Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεανώ Φωτίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεανώ Φωτίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Θεανώ Φωτίου: «Η κυβέρνηση παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αναπήρων με το νέο κανονισμό επιβατών στα ΜΜΜ»

Κατάθεση Επίκαιρης ερώτησης: Η κυβέρνηση παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αναπήρων με το νέο κανονισμό επιβατών στα δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ).





Επίκαιρη ερώτηση με το παραπάνω θέμα υπέβαλα στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών διότι στο άρθρο 3 του νέου Κανονισμού Δικαιωμάτων Επιβατών που χρησιμοποιούν δημόσια μέσα μεταφοράς (λεωφορείο, τρόλεϊ, μετρό, τραμ) παραβιάζεται κατάφωρα το δικαίωμα των αναπήρων να μετακινούνται απρόσκοπτα με τα δημόσια ΜΜΜ.

Ενώ στην πρώτη παράγραφο του άρθρου ορίζεται ότι όλοι οι πολίτες, ιδιαίτερα άτομα με αναπηρία ή μειωμένη κινητικότητα δικαιούνται να κάνουν χρήση, χωρίς καμία άμεση ή έμμεση διάκριση, των δημόσιων οδικών μέσων μεταφοράς … και μέσων σταθερής τροχιάς στη δεύτερη παράγραφο αυτό το δικαίωμα αναιρείται δια της αναφοράς μιας εξαίρεσης που έθετε ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός του 2001:

Ότι δηλαδή μπορούν οι μεταφορείς να αρνούνται να εκδώσουν εισιτήριο ή να επιβιβάσουν άτομα με αναπηρία με μειωμένη κινητικότητα εφόσον, τόσο ο σχεδιασμός του οχήματος, όσο και οι στάσεις, αφετηρίες και τερματικοί σταθμοί των οχημάτων δεν είναι ασφαλείς.

Δηλαδή 12 χρόνια μετά τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό το Υπουργείο ομολογεί ότι δεν έχει γίνει καμία πρόοδος στον τομέα αυτόν και συγχρόνως δεν βάζει κανένα χρονικό όριο για να υλοποιήσουν τα Νομικά Πρόσωπα του Δημοσίου – μεταφορείς τα αναγκαία έργα. Μεταθέτει, δε, τις όποιες ευθύνες στους οδηγούς των οχημάτων που βέβαια δεν ευθύνονται για την αδιαφορία των φορέων τους και της Πολιτείας για την ασφάλεια των αναπήρων.

Καλώ τον Υπουργό να απαντήσει:

  1. Αν θα αποσύρει άμεσα τον λάθος Κανονισμό και θα εκπονήσει νέον χωρίς διακρίσεις στη μεταφορά αναπήρων από τα δημόσια λεωφορεία, τραμ, μετρό και τρόλεϊ

  2. Αν θα επιβάλει στα Νομικά Πρόσωπα των δημόσιων αστικών και περιαστικών μεταφορών να υλοποιήσουν άμεσα έργα υποδομών (οχήματα, στάσεις, αφετηρίες και τερματικούς σταθμούς) ώστε να μην αναγκάζονται οι χειριστές των οχημάτων να μην επιβιβάζουν ανάπηρους και εμποδιζόμενα άτομα.


________________________________________

* Η Θεανώ Φωτίου είναι καθηγήτρια του ΕΜΠπολιτικός και βουλευτής της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,  πρώην αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση του Σ.ΥΡΙΖΑ

Θεανώ Φωτίου: Η κυβέρνηση σχεδιάζει την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των πολιτών (vid)

• Τέσσερα ψεύδη αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν φροντίζει τους ευάλωτους αλλά σχεδιάζει την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωσή τους.

• Η στεγαστική κρίση αποδεικνύει ότι το ευαγγέλιο της ΝΔ για αυτορρύθμιση της ελεύθερης αγοράς οδηγεί σε κοινωνική καταστροφή.

Κατά την ομιλία μου στην ολομέλεια της Βουλής για τον Π/Υ 2024, ανέφερα μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

Είναι μεγάλη εξαπάτηση το αφήγημα της κυβέρνησης ότι φροντίζει τους ευάλωτους συμπολίτες μας. Η αλήθεια είναι ότι σχεδιάζει την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση τους καθώς το 2024 μειώνει τον προνοιακό προϋπολογισμό σε πραγματικούς όρους, ενώ δεν θα υπάρχουν τα διάφορα –passes και τα τελευταία χρόνια η ακρίβεια στα τρόφιμα υπερβαίνει το 30% και στα ενοίκια το 40%. Γι’ αυτό 7 στους 10 Έλληνες πιστεύουν ότι κινδυνεύουν από φτώχεια.

 

Αυτά αποδεικνύονται από 4 ψεύδη – εξαπατήσεις της κυβέρνησης όπου η αλήθεια είναι ότι:

  1. Η κυβέρνηση δεν αυξάνει τον προνοιακό π/υ αλλά τον μειώνει τουλάχιστον κατά 680 εκ. ευρώ λόγω πληθωρισμού και αύξησης του ΑΕΠ.

  2. Το 2023 η κυβέρνηση έδωσε 423 εκ. ευρώ λιγότερα απ’ όσα υποσχέθηκε κι έτσι «κατάφερε» να δώσει δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, ενώ έμειναν αδιάθετα και 122 εκ. ευρώ. 

  3. Οι ενισχύσεις τα Χριστούγεννα μέσω ΟΠΕΚΑ και ΕΦΚΑ για ανάπηρους, ανασφάλιστους υπερήλικες και ακραία φτωχούς θα είναι χαμηλότερες απ’ ότι πέρυσι.

  4. Δεν δίνονται ούτε καν οι ανεπαρκείς αυξήσεις 8% για τα επιδόματα τέκνων (παρά το δημογραφικό), ενοικίου (παρά τη στεγαστική κρίση) και ανασφάλιστων υπερηλίκων.

• Πίσω από αυτές τις εξαπατήσεις κρύβεται το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ της ΝΔ και της Νέας Αριστεράς. Εμείς θεωρούμε τις δαπάνες της υγείας , της εκπαίδευσης , της πρόνοιας, της στέγης και των δημόσιων αγαθών αναπτυξιακές. Η ΝΔ τις θεωρεί αντι-αναπτυξιακές και τις αναθέτει στην οικογένεια και τη φιλανθρωπία. Πρόκειται για παρωχημένη άποψη που δεν τη συμμερίζονται πλέον ούτε καν οργανισμοί ιδεολογικά συγγενείς προς τη ΝΔ όπως το ΔΝΤ.

• Η στεγαστική κρίση στη χώρα μας που ρημάζει νέους και νοικοκυριά μεσαίων εισοδημάτων είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Η κρίση αυτή αποδεικνύει ότι το ευαγγέλιό της ΝΔ για αυτορρύθμιση της ελεύθερης αγοράς οδηγεί σε κοινωνική καταστροφή.

Οι προτάσεις της Νέας αριστεράς για την κοινωνική προστασία είναι:

  • Να διπλασιαστεί ο προϋπολογισμός για κοινωνική προστασία σε βάθος πενταετίας ώστε να αυξηθούν τα επιδόματα και κυρίως οι υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας: για το παιδί, τον ανάπηρο, τον ηλικιωμένο, τον πρόσφυγα. Οι υπηρεσίες αυτές αντιμετωπίζουν το δημογραφικό και την ενεργή γήρανση. Αντιμετωπίζουν όμως και τις πολλαπλές μορφές βίας, την τεράστια μάστιγα των τελευταίων χρόνων.

  • Άμεση αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης με μέτρα όπως:
  1. Να επιτρέπεται η βραχυχρόνια μίσθωση ΜΟΝΟ σε φυσικά πρόσωπα για έως τρία ακίνητα ανά ΑΦΜ ιδιοκτήτη/διαχειριστή και, κυρίως, να απαγορεύεται σε νομικά πρόσωπα διότι υποκρύπτουν τουριστικό προϊόν.

  2. Για τις έτοιμες προς χρήση κατοικίες ιδιωτών, να εφαρμοστεί πολιτική παραχώρησης προς το κράτος για διάστημα 5-10 ετών, έναντι ενός ελκυστικού πακέτου κινήτρων (με φοροελαφρύνσεις, ενεργειακή αναβάθμιση, ασφάλεια κατά πυρός και φυσικών καταστροφών κ.λπ.). Το κράτος και οι Δήμοι μπορούν να διαθέσουν τέτοιες κατοικίες με χαμηλό ενοίκιο. Έτσι επιτυγχάνονται δύο στόχοι: μείωση ενοικίων και άσκηση κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής.

Θεανώ Φωτίου: Ανασφάλιστοι οι απασχολούμενοι στο πρόγραμμα «Προσωπικός Βοηθός Αναπήρου»


Θεανώ Φωτίου: Χωρίς ένσημα εργάζονται οι Προσωπικοί Βοηθοί των αναπήρων βιώνοντας κι εκείνοι τον εμπαιγμό που η κυβέρνηση επιφυλάσσει στους ανάπηρους.

 

Επιστολή διαμαρτυρίας γιατί εργάζονται ανασφάλιστοι δημοσιοποίησαν οι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος «Προσωπικός Βοηθός Αναπήρου». 

Εννέα μήνες μετά την έναρξη του πολυδιαφημισμένου από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό προγράμματος του «Βοηθού Αναπήρου» από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, οι προσωπικοί βοηθοί εργάζονται χωρίς ένσημα! 

Ενώ μηνιαίως ο ΟΠΕΚΑ, που σύμφωνα με τους όρους του προγράμματος, φέρεται ως εργοδότης, παρακρατεί το 25% της αμοιβής τους ως ασφαλιστική κράτηση εργοσήμου, οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε ένα ένσημο στον ΕΦΚΑ! Επομένως, ενδέχεται να μην έχουν ούτε ασφαλιστική ικανότητα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ! Δηλαδή ένα πιλοτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας και Κοιν. Ασφάλισης που συνεχίζεται από το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας όπου πλέον υπάγεται ο ΟΠΕΚΑ, εφαρμόζεται χωρίς να έχει διασφαλιστεί η ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων στον ΕΦΚΑ!!! 

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν εξ αρχής εμπαιγμός για τους ανάπηρους αφού θα έδινε προσωπικό βοηθό σε ελάχιστους σε σχέση με τις ανάγκες. Σήμερα αποδεικνύεται ότι απέτυχε να συνδράμει ακόμη και αυτούς τους ελάχιστους. Από τους 1.000 ανάπηρους της Αττικής που υποτίθεται ότι θα κάλυπτε το 2022 και τους 2.000 πανελλαδικά μετά το 2023, ξεκίνησε μόλις τον Απρίλιο του 2023 για την Αττική και σήμερα μόνον 429 ανάπηροι έχουν πάρει Βοηθό. Τώρα μαθαίνουμε ότι αυτός ο Βοηθός είναι και ανασφάλιστος! Ενώ καμία ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει για την πανελλαδική επέκταση του προγράμματος.

Καλούμε τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς Εργασίας και Κοιν. Ασφάλισης και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας να λύσουν άμεσα το πρόβλημα και να θέσουν σε πλήρη εφαρμογή το πιλοτικό πρόγραμμα για όλη την επικράτεια.
 
 Θεανώ Φωτίου

Τη Δευτέρα (4/12) στις 19:00 η εκδήλωση των «11» στο Σεράφειο, για την ανακοίνωση της Κ.Ο. της «ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» (vid)

Απόψε, Δευτέρα και στις 7 το απόγευμα στο Σεράφειο (Εχελιδών 19 & Πειραιώς 144) θα ανακοινωθεί επίσημα η νέα κοινοβουλευτική ομάδα των «11», σε ανοιχτή εκδήλωση.

Tον νέο αυτό φορέα θα αποτελούν οι βουλευτές: Αναγνωστόπουλου Σία, Αχτσιόγλου Έφη, Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, Ηλιόπουλος Νάσος, Πέρκα Πέτη, Τζανακόπουλος Δημήτρης, Τζούφη Μερόπη, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Φερχάτ Οζγκιούρ, Φωτίου Θεανώ και Χαρίτσης Αλέξης



 

Το προεδρείο της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχει ως εξής: 

  • Πρόεδρος ΚΟ: Αλέξης Χαρίτσης
  • Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νάσος Ηλιόπουλος
  • Γραμματέας ΚΟ: Πέτη Πέρκα. 

 Η ανακοίνωση των «11»

«Σας προσκαλούμε τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στις 19.00 στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων ( Εχελιδών 19 & Πειραιώς 144, Αθήνα) στην ανοιχτή εκδήλωση για την παρουσίαση της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας των 11 ανεξάρτητων βουλευτών της Αριστεράς».

Αξίζει να σημειωθεί πως το πρωί της Παρασκευής ο επικεφαλής της νέας Κ.Ο., Αλέξης Χαρίτσης, μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ανέφερε πως τη Δευτέρα θα παρουσιαστεί το όνομα και το σύμβολο της νέας ομάδας στο πλαίσιο πολιτικής εκδήλωσης.

Δημ. Παπαδημούλης: Στο ευρωκοινοβούλιο θα εκπροσωπήσω τους «11»

«Θέλοντας να είμαι συνεπής με την πορεία μου 50 χρόνια στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, επέλεξα να στηρίξω τον υπό διαμόρφωση φορέα και τη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα που ολοκληρώνει τη συγκρότησή της αύριο», έκανε γνωστό σε συνέντευξή του ο Δημήτρης Παπαδημούλης μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.

Πρόσθεσε ότι «είναι προφανές ότι και στο ευρωκοινοβούλιο θα εκπροσωπήσω αυτή τη νέα ομάδα και τον νέο φορέα, και με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή για τους λίγους μήνες που απομένουν. Εδώ και χρόνια έχω αποφασίσει, εξάλλου, ότι αυτή μου η θητεία είναι η τρίτη και τελευταία. Τα τελευταία δέκα χρόνια εκλέγομαι αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου με ποσοστά 75%, εκπροσωπώντας την ευρωομάδα της Αριστεράς, η οποία με στηρίζει επανειλημμένα, ομόφωνα».

Αντιπερισπασμός (!) Κασσελάκη στην εκδήλωση των «11»

ΣΥΡΙΖΑ: Αντιπερισπασμός Κασσελάκη στην πρεμιέρα των «11» - Παράλληλοι... μονόλογοι σε Σεράφειο και Alpha

Την ώρα που οι 11 βουλευτές που αποχώρησαν θα αποκαλύψουν το όνομα του νέου φορέα, ο Στέφανος Κασσελάκης θα θα παραχωρεί τηλεοπτική συνέντευξη στο δελτίο του Alpha.

Ο Αλέξης Χαρίτσης πρόεδρος της ΚΟ των «11» - Την Δευτέρα 4/12 το όνομά της

Όπως αποφάσισαν σε σύσκεψη που είχαν χθες στο γραφείο της Θεανώς Φωτίου στα Εξάρχεια, ο Αλέξης Χαρίτσης αναλαμβάνει πρόεδρος της ΚΟ των «11» , κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι αναλαμβάνουν οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νάσος Ηλιόπουλος και γραμματέας της ΚΟ η Πέτη Πέρκα.....

Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των βουλευτών που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ορίστηκε ο βουλευτής Μεσσηνίας και πρώην Υπουργός Αλέξης Χαρίτσης, μετά από συνεδρίαση που πραγματοποίησαν στα Εξάρχεια οι 11 βουλευτές.


Το προεδρείο της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχει ως εξής:
  • Πρόεδρος Κ.Ο.: Αλέξης Χαρίτσης
  • Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νάσος Ηλιόπουλος
  • Γραμματέας Κ.Ο.: Πέτη Πέρκα
Οι βουλευτές που συγκροτούν τη νέα κοινοβουλευτική ομάδα είναι οι:
  1. Αναγνωστοπούλου Σία
  2. Αχτσιόγλου Έφη
  3. Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, 
  4. Ηλιόπουλος Νάσος
  5. Πέρκα Πέτη
  6. Τζανακόπουλος Δημήτρης
  7. Τζούφη Μερόπη
  8. Τσακαλώτος Ευκλείδης
  9. Φερχάτ Οζγκιουρ, 
  10. Φωτίου Θεανώ, και 
  11. Χαρίτσης Αλέξης.
Ουσιαστικά, οι δύο βουλευτές της «Ομπρέλας», Ευκλείδης Τσακαλώτος και Πέτη Πέρκα, έλαβαν ρόλους στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα.

Η επίσημη ανακοίνωση μαζί με το όνομα της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα (4/12).

Ποιος είναι ο πρόεδρος της ΚΟ των «11»

Ο Αλέξης Χαρίτσης γεννήθηκε το 1977 και μεγάλωσε στην Καλαμάτα.

Είναι βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούλιο του 2019.

Το διάστημα 2015-2019 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών, Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης (αρμόδιος για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ, για θέματα βιομηχανίας και για την Αναπτυξιακή Στρατηγική), Υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ.

Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2013.

Aπόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, με ειδίκευση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα σε θέματα ενέργειας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αποχώρησε η ομάδα Αχτσιόγλου από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ - Παραιτείται και ο Παπαδημούλης

Τις επιστολές ανεξαρτητοποίησης, όχι μόνο των ίδιων, αλλά και της ομάδας στην οποία παραδίδουν, σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, στον πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα οι βουλευτές Αλέξης Χαρίτσης και Νάσος Ηλιόπουλος που βρίσκονται αυτή την ώρα, πρωί Πέμπτης 23/11, στο γραφείο του.

 Ο Νάσος Ηλιόπουλος και ο Αλέξης Χαρίτσης ενημέρωσαν τον πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα για την ανεξαρτητοποίηση

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο Αλέξης Χαρίτσης και ο Νάσος Ηλιόπουλος ενημέρωσαν τον πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα για την ανεξαρτητοποίηση 9 βουλευτών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πρόκειται για τους εξής βουλευτές: Αναγνωστόπουλου Σία, Αχτσιόγλου Έφη, Ζειμπεκ Χουσεΐν,
Ηλιόπουλος Νάσος, Τζανακόπουλος Δημήτρης, Τζούφη Μερόπη, Φερχάτ Οζγκιουρ, Φωτίου Θεανώ, Χαρίτσης Αλέξης.

Σε πολιτικό κείμενο, που δόθηκε στη δημοσιότητα και εστάλη και στους γραμματείς του κόμματος, οι βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και άλλα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής εξηγούν τους λόγους που τους οδήγησαν να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του "εσωτερικού εχθρού" και της "Πέμπτης Φάλαγγας". Όταν δεν επιλέγουν τις επιθέσεις και τις προσβολές, καταφεύγουν σε έναν απλουστευτικό, κενό περιεχομένου, λόγο με γενικόλογα συνθήματα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας» υποστηρίζουν.

«Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος» συνεχίζουν.

«Εμείς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, σήμερα αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Το βήμα που κάνουμε εκκινεί από μια σκληρή παραδοχή. Η κατάσταση που έχει παγιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε, να υλοποιήσουμε και να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο με βάση το οποίο διεκδικήσαμε την υποστήριξη και την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις» σημειώνουν. «Έχει έρθει η ώρα για μια επανεκκίνηση της Δημοκρατίας» αναφέρουν. «Σε αυτόν τον στόχο θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις» καταλήγουν.
Ολόκληρο το κείμενο της αποχώρησης

Για μια πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Συνεχίζουμε.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Οι εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 ανέδειξαν μια ισχυρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία νιώθει παντοδύναμη να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να επιβάλλει μια δεξιά ατζέντα σε κρίσιμα θέματα που σφραγίζουν το μέλλον της χώρας. Ο πολιτικός άξονας έχει μετατοπιστεί προς τα Δεξιά, η άκρα Δεξιά και οι αντιδραστικές αντιλήψεις κερδίζουν έδαφος, η βαρβαρότητα της καθημερινότητας μετατρέπεται σε νέα κανονικότητα. Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, οι δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται σε απόσταση από τις αγωνίες και τα προβλήματα των πολιτών. Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό. Απουσιάζει ένα σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο που πείθει, όχι ρητορικά, αλλά στην πράξη, ότι μπορούμε να νικήσουμε την κυριαρχία της Δεξιάς. Και όμως. Οι δυνατότητες υπάρχουν. Εκατομμύρια πολίτες αναζητούν μια ισχυρή, προγραμματική και οραματική αντιπολίτευση που θα μπορέσει να εκφράσει ένα νέο σχέδιο για την προοδευτική αναγέννηση της χώρας. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αλλά αυτό απαιτεί μια σύγχρονη αριστερή πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Που θα πείθει και θα εμπνέει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του «εσωτερικού εχθρού» και της «Πέμπτης Φάλαγγας». Όταν δεν επιλέγουν τις επιθέσεις και τις προσβολές, καταφεύγουν σε έναν απλουστευτικό, κενό περιεχομένου, λόγο με γενικόλογα συνθήματα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος. Ένδειξη αυτής της παθογένειας είναι οι θέσεις που εκφράζει ο Πρόεδρος για κρίσιμα ζητήματα, όπου με ευκολία τη μια μέρα δηλώνει την υποταγή του κόμματος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την άλλη ξεσπαθώνει ρητορικά,αλλά καθόλου πειστικά εναντίον τους. Η αναξιοπιστία του, η υπονόμευση του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), η αυταρχική συμπεριφορά που είδαμε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή.

Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο αναγνωρίζουμε την ανάγκη και αναλαμβάνουμε την ευθύνη μιας αποφασιστικής τομής στην πορεία εκφυλισμού και απαξίωσης της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα μας. Αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και απομάκρυναν από κοντά μας προοδευτικούς πολίτες καλής θέλησης. Την ίδια στιγμή παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεωκοπημένης χώρας. Κρατάμε από την πολύτιμη και δύσκολη αυτή μάχη τις μεγάλες τομές στην κοινωνική και εργατική πολιτική, την επιτυχία της εξόδου από τα Μνημόνια, την εθνική αυτοπεποίθηση που οδήγησε στην Συμφωνία των Πρεσπών. Και κυρίως κρατάμε την επίγνωση ότι η σύγχρονη Αριστερά είναι αυτή που συγκρούεται και σχεδιάζει, που μιλά συγκεκριμένα και αναλαμβάνει την ευθύνη της άσκησης πολιτικής, που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων στο σήμερα. Η δική μας Αριστερά δεν περιορίζεται στη θέση της συνεπούς αντιπολίτευσης. Είναι η Αριστερά που διεκδικεί την κυβέρνηση. Λέει αυτό που πιστεύει και πιστεύει αυτό που λέει.

Εμείς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, σήμερα αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.Το βήμα που κάνουμε εκκινεί από μια σκληρή παραδοχή. Η κατάσταση που έχει παγιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε, να υλοποιήσουμε και να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο με βάση το οποίο διεκδικήσαμε την υποστήριξη και την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.Η ιδεολογική μετατόπιση από αρχές και αξίες της σύγχρονης Αριστεράς, η ανεπάρκεια και οι αντιφατικές τοποθετήσεις της νέας ηγετικής ομάδας, στερούν κάθε αξιοπιστία. Ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων από όλο το φάσμα της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και της Οικολογίας και νικηφόρας πορείαςενάντια στην πολιτική της ΝΔ.

Σήμερα όμως κάνουμε ένα βήμα που κοιτάει στο μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικά ισχυρή και προγραμματικά οραματική προοδευτική αντιπολίτευση, που όχι μόνο θα αμφισβητεί την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Αυτό απαιτεί τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού περιεχομένου πάνω στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας: την κλιματική κρίση που επικαθορίζει συνολικά μία νέα ιστορική περίοδο, την ενδυνάμωση της εργασίας στις νέες προκλήσεις, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τις κοινωνικές ανισότητες, τις σύγχρονες έμφυλες και φεμινιστικές διεκδικήσεις, το περιεχόμενο και τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Τα σύγχρονα αιτήματα που συνομιλούν με τον στρατηγικό στόχο για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους.

Δική μας φιλοδοξία είναι να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός αριστερού και προοδευτικού χώρου που θα διαμορφώσει τις απαντήσεις και το πολιτικό σχέδιο που θα ανταποκρίνεται στις αναζητήσεις και στις προσδοκίες των πολιτών. Όχι μόνοι και μόνες μας. Όχι με τη λογική της τεχνητής συγκόλλησης παλιών ή νέων θραυσμάτων. Αλλά μέσα από την πολιτική και οργανωτική δουλειά από τα κάτω, από την ανασύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων, από την διαμόρφωση ενός σύγχρονού πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος με τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, με τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα, με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, με τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη ενάντια στους αποκλεισμούς, στις διακρίσεις, στις δυσκολίες και στον εκφασισμό της καθημερινής ζωής.

Μπορούμε να νικήσουμε. Το 2024 σφραγίζεται από το ορόσημο των 50 ετών της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Έχει έρθει η ώρα για μια επανεκκίνησητης Δημοκρατίας. Μια νέα πορεία για τη χώρα που θα στηρίζεται στα μεγάλα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή θα προωθεί αποφασιστικές τομές και προοδευτικές πολιτικές που δίνουν υπόσταση στο σύγχρονο περιεχόμενο της Δημοκρατίας: μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μια κοινωνία ασφάλειας, συμπερίληψης και καλύτερης ζωής.

Σε αυτόν τον στόχο θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
  1. ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
  2. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΝΑΣΟΣ
  3. ΑΚΡΙΒΟΥΛΗ ΖΩΗ
  4. ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
  5. ΑΛΕΞΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ
  6. ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ
  7. ΑΜΠΑΤΖΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
  8. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΑ
  9. ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΦΗ
  10. ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ ΒΑΛΙΑ
  11. ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗ ΜΑΡΙΑ
  12. ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗΣ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ
  13. ΒΑΡΕΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
  14. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ (ΒΙΚΥ)
  15. ΒΕΡΕΛΗ ΒΑΣΩ
  16. ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ (ΕΛΙΖΑ)
  17. ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
  18. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
  19. ΖΑΒΟΓΙΑΝΝΗ ΗΡΩ
  20. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΑΣΟΣ
  21. ΘΕΟΧΑΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΑΙΤΗ)
  22. ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
  23. ΚΑΛΑΜΑΡΗ ΜΑΡΙΑ
  24. ΚΑΛΕΣΗ ΕΛΙΖΑ
  25. ΚΑΛΦΑΚΑΚΟΥ ΡΙΑ
  26. ΚΑΡΑΤΣΙΟΥΜΠΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
  27. ΚΑΡΛΑΥΤΗ ΣΤΕΛΛΑ
  28. ΚΑΡΠΟΖΗΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ
  29. ΚΕΧΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
  30. ΚΙΟΥΡΗ ΧΑΡΑ
  31. ΚΟΛΤΣΙΔΑ ΔΑΝΑΗ
  32. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
  33. ΚΟΥΤΑ ΑΝΝΑ
  34. ΛΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
  35. ΛΟΓΟΘΕΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
  36. ΜΗΤΣΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
  37. ΜΠΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
  38. ΝΑΤΣΙΚΑ ΑΓΛΑΙΑ
  39. ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
  40. ΠΑΝΔΗ ΣΟΦΙΑ
  41. ΠΑΠΠΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
  42. ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
  43. ΡΟΔΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
  44. ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
  45. ΣΔΡΑΛΗ ΕΛΕΝΗ
  46. ΣΙΑΝΟΥ ΦΩΤΕΙΝΉ
  47. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
  48. ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
  49. ΤΖΟΥΦΗ ΜΕΡΟΠΗ
  50. ΤΟΠΑΛΙΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ
  51. ΤΡΑΥΛΟΥ ΟΛΓΑ
  52. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ ΧΑΡΙΣ
  53. ΦΕΡΧΑΡΤ ΟΖΓΚΙΟΥΡ
  54. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΥΑΝΘΙΑ
  55. ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΑΝΩ
  56. ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΑΛΕΞΗΣ
  57. ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Παραιτείται και ο Δημήτρης Παπαδημούλης - Ανακοινώνει ανεξαρτητοποίηση


Εκτός ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να βρεθεί ο Δημήτρης Παπαδημούλης καθώς σύμφωνα με πληροφορίες του Flash.gr θα ανακοινώσει την ανεξαρτητοποίησή του εντός της μέρας.

Ο κ. Παπαδημούλης έχει ήδη ασκήσει σκληρή κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη και η απόφασή του θεωρείται εδώ και καιρό αναμενόμενη.

ΣΥΡΙΖΑ: Η ομάδα Αχτσιόγλου επιλέγει την έξοδο από το κόμμα - Αποχώρηση της Νεολαίας Θεσσαλονίκης

Ολοκληρώθηκε η χθεσινή πανελλαδική τηλεδιάσκεψη της ομάδας Αχτσιόγλου — Μένουν μέχρι να φύγουν.… Τις επόμενες ημέρες οι ανακοινώσεις. Η προοπτική συγκρότησης κοινοβουλευτικής ομάδας.

Η πανελλαδική συνδιάσκεψη μέσω Διαδικτύου των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που πρόσκεινται στην Έφη Αχτσιόγλου ολοκληρώθηκε αργά την Κυριακή, με την πλειονότητα των πάνω από χιλίων στελεχών που συμμετείχαν να τάσσεται υπέρ της αποχώρησης από το κόμμα του οποίου ηγείται ο Στέφανος Κασσελάκης, χωρίς πάντως να προκύψει κάποια ανακοίνωση προς το παρόν.

Μόλις ένα βήμα πριν από την έξοδό τους από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ φαίνεται πως βρίσκονται τα μέλη της ομάδας των «6+6». Την Κυριακή έγινε η πανελλαδική συνδιάσκεψη, χωρίς πάντως να ανακοινωθεί άμεσα η αποχώρησή τους, κάτι το οποίο αναμένεται προσεχώς.

Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από το κλίμα που κυριάρχησε στη σύσκεψη, η οποία έγινε διαδικτυακά και στην οποία έλαβαν μέρος εκατοντάδες άτομα (κι όχι μόνο τα μέλη της ομάδας), μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Σωτήρης Βαλντέν. Σύμφωνα με πληροφορίες, το 90% όσων συμμετείχαν ζήτησε την άμεση αποχώρηση από το κόμμα. Επίσης, στην εισήγησή του ο Νάσος Ηλιόπουλος –που εκπροσωπούσε και τις απόψεις των υπόλοιπων της ομάδας– μίλησε ξεκάθαρα για «διαλυτική κρίση» στον ΣΥΡΙΖΑ, για «πολιτική ρίζα» του προβλήματος και για δύσκολη προσπάθεια συνεννόησης.

Στο πλαίσιο αυτό, η ομάδα των «6+6» φέρεται να εξετάζει και την προοπτική να συγκροτήσει δική της κοινοβουλευτική ομάδα. Υπενθυμίζεται ότι στην ομάδα των «6+6» βρίσκονται πολλά νέα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργοί και στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. Μεταξύ αυτών, η Έφη Αχτσιόγλου, ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο Αλέξης Χαρίτσης, η Σία Αναγνωστοπούλου, η Θεανώ Φωτίου, η Μερόπη Τζούφη και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Σύμφωνα με πηγές της ομάδας, έλαβαν μέρος περισσότερα από 1.000 στελέχη από όλη την Ελλάδα.

«Δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις συμβίωσης...»

«Η κατάσταση ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις αλλά και τις χυδαίες επιθέσεις δυσκολεύει κάθε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις συμβίωσης με την παρούσα ηγετική ομάδα», σημείωναν πηγές της ηγετικής ομάδας, μετά το τέλος της συνδιάσκεψης.

Ειδικότερα σημείωναν ότι «η κοινή εκτίμηση είναι ότι με ευθύνη της ηγετικής ομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αντιμετωπίζει μια κρίση με στοιχεία διάλυσης. Η ρίζα του προβλήματος είναι πρώτα από όλα θέμα πολιτικών επιλογών και πολιτικού ήθους. Δυστυχώς η ηγετική ομάδα αντί να επιτρέψει μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση σε αυτή την βάση επιλέγει σενάρια συνομωσίας και προσωπικές επιθέσεις». Τόνιζαν ότι «η κατάσταση ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις αλλά και τις χυδαίες επιθέσεις δυσκολεύει κάθε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης» και πως «υπό αυτές τις συνθήκες δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις συμβίωσης με την παρούσα ηγετική ομάδα».

Καταληκτικά, οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι «όλο αυτό το διάστημα έχουμε τοποθετηθεί και λειτουργήσει με βάση την ευθύνη για την ύπαρξη του αναγκαίου αριστερού και προοδευτικού σχεδίου απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε».

Σε κάθε περίπτωση, η ανακοίνωση για αποχώρηση φαίνεται πως είναι θέμα ημερών.

Αποχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης

Νωρίτερα, γνωστοποιήθηκε με κείμενο η αποχώρηση μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης ενώ αναμένεται νέο «κύμα εξόδου» οργανώσεων της Νεολαίας τις επόμενες ημέρες. Το Σάββατο προηγήθηκε η φυγή 26 μελών της Οργάνωσης ΑΕΙ-Ερευνητικών Κέντρων. 

Αναλυτικά το κείμενο αποχώρησης:

«Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έφερε στην επιφάνεια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα, τα οποία σήμερα έχουν πάρει τη μορφή μιας πρωτοφανούς κρίσης. Η κρίση αφορά όλα τα επίπεδα: την στρατηγική, την πολιτική κινητοποίηση, τις διαδικασίες απόφασης, τις συμμαχίες, ακόμα και την ίδια την ταυτότητα και τοποθέτηση του κόμματος. Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα κάθε οργάνωση του κόμματος και της νεολαίας οφείλει να τοποθετηθεί και επαναπροσδιορίσει το ρόλο της και τη θέση της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε το μοναδικό αριστερό εγχείρημα στη μεταπολεμική Ευρώπη που κατάφερε να βρεθεί στη θέση της κυβέρνησης. Την περίοδο της οικονομικής κρίσης οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδίωξαν να βγουν από αυτή με την επίθεση στο κόσμο της εργασίας, αναπτύσσοντας σε πλήρη ένταση ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο, όπως αυτό εκφράστηκε από τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να οργανώσει τις αντιστάσεις, να τις εκφράσει πολιτικά αλλά και να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από τη κρίση. Αποτέλεσμα της στρατηγικής αυτής ήταν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Ο συντριπτικός συσχετισμός δύναμης όμως οδήγησε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό και στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Παρόλα αυτά η διατήρηση της κυβέρνησης επέτρεψε σημαντικές μικρές και μεγάλες νίκες. Η μείωση της φτώχειας και των ανισοτήτων, σημαντικά βήματα στη δικαιωματική πολιτική, η συμφωνία των Πρεσπών κ.α. είναι μόνο μερικές στιγμές.

Εντός του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί αναβρασμός για τις εξελίξεις και αμηχανία που προκαλεί εντάσεις. Χαρακτηριστική η δημόσια αντιπαράθεση Πολάκη - Αναγνωστοπούλου με έντονες αιχμές εκατέρωθεν.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, μιλώντας στην «Εφ. Συν.» ζητά «ένα νέο "εσωκομματικό σύμφωνο συμβίωσης" που να ενισχύει τη μεταξύ μας ενότητα με κανόνες σεβαστούς απ' όλους και κοινή βούληση για αξιόπιστη δημόσια έκφραση του κόμματος. Ηγούμαι ενός κόμματος πολιτικής ενότητας και άρα δεν με φοβίζει η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων», αναφέρει χαρακτηριστικά προσπαθώντας να αποτρέψει νέες αποχωρήσεις.

Θεανώ Φωτίου: «Για ψηφοθηρικούς λόγους, η κυβέρνηση προσβάλλει τους απόδημους...» (vid)

Θεανώ Φωτίου: Για ψηφοθηρικούς και μόνον λόγους, η κυβέρνηση προσβάλλει τους απόδημους, απορρίπτει τις θέσεις τους και αντιτίθεται στα συμφέροντά τους για εκπροσώπησή τους στην Ελληνική Βουλή/

Μιλώντας στην Ολομέλεια για το Σ/Ν της άρσης περιορισμών στην ψήφο των αποδήμων, αναφέρθηκα αρχικά στις πυρκαγιές που καταστρέφουν πράσινο, περιουσίες και κατοικίες, και τον Πρωθυπουργό που τώρα ανακάλυψε την κλιματική κρίση την οποία αγνοούσε στο Μάτι.


Ως προς το συζητούμενο νομοσχέδιο, τόνισα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από το 2019 που ήρθε στη Βουλή ο ν. 4648/19 μέχρι σήμερα έχει την πάγια θέση ότι οι απόδημοι δικαιούνται να συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές χωρίς περιορισμούς με το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται. Και γι αυτό ή θα ψηφίζουν όλοι οι ομογενείς για συγκεκριμένο αριθμό εδρών χωρίς να προσμετράται η ψήφος στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, ή θα προσμετράται στο συνολικό αποτέλεσμα αλλά με περιορισμούς, όπως προέβλεπε ο ν. 4648/19. Η συμβιβαστική λύση του νόμου αυτού, του έδωσε τη δυνατότητα επίτευξης ευρείας πλειοψηφίας 287 ψήφων, στο πλαίσιο των επιταγών του Συντάγματος για διακομματικό διάλογο και συνθέσεις. Ενώ το παρόν Σ/Ν θα πάρει το πολύ 210 ψήφους, δηλαδή χωρίς τις ψήφους της «Νίκης» δεν θα περνούσε.

Σήμερα, ο χρόνος και η διαδικασία που επέλεξε η κυβέρνηση να φέρει το νομοσχέδιο ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια διαβούλευσης ή συναίνεσης. Εισηγείται να μην ψηφίζουν οι απόδημοι άμεσα τους δικούς τους εκπροσώπους αλλά να επηρεάζουν το εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα. Δεδομένου δε ότι η ιθαγένεια στη χώρα μας βασίζεται στο δίκαιο του αίματος, το εκλογικό σώμα κινδυνεύει να διευρυνθεί δυσανάλογα με πρόσωπα που θα αποκτήσουν την ιθαγένεια λόγω εγγύτερων ή απώτατων προγόνων ενώ δεν διατηρούν καμία σχέση με τη χώρα και την πολιτική της ζωή. Αυτό υπονομεύει την αυτοκυβέρνηση του λαού.

Η Κυβέρνηση, ενώ επί 4 χρόνια προετοίμασε με λάθος και ελλιπή τρόπο την εφαρμογή του νόμου 4648/19 ενώ δεν του έδωσε τον χρόνο να δοκιμαστεί, τώρα τον καταργεί, στο όνομα ενός επικοινωνιακού πατριωτισμού, καταστρατηγώντας το Σύνταγμα που μιλά για φειδώ στις αλλαγές του εκλογικού νόμου. Ενώ δεν υπάρχει καν απογραφή του πραγματικού αριθμού των αποδήμων για να καθοριστεί η ισότιμη εκπροσώπησή τους, περιφρονεί την πάγια θέση τους να έχουν τους δικούς τους βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο και εισηγείται να υπολογίζονται απλώς οι ψήφοι των αποδήμων στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατέθεσε τροπολογία που δίνει το δικαίωμα ψήφου σε όλους τους Έλληνες της διασποράς, χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς και χωρίς να αλλοιώνει τη βούληση του εθνικού εκλογικού σώματος. Προτείνει τέσσερις εκλογικές περιφέρειες και υπερκομματικό ψηφοδέλτιο, ώστε να έχουν οι απόδημοι τους δικούς τους βουλευτές, όπως ζητούν οι ίδιοι. Η πρότασή μας υιοθετεί το γαλλικό, ιταλικό και πορτογαλικό μοντέλο που κατά την Επιτροπή Συνταγματολόγων του Συμβουλίου της Ευρώπης (Επιτροπή της Βενετίας) αποτελούν βέλτιστες πρακτικές, ενώ βρίσκεται στον αντίποδα συστημάτων χωρών με μεγάλη διασπορά όπως το Ισραήλ, η Ιρλανδία κλπ, όπου οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού στερούνται το δικαίωμα ψήφου. Η κυβέρνηση, φυσικά απέρριψε την τροπολογία.
Και κατέληξα ότι καταψηφίζω το νομοσχέδιο που αποτελεί μια ψηφοθηρική ψευδεπίγραφη προσπάθεια της κυβέρνησης να υφαρπάσει απλώς αριθμό ψήφων από τους απόδημους στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα αδιαφορώντας προσβλητικά για τα δικά τους συμφέροντα και θέσεις.

ΣΥΡΙΖΑ: Ρεύματα, στηρίξεις και συμμαχίες των τεσσάρων "μνηστήρων"

Μολονότι το ψηφιδωτό των διεκδικητών της Προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δεν έχει τυπικά ολοκληρωθεί, εντούτοις η ανθρωπογεωγραφία των δηλώσεων στήριξης προς τους τέσσερις διεκδικητές του προεδρικού θώκου αποκτά ιδιαίτερη σημασία τόσο σε επίπεδο συμβολισμών, όσο και σε επίπεδο ομαδοποιήσεων...


Απελευθερωτικά λειτούργησε η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς βουλευτές και στελέχη παίρνουν σιγά σιγά θέση πλάι στον/στην υποψήφιο/α της αρεσκείας τους, δημιουργώντας τα πρώτα ρεύματα, αλλά και εντυπώσεις ενόψει των δύο γύρων για την εκλογή της νέας ηγεσίας του κόμματος.

Μολονότι το ψηφιδωτό των διεκδικητών της Προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δεν έχει τυπικά ολοκληρωθεί, καθώς δεν αποκλείονται και νέες είσοδοι μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου (καταληκτική ημερομηνία εκδήλωσης ενδιαφέροντος βάσει του Καταστατικού), εντούτοις η ανθρωπογεωγραφία των δηλώσεων στήριξης προς τους τέσσερις διεκδικητές του προεδρικού θώκου αποκτά ιδιαίτερη σημασία τόσο σε επίπεδο συμβολισμών, όσο και σε επίπεδο ομαδοποιήσεων, ιδίως μετά τον κατακερματισμό των δυνάμεων της «προεδρικής» πλειοψηφίας.

- Έφη Αχτσιόγλου: Προβάδισμα ως προς τον αριθμό επώνυμων στελεχών που έχουν προστεθεί στο πλευρό της φέρεται να διατηρεί η Έφη Αχτσιόγλου, καθώς νέος κύκλος δηλώσεων υποστήριξης προς το πρόσωπό της καταγράφηκε χθες από τους Γιάννη Μαντζουράνη, Γιάννη Ραγκούση, Κώστα Ζαχαριάδη, Δημήτρη Παπαδημούλη και Έλενα Ακρίτα. Η κ. Αχτσιόγλου έχει μέχρι στιγμής αποσπάσει οριζόντια τη δημόσια υποστήριξη μελών από τις περισσότερες τάσεις, καθώς υπέρ της υποψηφιότητάς της έχουν εκφραστεί ο Νίκος Βούτσης και η Θεανώ Φωτίου από την «Ομπρέλα», οι Νάσος Ηλιόπουλος και Αλέξης Χαρίτσης από την κίνηση «6 συν 6», οι βουλευτές Γιώργος Καραμέρος και Θεόφιλος Ξανθόπουλος, ο Νίκος Μπίστης από την τάση «Γέφυρα», ο Δημήτρης Χατζησωκράτης από την πρώην ΔΗΜΑΡ, η πρώην Υπουργός, Λούκα Κατσέλη, ο πρώην Υπουργός, Σταύρος Αραχωβίτης, η πρώην Υφυπουργός, Κατερίνα Παπανάτσιου, η πρώην Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μαριλένα Κοππά, η Λούκα Κατσέλη και η υποψήφια βουλευτής, Διάνα Βουτυράκου.

Κοντά στην πρώην Υπουργό Εργασίας φέρονται ακόμη οι: Γιάννης Δραγασάκης, Ευάγγελος Αποστολάκης, Όλγα Γεροβασίλη, Αλέκος Φλαμπουράρης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Προς την πλευρά Αχτσιόγλου φαίνεται να κλείνει και ο πρώην Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της διακυβέρνησης Τσίπρα, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ο οποίος δεν είχε αρνθεί το ενδεχόμενο να συμμετάσχει στην προεδρική κούρσα, πλάι σε κάποιον από τους υποψηφίους.

- Ευκλείδης Τσακαλώτος: Τις μεγαλύτερες δυνάμεις της «Ομπρέλας», αλλά και ονόματα εκπλήξεις συγκεντρώνει και η υποψηφιότητα του Ευκλείδη Τσακαλώτου, αρχής γενομένης από τους Χάρη Μαμουλάκη, Ανδρέα Ξανθό, Ειρήνη Αγαθοπούλου και Βιόλα Κώστη, που μετείχαν στο πάνελ της παρουσίασης της υποψηφιότητάς του. Επιπλέον, υπέρ της υποψηφιότητας του πρώην Υπουργού Οικονομικών φέρονται να τάσσονται οι πρώην Υπουργοί: Γιώργος Σταθάκης, Βαγγέλης Αποστόλου, Δημήτρης Βίτσας, Θοδωρής Δρίτσας, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης και Κωνσταντίνος Στρατής, αλλά και πρώην Βουλευτές όπως οι Νίκος Μανιός, Νίκος Συρμαλένιος, Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Αννέτα Καββαδία. Ακόμη, πρώην και νυν μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι Πάνος Λάμπρου, Κατερίνα Κνήτου και Χάρις Ματσούκα, αλλά και η Ελένη Πορτάλιου και ο Στρατής Μπουρνάζος. Ακόμη υπέρ του κ. Τσακαλώτου έχουν ταχθεί συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη όπως οι: Κώστας Αθανασίου, Νίκος Κούτσης, Μανώλης Σαρρής, Πέτρος Καλκανδής, Νίκος Τσιγώνιας.

- Νίκος Παππάς: Στο μεγαλύτερο τμήμα της μαζικότερης «προεδρικής» τάσης, της «Κίνησης Μελών» εντοπίζονται οι περισσότερες δυνάμεις του υποψήφιου για την Προεδρία του κόμματος, Νίκου Παππά. Τον τελευταίο φαίνεται να στηρίζουν πρώην Υπουργοί και Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, όπως οι: Γιώργος Τσίπρας, Ρένα Δούρου, Τρύφων Αλεξιάδης, Κατερίνα Νοτοπούλου, Χρήστος Γιαννούλης, Ραλλία Χρηστίδου, Θάνος Μωραϊτης και Γιάννης Μουζάλας, όπως και ο Παύλος Πολάκης. Κοντά στον πρώην Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται και στελέχη του κόμματος, όπως ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος και η Μάγκυ Δούση. Κομβικό ρόλο θα διαδραματίσει κατά την προεκλογική περίοδο υπέρ του Νίκου Παππά και ο πρώην Βουλευτής Ημαθίας, Άγγελος Τόλκας, ο οποίος έχει αναλάβει υπεύθυνος της καμπάνιας του πρώην Υπουργού.

- Στέφανος Τζουμάκας: Στην περίπτωση του Στέφανου Τζουμάκα, μέχρι στιγμής δεν έχουν εκδηλωθεί στελέχη υπέρ της υποψηφιότητάς του, αλλά εκτιμάται ότι ο ίδιος διαθέτει ισχυρή διείσδυση σε μεσαία στελέχη «πασοκικών» καταβολών, που έχουν ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η στάση της ΡΕΝΕ

Ζητούμενο το επόμενο διάστημα για τις εσωκομματικές ισορροπίες είναι προς τα που θα κλείνει και η εσωκομματική τάση ΡΕΝΕ (Πάνος Ρήγας, Αντώνης Κοτσακάς, Νίκος Σκορίνης, Χάρης Τσιόκας κα), με δεδομένο ότι στην τάση αυτή ανήκουν τόσο ο Διονύσης Τεμπονέρας, όσο και ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος. Ο μεν πρώτος ζήτησε παράταση του χρονοδιαγράμματος μέχρι τον Νοέμβριο ως προϋπόθεση για να συμμετάσχει στον εκλογικό στίβο για την Προεδρία, ενώ ερωτηθείς χθες στον ΣΚΑΪ για το ενδεχόμενο μιας πιθανής υποψηφιότητάς του ο Σωκράτης Φάμελλος απάντησε πως «δεν το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή να είμαι υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορώ να συνεισφέρω και από τη θέση που είμαι να μην πάνε χαμένες αυτές οι 45 μέρες. Αυτή τη στιγμή υπάρχει πυκνό κοινοβουλευτικό έργο που δεν μπορώ να το σκεφτώ».

Modus operandi

Με τις πρώτες ομαδοποιήσεις να αποτελούν, ωστόσο, γεγονός, αυτό που αναμένεται τις επόμενες ώρες είναι να οριστεί ένας εκπρόσωπος από κάθε υποψήφιο, ώστε και οι τέσσερις μαζί να αναπτύξουν έναν σταθερό δίαυλο επικοινωνίας, προκειμένου η εσωκομματική διαδικασία να οδεύσει προς τις κάλπες συντονισμένα και χωρίς προβλήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, υπήρξε μια πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στους Νίκο Παππά, Έφη Αχτσιόγλου και Ευκλείδη Τσακαλώτο, ενώ περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες θα συζητηθούν στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, πιθανότατα αύριο Τετάρτη, η οποία επρόκειτο να πραγματοποιηθεί σήμερα, αλλά αναβλήθηκε λόγω των πυρκαγιών.
πηγή: protothema.gr 

Θεανώ Φωτίου: «Η ΝΔ κατάντησε τη μεσαία τάξη να ζει με «pass» και επιδόματα χωρίς αποτέλεσμα»


«Το 1 στα 3 νοικοκυριά να ξοδεύει πάνω από το 50% του εισοδήματος τους σε ενοίκιο ή δόση δανείου, ηλεκτρικό, νερό, κοινόχρηστα, θέρμανση ή ψύξη. Στους 400.000 νέους που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προγραμματίσει άμεσα να δώσει διπλό επίδομα ενοικίου, 170 ευρώ το μήνα στο μεμονωμένο άτομο και 350 στο ζευγάρι με δύο παιδιά ώστε να μπορέσουν να έχουν μία ανάσα και να εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή στέγη με βιώσιμο κόστος....», τόνισε η αναπληρώτρια Τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την Κοινωνική Αλληλεγγύη, Θεανώ Φωτίου.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 1 στους 3 νέους είναι άνεργος και 1 στους 2 εργαζόμενους νέους φτωχός γιατί έχει μερική εργασία.
  • 200.000 συντάξεις ακόμη δεν έχουν εκδοθεί.
  • 200.000 συντάξεις ακόμη δεν έχουν εκδοθεί.
  • Τα 5000 επιδοτούμενα δάνεια είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στους 400.000 νέους, 7 στους 10, που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα παιδικά τους δωμάτια.


Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο του ΑΝΤ1 και τη Ρίτσα Μπιζόγλη και απέναντι στα όσα έλεγε για φοβερές επιτυχίες της κυβέρνησης στην υποστήριξη των αδύναμων και της μεσαίας τάξης ο τ. Γενικός Γραμματέας Καταπολέμησης της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού, τόνισα:

«Η ΝΔ κατάντησε τη μεσαία τάξη να ζει με διάφορα οριζόντια «pass» και ατελέσφορα επιδόματα. Διατήρησε μεν τα στοχευμένα επιδόματα για τους αδύναμους που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε νοικοκυριού αυξάνοντας τον π/υ της κοινωνικής πρόνοιας από 789 εκ. το 2015 σε 3,5 δις το 2019, αλλά τα πάγωσε στο επίπεδο αυτό πλαγιοκοπώντας τα με κάθε ευκαιρία.

Όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας, ο κ. Χατζηδάκης κατήργησε το οκτάωρο, αύξησε τις απλήρωτες υπερωρίες, εκτόξευσε την εργοδοτική ασυδοσία και κατήργησε το ιερό δικαίωμα της απεργίας νομοθετώντας ασφαλιστικά μέτρα για το σύνολο σχεδόν των απεργιών για να κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαγόρευση των απεργιών των σιδηροδρομικών για θέματα ασφάλειας που κατέληξε στο προαναγγελθέν έγκλημα της τραγωδίας των Τεμπών.

Στη «ρόδινη» εικόνα της ευμάρειας που έδινε ο κ. Σταμάτης, απάντησα ότι η πραγματικότητα είναι πως επί 4 χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη, σύμφωνα με τα αδιάψευστα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ, η φτώχεια, η παιδική φτώχεια και οι ανισότητες αυξήθηκαν.

Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Η ΝΔ μιλάει για μείωση της ανεργίας.

Αλλά τα στοιχεία λένε ότι 31% των νέων, 1 στους 3, είναι άνεργος και 1 στους 2 εργαζόμενους φτωχός, γιατί δουλεύει σε μερική εργασία, άρα με μισό μισθό. 200.000, δε, συντάξεις δεν έχουν αποδοθεί στους δικαιούχους τους.

Στα λεγόμενα του κύριου Σταμάτη ότι 20.000 νέοι έχουν κάνει αίτηση για επιδοτούμενο δάνειο μέσω του ΟΑΕΔ απάντησε ότι αυτά τα δάνεια είναι μόλις 5.000 και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν τους 400.000 νέους, 7 στους 10, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να αυτονομηθούν και μένουν τα παιδικά τους δωμάτια. Ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν τη στεγαστική κρίση, με 1 στα 3 νοικοκυριά να ξοδεύει πάνω από το 50% του εισοδήματος τους σε ενοίκιο ή δόση δανείου, ηλεκτρικό, νερό, κοινόχρηστα, θέρμανση ή ψύξη. Στους 400.000 νέους που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προγραμματίσει άμεσα να δώσει διπλό επίδομα ενοικίου, 170 ευρώ το μήνα στο μεμονωμένο άτομο και 350 στο ζευγάρι με δύο παιδιά ώστε να μπορέσουν να έχουν μία ανάσα και να εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή στέγη με βιώσιμο κόστος.»

Θεανώ Φωτίου: «Εξαπατά η κυβέρνηση τους νέους με τα 5.000 δάνεια αγοράς κατοικίας...»

Θεανώ Φωτίου: «Εξαπατά η κυβέρνηση τους νέους με τα 5.000 δάνεια αγοράς κατοικίας όταν 400.000 νέοι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το παιδικό τους δωμάτιο για να ζήσουν αυτόνομα»

Δήλωση της Θεανώς Φωτίου, αναπλ. Τομεάρχη για την Κοινωνική Αλληλεγγύη της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτή Β3 Νότιου Τομέα Αθήνας

«Σήμερα η ΝΔ ξεκινά, μόνο για προεκλογικούς λόγους, ένα πρόγραμμα δανείων για νέους, 25-39 ετών, που στην ουσία ωφελεί μόνο τις Τράπεζες οι οποίες παίρνουν χρήματα του κράτους για να αποκτήσουν νέο πελατολόγιο στα στεγαστικά δάνεια. Σήμερα τα επιτόκια αυξάνονται και ο πτωχευτικός νόμος του Κ. Μητσοτάκη απειλεί τους νέους δανειολήπτες να εμπλακούν σε ατέρμονα κύκλο κόκκινων δανείων αφού είναι άγνωστο πόσο θα αυξηθεί μέ​σα στα επόμενα 30 χρόνια η δόση που θα πληρώνουν.

Ο κ. Μητσοτάκης αγνοεί εσκεμμένα ότι 400.000 νέοι 25-44 ετών δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το παιδικό τους δωμάτιο διότι 31% είναι άνεργοι, ένας στους τρεις νέους εργαζόμενους βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και ένας στους 2 νέους εργάζεται σε μερική απασχόληση. Άρα, είναι κοροϊδία αυτή η σταγόνα στον ωκεανό.

Αλλά ούτε καν 5.000 δάνεια δεν θα δοθούν, γιατί αυτό σημαίνει Μ.Ο. 100.000 € ανά δάνειο, που δεν αρκεί για να αγοράσει κανείς πάνω από 50 τ.μ. Και για τέτοιο δάνειο, ο κ. Χατζηδάκης καυχιέται ότι με τα σημερινά δεδομένα η δόση θα είναι 342 € το μήνα, όταν ξέρει καλά ότι το ποσό αυτό θα αυξηθεί από τον Μάιο, που θα αυξηθούν και πάλι τα τραπεζικά επιτόκια.

Η στεγαστική κρίση των νέων δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με τα 5.000 δάνεια Διότι στην Ελλάδα 1 στα 3 νοικοκυριά νέων (35 %) ξοδεύουν πάνω από το 70% του εισοδήματός τους για έξοδα στέγης, ενοίκιο ή δόση δανείου, κοινόχρηστα, ηλεκτρικό, νερό, θέρμανση ή ψύξη, πράγμα και σημαίνει ότι δεν μπορούν να ζήσουν με τα υπόλοιπα.

Η μόνη λύση για τη στέγη των νέων είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ:

- 1ον: Διπλασιάζουμε το στεγαστικό επίδομα για 150.000 νοικοκυριά ηλικίας 24 - 44 ετών (400.000 μέλη). Από 70 €/μήνα σε 140 € για ένα άτομο και από 175 €/μήνα σε 350 € για ζευγάρι με δύο παιδιά. διευρύνοντας τα εισοδηματικά κριτήρια, αντίστοιχα, σε 10.000 έως 25.000 €, και παρέχοντας εγγύηση ενοικίου για νέες και νέους σε επισφαλείς και εποχικές θέσεις εργασίας.

- 2ον: Αντιμετωπίζουμε τη φούσκα ακινήτων, με ένα νέο καινοτόμο δημόσιο εργαλείο, την Τράπεζα Στέγης, απόθεμα, δηλαδή, κατοικιών, με σκοπό την απόκτηση ιδιόκτητης ή ενοικιαζόμενης κατοικίας από τους νέους με πολύ ευνοϊκούς όρους. Το απόθεμα απαρτίζεται από:

- α. Κενά και ανεκμετάλλευτα δημόσια ακίνητα (Ασφαλιστικών Ταμείων, ΝΠΔΔ, Δήμων, Εκκλησίας, κοινωφελών ΝΠΙΔ).
- β. Κενά και ανεκμετάλλευτα κτίρια ιδιωτών.
- γ. Ενεργές κατοικίες και διαμερίσματα ιδιωτών που τα διαθέτουν στην Τράπεζα στέγης  προς ενοικίαση σε μειωμένες τιμές για 3, 5 ή 8 χρόνια χάρη σε ένα ελκυστικό πακέτο κινήτρων με:
  • φοροελαφρύνσεις, o εξασφάλιση 12 ενοικίων το χρόνο, 
  • ενεργειακή αναβάθμιση ακινήτου και ενεργειακό πιστοποιητικό, 
  • ασφάλεια πυρός και νομική κάλυψη, 
  • ανακαίνιση και παράδοση σε καλή κατάσταση μετά τη λήξη της παραχώρησης.
- 3ον: Παράλληλα θεσμοθετούμε κανόνες για τη βραχυχρόνια μίσθωση (airbnb): Δεν επιτρέπονται σε νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις) δραστηριότητες βραχυχρόνιας μίσθωσης διότι υποκρύπτουν τουριστικό προϊόν, αλλά επιτρέπεται σε φυσικά πρόσωπα για 2-3 ακίνητα ανά ΑΦΜ ιδιοκτήτη ή/και διαχειριστή.

Για τη στεγαστική πολιτική δημιουργείται μηχανισμός χρηματοδότησης και ανάπτυξης οικονομικής προσιτής κατοικίας από αποθεματικά του πρ. ΟΕΚ και πόρους του ΕΣΠΑ 2021-27, του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (όπου η ΝΔ περιέλαβε μόνον 1 εκ. για κοινωνική κατοικία) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.»

 

ΤΕΜΠΗ: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών & Διαφάνειας και όλα τα έγγραφα διαπραγμάτευσης Δημοσίου - ΤΡΑΙΝΟΣΕ


Την άμεση σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για την διερεύνση των αιτιών που οδήγησαν στην τραγωδία των Τεμπών ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα όλα τα έγγραφα διαπραγμάτευσης Δημοσίου - ΤΡΑΙΝΟΣΕ από τον Απρίλιο του 2019 έως και την υπογεγραμμένη σύμβαση ΥΔΥ 2022 που κυρώθηκε στη βουλή τον Ιούλιο...
 
Η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά να κληθούν για ακρόαση ο τέως Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Αχ. Καραμανλής, οι Υφυπουργοί Γιάννης Καραγιάννης και Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο γγ του Υπουργείου Γιάννης Ξιφάρα, η διοικήσεις του ΟΣΕ και συνδικαλιστές

Την άμεση σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για την διερεύνση των αιτιών που οδήγησαν στην τραγωδία των Τεμπών ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινιάζοντας με τον τρόπο αυτό την επίθεση στην κυβέρνηση με πεδίο σύγκρουσης τη Βουλή.

Υπενθυμίζεται ότι νωρίς το απόγευμα της Δευτέρας, σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε και ερώτηση για την υπόθεση καλώντας τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη να απαντήσει για την εξέλιξη των συμβάσεων υποδομών και ασφάλειας των σιδηροδρόμων.

Κοινή συνισταμένη του αιτήματος για σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και της ερώτησης είναι η προσπάθεια περιορισμού του κάδρου των ευθυνών στην ΝΔ και η εξαίρεση κάθε εμπλοκής της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Είναι ενδεικτικό ότι με το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών ζητά να κληθούν για ακρόαση ο τέως υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Αχ. Καραμανλής, οι υφυπουργοί Γιάννης Καραγιάννης και Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο γγ του Υπουργείου Γιάννης Ξιφάρα, η διοικήσεις του ΟΣΕ και συνδικαλιστές. Κάνοντας δε, «άλμα» προς το περελθόν ζητά και την κλήση του κ. Κωστή Χατζηδάκη καθώς το 2007 ως υπουργός Υποδομών και Μεταφορών υπέγραψε για λογαριασμό του δημοσίου τη σύμβαση 10005/2007 για το σύστημα ελέγχου ETCS ενώ δε ζητά την ακρόαση κανενός προσώπου της ενδιάμεσης περιόδου.

Το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας εχει ως εξής:

Προς τoν

Πρόεδρο της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών & Διαφάνειας

κ. Μπούρα Αθανάσιο

Όπως γνωρίζετε, στην προηγούμενη συνεδρίαση της Διάσκεψης των Προέδρων, είχε ομόφωνα συμφωνηθεί επί της αρχής να συγκληθεί άμεσα η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για την διερεύνηση των αιτιών της τραγωδίας των Τεμπών, στη βάση κοινής απόφασης όλων των πτερύγων της Βουλής και όχι απλώς κατόπιν αιτήματος της αντιπολίτευσης.

Επειδή όμως κατά τη σημερινή συνεδρίαση της Διάσκεψης η κυβερνητική πλειοψηφία υπαναχώρησε από την ομόφωνη αυτή δέσμευση, είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε αίτημα με την παρούσα επιστολή, βάσει του 43Α παρ. 2 εδ. α και 41Α παρ. 4 του Κανονισμού της Βουλής, για έκτακτη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για τη συζήτηση του θέματος αυτού με κλήση των εξής προσώπων:

1. Του πρώην υπουργού Μεταφορών κ. Κ. Καραμανλή, των υφυπουργών κ.κ. Μ. Παπαδόπουλου και Γ. Καραγιάννη και του ΓΓ κ. Ι. Ξιφαρά.
2. Του κ. Κ. Χατζηδάκη, ως του πρώτου υπουργού που είχε συνάψει για λογαριασμό του δημοσίου τη σύμβαση 10005/2007 για το σύστημα ελέγχου ETCS.
3. Της παρούσας και προηγούμενης διοίκησης (σε περίπτωση που έχει αντικατασταθεί μετά το ατύχημα) των εταιριών ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ και Hellenic Train.
4. Των εκπροσώπων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών, της Πανελλήνιας Ένωσης Σταθμαρχών ΟΣΕ και των Μηχανοδηγών του ΟΣΕ.

Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να ανεχθεί ούτε την συγκάλυψη των ευθυνών, ούτε την μετάθεση της διερεύνησης τους στο αόριστο μέλλον. Ενόψει της αδήριτης αυτής ανάγκης το αίτημα μας αυτό έχει απόλυτη προτεραιότητα σε σχέση με άλλα αιτήματα που είχαμε καταθέσει στο παρελθόν.

Για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας
Ο Α’ Αντιπρόεδρος της Επιτροπής
      Κατρούγκαλος Γιώργος


Όλα τα έγγραφα διαπραγμάτευσης Δημοσίου - ΤΡΑΙΝΟΣΕ ζητά σύσσωμη η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με πρώτο υπογράφοντα τον Αλέξη Τσίπρα, ζητούν προσχέδια και σχέδια συμβάσεων, πρακτικά από τις συναντήσεις, αλληλογραφία, έγγραφα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επιστολές και κάθε τι άλλο που αφορά τις διαπραγματεύσεις των δύο μερών, οι οποίες μεσολάβησαν από την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας τον Απρίλιο του 2019 έως και την υπογεγραμμένη σύμβαση ΥΔΥ 2022 που κυρώθηκε στη βουλή τον Ιούλιο του 2022, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του προσχεδίου της νέας σύμβασης ΥΔΥ που έχει δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Να έρθουν στη βουλή όλα τα έγγραφα των διαπραγματεύσεων μεταξύ υπουργείου Μεταφορών και Hellenic Train, ζητά σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με την Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων που κατατέθηκε προς τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Γ. Γεραπετρίτη, οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με πρώτο υπογράφοντα τον Αλέξη Τσίπρα, ζητούν προσχέδια και σχέδια συμβάσεων, πρακτικά από τις συναντήσεις, αλληλογραφία, έγγραφα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επιστολές και κάθε τι άλλο που αφορά τις διαπραγματεύσεις των δύο μερών, οι οποίες μεσολάβησαν από την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας τον Απρίλιο του 2019 έως και την υπογεγραμμένη σύμβαση ΥΔΥ 2022 που κυρώθηκε στη βουλή τον Ιούλιο του 2022, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του προσχεδίου της νέας σύμβασης ΥΔΥ που έχει δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Όπως αναφέρουν στο κείμενο της ΑΚΕ οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, «στο παράρτημα του μνημονίου (σ.σ.: που υπεγράφη τον Νοέμβριο του 2019 διά του Κ. Καραμανλή και του τότε διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Φ. Τσαλίδη), αφού ορίζεται το ποσό των 750 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση για την παροχή της δημόσιας υπηρεσίας εκ μέρους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, περιγράφονται τα οφέλη για την ελληνική οικονομία από τη 15ετή αυτή προς υπογραφή νέα σύμβαση, που φθάνουν έως το ύψος των 2,52 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων της ιταλικής εταιρείας, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ».

Για να συνεχίσουν: «Πλην, όμως, και ενώ η τελική σύμβαση θα έπρεπε να υπογραφεί στο τέλος του 2020, υπεγράφη τελικά (κατόπιν παράτασης της προηγούμενης σύμβασης ΥΔΥ του 2016) τον Απρίλιο του 2022 και κυρώθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 2022 […] Στη σύμβαση αυτή, με έκπληξη και δικαιολογημένη δυσαρέσκεια, διαπιστώθηκε ότι αφενός είχαν κυριολεκτικά εξαφανιστεί συλλήβδην οι προβλέψεις για τα οφέλη της ελληνικής οικονομίας, που αναφέρονταν στο παραπάνω μνημόνιο και άγγιζαν το τεράστιο ποσό των 2,52 δισ. ευρώ και θα προέρχονταν από τις πληρωμές και τις επενδύσεις της ιταλικής εταιρείας για τον ελληνικό σιδηρόδρομο, και ότι αφετέρου είχε “κάνει φτερά” εκ των καθαυτών επενδύσεων που θα πραγματοποιούσε η ιταλική εταιρεία το ιλιγγιώδες ποσό των 600 περίπου εκατ. ευρώ».

Επικαλούμενοι δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, όπως της «Εφημερίδας των Συντακτών» και της εφημερίδας «Δημοκρατία», τονίζουν πως «φτερά» είχε κάνει και η δέσμευση εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου για την εκτέλεση και θέση σε λειτουργία μια σειράς έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε προγραμματίζεται να εκτελεστούν, τα δύο πρώτα εκ των οποίων είναι:

«“1. Ολοκλήρωση της σηματοδότησης στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021” και

“2. Θέση σε λειτουργία του ETCS στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 10005 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021”.
 
Δηλαδή, τα δύο συγκεκριμένα έργα, η μη ολοκλήρωση των οποίων δεν μπόρεσε να αποτρέψει το ανθρώπινο λάθος που οδήγησε στην τραγωδία των Τεμπών».

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θέτουν, επίσης, στον κ. Γεραπετρίτη μια σειρά από ερωτήματα για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Ερώτησης

Αθήνα, 13 Μαρτίου 2023

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΕ
Προς τον Υπουργό
Υποδομών και Μεταφορών

ΘΕΜΑ: «Καταθέστε αλληλογραφία και πρακτικά συναντήσεων υπουργείου Μεταφορών και ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που έκαναν “αέρα” 600 εκατ. ευρώ επενδύσεις και συστήματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο»

Πολλαπλά ερωτήματα, τα οποία μένουν αναπάντητα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει προκαλέσει το πρωτοφανές και τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες συμπολίτες μας, κυρίως νέες και νέους, συγκλονίζοντας το πανελλήνιο. Η Δικαιοσύνη οφείλει να διερευνήσει τις συνθήκες του δυστυχήματος εις βάθος και να αποδώσει ευθύνες, καθώς όπως όλα καταδεικνύουν, η μοιραία σύγκρουση δεν οφείλεται μόνο σε ανθρώπινο σφάλμα, όπως έσπευσε αρχικά να προδικάσει ο κ. Μητσοτάκης και τα στελέχη της Ν.Δ., αλλά και σε σειρά κυβερνητικών πράξεων και παραλείψεων που ανάγονται στην κατά τη διακυβέρνησή σας πλήρη απαξίωση ως και εγκατάλειψη του σιδηρόδρομου στην Ελλάδα.

Τόσο οι εργαζόμενοι στο μέσο με ανακοινώσεις και εξώδικα όσο και εμείς ως αντιπολίτευση με δημόσιες παρεμβάσεις και ερωτήσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου έχουμε αναδείξει την απαξίωση του ΟΣΕ, την εγκατάλειψη της συντήρησης των γραμμών και των συστημάτων, το «πάγωμα» των σιδηροδρομικών έργων που παραδώσαμε σε εκτέλεση, την υποβάθμιση των σιδηροδρομικών υπηρεσιών, κ.ά.

Όσον αφορά τις συμβατικές σχέσεις του ελληνικού δημοσίου και της Hellenic Train (πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ), είχε υπογραφεί τον Νοέμβριο του 2019 διά του προκατόχου σας και παραιτηθέντος υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Κ. Καραμανλή, και του τότε διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Φ. Τσαλίδη, μνημόνιο συνεργασίας με σκοπό τη σύμβαση ανάθεσης υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας (ΥΔΥ) που θα παρείχε η τελευταία προς το δημόσιο, διάρκειας 15 ετών και που είναι απαραίτητες από άποψη γενικού οικονομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Στο παράρτημα του μνημονίου, αφού ορίζεται το ποσό των 750 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση για την παροχή της δημόσιας υπηρεσίας εκ μέρους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, περιγράφονται τα οφέλη για την ελληνική οικονομία από τη 15ετή αυτή προς υπογραφή νέα σύμβαση, που φθάνουν έως το ύψος των 2,52 δισεκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων της ιταλικής εταιρείας, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Συγκεκριμένα και βάσει του μνημονίου, επρόκειτο για επενδύσεις που αφορούν νέο Τροχαίο Υλικό (Τ.Υ.), υβριδικά τρένα, ανακατασκευασμένο Τ.Υ. υψηλών ταχυτήτων (400 – 450 εκατ.), επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες (100 – 150 εκατ.) επενδύσεις σε ακίνητα (100-150 εκατ.), επενδύσεις στα Ακίνητα Σιδηροδρομικής Εξυπηρέτησης (25 -35 εκατ.), επενδύσεις Αξιοποίησης των Κτιρίων Κ1 & Κ2 στο Θριάσιο Πεδίο (επενδύσεις 20 -25 εκατ). Συγκεκριμένα το Παράρτημα το Μνημονίου είχε ως εξής:

Πλην, όμως, και ενώ η τελική σύμβαση θα έπρεπε να υπογραφεί στο τέλος του 2020, υπεγράφη τελικά (κατόπιν παράτασης της προηγούμενης σύμβασης ΥΔΥ του 2016) τον Απρίλιο του 2022 και κυρώθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 2022 με τον Ν.4953/9.7.2022 (Φεκ Ά, αρ. φύλλου 153).
Στη σύμβαση αυτή, με έκπληξη και δικαιολογημένη δυσαρέσκεια, διαπιστώθηκε ότι αφενός είχαν κυριολεκτικά εξαφανιστεί συλλήβδην οι προβλέψεις για τα οφέλη της ελληνικής οικονομίας, που αναφέρονταν στο παραπάνω μνημόνιο και άγγιζαν το τεράστιο ποσό των 2,52 δισ. ευρώ και θα προέρχονταν από τις πληρωμές και τις επενδύσεις της ιταλικής εταιρείας για τον ελληνικό σιδηρόδρομο, και ότι αφετέρου είχε «κάνει φτερά» εκ των καθαυτών επενδύσεων που θα πραγματοποιούσε η ιταλική εταιρεία το ιλιγγιώδες ποσό των 600 περίπου εκατομμυρίων ευρώ. Το σχετικό παράρτημα Δ περί επενδυτικής δραστηριότητας του Ν 4953/2022 έχει ως εξής :

Σύμφωνα δε με πληθώρα πολύ πρόσφατων και μετά το δυστύχημα δημοσιευμάτων, στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του μνημονίου και της παραπάνω σύμβασης, η οποία κυρώθηκε στη βουλή, μεσολάβησαν διαπραγματεύσεις δημοσίου – ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που κατέληξαν σε ένα προσχέδιο της νέας σύμβασης ΥΔΥ τον Νοέμβριο του 2020.

Μάλιστα, βάσει των δημοσιευμάτων, αυτή η νέα σύμβαση είχε εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στις 27/11/2020 και ο διευθύνων σύμβουλος είχε εξουσιοδοτηθεί να την υπογράψει. Πλην όμως στο εγκεκριμένο προσχέδιο αυτής της σύμβασης περιλαμβάνεται κανονικά αυτούσιο όλο το παραπάνω παράρτημα του μνημονίου, τόσο περί των επενδύσεων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ όσο και περί του συνολικού οφέλους της ελληνικής οικονομίας έως 2,52 δισ. ευρώ, άπαντα τα οποία στην τελική υπογεγραμμένη σύμβαση ΥΔΥ 2022 εξαφανίζονται.

Επιπροσθέτως αυτού, τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι στο προσχέδιο της σύμβασης υπήρχε και το σημείο 20.4., όπου ορίζεται σαφώς ότι προκειμένου η ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. να πραγματοποιήσει τις παραγγελίες νέου Τροχαίου Υλικού, καθώς και την ανακαίνιση εγκαταστάσεων συντήρησης, πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη δέσμευση εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, με σαφές χρονοδιάγραμμα για την εκτέλεση και θέση σε λειτουργία μια σειράς έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε προγραμματίζεται να εκτελεστούν, τα δύο πρώτα εκ των οποίων είναι:
  • «1. Ολοκλήρωση της σηματοδότησης στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021» και
  • «2. Θέση σε λειτουργία του ETCS στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 10005 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021».
  • Δηλαδή, τα δύο συγκεκριμένα έργα, η μη ολοκλήρωση των οποίων δεν μπόρεσε να αποτρέψει το ανθρώπινο λάθος που οδήγησε στην τραγωδία των Τεμπών.
  • Ακολούθως, βάσει του 20.4 του προσχεδίου, λοιπές υποχρεώσεις εκ μέρους του δημοσίου αποτελούσαν τα εξής:
  • «3. Άρση βραδυποριών ΟΣΕ στο σύνολο του δικτύου και κυρίως στον άξονα Αθήνα - Θεσσαλονίκη (προγραμματιζόμενο έργο ΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2022».
  • «4. Το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να εξασφαλίσει, μέσω του διαχειριστή υποδομής (ΟΣΕ), ότι η ταχύτητα για τα τρένα στο τμήμα Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη θα είναι τουλάχιστον στο ονομαστικό επίπεδο του σχεδιασμού (design speed) μετά την 31η Δεκεμβρίου 2023».
  • «5. Ολοκλήρωση της ηλεκτροδότησης Κιάτου - Ροδοδάφνης: μέχρι το τέλος του 2022».
  • «6. Ολοκλήρωση της ηλεκτροδότησης Παλαιοφάρσαλου - Καλαμπάκας: μέχρι το τέλος του 2022».
  • «7. Ολοκλήρωση του υπόγειου διαδρόμου στα Σεπόλια: μέχρι το τέλος του 2023».
  • «8. Ολοκλήρωση της σιδηροδρομικής υποδομής Ψαθόπυργου - Πάτρας: μέχρι το τέλος του 2024».
Πλην όμως όλο το παραπάνω άρθρο - σημείο 20.4 απαλείφθηκε και αυτό στη σύμβαση ΥΔΥ που κυρώθηκε στη βουλή το 2022.

Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάσθε:
  1. Είναι αληθή τα παραπάνω δημοσιεύματα;
  2. Έγιναν διαπραγματεύσεις μεταξύ τραινοσέ και αρμόδιου υπουργείου τόσο από το δεκέμβριο του 2019 ως το δεκέμβριο του 2020, αλλά και από το δεκεμβριο του 2020 ως την ψήφιση της επίμαχης συμβασης από τη βουλή;
  3. Αναφέρονταν αυτούσιες στο προσχέδιο σύμβασης που εστάλη στο υπουργείο προς υπογραφή τόσο οι υποχρεώσεις για επενδύσεις εκ μέρους της ιταλικής εταιρείας ύψους ως 750 εκατ. ευρώ όσο και τα οφέλη της ελληνικής οικονομίας ύψους έως και 2.52 δισ. ευρώ, έτσι όπως ακριβώς αναφέρονταν και στο μνημόνιο;
  4. Αναφέρονταν στο προσχέδιο αυτό οι υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου για εκτέλεση έργων, οι δύο πρώτες εκ των οποίων ήταν η ολοκλήρωση της σηματοδότησης στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021 και η θέση σε λειτουργία του ETCS στον άξονα Πειραιάς - Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη (Σύμβαση 10005 της ΕΡΓΟΣΕ) μέχρι το τέλος του 2021;
  5. Για ποιο λόγο στη σύμβαση ΥΔΥ μεταξύ ελληνικού δημοσίου και της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ (νυν Hellenic Train) που υπεγράφη τον Απρίλη του 2022 και κυρώθηκε στη βουλή δια νόμου τον Ιούλιο του 2022 απαλείφθηκαν και εξαφανίστηκαν.
    - α) τόσο οι υποχρεώσεις για επενδύσεις εκ μέρους της ιταλικής εταιρείας ύψους έως 750 εκατ. ευρώ και τα οφέλη της ελληνικής οικονομίας ύψους έως και 2.52 δισ. ευρώ, όπως ακριβώς αναφέρονταν και στο μνημόνιο και στο προσχέδιο, όσο και,
    - β) οι υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου για ολοκλήρωση των έργων, έτσι όπως αναφέρονταν στο άρθρο - σημείο 20.4 του προσχεδίου;
  6. Ποιοι λόγοι αποδοχής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου της μείωσης των επενδύσεων της Hellenic Train κατά περίπου 600 εκατ. Ευρώ;
  7. Ποιοι οι λόγοι απαλοιφής του όρου που προέβλεπε την έγκαιρη ολοκλήρωση των συστημάτων ασφαλείας εκ μέρους του δημοσίου;
ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ

Αιτούμεθα να κατατεθούν στη βουλή το σύνολο των εγγράφων, όπως, ενδεικτικά, προσχεδίων και σχεδίων συμβάσεων, πρακτικών από τις συναντήσεις εκπροσώπων και ηγεσίας υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με εκπροσώπους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ/Hellenic Train, αλληλογραφίας, εγγράφων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επιστολών κ.ο.κ, που να αφορούν τις διαπραγματεύσεις δημοσίου - ΤΡΑΙΝΟΣΕ (νυν Hellenic Train) που μεσολάβησαν από την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας τον Απρίλιο του 2019 έως και την υπογεγραμμένη σύμβαση ΥΔΥ 2022 που κυρώθηκε στη βουλή με τον Ν. 4953/2022, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του προσχεδίου της νέας σύμβασης ΥΔΥ που έχει δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Οι ερωτώντες και αιτούντες βουλευτές

Τσίπρας Αλέξης
Γεροβασίλη Όλγα
Παππάς Νίκος
Γιαννούλης Χρήστος
Αβραμάκης Ελευθέριος
Αγαθοπούλου Ειρήνη
Αθανασίου Αθανάσιος (Νάσος)
Αλεξιάδης Τρύφωνας
Αμανατίδης Γιάννης
Αναγνωστοπούλου Αθανασία (Σία)
Αποστόλου Ευάγγελος
Αραχωβίτης Σταύρος
Αυγέρη Θεοδώρα (Δώρα)
Αυλωνίτης Αλέξανδρος - Χρήστος
Αχτσιόγλου Ευτυχία (Έφη)
Βαγενά Άννα
Βαρδάκης Σωκράτης
Βαρεμένος Γιώργος
Βασιλικός Βασίλης
Βερναρδάκης Χριστόφορος
Βέττα Καλλιόπη
Βίτσας Δημήτρης
Βούτσης Νίκος
Γάκης Δημήτριος
Γκαρά Αναστασία (Νατάσα)
Γκιόλας Γιάννης
Δραγασάκης Γιάννης
Δρίτσας Θεόδωρος
Ελευθεριάδου Σουλτάνα
Ζαχαριάδης Κώστας
Ζεϊμπέκ Χουσεΐν
Ζουράρις Κωνσταντίνος
Ηγουμενίδης Νίκος
Θραψανιώτης Εμμανουήλ
Καλαματιανός Διονύσιος - Χαράλαμπος
Κασιμάτη Ειρήνη (Νίνα)
Κατρούγκαλος Γιώργος
Κάτσης Μάριος
Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά)
Κόκκαλης Βασίλειος
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Λάππας Σπυρίδων
Μάλαμα Κυριακή
Μαμουλάκης Χαράλαμπος (Χάρης)
Μάρκου Κωνσταντίνος
Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος
Μιχαηλίδης Ανδρέας
Μουζάλας Γιάννης
Μπακαδήμα Φωτεινή
Μπαλάφας Γιάννης
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Μπουρνούς Γιάννης
Μωραΐτης Αθανάσιος (Θάνος)
Νοτοπούλου Κατερίνα
Ξανθόπουλος Θεόφιλος
Ξανθός Ανδρέας
Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα
Παπαδόπουλος Αθανάσιος (Σάκης)
Παπαηλιού Γιώργος
Παπανάτσιου Κατερίνα
Πέρκα Θεοπίστη (Πέτη)
Πολάκης Παύλος
Πούλου Παναγιού (Γιώτα)
Ραγκούσης Γιάννης
Σαρακιώτης Γιάννης
Σκουρλέτης Παναγιώτης (Πάνος)
Σκουρολιάκος Παναγιώτης (Πάνος)
Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ)
Σπίρτζης Χρήστος
Συρμαλένιος Νίκος
Τελιγιορίδου Ολυμπία
Τζάκρη Θεοδώρα
Τζανακόπουλος Δημήτρης
Τζούφη Μερόπη
Τόλκας Άγγελος
Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος
Τσακαλώτος Ευκλείδης
Τσίπρας Γιώργος
Φάμελλος Σωκράτης
Φίλης Νίκος
Φλαμπουράρης Αλέξανδρος
Φωτίου Θεανώ
Χαρίτου Δημήτριος (Τάκης)
Χαρίτσης Αλέξανδρος (Αλέξης)
Χατζηγιαννάκης Μιλτιάδης
Χρηστίδου Ραλλία
Ψυχογιός Γεώργιος

Συμβολή στο κυβερνητικό πρόγραμμα


Η δομή του Κειμένου Συμβολής είναι «ανάποδη». Ξεκινά από την κλιματική κρίση και την ψηφιακή μετάβαση και καταλήγει στην οικονομική βάση. Οι εμφάσεις του κειμένου είναι στα άμεσα κοινωνικά προβλήματα: στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχια, την τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών και συντάξεων, τα κόκκινα δάνεια και την προστασία της πρώτης κατοικίας, της αγροτικής γης και της επαγγελματικής στέγης, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, με έμφαση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπως και στα δημόσια αγαθά που απειλούνται...

Σύνοψη

Το κυβερνητικό πρόγραμμα σε ένα κόμμα της Αριστεράς αποτελεί την επιτομή στη συγκυρία του συνολικού προγράμματος. Το «μεγάλο» Πρόγραμμα βλέπει το σήμερα και εκτείνεται στο μέλλον, διαθέτει δηλαδή τη στρατηγική του κοινωνικού μετασχηματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διαθέτει πρόσφατο πρόγραμμα, το οποίο καλύπτει πολλά άμεσα ζητήματα εφαρμοσμένης πολιτικής και απαντά με το δικό του τρόπο στις στρατηγικές προκλήσεις. Κλειδιά στην κατανόηση του Προγράμματος είναι δύο εμβληματικές φράσεις. Η πρώτη, «εντός και εναντίον». Που σημαίνει ότι κατανοούμε ότι βρισκόμαστε εντός ενός παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και από την άλλη δεν συμφιλιωνόμαστε μαζί του, αντιθέτως. Η δεύτερη, «διευρύνοντας τα όρια του εφικτού». Που σημαίνει ότι κατανοούμε τους καταναγκασμούς που επιβάλει η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού, δεν βολευόμαστε όμως στα όρια του εφικτού, αντίθετα αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα για να διευρύνουμε τα όρια του. Εργαζόμαστε για την υπέρβαση.

Γνωρίζουμε ότι τα τέσσερα χρόνια της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης της ΝΔ όξυναν τις ανισότητες, υπονόμευσαν το κράτος δικαίου, ανασυγκρότησαν και επέκτειναν το πελατειακό σύστημα και αποδυνάμωσαν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Ταυτόχρονα, κρίσιμοι θεσμοί της κοινωνικής αναπαραγωγής και της οικονομικής δραστηριότητας παραδόθηκαν στα ιδιωτικά συμφέροντα και ιδιαιτέρα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, γεγονός που δημιουργεί επί πλέον δυσκολίες στην αλλαγή του παραδείγματος, σε μια νέα προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα έχει μια διπλή πρόσκληση∙ αφενός προς την κοινωνία προκειμένου να μας εμπιστευθεί, αφού το πρόγραμμα αποτελεί και τη δική μας δέσμευση, αφετέρου προς τις πολιτικές δυνάμεις που καλούμε σε συμμαχία για μια προοδευτική κυβέρνηση, έτσι ώστε να εντοπιστούν συμπτώσεις και αποκλίσεις.

Η δομή του Κειμένου Συμβολής είναι «ανάποδη». Ξεκινά από την κλιματική κρίση και την ψηφιακή μετάβαση και καταλήγει στην οικονομική βάση. Οι εμφάσεις του κειμένου είναι στα άμεσα κοινωνικά προβλήματα: στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχια, την τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών και συντάξεων, τα κόκκινα δάνεια και την προστασία της πρώτης κατοικίας, της αγροτικής γης και της επαγγελματικής στέγης, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, με έμφαση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπως και στα δημόσια αγαθά που απειλούνται. Όλα τα παραπάνω και  με φεμινιστική προσέγγιση.

Αφιερώσαμε ιδιαίτερο κεφάλαιο στις βιώσιμες πόλεις ως προγραμματική συνεισφορά για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Έμφαση επίσης δίνεται στα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων και της επανάκτησης από δημόσιο κρίσιμων τομέων της κοινωνικής αναπαραγωγής και της οικονομικής ρύθμισης. Πεδίο το οποίο, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, αποκτά μια δραματική επικαιρότητα.

Η «φιλοσοφία» του κειμένου είναι η αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών τάξεων και η ανακατανομή της ισχύος μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. 

Το ζήτημα της μεθόδου είναι σπουδαίο για τη σύνθεση του κυβερνητικού προγράμματος. Κατά τη γνώμη μας, η συγκρότηση του προγράμματος δεν είναι αποκλειστική υπόθεση εμπειρογνωμόνων ή επιτελείων. Είναι μια πολιτική διαδικασία που εμπλέκει τα Τμήματα της Κεντρικής Επιτροπής, τις οργανώσεις του κόμματος τα μέλη και τους φίλους του κόμματος που εργάζονται στο πεδίο.

Στο κείμενο Συμβολής εντάξαμε τις επεξεργασίες Τμημάτων που εργάστηκαν έγκαιρα για το κυβερνητικό πρόγραμμα. Εντελώς ενδεικτικά να αναφέρουμε τα Τμήματα Πολιτισμού, Παιδείας, Υγείας, Δικαιωμάτων, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αλληλεγγύης, Οικολογίας και Περιβάλλοντος, Αγροτικό.

Στη σύνθεση του κειμένου συνέβαλαν τα παρακάτω μέλη και φίλοι του κόμματος που εργάζονται με αφοσίωση πολλά χρόνια στα πεδία του κειμένου: Ειρήνη Αγαθοπούλου, Βάλια Αρανίτου,  Ερρίκος Βεντούρας, Αννέτα Καβαδία, Έφη Καλαμαρά, Κώστας Καλωνιάτης, Μαρία Καραμεσίνη, Βασιλική Κατριβάνου, Φάνης Κουρεμπές, Όλγα Μπαλαούρα, Χριστίνα Μπαριτάκη, Όλγα Νάσση, Ανδρέας Ξανθός, Χαρά Ματσούκα, Γιάννης Μπασκόζος, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Έλενα Παπαδοπούλου, Δέσποινα Παπαδοπούλου, Έφη Παρίση, Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν, Μάκης Σαπουτζόγλου, Ινώ Σιώζου, Γιώργος Σταμπουλής, Μιχάλης Σταυρουλάκης, Μανώλης Τερροβίτης, Γιώργος Τοζίδης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Χρήστος Τσιτσικάς, Θεανώ Φωτίου, Άννα Χατζησοφιά, Στέλλα Ψαρρά, Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Τσέκερης, Ερμίνα Κυπριανίδου.

Τη «συναρμολόγηση» των κειμένων με οικονομία λέξεων ανέλαβαν οι Δημήτρης Τσέκερης, Βασίλης Ρόγγας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος.

Εισαγωγή

Ο κόσμος της εργασίας και η κοινωνία στο σύνολό της βρίσκονται αντιμέτωποι με μια χρόνια, πλέον, υποχώρηση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας, με την κλιμακούμενη απειλή της κλιματικής αλλαγής, και με μια οδυνηρή δυναμική διεύρυνσης των ανισοτήτων. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του ελληνικού πελατειακού καθεστώτος, που δεν επιδιώκει παρά τη διατήρηση της κερδοφορίας του μεγάλου επιχειρηματικού και τραπεζικού κεφαλαίου, επιδεινώνει αυτές τις εξελίξεις.

Η ανατρεπτική προοπτική εξαρτάται από τη δυνατότητα των λαϊκών τάξεων να επιβάλουν: α) την επιλογή στόχων για τον δημοκρατικό σχεδιασμό της ανασυγκρότησης, τοπικά και εθνικά, β) την καθιέρωση του καθοριστικού ρόλου του δημοσίου για την παραγωγική και κοινωνική ανάκαμψη και την ενεργειακή μετάβαση, γ) την επανασυσπείρωση του κόσμου της εργασίας, μέσω της ενίσχυσης της συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας και του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε αυτή την προοπτική είναι απαραίτητος ο πρωτεύον ρόλος ενός δημόσιου τραπεζικού συστήματος.

Οι άμεσες αποφάσεις της αριστερής κυβέρνησης θα αφορούν πριν απ’ όλα: α) μια γενναία αύξηση των αμοιβών της εργασίας, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, β) την αναβάθμιση στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των δαπανών για την υγεία και την κατοικία, καθώς και την καθιέρωση επαρκών επιδομάτων για την ακρίβεια στις οικογενειακές δαπάνες και την ενέργεια. Παράλληλα, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, με τη δημιουργία σε επίπεδο περιφερειών τοπικών κοινοβουλίων που θα αναλάβουν τον περιφερειακό σχεδιασμό σε θέματα παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικών πολιτικών, ενεργειακής μετάβασης και αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, υποστηριζόμενα από επιτροπές πανεπιστημιακών ή άλλων εμπειρογνωμόνων. Σε εθνικό επίπεδο αρμόδιο για τον σχεδιασμό θα είναι το Κοινοβούλιο.

Το δημόσιο χρέος θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με σκοπό τη μείωσή του. Η αύξηση της φορολόγησης υψηλών εισοδημάτων θα αποτελέσει μια πηγή πόρων για τη χρηματοδότηση δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών. Τα χρέη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα μειωθούν και η βιωσιμότητά τους θα εξετάζεται και θα διαμορφώνεται στο πλαίσιο του τοπικού αναπτυξιακού σχεδιασμού. Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, θα υιοθετηθεί η χρησιμοποίηση τοπικών μέσων πληρωμής (τοπικά, συμπληρωματικά νομίσματα), έτσι ώστε να καλυφθούν τα κενά διαθέσιμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, για την αύξηση της παραγωγής αγαθών, τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού και προστασίας από ακραία φαινόμενα και την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών.

 Η διαμόρφωση ενός πολιτικού προγράμματος πρέπει να βασίζεται σε ένα σαφές όραμα για την κοινωνία και το αναπτυξιακό μοντέλο, να μην συνιστά συρραφή ημιτελών και αντιφατικών εκφορών, αλλά είναι συνεκτικό και με συνέργειες μεταξύ των επιμέρους πολιτικών. Οφείλει επίσης να έχει δύο χρονικά σκέλη. Αφενός ένα άμεσο, βραχυπρόθεσμο, των 100 πρώτων ημερών όπως είθισται να αποκαλείται, το οποίο θα δίνει και το στίγμα της νέας κυβερνητικής πολιτικής και θα δημιουργεί τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις για όσες δυσκολότερες μεταρρυθμίσεις πρόκειται να ακολουθήσουν. Και, αφετέρου, ένα μεσο-μακροχρόνιο πακέτο μέτρων πολιτικής που θα αλλάζουν δραστικά το παραγωγικό μοντέλο και τους ταξικούς συσχετισμούς κεφαλαίου-εργασίας σε μία λειτουργικά βιώσιμη οικονομία και κοινωνία.

Γνωρίζουμε πως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τόσο τις συστημικές προκλήσεις των πολλαπλών μεταβάσεων (κλιματική, ψηφιακή, διαρθρωτική, γεωπολιτική) σε ένα ασταθές και εύθραυστο διεθνές περιβάλλον (πόλεμοι, κατάρρευση διεθνών αλυσίδων αξίας, υγειονομική και περιβαλλοντική κρίση, διεθνής κερδοσκοπία κοκ), όσο και τις εσωτερικές αδυναμίες (αδύναμη παραγωγική βάση, χαμηλή απασχόληση και προστιθέμενη αξία, αυξανόμενες ανισότητες, επισφάλεια κλπ.). Αυτό είναι το πλαίσιο, σε αυτό το έδαφος θα αγωνιστούμε να πετύχουμε μεταρρυθμίσεις υπέρ της εργατικής τάξης και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Περιβάλλον – Ενέργεια – Κλιματική κρίση

Τα ζητήματα του περιβάλλοντος, της ενέργειας και του κλίματος, αποτελούν για την παγκόσμια Αριστερά μία ευκαιρία για ευρύτερους αναγκαίους μετασχηματισμούς, απέναντι στον καπιταλισμό που αποτελεί την ρίζα της κλιματικής κρίσης, εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης των πόρων για την παραγωγή κέρδους, μέσω της εξόρυξης, καύσης και εμπορίας ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κ.ά.), αλλά και της ενεργειακής κρίσης ή κατ’ άλλους κρίσης ορυκτών καυσίμων. Οι ανισότητες κι εδώ αποτελούν κεντρικό ζήτημα, καθώς οι φτωχότεροι βιώνουν ασύμμετρα τις επιπτώσεις της ενεργειακής και κλιματικής κρίσης και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης.

Κλιματική – Περιβαλλοντική – Ενεργειακή Δικαιοσύνη

Εν μέσω πολλαπλών και αλληλένδετων κρίσεων, δεν υπάρχει περιθώριο οπισθοχώρησης σε ζητήματα περιβαλλοντικής, κλιματικής και ενεργειακής πολιτικής. Αντιθέτως, η υπεράσπιση της κοινωνίας και των επόμενων γενεών περνά μέσα από την υιοθέτηση τολμηρών και φιλόδοξων περιβαλλοντικών και κλιματικών στόχων. Κεντρική προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί η υπεράσπιση του ανθρώπινου και κοινωνικού δικαιώματος που σχετίζεται με την ποιότητα ζωής, την ενέργεια, την τροφή, το νερό, την υγεία και τελικά το περιβάλλον. Τα δημόσια αυτά αγαθά πρέπει να αντιμετωπιστούν ως τέτοια, να αρθούν οι ανισότητες στην πρόσβαση όλων σε αυτά και ιδιαιτέρως των πιο ευάλωτων. Επιπλέον, είναι αναγκαία η οριζόντια ένταξη των περιβαλλοντικών θεμάτων στο δημοσιευμένο πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ, προσέγγιση που πρέπει να εφαρμοστεί και στις θεματικές πολιτικές.

Την επιλογή αυξημένης εξάρτησης των χωρών της ΕΕ στο φυσικό αέριο, στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής για την τιμολόγηση του κόστους ενέργειας, πληρώνουν εδώ και πάνω από ένα έτος οι πολίτες και οι παραγωγικοί φορείς στην Ευρώπη. Την περίοδο του πολύ φτηνού φυσικού αερίου, εξαιτίας των lockdown και της πανδημίας, διαδέχτηκε η εκτίναξη των τιμών μετά την έξοδο από τα περιοριστικά μέτρα, ενώ η ενεργειακή κρίση που εντάθηκε περαιτέρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Συνδυασμός που γίνεται εκρηκτικός όσο μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση από το φυσικό αέριο στην ηλεκτροπαραγωγή, ειδικά στο πλαίσιο μίας πλήρως αποτυχημένης (για τους πολίτες και την προστασία του περιβάλλοντος) κυβερνητικής θητείας εξυπηρετήσεων, με την ενεργειακή φτώχεια λόγω του υπέρογκου κόστους να εντείνεται.

Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες όπου το φυσικό αέριο την περίοδο εκκίνησης της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία κάλυπτε περί το 40% της ηλεκτροπαραγωγής, κατόπιν πολιτικής επιλογής. Η αύξηση του μεριδίου του φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή ήταν μία κοντόφθαλμη και επικοινωνιακή επιλογή της κυβέρνησης ΝΔ. Το δεδομένο αυτό, σε συνδυασμό με τον στρεβλό τρόπο λειτουργίας της νέας δομής της αγοράς, του Μοντέλου Στόχου (Target Model) αλά ΝΔ, οδήγησε σε ιδιαιτέρως υψηλές τιμές για τους καταναλωτές, κυρίως χαμηλής και μέσης τάσης.

Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται επανεξέταση όλων των πολιτικών (ενδεικτικά):

  • παραγωγής και διανομής ενέργειας
  • πρωτογενούς παραγωγής με στροφή στην αγρο-οικολογία, και τη στόχευση στην αυτάρκεια σε βασικούς τομείς όπως οι ζωοτροφές
  • εξορύξεις με απαγόρευση νέων αδειοδοτήσεων για υδρογονάνθρακες και χρυσό (ειδικά για την τελευταία περίπτωση, ακύρωση των αποικιοκρατικών όρων της νέας σύμβασης)
  • μεταφορές και μαζικές μεταφορές με εκσυγχρονισμό και στόχευση στην εξοικονόμηση

Ανάγκη σύνδεσης των παραπάνω με την γνώση και την έρευνα που απαιτείται για να υλοποιηθούν.

Οικονομικό εργαλείο θα αποτελέσει και η αναδιάρθρωση του Ταμείου Ανάκαμψης στην κατεύθυνση των προτάσεων που ακολουθούν.

Θεσμικό εργαλείο, η αναδιαμόρφωση του κλιματικού νόμου ως μηχανισμού ελέγχου του συνόλου των πολιτικών για τη συμβολή τους στην αναχαίτιση και το μετριασμό των επιπτώσεων, της κλιματικής κρίσης.

Οι προτάσεις μας διαμορφώνονται σε τρεις βασικούς άξονες πολιτικής: Περιβάλλον, Αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και Κράτος-Διακυβέρνηση.

Άξονες Πολιτικής

Άξονας Περιβάλλον

Βασικές αρχές προσέγγισης - Επιμέρους στόχοι – Παρεμβάσεις

1.  Η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος είναι συνταγματική επιταγή και δικαίωμα των πολιτών.

2. Χωρίς στιβαρή περιβαλλοντική πολιτική δεν μπορούν να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι.

3. Συμμετοχική και δημοκρατική εφαρμογή της πολιτικής για το περιβάλλον, με ισονομία και διαφάνεια.

§  Βιοποικιλότητα: Επίτευξη ποσοτικών στόχων μέχρι το 2030

§  Προστατευόμενες Περιοχές: Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες (ΕΠΜ) και Προεδρικά Διατάγματα (ΠΔ)

§  Δάση: Επικαιροποίηση της Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση

§  Κυκλική οικονομία – Απόβλητα – Ανακύκλωση

§  Υδατικοί πόροι

§  Αστικό περιβάλλον

 Αντιμετώπιση κλιματικής κρίσης              

Πέραν του κλιματικού νόμου, στοχεύουμε στη μετάβαση από ένα συγκεντρωτικό σύστημα παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα σε ένα δίκαιο, αποκεντρωμένο και «πράσινο» σύστημα παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) με συμμετοχή και πολιτών, τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ά. μέσω ενεργειακών κοινοτήτων.       

§  Δημόσια ΔΕΗ – Σύμμαχος των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση. ΕΛΠΕ, Δίκτυα διανομής και μεταφοράς ενέργειας υπό δημόσιο έλεγχο

§  Ελλάδα Κλιματικά Ουδέτερη το 2045 μέσω της συμμετοχής πολιτών, Ο.Τ.Α, συνεταιρισμών και ΜμΕ στην ενεργειακή μετάβαση

§  Σύγχρονος χωρικός σχεδιασμός ανάπτυξης ΑΠΕ (χερσαίες και υπεράκτιες) με διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες

§  Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) – Έμφαση σε ΑΠΕ, εξοικονόμηση, αποθήκευση, δίκτυα & υποδομές

 Κράτος – Διακυβέρνηση

Επαναφορά των βασικών αρμοδιοτήτων για το περιβάλλον στις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες (σχεδιασμού, αδειοδότησης και ελέγχου) που τώρα έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες και παράλληλη ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού με επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό. 

§ Αναθεώρηση και αντικατάσταση νομοθετικών ρυθμίσεων που απορυθμίζουν περιβαλλοντική προστασία, περιβαλλοντική αδειοδότηση, περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις και ελέγχους.

§ Κατάργηση εξαιρέσεων στο σχεδιασμό

§ Αντιμετώπιση θεμάτων συναρμοδιοτήτων και οργάνωσης Κράτους και υπηρεσιών σχετικών με περιβαλλοντικά θέματα

§ Επανεξέταση πλαισίου λειτουργίας και αρμοδιοτήτων για συναφείς δομές: ΟΦΥΠΕΚΑ, ΕΟΑΝ, Πράσινο Ταμείο

Ειδικά όσον αφορά στο ζήτημα της αντιμετώπισης των πολύ υψηλών τιμών ενέργειας και της αισχροκέρδειας, πέραν της ανάγκης ενίσχυσης της ενεργειακής εξοικονόμησης και αναγκαίας επιτάχυνσης των ΑΠΕ (με κατάλληλο σχέδιο για τη χωροθέτηση και σε συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες) μέσω της ενίσχυσης της συμμετοχής πολιτών και Δήμων στην ενεργειακή μετάβαση, της αποθήκευσης και της τεράστιας ανάγκης αναβάθμισης των κτιρίων (δημόσιων, ΜμΕ, κατοικιών) για να μειωθεί η ζήτηση και να βελτιωθεί το κτιριακό απόθεμα, προτείνονται παρεμβάσεις θεσμικού τύπου όπως:

  •  Παρεμβάσεις στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, βραχυπρόθεσμα και μεσομακροπρόθεσμα (π.χ Target Model), σε συνεννόηση και με τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου κι όχι μόνο.
  • Έλεγχος της αγοράς φυσικού αερίου για αντιμετώπιση κερδοσκοπικών φαινομένων.
  • Ανάπτυξη και ενίσχυση υποδομών μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας – Κατανομή του ηλεκτρικού χώρου με όρους διαφάνειας.
  • Αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου των ενεργειακών κοινοτήτων, ενσωματώνοντας τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες στο υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο – Ενίσχυση της ενεργειακής δημοκρατίας.

Χωροταξική πολιτική

Εντοπίζουμε τέσσερεις ακραίες «επιθέσεις» και αναστολές της χωροταξικής πολιτικής στη χώρα μας. Πρόκειται για: α) τη βίαιη τουριστικοποίηση των ακτών, β) την απουσία σοβαρού χωροταξικού πλάνου για τις ΑΠΕ και την ταυτόχρονη «υπερθέρμανση» της αγοράς χωρίς κανόνες, γ) τις αλλαγές στην περιβαλλοντική νομοθεσία (πχ η κατάργηση των φορέων διαχείρισης των περιοχών NATURA) και δ) τις αλλαγές στις χρήσεις γης.

Κομβικό στοιχείο ενός αριστερού χωροταξικού προγραμματισμού είναι η διάγνωση τεσσάρων κρίσεων/κινδύνων: (α) της δημογραφικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα, (β) της κλιματικής κρίσης που δημιουργεί ακραίες συνθήκες ξηρασίας και πλημμυρών, (γ) της κρίσης παραγωγικής από-επένδυσης και (δ) της κοινωνικής κρίσης (φτώχεια, αστεγία, βία διαφόρων μορφών, κλπ).

Η χωρική πολιτική πρέπει να εστιάζει σε σημαντικές πλευρές της γεωγραφίας της χώρας από τις μεγάλες πόλεις, τα κατοικημένα νησιά και βουνά, τις μικρές πεδιάδες και τους εκατοντάδες μικρούς οικισμούς των 50-200 κατοίκων. Στις συνθήκες αυτές δεν μπορεί να λειτουργήσουν οι εκτιμήσεις κόστους/ωφέλειας σε ό,τι αφορά τις σχολικές μονάδες, τις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, τα δίκτυα ηλεκτρονικών και άλλων υποδομών, τις δημόσιες μεταφορές και άλλες σημαντικές για την καθημερινότητα υπηρεσίες. Η σύνθετη αυτή γεωγραφία προσθέτει έναν ακόμη παράγοντα πολυπλοκότητας στα μεγάλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την υποδοχή και εγκατάσταση των προσφύγων/αιτούντων άσυλο, αποφεύγοντας τις επαναπροωθήσεις, τα καμπ και τις ακατοίκητες ή δυσπρόσιτες τοποθεσίες.

Για όλα τα παραπάνω χρειάζεται μια χωρική πολιτική που θα εστιάζει:

  • Στην πολιτική ενίσχυσης της περιφέρειας με στόχο την μείωση των διαπεριφερειακών ανισοτήτων και της άνισης γεωγραφικής ανάπτυξης, με στόχο την τοπική ανάπτυξη με περιβαλλοντικό και κοινωνικό πρόσημο. Εξειδίκευση και παρακολούθηση των ειδικών τοπικών αναπτυξιακών και κοινωνικών χαρακτηριστικών κάθε περιοχής και κατανομή ευκαιριών και επενδύσεων ανάλογα με την τοπική ιδιαιτερότητα.
  • Στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό και προγραμματισμό του χώρου. Όχι στον κατ’ εξαίρεση και ειδικό σχεδιασμό
  • Στην ενίσχυση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης σε Α’ και Β’ βαθμό. Σύνδεση με τα εργαλεία του χωρικού σχεδιασμού (πολεοδομικά και περιφερειακά σχέδια)
  • Στην προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της γης ως πόρου που προστατεύεται από ενδο- τομεακές συγκρούσεις, αναπτυξιακές πιέσεις και ανεξέλεγκτη δόμηση
  • Στην αντιμετώπιση της εκτός σχεδίου δόμησης, την προστασία των αιγιαλών και του νησιώτικου χώρου, των δασικών εκτάσεων, των πολιτισμικών τοπίων κ.α.
  • Στην ισόρροπη κατανομή των ΑΠΕ σε σχέση με το περιβαλλοντικό και χωρικό αποτύπωμα
  • Στην προστασία φέρουσας ικανότητας του νησιώτικού χώρου από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη (π.χ. τουρισμός)

Κοινωνική πολιτική, αλληλεγγύη και πρόνοια

Η βιβλιογραφία από το 1980 κάνει λόγο για την εποχή του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, κυρίως για τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό, ως συνδυασμό́ μεταξύ κοινωνικό – πολιτικού́ αυταρχισμού́ και οικονομικού́ φιλελευθερισμού́. Ο πολιτικός αυταρχισμός αφορά́ την υποβάθμιση, θεσμική́ ή άτυπη, των δημοκρατικών διαδικασιών και αξίων και την αποπολιτικοποίηση, ενώ ο κοινωνικός αναφέρεται κυρίως στην κανονικοποίηση του φόβου, του άγχους και της ανασφάλειας, στην απόρριψη της κοινωνικής δικαιοσύνης και την απαξίωση θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αναδιατυπώνεται η μορφή́ της κοινωνικής ιδιότητας του πολίτη και μεταρρυθμίζεται ριζικά́ το κοινωνικό́ κράτος. Ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός αναγνωρίζεται ως διαδικασία προσανατολισμού́ των δικαιωμάτων υπέρ της ιδιοκτησίας, του κεφαλαίου, της εμπορευματοποιημένης εργασίας, των επιχειρήσεων, της οικογένειας, της εκκλησίας και της φυλής, υιοθετώντας αξιακό σύστημα και ρητορική που προσιδιάζει στο νεοσυντηρητικό πολιτικό χώρο.

Άξονες πολιτικής

Για να επιτευχθεί ένας κοινωνικός μετασχηματισμός, μέσα από σταδιακές διαθρωτικές αλλαγές στο σύνολο των κοινωνικών πολιτικών, χρειάζονται αλλαγές προς τη κατεύθυνση ενός αριστερού ριζοσπαστισμού από την εν δυνάμει αυριανή αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι αλλαγές αυτές θα πρέπει να επαναφέρουν στους θεσμούς την λειτουργία ενσωμάτωσης της κοινωνίας, λειτουργία που εξορισμού διέθεταν, και ταυτόχρονα να συνδυάσουν τη χρήση στις νέες τεχνολογίες της ψηφιακής εποχής προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας και όχι του μεγάλου κεφαλαίου.

Με βάση αυτή τη θεμελιώδη αρχή προτείνονται έξι άξονες πολιτικών και δράσης:

  1. Προτεραιοποίηση του κοινωνικού κράτους, σε βάρος του προνοιακού, που υλοποιείται μέσω επιδοματικών πολιτικών. Η αριστερή κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στα επιδόματα, που αποτελούν εφεύρημα του νεοφιλελεύθερου κράτους, αφαιρούν το περιεχόμενο των δικαιωμάτων (αφού τα υποκείμενα δεν δύνανται να τα απολαύσουν ακόμα κι αν προσφέρονται) και στοχεύουν στην ελάχιστη μέχρι εικονική αναδιανομή του πλούτου με αποτέλεσμα την αδρανοποίηση, την εξαθλίωση, τον στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό των πληθυσμών. Το προνοιακό κράτος πρέπει να παρεμβαίνει με την παροχή επιδομάτων μόνο στις περιπτώσεις που οι κοινωνικοί θεσμοί δεν ενσωματώνουν κάποιους πληθυσμούς, π.χ. λόγω σωματικής αδυναμίας (πχ ΑΜΕΑ) ή λόγω δύσκολων περιπτώσεων ενσωμάτωσης για λόγους ιστορικούς και πολιτισμικούς (πχ. Ρομά). Και πάλι, αυτές οι πολιτικές πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης σε μία μεταβατική φάση διακυβέρνησης.
  2. Σχεδιασμός ολιστικών κοινωνικών πολιτικών εκλαμβάνοντας την κοινωνική πολιτική σαν ένα σώμα που απευθύνεται στην κοινωνία και της οποίας τα διαφορετικά πεδία διαρθρώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να προστατεύουν τους κοινωνικά αδύναμους πληθυσμούς, γιατί ειδικά αυτοί χρήζουν αυτής της θετικής παρέμβασης του Κράτους. Στην πράξη γνωρίζουμε ότι συμβαίνει το αντίθετο: αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη δεν έχουν πρόσβαση σε κανένα αγαθό.
  3. Αναδιανομή των εισοδημάτων με κεντρική φορολογική πολιτική που θα αναδιατάσσει αναλογικά τα εισοδήματα, έτσι ώστε να μειώνονται άμεσα οι εισοδηματικές ανισότητες. Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να λειτουργήσουν όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί, με τρόπο ώστε να αναδιανέμουν και να διευκολύνουν τη συμμετοχή σε αυτούς, προσφέροντας κάθε μορφής διαθέσιμο πόρο σε είδος: στεγαστικά αποθέματα, κάλυψη κενών σε στοχευμένους επαγγελματικούς κλάδους, αναδιανομή διαθέσιμων εκπαιδευτικών πόρων, έλεγχο των υγειονομικών πόρων και ταυτόχρονη ενίσχυσή τους, εναλλακτικές μορφές κοινωνικής εργασιακής συμμετοχής μέσω της στήριξης της κοινωνικής οικονομίας, των συνεταιριστικών σχημάτων, κλπ. Οι καλές πρακτικές άλλων χωρών είναι πολύτιμες για την υλοποίηση αυτού του άξονα.
  4. Αύξηση των κοινωνικών δαπανών προς εργασία, υγεία, εκπαίδευση, στέγη, κοινωνικά αγαθά, ψηφιακά μέσα, με στόχο την κοινωνική επανενσωμάτωση των πληθυσμών. Το θέμα των ίσων ευκαιριών για το σύνολο των πληθυσμών, διαμενόντων στην ελληνική επικράτεια (γηγενών, παιδιών δεύτερης γενιάς και μεταναστών/προσφύγων), που θα έχουν πρόσβαση στους βασικούς θεσμούς, αποτελεί τον πυρήνα της εκάστοτε αριστερής κοινωνικής πολιτικής.
  5. Σε ό,τι αφορά τη μεσαία τάξη, για την οποία διαθέτουμε πιο ξεκάθαρα εργαλεία άσκησης πολιτικών, προστασία της από την καθοδική κοινωνική κινητικότητα, ιδιαίτερα τα νοικοκυριά που έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 25.000 ευρώ. Αυτοί οι τελευταίοι τοποθετούνται στην κατώτερη μεσαία τάξη, με αποτέλεσμα να απειλούνται άμεσα να διολισθήσουν στην εργατική τάξη και στην τάξη του αποκλεισμένου από τα κοινωνικά αγαθά προλεταριάτου. Η ίδια διολίσθηση αφορά και τις δύο τελευταίες τάξεις που τοποθετούνται στη βάση της πυραμίδας και χρήζουν άμεσης βοήθειας συνδυαστικού χαρακτήρα. Επιπρόσθετα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας τοποθετείται πλέον στις τρεις παραπάνω ομάδες (κατώτερη μεσαία, εργατική, αποκλεισμένη) και καλύπτει το 80% του πληθυσμού.
  6. Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με σταδιακή μετατόπιση των δυνάμεων της εργασίας, ως αποφασιστικού ρυθμιστικού παράγοντα, προς τους εργαζόμενους με πρωτοπόρες συμμετοχικές μορφές κοινωνικής και οικονομικής ευθύνης και βέλτιστης διαχείρισης αποτελεσμάτων. Ξεχωριστή ανάλυση χρειάζεται για το ρόλο και την ενίσχυση των κινημάτων, ως κεντρικού άξονα αριστερών πολιτικών.

Εργασία – Καταπολέμηση της ανεργίας

Ο καλπασμός του πληθωρισμού και η αισχροκέρδεια, καθώς και η σοβαρή επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και ωραρίων, αποτελεί μείζον ζήτημα. Το εισόδημα δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά πλέον, οι εργαζόμενοι είναι όλο και πιο επισφαλείς, απροστάτευτοι και πιεσμένοι, ενώ η εκμετάλλευση –με την κάλυψη της κυβέρνησης και την πλήρη αποδιάρθρωση όλων των κρίσιμων υπηρεσιών (π.χ. κατάργηση 8ώρου, κατάργηση ΣΕΠΕ)- έχει «ανέβει πίστα». Σε αυτή τη συνθήκη οι νέοι όταν δεν εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, φεύγουν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον. Ως προς τις προτεραιότητες, παρατίθενται οι προτάσεις ανά άξονα παρακάτω.

Μισθοί

  • Τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
  • Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ, συμπεριλαμβανόμενης της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής, ώστε να εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, και στη συνέχεια επαναφορά της δυνατότητας καθορισμού του κατώτατου μισθού με συλλογική διαπραγμάτευση, μέσω της ΕΓΣΣΕ.
  • Προσαύξηση του νόμιμου ωρομίσθιου για την μερική απασχόληση (20%), μέτρο απαραίτητο για τον περιορισμό της υποδηλωμένης εργασίας και τη στήριξη τους εισοδήματος αυτής της κατηγορίας εργαζόμενων.
  • Επαναφορά των τριετιών

Εργασιακές σχέσεις

  • Αποκατάσταση και θεσμική κατοχύρωση του δικαιώματος της απεργίας και ενίσχυση της συμμετοχής των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους στο σχεδιασμό της διαδικασίας της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της δίκαιης μετάβασης.
  • Αποκατάσταση και διεύρυνση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με πλήρη επαναφορά και θεσμική κατοχύρωση των αρχών της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας.
  • Ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων για τους εργαζόμενους με επισφαλείς μορφές απασχόλησης (εργολαβικοί και ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με καταχρηστικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου), ώστε να κατοχυρώνονται τόσο τα εργασιακά τους δικαιώματά όσο και η βασική αρχή της ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία. Αναγνώριση των εργαζομένων σε πλατφόρμες ως μισθωτών και υπαγωγή τους στην εργατική νομοθεσία και τις ΣΣΕ, βελτίωση της νομοθεσίας για την τηλεργασία.
  • Αναβάθμιση του ΣΕΠΕ σε αυτοτελή Γενική Γραμματεία με ενισχυμένο ρόλο και ενίσχυση σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή και θέσπιση αποτελεσματικών κυρώσεων για εργοδοτικές παραβάσεις.
  • Καθιέρωση Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ) και δημιουργία ειδικού φορέα για την ασφάλιση του επαγγελματικού κινδύνου, εφαρμογή των αρχών ΥΑΕ στο Δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση.
  • Πλήρης εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας/190 και της Σύστασης του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) σχετικά με την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στον χώρο εργασίας, με τη λήψη πρόσθετων μέτρων προστασίας.

Χρόνος εργασίας

  • Μείωση του νόμιμου ορίου των υπερωριών και κατάργηση της υπερεργασίας, αυξάνοντας ταυτόχρονα την προσαύξηση από 20% σε 40%.
  • Μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από το 40ωρο στο 35ωρο χωρίς μείωση μισθών, μετά από μελέτη επιπτώσεων ανά κλάδο και κοινωνική διαβούλευση, και με αντισταθμιστικά μέτρα μείωσης του μη μισθολογικού κόστους εργασίας. Της γενικευμένης εφαρμογής θα προηγηθεί πιλοτική εφαρμογή και αποτίμηση του μέτρου σε δείγμα επιχειρήσεων.

Ανεργία

  • Μεγάλα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας σε δήμους και περιφέρειες της χώρας δωδεκάμηνης διάρκειας με παράλληλη κατάρτιση/επανακατάρτιση
  • Επανασχεδιασμός του συστήματος επαγγελματικής κατάρτισης ανέργων και εργαζομένων και σύνδεσή του με τις υπηρεσίες συμβουλευτικής του ΟΑΕΔ
  • Ολοκληρωμένα προγράμματα απασχόλησης-κατάρτισης-επιχειρηματικότητας ανέργων σε περιφερειακό/τοπικό επίπεδο και σύνδεσή τους με τα περιφερειακά/τοπικά αναπτυξιακά προγράμματα.
  • Δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης όλων των νέων που αποφοιτούν από το λύκειο και δεν εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε μαθητεία ή μεταλυκειακή επαγγελματική κατάρτιση
  • Πρόγραμμα ενίσχυσης της νεανικής επιχειρηματικότητας μέσω ειδικού Ταμείου.
  • Ολοκληρωμένα προγράμματα συμβουλευτικής-κατάρτισης-απασχόλησης για ευάλωτες κατηγορίες γυναικών.
  • Μεγάλο πρόγραμμα εργασιακής ένταξης προσφύγων (ως μέρος ενός Σχεδίου κοινωνικής ενσωμάτωσης προσφύγων)
  • Μεγάλο πρόγραμμα εργασιακής ένταξης αναπήρων (ως μέρος του Σχεδίου Δράσης για τα Άτομα με Αναπηρία)

Υγεία και Πρόνοια

 Η βασική στόχευση του προγράμματος υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να είναι η εξάλειψη των υγειονομικών ανισοτήτων, μέσα από δημόσιες πολιτικές καθολικής και ισότιμης κάλυψης των αναγκών υγείας των ανθρώπων και την ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Σήμερα που το ΕΣΥ είναι σε πλήρη αποδιοργάνωση με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στα νοσοκομεία της επαρχίας επικρατεί διαλυτική κατάσταση , αυτό που προέχει για μια νέα προοδευτική κυβέρνηση είναι η μάχη για την επιβίωση της δημόσιας περίθαλψης και η εγγυημένη πρόσβαση όλων των πολιτών στην αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν αρκεί όμως πλέον μόνο αυτό. Παράλληλα με τον αγώνα για την αντιστροφή του κλίματος παραίτησης και φυγής γιατρών από το ΕΣΥ και για την εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων δομών (πρωτοβάθμιων και νοσοκομειακών), πρέπει να προχωρήσει και η ριζική αναδιοργάνωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, με έμφαση:

  1. στην αξιόπιστη δημόσια κάλυψη νέων αναγκών (οικογενειακός γιατρός, ολοκληρωμένη φροντίδα στο επίπεδο της κοινότητας , αποκατάσταση, ψυχική υγεία, στοματική υγεία, ιατρική εργασίας, γηριατρική φροντίδα , σχολική υγεία, υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας).
  2. στη δραστική μείωση των ακάλυπτων αναγκών υγείας και της υψηλής ιδιωτικής δαπάνης ( 40% του συνόλου) , με στοχευμένη ενίσχυση των δομών του ΕΣΥ στην Περιφέρεια , διευρυμένες παροχές από τον ΕΟΠΥΥ και μείωση της συμμετοχής των ασθενών στο κόστος περίθαλψης.
  3. στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στο σεβασμό των δικαιωμάτων εργαζομένων και ασθενών.
  4. στη δημοκρατική και συμμετοχική Διοίκηση του ΕΣΥ, με θεσμούς κοινωνικού ελέγχου και δημόσιας λογοδοσίας, που θα εξασφαλίζουν δίκαιη κατανομή των πόρων και κοινωνική ανταποδοτικότητα τους.
  5. στη δικτύωση των δημόσιων δομών ΠΦΥ (Κέντρα Υγείας-ΤΟΜΥ) με τις κοινωνικές δομές των Δήμων, τις κοινοτικές δομές Ψυχικής Υγείας και αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, στο πλαίσιο της ολοκληρωμένη υγειονομικής και ψυχοκοινωνικής φροντίδας.
  6. στη συνέργεια ΕΣΥ και Κοινωνικού Κράτους, για την αποτελεσματική παρέμβαση στους κοινωνικούς προσδιοριστές της υγείας ( εργασία, εισόδημα, μόρφωση, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, φυσικό και δομημένο περιβάλλον, διατροφή, θέρμανση, υποστηρικτικά κοινωνικά δίκτυα ειδικά για ευάλωτος ομάδες του πληθυσμού, κλπ) που έχουν επιδεινωθεί δραματικά λόγω των επάλληλων κρίσεων.

Κρίσιμη προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι η στρατηγική της σύγκλισης με το μέσο όρο των δημόσιων δαπανών υγείας της ΕΕ (7,5% του ΑΕΠ, από 5,5% που είναι σήμερα στην Ελλάδα) και η αντιστροφή του brain drain με γενναία αναβάθμιση των αποδοχών του ιατρικού και λοιπού υγειονομικού προσωπικού του ΕΣΥ με βελτίωση των συνθηκών εργασίας, υπερωριακής απασχόλησης και επιστημονικής εξέλιξης στο σύστημα υγείας.

Η πανδημία άλλαξε τις προτεραιότητες σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς:

  • Ανέδειξε την τεράστια απειλή που αποτελεί για τις σύγχρονες κοινωνίες μια κρίση Δημόσιας Υγείας, απέναντι στην οποία δεν υπάρχουν υγειονομικά σύνορα.
  • Ενίσχυσε το σενάριο των αναδυόμενων επιδημιών στον 21ο αιώνα, που σχετίζονται με την κλιματική κρίση, την οικολογική καταστροφή και την ανατροπή στη σχέση ανθρώπου-φύσης.

Για να μην πάνε χαμένες οι εμπειρίες και τα συμπεράσματα από την πανδημική κρίση επιβάλλεται μια νέα υγειονομική στρατηγική σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με ενδυνάμωση των δημόσιων συστημάτων υγείας και κοινωνικής φροντίδας, αλλά και με νέο πλαίσιο για τη φαρμακευτική-ιατροτεχνολογική καινοτομία που θα εγγυάται ισότιμη πρόσβαση όλων των ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις, στα σύγχρονα διαγνωστικά μέσα και στις νέες θεραπείες. Αυτό πρακτικά σημαίνει δημόσια χρηματοδότηση της έρευνας με διαφάνεια, δίκαιες τιμές στα νέα φάρμακα και εμβόλια, νέο πλαίσιο για τις πατέντες και την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων των πολυεθνικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει την υποχρέωση να συμβάλλει σε ένα κοινό μέτωπο αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης για πολιτικές σύγκλισης και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στον τομέα της Υγείας. Το σύνθημα «η Υγεία και το Φάρμακο πάνω από τα κέρδη» συμπυκνώνει αυτή τη νέα στρατηγική, που έγινε τραγικά επίκαιρη λόγω της πανδημίας.

Υπηρεσίες φροντίδας υγείας και πρόνοιας στην κοινότητα

Οι υπηρεσίες φροντίδας στην κοινότητα και οι παροχές σε χρήμα (επιδόματα) και είδος (π.χ. σχολικά γεύματα) είναι τα μέσα παρέμβασης του κοινωνικού κράτους για την υποστήριξη της πλειοψηφίας των πολιτών, σε κάθε στιγμή της ζωής τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα κοινωνικής και υγειονομικής ανισότητας. Παρέχουν ασφάλεια στον πολίτη ότι το κράτος είναι αρωγός σε κάθε στιγμή της ζωής του. Πρέπει να παρέχονται δωρεάν και γενναιόδωρα, και καταπολεμούν τις ανισότητες, τη φτώχεια και την παιδική φτώχεια, που δεν αντιμετωπίζονται μόνο με την ανάπτυξη. Συνιστούν την πρόταση της Aριστεράς στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης ότι οι δωρεάν υπηρεσίες και παροχές αφορούν μόνο τους ακραία φτωχούς.

Οι υπηρεσίες φροντίδας στην κοινότητα αφορούν κυρίως παιδιά, ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες και ηλικιωμένους, καθώς και κάθε ενήλικα που αντιμετωπίζει πρόσκαιρα προβλήματα υγείας ή αναπηρίας. Ο νεοφιλελευθερισμός στη χώρα μας τις ανέθετε παραδοσιακά στην οικογένεια και τη φιλανθρωπία, ακολουθώντας το μοντέλο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Σήμερα, επιχειρεί και πάλι να τις αναθέσει στη φιλανθρωπία αλλά και στο ιδιωτικό κεφάλαιο διότι οι υπηρεσίες φροντίδας υγείας-πρόνοιας συγκροτούν ένα μεγάλο οικονομικό χώρο, ιδανικό πεδίο ανάπτυξης και κερδοφορίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Αυτό αποδεικνύεται και από πρόσφατους νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στην υγεία, την φροντίδα παιδιών, ΑμεΑ και ηλικιωμένων. Με αυτούς, αφενός ο Yπουργός Yγείας συρρικνώνει το ΕΣΥ και μεταφέρει προς τον ιδιωτικό τομέα πολλές δημόσιες υπηρεσίες φροντίδας, ενώ ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων εισηγείται στη Βουλή νόμους για την εδραίωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στους τομείς υγείας και πρόνοιας.

Ο οικονομικός χώρος των υπηρεσιών φροντίδας, στη συντριπτική του πλειοψηφία βασίζεται στην εργασία γυναικών, εξ ου και αποκαλείται «μωβ οικονομία». Δηλαδή είναι κυρίως οι γυναίκες που αναλαμβάνουν, είτε μέσα στο νοικοκυριό, (μητέρες, κόρες, αδερφές, γιαγιάδες), τη φροντίδα άλλων μελών ως «αόρατες» και μη αμειβόμενες εργαζόμενες, είτε σε δημόσιες και κοινωνικές δομές ή επιχειρήσεις ως –συνήθως- υποαμειβόμενες μισθωτές. Ο τομέας υπηρεσιών φροντίδας δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας στις υφιστάμενες ή νέες δομές αλλά και νέες, κυρίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις με έμφαση στην καινοτομία και την ψηφιακότητα (τηλεϊατρική, φροντίδα εξ αποστάσεως).

Παιδεία – Έρευνα

 Παιδεία

Η παιδεία αποτέλεσε ακόμα ένα θύμα της ιδεοληπτικής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης. Από τη μείωση της χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και εν γένει της προσπάθειας υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, μέχρι την έρευνα και την πανεπιστημιακή αστυνομία ή την αναβάθμιση των ιδιωτικών κολλεγίων εις βάρος των δημοσίων ιδρυμάτων, και την συνολική λογική πως η παιδεία είναι εμπόρευμα. Στον αντίποδα αυτής της λογικής, εμείς προτεραιοποιούμε την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και έρευνας, για πρόσβαση όλων στην εκπαίδευση, χωρίς αποκλεισμούς.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα καταργήσει όλους τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της Ν.Δ. και θα νομοθετήσει άμεσα και μεσοπρόθεσμα μέτρα, όπως:

  • 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο έως το Λύκειο με την ένταξη όλων των υπαρχόντων τύπων λυκείων.
  • Αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
  • Αύξηση των αποδοχών των εκπαιδευτικών επιπλέον της αναγκαίας τιμαριθμικής αναπροσαρμογής.
  • Επανένταξη μαθημάτων κοινωνικών επιστημών και καλλιτεχνικής παιδείας.
  • Ενίσχυση του Ολοήμερου σχολείου, του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού, του Γυμνασίου, του Λυκείου σε δομές και προγράμματα σπουδών.
  • Ενίσχυση υποδομών και υλικοτεχνικού εξοπλισμού μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης

Έρευνα

Η παραγωγή νέας γνώσης μέσω της ερευνητικής διαδικασίας προάγει την παιδεία, την καλλιέργεια, διευρύνει τους ορίζοντες της κοινωνίας και στηρίζει την εκπαίδευση σε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες, προάγοντας την «κοινωνία της γνώσης». Μέσα από την αύξηση της έντασης γνώσης τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα η έρευνα μπορεί να συμβάλλει ενεργά στην παραγωγική ανασυγκρότηση. Χρηματοδοτώντας την έρευνα στηρίζουμε τον ποιοτικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου σε βάθος χρόνου ενισχύοντας ταυτόχρονα την αυτάρκεια και ανεξαρτησία της χώρας. Η ένταξη της νέας Γνώσης και της καινοτομίας, στην παραγωγική διαδικασία, μπορεί να έχει βαθύτατα θετικό κοινωνικό αποτύπωμα, εφόσον συνδυάζεται με ένα πρότυπο ανάπτυξης που είναι βιώσιμο, συμπεριληπτικό και κοινωνικά δίκαιο.

Η ερευνητική πολιτική που διαμορφώθηκε και εφαρμόστηκε την περίοδο 2015-2019, βασισμένη στο ιδεολογικό υπόβαθρο της Αριστεράς, επιχείρησε να δώσει σαφείς απαντήσεις σε ποικίλα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα και πρακτικές αναπτύσσοντας ταυτόχρονα μια ολιστική και συστηματική προσέγγιση, η οποία ενίσχυε βήμα προς βήμα ολόκληρη την αλυσίδα της Έρευνας και της Καινοτομίας. Ξεκινώντας από την χωρίς περιορισμούς, ελεύθερη ποιοτική Έρευνα που προκύπτει από την επιστημονική περιέργεια, στήριξε το ερευνητικό δυναμικό, και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες, και συνέβαλε στην αναβάθμιση ή/και τον εμπλουτισμό των ερευνητικών υποδομών. Αναπτύσσοντας εμβληματικές δράσεις με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα στήριξε την στοχευμένη τεχνολογική έρευνα που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση μεγάλων κοινωνικών προκλήσεων ενώ με την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για την Καινοτομία υποστήριξε την υγιή νεοφυή επιχειρηματικότητα.

Με γνώμονα τις κατευθυντήριες αρχές και την πλούσια παρακαταθήκη του κυβερνητικού έργου αλλά και συνεκτιμώντας τις τρέχουσες συνθήκες προτείνεται μια σειρά βασικών προγραμματικών κατευθύνσεων/ αξόνων άμεσης προτεραιότητας:

  1. Διαμόρφωση του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας

Η ώσμωση μεταξύ έρευνας και παιδείας είναι αναγκαία συνθήκη για τη βέλτιστη αξιοποίηση του γνωσιακού κεφαλαίου που παράγεται στα ΕΚ και ΑΕΙ της χώρας, ώστε αυτά να αποτελούν πυλώνες για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, που προάγει την δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, την προάσπιση της δημοκρατίας και την κοινωνική συνοχή.

  • κατάργηση του ν. Κεραμέως και όλων των αναχρονιστικών προβλέψεών του.
  • Επαναφορά της Έρευνας στο χαρτοφυλάκιο της Παιδείας κάτω από το ίδιο Υπουργείο. Η κίνηση αυτή απεγκλωβίζει την έρευνα από τη μονοδιάστατη χρησιμοθηρική αντίληψη του αποκλειστικού ρόλου της ως εργαλείο για τη στήριξη πρόσκαιρων αναγκών της αγοράς.

  1. Ενίσχυση του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ)

Το ΕΛΙΔΕΚ αποτέλεσε καινοφανή θεσμό χειραφέτησης της ακαδημαϊκής /ερευνητικής κοινότητας και άμβλυνσης των ανισοτήτων πρόσβασης νέων επιστημόνων στην Έρευνα και ο ρόλος αυτός πρέπει να συνεχιστεί με:

  • Σταθερή δημόσια χρηματοδότηση για τη διασφάλιση της συνεπούς και συστηματικής προκήρυξης ερευνητικών προγραμμάτων.
  • Ενίσχυση προγραμμάτων για μεταδιδακτορικούς ερευνητές, με τους ίδιους να είναι επιστημονικοί υπεύθυνοι για την υλοποίησή τους.
  • Διορθωτικές παρεμβάσεις στη σύσταση του Επιστημονικού Συμβουλίου για τη βελτίωση της λειτουργίας του.
  • Μέτρα για τη βελτίωση της ποιότητας και του χρόνου αξιολόγησης των προτάσεων.

   3. Ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού των ΑΕΙ και ΕΚ όλων των κατηγοριών

  • Διπλασιασμός των μελών ΔΕΠ και των ερευνητών, αλλά και της χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων σε βάθος τετραετίας. Αύξηση τουλάχιστον κατά 15% του διοικητικού προσωπικού τους.
  • Βελτίωση του ειδικού μισθολογίου του ερευνητικού προσωπικού. Επί ΣΥΡΙΖΑ και επί σκληρών μνημονίων, δυστυχώς αναγκαστήκαμε σε μεγάλη μείωση μισθού- και στα ΑΕΙ, αλλά ειδικά στα ΕΚ, ενώ η λογική του χαμηλού κόστους στην εργασία έχει δυστυχώς εμπεδωθεί.
  1. Μέτρα άρσης της επισφάλειας νέων επιστημόνων και ερευνητών

Η αντιμετώπιση του brain drain & brain waste είναι άμεση προτεραιότητα μέσα από παρεμβάσεις για:

  • Δημιουργία θέσεων εργασίας (tenure track) στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα με αξιοπρεπείς μισθούς.
  • Εργασιακά περιβάλλοντα – πόλοι έλξης για νέους εξειδικευμένους επιστήμονες για να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στη χώρα.
  • Ένταξη των υποψήφιων διδακτόρων στον εργασιακό βίο από τα πρώτα τους βήματα στην Έρευνα (κάλυψη ασφαλιστικών / συνταξιοδοτικών εισφορών)
  • Δίκτυα–γέφυρες για ουσιαστική διασύνδεση επιστημόνων της διασποράς με τον ερευνητικό ιστό και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα.
  1. Έρευνα και οικονομική ανάπτυξη: ΑΕΙ, ΕΚ & επιχειρηματικότητα
  • Επέκταση συνεργατικών προγραμμάτων μεταξύ ΑΕΙ, ΕΚ και καινοτόμων επιχειρήσεων.
  • Εξασφάλιση χρηματοδοτήσεων υψηλού ρίσκου (τύπου Equifund) νεοφυών επιχειρήσεων σε πρώιμο στάδιο με έμφαση στην παραγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών.
    • Απαγκίστρωση από στρεβλές ρυθμίσεις (π.χ. βιομηχανικά διδακτορικά) που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα διεξαγωγής υψηλής ποιότητας Έρευνας.
    • Επιδότηση θέσεων εργασίας σε τμήματα R&D καινοτόμων επιχειρήσεων για ερευνητές σε μεταδιδακτορικό επίπεδο.

Φεμινιστική πολιτική και φύλο

Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η ισότητα των φύλων δεν είναι ένα «γυναικείο ζήτημα», αλλά θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατίας και αδιαπραγμάτευτη αρχή, με βασικούς άξονες:

α) την οριζόντια ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις πολιτικές και

β) τη λήψη θετικών δράσεων υπέρ των γυναικών για την αντιμετώπιση των έμφυλων διακρίσεων.

 Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η επανασύσταση και η αυτοτέλεια της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με την παράλληλη σύσταση Κυβερνητικού Συμβουλίου Ισότητας των Φύλων (ΚΥΣΙΦ). Επιπλέον, στόχος μας είναι η συμμετοχή 50/50 κατά φύλο σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων και σε θέσεις ευθύνης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, από την Κυβέρνηση έως την αυτοδιοίκηση και τους συνδικαλιστικούς φορείς.

Όσον αφορά τη γεφύρωση του έμφυλου χάσματος στην αγορά εργασίας, στις αμοιβές και στις συντάξεις απαιτούνται μέτρα συμφιλίωσης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής και κοινωνικές παροχές υπηρεσιών φροντίδας για παιδιά και άλλα εξαρτώμενα άτομα, καθώς και αυστηροί έλεγχοι για την εφαρμογή της Σύμβασης 190 για τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας και για το θεσμικό πλαίσιο γονικών αδειών.

Άλλα μέτρα πρέπει να είναι:

  • Η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο και η εξάλειψη έμφυλων στερεοτύπων στην εκπαιδευτική διαδικασία
  • Η απρόσκοπτη πρόσβαση στη βασική σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία αγοριών και κοριτσιών, γυναικών και ανδρών από την ηλικία των 15 ετών
  • Η κατάργηση των δυσμενών διατάξεων του Ν.4800/2021 για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου
  • Η νομική αναγνώριση του εγκλήματος της γυναικοκτονίας με την ένταξή του στον Ποινικό Κώδικα
  • Η διασφάλιση της βιωσιμότητας του Δικτύου Δομών για τη συμβουλευτική και φιλοξενία γυναικών θυμάτων βίας, με ένταξη της χρηματοδότησής τους στον κρατικό προϋπολογισμό, διασφάλιση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας και διερεύνηση της δυνατότητας λειτουργίας νέων δομών και παροχής επιπλέον υπηρεσιών (π.χ. επείγουσα διαμονή).
  • Το έμφυλο πρόσημο στον σχεδιασμό πολιτικών για την πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιακή μετάβαση.

 Δικαιώματα

Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ανθρώπων είναι το Α και το Ω της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της κοινωνικής συνοχής και της ασφάλειας σε μια κοινωνία. Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει πιο αυθεντική  μέριμνα για το ευ ζην της κοινότητας, από την προάσπιση  των δικαιωμάτων και, μάλιστα, των ασθενέστερων ανθρώπων, που δεν είναι δημοφιλείς, είναι μειοψηφίες ή δεν έχουν φωνή. Είναι ζήτημα ταυτοτικό της Αριστεράς. Καμία μεγάλη τομή δεν μπορεί να υπάρξει, καμία ριζοσπαστική, προοδευτική και εναλλακτική ιδέα ή πρόταση δεν μπορεί να προωθηθεί, αν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης και δεν μπολιάζουν το σύνολο των παρεμβάσεων, που θα έχουν στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Τα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα αποτελούν, ανάμεσα σε άλλα, και νομικές θεμελιώσεις που προέκυψαν από τις διεκδικήσεις των πολιτών. Κι ωστόσο η κατοχύρωσή τους είναι εύθραυστη και υπόκειται στις επιθέσεις των συντηρητικών, νεοφιλελεύθερων και alt-right ιδεών. Οι επονομαζόμενοι «πόλεμοι κουλτούρας» στο δυτικό κόσμο αφορούν σχεδόν πάντα τα δικαιώματα, είναι εξαιρετικά σφοδροί κοινωνικά, διαμορφώνουν προεκλογικά προγράμματα και εκλογικά αποτελέσματα και είναι πεδίο δραστηριοποίησης των προοδευτικών και ριζοσπαστικών ανθρώπων. Πρόνοια της Αριστεράς είναι η περαιτέρω κατοχύρωση, εμβάθυνση και επέκταση όλων των δικαιωμάτων σε καθολικό επίπεδο, έτσι ώστε να αίρονται προνόμια που προκύπτουν από το φύλο, τη φυλή, την τάξη, την ηλικία, την υγεία, την ψυχική κατάσταση, τη θρησκευτική πίστη.

Βασικές θέσεις/προτάσεις

 Διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας

Διαχωρισμός των θρησκειών από το κράτος και εκκοσμίκευση του κράτους, στα πλαίσια που επιτρέπει το Σύνταγμα. Πλήρης διαχωρισμός με αλλαγή του Συντάγματος αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η πενταετία από την προηγούμενη αναθεώρηση.

 Αντιφασιστικός αγώνας

Ο αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά, τον φασισμό και τον νεοναζισμό είναι πρώτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί ουσιώδες κομμάτι του αγώνα για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα. Πρέπει να διεξάγεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα (πολιτικό, θεσμικό, δικαστικό, ιδεολογικό, κοινωνικό και κινηματικό). Η Αριστερά, ιστορικά, αποτελεί κορμό αυτού του αγώνα, ο οποίος ωστόσο απαιτεί ευρείες συμμαχίες και μέτωπα. Στο αγώνα αυτό εναντίον της ακροδεξιάς, του φασισμού και του νεοναζισμού μπορούμε να διακρίνουμε τρία πεδία, τα οποία μπορεί να έχουν συνδέσεις μεταξύ τους, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται:

  1. Τον αγώνα ενάντια στις ακροδεξιές αντιλήψεις οι οποίες υιοθετούνται στον επίσημο πολιτικό λόγο, στον κυβερνητικό λόγο και πρακτική, αλλά και σε μεγάλο μέρος των ΜΜΕ. Ο λόγος και πρακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη έναντι του προσφυγικού αποτελούν εξέχον τέτοιο παράδειγμα. Είναι ένα σημείο εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς έτσι η πολιτική ατζέντα μετατοπίζεται στα (ακρο)δεξιά, οι ακροδεξιές αντιλήψεις κανονικοποιούνται και διαχέονται πολλαπλώς (αμέσως ή εμμέσως, διά του λόγου ή της πρακτικής) σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
  2. Τον αγώνα ενάντια σε ακροδεξιές ομάδες και μορφώματα, τα οποία υιοθετούν και προάγουν μαχητικά και συνδυαστικά, τον ρατσισμό, τον ακραίο εθνικισμό και σεξισμό, την πολεμοκαπηλία, τον αντισημιτισμό, το μίσος κατά του διαφορετικού. Τέτοιες ομάδες δεν παύουν, ιδίως στο έδαφος της κρίσης, να εμφανίζονται.
  • Τον αγώνα, ειδικότερα, ενάντια στον νεοναζισμό και τις νεοναζιστικές ομάδες, και κατεξοχήν τη Χρυσή Αυγή και ομάδες που έχουν προκύψει από αυτή. Στο επίπεδο αυτό υπάρχει η πολύτιμη πείρα της μεγάλης δίκης, η οποία συνδυάζοντας πολλούς παράγοντες (μάχη μέσα και έξω από το δικαστήριο, κινηματικές διαδικασίες, πλατιές συμμαχίες, παρέμβαση στον δημόσιο χώρο), οδήγησε στη νικηφόρα έκβαση, με τις καταδίκες και την αναγνώριση της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης.

ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα

Η καταπολέμηση της ΛΟΑΤΚΙφοβίας και του έμφυλου ρατσισμού, είναι ζήτημα υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αφορά το σύνολο του προοδευτικού κόσμου, όχι μόνο τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Χρειάζεται επομένως χάραξη στοχευμένων και αποτελεσματικών πολιτικών για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα σε όλα τα πεδία.

Η πρόταση νόμου, που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη Βουλή στις 18 Ιουνίου 2022 για την ισότητα όλων των ζευγαριών στο γάμο, έπρεπε να έχει ήδη ψηφιστεί και να εφαρμόζεται από “χτες”.

Οι πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τα επόμενα βήματα, θα πρέπει να βρίσκονται μπροστά και όχι να κοιτούν στο παρελθόν. Πρέπει επομένως να πάρουμε το προβάδισμα με μια σειρά από προγραμματικές δεσμεύσεις σε όλους τους τομείς. Συγκεκριμένα:

  1. ΓΑΜΟΣ για όλα τα πρόσωπα (περιλαμβάνεται στην Πρόταση Νόμου).
  2. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ: Κατάργηση της προϋπόθεσης αγαμίας για τη Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου στα τρανς άτομα που προβλέπει ο Ν.4491/2017 καθώς επίσης να μεταβάλλονται τα έγγραφα τυχόν τέκνων ώστε να είναι σε αντιστοιχία με τα νέα έγγραφα των γονέων τους (περιλαμβάνεται στην Πρόταση Νόμου) και ταυτόχρονα βελτίωση των διατάξεων του, ώστε η διαδικασία να γίνει εξωδικαστική.
  3. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ: Αναγνώριση όλων των οικογενειών (περιλαμβάνεται στην Πρόταση Νόμου).
  4. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ένταξη της σεξουαλικής εκπαίδευσης, ως υποχρεωτικού μαθήματος σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και οριζόντια συνεχής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε έμφυλα και ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα και αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων ώστε να είναι συμπεριληπτικά.
  5. ΑΝΕΡΓΟΙ: Οριζόντιο πρόγραμμα ενίσχυσης της απασχόλησης και ενδυνάμωσης ανέργων και συμπερίληψη των ΛΟΑΤΚΙ+ στις Ευπαθείς Κοινωνικές Ομάδες (ΕΚΟ).
  6. ΣΤΕΓΑΣΗ: Δημιουργία μονάδων ημιαυτόνομης διαβίωσης για φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, που αποκλείονται από οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα.
  7. ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ: Βελτίωση της τροπολογίας για τις θεραπείες μεταστροφής που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ενσωμάτωση του ICD-11 και αποψυχιατρικοποίηση των τρανς ταυτοτήτων.
  8. ΥΓΕΙΑ: Κανένας αποκλεισμός ή διάκριση στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. -Επικαιροποίηση με βάση τις διεθνείς οδηγίες, το ιατρικό πρωτόκολλο και τις διεθνείς καλές πρακτικές, όλων των διαδικασιών φυλομετάβασης των τρανς ατόμων και πλήρης ασφαλιστική κάλυψη -Άμεση εφαρμογή των εργασιών των επιτροπών για το i Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για τον Hiv και ii της Ομάδας Εργασίας για την υγειονομική κάλυψη των τρανς ατόμων, των οποίων οι εργασίες έχουν ήδη ολοκληρωθεί από το 2019, αλλά η ΝΔ πάγωσε.
  9. ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ: Επέκταση της νομοθεσίας για την ίση μεταχείριση ν. 4443/2016 πέραν της εργασίας και στα πεδία της παροχής υπηρεσιών και αγαθών, της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και της στέγασης.

Εγγύηση για την υλοποίηση των παραπάνω αποτελεί η συμμετοχή των εκπροσώπων των ΛΟΑΤΚΙ+ Οργανώσεων στα κέντρα λήψης αποφάσεων (Γνωμοδοτικά Συμβούλια – Παρατηρητήρια), τα οποία πρέπει να δημιουργηθούν σε όλη την κλίμακα των πολιτειακών οργάνων, υπουργείων – υπηρεσιών, δήμων, Περιφερειών.

Ένταξη Ρομά

Ο τομέας πολιτικής για την κοινωνική ένταξη των πολιτών Ρομά θα εστιάσει

  1. Στη διασφάλιση των πολιτειακών δικαιωμάτων
  2. Στην πλήρη κάλυψη των βασικών αγαθών και υπηρεσιών και
  3. Στην ενδυνάμωση και συμμετοχή των κοινοτήτων Ρομά.

Ειδικότερα τα μέτρα πολιτικής θα αφορούν σε:

  • Ανάπτυξη σχεδίου δράσης και εκπόνησης θεσμικού πλαισίου για την πολιτική κοινωνικής κατοικίας με ιδιαίτερη έμφαση σε οικογένειες με παιδιά καθώς και στην προώθηση απασχόλησης τουλάχιστον ενός ενήλικα ανά οικογένεια.
  • Διασφάλιση απόκτησης των απαραίτητων γνώσεων σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και διαμόρφωση προγραμμάτων ειδικά για νέους και γυναίκες για την ανάπτυξη δεξιοτήτων, με στόχο την προώθηση στην απασχόληση και την επιχειρηματικότητα.
  • Ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών Ρομά για την ενεργή συμμετοχή τους καθώς και δημιουργία  ομάδων εργασίας (εκπροσώπων Ρομά, αρμόδιων φορέων της κοινωνίας των πολιτών, και δημόσιων αρχών) ανά τομέα πολιτικής, σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης.

Πρόληψη και προστασία της παιδικής κακοποίησης

  1. Εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της παιδικής κακοποίησης και θυματοποίησης, για την αλλαγή του αστυνομοκεντρικού και ποινικού μοντέλου υποστήριξης του ανήλικου θύματος κακοποίησης, από ένα κοινωνικό μοντέλο προστασίας, που υλοποιείται στην κοινότητα με την ανάπτυξη 5 σταδίων α) Πρόληψης β) Έγκαιρης και έγκυρης ανίχνευσης και διάγνωσης περιστατικών γ) Προστασίας του παιδιού θύματος κατά τη νομική διαδικασία απόδοσης ποινικών ευθυνών δ) Ψυχοκοινωνικής στήριξης και αποκατάστασης του παιδιού θύματος και ε) Ειδικά μέτρα για παιδιά σε φτώχεια, κοινωνικό αποκλεισμό και αναπηρία.
  2. Δημιουργία Εθνικού Ψηφιακού Μηχανισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης και Σεξουαλικής Κακοποίησης (ΕΜ) και Επανασύσταση και λειτουργία του αρμόδιου επιστημονικού οργάνου της Πολιτείας για την αντιμετώπιση της θυματοποίησης των ανηλίκων, του Κεντρικού Συμβουλίου Αντιμετώπισης της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (ΚΕΣΑΘΕΑ), που θα χαράζει τις εθνικές στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης της θυματοποίησης των ανηλίκων από κακοποιητικές συμπεριφορές.
  3. Λειτουργία των κατάλληλων δομών (Σπίτι του Παιδιού), για την δικανική εξέταση των ανηλίκων θυμάτων κακοποίησης σε επίπεδο Περιφερειών σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στην Αθήνα.
  4. Ψυχοκοινωνική στήριξη και αποκατάσταση του ανήλικου θύματος μέσα από την ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής, που απομακρύνει τον ανήλικο από νοσοκομεία και ιδρύματα. Επαναφορά του νόμου αναδοχής-υιοθεσίας του 2018, που προέβλεπε τη δημιουργία δεξαμενής οικογενειών σε κάθε Περιφέρεια για επείγουσες αναδοχές παιδιών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τη δομή μεταβατικής φροντίδας (έως την αναδοχή) «πρώτη αγκαλιά».
  5. Συστηματική παρακολούθηση του ανηλίκου από ειδικούς επιστήμονες σε μεγάλο βάθος χρόνου μέσα από τη λειτουργία των κατάλληλων κοινωνικών δομών.

Σωφρονιστικό Σύστημα

  1.  Κατάργηση του νόμου που ψήφισε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ για την υπαγωγή των φυλακών στο υπουργείο Προ.Πο. Επαναφορά στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
  2. Κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας (στην ουσία φυλακών τύπου Γ) – Τροποποιήσεις του σωφρονιστικού κώδικα στο πλαίσιο του κράτους δικαίου και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων (άδειες κλπ)
  3. Κατάργηση των φυλακών ανηλίκων. Οι φυλακές νέων (18+) σε Αυλώνα και Βόλο θα αποτελέσουν πυλώνα και υπόδειγμα μιας εντελώς διαφορετικής αντιμετώπισης, που ως πυρήνα θα έχει την προοπτική της δημιουργικής επανένταξης.
  4. Σαφής ορισμός του ζωτικού χώρου για κάθε κρατούμενο/η. Η υπέρβαση του αριθμού των κρατουμένων συνιστά βασανιστήριο και απαγορεύεται. Δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας έτσι ώστε κάθε νέα υποχρεωτική προφυλάκιση (για ειδεχθείς εγκληματικές πράξεις) να σημαίνει αυτόματα την αποφυλάκιση κρατούμενου, ο οποίος βρίσκεται χρονικά πλησιέστερα στην τυπική αποφυλάκισή του.
  5. Δημιουργία εκπαιδευτικών μονάδων σε κάθε φυλακή της χώρας.
  6. Διεύρυνση των εναλλακτικών μορφών κράτησης με βασικό γνώμονα την επανένταξη και όχι τη διαρκή τιμωρία.

Αντιμετώπιση αστυνομικής βίας κι αυθαιρεσίας

Ο κύκλος κρατικού αυταρχισμού και αστυνομικής αυθαιρεσίας που άνοιξε στα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας συνιστά απειλή για την δημοκρατία και πρέπει άμεσα να σταματήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. δεσμεύεται για μια βαθιά και συνολική αναμόρφωση των μηχανισμών της αστυνομίας στην κατεύθυνση του ουσιαστικού εκδημοκρατισμού, με ριζική αναμόρφωση οργανικών νόμων και κανονισμών.

Για αστυνόμευση με γνώμονα την κοινωνική ασφάλεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ικανοποιώντας απαρέγκλιτα την απαίτηση για την προστασία και τον σεβασμό τους.

  1. Συνολική και εκ βαθέων αναμόρφωση του μηχανισμού της αστυνομίας στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού αυτού, και αναμόρφωση των οργανικών νόμων και κανονισμών.
  2. Άμεση κατάργηση του Νόμου 4703/2020 που επαναφέρει τον χουντικής έμπνευσης περιορισμό στις δημόσιες συναθροίσεις και ποινικοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία, υπονομεύοντας το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι.
  3. Να δώσουμε ένα τέλος στην αυθαιρεσία: όχι στις αυθαίρετες και προληπτικές προσαγωγές, την διάλυση συγκεντρώσεων, τις επιχειρήσεις σκούπα κτλ
  4. Αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου της αστυνομίας. Αυστηροποίηση πειθαρχικού ελέγχου σε θέματα που αφορούν παραβιάσεις δικαιωμάτων των πολιτών, τήρηση κώδικα δεοντολογίας, και περιστατικά βίας και αυθαιρεσίας σε βάρος πολιτών.
  5. Κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των ομάδων ΟΔΟΣ, ΔΕΛΤΑ, της Υποδιεύθυνσης Μέτρων Τάξης και Αποκατάστασης Τάξης – αφοπλισμός των δυνάμεων καταστολής στις διαδηλώσεις.
  6. Απομάκρυνση της «Αύρας» και της θέας της κλούβας από το κέντρο των πόλεων.
  7. Διάκριση της αστυνομικής από τη σωφρονιστική υπηρεσία– επαναφορά των αρμοδιοτήτων για την αντεγκληματική και σωφρονιστική πολιτική στο υπουργείο δικαιοσύνης.
  8. Προσλήψεις μόνο αστυνομικών- αποφοίτων των αστυνομικών σχολών. Να σταματήσει η πρόσληψη ειδικών φρουρών και άλλων κατηγοριών μέσω ειδικών προκηρύξεων.

 Η αστυνομία να είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Να δοθούν κίνητρα ώστε να ενταχθούν στο σώμα περισσότερες γυναίκες, Έλληνες πολίτες μεταναστευτικής ή μειονοτικής καταγωγής, κοκ.

Προσφυγικό - Μεταναστευτικό

Πριν τις εκλογές του 2019, από τον ρόλο της αντιπολίτευσης η Νέα Δημοκρατία συστηματικά προσπαθούσε να δηλητηριάσει τις τοπικές κοινωνίες, καλλιεργώντας αισθήματα ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας, στρώνοντας το έδαφος για να αναπτυχθεί κοινωνικός αυτοματισμός. Από το καλοκαίρι μετά την ανάληψη της εξουσίας, η στρατηγική αυτή εντάθηκε, με τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης να περιλαμβάνουν την κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, την κατάργηση της δυνατότητας έκδοσης ΑΜΚΑ για τους αιτούντες άσυλο –με πολλά προβλήματα στην υγειονομική κάλυψη, αλλά και στην πρόσβαση των παιδιών στα σχολεία– και τη γενικότερη προσπάθεια δαιμονοποίησης και στοχοποίησης προσφύγων και μεταναστών.

Άμεσα μέτρα αποκατάστασης

  • Η διαδικασία Υποδοχής πρέπει να γίνεται με απόλυτο σεβασμό στο Δίκαιο, τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Κατάργηση των Κλειστών υπερδομών – φυλακών στα νησιά. Μικρές ανοιχτές δομές με ανθρώπινες συνθήκες και κανόνες λειτουργίας, γρήγορη διαδικασία ταυτοποίησης και κατάθεσης ασύλου, μεταφορά στην ενδοχώρα και συμφωνίες για μετεγκαταστάσεις στην Ευρώπη.
  • Επαναφορά της διοικητικής κράτησης ως έσχατο μέτρο με διάρκεια το πολύ μέχρι 6 μήνες. Συνοριακή διαδικασία με απόλυτο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και διαφανής και αποτελεσματικός έλεγχος των καταγγελιών για επαναπροωθήσεις.
  • Επαναφορά των εγγυήσεων των αιτημάτων ασύλου με αντικειμενική, δίκαιη και εξατομικευμένη εξέταση, χωρίς εκπτώσεις και στους δύο βαθμούς της διοικητικής διαδικασίας. Κατάργηση της ΚΥΑ με την οποία η Τουρκία θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα για 5 εθνικότητες, διάταξη που απορρίπτει μαζικά και a priori αιτήσεις ασύλου χωρίς να μπει καν στην ουσία.
  • Επαναφορά της άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους για όσους, αν και απορρίπτονται και στους δύο βαθμούς του ασύλου, όπως η περίπτωση Σαϊντού, και οι Δικαστές των Επιτροπών της Αρχής Προσφυγών κρίνουν ότι τυχόν επιστροφή τους, θα τους έθετε σε κίνδυνο ή ότι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα.
  • Ένα σύστημα Κοινωνικής Ένταξης με ενεργή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, όπως είχε αποτυπωθεί στην Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Με αιχμές την «κατάκτηση» της διαπολιτισμικότητας, τη δημιουργία και διατήρηση μιας ανοιχτής κοινωνίας η οποία θα σέβεται την διαφορετικότητα. Με δικαιώματα και υποχρεώσεις για τα όλα τα άτομα που διαμένουν σε αυτήν, εξασφαλίζοντας έτσι την κοινωνική συνοχή.
  • Κατάργηση των ταξικών περιορισμών διαδικασία χορήγησης ιθαγένειας με πολιτογράφηση, όπως είναι το σταθερό εισόδημα και η σταθερή εργασία για τα τελευταία έτη, γεγονός που αποκλείει χιλιάδες ανθρώπους που ζουν και εργάζονται για δεκαετίες στη χώρα. Ιθαγένεια για όσα παιδιά γεννιούνται στη χώρα από γονέα που διαμένει νόμιμα σε αυτή, με στόχο τη σταδιακή μετάβαση από το δίκαιο του αίματος στο δίκαιο του εδάφους.

Πολιτισμός

Για την Αριστερά, η έννοια του πολιτισμού υπερβαίνει κατά πολύ το πεδίο της πολιτιστικής κληρονομιάς, της παράδοσης και της υψηλής τέχνης. Είναι το δόγμα της επιβίωσης του ανθρώπου, διαμορφώνει ήθη, έθιμα, αξίες, προκαταλήψεις, σχηματίζει ταυτότητες. Είναι συμπεριληπτικός, καταπολεμά τις ανισότητες και τις διακρίσεις, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ΛΟΑΤΚΙ-φοβία, και συμβάλει στη δημιουργία πολιτών με οικολογική συνείδηση, δημοκρατικό ήθος, κριτική σκέψη, με ενεργό ρόλο στη δημόσια ζωή, σε αντίθεση με κάθε λογής συντηρητικό, μισαλλόδοξο, εθνικιστικό, ατομικιστικό αφήγημα και πρακτική. Είναι η ατμομηχανή της κοινωνίας, των κινημάτων, αλλά και της οικονομίας μιας χώρας κι ενός λαού γι’ αυτό είναι και ο μεγάλος αντίπαλος του νεοφιλελευθερισμού́. Στην σημερινή κρίσιμη διεθνή συγκυρία, όπου ο κόσμος ξαναμοιράζεται και νέα τείχη υψώνονται ανάμεσα στους λαούς, η Ειρήνη είναι το πρώτο ζητούμενο και ο Πολιτισμός, οι Τέχνες και τα Γράμματα είναι τα ισχυρά όπλα της Αριστεράς ενάντια στα όπλα κάθε ιμπεριαλισμού.

 12 προτεραιότητες για τον Πολιτισμό

Οι προτεραιότητες της δημόσιας πολιτισμικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι:

  1. Η θωράκιση του δημόσιου χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς, με κατάργηση όλων των μορφών άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης της διαχείρισής της, η ένταξή της στο νέο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και η σύνδεσή της με τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία αλλά και την εκπαιδευτική διαδικασία.
  2. Η πολιτική πρόσβασης στον πολιτισμό πρέπει να επιδείξει ιδιαίτερη μέριμνα για τις κοινωνικές ομάδες που είναι αποκλεισμένες για λόγους εισοδήματος, γεωγραφικής απόστασης ή επειδή ανήκουν σε μειονοτικές και μεταναστευτικές-προσφυγικές ομάδες. Σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία οι διαδικασίες της πολιτισμικής εξοικείωσης ενισχύουν την κοινωνική συνοχή.
  3. Η πολιτισμική δημοκρατία πέρα από την ισότιμη συμμετοχική πρόσβαση στα αγαθά και τις υπηρεσίες του πολιτισμού διαμορφώνει ένα σύνολο κοινών αξιών, το οποίο στηρίζεται στο σεβασμό της τοπικότητας και της αυτοδιοίκησης, συνυπάρχει με τη διαφορετικότητα και ενισχύει την συμπεριληπτική λειτουργία της δημοκρατίας.
  4. Ανάπτυξη εθνικών και διακρατικών δικτύων πολιτισμικών και καλλιτεχνικών συνεργειών, για τη δημιουργία ενός βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου δημιουργικής οικονομίας, που θα συνδυάζει την αξιοποίηση του πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, το φυσικό περιβάλλον και το ανθρώπινο δυναμικό με τον τουρισμό και την οικολογία. Απέναντι στην πανίσχυρη παγκόσμια πολιτισμική βιομηχανία χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στη δημιουργία ενός πόλου εθνικής δημιουργικής οικονομίας, όχι όμως με όρους εμπορικού προϊόντος.
  5. Ενίσχυση του σύγχρονου πολιτισμού και της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, κυρίως των αναδυομένων μορφών πολιτισμού που προέρχεται από μικρές ανεξάρτητες και πρωτοβουλιακές ομάδες καλλιτεχνών, και οι οποίες αφορούν τη σύνδεση ανάμεσα στις τέχνες, τον πολιτισμό και τις νέες τεχνολογίες. Ενίσχυση του σύγχρονου πολιτισμού δεν νοείται χωρίς τη στήριξη των καλλιτεχνών και των εργαζόμενων στον πολιτισμό. Βασική προϋπόθεση χρηματοδότησης από το ΥΠΠΟ ο σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων.
  6. Ακύρωση της μετατροπής των μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Ανασυγκρότηση και ενίσχυση της μουσειακής πολιτικής και της διαχείρισης μνημείων και μουσείων εντός των δομών του υπουργείου Πολιτισμού με ένταξη και του Μουσείου Ακρόπολης.
  7. Περαιτέρω ενίσχυση και ανάπτυξη της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης για τις παραστατικές τέχνες στο επίπεδο της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με την ίδρυση Ανώτατης Σχολής (Ακαδημίας) Παραστατικών Τεχνών, στα πρότυπα της ΑΣΚΤ.
  8. Διαβάθμιση των τίτλων σπουδών της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης (μουσικής, χορού , θεάτρου, κινηματογράφου).
  9. Μεταφορά της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας
  10. Νέο θεσμικό πλαίσιο για τους δημόσιους καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Επιλογή των καλλιτεχνικών, γενικών και διοικητικών διευθυντών με διαφάνεια μέσα από αδιάβλητους διαγωνισμούς. Συμμέτοχη εκπροσώπων καλλιτεχνών και εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των Δημόσιων Οργανισμών παραστατικών τεχνών. Θέσπιση ενιαίου εργασιακού πλαισίου. Ίση αμοιβή για την ίδια εργασία.
  11. Προστασία του πνευματικού και συγγενικού δικαιώματος με ισοτιμία για όλους τους δημιουργούς, όλων των τεχνών, λαμβάνοντας υπόψη τις διαρκώς αυξανόμενες δυνατότητες διάδοσης του καλλιτεχνικού προϊόντος που προσφέρει η τεχνολογία και σταθμίζοντας το ταυτοχρόνως με άλλα δημόσια αγαθά, όπως είναι η πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία, την καλλιτεχνική δημιουργία κτλ.
  12. Δημιουργία Περιφερειακών Θεάτρων, σε αντικατάσταση του θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ σε όλες τις περιφέρειες της Χώρας με συνευθύνη του ΥΠΠΟ, της Περιφέρειας και των Δήμων. Αυτό δεν αποκλείει την παράλληλη λειτουργία Δημοτικών Θεάτρων με πρωτοβουλία των Δήμων.

Ψηφιακή Πολιτική

 Ψηφιακές τεχνολογίες και ψηφιακή μετάβαση

Η επένδυση στις ψηφιακές τεχνολογίες και η επιτάχυνση της ψηφιακής μετάβασης είναι ένας στόχος προτεραιότητας του ΣΥΡΙΖΑ καθώς υποστηρίζει οριζόντια πάγιες θέσεις και στρατηγικές για την δίκαιη ανάπτυξη. Η ψηφιακή μετάβαση του Δημοσίου τομέα είναι απαραίτητη για την αποτελεσματικότητα της δημόσια παρέμβασης, για την βελτίωση των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών καθώς και την εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και της λογοδοσίας. Οι ψηφιακές τεχνολογίες βελτιώνουν τις υπηρεσίες υγείας, κοινωνικής ασφάλισης, τις μεταφορές, την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αλλά και ταυτόχρονα επιτρέπουν την άμεση πληροφόρηση και παρέμβαση του πολίτη στις δημόσιες πολιτικές. Η ψηφιακή μετάβαση του ιδιωτικού τομέα θα μεγαλώσει το μερίδιο της οικονομίας της γνώσης και θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που προσφέρουν υπηρεσίες και προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.

Κλειδί για την επιτυχημένη ψηφιακή μετάβαση είναι η αποφασιστική ενίσχυση των δυνατοτήτων του Δημοσίου τομέα να χαράζει και να υλοποιεί ψηφιακή πολιτική και να χρησιμοποιεί, σχεδιάζει, προδιαγράφει και ενίοτε αναπτύσσει σύγχρονα πληροφορικά συστήματα. Στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έγιναν σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση με την δημιουργία του Υπουργείου Ψηφιακής πολιτικής και τις ενέργειες συγκέντρωσης φορέων και αρμοδιοτήτων σε αυτό. Η πολιτική αυτή, συνεχίζεται και τώρα, αλλά λείπει το σημαντικότερο στοιχείο για την επιτυχία της: η προσέλκυση ικανού ανθρώπινου δυναμικού που να μπορεί να υλοποιεί πολιτικές αλλά και διαχειρίζεται, προμηθεύεται και ενίοτε να αναπτύσσει πληροφοριακά συστήματα, απαραίτητα για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Όμως η διαχείριση της ψηφιακής πολιτικής, όπως κάθε πλευρά της πολιτικής της ΝΔ έδωσε βάρος στο «φαίνεσθαι» -, συνδυάζοντάς το με απευθείας αναθέσεις και αδιαφάνεια στην διαχείριση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης. Για παράδειγμα οι ιδιωτικές εταιρείες που σχεδιάζουν το πλαίσιο των προτάσεων είναι στη συνέχεια και ανάδοχοι ή πρωτοφανής έλλειψη σεβασμού σε ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων (τηλεκπαίδευση την εποχή της πανδημίας). Και την ίδια ώρα, όλοι σχεδόν οι δείκτες με τους οποίους μετριέται η διείσδυση των τεχνολογιών πληροφορικής στην καθημερινότητα πολιτών και επιχειρήσεων είναι για την Ελλάδα σεπολύ χαμηλές θέσεις σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ.

Βασικός άξονας την ψηφιακής πολιτικής είναι η προσέλκυση τέτοιου ανθρώπινου δυναμικού στον δημόσιο τομέα και η αποτελεσματική του οργάνωση σε κατάλληλες διοικητικές δομές. Σε αντίθετη περίπτωση, οι μεγάλες επενδύσεις που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται στα πληροφορικά συστήματα του δημοσίου, δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Η ψηφιακή πολιτική δεν εξαντλείται στην ενίσχυση της ψηφιακής μετάβασης στον δημόσιο τομέα και στην βιομηχανία, αλλά σημαντικό της μέρος είναι η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στον ψηφιακό κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες για τη ρύθμιση στην ψηφιακή σφαίρα, προστατεύοντας τα προσωπικά δεδομένα με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας προσωπικών δεδομένων, ρυθμίζοντας τους όρους παροχής υπηρεσιών (Digital Services Act) την χρήση των δεδομένων με το Data Governance Act (και μελλοντικά με την εισαγωγή των Common European Data spaces) και στοχεύει στην ρύθμιση των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης με το AI Act. Η ψηφιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι υποστηρικτική στις προσπάθειες ρύθμισης του ψηφιακού κόσμου, με στόχο όμως την δημιουργία ενός δημόσιου και ανοιχτού ψηφιακού κόσμου, με σαφώς ορισμένα δικαιώματα για του πολίτες, περιορισμούς στα ψηφιακά μονοπώλια και στην χρήση των δεδομένων, με δημόσιες και ανοιχτές τεχνολογίες και δεδομένα. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στην ισχυρή προστασία του δικαιώματος της έκφρασης και της πολιτικής δράσης, που δεν θα μπορεί να περιορίζεται από τις εταιρείες που κατέχουν τα κοινωνικά δίκτυα και τις πλατφόρμες διαχείρισης πληροφορίας.

Άμεσες προτεραιότητες

Σε αυτό το περιβάλλον οι άμεσες προτεραιότητες για τον τομέα της ψηφιακής πολιτικής πρέπει να στοχεύουν σε πέντε κύριες κατευθύνσεις:

  1. Ενίσχυση των δυνατοτήτων του δημόσιου τομέα να σχεδιάζει, να αναπτύσσει (όπου είναι δυνατόν), να διαχειρίζεται την υλοποίηση και να υποστηρίζει την χρήση των συστημάτων του δημοσίου. Αυτό σημαίνει:
    • Ενίσχυση σε καλά αμειβόμενο ανθρώπινο δυναμικό
    • Στήριξη εφαρμογών ανοικτού κώδικά και ανοικτών προτύπων, όπου ήδη υπάρχουν και όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αντί της επιλογής της ΝΔ για αντικατάσταση ακόμη και υπαρχόντων ανοικτών εφαρμογών με κλειστές και ακριβοπληρωμένες.
    • Δομημένη ιεραρχία στην εφαρμογή των υπηρεσιών: παρόμοιες ψηφιακές υπηρεσίες που αφορούν δομές ενός Υπουργείου να υλοποιούνται ομοιογενώς σε όλη την Επικράτεια.
    • Η διαλειτουργικότητα των εφαρμογών σε εθνική κλίμακα, ώστε π.χ. να μην ζητείται από τον πολίτη να εισάγει πολλαπλώς στοιχεία του. Στο επίπεδο της διαλειτουργικότητας και του ελέγχου σχεδιασμών σε εθνική κλίμακα πρέπει να επικεντρωθεί η λειτουργία του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής και όχι να αναλώνεται σε «μικροεπεμβάσεις» με την δημιουργία ενός δικτύου εργαζόμενων σε συνθήκες πρεκαριάτου.
  2. Πραγματική ενδυνάμωση του πολίτη πάνω στα προσωπικά του δεδομένα. Δεν είναι αρκετή μόνον η τυπική δήλωση συμμόρφωσης με τον Γενικό Κανονισμό Προσωπικών Δεδομένων, απαιτείται η τήρηση όλων των διαδικασιών που ήδη προβλέπονται (και δεν τηρήθηκαν σε ευρύτατη κλίμακα την εποχή της πανδημίας) και η γνώση του κάθε πολίτη για το είδος των δεδομένων του που υπάρχουν αποθηκευμένα και ποιες χρήσεις έχουν γίνει.
  3. Δυνατότητα συμμετοχής στις ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις του κλάδου της πληροφορικής, ιδίως των μικρών και νεοφυών, στα αμέσως μελλοντικά έργα, ώστε να αυξηθεί η εγχώρια παραγόμενη αξία. Χρειάζεται διαφανής διαχείριση των πολύ μεγάλων κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και η πρόσβαση σε αυτά της μεγάλης πλειοψηφίας εταιρειών του κλάδου.
  4. Ολοκλήρωση μεγάλων έργων υποδομών διαδικτύου και γενικότερα τηλεπικοινωνιών με την επιτάχυνση και ολοκλήρωση των μεγάλων έργων υποδομής υπερυψηλών ταχυτήτων.
  5. Ψηφιακό εγγραμματισμός σε δύο άξονες: πρώτον εστιασμένος σε ομάδες πληθυσμού που έχουν υστέρηση και δεύτερον σε κατάρτιση του εργατικού δυναμικού. Απαιτείται ισχυρός μηχανισμός και πολιτική βούληση ελέγχου, ώστε να αποφύγουμε φαινόμενα «σκόιλ ελικικού» σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, λόγω των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Οικονομία – Δίκαιη Ανάπτυξη – Παραγωγική Ανασυγκρότηση

Δίκαιη σύγχρονη κοινωνία

Το αναπτυξιακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας σε νέες βάσεις και πιο συγκεκριμένα:

  • Αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας με έμφαση στην οικονομία της γνώσης και στην καινοτομία.
  • Οικονομία υψηλών αμοιβών και εργασιακής ασφάλειας, όπου το ανθρώπινο δυναμικό είναι πλούτος και επένδυση, όχι κόστος. – Αναστροφή του brain drain σημαίνει υψηλές αμοιβές, κοινωνικό κράτος και ποιότητα ζωής.
  • Περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα, με στροφή στις ΑΠΕ και την κυκλική οικονομία, τις ανοικτές τεχνολογίες και τη διασφάλιση των κοινών και δημόσιων πόρων
  • Συστηματική επένδυση σε παιδεία και υγεία, προϋποθέσεις για οικονομική μεγέθυνση και κοινωνική ανάπτυξη.
  • Δίκαιο προοδευτικό φορολογικό σύστημα και αξιοποίηση της ψηφιακής μετάβασης για απλοποίηση της γραφειοκρατίας, με ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών.

με ορισμένα παλιά και νέα παραγωγικά υποκείμενα που θα αντιστοιχούνται σε κοινωνικές και πολιτικές αναφορές και συμμαχίες (δυναμικές παραγωγικές ΜμΕ, νεοφυείς, δημόσιες επιχειρήσεις, συνεταιρισμοί, μεγάλες με «ελληνική ταυτότητα»).

Βιομηχανική πολιτική

Για την υλοποίηση του προγράμματος οι ενισχύσεις θα εστιάσουν σε κρίσιμους τομείς (καινοτομία, νεοφυείς επιχειρήσεις, εξαγωγικά προγράμματα, κατάρτιση, ψηφιακή μετάβαση, ενεργειακή και περιβαλλοντική μετάβαση) με κριτήριο την προστιθέμενη αξία και τη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας. Θα ενισχυθούν και διευρυνθούν οι μηχανισμοί υποστήριξης και συμμετοχικού σχεδιασμού πολιτικής, σε κλαδικό και περιφερειακό επίπεδο (Enterprise Greece, EKT, Foresight κλπ.).

Ανανέωση και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης της Ελληνικής παραγωγικής ταυτότητας (Designed-in-Greece, Made-in-Greece)

  1. Η αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας του παραγόμενου προϊόντος (και συναφών υπηρεσιών) , της ισχύος της Ελληνικής παραγωγικής ταυτότητας και των εξαγωγών
  2. Η δίκαιη ανάπτυξη, με δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας με μισθούς στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, σε ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, για την αναστροφή του “brain drain” σε “brain gain”.
  3. Αύξηση της δραστηριότητας Ε&Α στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο δαπάνης και απασχόλησης στους δημόσιους ερευνητικούς φορείς και στον δημόσιο και ιδιωτικό παραγωγικό τομέα.
  4. Ενίσχυση των δραστηριοτήτων δημιουργίας αξίας και εξωστρέφειας σε δίκτυα μικρομεσαίων, οικογενειακών και συνεταιριστικών επιχειρήσεων.
  5. Περιβαλλοντικά βιώσιμη μετάβαση, με εξοικονόμηση ενέργειας και εισροών, χρήση ΑΠΕ, δίκτυα κυκλικής οικονομίας και βιομηχανικά οικοσυστήματα, ώστε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα να αποτελεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνικής βιομηχανίας
  6. Η ωρίμανση ενός δυναμικού συστήματος καινοτομίας (σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο) με συνεχή έρευνα και ανάπτυξη (τόσο στα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα όσο και στις επιχειρήσεις), με αμοιβαία σύνδεση και υποστήριξη σε συστάδες καινοτομίας.
  7. Η αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων έντασης εργασίας και γνώσης και ο σχηματισμός άυλου κεφαλαίου.
  8. Ενίσχυση της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, ως ισότιμο παραγωγικό πυλώνα.
  9. Πρόγραμμα επιχειρηματικής διαδοχής για ΜμΕ και οικογενειακές επιχειρήσεις, που θα περιλαμβάνει και τη μεταβίβαση στους εργαζόμενους, αντίστοιχα με την εμπειρία Ευρωπαϊκών χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία).

Τραπεζικό σύστημα

Το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (PSI & PSI+, Private Sector Involvement) το 2012-2013 και τα συνεχώς αυξανόμενα επισφαλή δάνεια των τραπεζών και οι ζημίες από τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό επέβαλαν τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών μέσα από τρεις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις (2013, 2014, 2015) συνολικού ύψους 47,2 δισεκ. €. Από αυτό το ποσό το μεγαλύτερο μέρος του καταβλήθηκε από το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή 31 δισεκ. €, με αποτέλεσμα την επιβάρυνση του δημοσίου χρέους. Όμως, η στήριξη του δημοσίου στις ελληνικές τράπεζες, πέρα από αυτό το ποσό, περιλαμβάνει και άλλα 14,4 δισεκ. € που αφορούν τον αναβαλλόμενο φόρο, καθώς και τις εγγυήσεις του δημοσίου ύψους 18,7 δισεκ. € για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του προγράμματος «Ηρακλής» (με δέσμευση συνολικά 23 δισεκ. €) και ενσωμάτωση μέρους αυτού στο δημόσιο χρέος της χώρας. Επίσης, οι τράπεζες επενδύουν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου (περίπου 20 δισεκ. €), γεγονός το οποίο ενισχύει την κερδοφορία τους, αφού ο ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους) επαναγοράζει ως εκδότης μέρος των ομολόγων που διακρατούν οι τράπεζες, ώστε να είναι δυνατή η εγγραφή κερδών από αυτές. Κατά συνέπεια, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα χάρη στη στήριξη του δημοσίου και του ελληνικού λαού. Είναι επίσης σαφές πως το τραπεζικό σύστημα εισφέρει ελάχιστα στην παραγωγική λειτουργία της χώρας, με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να παραμένουν αποκλεισμένες σε σημαντικό βαθμό από χρηματοδότηση.

Άξονες Προτάσεων

  • Συγκρότηση Δημόσιου Τραπεζικού Πυλώνα (Βλ. Παράρτημα V).
  • Σύσταση Ανεξάρτητου Ενιαίου Επόπτη για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και για τη λειτουργία της δευτερογενούς αγοράς πιστώσεων (funds & servicers).
  • Νέος Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών και διασφάλιση της Διαφάνειας του Χρηματοοικονομικού Συστήματος της Ελλάδας.
  • Αλλαγή και ενίσχυση της «μακροπροληπτικής εποπτείας» του Χρηματοοικονομικού Συστήματος της χώρας.

Ταμείο Χρηματοπιστωτικης Σταθερότητας-ΤΧΣ

Το ελληνικό δημόσιο κατέχει, μέσω του ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) σημαντικά ποσοστά στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών (Τράπεζα Αττικής 62,9%, Εθνική Τράπεζα 40,4%, Τράπεζα Πειραιώς 27%, Αlpha Bank 9%, Eurobank 1,4%).

Η πρόταση για κατάργηση του ΤΧΣ αφενός θα απαιτήσει σκληρές διαπραγματεύσεις με τον ESM οι οποίες δεν πρέπει να αποτελέσουν στόχο ΑΜΕΣΗΣ προτεραιότητας διότι το ΤΧΣ έχει ημερομηνία λήξης την 31.12.2025.

Αντίθετα, προτείνεται ως άμεση προτεραιότητα (που δεν θίγει τα «συμφέροντα» του ESM), η ακύρωση των όποιων σχεδίων για πώληση των μετοχών που έχει στην κατοχή του το Ελληνικό Δημόσιο και η πλήρης άσκηση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου, ως μετόχου, σύμφωνα με τον Ν. 2190/1920 περί ανωνύμων εταιριών (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει).

Η παραπάνω πρόταση είναι εφικτή αν ληφθεί υπόψιν ότι μετά την ψήφιση του Ν. 4941/2022, στην τελευταία έκθεση μεταπρογραμματικής εποπτείας (Νοέμβριος 2022) δεν υπάρχει σχετική αναφορά στο ΤΧΣ (π.χ. προθεσμίες για την «αποεπένδυση», υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων κλπ).

Άμεσα: Τροποποίηση του Ν. 3864 (ΦΕΚ Α΄ 119/21.07.2010) με κατάργηση των τροποποιήσεων του Ν. 4941/2022 (ΦΕΚ Α΄113/16.06.2022) και ειδικότερα του άρθρου 3 που προβλέπει στο σκοπό του ΤΧΣ την αποτελεσματική διάθεση των μετοχών ή άλλων χρηματοπιστωτικών μέσων που κατέχει σε πιστωτικά ιδρύματα, «η οποία συντελείται βάσει στρατηγικής αποεπένδυσης, με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα οριστικής και πλήρους υλοποίησης, ο οποίος προσδιορίζεται, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 8, και κατ’ αρχήν δεν εκτείνεται πέραν των λήξεων της λειτουργίας του Ταμείου», δηλαδή μέχρι το τέλος του 2025.

 «Κόκκινα» Δάνεια

Από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (Νοέμβριος 2022) προκύπτει η υποχώρηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα στο τέλος του α ́ εξαμήνου 2022 το συνολικό απόθεμα των ΜΕΔ να διαμορφωθεί σε 14,9 δισεκ. Ευρώ (10,1% του συνόλου των τραπεζικών δανείων), μειωμένο κατά 19,0% ή 3,5 δισεκ. ευρώ σε σχέση με το τέλος του 2021. Εντούτοις, το ποσοστό παραμένει ακόμη υψηλό και πολλαπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου (Ιούνιος 2022: 1,8%). Η υλοποίηση των στρατηγικών των τραπεζών για την αποκλιμάκωση του αποθέματος στηρίχθηκε ως επί το πλείστον στις τιτλοποιήσεις, με χρήση του προγράμματος παροχής εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου (σχέδιο “Ηρακλής”), και στις απευθείας πωλήσεις δανείων στη δευτερογενή αγορά, γεγονός που καθιστά τη συνέχιση των ενεργειών αυτών δυσχερέστερη υπό το πρίσμα των πιέσεων που αναδεικνύονται στην κεφαλαιακή επάρκεια. Επισημαίνεται ότι με στοιχεία 30.6.2022 το συνολικό απόθεμα ΜΕΔ που έχει ενταχθεί σχέδιο ανέρχεται σε 47,9 δισεκ. ευρώ, ενώ το ύψος των χορηγηθεισών εγγυήσεων από το Ελληνικό Δημόσιο ανέρχεται πλέον σε 18,7 δισεκ. ευρώ.

Με βάση τα παραπάνω τα κρίσιμα ζητήματα όσον αφορά στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων εντοπίζονται στην προστασία των δανειοληπτών των οποίων τα δάνεια έχουν μεταφερθεί στις εταιρείες διαχείρισης, στον τρόπο διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων που έχουν απομείνει στις τράπεζες και στη λήψη μέτρων για την αποφυγή εμφάνισης νέας γενιάς «κόκκινων» δανείων λόγω της αύξησης των επιτοκίων.

  • Αλλαγή νομοθετικού πλαισίου για την αυστηροποίηση του ελέγχου λειτουργίας των εταιρειών διαχείρισης με στόχο:
    • Να θεσπιστούν ειδικές διατάξεις για την υποχρέωση πρόταξης ρύθμισης αναδιάρθρωσης στον δανειολήπτη και την απαγόρευση ένταξης στον «Ηρακλή» δανείων με υποθήκη πρώτης κατοικίας.
    • Να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των δανειοληπτών. Δεν μπορεί να είναι χειρότερη η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων από τις εταιρείες διαχείρισης σε σύγκριση με αυτή των τραπεζών.
    • Να σταματήσουν οι κερδοσκοπικές πρακτικές (π.χ. μη ενημέρωση δανειοληπτών για το υπόλοιπο του δανείου, μη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για ρύθμιση κλπ.).
    • Να περιοριστεί η καταχρηστική πρακτική των εταιρειών διαχείρισης να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς όταν εκτιμούν ότι θα αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη.
    • Ενίσχυση με συγκεκριμένες αρμοδιότητες του ρόλου του τραπεζικού διαμεσολαβητή ώστε να παρεμβαίνει και για τις περιπτώσεις καταχρηστικής συμπεριφοράς των εταιρειών διαχείρισης.
  • Αλλαγές στον πτωχευτικό κώδικα:
    • Επαναφορά της προστασίας της πρώτης κατοικίας υπό όρους.
    • Δημιουργία πλαισίου συνολικής διαχείρισης των κόκκινων δανείων (δημόσιο/τράπεζες/ιδιώτες) με στόχο την εξεύρεση συνολικής λύσης.
    • Επανεξέταση μέτρων που δεν αποτελούν μόνιμη λύση για τους δανειολήπτες (π.χ. η δέσμευση του ακινήτου και η παραμονή του δανειολήπτη ως ενοικιαστή, που όμως δεν δημιουργεί καμία προοπτική ανάκτησης του ακινήτου). Στόχος του νέου μοντέλου πρέπει να είναι – μεταξύ άλλων -η ρεαλιστική πιθανότητα ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων.
    • Αλλαγή του πλαισίου για την κήρυξη πτώχευσης (ποιος μπορεί να κινήσει διαδικασία, για ποια ποσά, υπό ποιους όρους)

Για την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα

  • Αναβάθμιση και πλήρης αξιοποίηση της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (ΕΑΤ).
  • Περιφερειακή οργάνωση με τη δημιουργία υποκαταστημάτων αρχικά στις πρωτεύουσες των 12 Περιφερειών (πλην Περιφέρειας Αττικής).
  • Ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό.
  • Διεύρυνση αρμοδιοτήτων ιδιαίτερα στον τομέα της διαχείρισης προγραμμάτων των ευρωπαϊκών ταμείων με έμφαση στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Μεταφορά της Μονάδας Ωρίμανσης Έργων από το ΤΑΙΠΕΔ.
  • Πρόσβαση στην αγορά κεφαλαίων με την έκδοση ομολόγων – ανταγωνιστική προς τις εμπορικές τράπεζες λειτουργία για τη «διόρθωση» των επιτοκίων καταθέσεων και δανείων.
  • Δυνατότητα αγοράς από την ΕΑΤ μέρους των χρεών των βιώσιμων επιχειρήσεων μέσω της έκδοσης εγγυημένων ομολόγων, ώστε να διασφαλίζεται η ρευστότητα και η βιωσιμότητά τους και να κατευθύνονται σε πιο παραγωγική λειτουργία.
  • Ενίσχυση των στοχευμένων χρηματοδοτήσεων για τη στήριξη επενδυτικών σχεδίων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για την άσκηση αντικυκλικής πολιτικής σε περιόδους ύφεσης, τη στήριξη αναπτυξιακών σχεδίων της τοπικής και περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, κ.ά.

Μικρομεσαία επιχειρηματικότητα

Γενικές διαπιστώσεις

  1. Η παρουσία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (ΜμΕ) κατέχει ειδικό βάρος στην ελληνική κοινωνικοοικονομική δομή. Μάλιστα, το ιδιαίτερο στοιχείο της ελληνικής περίπτωσης είναι ότι το μεγαλύτερο «πλήθος» των ΜμΕ μπορεί να χαρακτηριστεί ως «επιχειρήσεις μινιατούρες», δηλαδή, επιχειρήσεις με συνολική απασχόληση έως και 4 άτομα.
  2. Το 2020 οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (έως και 10 άτομα προσωπικό) συγκέντρωναν το 53,7% της συνολικής απασχόλησης στην οικονομία, ποσοστό το οποίο ακολουθεί πτωτική τάση σε σύγκριση με το 2008 (62,6%). Αντίστοιχα, σε όρους κύκλου εργασιών, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις συγκεντρώνουν μόλις το 29,0% του κύκλου εργασιών του συνόλου της οικονομίας εξαιρουμένου του αγροτικού τομέα. Τέλος, ο απόλυτος αριθμός των πολύ μικρών επιχειρήσεων την περίοδο 2008-2017 μειώθηκε κατά 24,6%.
  3. Αντίθετες κινήσεις διαπιστώνονται στα μεγέθη των μεγαλύτερων επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις με περισσότερα από 10 άτομα προσωπικό συγκεντρώνουν διευρυνόμενο τμήμα της απασχόλησης (από 37,4% το 2008, σε 43,5% το 2020) και προκαλούν το 71,0% του κύκλου εργασιών του συνόλου της οικονομίας. Επισημαίνεται ότι η ενίσχυση του ειδικού βάρους των μεγαλύτερων επιχειρήσεων (προσωπικού άνω των 10 ατόμων) οφείλεται αποκλειστικά στην μεγέθυνση των επιχειρήσεων που απασχολούν πάνω από 50 άτομα προσωπικό. Αυτή είναι η μόνη κατηγορία μεγέθους επιχειρήσεων (με κριτήριο την απασχόληση), η οποία το 2020 απασχολούσε περισσότερους εργαζόμενους σε σχέση με το 2008. Παράλληλα, σε απόλυτα μεγέθη ο αριθμός των μεγαλύτερων επιχειρήσεων κατά την περίοδο 2008-2017 αυξήθηκε κατά 60,3%.
  4. Φαίνεται να έχει εδραιωθεί ένας έντονος δυισμός μεταξύ των πολύ μικρών και των μεγαλύτερων επιχειρήσεων (ειδικά των πολύ μεγάλων). Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο είχε ενεργοποιηθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, ωστόσο προκύπτει πως η περίοδος της μακράς ύφεσης (2008-2015) επιτάχυνε την παραπάνω διαδικασία. Σε απόλυτα μεγέθη, η απασχόληση στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (έως 10 άτομα προσωπικό) υπολείπεται των προ της κρίσης επιπέδων κατά περίπου 800 χιλιάδες άτομα (ισχύει αυτό;;;). Το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί στη μεγέθυνση αυτών των επιχειρήσεων, αφού η απασχόληση και στην αμέσως μεγαλύτερη κατηγορία (11-19 άτομα προσωπικό) επίσης υπολείπεται των προ κρίσης επιπέδων κατά 114,9 χιλιάδες άτομα. Κατά συνέπεια, φαίνεται πως το ειδικό βάρος των πολύ μικρών επιχειρήσεων υποχωρεί τόσο σε σχέση με το σύνολο της οικονομίας όσο και σε απόλυτα μεγέθη. Από τα παραπάνω τεκμαίρεται η ανάγκη αναπροσαρμογής των πολιτικών και των εργαλείων στήριξης, ειδικά των πολύ μικρών επιχειρήσεων, προκειμένου να διασφαλιστεί ένας ελάχιστος αποδεκτός «πλουραλισμός μεγέθους» και να διασφαλιστούν οι όροι ανταγωνισμού στην αγορά.

Το κυριότερο πρόβλημα των ΜμΕ είναι αυτό της ρευστότητας. Ο ουσιαστικός αποκλεισμός από το τραπεζικό σύστημα (μόνο το 17% των δανείων πάει σε μικρές επιχειρήσεις) έχει καταστήσει τον κύκλο εργασιών της επιχείρησης το μοναδικό εργαλείο χρηματοδότησης των αναγκών της.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται:

  1. Θεσμοθέτηση αφορολόγητου ορίου, ανάλογο με τους μισθωτούς, για όσους απασχολούν μέχρι 5 άτομα προσωπικό.
  2. Κατάργηση τέλους επιτηδεύματος σε απασχολούμενους σε έναν ή δυο αντισυμβαλλόμενους εργοδότες και το εισόδημα τους προέρχεται μόνο από αυτόν/αυτούς.
  • Κατάργηση της προκαταβολής φόρου για τους συνεπείς.
  1. Διαγραφή χρεών σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή και σοβαρές ρυθμίσεις (οι ρυθμίσεις αποτελούν έμμεση ενίσχυση ρευστότητας)
  2. Ουσιαστική εκκίνηση του θεσμού των μικροχρηματοδοτήσεων (microfinance) με επιδότηση επιτοκίου από την Αναπτυξιακή Τράπεζα.

Αναφορικά με το αναπτυξιακό

  1. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι και οι μικρές επιχειρήσεις (λιγότερο από 9 μισθωτούς) θα πρέπει να ενταχθούν με κάποιο τρόπο στη συζήτηση για το μοντέλο ανάπτυξης. Η μετάβαση σε ένα μοντέλο «ποιοτικής ανάπτυξης» μπορεί να συμπεριλάβει τις micro επιχειρήσεις.
  2. Σε κάθε περίπτωση, οι μΜΕ δεν αποτελούν έναν ενιαίο όλον. Στη λογική αυτή, τα οριζόντια μέτρα δεν είναι παραγωγικά. Χρειάζεται μια σειρά από διαφοροποιήσεις (κλαδικές, χωρικές κ.λπ.)
  3. Είναι κρίσιμα τα φορολογικά κίνητρα για συνέργειες (clusters) επιχειρήσεων, με τη δημιουργία μιας νέας νομικής μορφής η οποία δεν θα έχει μονάχα οικονομική διάσταση αλλά θα διασφαλίζει την οικονομική δημοκρατία εντός της.
  4. Σχεδιασμός στοχευμένων χωρικών και κλαδικών δράσεων (π.χ να συνδεθεί κάποια παραγωγική μεταποιητική δραστηριότητα που έχει δειλά ξεκινήσει με το εμπόριο, τις μεταφορές και τον τουρισμό). Μόνο έτσι θα μπορέσει ο τουρισμός να γίνει πολλαπλασιαστής της ελληνικής οικονομίας
  5. Η υποστήριξη των μΜΕ απέναντι στα megatrends της διεθνούς οικονομίας (ψηφιακός και πράσινος μετασχηματισμός) είναι κρίσιμης σημασίας.
  6. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι μια ουδέτερη διαδικασία καθώς αυξάνει το χάσμα μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων. Οι ευρωπαϊκοί πόροι (ΕΣΠΑ 2021-2027 και RRF) θα πρέπει να υποστηρίξουν το σχέδιο μιας δίκαιης μετάβασης της ελληνικής επιχειρηματικότητας στο πλαίσιο της ΕΕ.
  7. Υπάρχει και μια ομάδα μικρών επιχειρήσεων που αξιοποιούν ή και παράγουν τεχνολογία αιχμής. Αυτές επίσης θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με λιγάκι διαφορετική ματιά.

Δημόσια Περιουσία – Δημόσια Αγαθά – Ιδιωτικοποιήσεις

Δημόσια Περιουσία

Η ΕΕΣΥΠ (το Υπερταμείο) πρέπει να μετεξελιχθεί σε Οργανισμό Στρατηγικής Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας, με ενισχυμένο αναπτυξιακό ρόλο, θεσμική συνεργασία με την Αναπτυξιακή Τράπεζα και επενδυτικό σκέλος προσανατολισμένο στην ελληνική οικονομία. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να αποτελέσει ισχυρό εργαλείο πολιτικής για τη διαχείριση δημόσιων υποδομών, εταιρειών, δικτύων και περιουσιακών στοιχείων που είναι απαραίτητα για τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος. Θα μπορούσε, επίσης, να είναι ο φορέας μέσω του οποίου θα πραγματοποιηθεί η ανάκτηση του πλειοψηφικού πακέτου της ΔΕΗ.

Ωστόσο, τόσο η διατήρηση των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ (οι οποίες, σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, και υπό τις παρούσες θεσμικές και νομικές συνθήκες πρέπει να επιστρέψουν στον έλεγχο του δημοσίου), όσο και η επί της ουσίας διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος όσον αφορά τις υπόλοιπες εταιρείες που βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιό της, απαιτούν σημαντικές αλλαγές:

  • Τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου και Κανονισμού Λειτουργίας ώστε ο δημόσιος, έλεγχος να εκτείνεται, πέραν της εποπτείας, στην ουσιώδη διαχείριση του μετοχικού κεφαλαίου των Δημόσιων Επιχειρήσεων. Αυτό απαιτεί διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, που θα ήταν σκόπιμο να γίνει υπό το πρίσμα των νέων δικαστικών αποφάσεων, και προκειμένου να μην καταστεί η Εταιρεία κενό κέλυφος μετά την εφαρμογή των συνταγματικώς απαιτούμενων ενεργειών.
  • Δημιουργία πλαισίου συνεργασίας με την Αναπτυξιακή Τράπεζα και ενίσχυση της σύνδεσης του Στρατηγικού Σχεδίου της ΕΕΣΥΠ με την Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική και την Στρατηγική Καινοτομίας.
  • Ενίσχυση των διοικητικών υπηρεσιών του Δημοσίου όσον αφορά τις διαδικασίες διαβούλευσης με την Εταιρεία στο πλαίσιο του Μηχανισμού Συντονισμού
  • Ενίσχυση της λογοδοσίας και της διαφάνειας της Εταιρείας, με περισσότερες δημόσιες αναφορές και έλεγχο από το Κοινοβούλιο
  • Διάθεση των οικονομικών στοιχείων της Εταιρείας και των άμεσων και λοιπών θυγατρικών της στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στις υπόλοιπες αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου.

Δημόσια Αγαθά

Το Δ για την Αριστερά, σε ό,τι αφορά τη Δημόσια Περιουσία και τα Δημόσια αγαθά, δεν αποτελούν απλά ένα μοντέλο διαχείρισης αλλά στοιχείο της ιδεολογικής της ταυτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε μία ριζικά αντίθετη κατεύθυνση αναδεικνύοντας τόσο το ρόλο και τη σημασία του δημόσιου συμφέροντος σε ότι αφορά τη δημόσια περιουσία, όσο και αναγνωρίζοντας το ρεύμα και το νερό ως δημόσια κοινωνικά και ανθρώπινα αγαθά και όχι ως αντικείμενα εμπορευματικής εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος, με παράλληλη αναγνώριση της ανάγκης ουσιαστικής αναβάθμισης της λειτουργίας των υπηρεσιών.

Η πολιτική της Ν.Δ. στα χρόνια της δικής της διακυβέρνησης κινήθηκε στον αντίποδα του δικού μας πολιτικού σχεδίου από την πρώτη στιγμή ανάληψης της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε:

  • την παράδοση της διοίκησης των Ε.Λ.Π.Ε. στους ιδιώτες απεμπολώντας τα δικαιώματα του Δημοσίου στην άσκηση διοίκησης.
  • Ιδιωτικοποίησε πλήρως τη Δ.Ε.Η., μειώνοντας το ποσοστό του Δημοσίου μετατρέποντας το σε μειοψηφικό.
  • Προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει έμμεσα βασικές λειτουργίες της Ε.Υ.Δ.Α.Π. όπως αυτή με το Ε.Υ.Σ. μέσω Σ.Δ.Ι.Τ. που τελικά αποφεύχθηκε λόγω της αρνητικής απόφασης του Σ.Τ.Ε.
  • Με πρόφαση την εξυγίανση των Δ.Ε.Υ.Α. ψηφίζει το ν 4951/2022 που προβλέπει την σύμπραξη μέσω Σ.Δ.Ι.Τ. ιδιωτών για τη διαχείριση λυμάτων και αποβλήτων.Στην ουσία εισάγει με έμμεσο τρόπο την ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης των δήμων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, από τα χρόνια της διακυβέρνησης του και εν μέσω μνημονιακών δεσμεύσεων, έθεσε ως  πρωταρχικό στόχο τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, προτάσσοντας μια ενιαία στρατηγική διαχείρισης με στόχο τη δημιουργία οικονομικής και κοινωνικής αξίας. Αυτό ήταν το πλαίσιο της σύστασης ενός ενιαίου φορέα διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας στην Ελλάδα, αντικείμενο του οποίου, όπως αποτυπώνεται στον ιδρυτικό του νόμο, είναι η δημιουργία δημόσιας αξίας, με στρατηγικό στόχο την απεμπλοκή από το δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων τόσο στο επίπεδο της χάραξης οικονομικής πολιτικής, όσο και στο επίπεδο της ανάκτησης της αποτελεσματικότητας και της σημασίας της δημόσιας ιδιοκτησίας.

Με την Προγραμματική του Συνδιάσκεψη του Ιουλίου του 2021, αλλά και με το πρόσφατο Συνέδριο του, συγκεκριμενοποίησε το πολιτικό του σχέδιο, βασικές πλευρές του οποίου είναι:

  • Ενίσχυση του ρόλου και του ελέγχου του δημοσίου και της συμμετοχής των ενδιαφερόμενων μερών.
  • Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, και μεταφορά του χαρτοφυλακίου του στη μητρική εταιρεία/ενιαίο φορέα διαχείρισης.
  • Ενίσχυση της λειτουργίας του «Μηχανισμού Συντονισμού» μεταξύ του δημοσίου, των διοικήσεων των δημόσιων επιχειρήσεων και της διοίκησης του ενιαίου φορέα διαχείρισης για την καλύτερη, υπεύθυνη και αποτελεσματικότερη διαχείριση του χαρτοφυλακίου του.
  • Προώθηση ενός νέου μοντέλου διοίκησης των δημόσιων επιχειρήσεων στη βάση πρακτικών που έχουν αναπτύξει οι νέες δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσεις που έχουν ιδρυθεί σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
  • Καταγραφή της ακίνητης περιουσίας και αξιοποίηση αυτής που είναι εμπορική.

Για τούτο η νέα προοδευτική κυβέρνηση ειδικά σε ότι αφορά τα δημόσια αγαθά θα κινηθεί στην υλοποίηση του δικού της πολιτικού σχεδίου με στόχο:

  • την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα του ενιαίου φορέα διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και ενίσχυση άμεση ή έμμεση της συμμετοχής των ενδιαφερόμενων μερών.
  • Την ανάκτηση της πλειοψηφίας εκεί που είναι εφικτό μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών και άσκησης δικαιώματος της διοίκησης εκεί που είναι μειοψηφία.
  • Κατάργηση όλων των νόμων που ψηφίστηκαν από το 2019 και μετά από τη Ν.Δ. που αποσκοπούν στην ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας άμεσα ή έμμεσα των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης.
  • Ακύρωση κάθε προσπάθειας επιβολής ρυθμιστικής αρχής στο νερό, ειδικά τώρα που η 135275/19.05.2017 απόφαση της διυπουργικής Εθνικής Επιτροπής Υδάτων (γνωστής ως ΚΥΑ τιμολόγησης νερού) ακυρώθηκε από το Σ.Τ.Ε. με την 2519/2022 απόφαση του και επανασύσταση της Γραμματείας Υδάτων όπως είχε συσταθεί επί ΣΥΡΙΖΑ.
  • Συμμόρφωση με όλες τις αποφάσεις του Σ.Τ.Ε. που αφορούν την Ε.Υ.Δ.Α.Π. και την Ε.Υ.Α.Θ.
    • Ανάκτηση λειτουργιών που σήμερα ασκούνται από ιδιώτες ειδικά στις εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης, λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες του εγχειρήματος και προχωρώντας σε όλες τις απαιτούμενες προσαρμογές.
    • Ανάπτυξη ιδιαίτερα για την Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. και όχι μόνο, νέων δραστηριοτήτων που θα στοχεύουν στη μείωση του ενεργειακού κόστους που λόγω της κρίσης έχει εκτοξευτεί με κατασκευή φωτοβολταϊκών πάρκων και υδροηλεκτρικών έργων.
    • Αξιοποίηση της τεχνογνωσίας της Ε.ΥΔ.Α.Π. για συνεργασίες με Δ.Ε.Υ.Α. με στόχο την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία τους.
    • Επέκταση της σύμβασης μεταξύ Δημοσίου και Ε.Υ.Δ.ΑΠ. Α.Ε. για τη συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ. ισόχρονη με τη σύμβαση που ισχύει σήμερα για το κόστος του αδιύλιστου νερού δηλαδή για τουλάχιστον είκοσι χρόνια.
  • Νομοθετικές παρεμβάσεις όπου κρίνεται απαραίτητο για την ανανέωση του ήδη γερασμένου και ελλιπούς λόγω μνημονίων προσωπικού, με άμεσες προσλήψεις μέσω Α.Σ.Ε.Π. σε θέσεις κάλυψης πάγιων αναγκών κυρίως νέων επιστημόνων.
  • Τιμολογιακή πολιτική που δεν θα λειτουργεί αρνητικά στα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων από τη μία, και από την άλλη θα λαμβάνει υπόψη της τις οικονομικές δυσκολίες που βιώνει η κοινωνική πλειοψηφία. 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

 Ι. Πολιτικές στην Κοινότητα – Αυτοδιοικητική πολιτική

 Αστική Χωροταξική Πολιτική

Η κρίση επαναπροσδιόρισε τον χαρακτήρα των ελληνικών πόλεων και κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων (Αθήνα- Θεσσαλονίκη). Η υποβάθμιση της ζωής και της καθημερινότητας εντείνεται μετά την κατάρρευση των κοινωνικών υποδομών -τους καθώς και την απουσία ολοκληρωμένης πολεοδομικής πολιτικής και έργων ανανέωσης του αστικού ιστού. Στο πλαίσιο έντονων αναδιαρθρώσεων του αστικού χώρου, η νεοφιλελεύθερη πολιτική προωθεί τον κατ΄ εξαίρεση- αποσπασματικό σχεδιασμού με κύριο επισπεύδοντα τον ιδιωτικό τομέα. Πρόσφατες μεταλλαγές και η αναδιάρθρωση του αστικού χώρου, εντείνουν τις χωρικές και κοινωνικές ανισότητες σε μια περίοδο επάλληλων κρίσεων που οδηγούν σε ένταση της φτώχιας και συρρίκνωση του δημόσιου χώρου και των αστικών κοινών.

Για την αριστερά, η συγκυρία απαιτεί επανεξέταση της πολιτικής για την πόλη στη βάση ενός σύγχρονου κοινωνικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού με αιχμή μια ενεργητική πολιτική στους παρακάτω τομείς:

Ι. Τον ολοκληρωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό που:

– αντιμετωπίζει τις χωρικές ανισότητες και αποκλεισμούς και επικαιροποιεί τα εργαλεία του στη βάση των σύγχρονων αστικών και περιβαλλοντικών φαινομένων (gentrification, τουριστικοποίηση κ.α.).

  • προβλέπει την ισόρροπη ανάπτυξη χρήσεων γης και λειτουργιών
  • ενισχύει μέσω της τοπικής διακυβέρνησης την δημοκρατία μέσα από συμπεριληπτικές διαδικασίες συμμετοχής των πολιτών και διαδικασίες συμμετοχικού σχεδιασμού με κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που να τις κατοχυρώνει σε επίπεδο Δήμου και δημοτικών κοινοτήτων.
  • συνδέει τον χωρικό σχεδιασμό (αναπλάσεις) με προγράμματα ανάπτυξης και χρηματοδοτικά εργαλεία.

ΙΙ. Ολοκληρωμένη πολιτική για τη κατοικία σε σχέση με τα σύγχρονα αστικά φαινόμενα (π.χ. αστικός τουρισμός) με τη δημιουργία δομών διακυβέρνησης σε τοπικό επίπεδο για:

 την συγκρότηση παρατηρητηρίου που παρακολουθεί τις εξελίξεις στο στεγαστικό τοπίο

  • την υλοποίηση πολιτικών και προγραμμάτων για την δημιουργία νέου στεγαστικού αποθέματος και την ανανέωση του υπάρχοντος (κοινωνική κατοικία)
  • τον έλεγχο και περιορισμό της βραχυχρόνιας μίσθωσης
  • την παρακολούθηση και τον περιορισμό της κερδοσκοπίας στα ακίνητα με χωρική αναφορά

 ΙΙ. Περιβάλλον/ Πράσινο και δημόσιοι χώροι:

 διαφύλαξη αδόμητων χώρων, αναγνώριση σημασίας πράσινων χώρων στην εποχή της κλιματικής κρίσης

  • ενίσχυση της δημοτικής συγκοινωνίας και της βιώσιμης κινητικότητας
  • διαχείριση απορριμμάτων/ κυκλική οικονομία

ΙΙΙ. Κοινωνική Πολιτική

Ενίσχυση των πόρων και ανακατεύθυνση της πολιτικής της τοπικής αυτοδιοίκησης με έμφαση στον κοινωνικό και αστικό εξοπλισμό:

  • σχολεία, παιδικοί σταθμοί, δημοτικά ιατρεία, λέσχες φιλίας, κέντρα για την προστασία ευάλωτων ομάδων
  • δημιουργία υποδομών που διευκολύνουν την καθημερινότητα και τη ζωή στη πόλη.

ΙΙ. Ενδεικτικές Δράσεις ΟΦΥΠ

Δημιουργείται το Ενιαίο Δίκτυο Υπηρεσιών Φροντίδας Υγείας-Πρόνοιας στην κοινότητα (ΟΦΥΠ), με στόχο την παροχή υπηρεσιών ολοκληρωμένης φροντίδας στην πλειοψηφία των πολιτών. Το Δίκτυο θα συντονίζει και θα ελέγχει τις υψηλού επιπέδου δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες φροντίδας υγείας – πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης που παρέχονται από το κράτος, τις Περιφέρειες και τους Δήμους, αλλά και τις αντίστοιχες του ιδιωτικού κοινωνικού και επιχειρηματικού τομέα, που θα λειτουργούν υπό ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας. Ο νέος αυτός δημόσιος βραχίονας:

α. ενημερώνει τον πολίτη για όλες τις υπηρεσίες και παροχές που δικαιούται να λάβει από το κράτος, από τη γέννησή του και καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, ανάλογα με την περίπτωση και τις ανάγκες του, σε θέματα υγείας και πρόνοιας, όποτε προκύπτουν.

β. συντονίζει τις υφιστάμενες πολιτικές, δομές, δράσεις και υπηρεσίες ως προς τον κοινό τόπο των τομέων υγείας και πρόνοιας, όπως η φροντίδα πρόληψης υγείας και πρώιμης ανίχνευσης αναπτυξιακών δυσχερειών στα παιδιά από δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η συμπληρωματική στη θεραπευτική αγωγή του Οικογενειακού Γιατρού φροντίδα, το «Βοήθεια στο Σπίτι» τα Κέντρα Κοινότητας με τα Κέντρα Στήριξης Οικογένειας και τα Κέντρα Ολοκληρωμένης Φροντίδας Ηλικιωμένων, τα Κέντρα Αποκατάστασης κλπ.

Το δίκτυο ΟΦΥΠ παρέχει ασφάλεια στον πολίτη γιατί γνωρίζει ότι το κράτος θα του καλύπτει τις ανάγκες του, τόσο σε επίπεδο κοινωνικής προστασίας, όσο και σε θέματα υγείας, όποτε προκύπτουν, συντονισμένα και οργανωμένα. Συγχρόνως, το κράτος, ανταποκρίνεται έτσι στα δικαιώματά του πολίτη και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ως οργανωμένη Πολιτεία.

Το ΟΦΥΠ υλοποιεί την προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τον κοινωνικό μισθό, δηλαδή την ελάφρυνση του πορτοφολιού των πολιτών με τις δωρεάν υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας που σήμερα πληρώνουν οι ίδιοι.

Βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, μεταξύ άλλων είναι :

  • Κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες και αποκλεισμός.
  • Αποασυλοποίηση και πρόληψη της ιδρυματοποίησης
  • Χαμηλά επίπεδα πρόληψης και περιστασιακής υγειονομικής και κοινοτικής φροντίδας.
  • Δημογραφικές αλλαγές (αύξηση 3ης και 4ης ηλικίας έναντι νεολαίας, μεγάλη θνησιμότητα πριν τα 70, χαμηλή ποιότητα διαβίωσης άνω των 65).
  • Αλλαγή του χάρτη των παθήσεων με το κέντρο βάρους να μετατοπίζεται προς τις χρόνιες και εκφυλιστικές νόσους.
  1. Για το Παιδί

Εφαρμογή, μέσω των ΤΟΜΥ και των οικογενειακών παιδιάτρων, της πρώιμης ανίχνευσης αναπτυξιακών δυσκολιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Η συνέχεια μπορεί να απαιτεί διάφορες υπηρεσίες και παροχές. Ο ΕΜ συντονίζει τις δομές υγείας και πρόνοιας κάθε στιγμή και δίνει πρόσβαση, σε κάθε φάση της διάγνωσης, της παρακολούθησης και της αποκατάστασης, σε παροχές και υπηρεσίες για τη συγκεκριμένη περίπτωση (ιατρικές πράξεις, επίδομα ΟΠΕΚΑ, λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ψυχολογική στήριξη, ΚΔΑΠΑμεΑ κ.λπ)

  1. Για τον ανάπηρο

α. Προσωπικός Βοηθός (πιλοτικό πρόγραμμα) και Εργαλεία Αξιοπρέπειας

Εξασφάλιση προσωπικού φροντιστή ή βοηθού, ανάλογα με το είδος της αναπηρίας και σε 24ωρη βάση εάν αυτό επιβάλλεται, για 70.000 ωφελούμενους που έχουν βεβαίωση από τις υγειονομικές υπηρεσίες των ΚΕΠΑ, και εργαλεία αξιοπρέπειας (τεχνητά μέλη, αμαξίδια κλπ) σε όλους τους δικαιούχους χωρίς επιβαρύνσεις (κατάργηση της συμμετοχής).

β. Προσβάσιμες Γειτονιές σε 20 πόλεις (πιλοτικό πρόγραμμα)

Σε 20 περιοχές πόλεων σε όλη την Ελλάδα, 8 στην περιφέρεια Αττικής και 12 από τις υπόλοιπες περιφέρειες, με προτεραιότητα σε υποβαθμισμένες γειτονιές, πραγματοποιούνται έργα βελτίωσης της προσβασιμότητας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η πλήρης και αυτόνομη κινητικότητα των βεβαιωμένων αναπήρων σε αυτές.

  1. Για τον ηλικιωμένο

Δημιουργία Κέντρων Ολοκληρωμένης Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΟΦΗΛΙ) σε κάθε δήμο για αξιοπρεπή, ασφαλή ζωή στην κοινότητα. Πρόκειται για τις διοικητικές δομές που είχαμε εντάξει στο ΕΣΠΑ το 2018 σε 150 δήμους, που θα επεκταθούν σε όλους τους δήμους όπου υπάρχουν ή θα δημιουργηθούν Κέντρα Κοινότητας. Σύνδεσή τους με υπηρεσίες υγείας μέσω συστήματος παρακολούθησης, εντοπισμού και τηλεειδοποίησης σε περίπτωση ανάγκης σε 24ώρη βάση (κόκκινο κουμπί ζωής).

  1. Βοήθεια στο Σπίτι

Επεκτείνεται ως πάγια υπηρεσία των δήμων το πρόγραμμα κοινής δράσης «Βοήθεια στο Σπίτι» και στελεχώνεται από επαγγελματίες υγείας και πρόνοιας, για την ολιστική στήριξη του κάθε ωφελούμενου (πρόληψη, περίθαλψη, αποκατάσταση, ψυχολογική στήριξη, συντήρηση σπιτιού, αγορά τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης κλπ).

Ψηφιακός μηχανισμός συντονισμού Ενιαίου Δικτύου ΟΦΥΠ

Το Δίκτυο θα λειτουργεί βάσει ενός Ψηφιακού Εθνικού Μηχανισμού. Η ραχοκοκαλιά του ΕΜ περιλαμβάνει μητρώα πολιτών, μητρώα υπηρεσιών και δομών και μητρώα παροχών και δράσεων υγείας-πρόνοιας. Αρθρώνεται σε 3 επίπεδα: κεντρικό κράτος, Περιφέρειες και Δήμοι και εκτείνεται σε τρεις τομείς ευθύνης:

  1. Αποκλειστικές αρμοδιότητες των δύο διακριτών τομέων (υγείας και πρόνοιας). Στο επίπεδο αυτό, στα μητρώα έχουν διακριτή πρόσβαση μόνον οι υπηρεσίες και δομές του κεντρικού κράτους, των Περιφερειών και των Δήμων που αφορούν την υγεία ή οι αντίστοιχες που αφορούν την Πρόνοια, χωρίς καμία ενδοεπικοινωνία ή αλληλεπίδραση
  2. Αρμοδιότητες αλληλοσυμπληρούμενες, ταυτόχρονες ή διαδοχικές. Πρόκειται για την παροχή, ταυτόχρονη ή διαδοχική, υπηρεσιών φροντίδας υγείας σε πρόσωπα ωφελούμενα ήδη από υπηρεσίες πρόνοιας, ή το αντίστροφο, την παροχή υπηρεσιών φροντίδας στην κοινότητα για πρόσωπα που αντιμετωπίζουν ή αντιμετώπισαν πρόβλημα υγείας και χρήζουν φροντίδας και αποκατάστασης. Στο επίπεδο αυτό, υπάρχει περιορισμένη πρόσβαση στα μητρώα υγείας από τις υπηρεσίες πρόνοιας και αντίστροφα, μόνο ως προς τα στοιχεία εκείνα που θα αποτελέσουν το ερέθισμα για την εμπλοκή του άλλου τομέα. Για παράδειγμα, υπάρχει ψηφιακά η δυνατότητα το Κέντρο Κοινότητας να μπορεί να «δει» μόνον ένα πεδίο στον ηλεκτρονικό φάκελο του πολίτη όπου ο θεράπων γιατρός έχει γνωματεύσει για θέμα αναπηρίας, υπηρεσίες αποκατάστασης ή εργαλεία αξιοπρέπειας, ενώ όλα τα προσωπικά δεδομένα του ασθενούς δεν είναι ορατά. Αντίστοιχα, ο γιατρός της πρωτοβάθμιας υγείας θα έχει πρόσβαση μόνο σε πεδίο που παραπέμπει έναν, π.χ. μοναχικό ανάπηρο στις υπηρεσίες του λόγω διαπίστωσης προβλήματος υγείας.
  3. Κοινές αρμοδιότητες, υπηρεσίες και δομές. Στο Δίκτυο ΟΦΥΠ υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας νέων υπηρεσιών ή αναμόρφωσης υφιστάμενων που θα φροντίζουν τον πολίτη με μια ολιστική αντίληψη, και σε θέματα υγείας, και σε θέματα κοινωνικής προστασίας (π.χ. ενισχυμένο «Βοήθεια στο Σπίτι» με κινητές ιατρικές και νοσηλευτικές ομάδες, ειδικούς ψυχοκοινωνικής στήριξης και φροντιστές του οικιακού περιβάλλοντος και της προμήθειας τροφίμων και βασικών αγαθών). Στην περίπτωση αυτή, οι κοινές υπηρεσίες και δομές θα είναι καταγεγραμμένες στα μητρώα του ΕΜ και οι απασχολούμενοι σε αυτές θα έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία των ωφελουμένων τους.

Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι ο ΕΜ ΟΦΥΠ δεν καταργεί την αυτονομία και τις αρμοδιότητες του κάθε Τομέα, διαχειριζόμενος μόνον τις δράσεις και υπηρεσίες που απαιτούν σύμπραξη ή αλληλοδιαδοχή του Τομέα Υγείας και του Τομέα Πρόνοιας.

Ο πολίτης, με βάση τα προσωπικά του διαπιστευτήρια (πχ. στοιχεία taxis), έχει πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες για τις διατιθέμενες υπηρεσίες υγείας-πρόνοιας σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο και τους όρους χορήγησής τους. Συγχρόνως, οι δομές που υποδέχονται τον πολίτη ενημερώνουν ψηφιακά το σύστημα του ΕΜ για τη λήψη παροχών και υπηρεσιών. Έτσι, υπάρχει εμφάνιση, σε πραγματικό χρόνο, όλων των υπηρεσιών και δράσεων υγείας και πρόνοιας και των ωφελουμένων τους ανά την επικράτεια στα τρία επίπεδα (κράτος και αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού), με την διαβαθμισμένη πρόσβαση που περιγράφηκε παραπάνω. Έτσι επιτυγχάνεται η συντονισμένη εφαρμογή πολιτικών και η ταχεία αξιολόγησή τους από το κεντρικό κράτος, τις Περιφέρειες και τους Δήμους, ώστε να γίνονται έγκαιρα οι αναγκαίες προσαρμογές.

Οι κεντρικές μονάδες του ψηφιακού ΕΜ ΟΦΥΠ λειτουργούν στα δύο βασικά Υπουργεία, Υγείας και Πρόνοιας, συνδέοντας το κεντρικό κράτος (Υπουργεία) και τους φορείς που εποπτεύουν (ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ), καθώς και τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Β΄ Βαθμού. Τα Κέντρα Κοινότητας, θα αξιοποιηθούν ως ακροτελεύτια σημεία του Εθνικού Μηχανισμού Πολιτικών Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικής Συνοχής (ΕΜΚΕ) που σήμερα λειτουργούν σε 245 δήμους και πρόθεσή μας είναι να επεκταθούν σε όλους τους δήμους,. Ομοίως θα αξιοποιηθούν τα Περιφερειακά Παρατηρητήρια του ΕΜΚΕ), που συγκεντρώνουν τα στοιχεία από τα Κέντρα Κοινότητας κάθε Περιφέρειας.

Προϋποθέσεις λειτουργίας του ψηφιακού συστήματος του ΕΜ ΟΦΥΠ είναι:

α) η δημιουργία, εντός των Κέντρων Κοινότητας που εκτός των 245 υφιστάμενων θα επεκταθούν σε όλους τους Δήμους, Κέντρου ΟΦΥΠ με πρόσθετο προσωπικό που θα απασχολείται αποκλειστικά με το Δίκτυο και τον ΕΜ

β) η ολοκλήρωση του ηλεκτρονικού φακέλου υγείας για το σύνολο του πληθυσμού από τη στιγμή της γέννησης, όπως είχε σχεδιάσει η ΗΔΙΚΑ Α.Ε. και

β) η καταγραφή όλων των υφιστάμενων δομών, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που παρέχουν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας

Το ηλεκτρονικό σύστημα του ΟΦΥΠ, θα έχει τη δυνατότητα συνδυασμού όλων των στοιχείων της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης του κάθε δικαιούχου και να τον ενημερώνει για τις δυνατότητες παροχής υπηρεσιών που αρμόζουν σε αυτά τα στοιχεία.

ΙΙΙ. Παιδεία & Έρευνα

  • Προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας κάθε παιδιού, αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας.
  • Παιδαγωγική και κοινωνική στήριξη των παιδιών με αυξημένες ανάγκες, προαγωγή της αλληλεγγύης και συμπερίληψης.
  • Δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε πανεπιστημιακά Τμήματα με αναβάθμιση του απολυτηρίου και καθιέρωση της Γ’ Γενικού Λυκείου ως τάξης κυρίως προετοιμασίας.
  • Στήριξη και εκσυγχρονισμό της επαγγελματικής εκπαίδευσης
  • Ενίσχυση της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης
  • Στήριξη των δομών μεταδευτεροβάθμιας ΕΕΚ. Διετή προγράμματα στα ΑΕΙ.
  • Κυρίαρχο ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων/ουσών, δημοκρατία και διάλογος σε όλες τις εκφάνσεις της σχολικής ζωής. Μείωση του γραφειοκρατικού φόρτου σε βάρος του παιδαγωγικού έργου.
  • Ανανέωση και ενίσχυση των συνεργειών στα ΠΕΚΕΣ, κατάργηση του μονοπρόσωπου Συμβούλου Εκπαίδευσης-Επιθεωρητή και της ατομικής αξιολόγησης.
  • Μόνιμους διορισμούς για την πλήρη κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών. Μείωση του αριθμού μαθητών/τριών ανά τμήμα
  • Επιμόρφωση για όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και δωρεάν μεταπτυχιακές σπουδές.
  • Υπαγωγή όλων των δομών της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην αποκλειστική εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας
  • Κατάλληλα κτίρια και επαρκή εξοπλισμό με αξιοποίηση και των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης
  • Νέο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ) και τα Ερευνητικά Κέντρα (ΕΚ) να αποτελούν πυλώνες για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, που προάγει την δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, την προάσπιση της δημοκρατίας και την κοινωνική συνοχή.
  • Ενίσχυση των ΑΕΙ και ΕΚ με νέες μόνιμες θέσεις και με στόχο τον διπλασιασμό τόσο των μελών ΔΕΠ και των ερευνητών, όσο και της χρηματοδότησης. Αύξηση τουλάχιστον κατά 15% του διοικητικού προσωπικού τους.
  • Προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου και των ακαδημαϊκών ελευθεριών. Κατάργηση της «πανεπιστημιακής αστυνομίας».
  • Ενίσχυση των βιβλιοθηκών και αξιοποίηση των ψηφιακών δυνατοτήτων για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα
  • Αναμόρφωση του ειδικού μισθολογίου των μελών ΔΕΠ με βάση και την νομολογία του ΣτΕ.
  • Αποκατάσταση της αυτοδιοίκησης των Α.Ε.Ι. με θεμέλιο την αντιπροσωπευτικότητα και με την συμμετοχή όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας στην ανάδειξη των οργάνων.
  • Αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της ΕΘΑΑΕ(τι είναι αυτό;). Αποσύνδεση της χρηματοδότησης των Α.Ε.Ι. από την αξιολόγηση
  • Εθνικό Σχέδιο Φοιτητικής Στέγης και Μέριμνας. Δημόσια χρηματοδότηση της πρακτικής άσκησης
  • Οικοδόμηση Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, επαναφορά της ΓΓΕΚ από το Υπουργείο Ανάπτυξης στον φυσικό της χώρο.
  • Γενναία αύξηση της δημόσιας δαπάνης για την έρευνα. Ενίσχυση του ΕΛΙΔΕΚ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων.
  • Αντιμετώπιση του brain drain και της επισφάλειας των νέων επιστημόνων, υποψήφιων διδακτόρων και μεταδιδακτόρων ερευνητών.
  • Σύνδεση επαγγελματικών προσόντων με την ακαδημαϊκή αναγνώριση του τίτλου σπουδών.
  • Απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους όλων των πανεπιστημιακών Τμημάτων.
  • Αναδιάρθρωση της ΓΓ Θρησκευμάτων και μεταφορά αρμοδιοτήτων της στα κατά περίπτωση αρμόδια υπουργεία. Η αρμοδιότητα για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση παραμένει στο Υπουργείο Παιδείας.

Εμβληματικές πρωτοβουλίες για την Έρευνα

Επέκταση των πρωτοβουλιών της Πολιτείας για δημιουργία Εθνικών Δικτύων εξειδικευμένων επιστημόνων και ερευνητικών φορέων, με εξασφαλισμένη δημόσια χρηματοδότηση σε τομείς που αφορούν υπάρχουσες ή επικείμενες κοινωνικές προκλήσεις: Κλιματική κρίση και ενεργειακό ζήτημα, Ιατρική του μέλλοντος (Ιατρική Ακριβείας και εξατομικευμένες θεραπείες), κοινωνικές διαστάσεις της Πανδημίας, νέες τεχνολογίες στην Αγροδιατροφή, Κβαντικές Τεχνολογίες και Τεχνητή Νοημοσύνη, 4η Βιομηχανική Επανάσταση και κοινωνικές επιπτώσεις, θέσπιση Παρατηρητηρίου Δημοκρατίας και Δικαιωμάτων. Αυτά τα Εθνικά Δίκτυα θα προετοιμάζουν έγκαιρα προτάσεις στρατηγικής για την επιστημονική διαχείριση αναδυόμενων προκλήσεων και θα καθιστούν τη χώρα συνδιαμορφωτή των προτεραιοτήτων στους αντίστοιχους τομείς διεθνώς.

Ελλάδα, διεθνές κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμού

Αξιοποίηση του γνωσιακού κεφαλαίου της χώρας και της πολιτισμικής της κληρονομιάς για την ανάδειξη της Ελλάδας ως διεθνές κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμού.

IV. Ιδιωτικοποιήσεις

Οι ιδιωτικοποιήσεις θα αποτελέσουν, και πάλι, ένα από τα κρίσιμα ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με διαφορετικούς όρους σε σύγκριση με την περίοδο 2015 – 2019 αλλά με την ίδια κρισιμότητα για την επιτυχία του συνολικού προγράμματος. Μπορεί η ιδιωτικοποίηση κρίσιμων δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών να έχει ολοκληρωθεί, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί μέχρι τέλους την έμμεση ιδιωτικοποίηση (βλέπε εργολαβίες, κοινωνική ασφάλιση, υγεία, παιδεία, πολιτισμός).

ΤΑΙΠΕΔ

Η ακύρωση του διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένα Αλεξανδρούπολης απέδειξε ότι οι δεσμεύσεις της χώρας για ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι γραμμένες σε πέτρα, παρόλο που η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση περιλαμβανόταν και στις δεσμεύσεις της χώρας στα πλαίσια της ενισχυμένης εποπτείας. Με δεδομένο ότι η λήξη της διάρκειας του ΤΑΙΠΕΔ είναι η 01.07.2026 προτείνω την άμεση «απορρόφηση» του ΤΑΙΠΕΔ από την ΕΕΣΥΠ με δύο εξαιρέσεις: τη Μονάδα Ωρίμανσης Έργων που προτείνω να ενταχθεί στην Αναπτυξιακή Τράπεζα και την Αρχή Σχεδιασμού Λιμένων που προτείνω να καταργηθεί. Επιχειρήματα για την «απορρόφηση»: Το μικρό ύψος των μέχρι σήμερα εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις (2011 – 2023: 11.508 εκατ. (συμβασιοποιημένα) – 8.182,6 εκατ. (καταβεβλημένα), η «αποψίλωση» των περιουσιακών στοιχείων που έχουν απομείνει στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ μετά τις αθρόες μνημονιακές ιδιωτικοποιήσεις και την αλλαγή της συγκυρίας σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τις δύο κρίσεις (πανδημία και ενεργειακή).

ΕΕΣΥΠ

Βραχυπρόθεσμα, αντικατάσταση του εποπτικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ από κοινοβουλευτική επιτροπή στην οποία θα μεταφερθεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων του εποπτικού συμβουλίου, αφού γίνει η απαραίτητη προσαρμογή, με εξαίρεση τις αρμοδιότητες που απαιτούν «άμεσες» αποφάσεις ή άπτονται καθαρά διοικητικών θεμάτων οι οποίες προτείνω να μεταφερθούν σε διυπουργική επιτροπή (Οικονομικών και αρμόδιος υπουργός).

Μεσοπρόθεσμα η εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας για τη συγχώνευση της ΕΕΣΥΠ με την Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι αναγκαία.

  1. Ανάκτηση δημοσίων επιχειρήσεων

Το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο με δεδομένες τις δεσμεύσεις της χώρας (ευρωπαϊκές συνθήκες και δανειακή σύμβαση). Άμεση προτεραιότητα είναι η ανάκτηση της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ για την οποία η προετοιμασία για την επιλογή της μεθόδου θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα εξετάζοντας σε πρώτη φάση τις συμφωνίες για τους όρους με τους οποίους έγινε η τελευταία αύξηση του μ.κ. που οδήγησε στη μείωση στο 34,12% του ποσοστού του Ελληνικού Δημοσίου στην εταιρεία (δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος το fund CVC Capital Partners με 10%).

  1. Θεσμοί ρύθμισης

Αν η ανάκτηση των δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών που έχουν ιδιωτικοποιηθεί είναι πολύ δύσκολη, η δημιουργία ή αναβάθμιση των ρυθμιστικών αρχών σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας (ενδεικτικά: μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες) μπορεί να αντισταθμίσει την κυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου σε αυτούς τους τομείς. Ενδεικτικά, αναφέρων τη Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων που το έργο της «ανάγκασε» την κυβέρνηση της ΝΔ να της αφαιρέσει όλες τις αρμοδιότητες.

V. Για τον δημόσιο τραπεζικό πυλώνα

Ο μετασχηματισμός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος την περίοδο 2010 – 2014 είχε ως αποτέλεσμα τη σημερινή ολιγοπωλιακή δομή (υψηλότερο βαθμό συγκέντρωσης τραπεζικού κεφαλαίου μεταξύ των κρατών – μελών της Ε.Ε.). Με δεδομένη λοιπόν την ολιγοπωλιακή μορφή αγοράς που επικράτησε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είναι προφανής πλέον η ανάγκη μιας «δημόσιας παρουσίας» στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η οποία θα αποτρέψει τις υφιστάμενες «τιμολογιακές» και λοιπές «συντρέχουσες πρακτικές». Κατά συνέπεια, η συγκρότηση ενός «δημόσιου πυλώνα» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αποτελεί κυρίαρχο ζητούμενο. Διευκρινίζεται ότι δεν πρόκειται για κρατικοποίηση, απλά γίνεται «άσκηση δικαιώματος», σύμφωνα με τον κ.ν. 2190/1920 περί ανωνύμων εταιριών (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει). Στόχος είναι η απόκτηση πλειοψηφικού μεριδίου και συνεπώς του management μίας συστημικής τράπεζας μέσω των μετοχών που σήμερα κατέχει το ΤΧΣ. Η εν λόγω τράπεζα, δραστηριοποιούμενη εντός του κοινού ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου:

  • θα αποτρέπει εναρμονισμένες πολιτικές των συστημικών τραπεζών, αποτρέποντας την κερδοσκοπία μέσω της διαφοράς στα επιτόκια δανείων – καταθέσεων και την είσπραξη προμηθειών τραπεζικών εργασιών,
  • θα χρηματοδοτεί στη βάση συγκεκριμένου αναπτυξιακού σχεδίου,
  • θα κατευθύνει τα χρηματοδοτικά εργαλεία στην πραγματική οικονομία, δίνοντας έμφαση στη βιώσιμη ανάπτυξη των ΜμΕ,
  • θα ασκεί πολιτική προσανατολισμένη στο δημόσιο συμφέρον για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία αλλά και το στοιχείο ότι στην Εθνική Τράπεζα μοναδικός μέτοχος με ποσοστό μεγαλύτερο του 5% είναι το ΤΧΣ (40,4%), προτείνεται ως στόχο άμεσης προτεραιότητας η επιλογή της Εθνικής Τράπεζας ως δημόσιας τράπεζας διότι:

  1. Διαθέτει καλύτερα θεμελιώδη από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
  2. Παρά τις σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση του ανθρώπινου δυναμικού και της ιεραρχίας, εξακολουθεί να διαθέτει την «κουλτούρα» δημόσιας τράπεζας.
  3. Εξακολουθεί να έχει την εικόνα «μεγάλης φίλης» καθώς δεν έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη των συναλλασσόμενων (ιδιωτών και επιχειρήσεων).

VI. Άμεσα μέτρα για τη μείωση του κόστους αγροτικής παραγωγής

  • Μη καταβολή Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο για αγροτική χρήση σε όλους τους παραγωγούς
  • Επιδότηση στην αγορά ζωοτροφών
  • Επιδότηση στην αγορά λιπασμάτων
  • Χρηματοδότηση – Ρευστότητα. Χορήγηση μικροπιστώσεων έως 25.000€
  • Δημόσιο – ισχυρό σύστημα ελέγχων για αντιμετώπιση φαινομένου ελληνοποιήσεων και διακίνησης αγροτικών προϊόντων στη μαύρη αγορά
  • Διπλασιασμός της κρατικής επιχορήγησης στον ΕΛΓΑ

Αλλαγή κανονισμού ΕΛΓΑ ώστε να διατηρηθεί ο Δημόσιος και Αλληλέγγυος χαρακτήρας του αλλά ταυτόχρονα να καταστεί κοινωνικά δίκαιος και πραγματικά αρωγός στο εισόδημα του παραγωγού με θεσμοθέτηση της προκαταβολής αποζημιώσεων.

Μεσο-μακροπρόθεσμα μέτρα

Νέα ΚΑΠ: Ανασχεδιασμός και ανακατεύθυνση των πόρων για την στήριξη των ασθενέστερων και πιο ευάλωτων αγροτών και ενίσχυση της ανθεκτικότητας και ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής γεωργίας με δράσεις όπως:

  • Ηλικιακή ανασύνθεση του αγροτικού πληθυσμού
  • Στήριξη σε συνεργατικά σχήματα
  • Σχεδιασμός μέτρων για αύξηση αποθηκευτικών χώρων και ανάπτυξη του logistic στον αγροτικό τομέα
  • Δημιουργία και στήριξη βραχέων αλυσίδων εφοδιασμού της αγοράς
  • Προγράμματα προώθησης ελληνικών προϊόντων, μέσω συνεργατικών σχημάτων
  • Φορολόγηση υπερκερδών και πάταξη της αισχροκέρδειας
  • Αγροτικά χρέη. Ρύθμιση οφειλών ΤΧΣ. Άμεση άρση κατασχέσεων, διαγραφή τόκων και μακροχρόνια ρύθμιση αποπληρωμών των δανείων της πρώην Αγροτικής Τράπεζας

Θεσμοθέτηση της διμερούς ισόποσης χρηματοδότησης του ΕΛΓΑ από τους παραγωγούς και το Ελληνικό Δημόσιο, με δυνατότητα συγχρηματοδότησης από ΕΕ.

  • Νομοθετική παρέμβαση για την επίλυση του προβλήματος της εξεύρεσης εργατών γης, με παροχή κινήτρων ενσωμάτωσης στις τοπικές κοινότητες υποδοχής
  • Ενίσχυση της συμμετοχής των εγχώριων αγροτικών προϊόντων στην αλυσίδα αξίας με ιδιαίτερη έμφαση στην απορρόφηση τους από τον τουρισμό και την εστίαση, μέσω θέσπισης κινήτρων (τοπικές αλυσίδες).
  • Έμφαση στην εκπαίδευση και ενίσχυση δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού και αποτελεσματική προσέλκυση νέων παραγωγών.

Ο συνδυασμός των παραπάνω προτάσεων με πρωτεύοντα το ρόλο των ελέγχων σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να μειώσει το κόστος παραγωγής και να αυξήσει το εισόδημα των παραγωγών με παράλληλη αποκλιμάκωση των τιμών καταναλωτή.

VII. Διεκδίκηση γερμανικών οφειλών

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. προτείνει την εκπόνηση και υλοποίηση ενός σχεδίου εθνικής στρατηγικής για τη διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, σύμφωνα με τον «οδικό χάρτη» της Έκθεσης – Πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, που υιοθέτησε η Βουλή στις 17/4/2019.

Τη στιγμή που η Γερμανία αρνείται πεισματικά κάθε διαπραγμάτευση με τη χώρα μας, διεκδικούμε:

  • Κατάργηση του τέλους δικαστικού ενσήμου για τις αγωγές αποζημίωσης για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζιστικές-φασιστικές δυνάμεις την περίοδο της Κατοχής
  • Κατάργηση του άρθρου 923/1936 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά, που θέτει τις αμετάκλητα αναγνωρισμένες αξιώσεις αποζημίωσης των θυμάτων υπό την αίρεση του εκάστοτε Υπουργού Δικαιοσύνης,
  • Επικύρωση της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη Μη Παραγραφή Εγκλημάτων Πολέμου και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας, που έχει τεθεί σε ισχύ από το 1970.
  • Προώθηση συνεργειών με τις ομάδες Γερμανών νομικών, ιστορικών, συνταγματολόγων και γερμανικών οργανώσεων που υποστηρίζουν τη διεκδίκηση των οφειλών.
  • Προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα, όπως: Στο Διαιτητικό Δικαστήριο του άρθρου 28 της Συμφωνίας του Λονδίνου το 1953 «περί εξωτερικών γερμανικών χρεών».

Όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όσο δεν τιμωρούνται οι θύτες και δεν αποζημιώνονται τα θύματα, ανοίγει ο δρόμος για την επανάληψή τους.

πηγή: commonality.gr