Η εξουσία θέλει να μην σκέπτονται οι άνθρωποι γι’ αυτό και καλλιεργείται ο τρόμος- και μέσω των ειδήσεων. Από τα πρώτα πράγματα που χτύπησε η εξουσία είναι ο πολιτισμός γι’ αυτό και το πολιτισμικό επίπεδο έπεσε χαμηλά και προωθούνται παντός είδους υποπροϊόντα...
Δείτε τη συνέντευξη του Παντελή Ξανθίδη στη Φωτεινή Μαστρογιάννη
Στη διαδικτυακή εκπομπή "Take the money & run" προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη ήταν ο δημοσιογράφος Παντελής Ξανθίδης. Πρώην πολεμικός ανταποκριτής και δημοσιογράφος του αθηναϊκού ημερήσιου Τύπου (μέλος ΕΣΗΕΑ) ο κος Ξανθίδης, σήμερα αν και συνταξιούχος ασχολείται με την ενημέρωση μέσα από τον ερασιτεχνικό ιστοχώρο του «Τύπος Πειραιώς» (www.typospeiraiws.gr).
Σύμφωνα με τον κο Ξανθίδη, υπάρχει ένας χείμαρρος πληροφόρησης και ο αναγνώστης θα πρέπει να επιλέξει τι διαβάζει. Nα είναι προσεκτικός σε ό,τι διαβάζει και να ενημερώνεται για την αντίθετη άποψη. Η ελευθεροτυπία ήταν πάντα μία σχετική έννοια γιατί όπως παλιά, έτσι και σήμερα ο δημοσιογράφος δεν γράφει πάντα ό,τι θέλει.
Ο δημοσιογράφος σαν «δικαστής» γιατί αποφασίζει και μπορεί αδικήσει, να προσβάλλει προσωπικότητες. Γι’ αυτό και η πέννα του πρέπει να έχει ανθρωπιά. Η είδηση είναι συνείδηση! Το σημαντικό δεν είναι μόνο η είδηση αλλά το πως μεταδίδεται. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι σωστός ενημερωμένος.
Κάποιοι εκδότες προσπάθησαν και προσπαθούν να μεταλλαχθεί ο δημοσιογράφος σε γραμματέα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν Μπότσηδες, Αθανασιάδηδες και Λαμπράκηδες. Σήμερα οι νέοι δημοσιογράφοι δεν έχουν «δασκάλους. Το ρεπορτάζ είναι άγνωστο και γίνεται παραγωγή γραμματέων.
Στην ερώτηση σχετικά με τη λεξιπενία των σύγχρονων δημοσιογράφων, ο κος Ξανθίδης απάντησε ότι για το πρόβλημα αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη τα Μέσα, όσο η εκπαίδευση και οι γλωσσολόγοι που αλλάζουν τη γλώσσα κατά το δοκούν! Εάν το έκαναν π.χ. στη Γαλλία «θα είχαν εκτελεσθεί στα έξι μέτρα». Σήμερα οι νέοι άνθρωποι δεν μιλάνε ελληνικά αλλά μεταφρασμένα αγγλικά. Οι δε νέοι δημοσιογράφοι αποκτούν τον τίτλο του δημοσιογράφου από τη μια ημέρα στην άλλη. Γράφουν άρθρα, αναλύσεις και σχόλια χωρίς να υπάρχουν γνώσεις και εμπειρία.
Σύμφωνα με τον κο Ξανθίδη, υπάρχει ένας χείμαρρος πληροφόρησης και ο αναγνώστης θα πρέπει να επιλέξει τι διαβάζει. Nα είναι προσεκτικός σε ό,τι διαβάζει και να ενημερώνεται για την αντίθετη άποψη. Η ελευθεροτυπία ήταν πάντα μία σχετική έννοια γιατί όπως παλιά, έτσι και σήμερα ο δημοσιογράφος δεν γράφει πάντα ό,τι θέλει.
Ο δημοσιογράφος σαν «δικαστής» γιατί αποφασίζει και μπορεί αδικήσει, να προσβάλλει προσωπικότητες. Γι’ αυτό και η πέννα του πρέπει να έχει ανθρωπιά. Η είδηση είναι συνείδηση! Το σημαντικό δεν είναι μόνο η είδηση αλλά το πως μεταδίδεται. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι σωστός ενημερωμένος.
Κάποιοι εκδότες προσπάθησαν και προσπαθούν να μεταλλαχθεί ο δημοσιογράφος σε γραμματέα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν Μπότσηδες, Αθανασιάδηδες και Λαμπράκηδες. Σήμερα οι νέοι δημοσιογράφοι δεν έχουν «δασκάλους. Το ρεπορτάζ είναι άγνωστο και γίνεται παραγωγή γραμματέων.
Στην ερώτηση σχετικά με τη λεξιπενία των σύγχρονων δημοσιογράφων, ο κος Ξανθίδης απάντησε ότι για το πρόβλημα αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη τα Μέσα, όσο η εκπαίδευση και οι γλωσσολόγοι που αλλάζουν τη γλώσσα κατά το δοκούν! Εάν το έκαναν π.χ. στη Γαλλία «θα είχαν εκτελεσθεί στα έξι μέτρα». Σήμερα οι νέοι άνθρωποι δεν μιλάνε ελληνικά αλλά μεταφρασμένα αγγλικά. Οι δε νέοι δημοσιογράφοι αποκτούν τον τίτλο του δημοσιογράφου από τη μια ημέρα στην άλλη. Γράφουν άρθρα, αναλύσεις και σχόλια χωρίς να υπάρχουν γνώσεις και εμπειρία.
Ο ισχυρισμός ότι ο Έλληνας δεν διαβάζει είναι λανθασμένος. Ο Έλληνας είναι περισσότερο ενημερωμένος από τους Ευρωπαίους και εάν βρει καλά κείμενα τότε θα τα διαβάσει.
Ένα βασικό πρόβλημα της εποχής μας είναι η τεχνητή νοημοσύνη, σε σημείο που κοινωνιολόγοι μιλάνε για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο». Σε λίγο οι αλγόριθμοι θα μας διοχετεύουν τις ειδήσεις που μας ταιριάζουν και τα πάντα θα είναι κατευθυνόμενα.
Η εξουσία θέλει να μην σκέπτονται οι άνθρωποι γι’ αυτό και καλλιεργείται ο τρόμος- και μέσω των ειδήσεων. Από τα πρώτα πράγματα που χτύπησε η εξουσία είναι ο πολιτισμός γι’ αυτό και το πολιτισμικό επίπεδο έπεσε χαμηλά και προωθούνται παντός είδους υποπροϊόντα.
Ο νόμος Βενιζέλου απαγορεύει τη δημοσιοποίηση ονομάτων ακόμα και καταδικασμένων παιδεραστών. Έτσι με την ανωνυμία καλύπτονται εγκλήματα ακόμα και οικονομικά.
πηγή: mastroyanni.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου