Η οικονομία πίσω από τη σύγκρουση ΗΠΑ - Βόρειας Κορέας

Η παγκόσμια ισχύς, ιδιαίτερα στην οικονομία,  ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα είναι το πραγματικό διακύβευμα για το επόμενο χρονικό διάστημα, κι όχι οι «εμμονές» του Τραμπ και του Κιμ...

 

Για άλλη μια φορά τα Μέσα Ενημέρωσης (εγχώρια αλλά και διεθνή!) παρουσιάζουν την οξυνόμενη κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ- Βόρειας Κορέας, ως αποδείξεις του «περίεργου ψυχισμού» τόσο του Ντόναλντ Τραμπ, όσο και του Κιμ Γιουνγκ Ουν. Η «εικόνα» που διοχετεύεται στη διεθνή κοινή γνώμη είναι ότι πρόκειται για δυο «απρόβλεπτους» και «ασταθείς» πολιτικούς ηγέτες, που από «ιδεοληψία» (ο καθένας τη δική του!) μπορεί να μπλέξουν την ανθρωπότητα σε ένα νέο πυρηνικό πόλεμο...

Φυσικά, η αλήθεια απέχει παρασάγγες από τέτοιου είδους «κατασκευές». Σήμερα οι διεθνείς διαμάχες έχουν ευθεία αναφορά στην οικονομία. Πίσω από την όξυνση μεταξύ Ουάσιγκτον και Πιονγιάνγκ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος «ψυχρός πόλεμος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η οποία είναι ο μόνος ισχυρός σύμμαχος της Βόρειας Κορέας.

Το Πεκίνο έχει λανσάρει εδώ και περίπου ένα χρόνο τη νέα στρατηγική του στόχευση για ενίσχυση των εμπορικών του δεσμών με την Ευρώπη, μέσα από το «Νέο Δρόμο του Μεταξιού».

Η Ευρώπη αγοράζει περίπου 1 δισ. ευρώ αγαθών από την Κίνα κάθε ημέρα. Η Κίνα ωστόσο, αγοράζει μόνο την μισή από την ποσότητα αυτή από την Ευρώπη. Το 2016 η Κίνα επένδυσε τέσσερις φορές περισσότερα στην Ευρώπη από ότι η εταιρείες της Ε.Ε. επένδυσαν στην Κίνα. Οι επενδύσεις στην Κίνα από εταιρείες της Ε.Ε. βούτηξαν κατά 23%, στα μόλις 8 δισ. ευρώ πέρυσι. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η εξελισσόμενη σχέση, ενδυναμώνει σημαντικά την εξαγωγική δράση της Κίνας και την ενδυναμώνει οικονομικά στο διεθνές σκηνικό.

Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ του Τραμπ θέλουν να πάψουν να είναι ο “παγκόσμιος χωροφύλακας” και να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους στην ενδυνάμωση της αμερικανικής οικονομίας στο εσωτερικό της χώρας. Ο Τραμπ αρνείται να συνεχίσει να καταβάλει το 70% των συνολικών εξόδων του ΝΑΤΟ, αποσύρει τη χώρα από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και απειλεί να επιβάλει αβάστακτους φόρους σε όσες πολυεθνικές δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ αλλά έχουν μονάδες παραγωγής έξω από τη χώρα.

Η παγκόσμια ισχύς, αναδιατάσσεται, αλλά και μεταφέρεται προς Ανατολάς, με τις νέες στρατηγικές της Κίνας, με την Ινδία να καταγράφει τα τελευταία χρόνια τη μεγαλύτερη ανάπτυξη από κάθε άλλη χώρα του κόσμου και με τις τεκτονικές αλλαγές στη Μέση Ανατολή, (παρατεταμένη μείωση της τιμής του πετρελαίου, άνοδος του φυσικού αερίου –που έχει φέρει το Κατάρ στο μάτι του κυκλώνα σύγκρουση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν κλπ).

Σε αυτό το σκηνικό, οι ΗΠΑ αμφιρρέπουν: Ο Λευκός Οίκος εμμένει στη στρατηγική του προστατευτισμού και της περίκλειστης πολιτικής, όμως άλλα κέντρα εξουσίας βλέπουν με εμφανή εχθρότητα την προοπτική η χώρα να χάσει το ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα.

Οι πάντες, όμως, βλέπουν στο εγγύς μέλλον ότι ο ρόλος τη παγκόσμιας υπερδύναμης θα διεκδικηθεί από την Κίνα, που έχει τις προϋποθέσεις να πάρει αυτή την ιδιότητα από τις ΗΠΑ. Κάτω από την ευμενή επιρροή του Πεκίνου, η Βόρεια Κορέα υπάρχει κι αναπτύσσει την εθνική της ισχύ με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται ο Κιμ Γιονγκ Ουν.

Η παγκόσμια ισχύς, ιδιαίτερα στην οικονομία,  ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα είναι το πραγματικό διακύβευμα για το επόμενο χρονικό διάστημα, κι όχι οι «εμμονές» του Τραμπ και του Κιμ.
politically.gr