Südwest Presse: «Εταιρείες δραπετεύουν από την Ελλάδα»!

ΜΙΑ ΔΥΣΟΙΩΝΗ κατάσταση στην Ελλάδα σκιαγραφεί η Südwest Presse. Σε ανταπόκριση της γερμανικής εφημερίδας από την Αθήνα γίνεται λόγος για μαζική φυγή εταιρειών από τη χώρα και συνακόλουθη απώλεια θέσεων εργασίας. 

 

Όπως επισημαίνεται, «η χτυπημένη από την κρίση ελληνική οικονομία χρειάζεται επενδύσεις όσο τίποτα άλλο εάν θέλει να αφήσει πίσω της την εξάχρονη ύφεση. Όμως τη χρονιά που πέρασε οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο ελληνικές εταιρείες επένδυσαν μόνο το ισχνό ποσό των 300 εκατομ. ευρώ, σε αντίθεση με τα 2,5 δις ευρώ της προηγούμενης χρονιάς». Ωστόσο, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ολοένα περισσότερες εταιρείες εγκαταλείπουν τη χώρα. Από την αρχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης στα τέλη του 2009 έχουν ήδη μεταφέρει την έδρα τους πολλές μεγάλες επιχειρήσεις», επισημαίνει το δημοσίευμα, αναφέροντας τα παραδείγματα των εταιρειών Coca Cola Hellenic, της χαλυβουργίας Βιοχάλκο και της γαλακτοβιομηχανίας ΦΑΓΕ. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, «αυτές οι μεγάλες εταιρείες προσδοκούσαν αποχωρώντας από την Ελλάδα κυρίως χαμηλότερους φόρους και καλύτερη πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές».

Όπως προσθέτει το δημοσίευμα, «έπειτα από την εκλογική νίκη του αριστερού πολιτικού Αλέξη Τσίπρα γυρνούν όμως ολοένα συχνότερα την πλάτη τους στην Ελλάδα μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Κυρίως το κλείσιμο για διάστημα τριών εβδομάδων των τραπεζών και του χρηματιστηρίου τον Ιούλιο αλλά και η επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων έτρεψαν πολλές εταιρείες σε φυγή». Ο αρθρογράφος τονίζει ότι «οι αιτίες για την έξοδο είναι ποικίλες» και υπογραμμίζει ιδιαίτερα την υψηλή φορολογία. Όπως επισημαίνει, «την ώρα που η κυβέρνηση Τσίπρα αυξάνει το 2016 τη φορολόγηση των επιχειρήσεων από 26% σε 29%, ο συντελεστής στην Κύπρο ανέρχεται μόλις σε 12,5%. Όμως και η Βουλγαρία και η Αλβανία προσελκύουν (σ.σ. επιχειρήσεις) με χαμηλούς φόρους, ενώ και το επίπεδο των αμοιβών σε αυτές τις δύο χώρες είναι αισθητά χαμηλότερο».

DW

Guardian: «Οδύσσεια χωρίς τέλος» η κατάσταση στην Ελλάδα

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση που μαστίζει εδώ και έξι χρόνια την Ελλάδα αναφέρεται σε δημοσίευμά του ο Guardian. Η βρετανική εφημερίδα περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση στη χώρα μας χαρακτηρίζοντας την σαν μια «Οδύσσεια χωρίς τέλος» ενώ προειδοποιεί ότι η κατάσταση των πολιτών εγείρει φόβους για νέα κοινωνική κρίση.

Πιο συγκεκριμένα, αν και το 2015 ήταν μια χρονιά που σημαδεύτηκε από δύο εκλογές, ένα δημοψήφισμα, επιβολή capital controls και τη σχεδόν χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ για την Ελλάδα, το 2016 μπορεί να είναι εξίσου απρόβλεπτο, γράφει η Helena Smith, «καθώς πολλοί συμφωνούν ότι τα δυσκολότερα έρχονται ακόμα και αν οι Έλληνες έχουν δει την άββυσο και έχουν αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική στους περιορισμούς του να είναι κανείς μέλος της ευρωζώνης».

Το ερώτημα είναι πλέον, καθώς η Ελλάδα διάγει τον πιο δύσκολο χειμώνα, αν η χώρα θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει «καθώς μετά από έξι χρόνια στο δράμα οι οιωνοί είναι ανάμεικτοι» γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Αλ. Τσίπρα ότι το 2016 «θα είναι το έτος της τελικής εξόδου από την οικονομική κρίση» ο Guardian τονίζει ότι την ίδια στιγμή το 55% των Ελλήνων δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον τους την ώρα που το τελευταίο 12μηνο επιδείνωσε το οικονομικό τραύμα της Ελλάδας: Η ανεργία έφτασε πάνω από το 30% και το ΑΕΠ μειώθηκε πάνω από 25%.
Το 2016 θα δει την Ελλάδα και τους πολίτες της να πιέζονται ακόμα περισσότερο από τους δανειστές που απαιτούν μεταρρυθμίσεις σε αντάλλαγμα για την παροχή βοήθειας. Τις επόμενες εβδομάδες η Ελλάδα πρέπει να αναμορφώσει το συνταξιοδοτικό της σύστημα, να επιβάλει υψηλότερη φορολογία στους αγρότες και να προχωρήσει με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Τα μέτρα θα τεστάρουν την αποφασιστικότητα της πρώτης αριστερόστροφης κυβέρνησης της Ευρώπης να εφαρμόσει νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, γράφει η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας στην Αθήνα.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Guardian, ακόμα και αν ο Τσίπρας έχει αποδειχθεί μέγιστος τακτικιστής η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία έχει περιοριστεί στους τρεις βουλευτές. «Δεν βλέπω πώς η κυβέρνηση αυτή θα επιβιώσει αυτών των μεταρρυθμίσεων και δεν βλέπω πώς μπορεί να τις αποφύγει. Πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα προβλήματα στις αρχές του 2016» δηλώνει ο καθηγητής Δικαίου και Οικονομικών Αριστείδης Χατζής.

tribune.gr

Θα μπορούσε η Σαουδική Αραβία να γίνει η επόμενη Συρία;

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ του Σιίτη θρησκευτικού ηγέτη και πολιτικού ακτιβιστή Νιμρ αλ-Νιμρ στη Σαουδική Αραβία έχει εξεγείρει τα θρησκευτικά πάθη στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Μετά την επίθεση των Ιρανών διαδηλωτών στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη και στο προξενείο της στη Μασχάντ, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και το Σουδάν δήλωσαν ότι διακόπτουν τις διπλωματικές τους επαφές με το Ιράν. 

του Μιχάλη Διακαντώνη*

Η Τεχεράνη απειλεί με αντίποινα, λίγες μέρες μετά την απόφασή της να επεκτείνει το πρόγραμμα κατασκευής βαλλιστικών πυραύλων ως απάντηση στις νέες κυρώσεις που αναμένονται από τις ΗΠΑ (λόγω βαλλιστικής δοκιμής που πραγματοποίησε το Ιράν τον Οκτώβριο). Η Χεζμπολάχ δηλώνει ότι η πράξη αυτή δεν θα μείνει αναπάντητη, ενώ διαδηλώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιούνται και σε άλλες χώρες όπου κατοικούν σιιτικοί πληθυσμοί, όπως το Μπαχρέιν, η Υεμένη, ο Λίβανος, το Ιράκ και το Κουβέιτ. Η ένταση φαίνεται να κλιμακώνεται, σε μία περίοδο όπου το συριακό ζήτημα βρίσκεται σε καθοριστική καμπή, ενώ η μάχη κατά του ISIS αποκτά πιο οργανωμένη μορφή με την επέμβαση της Ρωσίας και το στρατιωτικό συνασπισμό που οργανώνει το Ριάντ. Ποιες μπορεί να είναι, όμως, οι πιθανές απολήξεις αυτής της έντασης για τη Σαουδική Αραβία και πώς δύναται να επηρεαστούν οι ευαίσθητες ισορροπίες στην περιοχή;

Μια αντιπαράθεση που κρατά δεκαετίες

Οι διαφιλονικίες ανάμεσα στους Σουνίτες και τους Σιίτες της Σαουδικής Αραβίας δεν είναι νέο φαινόμενο. Οι Σιίτες, που αποτελούν περίπου το 15% του πληθυσμού της χώρας, κατοικούν στις ανατολικές επαρχίες της Σ. Αραβίας, σ’ ένα ιδιαίτερα στρατηγικό σημείο όπου βρίσκονται οι περισσότερες πετρελαιοπηγές της χώρας αλλά και ο τερματικός σταθμός της Ρας Τανούρα, απ’ όπου εξάγεται το σαουδαραβικό πετρέλαιο. Καθώς οι Σιίτες θεωρούνται «αποστάτες» του Ισλάμ απ’ τους Σουνίτες, βλέπουν να παραβιάζονται συστηματικά τα δικαιώματά τους στους τομείς της θρησκείας, της εκπαίδευσης, της δικαιοσύνης και της εργασίας, με αποτέλεσμα να ανήκουν στις χαμηλότερες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες της χώρας. Οι περιοχές όπου κατοικούν οι Σιίτες κατακτήθηκαν απ’ τους Σαουδάραβες το 1913 και έκτοτε ξεκίνησε μια έντονη πολεμική κατά του θρησκευτικού τους στοιχείου, που εκφράστηκε μέσα από απαγορεύσεις λατρευτικών εκδηλώσεων αλλά και το κλείσιμο και την κατεδάφιση των τεμενών τους.

Το 1979 η άνοδος του Αγιατολάχ Χομεϊνί στο Ιράν προκάλεσε τη ρητορική της Τεχεράνης για την ανατροπή του οίκου των Σαούντ, παρακινώντας τους σιιτικούς πληθυσμούς σε μαζικές διαδηλώσεις που κατέληξαν σε αιματοχυσία. Μετά τα γεγονότα αυτά, η Σ. Αραβία προχώρησε σε επενδυτικά σχέδια στην περιοχή προκειμένου να κατευνάσει τους Σιίτες, όμως νέα μεγάλη σφαγή ακολούθησε το 1987 στη Μέκκα, με θύματα κυρίως Ιρανούς που είχαν προσέλθει στην περιοχή για το μεγάλο ετήσιο προσκύνημα. Η δεκαετία του ’90 χαρακτηρίζεται από μια μείωση της έντασης και την ανάπτυξη του διαθρησκευτικού διαλόγου ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αλλά μέχρι προσφάτως το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναγνώριζε ότι τα δικαιώματα των Σουνιτών παραβιάζονται συστηματικά στη Σ. Αραβία. Το 2011, το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις των Σιιτών στο Μπαχρέιν για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και ισονομίας, σε μια χώρα που ενώ οι σουνίτες αποτελούν μόνο το 30% του πληθυσμού, χαίρουν προνομιακής μεταχείρισης ως προς τις κρατικές θέσεις αλλά και τα δικαιώματα που απολαμβάνουν. Η εξέλιξη αυτή κινητοποίησε άμεσα τη Σ. Αραβία –η οποία φοβήθηκε για παρόμοιες σιιτικές εκδηλώσεις στο έδαφός της– και απέστειλε μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στρατιωτικές δυνάμεις στο Μπαχρέιν που τελικά κατέστειλαν βίαια τις εξεγέρσεις.

Η επίδραση της συμφωνίας με το Ιράν και ο πετρελαϊκός πόλεμος

Η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που θα οδηγήσει στην άρση των διεθνών κυρώσεων που του είχαν επιβληθεί, προκαλεί φόβους στον οίκο των Σαούντ, καθώς αναμένεται να αυξήσει την γεωπολιτική αξία της Τεχεράνης, καθιστώντας την πλέον έναν πιο προβλέψιμο εταίρο που θα αυξήσει την επιρροή του σ’ ολόκληρο το σιιτικό τόξο της Μ. Ανατολής. Παράλληλα, οι πολύ χαμηλές τιμές του πετρελαίου έχουν προκαλέσει οικονομική αφαίμαξη στη Σ. Αραβία, που μέσω του OPEC (Οργανισμού Πετρελαιοπαραγωγών Εξαγωγών Κρατών) ακολουθεί μια στρατηγική που έχει σκοπό να εμποδίσει τους Αμερικανούς παραγωγούς σχιστολιθικού πετρελαίου να εισέλθουν στην αγορά, να αποτρέψει τους Ιρανούς παραγωγούς να αυξήσουν την παραγωγή στα επίπεδα προ των κυρώσεων, αλλά και να αναγκάσει τη Ρωσία να ενταχθεί στο καρτέλ προκειμένου αυτό να αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ στη διεθνή αγορά πετρελαίου. Ωστόσο, το κόστος της πολιτικής αυτής είναι η ραγδαία μείωση των δημοσιονομικών εσόδων του Ριάντ, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να φθάσει στο 21.6% του ΑΕΠ το 2015, ενώ προβλέπεται ότι θα είναι περίπου 19.4% για το 2016.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε πρόσφατη έκθεση του, αναφέρει ότι αν οι δημοσιονομικές δαπάνες της χώρας δεν μειωθούν, τα αποθεματικά της χώρας αναμένεται να εξαντληθούν εντός της επόμενης 5ετίας. Η εξέλιξη αυτή θα αναγκάσει το Ριάντ να περικόψει σε μεγάλο βαθμό τις κρατικές του δαπάνες, ενώ ήδη αποφασίστηκαν μειώσεις στις ενεργειακές επιδοτήσεις, στις δημόσιες υποδομές και στους μισθούς. Η μείωση των κρατικών δαπανών θα επηρεάσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των Σαουδαράβων πολιτών, καθώς το 65% των εργαζομένων απασχολείται στον δημόσιο τομέα.

Ομοίως, θα πληγεί και ο ιδιωτικός τομέας, ιδίως οι κατασκευές, όπου το 87% των απασχολούμενων είναι αλλοδαποί (οι οποίοι και αποτελούν περίπου το 1/3 του συνολικού πληθυσμού της χώρας). Συνεπώς, η δημοσιονομική συστολή αναμένεται να προκαλέσει νέες κοινωνικές αντιδράσεις –ιδιαίτερα απ’ το φτωχότερο σιιτικό τμήμα– που θα έρθουν να προστεθούν στο κλίμα θρησκευτικής έξαρσης που επικρατεί.

Οι εξελίξεις στη Συρία και στην Υεμένη

Η Σαουδική Αραβία αυτήν την περίοδο διαθέτει πολλά ανοικτά μέτωπα, καθώς διεξάγει πόλεμο εναντίων των Σιιτών Χούθι στα νότια σύνορα της με την Υεμένη, ενώ προσφάτως συγκρότησε στρατιωτικό συνασπισμό και κατά του ISIS. Οι Σαούντ νιώθουν να χάνουν σταδιακά τη στήριξη των ΗΠΑ, καθώς έχει αποκαλυφθεί ότι –μαζί με το Κατάρ και το Κουβέιτ– χρηματοδοτούσαν την Αλ-Νούσρα και άλλες φανατικές σουνιτικές οργανώσεις προκειμένου να επιτύχουν την ανατροπή του Άσαντ, ο οποίος και αποτελεί κομμάτι του σιιτικού συνασπισμού στη Μ. Ανατολή. Απ’ τα μέλη των οργανώσεων αυτών όμως ξεπήδησε το ISIS, το οποίο πλέον απειλεί ανοικτά να χτυπήσει και το Ριάντ, ενώ η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει και στην ενδυνάμωση της Αλ-Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου που δραστηριοποιείται στην Υεμένη. Στη Συρία και στο Ιράκ, επίσης, σε μια διεθνή συμμαχία κατά του ISIS που γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη έχουν ενταχθεί μέλη του ιρανικού στρατού, καθώς και η Χεζμπολάχ, ενδυναμώνοντας έτσι ακόμη περισσότερο τον ρόλο του σιιτικού στοιχείου στην περιοχή.

Το Ρίσκο των Σαούντ και ο καθοριστικός ρόλος των ΗΠΑ, Ισραήλ και Ρωσίας

Η Σαουδική Αραβία, βλέποντας την άνοδο αυτή του σιιτικού τόξου, αναλαμβάνει το ρίσκο να υποδαυλίσει τις θρησκευτικές έριδες Σουνιτών - Σιιτών, σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι είναι ακόμα ο απαραίτητος «ρυθμιστής» των πραγμάτων στην περιοχή. Η ανασφάλεια της αυτή, προκύπτει: 

• Απ’ το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι πλέον ενεργειακά αυτόνομες και συνεπώς ενδιαφέρονται λιγότερο (αν όχι καθόλου) για το πετρέλαιο του Κόλπου 
• Απ’ τη δυσαρέσκεια που υπάρχει διεθνώς για τη χρηματοδότηση που παρέχει το Ριάντ στους σουνίτες τρομοκράτες 
• Απ’ την πιθανή ανάδυση του Ιράν ως μιας πιο μετριοπαθούς και ενδιαφέρουσας από επενδυτικής απόψεως χώρας για τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Ευρώπη.

Αν, συνεπώς, οι δυνάμεις αυτές αποφασίσουν ότι ο γεωπολιτικός ρόλος των Σαούντ πρέπει να μειωθεί, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα εδαφικών απωλειών για τη Σ. Αραβία, είτε στον Νότο (απ’ την Υεμένη) είτε στις ανατολικές επαρχίες της, είτε ακόμη και προς το δυτικό κομμάτι της, εφόσον το ISIS «εξωθηθεί» απ’ τη διεθνή συμμαχία νοτιότερα απ’ ότι βρίσκεται σήμερα. Το μόνο ανάχωμα σε μια τέτοια εξέλιξη φαίνεται να είναι το Ισραήλ, που δεν επιθυμεί την ανάδυση του ιρανικού παράγοντα και της Χεζμπολάχ, την ίδια στιγμή που δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το μέλλον του Άσαντ στη Συρία. Καθώς οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας δεν αναμένεται να επιστρέψουν στο επίπεδο της στρατηγικής συμμαχίας στο άμεσο μέλλον, απαραίτητη προϋπόθεση για τη διεθνή απομόνωση του Ριάντ φαντάζει η εξασφάλιση απ’ τις μεγάλες δυνάμεις του «ορθολογικού» χαρακτήρα του Ιράν. Ήδη η Ρωσία έχει προβεί με την Τεχεράνη σε σημαντικές συμφωνίες στον ενεργειακό και στρατιωτικό τομέα, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες, εφόσον οι κυρώσεις αρθούν γρήγορα. Επιπλέον, η ένταση στην περιοχή του Κόλπου πυροδοτεί αυξήσεις στις τιμές του «μαύρου χρυσού», που είναι απαραίτητες για τους Αμερικανούς εξαγωγείς πετρελαίου, προκειμένου αυτοί να διασφαλίσουν την ύπαρξη και την κερδοφορία τους στις διεθνείς αγορές ενέργειας. 

Με όλα αυτά κατά νου, φαίνεται ότι η Σ. Αραβία και η δυναστεία των Σαούντ εισέρχονται στο πιο κρίσιμο διάστημα της ιστορίας τους...

πηγή: liberal.gr

* Ο Μιχάλης Διακαντώνης είναι Οικονομολόγος/Διεθνολόγος, συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ).

Οι θεσμοί παρέλαβαν το προσχέδιο Aσφαλιστικού - Εντός του μήνα ξεκινά η αξιολόγηση

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ της διαπραγμάτευσης για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση – η οποία αποτελεί «κλειδί» για την επικείμενη πρώτη αξιολόγηση – έχουν ήδη μπει κυβέρνηση και θεσμοί, μία μόλις μέρα αφού η Αθήνα έστειλε στους δανειστές τις προτάσεις της, όπως μεταδίδει ο ΣΚΑΪ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πιστωτές ήδη έχουν ολοκληρώσει την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου και βρίσκονται πλέον σε επαφή με το Εθνική Αναλογιστική Αρχή, προκειμένου να γίνουν διευκρινίσεις, αναλυτικές ποσοτικοποιήσεις των μέτρων αλλά και ακριβείς προβολές των δημοσιονομικών επιπτώσεων που θα υπάρξουν στο μέλλον.

Οι δύο πλευρές ανταλλάσσουν παραδείγματα που επεξηγούν τις θέσεις τους, ενόψει της άφιξης των κλιμακίων των θεσμών μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Οι θεσμοί παρέλαβαν χθες το βράδυ το προσχέδιο της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού, όπως επιβεβαίωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς.

Σύμφωνα με τον κ. Σχοινά, η ελληνική πρόταση θα αξιολογηθεί από τους θεσμούς και οι συζητήσεις με τις ελληνικές Αρχές αναμένεται να ολοκληρωθούν στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης, η οποία θα ξεκινήσει «αργότερα αυτόν τον μήνα».

«Η πρώτη αξιολόγηση έρχεται σε συνέχεια της απόφασης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας τον περασμένο μήνα, να εκταμιεύσει την υποδόση ύψους 1 δισ.», κατέληξε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Εξάλλου, καλά πληροφορημένες πηγές επισήμαναν την ανάγκη να υπάρξει στο συγκεκριμένο ζήτημα πολιτική συναίνεση, ανάλογη με αυτή που υπήρχε το 2015 στη Βουλή των Ελλήνων σε σημαντικά θέματα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Pulse για τις εκλογές ΝΔ, στη παράσταση νίκης προηγείται ο Β. Μεϊμαράκης με 46%!

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ της Pulse, η οποία διενεργήθηκε πανελλαδικά σε δείγμα 1.111 ατόμων γενικού πληθυσμού με δικαίωμα ψήφου, για το Action24 και την εκπομπή Evening Report του Γιώργου Κουβαρά, καταγράφει πως καταλληλότερος να επιτύχει την ανανέωση της ΝΔ, τη διεύρυνση των ορίων της, την εκλογική της νίκη και την άσκηση της αντιπολίτευσης, εμφανίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης , ενώ ο Βαγγέλης Μειμαράκης κρίνεται ως καταλληλότερος να εγγυηθεί την ενότητα του κόμματος.

Η παράσταση νίκης καταγράφεται υπέρ του Βαγγέλη Μειμαράκη.

Η ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας, η διεύρυνση των ορίων της παράταξης και η εκλογική της νίκη θεωρούνται από την κοινή γνώμη ως τα τρία πιο σημαντικά στοιχεία, εν όψει της εκλογής του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Στο ερώτημα ποιο από τα παρακάτω θεωρείτε πιο σημαντικό, οι ερωτώμενοι απάντησαν: 20% την ανανέωση του κόμματος, 19% τη διεύρυνση του κόμματος

Στο ερώτημα ποιος από τους δύο (Μεϊμαράκης ή Μητσοτάκης) μπορέι να τα καταφέρει καλύτερα στην ανανέωση του κόμματος, το 38% των ερωτηθέντων απαντούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης , το 23% ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και το 33% κανένας από τους δύο.

Στο ερώτημα ποιος μπορεί να καταφέρει καλύτερα το άνοιγμα και τη διεύρυνση των ορίων της σημερινής ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται με 37% έναντι 23% του Βαγγέλη Μειμαράκη, ενώ το 31% των ερωτηθέντων απαντά κανένας από τους δύο.

Στο ερώτημα ποιος από τους δύο μπορεί να οδηγήσει το κόμμα στη νίκη και να γίνει καλύτερος πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης λαμβάνει 31%, έναντι 21% του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ενώ το 37% απαντά κανένας από τους δύο.

Στο ερώτημα ποιος μπορεί να ασκήσει καλύτερη αντιπολίτευση, το 36% των ερωτηθέντων απαντούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το 25% ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και το 30% κανένας από τους δύο.

Στο ερώτημα ποιος από τους δύο μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την ενότητα του κόμματος, το 36% των ερωτηθέντων απαντά ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, το 26% ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το 29% κανένας από τους δύο.

Στην παράσταση νίκης (ποιος πιστεύετε ότι θα κερδίσει τελικά στις εκλογές για αρχηγό της ΝΔ), ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης 46%, ο Κυριάκος Μητσοτάκης 30%, ενώ το 24% δεν έχουν διαμορφώσει άποψη (δεν γνωρίζω/δεν απαντώ)

usay.gr

Τι κρύβεται πίσω από τον πόλεμο Εισαγγελέων εναντίον Παπαγγελόπουλου

Και στο βάθος… Σταύρος Παπασταύρου, αλλά όχι μόνον… Στην «προστασία» τουλάχιστον του πρώην στενού συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά, Σταύρου Παπασταύρου, οφείλεται η σπουδή νομικών και δικαστικών κύκλων να κηρύξουν τον πόλεμο στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, διαμαρτυρόμενοι για την τροπολογία που κατέθεσε προσφάτως ο κ. Παπαγγελόπουλος, η οποία επιτρέπει την πλήρη διερεύνηση όλων των στοιχείων που περιέχουν οι λίστες διαφθοράς (Λαγκάρντ, Φαλτσιανί και Βεστφαλίας-Ρηνανίας).

Υπενθυμίζεται πως το όνομα του πρώην στενού συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά, «φιγουράρει» στη λίστα Λαγκάρντ ως συνδιαχειριστής λογαριασμού 550 εκατ. δολαρίων. Το περιεχόμενο των άλλων λιστών, όμως, είναι ακόμα άγνωστο στους… ενδιαφερόμενους κύκλους, οι οποίοι ως εκ τούτου ανησυχούν για το ενδεχόμενο αποκαλύψεων που θα αφορούν ακόμη πιο τρανταχτά ονόματα. ..

Επιχειρούν, λοιπόν, να μπλοκάρουν με κάθε τρόπο τον έλεγχο…
Σημειώνεται ότι η πρωτοβουλία Παπαγγελόπουλου να απελευθερώσει τις κινήσεις των Εισαγγελικών Αρχών, ώστε να μπορούν να διερευνήσουν σε βάθος το περιεχόμενο των συγκεκριμένων λιστών, ήταν επιτακτικό αίτημα των ίδιων των Εισαγγελέων, που διερευνούν τις μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς.

Το γεγονός ότι με την κίνηση του αυτή ο αρμόδιος υπουργός, έδωσε επιπλέον όπλα στους μηχανισμούς για περαιτέρω διερεύνηση των υποθέσεων, οι οποίες «καλύπτονταν» μέχρι πρότινος από την απαγόρευση, φαίνεται πως θορύβησε πολλούς κύκλους, κυρίως από το Σαμαρικό και Βενιζελικό «στρατόπεδο».

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος απολογήθηκε ενώπιον της Βουλής για το περιβόητο στικάκι της λίστας Λαγκάρντ, επικαλέστηκε το γεγονός ότι ήταν προϊόν υποκλοπής και άρα παράνομο υλικό.

Εκτός από μερίδα Εισαγγελέων, τη σημαία της καταγγελίας εναντίον της εν λόγω τροπολογίας σήκωσε και ο δικηγορικός σύλλογος Αθηνών, αλλά και ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, Βασίλης Αλεξανδρής, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά για την σκοπιμότητα των αντιδράσεων τους, αλλά και εντονότατη δυσφορία στην πλειοψηφία του εισαγγελικού κόσμου.

Συγκεκριμένα, οι Εισαγγελείς θεωρούν ότι κάποιοι συνάδελφοί τους εκθέτουν τον κλάδο όταν επιχειρούν να βάλουν εμπόδια στις διαδικασίες που διευκολύνουν τη διερεύνηση των υποθέσεων διαφθοράς.

Σημειώνεται ότι στις επίμαχες λίστες περιλαμβάνονται πρόσωπα που σχετίζονται όχι μόνον με τη φοροδιαφυγή, αλλά και με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που ταλάνισαν τη χώρα, όπως η Siemens, το παραδικαστικό κύκλωμα, τα εξοπλιστικά και ο,τιδήποτε σχετίζεται με την παραγωγή και διακίνηση του μαύρου πολιτικού χρήματος στην Ελλάδα …

Στις 16 Ιανουρίου αναμένεται στην Αθήνα ο υπουργός Οικονομικών της Ρηνανίας- Βεστφαλίας, Νόρμπερτ Βάλτερ Μπόριανς, προκειμένου να υπογραφεί η συμφωνία συνεργασίας με την ελληνική κυβέρνηση σε ζητήματα ελέγχου. Ο γερμανός υπουργός κατήγγειλε προσφάτως ότι επιχειρούσε από τριετίας να παραδώσει στις ελληνικές αρχές λίστες με ονόματα Ελλήνων καταθετών σε ελβετικές τράπεζες, αλλά προσέκρουσε στην άρνηση των πρηγούμενων κυβερνήσεων…

Κατερίνα Ακριβοπούλου / altsantiri.gr