Μια πρώτη πρόβλεψη που φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί είναι ότι οι διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης θα καθυστερήσουν γιατί οι διαπραγματεύσεις για το κυβερνητικό πρόγραμμα θα είναι δύσκολες και χρονοβόρες, αφού για τους Γερμανούς το πρόγραμμα που συμφωνείται είναι “ιερό” και τηρείται μέχρι κεραίας...
Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση θα σχηματιστεί με συνεργασία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), των Φιλελεύθερων (Ελεύθεροι Δημοκράτες – FDP) και των Πρασίνων, αφού οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) ανακοίνωσαν ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν και πάλι με την Άνγκελα Μέρκελ.
Το κόμμα του Μάρτιν Σουλτς πλήρωσε ακριβά τη συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες από το 2013 και έχει καταλάβει ότι μόνο η αντιπολίτευση μπορεί να τους διασώσει πολιτικά, παρόλο που η Άνγκελα Μέρκελ θα προτιμούσε τη συνεργασία μαζί τους.
Επιπλέον, εάν σχηματιζόταν και πάλι ο “μεγάλος συνασπισμός” τότε η Ακροδεξιά, το κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD) που ήρθε τρίτο, θα βρισκόταν στη θέση της αξιωματική ςαντιπολίτευσης και κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για το γερμανικό κατεστημένο.
Επομένως, “τα κουκιά” βγάζουν μόνο το λεγόμενο “συνασπισμό Τζαμάικα”, ονομασία που προκύπτει από τα χρώματα των τριών κομμάτων τα οποία συνυπάρχουν στη σημαία της μικρής αυτής χώρας της Καραϊβικής: Μαύρο για τους Χριστιανοδημοκράτες, κίτρινο για τους Φιελελεύθερους και Πράσινο για τους “Πράσινους”.
Μια πρώτη πρόβλεψη που φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί είναι ότι οι διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης θα καθυστερήσουν. Ήδη προεκλογικά ο ηγέτης των Φιελελεύθερων Κρίστιαν Λίντνερ είχε εξηγήσει ότι δεν ήθελε τη συνεργασία με τους Πράσινους, γιατί τους χωρίζει μεγάλη απόσταση σε θέματα όπως το μεταναστευτικό και οι πολιτικές ενέργειας. Είναι λογικό επομένως ότι οι διαπραγματεύσεις για το κυβερνητικό πρόγραμμα θα είναι δύσκολες και χρονοβόρες, αφού για τους Γερμανούς το πρόγραμμα που συμφωνείται είναι “ιερό” και τηρείται μέχρι κεραίας.
Η καθυστέρηση ρίχνει πίσω τις διεργασίες για την αναμόρφωση της ευρωζώνης, οι οποίες περιμένουν τη νέα γερμανική κυβέρνηση για να ξεκινήσουν.
Αλλά και επί της ουσίας, οι διαπραγματεύσεις για τη νέα ευρωζώνη θα είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκες, αφού είναι βέβαιο ότι οι Φιλελεύθεροι δεν συμφωνούν με τα γαλλικά σχέδια για τις θεσμικές αλλαγές, σχέδια τα οποία η Άνγκελα Μέρκελ είχε δηλώσει διατεθειμένη να συζητήσει.
Προ δύο τριών μηνών, τα διάφορα λόμπι στις Βρυξέλες είχαν διακρίνει μια σύμπνοια, ή έστω μια διάθεση συμβιβασμού μεταξύ Εμανουέλ Μακρόν και Άνγκελας Μέρκελ πάνω στις βασικές γραμμές των θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Έχει γίνει, μάλιστα, αρκετή προεργασία μεταξύ τεχνοκρατών και “δεξαμενών σκέψης” και από τις δύο πλευρές.
Τώρα, όμως, οι χειρισμοί της Άνγκελας Μέρκελ θα έχουν διάφορους περιορισμούς, τόσο λόγω των διαφορετικών απόψεων των κυβερνητικών εταίρων της, όσο και λόγω της ισχυρής παρουσίας στο κοινοβούλιο των ακροδεξιών του AfD, το οποίο έχει ξεκάθαρα αντιευρωπαϊκή ρητορική και στην ουσία θέλει να βγάλει τη Γερμανία από το ευρώ.
Θα είναι δύσκολο να προχωρήσουν τα γαλλικά σχέδια για ευρωπαϊκές επενδύσεις με τους Φιλελεύθερους στην κυβέρνηση αφού οι τελευταίοι πιθανότατα θα υποστηρίξουν τη “γερμανοποίηση” της ευρωζώνης με τη δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα υπό γερμανική ηγεμονία.
Για τα ελληνικά ζητήματα, οι εξελίξεις στη Γερμανία προμηνύουν πρόσθετες δυσκολίες.
Το FDP όχι μόνο είναι αντίθετο σε κάθε είδους παραχώρηση ή βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ του Grexit με δηλώσεις του ίδιου του Λίντνερ, ο οποίος λίγες μόλις ημέρες προ των εκλογών είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι: «θα ήταν πιο ανθρωπιστικό και υποσχόμενο εάν η Ελλάδα έμενε στην Ε.Ε., αλλά με μια νέα δραχμή η οποία θα της επέτρεπε να προχωρήσει σε υποτίμηση».
Για το κόμμα του αποτελούν “κόκκινο πανί” οι συζητήσεις για νέα ελάφρυνση του χρέους, παρότι η ευρωζώνη έχει δεσμευτεί για αυτές με τις συμφωνίες του Eurogroup.
Επιπλέον, το θέμα του μεταναστευτικού φαίνεται ότι ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρέασαν το αποτέλεσμα καθώς εκφράστηκε δυσαρέσκεια για την πολιτική “ανοιχτές θύρες” της Άνγκελας Μέρκελ. Με τους ακροδεξιούς να φωνάζουν στη Βουλή και τους Φιλελεύθερους να πιέζουν για αυστηρή αντιμετώπιση, το πιθανότερο είναι ότι η Γερμανία θα αρχίσει να κλείνει τις πόρτες, την ίδια στιγμή που θα σκληραίνει τη στάση της έναντι της Τουρκίας, εξελίξεις που μόνο δυσκολίες μπορεί να επιφυλάσσουν για τη χώρα μας η οποία θα κληθεί να πληρώσει τα “σπασμένα”.
Γιώργος Παπαγεωργίου/ert.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου