από την μύτη της.

Το τι μέλλει γενέσθαι ουδείς γνωρίζει. Αυτό που μπορεί κανείς να θεωρήσει βέβαιο, είναι ότι η χώρα μας έχει πληρώσει σχεδόν ένα δις γι αυτή την υπόθεση, σε μια εποχή που αναζητούνται χρήματα για να περιοριστούν οι νέες μειώσεις των συντάξεων και ταυτόχρονα επιχειρούνται υπερβολικές αφαιμάξεις σε ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες. 
 
Τάσσος Παπαδόπουλος/ orgi.gr

Ποια Ευρώπη Ηλίθιε;

«Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε» Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους...  


Είναι η Ευρώπη, Τσίπρα

Το ότι απευθύνθηκε στον Τσίπρα η παραφρασμένη ρήση «είναι η εφαρμογή, ανόητε» το ένιωσε και το τελευταίο μπρόκολο στην υφήλιο. Το έδειχνε η χαιρεκακία στο στυγνό πρόσωπο του φασίστα Σόιμπλε αλλά και η γλώσσα του σώματος του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς πρωθυπουργεύοντος διορισμένου υπαλλήλου του ιδίου φασίστα στην αποκαλούμενη ακόμη Ελλάδα. Κάτι έπρεπε να απαντήσει και το κουρδιστό λούτρινο της αριστεράς, έτσι αφού αερολόγησε μέσα στον εξευτελισμό του ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Θα μπορούσε βέβαια στα πλαίσια της διπλωματίας να απαντήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πολύ απλά παραφράζοντας κι αυτός την παράφραση του ναζιστή: «Είναι η Ευρώπη, ανόητε». 
του Γιάννη Λαζάρου

Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος θα μπορούσε να του θυμίσει την ανοιχτή πληγή του πλανήτη που ονομάζεται Ευρώπη. Μια πληγή που αιώνες τώρα δεν αφήνει σε ησυχία τον οποιονδήποτε λαό από την Ασία μέχρι την Αφρική και την Νότια Αμερική μόνο και μόνο για το κέρδος. Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους.

Αν ήθελε και για να μην μπλέξει με την αιματοβαμμένη ιστορία της Ευρώπης θα μπορούσε να προσθέσει στην παράφραση το «Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε». Να του κάνει μια ανασκόπηση με λίγα λόγια για την πορεία και τα θέλω αυτής της χώρας από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Να του θυμίσει πόσο αίμα και πόνος στον βωμό της κυριαρχίας ενός λαού που κάθε λίγο και λιγάκι σκοτώνει, σφάζει, λεηλατεί. διότι θέλει τον πλούτο για πάρτη του. Όλον τον πλούτο, όλων των λαών. Αυτή ήταν είναι και θα είναι η πολιτική της Γερμανίας έστω κι αν σήμερα ο ναζίστας Σόιμπλε αντί για την σβάστικα φοράει γραβάτα.

Αντ’ αυτού ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Δεν χόρτασαν θάνατο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, δεν χόρτασαν δυστυχία, θέλουν κι άλλα συνεπικουρούμενοι από στρατιές Ευρωπαϊστών ελληνόφωνων ανδρείκελων. Αν ήταν θέμα πολιτικής ή ιδεολογίας θα μπορούσες να τους αντιπαλέψεις. Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. είναι απλά θέμα δουλοπρέπειας και ραγιαδισμού. Είναι θέμα κουκουλοφορίας. Τόσο απλά όπως έδιναν τους αγωνιστές την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, έτσι σήμερα συντάσσονται με τα Ευρωπαϊκά κόμματα (ναι, υπάρχουν) στην Ελλάδα και προσκυνάνε τους πάντες για το τομάρι τους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να καυχηθεί πως τα τελευταία διακόσια χρόνια υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, όμως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και τα προσχήματα που κρατούσαν τόσον οι εξουσιαστές όσο και οι εντόπιοι εντολοδόχοι. Οι λόγοι ήταν πολλοί, από την χρησιμοποίηση του στρατού της (λέγε με ΑΝΤΑΝΤ) μέχρι και την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης. Από την στιγμή που εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί τα προσχήματα δεν έχουν θέση στο αλισβερίσι κατακτητών και υπόδουλων. Είναι ο έβδομος χρόνος που ο κάθε «πολιτισμένος» Ευρωπαίος βγαίνει και λοιδορεί ένα λαό που μπορεί να ζήσει και να μεγαλουργήσει όπως κάθε λαός άλλωστε, αν δεν έχει στο κεφάλι του κεχαγιά ή θεσμούς όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας.

Ποια Ευρώπη, ρε Τσίπρα; Αυτή που σου δίνει δώρο ένα Μικελάντζελο και σφάζει ανελέητα έναν λαό; Αυτή που θέλει να έχει ρυθμό η δυστυχία που σπέρνει και ξεχνιέται με ένα Βιενέζικο βάλς; Αυτή που μπορεί να πουλήσει και δέκα εκατομμύρια δολάρια την δυστυχία της Γκέρνικα αποτυπωμένη σε ένα καμβά; Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που μεγαλούργησε στην Αλγερία; Αυτή που ταύτισε την ομορφιά ενός Εντελβάις με το αίμα αδικοχαμένων; Αυτή που έσφαξε τους Σέρβους συνεπικουρούμενη από την πέραν του Ατλαντικού κορασίδα της; Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που με βασιλείες ή αυτοκρατορίες από Ναπολέοντες μέχρι Χιτλεράδες δεν αφήνει ανάσα ποτέ για κανέναν λαό; Αυτά φυσικά δεν μπορεί να τα σκεφτεί ένα δουλικό. Γι αυτό και μέσα στον συρφετό της πανευρωπαϊκής δουλικότητας υπήρξε και ένας Ντα Βίντσι και οι όμοιοί του, ένας Θερβάντες και οι όμοιοί του και πάει λέγοντας. Στο τέλος η πλειοψηφία των άχρηστων αιμοδιψών αυτούς πουλάει χωρίς να καταλαβαίνει ποτέ την αξία τους. Όπως ακριβώς πουλάς εσύ και οι όμοιοί σου αυτό που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Την Πατρίδα.

Η εκδίκηση των αριστερών νάνων

Κάνουν ό,τι γουστάρουν οι αλαζόνες της συριζαίικης εξουσίας. Δεν υπάρχει κόντρα από πουθενά. Μέχρι και οι δεξιοί δουλεύουν για την κυβέρνηση και για τους δανειστές. Το βράδυ ψηφίζουν ΟΧΙ στον προϋπολογισμό και την επόμενη ημέρα βγαίνουν οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΝΔ και δηλώνουν ότι το κόμμα τους δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει. Τέτοια υποστήριξη στο έργο της κυβέρνησης δεν ματαξανάγινε. Αν δεν είσαι έτοιμος να κυβερνήσεις τι διάολο θέλεις μέσα στην Βουλή. Όποιο κόμμα γνωρίζει ότι τεχνικά δεν μπορεί να κυβερνήσει παραιτείται και τέλος. Συμμετέχεις στις εκλογές για να κυβερνήσεις, όχι για να μην μπορείς να κυβερνήσεις. Βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα η βουλευτική κατάσταση. Αφού κανένας δεν είναι ικανός να κάνει αντιπολίτευση στην αισχρότερη κυβέρνηση που πέρασε από τον τόπο (οι υπόλοιπες δεν σου έκρυβαν ότι θα σε “πηδήξουν” προεκλογικώς) δημιούργησαν αντιπολίτευση εξωτερικού.

Έγραψε έτσι τυχαία η γερμανική φυλλάδα Die Welt ότι η Ελλάδα είναι ακυβέρνητο καράβι και ο Τσίπρας ξεκινά πόλεμο με την αντιπολίτευση εξωτερικού εφόσον γενικώς αντιπολίτευση εσωτερικού υπάρχει μόνο για να παίζει τον ρόλο ότι υπάρχει δημοκρατία. Ο Τσίπρας βλέπει εχθρούς όξω αλλά μέσα όλοι είναι στο πλάι του.

Ακόμα και η πλειοψηφία του λαού είναι στο πλάι του. Δεν είδατε πώς μεταμορφώθηκαν όλα τα ουσιώδη για την επιβίωση και την ζωή σε υποκοριστικό και αντίδραση πουθενά. Το σπιτάκι μας, η δουλίτσα μας, η συνταξούλα μας, η ζωούλα μας, το αμαξάκι μας. Πάρτε τον Αλεξιάδη τον μέγα φορομπήχτη υπουργό, ο οποίος για τα νέα τέλη που έρχονται βάση χιλιομέτρων και κυβικών δήλωσε “να μπορεί να κινεί ο Έλληνας το αμαξάκι”. Εσύ δικαιούσαι μόνο αμαξάκι ως πλέμπα που είσαι και όχι λιμουζίνα όπως ο αριστερός Αλεξιάδης. Από λαός μετατράτηκες σε λαουτζίκο και από από Έλληνας σε Ελληνάκο. Συρρικνώθηκαν οι υπάρξεις για να χωράν στην χούφτα του αριστερού που ακόμα δεν κατάφερε κανείς να τον χαρακτηρίσει όπως πρέπει: Αριστερούλη.
Από ύπαρξη με δικαιώματα που δεν δόθηκαν από κανέναν παρά μόνο αποκτήθηκαν με πολύ αίμα, με πολύ εξορία, με τόνους χαρτιού κοινωνικών φρονημάτων, θα γίνεις ο καλός μαθητής να δηλώνεις πόσο νερό πίνεις, από πού βρίσκεις λεφτά και το πληρώνεις και πώς έχει δικαίωμα ακόμη να αναπνέεις αφού το τομάρι σου δεν προσφέρει καμία προστιθέμενη αξία στην Οικονομία της Λεπιδοφόρας Ελπίδας που σου έκατσε στο σβέρκο.

Οι εξουσιαστές που για δεκαετίες ήταν μία παρένθεση στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι απλώθηκαν ως κύριες παράγραφοι στην ιστορία που γράφεται και εσύ από κύριο κεφάλαιο όλης της ιστορίας χιλιάδων χρόνων κατάντησες μία υποσημείωση με ψιλά γράμματα στο τέλος κάθε σελίδας που γράφεται. Είσαι η παραπομπή για τα γουστάρω της εξουσίας και όχι η ουσία για τα πρέπει του λαού. Αυτά τα ανθρωπάρια του ΝΑΙ μετά την απαξίωση που σου δείχνουν θα σε πατήσουν μέχρι τελευταίας ανάσας. Γουστάρουν να σε δουν να σέρνεσαι, να ικετεύεις, να βασανίζεσαι, να πεθαίνεις παίρνοντας τα χάκια τους μετά από δεκαετίες υπομονής που έκαναν ως παραστάτες όλων των εξουσιών που τελείωσαν την χώρα.

Είναι προσωπικός ο πόλεμος των αριστερούληδων ενάντια στον λαό. Είναι μένος αυτό που τους διακατέχει και όχι πολιτική απόφαση. Είναι μίσος αυτό που βλέπεις στα μάτια τους και όχι η αλαζονεία της εξουσίας. Δεν είναι αλαζονικοί είναι ακριβώς αυτό που είναι. Οι νάνοι των μικρών και μεγάλων πόλεων της Ελλάδας που όταν εσύ βάραγες κασμά και όργωνες την ζωή σου σπέρνοντας σπόρους δημιουργίας αυτοί ονειρεύονταν την ώρα που θα υπέγραφαν ένα Μνημόνιο εξόντωσης που δεν έχει καμία σχέση με το οικονομικό. Δεν έχουν καμία σχέση με την κατάσταση της χώρας οι αποφάσεις της συγκεκριμένης εξουσίας. Έχουν σχέση με τα απωθημένα που σιγόκαιγαν μέσα τους κάθε φορά που σε έβλεπαν από υποκοριστικός να γίνεσαι υπερθετικός όχι γλείφοντας και έρποντας αλλά πολεμώντας. Την εκ γενετής ήττα τους, την συναισθηματική τους αναπηρία, την παρατεταμένη ανοργασμία τους θα την πληρώσουμε όλοι μας αναδρομικά και τοκισμένα.-

Ο αγών έλαβε τέλος

Είναι πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας που βλέπουμε την γαλότσα και την γραβάτα σε παράλληλες κινητοποιήσεις. Αυτό δείχνει ότι η κυβέρνηση και οι δανειστές έχουν βάλει στόχο όλες τις επαγγελματικές τάξεις της χώρας. Ένωσαν οι επιτιθέμενοι τους αμυνόμενους σε ένα μέτωπο κάνοντας ξεκάθαρο ότι όλοι είναι ένοχοι και θα πληρώσουν. Τώρα γνωρίζουν άπαντες ότι το σχοινί που τους κρατούσε ακόμη όρθιους αρχίζει να φθείρεται σε σημείο τελειωτικής κοπής. Έλαβε το μήνυμα η κυβέρνηση και οι δανειστές; Το έλαβαν και το έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια συνεχίζοντας την κουβεντούλα στο Νταβός με έναν Σόιμπλε να αποκαλεί ηλίθιο τον Τσίπρα και έναν Τσίπρα που δεν ακούει και γελάει τρανταχτά με αυτά που γίνονται στην Ελλάδα τα τελευταία 24ωρα απαντώντας στον Σόιμπλε: “Για να λύσουμε τα προβλήματα της Ευρώπης χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη”.

Η Ελλάδα χαμένη στην μετάφραση ενός επικίνδυνα ηλίθιου. Αν περισσότερη Ευρώπη σημαίνει λιγότερη Ελλάδα δεν έχει καμία σημασία για τον αριστερό θεατρίνο, αντιθέτως απέδειξε την ώρα που η Ελλάδα τρίζει ότι λιγότερη Ελλάδα είναι καλύτερη για την Ευρώπη δίνοντας δώρο το 67% του ΟΛΠ που κρατούσαν στα χέρια τους ως περιουσία οι Έλληνες αντί 386 εκατ. ευρώ. Την ημέρα που τα τρακτέρ μάρσαραν και οι γραβάτες ήταν έτοιμες να κρεμαστούν στα δέντρα του Συντάγματος ως μήνυμα προς το Κράτος, το ίδιο το Κράτος τους απάντησε πουλώντας Ελλάδα. Όλους και όλα τα έχει για πούλημα. Δεν θα σταματήσει ούτε σε λιμάνια και αεροδρόμια, ούτε σε βουνά και κάμπους. Θα πουλήσει κανονικά Έλληνες και σε χαμηλότερη τιμή από ό,τι πουλιούνται τα μαρούλια στον μεσάζοντα. Αυτός που για την Γερμανία είναι ένας ηλίθιος για την Ελλάδα είναι ένας επικίνδυνος που δυστυχώς ως αντίπαλο δέος έχει έναν ακόμη πιο επικίνδυνο Μητσοτάκη να περιμένει την σειρά του για τους αποκεφαλισμούς συνεπικουρούμενος από Παπανδρέιδες, Λεβέντηδες, Θεοδωράκηδες και παρακρατικούς.

Ο Τσίπρας πήρε το μήνυμα των δικηγόρων, των γιατρών, των αγροτών, των επαγγελματιών, των μηχανικών το έκανε χάρτινο αεροπλανάκι και τους το γύρισε πίσω από το Νταβός έχοντας γράψει πάνω: “Θα υλοποιήσουμε το μνημόνιο παρά τις αντιδράσεις”. Δεν έχει πρόβλημα να λέει δημόσια στην βρωμοπαρέα του λόμπι του Νταβός πώς θα δουλέψει όλο το πόπολο. “Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προχωρήσουμε ομαλά στην υλοποίηση της συμφωνίας”. Ομαλά. Ένα-ένα τα βήματα δηλαδή, για να μην καταλάβουν οι μαλάκες ότι είναι τελειωμένοι είτε κόψουν την Ελλάδα στα δύο, είτε κάνουν τα πτυχία τους κωλόχαρτα για διαμαρτυρία. Ομαλά θα μας τελειώσει διότι ως ανάχωμα αυτό έμαθε να κάνει, όπως και οι κυβερνητικοί ακόλουθοί του.

Όχι την επανάσταση από μέσα αλλά την προδοσία από μέσα. Ένας ρουφιάνος που κανείς δεν καταλαβαίνει ποιος καρφώνει τον σύντροφο μέχρι να περάσουν όλοι από τον τοίχο εκτελέσεων. Αυτόν που μένει όρθιος στους αγώνες μην τον παλαμακίζετε. Αναρωτηθείτε πρώτα γιατί έμεινε αυτός και όχι ο άλλος όρθιος.

Ο Σόιμπλε τον είπε ηλίθιο, γιατί ηλίθιος είναι και του Σόιμπλε υπάλληλος είναι. Για τους Έλληνες όμως δεν παίζει κανέναν ρόλο αν τον κυβερνά αυτός ο ηλίθιος ή ο επόμενος που οι δανειστές έχουν έτοιμο όταν τελειώσει η θητεία του Τσίπρα. Αυτό που φοβίζει αυτή την στιγμή δεν είναι οι νόμοι του Σόιμπλε που ψηφίζει στην Βουλή η Τσιπροπαρέα, αλλά το επόμενο χαρτί που θα τραβήξει η Σόιμπλοπαρέα από το συρτάρι για την άλλη ημέρα, της νέας κυβέρνησης, του νέου ηλίθιου που δεν θα έχει κανένα λόγο να κάνει “ομαλά” την προδοσία αλλά φόρα παρτίδα με έναν Σόιμπλε να του χτυπάει την πλάτη ως καλό τσοπανόσκυλο που οδήγησε στον γκρεμό όλα τα πρόβατα είτε φοράνε γραβάτα, είτε φοράνε γαλότσα. Αυτό που μένει ως βάρος για την περισσότερη Ευρώπη του Τσίπρα και των ευρωπαϊστών ομοϊδεατών του δεν είναι η Ελλάδα που τελείωσε είναι οι ίδιοι οι Έλληνες που έγιναν βαρίδι ασήκωτο για τα χρηματιστήρια της ευρωπαϊκής μεταρρυθμιστικής πολιτικής.

Γιάννης Λαζάρου/TerraPapers