Αιχμές Μέρκελ για Τραμπ: Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στους συμμάχους της

«Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται πλήρως στους συμμάχους της», προειδοποίησε η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, μετά τις τεταμένες Συνόδους Κορυφής του NATO και της G7 της περασμένης εβδομάδας...

 

Η καγκελάριος δεν κατονόμασε τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επέκρινε τις περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ και αρνήθηκε να διευκρινίσει αν θα τηρήσει τη συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όμως, από το Μόναχο όπου βρίσκεται, είπε ότι η εποχή που η Ευρώπη μπορούσε να βασίζεται πλήρως στους άλλους «έχει τελειώσει, σε κάποιο βαθμό».

«Το έζησα αυτό τις τελευταίες ημέρες. Και για αυτό μπορώ μόνο να πω ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει πραγματικά να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας – φυσικά με φιλικά αισθήματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για τη Βρετανία και να είμαστε καλοί γείτονες όπου αυτό είναι δυνατόν με τις άλλες χώρες, ακόμη και με τη Ρωσία. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε μόνοι μας για το μέλλον μας, για τη μοίρα μας ως Ευρωπαίοι», πρόσθεσε.

Αναφερόμενη στη Γαλλία, ευχήθηκε καλή επιτυχία στον νέο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, τονίζοντας: «Εκεί όπου η Γερμανία μπορεί να βοηθήσει, θα βοηθήσει, επειδή η Γερμανία μπορεί να τα πάει καλά μόνο αν τα πάει καλά η Ευρώπη».

Κατά τη διήμερη Σύνοδο της G7 στην Ιταλία ο Τραμπ βρέθηκε αντιμέτωπος με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, του Καναδά και την Ιαπωνία σε πολλά ζητήματα. Κάποιοι ευρωπαίοι διπλωμάτες αισθάνθηκαν αποθαρρυμένοι καθώς χρειάστηκε να καταπιαστούν και πάλι με θέματα που ήλπιζαν ότι είχαν διευθετηθεί από καιρό. Στο τέλος της Συνόδου ο Τραμπ στήριξε την πρόταση για την καταπολέμηση του προστατευτισμού, όμως αρνήθηκε να υιοθετήσει τη συμφωνία για το κλίμα, λέγοντας ότι χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να αποφασίσει.

Πάντως ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, δήλωσε ότι είναι πλέον πιο αισιόδοξος τώρα, απ’ ότι ήταν μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον περασμένο Νοέμβριο. «Αυτό για το οποίο είμαι απολύτως σίγουρος μετά από αυτή τη Σύνοδο είναι ότι παρά τις κάποιες ασυνήθιστες… εκφράσεις, συμπεριφορές και τα λοιπά, οι εταίροι μας στην G7 είναι πολύ πιο υπεύθυνοι απ’ ότι άφηνε να διαφανεί η πρώτη εντύπωση μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ», είπε ο Τουσκ από την Μπρατισλάβα.

Σενάρια ESM για χρέος και ελαφρύνσεις

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας - ESM - το ελληνικό χρέος ενδέχεται, μέχρι το 2060, να φθάσει στο 226% του ΑΕΠ ή να μειωθεί στο 49%. Τα πέντε πιθανά πακέτα για ελαφρύνσεις που εξετάζει ο ευρωπαϊκός οργανισμός , δημοσιεύει η Handelsblatt.

Σε άρθρο με τίτλο «Η απρόβλεπτη Ελλάδα» η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt αναφέρεται στα σενάρια που εκπόνησε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας γύρω από το μελλοντικό ύψος του ελληνικού χρέους. Το έγγραφο, που προορίζεται "μόνο για υπηρεσιακή χρήση" δόθηκε αρχές της εβδομάδας στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και βρίσκεται στη διάθεση της γερμανικής εφημερίδας. Αναφέρεται σε τρία σενάρια:

Σύμφωνα με το αισιόδοξο Σενάριο Α που βασίζεται σε στοιχεία των ευρωπαϊκών θεσμών, το ελληνικό χρέος ενδέχεται να μειωθεί μέχρι το 2060 στο 49,1%, ενώ οι μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες, που αποτελούνται από το πιθανό έλλειμμα συν το σύνολο των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους, θα βρίσκονται μόλις στο 11% του ΑΕΠ. Θα ήταν συνεπώς λιγότερο από το όριο 15%-20% που κρίνουν οι δανειστές ως βιώσιμο.

Το Σενάριο Β είναι απαισιόδοξο, θεωρείται ωστόσο πιθανότερο από το ΔΝΤ. Το έγγραφο κάνει λόγο για "έκρηξη" του χρέους τα επόμενα 40 χρόνια, φθάνοντας το 2060 στο 226% του ΑΕΠ, ενώ οι μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες στο γιγαντιαίο 52,1%.

Οι διαφορές των σεναρίων οφείλονται στην μακρά περίοδο 40 ετών, όπου ακόμα και απειροελάχιστες διαφορές στην υπόθεση εργασίας, οδηγούν σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Στο Σενάριο Α οι Ευρωπαίοι αναμένουν μέχρι το 2060 μια κατά μέσο όρο ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κατά 1,3% και πρωτογενές πλεόνασμα 2,2%-2,6%. Το ΔΝΤ θεωρεί αυτό το στόχο μη ρεαλιστικό. Στο Σενάριο Β γίνεται λόγος για ανάπτυξη μόνο 1% και πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%.

Παρά τις μεγάλες διαφορές των σεναρίων η συζήτηση για την ανάγκη ελαφρύνσεων για το ελληνικό χρέος θα διεξαχθεί στη βάση αυτών των υπολογισμών. Μόνο όμως στο Σενάριο Β και Γ (σσ. στο οποίο η Handelsblatt δεν αναφέρεται λεπτομερώς) υπάρχει ανάγκη ελαφρύνσεων.

Πέντε πιθανά πακέτα μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους

Στο έγγραφο του ESM, που δημοσιεύει η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ, αναφέρεται και η μορφή που θα μπορούσαν να έχουν οι ελαφρύνσεις για το ελληνικό χρέος. Γίνεται λόγος για πέντε διαφορετικά πακέτα μέτρων.

Το πρώτο προβλέπει επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων που έχει εκταμιεύσει ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης EFSM κατά 5 χρόνια και πλαφόν στα επιτόκια 2%. Σε περίπτωση που το ξεπεράσουν, δεν θα καταβάλλονται μέχρι το 2050. Τα επόμενα πακέτα περιλαμβάνουν περισσότερες ελαφρύνσεις. Έτσι το τρίτο προβλέπει επιμήκυνση αποπληρωμής για 15 χρόνια. Κατά συνέπεια η Ελλάδα θα αποπληρώσει μέρος των πιστώσεων από το 2080 και πέρα, ενώ στα επιτόκια μπαίνει πλαφόν 1% μέχρι το 2050.

Σύμφωνα με διαπραγματευτικούς κύκλους Β. Σόιμπλε και ΔΝΤ σχεδιάζουν ένα συμβιβασμό. Έτσι το ΔΝΤ θα αποφασίσει τυπικά ένα πρόγραμμα στήριξης, αλλά δεν θα εκταμιεύσει χρήματα μέχρι να επιλυθεί η διένεξη. Στο μεταξύ ο ESM θα μπορέσει να εκταμιεύσει μια ακόμα δόση στην Ελλάδα», καταλήγει η οικονομική εφημερίδα.
(πηγή DW)

Μήνυση Γιάννη Στουρνάρα κατά Γιώργου Φιλιππάκη

Δίωξη ασκεί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κατά του δημοσιογράφου Γιώργου Φιλιππάκη για την ανάρτηση του στο FACEBOOK κατά του Γιάννη Στουρνάρα, ενώ το ίδιο θα ισχύσει και για άλλους χρήστες των social media με αντίστοιχες αναρτήσεις....


Την παρέμβαση των αρμόδιων εισαγγελικών αρχών προκάλεσε η ανάρτηση του δημοσιογράφου και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Γιώργου Φιλιππάκη με την οποία επιχαίρει για την τρομοκρατική επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου.

Στην ίδια ανάρτηση γίνεται αναφορά και στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα, με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς

Σύμφωνα με πληροφορίες ο Γιάννης Στουρνάρας, έχει αποστείλει στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκο Τόσκα και στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, την ανάρτηση του δημοσιογράφου στο Facebook και καταθέτει μήνυση εναντίον του.

Η επίμαχη ανάρτηση του Γιώργου Φιλιππάκη στο Facebook:

 

Κοντά στην αυτοδυναμία η ΝΔ με 32,3% σε δημοσκόπηση της MARC

Γκάλοπ της MARC για το Πρώτο ΘΕΜΑ: Κοντά στην αυτοδυναμία η ΝΔ με 32,3%, ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 15.7%!.. 



16,6 μονάδες πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ που συγκεντρώνει ποσοστό 15,7% - Ποσοστό 7,1% για ΚΚΕ και ΧΑ - Πέμπτο κόμμα η Δημοκρατική Συμπαράταξη - Ποια κόμματα μένουν εκτός Βουλής - Τι λένε οι πολίτες για τα νέα μέτρα, πώς αξιολογούν την κυβέρνηση Και αυτή η δημοσκόπηση της Marc, η τέταρτη το τελευταίο εξάμηνο,όπως και το σύνολο των ερευνών των άλλων εταιρειών, έχουν το ίδιο και αδιαμφισβήτητο εύρημα: νικητής των επόμενων εκλογών θα είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Εάν μάλιστα οι κάλπες στήνονταν σήμερα ή έστω σύντομα, η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μεγάλη.

1. Αυτό μας οδηγεί στο πρώτο συμπέρασμα: Ο πρωθυπουργός και η ηγεσία της κυβέρνησης θα κάνουν τα πάντα προκειμένου οι εκλογές να γίνουν όσο το δυνατόν πιο αργά. Κάλπη με τα σημερινά δεδομένα ισοδυναμεί με αυτοκτονία για τον ΣΥΡΙΖΑ.

2. Εάν παρατηρήσει κανείς την εξέλιξη της μάχης των ποσοστών το τελευταίο εξάμηνο στο σύνολο των δημοσκοπήσεων, θα εξαγάγει ένα δεύτερο συμπέρασμα: το ποσοστό της ΝΔ κυμαίνεται μεταξύ αυτού που πήρε στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (28% - 29%) και εκείνου που είχε καταγραφεί ως το χαμηλότερο στην ιστορία της (33%) πριν το κομματικό σύστημα, μαζί βεβαίως και η χώρα, εισέλθει στην μαύρη τρύπα των μνημονίων. 

Με αναγωγή επί των αναποφάσιστων φτάνει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ (35% - 36%) των δύο αναμετρήσεων του 2015.

Αντίθετα, το ποσοστό που συγκεντρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα πάντα με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, βρίσκεται κοντά σε εκείνο των εκλογών του Μαϊου 2012 (16%). Και πάντως, ακόμη και με αναλογική κατανομή των αναποφάσιστων, απέχει αρκετά από το να πλησιάσει το ποσοστό που πήρε τον Ιούνιο του 2012 (26%). Το πιθανότερο λοιπόν είναι το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων να κυμανθεί κάτω από το 60% -ενδεχομένως στη περιοχή του 55%- όταν στις τελευταίες εκλογές ήταν 65%.
Όλα τα στοιχεία της δημοσκόπησης που διενήργησε η MARC στο Πρώτο ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί.

Εκτός από τα ποσοστά τω κομμάτων, οι πολίτες απαντούν στα ερωτήματα:

- Πώς κρίνετε την κυβέρνηση;
- Θα πάει καλύτερα η οικονομία;
- Πώς κρίνετε τη συμφωνία;
- Πότε θέλετε να γίνουν εκλογές;
- Πώς κρίνετε τα αντίμετρα; Πιστεύετε ότι θα εφαρμοστούν;
(πηγή Πρώτο ΘΕΜΑ)

Πάση θυσία στο ευρώ ;

Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια απ’ το να κοιτάξει κανείς τριγύρω του για να δει ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στη ζώνη του ευρώ δεν διασφάλισε καμία ευρωστία. Αντίθετα, μετέτρεψε τη χώρα σε αποικία χρέους των υποτιθέμενων «εταίρων» της...


του Δημήτρη Μηλάκα

Ας δούμε λοιπόν, έχει φτάσει η ώρα, τι ακριβώς σημαίνει (και πόσο κοστίζει οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά) η θέση «πάση θυσία στο ευρώ» η οποία αποτελείκοινό παρονομαστή και σημείο «ομόνοιας» της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.Το βασικό επιχείρημα πίσω από το οποίο οχυρώνεται αυτή η αντίληψη (πάση θυσία στο ευρώ) είναι πολιτικό και συνοψίζεται στην εξής φράση: 

«Η Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της ισχυρής οικονομικά και πολιτικά ευρωπαϊκής συμμαχίας, δεν είναι μόνη στο ασταθές διεθνές περιβάλλον και μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στο πλαίσιο των κανόνων που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και των αρχών της κοινοτικής αλληλεγγύης». 

Στις γενικές της αρχές αυτή η αντίληψη πράγματι ασκούσε γοητεία (η χώρα μέλος στο club των ισχυρών) και αφόπλιζε εύκολα τους «απροσάρμοστους» και τους «παρωχημένους» «ευρωσκεπτικιστές». Με τη δύναμη αυτού του επιχειρήματος τελικά, ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα- από τη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ μέχρι την «αριστερά» του Τσίπρα και το «μοδάτο» Ποτάμι- έπεισε την ελληνική κοινωνία ότι η συμμετοχή της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ένωση: 

1. διασφαλίζει την οικονομική της ευρωστία της χώρας
2. Η ΕΕ διασφαλίζει τα εθνικά της συμφέροντα
3. Προσφέρει τα ευεργετήματα της «κοινοτικής αλληλεγγύης»
4. Και πάνω απ’ όλα, ότι η συμμετοχή της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ισότιμη 

Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια απ’ το να κοιτάξει κανείς τριγύρω του για να δει ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στη ζώνη του ευρώ δεν διασφάλισε καμία ευρωστία. Αντίθετα, μετέτρεψε τη χώρα σε αποικία χρέους των υποτιθέμενων «εταίρων» της. 

Ίσως απαιτείται μια μεγαλύτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί και να δει κάποιος κάτω από το «σμάλτο» της δημοκρατικά , υποτίθεται, διαρθρωμένης Ε.Ε. όπου η υποτιθέμενη «διαρκής διαπραγμάτευση» έχει στόχο την υιοθέτηση της βέλτιστης απόφασης για το σύνολο των κρατών μελών. Με ευκαιρία την προσφυγική κρίση, η ΕΕ εμφανίζεται γυμνή, χωρίς το γοητευτικό της «σμάλτο» και τα δημοκρατικά της φτιασίδια, όπως ακριβώς στην πραγματικότητα είναι: Ένας αδυσώπητος μηχανισμός επιβολής των συμφερόντων των ισχυρών σε βάρος των πιο αδύναμων. 

Στην προκειμένη (προσφυγική κρίση) περίπτωση οι εταίροι- αλλά πάνω απ’ όλα δανειστές- της Ελλάδας συμπεριφέρονται ως κοινοί γκάνγκστερ κρατώντας «καθαρές» τις γειτονιές τους και πετώντας τα σκουπίδια (πρόσφυγες και μετανάστες) ο ένας στη γειτονιά του άλλου και όλοι μαζί στην Ελλάδα. Γιατί, προφανώς, ως δανειστές και τριτεγγυητές της ελληνικής οικονομικής βιωσιμότητας θεωρούν την Ελλάδα οικόπεδό τους που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν. Ακόμη και για να «θάψουν» εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους… 

Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι το επιχείρημα του ελληνικού πολιτικού συστήματος σύμφωνα με το οποίο η πάση θυσία συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ συνεπάγεται τα οφέλη της κοινοτικής αλληλεγγύης και της διασφάλισης των εθνικών της συμφερόντων εκφυλίζεται με ρυθμούς ορατούς στο γυμνό μάτι. Κι αυτό γιατί: 

* 1. Οι Εταίροι και δανειστές κατά παράβαση κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου σταματούν να δέχονται στο έδαφός τους πρόσφυγες (Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ημιφασιστική Πολωνία που δέχεται να φιλοξενήσει 20 άτομα!!!) και η φασιστική Ουγγαρία που η προσφορά της στην αντιμετώπιση του κοινού ευρωπαϊκού προβλήματος είναι 100 χιλιόμετρα συρματόπλεγμα και μια στρατιωτική μονάδα στα σύνορα Ελλάδας ΠΓΔΜ για να μην περνά «προσφυγικό ρουθούνι» προς τα πολιτισμένα ευρωπαϊκά εδάφη) 

* 2. Κατά παράβαση κάθε έννοιας αλληλεγγύης μεταξύ συμμάχων και εταίρων οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι, όχι μόνο υψώνουν φράκτες με στόχο να στοιβάξουν τους πρόσφυγες στο ελληνικό έδαφος, αλλά ετοιμάζουν κοινή στρατιωτική δύναμη η οποία θα φυλάει τις εξόδους των ελληνικών συνόρων 

Θα περίμενε κανείς ότι, τουλάχιστον, το οικονομικό βάρος που συνεπάγεται για την Ελλάδα η διαχείριση ενός σε τελική ανάλυση κοινού ευρωπαϊκού προβλήματος όπως είναι το προσφυγικό, θα επιμερίζονταν δίκαια μεταξύ των εταίρων. Οι εταίροι, ωστόσο, είναι κατά κύριο λόγο δανειστές και μ αυτήν τους την ιδιότητα εξακολουθούν να συμπεριφέρονται στην Ελλάδα. Και ως κοινοί τοκογλύφοι, σπεύδουν στην πιο δύσκολη στιγμή για να ολοκληρώσουν το πλιάτσικο μέσω της υποτιθέμενης «αξιολόγησης». 

Με πιο απλά λόγια, οι δανειστές έχοντας ήδη διαμορφώσει τους όρους μετατροπής της Ελλάδας σε αποθήκη προσφύγων, εκβιάζουν με την μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης κατά συνέπεια και με την πιστωτική ασφυξία, για να βάλουν στο χέρι τα τελευταία εναπομείναντα δημόσια τιμαλφή (Ενέργεια, ΔΕΗ, νερά κλπ) και τον ιδιωτικό πλούτο, κυρίως στους τομείς της ναυτιλίας και του τουρισμού. 

Πάση θυσία στο ευρώ, λοιπόν;
πηγή:  odosdrachmis.gr

Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων: Όχι στο νέο "χαράτσι" στο νερό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΠΛΟΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ" ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιβάλλει νέο χαράτσι στο νερό, πλήττοντας διπλά τους αγρότες, αφού θα το πληρώσουμε τόσο για την ύδρευση του αγροτικού νοικοκυριού, όσο και για άρδευση των καλλιεργειών μας.

Πρόκειται για το πρόσθετο «περιβαλλοντικό» τέλος που επιβάλλεται με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, στα πλαίσια εφαρμογής από τη χώρα μας της Οδηγίας – Πλαίσιο της ΕΕ 2000/60 για τα νερά κι έρχεται να προστεθεί στα υψηλό ποσό που, ήδη, πληρώνουμε και για το πόσιμο, αλλά, μέσω των ΤΟΕΒ και για το νερό άρδευσης. Το τέλος θα το εισπράττει ο δήμος, ο οποίος θα μετρά την κατανάλωση στις ιδιωτικές αγροτικές γεωτρήσεις και θα το αποδίδει στο Πράσινο Ταμείο της ΕΕ, κρατώντας ως προμήθεια το 2,5% του ποσού.

Στις πλάτες των αγροτών, αλλά και των άλλων λαϊκών νοικοκυριών, θέλει να φορτώσει η κυβέρνηση και το λογαριασμό των έργων για το νερό που είτε έχουν γίνει στο παρελθόν, είτε είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν στο μέλλον, καθώς στα νέα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων.

Η επιβάρυνση από το νέο «περιβαλλοντικό» χαράτσι για το νερό θα είναι πολύ μεγάλη για τους παραγωγούς αγρότες καθώς υπολογίζεται ότι θα φτάνει σε εκατοντάδες ευρώ κι έρχεται να προστεθεί στα άλλα πολλά και δυσβάστακτα βάρη με τα οποία μας έχει φορτώσει η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως:

* Ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών, σταδιακά, μέχρι το 2022, που αυξάνονται κι άλλο με την απόφαση που πάρθηκε, στα πλαίσια του 4ου Μνημονίου, το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, να υπολογίζονται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος του προηγουμένου έτους και χωρίς την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταβληθεί.

* Η φορολόγηση με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και με τεκμήρια διαβίωσης, καθώς και το τέλος επιτηδεύματος που θα εφαρμοστεί μετά από 5 χρόνια, ενώ στα πλαίσια του 4ου μνημονίου πετσοκόβεται το αφορολόγητο που είχαμε κερδίσει με τους πολυήμερους σκληρούς αγώνες μας στα μπλόκα.

* Τα υπέρογκα ασφάλιστρα στον ΕΛΓΑ, ο αναχρονιστικός κανονισμός του οποίου δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει όλων των ειδών τις ζημιές, ούτε και στο 100% της καταστροφής.

* Ο ΕΝΦΙΑ για τα σπίτια, τις αγροτικές αποθήκες και τους στάβλους, τα οικόπεδα και τα χωράφια .

* Η πολύ αυξημένη τιμή του αγροτικού ρεύματος και ο υψηλός ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια .

* Ο επιπλέον φόρος στο κρασί και η κατάργηση των διήμερων στο τσίπουρο.

* Τα χαράτσια για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις αδειοδοτήσεις αρδευτικών γεωτρήσεων και σταβλικών εγκαταστάσεων, την πιστοποίηση ψεκαστικών, το ΚΤΕΟ για τα αγροτικά μηχανήματα, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.α.

* Τις περικοπές των επιδοτήσεων - ενισχύσεων στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ της ΕΕ για το 2015 – 2020, που συνολικά θα ξεπεράσουν το 60%, ενώ με βάση τις κατευθύνσεις της νέας ΚΑΠ και με εργαλείο το νόμο για το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα, ή μη», αποκλείονται, εντελώς, από τις επιδοτήσεις - ενισχύσεις κοντά στις 250.000 μικροκαλλιεργητές, στην πλειοψηφία τους φτωχοί αγρότες που, επειδή το αγροτικό τους εισόδημα δε φτάνει για να ζήσουν τη οικογένειά τους, αναγκάζονται να κάνουν και μια άλλη δουλειά.

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι τάχα δεν θα επιβαρυνθούν «όσοι εφαρμόζουν καλές πρακτικές στην κατανάλωση του νερού» - χωρίς να διευκρινίζει τι ορίζει ως καλές πρακτικές - καθόλου δεν μας καθησυχάζει, ενώ κοροϊδεύει κατάμουτρα τους μικρομεσαίους αγρότες, υποστηρίζοντας ότι «θέτει σε προτεραιότητα τη βιωσιμότητα της αγροτικής δραστηριότητας, του αγροτικού εισοδήματος, εισάγει κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια, δίνει έμφαση στη μείωση κόστους λειτουργίας και θέτει περιβαλλοντικούς στόχους μείωσης της κατανάλωσης».

Ως οργανωμένο αγροτικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που εκφράζεται από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, θα πολεμήσουμε κι αυτό το μέτρο της κυβέρνησης και της ΕΕ, όπως πολεμάμε την γενικότερη πολιτική τους, η οποία, με όλα τα μέτρα που παίρνει για τον αγροτικό τομέα, στοχεύει στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών και μονοπωλιακών ομίλων, με αποτέλεσμα το παραπέρα ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.

Μαζί με τους συμμάχους μας, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, θα στήσουμε αγωνιστικά μπλόκα παντού ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και θα περάσουμε στην αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που μας οδηγεί μαζικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, κατά των συμφερόντων των μονοπωλίων και προς όφελος του ελληνικού λαού.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ των ΜΠΛΟΚΩΝ

Συνομιλία Τσίπρα, Μέρκελ, Μακρόν για χρέος και συνολική λύση στο Eurogroup του Ιουνίου

Ήταν η πρώτη τους κοινή συνάντηση, ΑλέξηςΤσίπρας, Εμανουέλ Μακρόν και Άνγκελα Μέρκελ συναντήθηκαν για πρώτη φορά μετά την εκλογή του δεύτερου στην προεδρία της Γαλλίας και είχαν την ευκαιρία να τα πουν, έστω και στο… πόδι στο περιθώριο της συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, για το θέμα του ελληνικού χρέους...

ΑλέξηςΤσίπρας, Εμανουέλ Μακρόν και Άνγκελα Μέρκελ στο περιθώριο της συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.
Οι τρεις ηγέτες δεσμεύθηκαν να βρίσκονται τις επόμενες ημέρες σε επικοινωνία προκειμένου να εργασθούν για την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης 

Σε πολύ καλό κλίμα, στο περιθώριο της συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να συζητήσει κατ' ιδίαν με την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν όσο και με τους δύο από κοινού, για το κρίσιμο θέμα της απομείωσης του χρέους και της συνολικής λύσης που αναμένεται να επιτευχθεί στο Eurogroup της 15ης Iουνίου, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι ο Αλέξης Τσίπρας, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Εμανουέλ Μακρόν δεσμεύθηκαν να βρίσκονται τις επόμενες ημέρες σε επικοινωνία προκειμένου να εργασθούν για την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης.

Συγκλονιστική συναυλία Μίκη Θεοδωράκη στο Ντίσελντορφ

Ακόμα και οι διοργανωτές δεν πίστευαν ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θα ερχόταν στη Γερμανία για μια βραδιά αφιερωμένη στο συμφωνικό του έργο. Όμως ο Μίκης ήταν εν τέλει παρών και οι θεατές βίωσαν μια μοναδική μουσική εμπειρία..


Γέμισε προχθές, 24 Μάη, από τους συμφωνικούς ήχους της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, η αίθουσα συναυλιών Tonhalle, στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, σε ένα κατάμεστο στάδιο.

Ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν παρών στη συναυλία που δόθηκε ως αφιέρωμα στο συμφωνικό του έργο από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ντίσελντορφ.

Ο Έλληνας συνθέτης έφτασε στο θεωρείο του χειροκροτούμενος από το κοινό. Παρόντες στη συναυλία ήταν οι εκπρόσωποι της τοπικής κυβέρνησης, αλλά και ο δήμαρχος της πόλης.

Το, ως επί το πλείστον, γερμανικό κοινό ήρθε σε επαφή με τη δεύτερη Συμφωνία «Η αντι-Μακρόνησος» του Έλληνα συνθέτη. Όπως σημειώνει ο Αστέρης Κούτουλας, μελετητής του έργου του Μ. Θεοδωράκη, πρόκειται για ένα έργο στο οποίο, «ο συνθέτης «κατορθώνει να δαμάσει και να ξεπεράσει τον εφιαλτικό κόσμο της Μακρονήσου χαρίζοντάς μας μια ιστορική μαρτυρία μετουσιωμένη σε μουσική».

Εκτός από την Συμφωνία αρ. 2, η Συμφωνική Ορχήστρα του Ντίσελντορφ υπό τη διεύθυνση του Μπάλντουρ Μπρένιμαν, παρουσίασε επίσης την «Ωδή για έγχορδα – Οιδίπους Τύραννος», αλλά και το αργό μέρος της Συμφωνίας αρ. 3, που περιλαμβάνει μελοποιήσεις, των ποιημάτων «Η Πόλις» του Κωνσταντίνου Καβάφη και «Η Τρελή Μάνα» του Διονυσίου Σολωμού, αλλά και Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής. Στη συναυλία συμμετείχε επίσης και η σολίστ Φράνσις Παππάς.

Ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης, μίλησε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle για το ταξίδι του στη Γερμανία: «Είναι κορυφαίο γεγονός όταν μια συμφωνική ορχήστρα σαν του Ντίσελντορφ παίρνει έργα ενός ξένου συνθέτη και του αφιερώνει μια ολόκληρη βραδιά. Μια ορχήστρα που συνήθως παίζει Μπετόβεν, Μότσαρτ ή Μάλερ. Και παίζει Θεοδωράκη! Και μάλιστα την Συμφωνία αρ. 2 που είναι το αποκορύφωμα της «τετραχορδικής τεχνικής». Είναι άκρως μοντέρνο έργο. Η δεύτερη συμφωνία είχε πρεμιέρα το 1982 στην ανατολικογερμανική πόλη Χάλε, γενέτειρα του σπουδαίου μπαρόκ μουσουργού Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ. Ακολούθησαν παρουσιάσεις στο Ανατολικό Βερολίνο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Βέλγιο. Η Συμφωνία ήταν παραγγελία των Μπαλέτων Μπολσόι με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη». Για αυτό και το «Τραγούδι της Γης», περιλαμβάνει τον στίχο «Τρέχεις προς το χάος». Αλλά εκεί μπήκαν πάλι στη μέση οι δικοί μας και η παράσταση δεν έγινε….Ζούμε σε μια χώρα όπου είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι, αυτό είναι το πολιτικό μου απόφθεγμα», είπε ο συνθέτης.

«Έχω την εντύπωση ότι με τη συναυλία στο Ντίσελντορφ ο κύκλος κλείνει. Εδώ και μέρες αυτό δημιουργεί μέσα μου μια φοβερή ατμόσφαιρα. Για μένα το Ντίσελντορφ σημαίνει Μπετόβεν. Είναι το πνεύμα του Μπετόβεν και το αισθάνομαι αυτό. Αισθάνομαι ότι έχω ακόμα μέσα μου έναν «γερμανό» συνθέτη που θριαμβεύει».

«Ο Μπετόβεν λέει ότι η νέα κοινωνία θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, αλλά και ότι θα πρέπει να υπάρξει μια κοινωνία, στην οποία όλοι να είναι ίσοι. Ο Μπετόβεν ήταν πραγματικός επαναστάτης και ως άνθρωπος. Για μένα ο Μπετόβεν είναι καλλιτεχνικά πατέρας μου. Έχω αντιγράψει και τις εννέα συμφωνίες του», πρόσθεσε ο Έλληνας συνθέτης.

Εμπνευστής της συναυλίας ήταν ο, επί 35 χρόνια, διοργανωτής, αλλά και συνθέτης Αλέξανδρος Καρόζας, ο οποίος συνεργάζεται με τον Θεοδωράκη εδώ και πολλά χρόνια και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να πραγματοποιηθεί και άλλη μια (αντίστοιχη) συμφωνική συναυλία, στη Γερμανία, στο μέλλον.

Sueddeutsche Zeitung: Μεμονωμένα συμφέροντα καθυστερούν την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα

Η Sueddeutsche Zeitung αποκαλύπτει εσωτερικό έγγραφο από το οποίο προκύπτει ότι αυτό οφείλεται στην διαμάχη των δανειστών. "Η Ελλάδα πρέπει να περιμένει επειδή εκείνοι συνεχίζουν να διαφωνούν", γράφει χαρακτηριστικά η έγκυρη εφημερίδα του Μονάχου...

 
Πολλοί οι έπαινοι στο Eurogroup για την Ελλάδα και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο από τον Πιερ Μοσκοβισί και τον Μάριο Ντράγκι- αλλά η δόση δεν αποδεσμεύτηκε. Η Sueddeutsche Zeitung αποκαλύπτει εσωτερικό έγγραφο από το οποίο προκύπτει ότι αυτό οφείλεται στην διαμάχη των δανειστών. "Η Ελλάδα πρέπει να περιμένει επειδή εκείνοι συνεχίζουν να διαφωνούν", γράφει χαρακτηριστικά η έγκυρη εφημερίδα του Μονάχου.

"Τα πρακτικά των συζητήσεων είναι από τα καλύτερα φυλασσόμενα μυστικά στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Για να αποφευχθούν διπλωματικές αναταράξεις πρέπει να παραμείνει εμπιστευτικό το πως εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους οι διαπραγματευόμενοι. Στους πολίτες σερβίρονται συμφωνημένες ειδήσεις οι οποίες αποσκοπούν στο να αποκρύψουν επιμελώς τις διαμάχες. Στα 7 χρόνια της διαρκούς διαμάχης η πρακτική αυτή αγγίζει το δημοκρατικά όρια", γράφει η
Sueddeutsche Zeitung.

"Ηδη από το Μάιο του 2015 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης
Bαρουφάκης είχε απειλήσει να αποκαλύψει τις συζητήσεις για να αποδείξει πως κατά τη γνώμη του εκβιαζόταν στην πράξη η Αθήνα. Δύο χρόνια αργότερα τα εμπιστευτικά πρακτικά επιβεβαιώνουν ότι δεν είναι οπωσδήποτε η Αθήνα υπαίτια για το γεγονός ότι δεν μπορεί να σταθεί ακόμα στα πόδια της. Μεμονωμένα συμφέροντα καθυστερούν την καταβολή των δόσεων, προκαλούν αναταραχή στις αγορές και εμποδίζουν την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα. 

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λε Μέρ κατονομάζει (στα πρακτικά) το δίλημμα: Oσο συνεχίζεται η διαμάχη για τις ελαφρύνσεις του χρέους και δεν είναι σαφές εάν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα παραμείνει, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να αγοράσει ελληνικά κρατικά ή εταιρικά ομόλογα ώστε να αναθερμάνει, όπως άλλες χώρες της ευρωζώνης, την οικονομία της. Eξ αιτίας της διαμάχης η Ελλάδα εξαρτάται από την οικονομική βοήθεια, όπως καταγράφεται στα πρακτικά" , αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.

"Σχεδιάστηκε μεν ένα χρονοδιάγραμμα για την καταβολή της επόμενης δόσης, αλλά μετά συγκρούστηκαν τα συμφέροντα της Γερμανίας και του ΔΝΤ. Ο Σόιμπλε επέμεινε ότι "όπως και κάθε άλλος Γερμανός υπουργός Οικονομικών" δεν έχει την εντολή του κοινοβουλίου ώστε να συμφωνηθούν συγκεκριμένες ελαφρύνσεις του χρέους. 

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν τόνισε ότι χρειάζεται ρεαλιστικές, αξιόπιστες δηλώσεις. Ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών Χανς-Γιοργκ Σέλινγκ έβαλε στοίχημα (με το ΔΝΤ) : Εάν μεν αποδειχτεί ότι έχει δίκιο η Κομισιόν σε ότι αφορά στην ανάπτυξη και τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει το ΔΝΤ να πληρώσει διπλάσια δάνεια και αν έχει δίκιο το ΔΝΤ, τότε δεν πρέπει να πληρώσει τίποτα. "Θα χάσετε το στοίχημα" είπε ο Σέλιγνγκ. Το στοίχημα απορρίφθηκε και αναζητήθηκε ένας συμβιβασμός.

Σύμφωνα με αυτόν το ΔΝΤ παραμένει στο πρόγραμμα, αλλά θα πληρώσει όταν συμφωνηθούν οι ελαφρύνσεις, δηλαδή το 2018, αν υποτεθεί πως θα το κάνει. Στις 15 Ιουνίου θα ληφθεί η απόφαση επ΄αυτού. Η Αθήνα θα πρέπει να παραιτηθεί στην περίπτωση αυτή από την συμπαράσταση της ΕΚΤ, αλλά ο Σόιμπλε θα έχει διασώσει το γόητρό του", καταλήγει η γερμανική εφημερίδα.
(πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «Τιμώ το θάρρος και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων»

«Η Ελλάδα τα πάει καλά και θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στο θάρρος και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα είναι σπουδαίο έθνος και οφείλουμε να σεβόμαστε το έθνος αυτό», δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ από την Ταορμίνα της Σικελίας, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ…


«Τιμώ το θάρρος και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων», δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε συνέντευξη Τύπου στην Ταορμίνα της Σικελίας, όπου διεξάγεται η σύνοδος κορυφής της Ομάδας των επτά (G7) περισσότερο ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών.

«Αυτή τη φορά δεν χρειάζεται να συζητήσουμε για την Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που συζητούσαμε προηγουμένως για αυτήν», δήλωσε ο πρόεδρος της Κομισιόν και πρόσθεσε: «Η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Η Ελλάδα τα πάει καλά και θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στο θάρρος και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα είναι σπουδαίο έθνος και οφείλουμε να σεβόμαστε το έθνος αυτό».

Εν ψυχρώ εκτέλεση Χριστιανών από ομάδα τρομοκρατών στην Αίγυπτο

Αιματοχυσία προκάλεσαν ένοπλοι στην επαρχία Μίνια της Αιγύπτου. Στόχος της επίθεσης ήταν μία ομάδα Χριστιανών Κοπτών, που μετέβαινε με λεωφορείο σε μοναστήρι νότια του Καΐρου...

 

Λεωφορείο που μετέφερε Χριστιανούς Κόπτες στην Αίγυπτο, δέχθηκε ένοπλη επίθεση από αγνώστους. Οι ένοπλοι άνοιξαν πυρ κατά λεωφορείου που μετέφερε ομάδα Κοπτών σε μοναστήρι στην περιοχή Μίνια, σκοτώνοντας τουλάχιστον 26 άτομα.

Σύμφωνα με τον περιφερειακό κυβερνήτη της περιοχής εκτός από τους 26 νεκρούς υπάρχουν και τουλάχιστον 25 τραυματίες. Αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι η επίθεση έγινε ενώ το λεωφορείο με τους Κόπτες κατευθυνόταν σε μοναστήρι στην περιοχή Μίνια.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια ανάληψη ευθύνης για την αιματηρή επίθεση.

Η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε ενάμιση μήνα μετά τις επιθέσεις εναντίον δύο κοπτικών εκκλησιών, οι οποίες είχαν στοιχίσει τη ζωή σε 45 ανθρώπους και την ευθύνη είχε αναλάβει το Ισλαμικό Κράτος.

Από τον Δεκέμβριο έχουν σκοτωθεί συνολικά 70 άνθρωποι σε Κάιρο, Αλεξάνδρεια και Τάμτα.
 

Ντόναλντ Τραμπ: «Οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί»

«Οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί», φέρεται να είπε ο Αμερικανός πρόεδρος κατά τη συνάντησή του με ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel...

«The Germans are bad, very bad», οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί, φέρεται να είπε ο Αμερικανός πρόεδρος κατά τη συνάντησή του με ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες αναφερόμενος στο γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα, σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel.

«Κοιτάξτε τα εκατομμύρια των αυτοκινήτων τα οποία πουλάνε στις ΗΠΑ. Είναι τρομερό. Αυτό θα το σταματήσουμε» συνέχισε ο κ. Τραμπ.

Επίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Süddeutsche Zeitung» η πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέφρασε την κατάπληξή της για το πόσο λίγο κατανοούν οι Αμερικανοί την εμπορική πολιτική. Προφανώς οι φιλοξενούμενοι αγνοούν ότι οι εμπορικές συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση συνάπτονται από κοινού, γράφει η εφημερίδα του Μονάχου, η οποία αναφέρει επίσης ότι ο Γκάρι Κον, ο οικονομικός σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ, φέρεται να είπε σε συζήτηση ότι ισχύουν διαφορετικοί δασμοί μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας και μεταξύ ΗΠΑ και Βελγίου.

Υπενθυμίζεται ότι και χθες με το «καλημέρα σας», ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε τους 27 ηγέτες του ΝΑΤΟ ότι «δεν φέρονται δίκαια στους Αμερικανούς φορολογουμένους», καθώς δεν συμμετέχουν με το ποσοστό που τους αναλογεί στον προϋπολογισμό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αφήνοντας μεγάλο μέρος από το βάρος να πέφτει σε αμερικανικούς ώμους.

Διαψεύδει ο Γιούνκερ πως ο Τραμπ ήταν επιθετικός έναντι της Γερμανίας


Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ αρνήθηκε σήμερα ότι ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ καταδίκασε με επιθετικό τρόπο τη γερμανική εμπορική πολιτική κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε χθες στις Βρυξέλλες.

Δημοσιεύματα γερμανικών μέσων ενημέρωσης ανέφεραν πως ο Τραμπ καταδίκασε τις πολιτικές του Βερολίνου χαρακτηρίζοντάς τες «πολύ κακές» και επισήμανε πως θέλει να περιορίσει τις πωλήσεις γερμανικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ.

«Δεν είπε πως οι Γερμανοί συμπεριφέρονται κακά», δήλωσε ο Γιούνκερ στη Σικελία πριν από την έναρξη της συνόδου κορυφής της Ομάδας των Επτά (G7) περισσότερο ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών στην οποία μετέχουν οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας και του Καναδά.

Ο Γιούνκερ χαρακτήρισε τα δημοσιεύματα υπερβολικά, λέγοντας ότι «δεν είναι αλήθεια» πως ο Τραμπ υπήρξε επιθετικός έναντι της Γερμανίας κατά τις συνομιλίες. 
kathimerini.gr

Κρίσιμο το Eurogroup στις 9 Ιουνίου - Κρατά ανοιχτή την πόρτα το ΔΝΤ

Το Euro Working Group της 9ης Ιουνίου θα δείξει αν περιμένουμε δικαίως ή αδίκως μια θετική εξέλιξη για το ελληνικό χρέος...

Με το συγκρουσιακό σκηνικό που παρατηρούμε, δεν ξέρουμε αν οι κινήσεις βοηθούν ή μας απομακρύνουν από μια συμφωνία.

Αναπτύσσεται μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά και μεταξύ των Ευρωπαίων ακόμα, γύρω από το ελληνικό χρέος, καθώς ενισχύεται και από την αντιπαλότητα που προκαλούν στο εσωτερικό της Γερμανίας οι επικείμενες εκλογές.

«Δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται τα πράγματα» έλεγε χθες, Πέμπτη, ελληνική πηγή που μετέχει στις διαπραγματεύσεις και η οποία διατηρεί ελπίδες για συμφωνία σύντομα. Η Αθήνα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις αλλά τα συναισθήματα διαρκώς εναλλάσσονται.

«Βαριές κουβέντες»


Στον απόηχο του Eurogroup της 22ας Μαΐου, τον τόνο δίνουν τα λόγια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως καταγράφονται στα πρακτικά που είδαν το φως της δημοσιότητος:

- «Δεν έχω εξουσιοδότηση από την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας. Αν συνεχίσουμε έτσι, καλή τύχη, δεν μπορεί να βρεθεί λύση». Μέ άλλα λόγια, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έβαλε «μπροστά» τους Γερμανούς βουλευτές που τώρα σκέφτονται περισσότερο τις δικές τους εκλογές τον Σεπτέμβριο και όχι το ζήτημα του ελληνικού χρέους.

- «Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος ότι θα έχουμε μια καλύτερη λύση από αυτήν που είχαμε στα χέρια μας σήμερα». Προέβλεψε δηλαδή ότι δεν προλαβαίνουν να αλλάξουν πολλά πράγματα σε λιγότερες από 20 μέρες.

- «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Είναι μεγάλη αποτυχία» που δεν έκλεισε η συμφωνία για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους την Δευτέρα. «Το αφήγημα ήταν ότι σήμερα (την Δευτέρα) θα αποφασίζαμε για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που ανακοινώσαμε τον Μάιο του 2016 και όχι για ό,τι ήδη αποφασίσαμε τον Μάιο του 2016 (...) Ας γίνει μάθημα να μένουμε σε αυτά που συμφωνήσαμε, όχι να αλλάζουμε με δηλώσεις το αφήγημα (σσ: αιχμή και για τις δηλώσεις Τσίπρα ενδεχομένως ότι θα φορέσει σύντομα «γραβάτα»). Είμαι απογοητευμένος που κάποιοι πήγαν πέραν από όσα συμφωνήσαμε αλλά τώρα αποτύχαμε. Λυπάμαι» ήταν οι τελευταίες λέξεις του.

Επίθεση Τσακαλώτου σε ΔΝΤ


Τα πρακτικά επιβεβαιώνουν και την αποκάλυψη του protothema.gr πως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αρνήθηκε να δεχθεί τη συμβιβαστική πρόταση που μπήκε στο τραπέζι του Eurogroup τα μεσάνυχτα της Δευτέρας. Σαφώς ενοχλημένος, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών επιτέθηκε στον Πολ Τόμσεν μόλις αυτός είπε ότι θα μπορούσε να μεταφέρει στην Ουάσιγκτον την πρόταση Ντάισελμπλουμ να μπει μεν από τώρα το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά να δώσει χρήματα αργότερα, το 2018, αν και εφόσον εκπληρωθούν οι όροι της συμφωνίας.

«Πάντα νόμιζα ότι για να μπει το Ταμείο, θέλει να είναι βιώσιμο το χρέος. Άρα δεν καταλαβαίνω αυτό το νέο ενδεχόμενο» του είπε ο κύριος Τσακαλώτος. «Αλλά αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, τότε είναι το χειρότερο στον κόσμο για την Ελλάδα! Γιατί εμείς διαπραγματευτήκαμε σκληρά πιστεύοντας ότι το Ταμείο θα μπει στο πρόγραμμα, θα πει πως το χρέος είναι βιώσιμο και η χώρα θα γυρίσει σελίδα. Δεν είναι καλό deal για εμάς. Η συμμετοχή του ΔΝΤ πρέπει να στηρίζεται στη βιωσιμότητα του χρέους» τόνισε ο υπουργός, θεωρώντας ότι το ΔΝΤ πιέζει μόνο την Αθήνα για να παίρνει μέτρα, αλλά όχι και τους Ευρωπαίους για να δώσουν μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

«Αν υπογράψω αυτό το έγγραφο τώρα θα προκληθεί τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα και αν πρόκειται να συμβεί αυτό χρειάζομαι χρόνο για να το σκεφτώ»
είπε σε άλλο σημείο ο κ. Τσακαλώτος και για τις προτάσεις που κατέθεσε ο ESM και είχαν την απόλυτη στήριξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

«Έχω κάνει πολλές συζητήσεις συμπεριλαμβανομένων και με τον πρωθυπουργό μου (..) Πρέπει να πω πως είμαι απογοητευμένος. Από πλευρά μας έχουμε κάνει τεράστιες προσπάθειες ως μέρος της ρητορικής και αυτή η ρητορική δεν είναι τώρα στο χρονοδιάγραμμα. Αυτό το έγγραφο έχει πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να δουλέψουν για την ελληνική οικονομία και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αλλά αν ένας θεσμός το πει αυτό δεν σημαίνει ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο, και σε αυτή τη βάση, οι αγορές δεν έχουν την σαφήνεια που χρειάζονται.

«Δίπορτο» από το ΔΝΤ


Παρόλα αυτά, στο τραπέζι παραμένει ακόμα η συμβιβαστική πρόταση Ντάισελμπλουμ για συμμετοχή του ΔΝΤ από τώρα, αλλά χωρίς χρήματα μέχρι το 2018.

Αυτό προκύπτει και από τις χθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου του Ταμείου Τζέρι Ράις από την Ουάσιγκτον. Τόνισε πως η βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί «κανόνα» συμμετοχής του ΔΝΤ στα προγράμματα, αλλά θύμισε πως στην ιστορία του το Ταμείο έχει συνεκτιμήσει και άλλες περιστάσεις. Άφησε έτσι ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο για μη χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα!

«Θα διερευνήσουμε κάθε επιλογή» τόνιζε κατ’επανάληψη στη βροχή ερωτημάτων που δέχτηκε για το θέμα αυτό από τους δημοσιογράφους. Επέμενε όμως ότι οι «κανόνες» θα τηρηθούν σε κάθε περίπτωση. Και θύμισε, όπως και ο Πολ Τόμσεν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο τη Δευτέρα, πως υπάρχουν περιπτώσεις στο παρελθόν που το Ταμείο συμφώνησε «επί της αρχής» να μετάσχει σε πρόγραμμα με βάση τα μέτρα που λαμβάνονται, αλλά η χρηματοδότηση ήρθε στην πορεία.

Παγκοσμιοποίηση ή Εθνικισμός;

Παγκοσμιοποίηση ή εθνικισμός; Ένα δίλημμα που με διάφορες μορφές εμφανίζεται κατά καιρούς στο προσκήνιο. Το ανέδειξαν τόσο οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, όσο και σειρά πρόσφατων άλλων γεγονότων, όπως η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ ή το Brexit...



του Δημήτρη Γρηγορόπουλου (*)

Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς και του εθνικισμού ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η επικράτηση κυρίως του Τραμπ και η ισχυρή παρουσία της Μ. Λεπέν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας επιβεβαίωσαν και ενδυνάμωσαν μια ανερχόμενη ερμηνευτική τάση στην οργανική διανόηση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Αυτή η ερμηνεία δεν εμμένει στην αξιολόγηση και αιτιολόγηση των αιτιών και επιπτώσεων στις τρέχουσες εξελίξεις της ενισχυμένης παρουσίας της ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη παρά την ήττα τους, σε αντιδιαστολή με τη νίκη του Ν. Τραμπ. Με την επίρρωση και της ηγεμονίας του συντηρητισμού – εθνικισμού στο Brexit, αυτή η ερμηνεία εξετάζει την άνοδο του φαινόμενου και σε συστημική βάση, την οποία όμως αντιλαμβάνεται αυθαίρετα.

Εκτιμά τα συμβάντα στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, αλλά και σε παγκόσμια διάσταση, στη βάση της κυρίαρχης πλέον στον καπιταλισμό αντίθεσης, όπως την αντιλαμβάνεται, ανάμεσα στην ηγεμονεύουσα παγκοσμιοποιητική τάση και στην εθνικιστική αμυντική τάση. Αυτή η αντίθεση εκτοπίζεται απ’ το βάθρο της την βασική αντίθεση εργασίας – κεφαλαίου, προσδιορίζει και αναδιατάσσει τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στις καπιταλιστικές κοινωνίες, αλλά και στο διεθνή χώρο. Στις καπιταλιστικές χώρες έχει δημιουργηθεί βαθύ ρήγμα ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται αποτελεσματικά, ωφελούνται και κυριαρχούν στον ενιαιοποιούμενο χώρο οικονομίας, πολιτικής και πληροφορίας που ευνοούν το άνοιγμα των κοινωνιών τους στον κόσμο και στις δυνάμεις που ζητούν προστασία από ένα απειλητικό διεθνές περιβάλλον ανταγωνισμού στο κλείσιμο, οικονομικό, πολιτικό, πνευματικό, των συνόρων. Αυτή η αντίθεση ενσωματώνεται από κοινωνικά στρώματα με κριτήριο το αν ωφελούνται ή ζημιώνονται απ’ τη διεθνοποίηση και από τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις, αλλά και από νεότευκτες στο πλαίσιο της νέας κυρίαρχης αντίθεσης, σύμφωνα με το ερμηνευτικό σχήμα, όπως προαναφέρθηκε. Προωθείται λοιπόν απ’ τη «νέα κυρίαρχη αντίθεση» η δυναμική ανασυγκρότηση, ιδεολογικοπολιτική, των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η παραδοσιακή βιομηχανία πλήττεται απ’ τη νέα οικονομία και τις αναδυόμενες οικονομίες. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική μείωσης των θέσεων εργασίας και της ελαστικοποίησης χάριν του ανταγωνισμού, οδηγεί τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται σε μιαν αυθόρμητη αντίθεση προς την παγκοσμιοποίηση και τις πολιτικές δυνάμεις που την στηρίζουν, σε συντηρητική, κυρίαρχα και λιγότερο σε προοδευτική κατεύθυνση. Χαρακτηριστικά, οι βιομηχανικοί εργάτες της παρακμάζουσας βόρειας ζώνης των ΗΠΑ ψήφισαν το συντηρητικό και εχθρικό προς την παγκοσμιοποίηση Ν. Τραμπ, που επαγγέλθηκε ανάταξη της βιομηχανίας και γενικότερα της οικονομίας των ΗΠΑ με τη γενναία αύξηση των δασμών, προς και τον περιορισμό των εισαγωγών.

Έτσι, η βιομηχανία και η οικονομία των ΗΠΑ γενικότερα θα αναπτύσσονταν και θα αυξάνονταν οι θέσεις εργασίας και οι αποδοχές. Μ’ αυτό το αφήγημα ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές με την ψήφο, σε μεγάλο βαθμό, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων των ΗΠΑ. Αλλά και στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του πατέρα και την κόρη Λεπέν εκτιμάται ότι ψήφισαν εκατομμύρια Γάλλων εργατών, που ψήφιζαν και υποστήριζαν το Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ανάλογα και το Brexit υπερψήφισε η βρετανική εργατική τάξη υπό την ηγεμονία των συντηρητικών – εθνικιστικών δυνάμεων. Σοβαρές ανακατατάξεις σημειώνονται και στο πολιτικό σύστημα. Ενισχύεται το εθνικιστικό στοιχείο στις παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις, ανέρχονται οι ακροδεξιές ή και νεοφασιστικές δυνάμεις. Στον κεντρώο, κεντροαριστερό χώρο που έχει πληγεί έντονα απ’ το βαρύ φορτίο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, την οποία κλήθηκε να εφαρμόσει εις βάρος της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων, του προνομιακού, δηλαδή, πολιτικού ακροατηρίου του, επιχειρούνται ενέσεις σύγχρονου προοδευτισμού με την ενσωμάτωση αριστερών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ, Ποδέμος, Μπλόκο, Κόρμπιν, Σάντερς). Οι πολιτικές αυτές δυνάμεις διατηρώντας σ’ ένα βαθμό, την αριστερή φρασεολογία και εικόνα ανανεώνουν το αστικό πολιτικό σύστημα, ενστερνιζόμενες την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, με επουσιώδεις διαφοροποιήσεις στα θέματα εθνικής πολιτικής και λιτότητας ώστε και το σύστημα να υπηρετούν και την επιρροή τους στο βαθμό του δυνατού να διασώζουν στο προοδευτικό κοινό τους. Εκτός απ’ το διπολικό σύστημα οι κυρίαρχες δυνάμεις προωθούν και ενδιάμεσα μορφώματα, που επιχειρούν να συναιρέσουν, όχι πάντα με θετικό αποτέλεσμα, την κεντροδεξιά και κεντροαριστερά, ώστε να απορροφούν δυσαρεστημένους απ’ το δικομματισμό και να είναι συνεργάσιμα με τον επικρατούντα στις εκλογές πόλο. Τέτοια μορφώματα αποτελούν στα καθ’ ημάς το Ποτάμι και η Δημοκρατική Συμπαράταξη με μικρά ή μέτρια αποτελέσματα. Αυτά τα εγχειρήματα ενισχύονται αντικειμενικά σε συνθήκες πολιτικής έκπτωσης και της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, όπως συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία. Γι’ αυτό επιχειρείται εκεί το πείραμα που προτίθεται να εγκαινιάσει ο Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας. Την ανάδειξή του δηλαδή σε κυρίαρχη βοναπαρτιστική προσωπικότητα με «αριστεροδεξιά» ρητορική, για να συγκαλύψει το μίγμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής που υιοθετεί, ώστε να διεμβολίσει την αποδυναμωμένη Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά, συγκροτώντας νέα ηγεμονική αστική δύναμη, για να αντιμετωπίσει την αντιπολίτευση της ενδυναμωμένης ακροδεξιάς και της αποδυναμωμένης Αριστεράς, πάντοτε όμως επικίνδυνης, ιδίως όταν αναπτύσσει δεσμούς με το ισχυρό στη Γαλλία παραδοσιακό και νέο συνδικαλιστικό κίνημα που εξέφρασε την αντίθεσή του και στη Λεπέν και στον Μακρόν ως ακραιφνή εκπρόσωπο των καπιταλιστών.

Το πείραμα Μακρόν δεν αποτελεί σύγχρονη πολιτική εφεύρεση. Χρησιμοποιείται απ’ το σύστημα σε συνθήκες πολιτικής κρίσης ή «ταξικής ισορροπίας». Τότε προβάλλεται ή κατασκευάζεται απ’ το σύστημα εθνικής εμβέλειας ηγετική προσωπικότητα, όπως ο Ντε Γκολ μετά τον πόλεμο στη Γαλλία και στη χώρα μας στη μετεμφυλιακή δεκαετία του ’50 ο Αλ. Παπάγος και ο Κ. Καραμανλής με στόχο την ανανέωση και ισχυρή ανάταξη του τρωμένου πολιτικού συστήματος. Οι εισηγητές της θεωρίας για τη νέα κυρίαρχη αντίθεση παγκοσμιοποίησης και εθνικισμού – προστατευτισμού εξάγουν απ’ αυτή την κυρίαρχη αντίθεση και στο πολιτικό εποικοδόμημα που συμπυκνώνεται στο δίπολο των δυνάμεων που επιλέγουν την παγκοσμιοποίηση και το «άνοιγμα» και των δυνάμεων που προκρίνουν την εθνική αναδίπλωση και το «κλείσιμο». Στις δυνάμεις αυτές, αυθαίρετα και αντιδραστικά, αυτή η αντίληψη συμπεριλαμβάνει ως αντιπαγκοσμιοποιητικές εθνοκεντρικές δυνάμεις τη Λεπέν και τον Μελανσόν, αφού de facto (εκ των πραγμάτων – αντικειμενικά0 οι απόψεις τους συγκλίνουν αντικειμενικά, αλλά κατά μίαν έννοια και υποκειμενικά, αφού οι διανοούμενοι της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αλλά και εν Ελλάδα ομόλογοι φωστήρες εκτιμούν ότι η διπλή άρνηση του Μελανσόν πριμοδότησε τη Λεπέν, που η αντιΕΕ και «φιλεργατική» ρητορική της διαπερνά την ιδεολογική θωράκιση τμήματος της εργατικής τάξης. Οι διανοούμενοι αυτοί πρεσβεύουν ότι η σύγκλιση αυτή, που είναι πιο χειροπιαστή στην Ελλάδα απ’ ότι στη Γαλλία, με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιού ΑΝΕΛ, επιβεβαιώνει τη σύγκλιση του πολιτικού εποικοδομήματος με βάση της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας.

Η αντίληψη για τη σύγκλιση της αντιπαγκοσμιοποιητικής αντιΕΕ Ακροδεξιάς και Αριστεράς ολοκληρώνει την αντιστοίχηση του εποικοδομήματος στην οικονομική βάση (δυνάμεις) υπέρ και εναντίον της παγκοσμιοποίησης αντιστοιχούν στην κυρίαρχη οικονομική αντίθεση παγκοσμιοποίησης – εθνοκεντρισμού. Την αντίληψη αυτή υιοθετεί και το ΚΚΕ με το ιδεολόγημα του ευρωσκεπτικισμού, στο οποίο αυθαίρετα και αντιδραστικά στεγάζει την ακροδεξιά, αλλά και τη ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτή η αντίληψη απορρέει απ’ τη ρεφορμιστική λογική του ΚΚΕ της μονοκαλλιέργειας ησσόνων οικονομικών κυρίως ή και πολιτικών στόχων, αφού ο ριζικός στόχος της εξόδου από Ευρωζώνη και ΕΕ θεωρείται ουτοπικός και αν επιχειρηθεί η πραγμάτωσή του, αναπόφευκτα οδηγεί στην καπιταλιστική ενσωμάτωση, όπως συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η σύγκλιση Ακροδεξιάς και Αριστεράς στη βάση της αντιπαγκοσμιοποίησης και της προστασίας των πληττόμενων εργατολαϊκών στρωμάτων είναι αντιδραστική και αντιεπιστημονική αστική αντίληψη. Πρώτο, γιατί ανάγει στο βάθρο της βασικής αντίθεσης μια δευτερεύουσα ενδοϊμπεριαλιστική – ενδοκαπιταλιστική αντίθεση, που και στην όξυνσή της δεν υπερβαίνει το επίπεδο επιμέρους αλλαγών, σε αντιδιαστολή με την πραγματική βασική αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, που απ’ τη φύση της οδηγεί υπό όρους σε ριζοσπαστικές κατακτήσεις και στην επαναστατική ανατροπή του συστήματος. Δεύτερο, αμαυρώνει τον ανταγωνιστικό και εναλλακτικό χαρακτήρα της Αριστεράς και δυναμιτίζει τη δυνατότητά της σε συνθήκες κρίσης να ανατάξει την επιρροή της στα χειμαζόμενα εργατολαϊκά στρώματα. Τρίτο, η Ακροδεξιά παρά τον ψευδώνυμο αντισυστημισμό της – κορώνες κατά της Ευρωζώνης και της ΕΕ – και τον αντιδραστικό λαϊκισμό της, αποτελεί το δεξί χέρι του συστήματος στην άγρια καταστολή του κινήματος και στην αντιδραστική ενσωμάτωση αγανακτισμένων από υπαρκτά προβλήματα και κοινωνικά υποβιβασμένων στρωμάτων. Το κεφάλαιο, την ενισχύει οικονομικά και πολιτικά, ακόμη και δικαστικά και επιχειρεί να την χειραγωγεί σε ελεγχόμενα όρια.
____________________________________________

(*) Ο Δημήτρης Γρηγορόπουλος είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας, αρθρογράφος της εφημερίδας ΠΡΙΝ και μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Τετράδια Μαρξισμού».
πηγή: ΠΡΙΝ.gr

Σφοδρή κριτική του Γκάμπριελ στον Σόιμπλε για την Ελλάδα

Με διπλωματικό, αλλά σαφή τρόπο, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών Μάρτιν Σέφερ επιβεβαίωσε πως εξακολουθεί να υφίσταται διάσταση απόψεων ανάμεσα στον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως μετέδωσε η Deutsche Welle...


ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ., Μάρτιν Σέφερ
Ο Σέφερ ανέφερε ότι γνωρίζει τόσο τις αποφάσεις του Eurogroup όσο και εκείνες της γερμανικής Βουλής που αφορούν το ελληνικό χρέος.

Στόχος της πρόσφατης παρέμβασής του, «που μάλλον συμμερίζεται όλη κυβέρνηση», είναι να δοθεί στην Ελλάδα η δυνατότητα να «ορθοποδήσει», η δυνατότητα να επιστρέψει τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα στις χρηματαγορές, η δυνατότητα ώστε «αυτό το απίστευτα σκληρό πρόγραμμα» να αναδείξει μια προοπτική για τον ελληνικό λαό.

Ο Μάρτιν Σέφερ άσκησε κριτική στα διάφορα σενάρια οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας για τα επόμενα 40 χρόνια από τους θεσμούς και το ΔΝΤ, καθώς και στους υπολογισμούς για πιθανά πρωτογενή πλεονάσματα.

Όπως χαρακτηριστικά είπε πρόκειται για «οικονομική επιστήμη βουντού». Το ζητούμενο τώρα είναι μια απόφαση που θα συνάδει μεν με τις αποφάσεις του Eurogroup και της γερμανικής Βουλής, ταυτόχρονα, όμως, θα ανοίγει προοπτικές για τους Έλληνες. 
Deutsche Welle/ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ουσία των δηλώσεων Τραμπ για losers: «Ένα, δύο, τρία, πολλά Μάντσεστερ…» 

Η αποτροπή της φρίκης δεν μπορεί να εξαντληθεί στην «καταδίκη των τρομοκρατών», ούτε ακόμη και στην καταγγελία της ιμπεριαλιστικής υποκρισίας. Η ελπίδα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο αν η θετική προοπτική μιας κοινωνικής αλλαγής σε βάρος των νόμων της καπιταλιστικής κερδοφορίας και σε όφελος της χειραφετημένης και ελεύθερης συμβίωσης των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, πάρει προβάδισμα έναντι της «ματαιότητας» και της «απελπισίας».

 
του Παναγιώτη Μαυροειδή (*)

Ο Τραμπ δήλωσε βαρύγδουπα ότι δεν θα ονομάσει «τέρατα» τους δράστες της δολοφονικής επίθεσης στο Μάντσεστερ, αλλά «losers» (αποτυχημένους).

Έχει τη σημασία της αυτή η αναφορά. Η επιλογή των λέξεων δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Κάποιες δεκαετίες πριν η κοινωνική καταδίκη στην ανεργία, στην αμορφωσιά και γενικά στο περιθώριο, στα αγγλικά αποδίδονταν με τη λέξη unlucky (άτυχος). Με τον τρόπο αυτό οι πολιτικές της ταξικής επιλογής και καταβύθισης τμημάτων των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αθωώνονταν στο όνομα της ατυχίας, της κακής τύχης.

Σχεδόν παράλληλα με την έλευση του νεοφιλελευθερισμού και την αποθέωση του δίπολου ατομική πρόοδος/ατομική ήττα, ο άνεργος, ο φτωχός, ο περιθωριοποιημένος, στιγματίστηκε ακόμη πιο βαριά. Έγινε πλέον loser (αποτυχημένος). Η κλιμάκωση είναι πολύ μεγάλη. Δεν αθωώνεται απλά η κυρίαρχη αστική τάξη, οι πολυεθνικές, οι τραπεζίτες, οι έμποροι όπλων και πολέμων, αλλά ενοχοποιούνται επιθετικά τα κοινωνικά τους θύματα.

Αυτά αφορούν τις εσωτερικές ταξικές  διαιρέσεις στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Ωστόσο, η αναπαραγωγή αυτής της ρητορικής στο διεθνές στερέωμα και τις αντίστοιχες αντιθέσεις, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία. Μαζί και καταστροφικά αποτελέσματα μαζικής κλίμακας
.
Εκατομμύρια ανθρώπων, ειδικά νέων ανθρώπων, σε μουσουλμανικές ή άλλες «μη κλασικές δυτικές» χώρες, βιώνουν τα αποτελέσματα της διαχρονικής ιμπεριαλιστικής ληστείας και της έλλειψης θετικών  προοπτικών. Όσο πιο προικισμένες είναι οι χώρες από άποψη φυσικού πλούτου, ακόμη μεγαλύτερα τα δεσμά των πολυεθνικών (πάντα μέσω των υποτελών δικτατόρων και εγχώριων αστικών τάξεων) και τόσο μεγαλύτερη η απόγνωση.

Εκατομμύρια παιδιά σαν τον 22χρονο Salman Abedi που αυτοκτόνησε ο ίδιος σκορπώντας το θάνατο σε δεκάδες συνομήλικούς του (και ακόμη μικρότερους), γεννιούνται εξ αρχής σε «δρόμους που καίνε», σε ρημαγμένες χώρες ή γειτονιές των μεγαλουπόλεων της Δύσης. Με εδραία την πεποίθηση πως ο κόσμος που τους περιβάλει είναι απολύτως εχθρικός για αυτούς.

Η σιδερένια φτέρνα οικονομικής, πολιτικής και ανοιχτά πολεμικής τρομοκρατίας από μεριάς των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών  της Δύσης, που συντρίβει κάθε κίνηση κοινωνικής προόδου  και δημοκρατίας στις πατρίδες τους ή χώρες καταγωγής, εξασφαλίζει  την μακροημέρευση της ιμπεριαλιστικής ληστείας. Οδηγεί όμως και στην προσπέλαση ενός ορίου:

«Αφού είναι μάταιη μια κοινωνική αλλαγή που θα αλλάξει τις ζωές μας, αφού οι ζωές μας είναι εξ ορισμού «χαμένες», τότε αφενός η ίδια η απώλεια της δικής μας ζωής δεν είναι αδιανόητη αλλά λογική, η δε ζωή των υπολοίπων πρέπει να καταστεί μη ασφαλής». 

Κοινώς «θα σας πάρουμε στον τάφο μας…». Δεν έχει σημασία αν αυτά ταιριάζουν ατομικά στα χαρακτηριστικά των δραστών/τρομοκρατών. Οι ίδιοι μπορεί και να μην είναι φτωχοί, οι πράξεις τους ωστόσο αντανακλούν την κοινωνική συνείδηση που διαμορφώνεται.

Αν η καταλήστευση της ανθρωπότητας και ειδικά αυτών των τεράστιων ζωνών στον «τρίτο» ή και τον «τέταρτο» κόσμο, αποτελεί το εύφλεκτο υλικό των πολεμικών και τρομοκρατικών εκρήξεων της εποχής μας, το φυτίλι και το τσακμάκι για την πυροδότηση το συνιστούν αφενός η χρήση του θεού ως πολιτικού εργαλείου (την αρχή αυτή την έκαναν οι ΗΠΑ δια του Μπους) και αφετέρου η  καθολική αλαζονική απαξίωση  που συμπυκνώνει ο στιγματισμός του loser.

Ο Τραμπ δήλωσε:

«Δε θα τους πω monsters (τέρατα), διότι αυτό μπορεί να τους αρέσει. Θα τους πω  losers”.

Τι ειρωνεία: Προσέφερε ακριβώς τη μέγιστη  νομιμοποιητική βάση στη μέση κοινωνική συνείδηση στις πολυπληθέστατες πλέον ζώνες των φτωχοδιαβόλων!

Με άλλα λόγια το κάλεσμα του Τραμπ ήταν:

«Ένα, δύο, τρία πολλά Μάντσεστερ…»

Η αποτροπή της φρίκης δεν μπορεί να εξαντληθεί στην «καταδίκη των τρομοκρατών», ούτε ακόμη και στην καταγγελία της ιμπεριαλιστικής υποκρισίας. Η  ελπίδα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο αν  η θετική προοπτική μιας κοινωνικής αλλαγής σε βάρος των νόμων της καπιταλιστικής κερδοφορίας και σε όφελος της χειραφετημένης και ελεύθερης συμβίωσης των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, πάρει  προβάδισμα έναντι της «ματαιότητας» και της «απελπισίας». Και αυτό είναι έργο ενός διεθνούς κοινωνικού και πολιτικού κινήματος, εν τέλει μιας οικουμενικής και καθολικής επιστροφής  ενός εργατικού κομμουνιστικού κινήματος που θα υπερβαίνει τα όρια των εθνών, των θρησκευτικών δοξασιών και των ρατσιστικών προκαταλήψεων.
___________________________________________

(*) Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..
πηγή: pandiera.gr

Handelsblatt: Σύγκλιση Σόιμπλε - ΔΝΤ για το ελληνικό ζήτημα

Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, που επικαλείται καλά ενημερωμένες πηγές για τις διαπραγματεύσεις, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δείχνει «καλή πρόθεση» ως προς τη συμφωνία με τον Β. Σόιμπλε για το ελληνικό πρόγραμμα.

Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα που επικαλείται καλά πληροφορημένες πηγές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αναφέρει ότι το ΔΝΤ εξέφρασε την επιθυμία του για συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ γίνεται λόγος για νίκη του Σόιμπλε που είχε θέσει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Όπως αναφέρεται το ΔΝΤ θα συμμετέχει στο πρόγραμμα και θα χρειαστεί να χρηματοδοτήσει μόνο σε περίπτωση που η Ελλάδα καταφέρει να αποδείξει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Υπενθυμίζεται ότι το ΔΝΤ υπογράμμισε ότι κατά τη συνεδρίαση της Δευτέρας, οι ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης δεν μπόρεσαν να πείσουν το Ταμείο για την πληρότητα του προγράμματος και ξεκαθάρισε πως θα συμμετέχει με τους όρους που είχε θέσει από την αρχή.

Παράλληλα, γίνεται λόγος και για «εσωτερική νίκη» του Σόιμπλε, καθώς το ΔΝΤ με αυτή του την κίνηση θα πείσει για το ελληνικό πρόγραμμα και τους βουλευτές του που παραμένουν σκεπτικοί απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα. «Η γενικότερη προθυμία του Ταμείου να μετάσχει στο πρόγραμμα θα επιτρέψει στον Σόιμπλε να ηρεμήσει τους σκεπτικιστές Γερμανούς βουλευτές, λέγοντάς τους ότι το ΔΝΤ μπαίνει στο πρόγραμμα.

Την Τετάρτη σε συνέντευξη Τύπου μετά τη συνεδρίαση του ECOFIN επανέλαβε πως το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους θα μπει στο τραπέζι μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου, αν και οι δυνατότητες είναι πολύ περιορισμένες και άφησε αιχμές κατά του ΔΝΤ.

Συγκεκριμένα, δήλωσε πως είναι πολύ σημαντική η παρουσία του, αλλά το ίδιο το Ταμείο δεν προσπαθεί να διευκολύνει τις συζητήσεις. «Προσπαθήσαμε να βρούμε μια λύση λαμβάνοντας κατά κάποιο τρόπο υπόψη τους ενδοιασμούς του ΔΝΤ για να ορίσουμε ακριβέστερα ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά τα μέτρα. Αποτύχαμε τελικά, διότι το ΔΝΤ αποδείχτηκε σχετικά δύσκολο κατά τις συζητήσεις, για να το διατυπώσω ευγενικά. Ένας εκ των συμμετεχόντων Ευρωπαίων αναφώνησε μάλιστα ότι είμαστε μέτοχοι του ΔΝΤ. Δεν το είπα εγώ, μόνο ανέφερα τι είπε κάποιος άλλος».

Δεν είναι ώρα για γραβάτες

Στην πραγματικότητα, η συμφωνία αυτή είναι πολύ πιθανό να ανοίξει την πόρτα της συμμετοχής στην ποσοτική χαλάρωση, αλλά πολύ απέχει από το να αναγγέλλει την απαλλαγή από τα μνημόνια... 


Με το επί θύραις, όπως φαίνεται, κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης βρισκόμαστε σε μια κατάσταση, που δεν προσφέρεται για απλοποιήσεις. Είναι καλό που κλείνει η αξιολόγηση, αλλά είναι κακό που το κλείσιμο συνοδεύεται από μέτρα που θα επιβαρύνουν σημαντικά τις λαϊκές τάξεις, έστω κι αν αυτό θα συμβεί σε δύο χρόνια και όχι άμεσα. Είναι καλό που από τη διαπραγμάτευση προέκυψε η δέσμη των αντίμετρων, αλλά είναι κακό που η ελάφρυνση από αυτά δεν αντισταθμίζει ακριβώς στην επιβάρυνση που θα υποστούν ολόκληρες κατηγορίες. Είναι καλό που αποκτούν υπόσταση ξανά οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, καθώς και ότι οι ομαδικές απολύσεις παρέμειναν στο 5%, είναι, όμως, κακό που αυτό το 5% δεν διασφαλίζεται πλήρως από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Είναι καλό που, όπως φαίνεται, θα προσδιοριστούν επιτέλους τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αλλά είναι κακό που καθυστερούν και πιθανότατα θα συνοδεύονται από διαρκείς ελέγχους…

Με λίγα λόγια, το να ονομάζεις με μεγάλη ευκολία τη συμφωνία για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους τέταρτο μνημόνιο, είναι μια καλή λύση για τους κατασκευαστές συνθημάτων, ωστόσο δεν διευκολύνει όσους θα προσπαθήσουν να χαράξουν συγκεκριμένη πολιτική για την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης κατάστασης. Γιατί υιοθετώντας άκριτα το σύνθημα που η ΝΔ φιλοτέχνησε, προσχωρείς ουσιαστικά στη λογική ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της όποιας διαπραγμάτευσης, η ουσία είναι μία: η κυβέρνηση που έτσι ή αλλιώς καταλήγει σε μια συμφωνία έχει δεμένα τα χέρια της, και συνεπώς το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φύγει, να παραιτηθεί, γιατί δεν είναι σε θέση τίποτε άλλο να προσφέρει.

Χωρίς ωραιοποίηση


Πρόκειται για τον αντίποδα ακριβώς της τάσης ωραιοποίησης της συμφωνίας, που τις τελευταίες μέρες, και στη βουλή, μπορούσε να διακρίνει κάποιος στην υπερβολική αισιοδοξία, με την οποία επενδυόταν μερικές φορές η πολιτική ερμηνεία της. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία αυτή είναι πολύ πιθανό να ανοίξει την πόρτα της συμμετοχής στην ποσοτική χαλάρωση, αλλά πολύ απέχει από το να αναγγέλλει την απαλλαγή από τα μνημόνια. Για τον απλό λόγο ότι και μετά τη λήξη του προγράμματος προσαρμογής θα μας συνοδεύουν για πολύ τα μνημονιακά επιβεβλημένα μέτρα, και μάλλον θα χρειαστούμε χρόνια για να απαλλαγούμε από αυτά και, έστω, να συμπλεύσουμε μόνο με τους καταναγκασμούς του «συμφώνου σταθερότητας». Ωστόσο, δεν είναι, μια συμφωνία όπως όλες, οι άλλες. Και όχι μόνο ή κυρίως επειδή περιέχει αντίμετρα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα απαλλαγούμε σε μια νύχτα από τα μνημόνια, μόλις έρθει το πλήρωμα του χρόνου (το 2018), ούτε είμαστε, όμως, καταδικασμένοι μέχρι τότε απλώς να κλαίμε τη μοίρα μας. Εν γνώσει του ότι τα περιθώρια είναι ασφυκτικά, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν και να αλλάζουν αργά αλλά σταθερά την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, ακόμα και να μετασχηματίζουν την πραγματική κοινωνική και οικονομική κατάστασή τους. Πράγματα, δηλαδή, που μπορεί να απαιτήσει κάποιος από την κυβέρνηση, και η κυβέρνηση να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γίνονται. Κάτι τέτοιο, βέβαια, μπορεί να γίνει μόνο με πλήρη συνείδηση ότι τα μνημόνια ορθώνουν πραγματικά εμπόδια, αλλά δεν είναι επιτρεπτό να λειτουργούν, έστω και υποσυνείδητα, σαν άλλοθι για μια παραλυτική απραξία, ή ακόμα για μια τρέχουσα διαχείριση των πραγμάτων. Μια καλή αρχή γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ακόμη και την Πέμπτη το βράδυ δεν διεκδικήθηκε η λεγόμενη ιδιοκτησία του προγράμματος. Κι αυτό δεν πρέπει να μείνει μόνο στο συμβολικό επίπεδο.

Δυαδικά υπουργεία


Σε προηγούμενο σημείωμα, υποστηρίζαμε την ανάγκη να υπάρξει μια δυαδική λειτουργία σε όλα τα υπουργεία, σε όλους τους κρίσιμους τομείς της κοινωνίας και της οικονομίας. Η ανάγκη αυτή γίνεται σήμερα ακόμα πιο επιτακτική για τρεις λόγους: πρώτον, γιατί με τη μασημένη τροφή περί διαιώνισης των μνημονίων (γιατί αυτό κάνει η συνθηματοποίηση περί τέταρτου μνημονίου) παράλληλα με τον ισχυρισμό ότι δεν αφήνουν περιθώρια άσκησης οποιασδήποτε άλλης πολιτικής, ευνοείται η παθητικότητα, που για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται εντατική και συστηματική προσπάθεια· δεύτερον, γιατί η φυσιολογική ανάγκη ανακούφισης και χαλάρωσης από την ένταση της διαπραγμάτευσης μπορεί να οδηγήσει στη δευτερογενή ανάγκη καλλιέργειας μιας υπερβολικής και αβάσιμης αισιοδοξίας ότι τώρα όλα από μόνα τους θα πάρουν το δρόμο τους· τρίτον, γιατί καιροφυλακτεί ένας άλλος κίνδυνος, να καλλιεργηθεί η προσδοκία ότι με το αίσιο τέλος του προγράμματος, σχεδόν αυτόματα, θα σημειώσει εκπληκτική άνοδο η οικονομική δραστηριότητα, πράγμα που θα ευνοήσει τις εξελίξεις στα δημοσιονομικά και, συνεπώς, θα μεγιστοποιήσει την ευχέρεια κινήσεων της κυβέρνησης, εφόσον θέλει να ασκήσει και δική της πολιτική.

Η οικονομία δεν θα τα λύσει όλα


Πράγματι, υπάρχει αυτή η δυνατότητα να ανακάμψει η οικονομία. Όμως, δεν πρόκειται αυτό να γίνει ανεμπόδιστα. Οι ίδιοι οι δανειστές, με τα μέτρα που επιβάλλουν, αντιστρατεύονται αυτή την προοπτική. Και δεν το κάνουν μόνο με «λάθος» οικονομικές συνταγές. Το επιλέγουν πολιτικά, ώστε να μην αφήσουν μεγάλα περιθώρια κινήσεων στην ελληνική κυβέρνηση, για να δράσει προς επίτευξη δικών της στόχων. Χρειάζονται, λοιπόν, και σ’ αυτό το πεδίο «αντίμετρα», που να εξουδετερώνουν αυτές τις παρεμβάσεις και να διευρύνουν το χώρο δράσης της ελληνικής κυβέρνησης.

«Αντίμετρα» πολιτικά, όμως, χρειάζονται και εκεί που τα ψηφισμένα πια μέτρα κλονίζουν τις κοινωνικές συμμαχίες, οι οποίες έκαναν το 2014 εφικτή τη μη αναμενόμενη ανατροπή του δικομματισμού. Αυτές οι συμμαχίες οικοδομήθηκαν (και επιβεβαιώθηκαν το 2015) στη βάση της προσδοκίας ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς έχει περισσότερες δυνατότητες να προστατέψει τις πληττόμενες τάξεις, ιδίως σε συνθήκες επώδυνου συμβιβασμού. Αν αυτή η προσδοκία διαψευστεί, δεν μπορεί η απώλειά της να αντισταθμιστεί από μια υπόσχεση καλύτερων ημερών με τη βοήθεια απλώς της οικονομικής ανάκαμψης. Γιατί η έλευσή τους μπορεί να καλύψει τις άμεσες βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά δεν θα ενισχύσει αυτόματα τους πολιτικούς και ιδεολογικούς δεσμούς τους με την αριστερά.
Χαράλαμπος Γεωργούλας/Εποχή

Οι ευθύνες των πιστωτών

Πρώτα σχόλια για τα (μη) αποτελέσματα του χθεσινού Eurogroup στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των γερμανικών ΜΜΕ. Κάποιοι επισημαίνουν ότι αυτή τη φορά είναι οι πιστωτές που καθυστερούν την εξεύρεση λύσης...


 
"Αυτή τη φορά είναι οι πιστωτές που απογοητεύουν την Ελλάδα" επιγράφεται σχετική ανάλυση στην ηλεκτρονική έκδοση της συντηρητικής Die Welt του Βερολίνου. Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος "το ότι η Αθήνα αγωνιά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για την εκταμίευση των άκρως απαραίτητων δανείων, είναι κάτι που το έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτή τη φορά, κατ΄εξαίρεση, η υπαιτιότητα για την καθυστέρηση δεν βαραίνει τους Έλληνες. Το αντίθετο συμβαίνει".

Το δημοσίευμα αναφέρεται επίσης στον ρόλο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: "Το Βερολίνο επιμένει στη συμμετοχή του ΔΝΤ. Φοβάται ότι η Κομισιόν θα ήταν υπερβολικά επιεικής με τους Έλληνες. Τη Δευτέρα πάντως, ο Σόιμπλε φάνηκε πρόθυμος να το συζητήσει. Ήταν η πρώτη φορά που συζητήθηκε στο Eurogroup με ποιoν τρόπο θα μπορούσε να βοηθηθεί η Ελλάδα σε περίπτωση που αποδειχθούν υπερβολικά φιλόδοξοι οι δημοσιονομικοί στόχοι, ανέφερε μετά το πέρας των διαβουλεύσεων ο (επικεφαλής του Eurogroup) Ντάισελμπλουμ. Αυτή είναι η εξειδικευμένη προσέγγιση που απαιτεί το ΔΝΤ, είπε. Κύριοι πρωταγωνιστές σε αυτή τη συζήτηση ήταν ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε και ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ Τόμσεν. Κάθε τόσο οι δυο τους αποσύρονταν για ιδιαίτερες συνομιλίες. Διαμεσολαβητικό ρόλο είχε ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Ντάισελμπλουμ και ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μπρουνό Λεμέρ".

Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung τονίζει ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπορεί να ήταν μέχρι σήμερα αντίθετος σε οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος πριν το τέλος του τρέχοντος προγράμματος, αλλά τη Δευτέρα "προφανώς φάνηκε διατεθειμένος να εξειδικεύσει" τα πιθανά μέτρα. Ωστόσο η εφημερίδα επικαλείται εκτιμήσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ, σύμφωνα με τις οποίες για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, θα πρέπει το ΔΝΤ να αποδεχθεί δύο βασικές αρχές: "Πρώτον, τα μέτρα να κυμαίνονται στο πλαίσιο που είχε προσδιοριστεί τον Μάιο του 2016. Και δεύτερον, τα κράτη-μέλη να λάβουν μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος (τον Αύγουστο του 2018) την οριστική απόφαση για το τι πραγματικά είναι απαραίτητο και υλοποιήσιμο".

"Χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις"

Σε σχόλιο-ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες για το online πρόγραμμα του πρώτου καναλιού της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) ο δημοσιογράφος Ραλφ Σίνα αναφέρει ότι "το κούρεμα χρέους είναι ήδη εδώ". Πιο συγκεκριμένα: "Η άφεση χρέους για την Ελλάδα αποτελεί προ πολλού μία πραγματικότητα, καθώς έχουν συμφωνηθεί μακρά περίοδος χάριτος και γελοιωδώς χαμηλά επιτόκια.

 Όσο σθεναρά κι αν αντιτάσσεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην επίσημη απομείωση χρέους πριν από τις γερμανικές εκλογές, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα δουν, στην καλύτερη περίπτωση, να επιστρέφει ένα ελάχιστο ποσοστό των δανείων που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι. Για την Αθήνα η ΕΕ έχει γίνει προ πολλού μία ένωση μεταφοράς πόρων. Το τρέχον, τρίτο πρόγραμμα βοήθειας θα πρέπει να αντικατασταθεί τον επόμενο χρόνο από ένα τέταρτο πρόγραμμα βοήθειας. Σε διαφορετική περίπτωση η κρατική χρεοκοπία είναι προγραμματισμένη. Και αυτό γιατί η Ελλάδα δεν θα έχει, σε εύλογο χρονικό διάστημα, την απαραίτητη αξιοπιστία για να σταθεί στις αγορές. 

Όλες οι προβλέψεις της Κομισιόν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας αποτελούν, εδώ και χρόνια, απλό ευχολόγιο. Οι προσπάθειες για περικοπές και οι φορολογικές επιβαρύνσεις των τελευταίων ετών, καθώς και η άνθηση του τουρισμού δεν αλλάζουν το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις".

"Η Ελλάδα πρέπει να περιμένει" επιγράφεται σύντομο δημοσίευμα στην online έκδοση της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Σε ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες σημειώνεται ότι "παρά τις σκληρές προσπάθειες περικοπών, η απειλούμενη με χρεοκοπία Ελλάδα θα συνεχίσει να περιμένει μία ρητή διαβεβαίωση για την παροχή νέων δανείων. Όπως προκύπτει από διαπραγματευτικούς κύκλους, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε νέα βοήθεια".
Deutsche Welle 


Γιατί βγήκε μαύρος καπνός στο Eurogroup

Μπορεί η σχέση της Ελλάδας με τους εταίρους της να έχει εδώ και καιρό αλλάξει, αλλά δεν έχει αλλάξει όσο χρειάζεται για να εξέλθει από την παγίδα «αργού θανάτου». Κι αυτό, παρότι έχει πληρώσει βαρύ τίμημα, που με την υπερψήφιση των πρόσθετων μέτρων την περασμένη εβδομάδα γίνεται βαρύτερο.

 

 του Σταύρου Λυγερού

Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον απομονωμένη, είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να ξεφύγει από την παγίδα. Στην πραγματικότητα, το μίγμα οικονομικού εθνικισμού και πολιτικής αδιαλλαξίας που χαρακτηρίζει τη στάση του Βερολίνου μας υποχρεώνει να κρατάμε μικρό καλάθι. Η στάση του Σόιμπλε στο Eurogroup της 22ας Μαΐου επιβεβαιώνει αυτή τη θεώρηση.

Η γερμανική αδιαλλαξία τορπίλισε τις προσπάθειες να βρεθεί συμφωνία τη Δευτέρα. Η εξέλιξη αυτή έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ήδη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ταυτοχρόνως, όμως, υποσκάπτει και την πίστη των ευρωπαϊκών λαών στην ικανότητα της Ευρωζώνης να δίνει λύσεις σε ζωτικά προβλήματα των χωρών-μελών, αλλά και στο δικό της υπαρκτό πρόβλημα επιβίωσης.

Όπως φάνηκε και από τις; μετέπειτα δηλώσεις του, ο Σόιμπλε εξαντλεί τα χρονικά περιθώρια σε μία προσπάθεια να εκβιάσει με σκοπό να πάρει αυτό που θέλει. Όλα δείχνουν, ωστόσο, ότι το ΔΝΤ δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Και να το ήθελε η Λαγκάρντ δεν έχει περιθώρια.

Είναι πολύ στριμωγμένη από το Συμβούλιο του Ταμείου. Τα περισσότερα μέλη του δεν θέλουν τη συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα. Γι’ αυτό θα είναι πολύ αυστηροί με την τήρηση των κανόνων όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Για να πεισθούν, η Λαγκάρντ πρέπει να πάει με πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις στα χέρια.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η εκκρεμότητα παραπέμπεται για την επόμενη σύνοδο του Eurogroup, στις 15 Ιουνίου. Μέχρι τότε, η ελληνική οικονομία παραμένει στην παγίδα της αβεβαιότητας. Με άλλα λόγια, τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι Έλληνες.

Αντικείμενο των διαπραγματεύσεων είναι αφενός ο προσδιορισμός από τώρα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αφετέρου ο καθορισμός του ύψους και της διάρκειας του πρωτογενούς πλεονάσματος για μετά το 2018.
Πριν τη σύνοδο, στην Κομισιόν προεξοφλούσαν πως η ψήφιση των προαπαιτούμενων από την ελληνική Βουλή ουσιαστικά οριστικοποιεί την έγκαιρη εκταμίευση της δόσης. Κι αυτό, παρότι το γερμανικό και το ολλανδικό Κοινοβούλιο έχουν θέσει ως όρο τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Προεξοφλούσαν, δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πρόβλημα με την έγκαιρη αποπληρωμή των ελληνικών ομολόγων που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και τα οποία λήγουν τον Ιούλιο (περίπου εφτά δισ ευρώ).
Αν και θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλεισθεί να προκύψει «ατύχημα» το ενδεχόμενο αυτό συγκεντρώνει πολύ λίγες πιθανότητες. Για την Αθήνα, όμως, αυτό δεν είναι αρκετό. Επιδιώκει από τώρα προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων, κατά τρόπο που να οδηγήσουν σε γενναία ελάφρυνση του χρέους. Στην επιδίωξή της αυτή έχει σύμμαχο το Ταμείο. Χωρίς την πίεση που αυτό ασκεί στο Βερολίνο, η Ευρωζώνη δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει ουσιαστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Το «κόκκαλο» και το «ψαχνό»

Από τη στιγμή που υποχώρησε και αποδέχθηκε τα πρόσθετα μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει γίνει υπέρμαχος της συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Και είναι λογικό. Αφού πλήρωσε τόσο υψηλό τίμημα, θέλει να πάρει και το θετικό, που είναι η απαίτηση της Λαγκάρντ για γενναία ελάφρυνση του χρέους. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, ξεκαθάρισε πως εάν τελικώς το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει και δεν εφαρμοσθούν τα μεσοπρόθεσμα, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα πρόσθετα μέτρα που ψήφισε την Πέμπτη.
Η ελάφρυνση του χρέους είναι πολύτιμο όπλο για την κυβέρνηση Τσίπρα, με την έννοια ότι θα το “πουλήσει” επικοινωνιακά για να εξισορροπήσει κάπως το βαρύ πολιτικό-εκλογικό κόστος από τα νέα επώδυνα μέτρα. Ταυτοχρόνως, όμως, είναι και προϋπόθεση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Αυτή με τη σειρά της είναι προϋπόθεση για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, η οποία και θα στείλει το μήνυμα σε επενδυτές και αγορές ότι η χώρα γύρισε σελίδα.

Ο Κερέ (μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ) ήταν προ ημερών σαφής. Για να συζητήσει η ΕΚΤ την ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση πρέπει να γίνουν τρία βήματα:
  • Το πρώτο είναι το αυριανό Eurogroup να καταλήξει σε συμφωνία και για το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
  • Το δεύτερο και δεδομένο βήμα είναι ο ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) να δώσει την έκθεσή του για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης.
  • Το τρίτο βήμα είναι το Συμβούλιο του ΔΝΤ να αποφασίσει τη συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα.
Σύμφωνα με καλά ενημερωμένη πηγή, η Λαγκάρντ είχε πριν τη σύνοδο του Eurogroup καταστήσει σαφές στον Σόιμπλε ότι το Ταμείο δεν πρόκειται να συμφωνήσει με μία γενικόλογη απόφαση. Το γεγονός ότι η αντίστοιχη γενικόλογη δέσμευση του Eurogroup το Νοέμβριο του 2012 έμεινε επιταγή χωρίς αντίκρισμα ήταν αιτία που η γενική διευθύντρια Λαγκάρντ είχε γίνει στόχος εσωτερικής κριτικής στο ΔΝΤ . Κι αυτό, επειδή η ίδια είχε δεσμευθεί στο Συμβούλιό του ότι η ελάφρυνση θα γινόταν.
Κατά την ίδια πηγή, η γενική διευθύντρια έχει, επίσης, διαμηνύσει στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι η δήλωσή του πως η ελάφρυνση δεν είναι δεδομένη και πως το ζήτημα αυτό θα εξετασθεί μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου έχει επιβαρύνει το κλίμα στο ΔΝΤ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθιστά δυσκολότερη τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Η κυβέρνηση Τραμπ με δυσκολία και με αυστηρούς όρους έχει συναινέσει στη συμμετοχή του Ταμείου και δεν πρόκειται να κάνει επ’ αυτού εκπτώσεις.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, στις διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, η Λαγκάρντ έχει ζητήσει –στο πλαίσιο μίας συνολικότερης πρότασης– το πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2022 να πέσει από το 3,5% του ΑΕΠ στο 2,5% και στη συνέχεια να μειώνεται σταδιακά μέχρι το 1%.

Ο Σόιμπλε το είχε απορρίψει, αντιπροτείνοντας μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5% του ΑΕΠ στο 2,75%, αλλά αυτό να ισχύσει για μία δεκαετία. Με τη σειρά της η γερμανική πρόταση απορρίφθηκε από το ΔΝΤ. Η Ευρωζώνη προς το παρόν τουλάχιστον επιμένει στο 3,5% για μία πενταετία, σύμφωνα με τη δήλωση Ντάισελμπλουμ.

Διαπραγματευτική η γερμανική σκλήρυνση;

Οι πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες των Χριστιανοδημοκρατών έχουν αμβλύνει την πολιτική πίεση που ένοιωθε η καγκελάριος. Το γεγονός αυτό της αφήνει μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων στο ελληνικό μέτωπο. Η στάση του Σόιμπλε, όμως, έδειξε ότι δεν υπάρχει πρόθεση -τουλάχιστον προς το παρόν- αξιοποιήσει αυτά τα περιθώρια.

Επιβεβαιώνονται όσοι υπογραμμίζουν τη δομική ανελαστικότητα της γερμανικής πλευράς. Όσοι πριν το Eurogroup εκτιμούσαν πως ο Σόιμπλε θα τράβαγε το σκοινί, θεωρώντας πως έχει την πολυτέλεια να στείλει την ελληνική εκκρεμότητα στα μέσα Ιουνίου.

Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, πως πριν τη σύνοδο του Eurogroup συνήλθε το Euro Working Group, ενώ πραγματοποιήθηκε και σύσκεψη (ο Ντάισελμπλουμ, ο Σόιμπλε, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Λεμέρ και ο Τόμσεν) για εξεύρεση συμβιβασμού. Ο Γιούνκερ προσπάθησε προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά η επιρροή της Κομισιόν σ’ αυτό μέτωπο είναι περιορισμένη.
Παρά το γεγονός ότι δεν έχει ληφθεί πολιτική απόφαση, έχουν -σε τεχνικό επίπεδο– γίνει αντικείμενο επεξεργασίας διάφορα σενάρια, ώστε το Eurogroup να έχει όλες τις επιλογές στο τραπέζι. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένη πηγή, μάλιστα, ένα από αυτά τα σενάρια, το οποίο έχουν ετοιμάσει τεχνοκράτες από τον ESM και την ΕΚΤ, έχει τεθεί υπόψη και του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με αυτό, προβλέπεται εναλλακτικά εγγύηση, ή πρόωρη αποπληρωμή του ελληνικού χρέους προς το ΔΝΤ. Η πρόωρη αποπληρωμή μπορεί να γίνει με επαναγορά αυτών των δανείων με χρήματα από δύο πηγές:
  • Πρώτον, από το αδιάθετο αποθεματικό που προοριζόταν για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
  • Δεύτερον, από τα σημαντικά κέρδη που αποκομίζουν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης από την αποπληρωμή των ελληνικών ομολόγων στο άρτιο. Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΚΤ είχε αγοράσει αυτά τα ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλές τιμές.
Οι οφειλές προς το ΔΝΤ ανέρχονται σε 13 δισ ευρώ για το 2019. Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας κίνησης είναι ότι τα επιτόκια του ΕSM είναι εμφανώς χαμηλότερα από τα επιτόκια που χρεώνει το Ταμείο και οι προθεσμίες εξόφλησης μεγαλύτερες. Η Ελλάδα έτσι θα απαλλαγεί από βάρος.
Μία τέτοια διευθέτηση θα διευκόλυνε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Αρμόδια πηγή υποστηρίζει ότι ο ESM δεν θα είχε πρόβλημα από μία τέτοια διευθέτηση. Πιθανότατα, άλλωστε, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί όλο το ποσό της δανειακής σύμβασης των 86 δισ ευρώ. Μέχρι σήμερα έχουν εκταμιευθεί 36 δισ.
Επίσης, ο ESM δεν θα είχε πρόβλημα εάν ο χρόνος αποπληρωμής των υφιστάμενων δανείων επιμηκυνόταν κατά 10, 15, 20 ή ακόμη και περισσότερα χρόνια. Το ζήτημα αυτό είναι –σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες– σε ακτίνα συμφωνίας, γεγονός που επίσης διευκολύνει το ΔΝΤ να θεωρήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο.

Δεν ήθελαν να ακούσουν

Μέχρι πρότινος, στη Γερμανία δεν ήθελαν να ακούσουν γι’ αυτά. Σιγά-σιγά, όμως, αρχίζουν αυτά τα σενάρια να συζητούνται. Ο Σόιμπλε, όμως, επιμένει να πετάει την μπάλα μετά το καλοκαίρι του 2018. Από την άλλη, επιμένει για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όπως απαιτεί και η Κοινοβουλευτική Ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών.
Πάντα σύμφωνα με το ίδιο σενάριο-πρόταση η Ευρωζώνη προσπαθεί να τεκμηριώσει τη χρηματοδοτική βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας έως το 2025. Εκτιμά πως με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και την έξοδο στην Αγορές, η οικονομία θα εισέλθει σε τροχιά μεγέθυνσης. Με βάση υπολογισμούς επιχειρείται να αποδειχθεί ότι είναι εξασφαλισμένες οι αποπληρωμές του χρέους μέχρι το 2022, για την περίοδο δηλαδή που αναμένεται να ισχύει ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με αρμόδια ελληνική πηγή, εάν η Ευρωζώνη εγγυηθεί με κάποιον τρόπο τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας, το ΔΝΤ δεν θα έχει αντίρρηση. Ζητάει, όμως, εάν χρειασθεί, να εκδοθούν ομόλογα με ευρωπαϊκή εγγύηση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία έμμεση μορφή ευρωομολόγων, τα οποία ήταν και παραμένουν κόκκινο πανί για τη γερμανική πλευρά.
Το σενάριο που έχουν επεξεργασθεί ο ESM και η ΕΚΤ για αξιοποίηση ευρωομολόγων με σκοπό τη χρηματοδοτική στήριξη του ελληνικού προγράμματος προβλέπει την έκδοση με αποκλειστικό σκοπό τη χρηματοδότηση αποπληρωμών του ελληνικού χρέους. Η εκτίμηση των ειδικών είναι ότι εάν το επιτόκιο είναι ευνοϊκό οι Αγορές θα ανταποκριθούν.
Μία δεύτερη πηγή θα είναι η έκδοση ασφαλών ομολόγων υπό την εποπτεία της ΕΚΤ, ώστε να μην επηρεάζεται η πιστοληπτική αξιολόγηση κάθε δανειζόμενης χώρας-μέλους της Ευρωζώνης. Τέλος, χρήματα μπορούν να αντληθούν με εκδόσεις που θα έχουν σκοπό να μειώσουν το συνολικό χρέος της Ευρωζώνης.
Η τεχνική προετοιμασία για τα παραπάνω έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αν και είναι πολύ αμφίβολο εάν το Βερολίνο θα ανάψει το πράσινο φως για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Παρόλα αυτά –σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες– όλα τα παραπάνω έχουν ήδη πάρει έγκριση από το European Systemic Risk Board της ΕΚΤ ως εργαλεία που είναι συμβατά με την νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
 πηγή: stavroslygeros.gr