Στον Γ. Παπανδρέου αποδίδεται η επίμαχη δήλωση «…κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα…»!


Η πατρότητα της ανθελληνικής δήλωσης «…κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα…»! φέρεται να ανήκει στον μοιραίο πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου σύμφωνα με την Λάρα Μάρλοου των Times της Ιρλανδίας.
γράφει ο Σπύρος Γκανής

"...Τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, γνώριζα ότι ένα από τα κύρια ελληνικά χαρακτηριστικά ήταν η διαφθορά". Τώρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός λέει "Κυβερνώ μια χώρα διεφθαρμένη".

Σαν βόμβα έπεσε στη Ελλάδα η νέα δήλωση του επικεφαλή του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ο οποίος επιβεβαίωσε προηγούμενη και σημειώνοντας ότι είχε αναφέρει σε Έλληνα πρωθυπουργό το γεγονός ότι η οικονομία θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρό πρόβλημα, αλλά έλαβε την απάντηση «κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα». Αρνήθηκε, όμως να αποκαλύψει για ποιο πρωθυπουργό μιλά...

Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ χρεώνουν την παραπάνω ανθελληνική φράση στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, το περιβάλλον του οποίου το διέψευσε κατηγορηματικά. "Φυσικά ο κ. Καραμανλής ουδέποτε χρησιμοποίησε τέτοιους χαρακτηρισμούς και όσοι του αποδίδουν τέτοια λόγια ένα μόνο στόχο έχουν: Τον αποπροσανατολισμό", τόνισαν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού.

Σε διάψευση προχώρησε και ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος δήλωσε ότι «πρόκειται για ανοησίες». «Επί των ημερών μου η χώρα είχε ανάπτυξη με ρυθμό 5% και έλλειμμα 4%. Δεν είχα κανένα λόγο και δεν θα δεχόμουν καμία συζήτηση αν η χώρα μου ήταν ήταν διεφθαρμένη, ή όχι», τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός.

Η αντίδρασή του πρωθυπουργικού περιβάλοντος εκδηλώθηκε με την τοποθέτηση που έκανε στην Ουάσιγκτον, ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου: «Νομίζω πως είναι απολύτως σαφές, ακόμη και χωρίς την λέξη ΄΄πρώην΄΄ ότι ο κ. Γιούνκερ δεν αναφέρεται στον κ. Παπανδρέου, άλλα σε προηγούμενο πρωθυπουργό. Και όλοι, νομίζω, μπορούμε να φανταστούμε σε ποιον αναφέρεται».
Η έγκριτη όμως  δημοσιογράφος Λάρα Μάρλοου, των Times της Ιρλανδίας η οποία ήταν παρούσα στην συνέντευξη Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν ήταν εκεί γιατί ακολουθούσαν τον κ. Παπακωνσταντίνου, στο ρεπορτάζ της καταδεικνύει το Γιώργο Παπανδρέου ως το συνομιλητή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, γράφοντας χαρακτηριστικά:
"Τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, γνώριζα ότι ένα από τα κύρια ελληνικά χαρακτηριστικά ήταν η διαφθορά". Τώρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός λέει "Κυβερνώ μια χώρα διεφθαρμένη".

πηγή μας:
LARA MARLOWE in Washington    

........."Mr Jüncker said he knows the Greek economy well and saw the crisis coming. “I could not go public with the knowledge,” he said. “Three or four years ago, I knew that one of the main Greek characteristics is corruption . . . Now the Greek prime minister is saying, ‘I am governing a country of corruption’. The Greek crisis could have been avoided if Greece had behaved in a totally different way starting decades ago,” Mr Jüncker said. “It was clear that this problem would occur. We knew it would, because we were discussing it among the Germans, the French and myself.” .........

http://www.irishtimes.com/newspaper/finance/2010/1009/1224280699632.html

Πώς «έπεσε» ο Μιλόσεβιτς

Το παρασκήνιο που οδήγησε στην αποπομπή του από την προεδρία και ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Κ. Σημίτη το 2000.

Η μονοκατοικία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη γενέτειρά του Ποζάρεβατς παραμένει ερμητικά κλειστή.

Ο υψηλός μαντρότοιχος και η σκουριασμένη σιδερένια αυλόπορτα προστατεύουν το χορταριασμένο μνήμα του, από το 2006. Ενας γέρος γείτονας είχε μέχρι πρόσφατα κλειδιά της αυλόπορτας και την άνοιγε για όποιον ήθελε να αποθέσει λίγα λουλούδια. Τον πλήρωνε γι' αυτό το κόμμα του Μιλόσεβιτς, το Σοσιαλιστικό, αλλά με την αποτίναξη του παρελθόντος και τη συμμετοχή του στη φιλοδυτική κυβέρνηση διέκοψε τη χρηματοδότηση, ο υπερήλικας τα παράτησε και ο μαρμάρινος τάφος παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου. Ξεθώριασε, εξάλλου, και το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τη μνήμη του ηγέτη που τους έταξε ταξίδι στα ουράνια, αλλά τους έσυρε στον γκρεμό.

Δέκα χρόνια από την ανατροπή του, η πολιτική ηγεσία του Βελιγραδίου οργάνωσε κάποιες επετειακές εκδηλώσεις. Στη σημαντικότερη όλων, που είχε ως θέμα την ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας, κορυφαίος ομιλητής ήταν ο Ελληνας πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου. Πρόσκληση για την κατάθεση της εμπειρίας του γύρω από τα ευρωπαϊκά πράγματα ή αναγνώριση του ρόλου που διαδραμάτισε το φθινόπωρο του 2000 η Αθήνα και ο ίδιος προσωπικά ως ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση Σημίτη στην αποπομπή του Μιλόσεβιτς; «Βοηθήσαμε ουσιαστικά στην ανάιμακτη απαλλαγή από τον Μιλόσεβιτς. Hμαστε οι μόνοι που είχαμε διαύλους επικοινωνίας και με τις δύο πλευρές, της αντιπολίτευσης και του Μιλόσεβιτς κι αυτό ήταν επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου», λέει στην «Κ» ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονταν κοντά στον τότε ΥΠΕΞ, ο κ. Αλέξανδρος Ρόντος, ο άνθρωπος που κίνησε πολλά νήματα στο Βελιγράδι.

Οι Επαφές (!)

Με την ήττα των Σέρβων στο Κόσοβο, η Αθήνα συντάχθηκε με την εκτίμηση των Δυτικών ότι με τον Μιλόσεβιτς να εξουσιάζει στο Βελιγράδι, τα Βαλκάνια δεν πρόκειται να ησυχάσουν. Η λύση ήταν οι εκλογές και η ενίσχυση με κάθε τρόπο της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης. «Οι Ελληνες ήμαστε οι μόνοι που μείναμε στη Σερβία μετά τους βομβαρδισμούς και είχαμε τη δυνατότητα να συζητάμε και με τις δύο πλευρές. Είχαμε το πλεονέκτημα ότι ήμαστε φίλοι με τους Σέρβους κι έτσι μπορούσαμε να έχουμε επαφές με την αντιπολίτευση χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τους χαρακτηρίσει προδότες ο Μιλόσεβιτς», συνεχίζει ο κ. Ρόντος.

Στις 20 Απριλίου του 2000, με πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου συνέρχονται στο Καβούρι οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνάντηση την οποία είχε προετοιμάσει ο κ. Ρόντος. Γιατί στην Αθήνα; «Διότι σε οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα η προπαγάνδα του Μιλόσεβιτς θα τους κολλούσε την ταμπέλα του πράκτορα του εχθρού». Εκεί επιτυγχάνεται συμφωνία πάνω σε κοινή πλατφόρμα. Στις 3 Σεπτεμβρίου, στη συνέντευξη Tύπου της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης, κληθείς από την «Κ» να σχολιάσει δηλώσεις του ΥΠΕΞ κ. Ζιβαντίν Γιοβάνοβιτς ότι η εξωτερική πολιτική της Αθήνας υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ, χαρακτήρισε τον Μιλόσεβιτς πηγή κινδύνων για τα Βαλκάνια.

Ηταν παραμονές προεδρικών εκλογών τις οποίες ο Μιλόσεβιτς είχε ορίσει για τις 24 Σεπτεμβρίου και η ανοιχτή γραμμή της Αθήνας με την αντιπολίτευση είχε «πάρει φωτιά». Η αντιπολίτευση ανακοινώνει την επομένη ότι τις κέρδισε με ποσοστό 50,24%. Ο Μιλόσεβιτς το αρνείται. Ξεσπούν διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, ΗΠΑ και Ε. Ε. αναγνωρίζουν το αποτέλεσμα και η χώρα απειλείται με εμφύλιο. Ο κ. Ρόντος εγκαθίσταται στο ξενοδοχείο «Χαγιάτ» του Βελιγραδίου και ο εκδιωχθείς από τον Μιλόσεβιτς πρέσβης των ΗΠΑ στη Σερβία, σπεύδει στη Βουδαπέστη. Ο κ. Παπανδρέου προτείνει επανάληψη των εκλογών με διεθνείς παρατηρητές, όμως αντιπολίτευση, Eυρωπαίοι και Aμερικανοί την απορρίπτουν. Στις 5 Οκτωβρίου συγκεντρώνονται στο Βελιγράδι 600.000 οπαδοί της αντιπολίτευσης για να διαδηλώσουν. «Ολη τη νύχτα ήμουν σε επαφή με τον Παπανδρέου και τον Κοστούνιτσα, ενώ μετέφερα μηνύματα και στη Δύση», θυμάται ο κ. Ρόντος. Ο ίδιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μίλησε ο Κοστούνιτσα προτού ξεκινήσει για να απευθύνει μήνυμα στη συγκέντρωση και να αυτοανακηρυχθεί, με βάση το σχέδιο, νέος πρόεδρος.
Του Σταυρου Tζιμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Kαπα Research: Aπογοήτευση από την κυβερνητική πολιτική!

Η απογοήτευση της κοινής γνώμης από την κυβερνητική πολιτική καταγράφεται στη δημοσκόπηση της Kαπα Research που διενεργήθηκε τέσσερις εβδομάδες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές για λογαριασμό της εφημερίδας Το Βήμα.

Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα του γκάλοπ, την κυβερνητική φθορά δεν καταφέρνει να καρπωθεί η ΝΔ, που παραμένει σε χαμηλά ποσοστά.

Παρά τους πρώτους επαίνους που εισπράττει η κυβέρνηση από το εξωτερικό, τα ποσοστά δημοτικότητάς της εμφανίζονται χαμηλότερα σε σύγκριση με αυτά που κατέγραφε σε αντίστοιχη δημοσκόπηση τον περασμένο Απρίλιο.

Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης δηλώνει λιγότερο ικανοποιημένη από το έργο της κυβέρνησης και λιγότερο αισιόδοξη ότι η χώρα θα καταφέρει να αποφύγει την πτώχευση.

Την αύξηση της κυβερνητικής φθοράς δεν καρπώνεται η αξιωματική αντιπολίτευση, που παραμένει σε ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά. Ενδεικτικό είναι ότι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται περισσότερο την κυβέρνηση.

Ειδικότερα, το 51,5% δηλώνει ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από το έργο της κυβέρνησης, ενώ το 45,2% δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από τους χειρισμούς του πρωθυπουργού.

Κατακόρυφη αύξηση καταγράφει το ποσοστό των πολιτών που θεωρούν ότι η χώρα θα μπορούσε να αποφύγει το μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης (65,6%).

Σε ερώτηση εάν τα πράγματα θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα εάν η ΝΔ είχε κερδίσει της εκλογές του 2009, η πλειοψηφία (44,9%) απαντά χειρότερα.

Όσον αφορά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στην Περιφέρεια Αττικής, ο υποψήφιος της ΝΔ Β.Κικίλιας καταγράφει «χαμηλή πτήση» (12,1%), ενώ ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Γ.Σγουρός (20,1%) αναμένεται να δώσει σκληρή μάχη -ειδικά σε β' γύρο- με τον Γ.Δημαρά (17,9%).
Ακολουθούν, ο Αδ.Γεωργιάδης (9%), ο Θ.Παφίλης (8,1%), ο Αλ.Μητρόπουλος (7,9%), ο Γρ.Ψαριανός (3,5%) και ο Αλ.Αλαβάνος (3,1%). Κανέναν απαντά το 15,7% των ερωτηθέντων.

Σε β' γύρο, μεταξύ Γ.Σγουρού και Β.Κικίλια, οι ερωτηθέντες προτιμούν τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 42,2% (έναντι 21,7% για τον υποψήφιο της ΝΔ), ενώ μεταξύ Γ.Σγουρού και Γ.Δημαρά, οι ερωτηθέντες προτιμούν τον ανεξάρτητο υποψήφιο με ποσοστό 45,2% (έναντι 28,9% για τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ).

Στο Δήμο Αθηναίων, ο Ν.Κακλαμάνης συγκεντρώνει 38,5% και ο Γ.Καμίνης το 26,3%. Στο Δήμο Πειραιά, ο Γ.Μίχας συγκεντρώνει 40,5%, ο Π.Μαντούβαλος 16,2% και ο Β.Μιχαλολιάκος 15,9%. Στο Δήμο Θεσσαλονίκης, ο Κ.Γκιουλέκας συγκεντρώνει 30,9% και ο Γ.Μπουτάρης 29%. Στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ο Π.Ψωμιάδης συγκεντρώνει 35,9% και ο Μ.Μπόλαρης 26,6%.
parapolitika.gr

ΙΚΑ : Ένα βήμα πριν τη στάση πληρωμών!

- «Μαύρη» τρύπα ενός δις και εφιαλτικά σενάρια.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες στο χείλος του γκρεμού βρίσκεται ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός φορέας της χώρας, το ΙΚΑ, το έλλειμμα του οποίου υπολογίζεται, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στο 1 δις ευρώ.
Η ίδια πηγή μάλιστα επισημαίνει ότι από το 1 δις ευρώ, τα 750 εκατομμύρια είναι κρατικές οφειλές από τις προβλεπόμενες δαπάνες υγείας, ενώ τα υπόλοιπα 250 εκατομμύρια ευρώ προκύπτουν από την εισφοροδιαφυγή.

Συνολικά τα συσσωρευμένα χρέη του δημοσίου προς το ΙΚΑ ανέρχονται στα 8,5 δις ευρώ, οφειλές που έχουν προκύψει από την μη καταβολή νομοθετημένων κρατικών πόρων.

Με τον οργανισμό να παραμένει μονίμως στο «κόκκινο», διακυβεύεται πλέον και η πληρωμή των συντάξεων χιλιάδων ασφαλισμένων, αλλά και το δώρο των Χριστουγέννων, αφού το ΙΚΑ είναι υποχρεωμένο να καταβάλει μηνιαίως 1 δις ευρώ για συντάξεις, ενώ το κονδύλι για το δώρο των Χριστουγέννων υπολογίζεται στα 400 εκατομμύρια ευρώ.

Το 2011 προδιαγράφεται ακόμα πιο δύσκολο, οπότε και αναμένεται αύξηση της ανεργίας. Σε περίπτωση μάλιστα που ο δείκτης ανεργίας ανέβει στο 15%, αυτομάτως θα αυξηθούν και οι δαπάνες για τα επιδόματα ανεργίας κατά 25%, αύξηση που ισοδυναμεί με το ποσό των 360 εκατομμυρίων ευρώ.

Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί το εφιαλτικό αυτό σενάριο, η «μαύρη» τρύπα του ΙΚΑ για το 2011 αναμένεται να τριπλασιαστεί και να εκτιναχθεί στα 3 δις ευρώ.

Με δεδομένο ότι το Μνημόνιο αποκλείει ως λύση την πάγια τακτική των τελευταίων ετών, που προέβλεπε προκαταβολή μέρους των πόρων του 2011, παράγοντες της διοίκησης του ΙΚΑ σε συνεργασία με το υπουργείο Εργασίας εξετάζουν το ενδεχόμενο δανεισμού, αντλώντας ρευστότητα από την αγορά με σκοπό να ανταποκριθούν στις τρέχουσες υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους.

«Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου»!

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ιστορικού, φιλόλογου και συγγραφέα Σαράντου Καργάκου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΡΕΥΝΑ των Τρικάλων.

«Για το τίποτε δεν έχω να πω τίποτε. Αυτό το τίποτε συγκροτείται από κάποια κομματικά ή οικογενειακά φέουδα. Αλλά, όταν μοιράζεις το τίποτε, εισπράττεις ένα τίποτε. Έχουμε μια τιποτένια πολιτική, διότι εξαιτίας κυρίως του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού εκμαυλισμού εδώ και καιρό συγκροτούμε ένα σύνολο χαυνοπολιτών, δηλαδή κεχηναίων και χασκόντων πολιτών».
Αυτά δηλώνει σήμερα στην ΕΡΕΥΝΑ ο γνωστός ιστορικός, φιλόλογος και συγγραφέας κ. Σαράντος Καργάκος, χειμαρρώδης στο λόγο του και κατασταλαγμένος στις σκέψεις του. Λάτρης του πολυτονικού συστήματος και της αρχαίας γλώσσας, ενώ οι απαντήσεις που δίνει είναι γραμμένες στο πολυτονικό, όπως όλα τα βιβλία και τα άρθρα του.

Η συνέντευξη

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, ποια είναι η προσωπικότητά της και οι αρχές οι οποίες τη διέπουν; Εκτιμάτε ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει πρόσωπο;

-«Το μόνο δροσερό που αισθάνθηκα τον τελευταίο καιρό ήσαν οι πρώτες σταγόνες της βροχής, που, όταν έγιναν βροχή, καθάρισαν κάπως τον εξωτερικό μας ρύπο. Για ποια ελληνική κοινωνία μιλάτε; Αυτό το πληθυσμιακό αμάρευμα (=κατακάθι) δεν είναι κοινωνία , είναι α-κοινωνία. Με ποιον ή με τι κοινωνούμε; Το τι είμαστε, το έχει προσδιορίσει προφητικά και χλευαστικά ο Ηράκλειτος: «Σάρμα εική κεχυμένον ο κάλλιστος κόσμος μας» (=Σκουπίδια άτακτα χυμένα ο ωραιότατος κόσμος μας)! Στο μόνο που διακρινόμαστε είναι η παραγωγή και η έκθεση σκουπιδιών. Δημιουργούμε – όντας σκουπίδια της ιστορίας – τον «Πολιτισμό των Σκουπιδιών». Ας μη μιλάμε πια για πρόσωπο. Όπως συχνά έχω γράψει, είμαστε μια απρόσωπη έκφραση προσωπικότητας. Δεν έχουμε πρόσωπο και γι’ αυτό, όπως έλεγε ο λαός, όταν ήταν λαός κι όχι πολτός, «δεν βλέπουμε Θεού … πρόσωπο»!
Δομικοί κοινωνικοί θεσμοί της χώρας μας όπως φερ΄ ειπείν η παιδεία, η πολιτεία, η δικαιοσύνη, η εκκλησία και άλλα απαξιώνονται τόσο πολύ από τους ίδιους τους πολίτες… Μήπως αυτό είναι επικίνδυνο;

-“Οι θεσμοί, για να είναι θεσμοί, πρέπει να είναι δεσμοί, όχι με την έννοια της αλυσίδας. Πρέπει να μας δένουν με κάτι (π.χ. με μια πίστη σε μια αξία) αναμεταξύ μας. Οι θεσμοί έχουν παραλύσει. Έχουν αυτοδιαλυθεί. Ουσιαστικά οι φορείς τους έχουν αυτοπαραιτηθεί. Η παρουσία τους είναι προσχηματική και … μισθολογική. Ένα παράδειγμα: η τήρηση των νόμων στην Ελλάδα είναι προαιρετική. Ποιος μεγάλος κλέφτης μπήκε φυλακή; Κι αν μπήκε, σε πόσο χρόνο βγήκε; Ασφαλώς κι είναι επικίνδυνη η απαξίωση των θεσμών εκ μέρους των πολιτών. Αλλά κατά πόσον οι κατά ταυτότητα Έλληνες είναι πολίτες; Είναι ιδιώτες και, όπως, εννοούσε τη λέξη ο Περικλής και όπως εννοούν τη λέξη idiot οι ξένοι. Δεν έχουμε αίσθημα πατρίδας, για να έχουμε σοβαρούς θεσμούς και σοβαρή πίστη στους θεσμούς. Τα όρια της πατρίδας μου είναι τα όρια της … τσέπης μου”.
Τι έχετε να πείτε για την απαξίωση της πολιτικής και των εκπροσώπων της;

-“Για το τίποτε δεν έχω να πω τίποτε. Αυτό το τίποτε συγκροτείται από κάποια κομματικά ή οικογενειακά φέουδα. Αλλά, όταν μοιράζεις το τίποτε, εισπράττεις ένα τίποτε. Έχουμε μια τιποτένια πολιτική, διότι εξαιτίας κυρίως του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού εκμαυλισμού εδώ και καιρό συγκροτούμε ένα σύνολο χαυνοπολιτών, δηλαδή κεχηναίων και χασκόντων πολιτών”.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας, το οποίο θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί η βασική αιτία της γενικότερης και κοινώς αναγνωριζόμενης κοινωνικής παθογένειας σήμερα και ποια η προτεινόμενη λύση του;

-“Υπό άλλες συνθήκες θα σας έλεγα ότι είναι η «απαιδία», όπως τη λέγει ο Πολύβιος. Η υπογεννητικότητα. Διότι οι αρχοντοχωριάτες (με δανεικά παρακαλώ!) κατά ταυτότητα Έλληνες προτιμούν ν’ ανατρέφουν σκυλιά και όχι παιδιά. Αν ήμουν υποκριτής θα σας έλεγα ότι είναι η φερόμενη (έτσι δε λέμε τώρα;) οικονομική κρίση. Αλλά μια κρίση δεν κάνει κακό. Η ακρισία, που μας έδερνε τόσον καιρό, ήταν το μεγάλο κακό. Η κρίση μπορεί να μας κάνει καλό: να «μάσουμε» όχι μόνο τα λεφτά αλλά κυρίως τα … μυαλά μας. Την μόνη λύση που εδώ και δύο χρόνια προτείνω με την αρθρογραφία μου είναι η προτροπή του Σεπτιμίου Σεβήρου: Laboremus (=ας εργαζόμαστε) και όχι το … ξαπλαρέμους”.
Προσφέρεται σήμερα παιδεία από το κράτος; Ή προσφέρεται κακοπαιδεία, υποπαιδεία και υπνοπαιδεία;

-“Δεν υπάρχει κράτος? υπάρχει ακράτεια. Το φερόμενο ως κράτος είναι ένας φορομπηχτικός μηχανισμός κι ένας τεράστιος εσμός παρασίτων. Συνεπώς, αυτό που προσφέρεται σαν παιδεία είναι μια παρασιτική λειτουργία. Τους τίτλους «κακοπαιδεία», «υποπαιδεία», «υπνοπαιδεία» χρησιμοποιώ εδώ και μια τριακονταετία. Τα βιβλία μου «Αλαλία» και «Αλεξία» και το πρόσφατα εκδοθέν από τον «Αρμό», «Ελληνική παιδεία: Ένας νεκρός με … μέλλον», ξέρω ότι ενόχλησαν πολλούς. Αλλά αυτό νομίζω ότι είναι η αποστολή του πνευματικού ανθρώπου: να γίνεται σωκρατικός οίστρος, έστω κι αν το βραβείο με το οποίο θα τιμηθεί είναι το … κώνειον!”.
Πως πρέπει να σταθεί η Ελλάδα απέναντι στην πρόκληση της εποχής μας; Πως μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο;
-“Η Ελλάς, ως έννοια πνευματική και ηθική, ναι? οι φερόμενοι τώρα ως Έλληνες όχι. Εκτός πια κι αν επιτραπεί στην Ελλάδα να επιστρέψει στον τόπο της. Το να λες πως είσαι Έλληνας σήμερα στην Ελλάδα κάνει κακό στην υγεία και στη σταδιοδρομία. Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου. Ωστόσο, η ανθρωπότητα που διαρκώς βουλιάζει μέσα στο τέλμα μιας προόδου που δίνει την αίσθηση και το άρωμα του βόθρου, θα αισθανθεί κάποια στιγμή την ανάγκη μιας υγιούς αναπνοής. Όπως τα χρόνια της Αναγεννήσεως (αλλά και μετά) ιδανικό πρότυπο έγινε ο Έλληνας Άνθρωπος, το ίδιο θα συμβεί και στα προσεχή χρόνια. Θα ξαναρχίσει διεθνώς (στην Κίνα άρχισε πυρετωδώς) η σπουδή της αρχαίας μας γλώσσας, που, όπως έγραψε παλιά ο Wilhelm Schultze, είναι «η ανώτερη εκδήλωση του ανθρώπινου γλωσσοπλαστικού δαιμονίου» (H?chste Manifestation des sprachbildendem Menschengreistes).
-Τότε υπάρχει ελπίδα να υψωθεί και τούτος ο ασπόνδυλος, σαν μαλάκιο λαός, σε έθνος. Διότι, όπως σωστά λένε οι Γερμανοί, που μας φόρεσαν το καπίστρι της «Τρόικας», το έθνος είναι η γλώσσα (“Die Nation ist die Sprache”). Η κατάπτωσή μας άρχισε από την κατάπτωση της γλώσσας μας. Έτσι εγίναμε, όπως λέει ο Μακρυγιάννης, «παλιόψαθα των Εθνών». Αλλ’ αν θαύματα γίνονταν και στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο μέλλον; Οι πραγματικά θρησκεύοντες προσδοκούν «ανάστασιν νεκρών». Εγώ, πιο ολιγαρκής, προσδοκώ την ανάσταση του φιλοτίμου μας. Κι αν είναι να πεθαίνουμε, να πεθαίνουμε για ένα φιλότιμο … Άμποτες!”.

Η κυβέρνηση του Πασόκ καταργεί τη Νεοελληνική Ιστορία!

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ "ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ"!
από το ΑΡΔΗΝ
Οι ανιστόρητοι νεοφιλελεύθεροι σχεδιαστές της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα έκαναν το θαύμα τους: στο σχέδιο προγράμματος για τη Β΄ και Γ΄ Λυκείου που είδε το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες έχει καταργηθεί το μάθημα της Βυζαντινής και Νεότερης Ιστορίας! Στα αντικείμενα που προβλέπεται να διδαχθούν (ως επιλεγόμενα και όχι υποχρεωτικά) περιλαμβάνονται η Αρχαία Ιστορία, η Ιστορία των… Ιδεών και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ιστορία.

Η επιλογή αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη γενικότερη πολιτική επιβολής των ορέξεων της διεθνούς συμμορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη χώρα μας που στην κυβέρνηση του ΓΑΠ βρίσκει έναν αξιόπιστο και πρόθυμο συνεργάτη.

Το διεθνές κεφάλαιο έχει έναν και μόνο αντίπαλο: τα εθνικά κράτη και την αντίσταση των λαών. Αλλά για να μπορέσουν να αντισταθούν τα κράτη και οι λαοί και να υπερασπίσουν την ανεξαρτησία τους, πρέπει να διατηρήσουν την ιστορική τους μνήμη και συνείδηση. Γι’ αυτό, ειδικά η Ιστορία αποτελεί τα τελευταία χρόνια το κατεξοχήν πεδίο όπου δοκιμάζει το σύστημα τα αντανακλαστικά του λαϊκού κινήματος στο επίπεδο της συνείδησης και της συλλογικής του ταυτότητας. Στη μετωπική αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού η εθελόδουλη ελίτ της χώρας και η διανόησή της υπέστησαν μία ταπεινωτική ήττα παρά τη συστηματική κατασυκοφάντηση, όσων εναντιώθηκαν στο τερατούργημα εκείνο, ως εθνικιστών και ακροδεξιών

Σήμερα επιχειρείται η εξαφάνιση του προβλήματος μέσω της εξαφάνισης του ίδιου του αντικειμένου της Ιστορίας από το Λύκειο. Έτσι, οι δεκαεξάρηδες και δεκαεφτάρηδες μαθητές θα στερηθούν το δικαίωμα να αποκτήσουν ιστορική συνείδηση μέσα από την κριτική προσέγγιση ενός παρελθόντος που στη χώρα μας εξακολουθεί να επηρεάζει τις σύγχρονες εξελίξεις και τις πολιτικές επιλογές. Τώρα δηλαδή που διαθέτουν την απαιτούμενη ωριμότητα προκειμένου να δουν κριτικά την Ιστορία και δεν θα περιορίζονται στην αποστήθιση γεγονότων - όπως είναι φυσικό με βάση την εξελικτική ψυχολογία να γίνεται στο Γυμνάσιο και το Λύκειο - δεν θα διδάσκονται Ιστορία!

Το ζήτημα της Ιστορίας δεν είναι το μοναδικό μειονέκτημα του σχεδίου προγράμματος για το «Νέο Λύκειο», είναι ωστόσο το πιο κραυγαλέο για τις προθέσεις των εμπνευστών του να μετατρέψουν το Λύκειο σ’ έναν παιδότοπο εμπορικό κέντρο με «καλάθια» όπου ψωνίζεις αποσπασματικές και ασύνδετες μεταξύ τους γνώσεις Το σχέδιο αυτό επομένως πρέπει να ανατραπεί συνολικά κι εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεπεράσουμε τις συντεχνιακές αντιλήψεις, που οδηγούν κάθε κλάδο να μετρά πόσες ώρες μάθημα θα έχει στο «Νέο Λύκειο» και ν’ αντιδρά αναλόγως θετικά ή αρνητικά, και να αντισταθούμε ενωμένοι. Ειδικά, όμως η αντίδραση στην κατάργηση της ιστορικής μνήμης πρέπει να είναι καθολική και μαζική γιατί είναι ένα ακόμη βήμα για τον πλήρη εξανδραποδισμό μας ως έθνους.
Τάσος Χατζηαναστασίου
Φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου

FINANCIAL TIMES : Γερμανικό σχέδιο για την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ!

Αλλαγές σε δύο φάσεις στο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ σχεδιάζει η Γερμανία, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times. Η πρώτη φάση, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του Οκτωβρίου, με την υιοθέτηση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μέτρων για την αποτελεσματικότερη άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής, τα οποία δεν απαιτούν αλλαγή της Συνθήκης της Λισσαβόνας.

Στα μέτρα αυτά, τα οποία έχει επεξεργασθεί η Ομάδα Εργασίας υπό τον Πρόεδρο της ΕΕ κ. Χέρμαν Βαν Ρομπάι, περιλαμβάνεται η στενότερη εποπτεία των εθνικών προϋπολογισμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
ANA/MPA

Ζ. Κ. ΓΙΟΥΝΚΕΡ : Η ΕΕ γνώριζε την κατάσταση στην Ελλάδα!

".... το πρόβλημα της Ελλάδας έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί πριν από δύο ή τρείς δεκαετίες...."
γράφει ο Σπύρος Γκανής  

Την κρίσιμη αυτή περίοδο που το διεφθαρμένο και σαθρό πολιτικό μας σύστημα βομβαρδίζει την ελληνική κοινωνία με καταιγισμό με ανακρίβειες και ψεύδη για τα αίτια, τα μεγέθη, τις προοπτικές και ακόμα τους υπεύθυνους της κρίσης, επιφανείς ευρωπαίοι αξιωματούχοι με βροχή αποκαλύψεων διαψεύδουν και αποκαλύπτουν τις αναλήθειες και τις παραπλανητική πολιτική των …. «ηγετίσκων» μας οι οποίοι συνεχίζουν να επιδίδονται σε γκρίζα ..... βιντεομαχία με τα … κατορθώματα τους!

Μετά τον πρώην υπουργό Οικονομικών της Γερμανία Πέτερ Στάινμπρουκ, αποκαλυπτικός ως προς τις διαβουλεύσεις που γίνονταν παρασκηνιακά τα τελευταία χρόνια για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας εμφανίστηκε και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλώντ Γιούνκερ.

Μιλώντας σε συνέντευξη τύπου στο περιθώριο της πρώτης μέρας της συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο κ. Γιούνκερ δήλωσε ότι «γνώριζε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα θα έφθανε (ως εδώ)» και ότι «υπήρξαν συζητήσεις επι τούτου με την «Κομισιόν, την Γερμανία, την Γαλλία και τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Ζαν-Κλωντ Τρισέ». Πρόσθεσε δε ότι οι συζητήσεις γίνονταν παρασκηνιακά και ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να πει δημόσια αυτά που ήξερε.

Αφησε μάλιστα αιχμές για την στάση των Γερμανών και των Γάλλων λέγοντας ότι οι δύο αυτές χώρες «κέρδιζαν μεγάλα ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα» λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι άφηναν την κατάσταση να χειροτερεύει γιατί είχαν όφελος.

Ο κ. Γιούνκερ πρόσθεσε ότι λόγω των συζητήσεων αυτών ήταν «φανερό» στο που θα κατέληγε το ελληνικό πρόβλημα και ότι η κρίση θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν αντιμετωπιζόνταν «πριν από δύο ή τρεις δεκαετίες και όχι τον τελευταίο χρόνο»

Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ ανέφερε ότι οι συζητήσεις για την κατάσταση της Ελλάδας έγιναν το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers.
 
Νωρίτερα μιλώντας σε συνέδριο του Ευρωπαικού Ινστιτούτου στην Ουάσινγκτον, ο κ Γιούνκερ προσπάθησε να αποσυνδέσει την κρίση της Ελλάδας από αυτή της Ιρλανδίας λέγοντας ότι «η Ιρλανδία δεν είναι Ελλάδα» και ότι δεν θα χρειαστεί σχέδιο σωτηρίας όπως αυτό που εφαρμόζεται στην χώρα μας.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, είπε, τα προβλήματα της Ιρλανδίας πηγάζουν απευθείας από την χρηματοπιστωτική κρίση και την φούσκα στην αγορά ακινήτων.

Η Ιρλανδία ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι το έλλειμμα της θα εκτοξευθεί φέτος στο 30-32% του ΑΕΠ όμως ο κ. Γιούνκερ δήλωσε ότι η «κατάσταση είναι υπό έλεγχο γιατί το Δουβλίνο εφάρμοσε θαρραλέες και σκληρές πολιτικές»

Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου μίλησε και για την ισχυροποίηση του ευρώ έναντι των άλλων κύριων νομισμάτων λέγοντας ότι δεν είναι ευχαριστημένος με την σημερινή ισοτιμία με το δολάριο (1,40) χαρακτηρίζοντας την υψηλή.

Αμέσως μετά τις δηλώσεις το ευρώ υποχώρησε στα 1,3855 δολάρια από 1,40 που ήταν χθες.

Ο κ. Γιούνκερ μίλησε και για τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτό τον καιρό σε επίπεδο ΕΕ για την οικονομική διακυβέρνηση και την αυστηροποίηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας.

Τάχθηκε υπέρ της αυτόματης επιβολής ποινών αλλά κατά της πρότασης για αφαίρεση ψήφου από τους παραβάτες των δημοσιονομικών κανόνων. Ερωτώμενος εάν τάσσεται υπέρ της πρότασης της Κομισιόν να επιβάλλει πρόστιμα στις χώρες το έλλειμμα των οποίων θα ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ, είπε :
Ο κ. Γιούνκερ άφησε αιχμές για τις πιέσεις του Βερολίνου να υπάρξουν πολύ αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες λέγοντας ότι δεν θα βοηθήσουν την οικονομία και δεν θα βρουν σύμφωνες αρκετές χώρες.
«Πρέπει να βρούμε μια διαδικασία για αυτούς που δεν πληρούν τα όρια. Πρέπει όμως να υπάρχει διάκριση μεταξύ των χωρών που κατεπανάληψη υπερβαίνουν το όριο του ελλείμματος και σε αυτές που έχουν χρέος πάνω από το 60% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα. Στην τελευταία περίπτωση δεν μπορείς να επιβάλεις κυρώσεις γιατί το χρέος δεν είναι πλήρως ελέγξιμο από τις κυβερνήσεις ενώ το ετήσιο έλλειμμα είναι».

Είναι η δεύτερη «επίθεση» που δέχεται η γερμανική στάση μέσα σε 24 ώρες. Χθες, κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν-Κλωντ Τρισέ, επέκρινε την καγκελάριο Μέρκελ για την τακτική που ακολουθεί μέσα στην Ευρωπαική Ενωση.
πηγές ANA/MPA

ΔΣΑ: "Να απαλειφθούν από το Μνημόνιο οι όροι που θίγουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα"

ΝΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣΑ ΚΑΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Με πρωτοβουλία του προέδρου του Δ.Σ.Α. την Τρίτη 5/10/2010, ενημερωθηκαν τα σωματεία και οι συνδεσμοι, που προσχωρησαν με αυτόν και κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης προσβαλλόμενων πράξεων του Μνημονίου. Σύμφωνα με την ομιλία του Προέδρου του ΔΣΑ κ.Παξινού, με την κινηση αυτή, ζητείται να απαλειφθούν από το μνημόνιο και τα “δανειακή σύμβαση”, όλοι εκείνοι οι όροι, που θίγουν τα κυριαρχικά μας διακιώματα.

Τις θέσεις του Προέδρου, υπερθεμάτισαν τόσο ο προέδρος της ΕΣΗΕΑ, όσο και οι εκπρόσωπου των ΑΔΕΔΥ, ΤΕΕ αλλά και οι παρερυρισκόμενοι φορείς (μεταξύ των οποίων και η ΑΝΕΑΕΔ). Επίσης ο κ.Παξινός εξέφρασε την αισιοδοξία του για την θετική έκβαση της υποθέσεως, ενω υποστήριξε πως παρά την αναβολή που πηρε η εκδίκαση (υπαιτιότητα του Δημοσίου), η υπόθεση θα εκδικασθέι αμέσως μετά τις εκλογές κατα προτεραιότητα στην Ολομελεία του ΣτΕ.



ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Ν‘ ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ
ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΤΑ
ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ο τρόπος της αντιμετώπισης της πρωτόγνωρης ομολογουμένως οικονομικής κρίσης δια της επιβολής αμφιβόλου συνταγματικότητας μέτρων, της υπογραφής μίας λεοντείας δανειακής σύμβασης που οι παράμετροι της δεν έχουν αποκαλυφθεί πλήρως και της ουσιαστικής ανάθεσης της διακυβέρνησης -που ενίοτε μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για τους εκλεγμένους κυβερνώντες μας- σε μία εξωγενή και εξωθεσμική «τριανδρία» («τρόικα» στην ρωσική), φέρνει για πρώτη φορά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους σε αμφισβήτηση την εθνική μας κυριαρχία. Σε πείσμα όσων υπαγορεύουν την αδυναμία επιλογής αλλά και προβληματισμού λόγω της δεινής μας θέσης, οφείλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα:
Δυστυχώς προτού αλέκτωρ φωνήσαι τρις, αποδείχθηκε ότι οι εκ του βήματος της Βουλής τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού περί εκχωρήσεως κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, δεν ήσαν απλά ρητορικά, σχήματα. Η δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε η χώρα μας -ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας-, αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη), μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα), δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή), κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι), σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται σε παρόμοια οικονομική συγκυρία. Και το 1898 μετά από την πτώχευση της χώρας μας (1893) και την επαίσχυντη ήττα από τους Τούρκους του 1897, τεθήκαμε υπό διεθνή έλεγχο των έξι τότε μεγάλων δυνάμεων, προκειμένου ν’ αποπληρωθεί το δάνειο που λάβαμε (170.000 χρυσά φράγκα) αφενός για την καταβολή πολεμικής αποζημίωσης 4.000.000 λιρών Τουρκίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σύμφωνα με την 22-11/4-12 1897 συνθήκη ειρήνης που υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη και αφετέρου ν’ αντιμετωπισθεί σχετικώς το υψηλό έλλειμμα.

Η πολιτική συγκυρία, όμως την εποχή εκείνη ήταν τελείως διαφορετική. Τότε η αγωνία ήταν για τη διαφύλαξη την κρατικής μας οντότητας. Αν και ηττημένοι διατηρήσαμε σχεδόν στο ακέραιο τα σύνορα μας. Σήμερα, υποτίθεται παινευόμασταν για την «ισχυρή Ελλάδα» της πετυχημένης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, το μέλος της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ. Η δε ανάγκη δανεισμού προήλθε από την ανικανότητα των κυβερνώντων και την πρόσκαιρη μείωση της οικονομικής ρευστότητας, και όχι από μία συντριπτική ήττα στο πεδίο των μαχών.

Και τότε τεθήκαμε υπό Διεθνή Έλεγχο, προκειμένου να φανούμε συνεπείς στις δανειακές μας υποχρεώσεις. Η αποπληρωμή του δανείου προβλεπόταν ότι θα γίνει από συγκεκριμένες προσόδους κρατικών πλουτοπαραγωγικών πηγών (π.χ. μονοπώλιο άλατος, πετρελαίου, δικαιώματα επί του καπνού, τέλη χαρτοσήμου, παιγνιόχαρτα, σπίρτα κ.α.) με ιδιαίτερα επαχθείς όρους. Αλλά τότε ουδείς διανοήθηκε, έστω και ως ενδεχόμενο, να επιτρέψει τον εκπλειστηρίασμα περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου.

Περαιτέρω σε περίπτωση αμφισβητήσεως κατά την εκτέλεση της σύμβασης, τότε τα μέρη (Ελληνική Κυβέρνηση – Διεθνής Επιτροπή) θα προσέφευγαν σε διαιτησία που εξασφάλιζε εχέγγυα ίσης δικονομικής μεταχείρισης, ενώ αν υπήρχε ασυμφωνία θα οριζόταν επιδιαιτητής που θα τον επέλεγαν είτε από κοινού είτε ο αμέτοχος στο δάνειο Πρόεδρος της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Σήμερα, ορίζεται (άρθρο 14) ότι εφαρμόζοντας αγγλικό δίκαιο η όποια διαφορά υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), όπου η συντριπτική πλειονότητα των δικαστών ορίζονται από τα κράτη – δανειστές μας. Με άλλα λόγια την όποια διαφορά θα την επιλύσουν οι ίδιοι οι δανειστές μας. Η δε σύμβαση, αν και με αναγκαστικό τρόπο, τότε ψηφίστηκε από τη Βουλή (Νόμος ΒΦΙΘ/1898), ενώ σήμερα αρκούμαστε στην υπογραφή της από τον Υπουργό Οικονομικών.

Είμαστε ενεργοί πολίτες και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ το αυτονόητο: ένα δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο τα όργανα των τριών συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), στις βάσεις που έθεσε ο Αριστοτέλης και συμπλήρωσε ο Μοντεσκιέ θα λειτουργούν ισοσκελισμένα, εξισορροπιστικά και ισοδύναμα, ελέγχοντας η μία την άλλη. Μόνο έτσι, έχει από την ιστορία αποδειχθεί ότι θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του Κράτους και τα δικαιώματα των Πολιτών του, μέσα στα όρια του Συντάγματος και των Διεθνών Κανόνων Δικαίου. Δεν νοείται η εξουσία σ’ ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ν’ ασκείται από εξωτικούς παράγοντες, που στερούνται τη στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη λαϊκή κυριαρχία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος ν’ ασκούνται από τους Έλληνες δια των νομίμων εκλεγμένων Κυβερνήσεων, οι οποίες αναλαμβάνουν την εξουσία με αυτή ως πρώτιστη υποχρέωση. Η συνεπής άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, που θα προασπίζεται στο τραπέζι της διπλωματίας τα εθνικά μας θέματα, προϋποθέτει η εσωτερική πολιτική να καθορίζεται αυτόνομα από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Για να παράγεται, όμως αξιόπιστη πολιτική είναι αναγκαίο να λειτουργούν ορθά οι δημοκρατικοί θεσμοί που συνεχώς απαξιώνονται και παραγκωνίζονται.

Δεν είμαστε ενάντιοι σε όποια προσπάθεια στήριξης της χώρας, ούτε στόχος μας είναι να υπονομεύσουμε τον ως φαίνεται αναγκαίο δανεισμό της χώρας. Σαφώς και δεν επιζητούμε τη
συντήρηση του σημερινού κράτους τέρας – Λεβιάθαν (όπως το περιγράφει ο Χομπς), το οποίο αφανίζει τους πολίτες του, αλλά συγχρόνως καταστρέφει το ίδιο του τον εαυτό, όπου επικρατεί η αναποτελεσματικότητα και η διαφθορά που οδηγούν σε αναπότρεπτη ηθική, κοινωνική και πολιτισμική παρακμή. Αντιθέτως εκεί πρωτίστως θα αναμέναμε την ρυθμιστική πρωτοβουλία, ώστε να επιτευχθεί η περιστολή της σπατάλης και εξάλειψη της κακοδιοίκησης για ένα αύριο αντάξιο των γενεών που μας έδωσαν το δικαίωμα να είμαστε ανεξάρτητοι.

Ωστόσο αυτό το κράτος το οποίο και πάλι συμβάλλεται και εξ αυτού του λόγου λαμβάνονται τα όποια επαχθή μέτρα, είναι αυτό που δημιούργησε το χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε (δανειζόμενοι εκ νέου). Αυτονόητο, λοιπόν, είναι να πληροφορηθούμε από τι συντίθεται το εν λόγω χρέος, ποιες οι όποιες παλαιότερες συμβατικές υποχρεώσεις, ποια η εν γένει νομιμότητα των όρων που είχαν στο παρελθόν συμφωνηθεί. Εν τέλει πρέπει να μάθουμε ποιο το πραγματικό χρέος που σήμερα δια της Δανειακής Σύμβασης αναγνωρίζουμε.

Επειδή, έχουμε μάθει να λειτουργούμε ως ο νόμος ορίζει, αυτό ακριβώς ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Όσο λεγόμαστε κράτος, να λειτουργεί το πολίτευμα μας, όπως το Σύνταγμά μας επιβάλλει, και στο πλαίσιο αυτού, τόσο κατά τον τύπο όσο και την ουσία, να ενεργούν οι Κυβερνώντες.

Για αυτό είναι αναγκαία η απάλειψη από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύυΒαση. όλων εκείνων των όρων που θίνουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά υας δικαιώυατα. Το χρέος πρέπει να τεθεί στην πραγματική του βάση, ώστε να αναγνωρισθούν και ν’ αποπληρωθούν οι πραγματικές οφειλές των δανειστών μας.

Το δημοκρατικό μας Σύνταγμα, προϊόν του Δυτικού Πολιτισμού, όπως διαμορφώθηκε από τις αρχές του Διαφωτισμού, που ανέδειξε ως πυρήνα του την προστασία της αξίας του ανθρώπου, προβλέπει θεσμούς, ώστε να διασφαλίζεται το Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας. Καμία οικονομική κρίση δεν δικαιολογεί εκπτώσεις από τις συγκεκριμένες αρχές και αξίες, οι οποίες μόνο αυτές μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια για την σταθερή και σίγουρη ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Πιστοί, λοιπόν, στη συνταγματική νομιμότητα, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ όλους τους συνειδητοποιημένους ενεργούς πολίτες, για να διαφυλάξουμε τον πολιτισμό μας, τη δημοκρατία μας, την ίδια την ανεξαρτησία του κράτους μας. Γιατί μέσα στην κρίση, που βιώνουμε, εφόσον παραμείνουμε πιστοί στις πανανθρώπινες αξίες και στους δημοκρατικούς θεσμούς, τελικά υπάρχει η ΕΛΠΙΔΑ, για ένα καλύτερο ΜΕΛΛΟΝ για τα παιδιά μας, για μια καλύτερη ΖΩΗ, για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ΚΟΙΝΩΝΙΑ.