Opinion Poll: Προβάδισμα Μεϊμαράκη σε νέα δημοσκόπηση

Την ώρα που οι δυο «μονομάχοι» για την προεδρία της ΝΔ, ρίχνουν το βάρος τους στο λεκανοπέδιο μετά την παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη, δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από την Opinion Poll, εμφανίζει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να προηγείται με μεγάλη διαφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρόθεση ψήφου, την παράσταση νίκης, αλλά και σε άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Σε ότι αφορά την πρόθεση ψήφου το 52,5% όσων δηλώνουν σίγουροι ότι θα ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο, επιλέγει Μεϊμαράκη, έναντι του 36,3% που επιλέγει Μητσοτάκη.

Ακόμα μεγαλύτερη είναι η διαφορά στην παράσταση νίκης με το 53,1% των ερωτηθέντων να πιστεύει ότι θα επικρατήσει ο Μεϊμαράκης, την ώρα που μόλις το 25,7% βλέπει νικητή τον Μητσοτάκη.

Συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη σχολίασαν τη δημοσκόπηση λέγοντας ότι "οσο μέσα έπεσε η συγκεκριμένη εταιρία στην πρόβλεψη του α' γύρου που έδινε στον κ. Μεϊμαράκη ποσοστό 49,8% και στον κ. Μητσοτάκη ποσοστό 17,6% άλλο τόσο θα πέσει μέσα και στην πρόβλεψη του αποτελέσματος του β΄γύρου. Άλλωστε η ίδια η εταιρία ομολόγησε ότι δεν έχει τη λίστα των πολιτών που ψήφισαν στον α' γύρο και οι 930 που απάντησαν, κατά δήλωσή τους πήγαν στη κάλπη των εκλογών της 20ης Δεκεμβρίου. Κυριακή κοντή γιορτή".

Οι θέσεις της Εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον κεφ.22 ο Ιησούς συνδιαλέγεται με τους Σαδουκαίους, οι οποίοι αρνούνται την ανάστασιν των νεκρών. Η κατάληξη των λόγων του Ιησού είναι γνωστή: «Οι άνθρωποι στη Βασιλεία των ουρανών ούτε νυμφεύουν ούτε νυμφεύονται». Ο χριστιανισμός σηματοδοτεί την έλλογη ικανότητα του ανθρώπου να χαράξει τη δυνητική οδό προς ένα κόσμο πνεύματος και σκέψης όπου το Είναι θα ταυτίζεται με τη βούληση. Κάθε πάθος-άρα και η ομοφυλοφιλία-απορρίπτεται επειδή εγκλωβίζει τον άνθρωπο στη γή και δεν του επιτρέπει να φαντασθεί την ασώματη και πνευματικώς αιώνια ανωτέρα κατάσταση της βασιλείας του θεού. Ως γνωστόν ο Ιησούς ευλόγησε το γάμο ως μυστηριακή ένωση του αιωνίου θήλεος και άρρενος οι οποίοι μέσα από την ένωσή τους επαναφέρουν την αιωνία ενότητα πρίν αυτή διασπασθεί σε άρρεν και θήλυ. Ο χριστιανισμός λοιπόν ως εξόχως πνευματικό γεγονός απορρίπτει τον ψυχισμόν και τα πάθη ,ειδικά η ανατολική ορθόδοξη θεολογία του προσώπου ωριμάζει συνειδητά τον άνθρωπο ώστε να επιλέγει την άνω οδό του λόγου πέρα από πρόσκαιρα πάθη που ικανοποιούν την κατωτέρα γήινη και ευτελή ,ουσιαστικά ανύπαρκτη από την άποψη της αιωνιότητος ψυχή. 

του Βασιλείου Μακρυπούλια*
Πολλές φορές προβάλλεται το επιχείρημα της ασαφούς ανθρωπίνης φύσης. Γνωρίζουμε ότι η διαρκής θεολογία και φιλοσοφία προσπαθεί να δώσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στον άνθρωπο που θα ονομασθούν χαρακτήρας του προσώπου. Όλα αυτά ως ιδιότητες που μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά σταδιακά λέγονται ανθρώπινη φύση και σκοπό έχουν να προσδιορίσουν ως πυξίδα τον άνθρωπο στο οντολογικό του ταξείδι. Η χριστιανική θρησκεία δέχεται ως ανθρώπινη φύση ό,τι ως ιδιότητα προάγει πνευματικά τον άνθρωπο, τον αποκολλά από τη γή και τον ωθεί προς την άνω πορεία προς τον κόσμο του Είναι. Γι αυτό εξάλλου προτείνεται το μυστήριο του γάμου ως «μέγα» και απορρίπτονται όλες οι άλλες ανθρώπινες μίξεις ως περιττά πάθη που απλά σκλαβώνουν τον άνθρωπο στην πρόσκαιρη γή. Άρα πρέπει να κατανικηθούν από την ανωτέρα ανθρώπινη φύση όπως αυτή χαράσσεται από τα παρακάτω λόγια του Ιησού: (Ματθαίος,28,18-20) «Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γή. Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ,διδάσκοντες αυτούς τηρείν όσα ενετειλάμην υμίν». Το χωρίο έχει ιδιαίτερη οντολογική σημασία. Ο Ιησούς εξουσιοδοτεί τους επιγόνους του να διαδώσουν και να καταστήσουν ακόμη πιο κατανοητό το κήρυγμά του. Επίσης υποστηρίζει ότι έχει την ικανότητα και την ουράνιο εξουσία να δημιουργήσει την ανθρώπινη φύση η οποία θα συμπέσει με το θείο νόμο του. Άρα η χριστιανική φύση απορρίπτει τα πάθη –όπως την ομοφυλοφιλία(ο γάμος άρρενος και θήλεος ευλογείται)-διότι ο απαθής νούς είναι αυτός που οδηγεί πνευματικά τον άνθρωπο στον ουρανό.

Γιατί όμως στην καινή διαθήκη δεν υπάρχει ξεκάθαρη απόρριψη της ομοφυλοφιλίας αλλά έμμεση και σε αρκετά σημεία; Γιατί στην Καινή διαθήκη ο Ιησούς ασχολείται με το γάμο ως ένωση του άρρενος και του θήλεος; Δεν θα μπορούσε να καταδικάσει ασφαλώς και την ομοφυλοφιλία;(αν και το κάνει ).Η απάντηση είναι απλή. Η καινή διαθήκη μέσα από τα λόγια του Ιησού είναι ολοκλήρωση της παλαιάς διαθήκης, η οποία σύμφωνα με τον Παύλο ήταν παιδαγωγός εις Χριστόν. Η ομοφυλοφιλία έχει καταδικασθεί τελεσίδικα στο Λευϊτικόν της παλαιάς διαθήκης και ο Ιησούς δεν ασχολείται άμεσα μαζί της. Όπως δεν ασχολείται με τη δημιουργία του κόσμου –άρρεν και θήλυ δημιούργησε ο θεός-διότι τα θεωρεί θέσφατα της παλαιάς διαθήκης. Άρα ο Ιησούς καταδικάζει τελεσίδικα την ομοφυλοφιλία και εις την καινή διαθήκη σύμφωνα με το: «Ο θεός λέει δεν θα ξαπλώσει άνδρας με άνδρα σε κρεββάτι γυναικός» (Λευϊτικόν ,18:22). Γιατί όμως ασχολείται ο Ιησούς με το γάμο.

Η απάντηση είναι απλή. Εκεί υπάρχει θέμα, ο Χριστός θέλει να τελειώνει μία και καλή με το θέμα της πολυγαμίας που καλύπτεται από τη θεία ανοχή στην παλαιά διαθήκη(οι άνθρωποι της ερήμου σύμφωνα με τα κοινωνικά έθιμα της εποχής πολλές φορές είχαν πρακτικές πολυγαμίας(Αβραάμ και άλλοι).Ο Ιησούς στην προσπάθειά του να αναγάγει το καθαρό πνεύμα ως τον μόνο οδηγό των ανθρώπων προς τη βασιλεία των ουρανών χτυπάει και αυτό το πάθος με την παρουσία του στο γάμο της Κανά, και επίσης με την περίφημη φράση του υπέρ της μονογαμίας(ανάμεσα σε άρρεν και θήλυ)στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: «Ξεχάσατε ότι ο θεός από την αρχή εδημιούργησε άνδρα και γυναίκα και είπεν: εξαιτίας της ένωσης του άρρενος και του θήλεος θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού ,θα προσκολληθεί στη γυναίκα του και θα γίνουν οι δύο μία σάρκα, μάλιστα αυτούς τους οποίους ο θεός ένωσε άνθρωπος δεν θα πρέπει να χωρίσει» (19,4-6).Μέσα από το χωρίο αυτό αλλά και άλλα ο Ιησούς τελειώνει με τον εξουσιαστικό του λόγο με το θέμα της μονογαμίας. Ο Θεός εποίησε άρρεν και θήλυ, η ποιοτική πλευρά της δημιουργίας είναι το γεγονός ότι αυτά θα πρέπει να επανενωθούν προκειμένου να γίνουν ένα όπως ήταν στον τέλειο θεϊκό νού. Η ένωση των δύο που αποκαθιστά την τέλεια ενότητα δεν είναι θέμα ποσότητος αλλά ποιότητος. Μάλιστα ο Ιησούς διά του Παύλου, υποχρέωσε σε γάμο και τους επισκόπους (άσχετα εάν σήμερα συμβαίνουν άλλα) «ει τις ανέγκλητος, μιάς γυναικός άνδραν είναι»(Τίτον,1-6).Σε κάθε περίπτωση η αναφορά του Ιησού στα δύο και μόνο δημιουργηθέντα φύλα, και η μετέπειτα ευλογία του γάμου εις Κανά, καταδικάζει απόλυτα την ομοφυλοφιλία ως πάθος πτώσης και διαστροφής ,απομάκρυνσης από την ανάμνηση και την οδό του Κυρίου προς τη Βασιλεία του επομένου τελείου κόσμου. Καλούνται οι άνθρωποι της εκκλησίας αντί να προσφέρουν και μόνο σωματική τροφή να ομιλούν εις τον Ελληνικό λαό και να του δίδουν την απολεσθείσα φώτιση και σοφία. Ας μην ξεχνούν το βάπτισμα του αίματος που είναι πλέον σημαντικό του βαπτίσματος του ύδατος.

Ο Ιησούς απευθύνεται κυρίως σε ιουδαϊκό κοινό το οποίο έχει ξεκαθαρισμένη θέση για την ομοφυλοφιλία(είναι αμαρτία έναντι του θεού όπως είδαμε).Η καινή διαθήκη ξεκάθαρα ασχολείται με την ομοφυλοφιλία στις επιστολές του Παύλου και του Πέτρου –καταδικάζεται ως μεγίστη αμαρτία-διότι οι επιστολές απευθύνονται και σε χριστιανούς που προέρχονται από τον ειδωλολατρικό κόσμο όπου δυστυχώς υπήρχαν ομοφυλοφιλικές πρακτικές.

Ο Απόστολος Παύλος είναι απόλυτα συγκεκριμένος όταν απευθύνεται στο θέμα της ομοφυλοφιλίας: «ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοιδοροί, ούτε άρπαγες βασιλειαν Θεού ού κληρονομήσουσιν» (προς Κορινθίους,6:9-10).Σε μία πρώτη εκτίμηση παρατηρούμε ότι η αρσενοκοιτία (ομοφυλοφιλία) εξομοιώνεται με λοιπά πάθη(πνευματικά και ψυχικά και σωματικά)τα οποία απομονώνουν εγωϊστικά τον άνθρωπο, διαστρέφουν τον ανώτερο οντολογικό προορισμό του και τον καθιστούν εραστή της πρόσκαιρης απόλαυσης του σώματος και της ύλης παρά του αιωνίου κόσμου του πνεύματος και του φωτός. Ο Παύλος απορρίπτει την ομοφυλοφιλία διότι προσκολλά τον άνθρωπο στην ύλη και δεν τον αφήνει ελεύθερο να προχωρήσει με ανοικτό μυαλό χωρίς υλικά εμπόδια προς τον νοερό κόσμο του αγαθού(εκεί όπου ο νούς έχει κυριευθεί από τις ελεύθερες οντολογικές σκέψεις του αγαθού).

Ας ασχοληθούμε με την ετυμολογία των λέξεων «μαλακός και αρσενοκοίτης». Η λέξη αρσενοκοίτης παράγεται από το άρρεν + κοίτη H λέξη κοίτη παράγεται από το ρήμα κείμαι άρα όλη η λέξη σημαίνει αυτόν που συνευρίσκεται με άνδρες. Αν –και σύμφωνα με τις νέες τάσεις της γλωσσολογίας– ανοίξουμε νοηματικά τη λέξη θα καταλάβουμε ότι ο Παύλος καταδικάζει κάθε κακή εφαρμογή της αρσενικής φύσης (από τη χρήση βίας έως την διαστροφική χρήση της ανδρικής φύσης σε περιπτώσεις όπως η ομοφυλοφιλία).Η λέξη βέβαια ετυμολογικά προετοιμάζεται στον Πλάτωνα ο οποίος αναφέρει (Νόμοι,636): «θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ηδονή του αρσενικού προς το θηλυκό θα πρέπει να αποδίδεται σύμφωνα με τη φύση, η σχέση αρσενικού προς αρσενικό και θηλυκού προς θηλυκό είναι παρά φύσιν». Η σημαντική διατύπωση σε αυτό το χωρίο είναι η φράση «παρά φύσιν». Διότι σταθερά οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι προσφέρουν στο ανθρώπινο είδος τη φύση ως σύνολο όλων εκείνων των αξιακών ιδιοτήτων οι οποίες όσον αφορά τους ανθρώπους τους ανεβάζουν επίπεδο, τους βοηθούν να νικούν τα άλογα πάθη και να προσεγγίζουν με όπλο το νού ένα ανώτερο επίπεδο ζωής προς τον κόσμο του πνεύματος και του αγαθού Άρα η φύση είναι η επαφή αρσενικού και θηλυκού. Είναι ο φυσικός νόμος που σέβεται και ο Παύλος. Ήδη στην καινή διαθήκη όπως είδαμε επιτρέπεται η επαφή αρσενικού και θηλυκού με σκοπό την ανανέωση του είδους(γι αυτό εξάλλου ο θεός δύο φύλα εδημιούργησε). Στον Πλατωνικό Φίληβο (ο οποίος ως ελληνική παιδεία διαμοιράσθηκε στην ελληνιστική εποχή και έφθασε ως γνώση σε ανθρώπους όπως ο Παύλος)αναφέρεται ότι η ηδονή δεν είναι αγαθό άρα είναι ανθρώπινη δραστηριότητα με συγκεκριμένο τρόπο και σκοπό. Η στείρα ηδονή της ομοφυλοφιλίας αντιστρατεύεται το αγαθό άρα και το κυνήγι του αγαθού άρα είναι απορριπτέα.

Η λέξη μαλακός (=αυτός που υποχωρεί σε όλα εύκολα, ο τελείως αδύναμος (πρβλ. «εθεράπευσε πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν») αντιστρατεύεται τη δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος προκειμένου να προχωρήσει προς τη νίκη των κατωτέρων παθών και την υιοθέτηση ενός δυναμικού πνευματικού τρόπου ζωής που θα τον οδηγήσει προς τον τέλειο πνευματικό κόσμο. Ο μύθος του Ηρακλή με το λιοντάρι ακριβώς συμβολίζει τη δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος προκειμένου να νικά τον κόσμο των κάτω για χάριν του κόσμου των αρετών. Η υποταγή σε πάθη απλής ηδονής που δεν έχουν κανένα σκοπό είναι αποτέλεσμα μιάς μαλακής φύσης η οποία απλά ξοδεύει τον πολύτιμο ανθρώπινο χρόνο χωρίς να επιφέρει κανένα αξιακό ή άλλο αποτέλεσμα στον άνθρωπο και στην κοινωνία και γι αυτό είναι απορριπτέα από τον Παύλο.

Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας προβαίνει σε μία πλατωνική ταξινόμηση των πραγμάτων. Επειδή τα πάθη όπως η ομοφυλοφιλία προάγουν την ιδέα της στείρας ηδονής που δεν οδηγεί πουθενά άρα απομακρύνει τον άνθρωπο από την επιδίωξη του αγαθού γι αυτό και είναι απορριπτέα. Στο λόγο του «λόγος στηλιτευτικός κατά ευνούχων» είναι απόλυτα συγκεκριμένος: Μας αναφέρει: «οι άνδρες που θέλουν να είναι με άνδρες διαφθείρουν τη θεόπλαστη και ανδροπρεπή μορφή ,μεταβάλλουν τη φύση τους όχι για κάτι το χρήσιμο αλλά μόνο για την ασέλγεια..ως φθορείς της φύσεως και εχθροί του ανθρωπίνου γένους». Στο νού των ιερών πατέρων είναι ξεκάθαρη η οντολογική σειρά του θεού άρα και η αξιολογική αντίστοιχη. Ο θεός μέσα από το τελεολογικό επιχείρημα επιθυμεί ο άνθρωπος να επιστρέψει στον κόσμο του αγνού πνεύματος. Ειδικά μετά τους προσωκρατικούς γνωρίζουμε ότι οι αρχές της αιτίας και του αποτελέσματος κυβερνούν τον κόσμο. Ο άνθρωπος ζεί για χάρη και σκοπό κάποιων πραγμάτων και αξιών που τον ανεβάζουν ψηλά. Τα άλογα πάθη δεν υπακούουν σε καμμία αιτία και σκοπό ,ή μάλλον έχουν την αιτία της στείρας απόλαυσης χωρίς όμως σκοπό άρα απορρίπτονται. Διότι υιοθετούνται οι αξίες εκείνες και οι ενέργειες οι οποίες ωθούν τον άνθρωπο προς την πνευματική μάθηση και ωρίμανση.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης αναφερόμενος στην ομοφυλοφιλία τη συσχετίζει με την αδικία (ας αναφέρουμε και μόνο ότι η πλατωνική δικαιοσύνη η οποία υποκρύπτεται στα γραπτά του Νύσσης συζητεί ότι η πλήρης ισορροπία του λογιστικού του θυμοειδούς και του επιθυμητικού είναι η δικαιοσύνη και αυτή που προάγει τον άνθρωπο προς τον κόσμο του πνεύματος). Συγκεκριμένα στο λόγο του «Επιστολή κανονική προς τον εν αγίοις Λητόιον Επίσκοπον Μελιτηνής» μας αναφέρει: «Μία είναι η νόμιμη συζυγία αυτή του άνδρα προς τη γυναίκα και της γυναίκας προς τον άνδρα. Κάθε τι άλλο είναι παράνομο…πορνεία». Οι λέξεις του ιερού Πατρός δεν είναι τυχαίες. Στον χριστιανισμό έχουμε την ταύτιση της φύσης με το νόμο του θεού άρα ο νόμος του θεού ταυτίζεται με την ανθρώπινη φύση. Ως εκ τούτου η ομοφυλοφιλία αντιστρατεύεται το νόμο του θεού που έχει καταστεί ανθρώπινη φύση.

Ο Ιουστινιανός στη διάταξη institutiones IV (Corpus Juris Civilis) προέβλεπε το διά ξίφους θάνατο για τους μοιχούς και τους ομοφυλοφίλους. Το όλο θέμα αποκτά ιδιαιτέρα σημασία διότι καταδεικνύει την πίστη του αυτοκράτορα στο ότι μόνον ένα κράτος ηθικά ακμαίο μπορεί να επιβιώσει στο χρόνο. Σε κάθε άλλη περίπτωση εξαφανίζεται κάτω από την ηθική σήψη και παρακμή.Σε κάθε περίπτωση ο Ιουστιανιανός ανανέωσε τον ήδη υπάρχοντα από το 17 π.Χ. ρωμαϊκό νόμο που προέβλεπε τα ίδια για τους ομοφυλοφίλους. Σε εποχές όπου η φωνή του Πλάτωνος ακουγόταν ακόμη ηχηρή(η ισορροπία ανάμεσα στο νοητικό και επιθυμητικό μέρος της ψυχής με βάση την ιδέα του αγαθού, φωνή που ακουγόταν ακόμα πιο ηχηρή κάτω από τις νεοπλατωνικές επιδράσεις).

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι σαφέστατος στις θέσεις του για τους ομοφυλοφίλους: (εις την προς Ρωμαίους ,4, 2, PG, 60, 419 “ Ἅ γάρ αἱ πορνευόμεναι πάσχουσι γυναῖκες, ταῦτα καί οὗτοι· μᾶλλον δέ ἐκείνων ἀθλιώτερα. Ταῖς μέν γάρ εἰ καί παράνομος, ἀλλά κατά φύσιν ἡ μεῖξις· αὕτη δέ καί παράνομος καί παρά φύσιν […] τό γάρ ὑπό τῶν οἰκείων ὑβρίζεσθαι ἐλεεινότερον τοῦ παρά τῶν ἀλλοτρίων. Τούτους ἐγώ καί ἀνδροφόνων χείρους εἶναί φημι· καί γάρ βέλτιον ἀποθανεῖν ἤ ζῇν ὑβριζόμενον οὕτως. Ὁ μέν γάρ ἀνδροφόνος τήν ψυχήν ἀπό τοῦ σώματος διέῤῥηξεν, οὗτος δέ τήν ψυχήν μετά τοῦ σώματος ἀπώλεσε. Καί ὅπερ ἄν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδέν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης· καἰ εἰ ἐπῃσθάνοντο τῶν γινομένων οἱ πάσχοντες, μυρίους ἄν κατεδέξαντο θανάτους, ὥστε μή τοῦτο παθεῖν».

Oνομάσθηκε κλήρος διότι εκληρώθη να μεταφέρει από γενεά σε γενεά το μήνυμα του θεανθρώπου, ο οποίος σταυρώθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ούτως ή άλλως η προσπάθεια είναι δυνητική: «Όστις θέλη».
*Ο Βασίλειος Μακρυπούλιας είναι δρ. Φιλοσοφίας.
antivaro.gr

Επίθεση Ντάισελμπλουμ: «Χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα, αργεί πολύ η αξιολόγηση...»

ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΗΘΗΣΗ ότι θα περάσουν αρκετοί μήνες πριν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της Ελλάδας, εξέφρασε κατά τη διάρκεια συζήτησής του με δημοσιογράφους ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ.

«Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η ελληνική αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί σε μήνες και όχι εβδομάδες» τόνισε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, και επανέλαβε ότι δεν μπορεί να υπάρχει ελληνικό πρόγραμμα χωρίς τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του Eurogroup ανέφερε ότι δεν έχει ακόμα μελετήσει την πρόταση της Ελλάδας για το συνταξιοδοτικό, καθώς θα πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί από τους θεσμούς.

Για την ανακεφαλαιοποίηση: Κατά τη διάρκεια της ίδιας συζήτησης, ο πρόεδρος του Eurogroup αναφέρθηκε και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Όπως τόνισε, το γεγονός ότι χρειάστηκαν 20 δις. ευρώ λιγότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις σημαίνει ότι θα μειωθεί αντίστοιχα και το συνολικό ποσό των 86 δις. ευρώ που προβλέπει η συμφωνία του τρίτου προγράμματος. Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν στην Ολλανδία, με την ευκαιρία της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από τη χώρα του.

Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΚΥΠΕ Αθανάσιου Αθανασίου:

H πρώτη αξιολόγηση του τρίτου ελληνικού προγράμματος θα κρατήσει μήνες και όχι εβδομάδες, προέβλεψε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, μιλώντας σε παρευρισκόμενους εκπροσώπους του Τύπου στο Άμστερνταμ.

Συγκεκριμένα, ερωτηθείς σχετικά ο κ. Ντάισελμπλουμ ανέφερε: “Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Εγώ θα ήθελα να επιταχύνω τη διαδικασία αλλά δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα. Το ΔΝΤ έχει την πρόθεση να επιστρέψει στο πρόγραμμα και αναμένεται να επιστρέψει με συμμετοχή όχι μόνο ως τεχνικός σύμβουλος αλλά και με συμμετοχή στη χρηματοδότηση”.

Στη συνέχεια αναλύοντας τους λόγους για τη διαφαινόμενη αργοπορία εξήγησε ότι για να κλείσει η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, η συμφωνία για το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων και για όλα τα ανοιχτά δημοσιονομικά ζητήματα.

Μόνο όταν όλα τα θέματα θα έχουν κλείσει επιτυχώς και η αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί το Εurogroup θα μπορέσει να συνέλθει για να αποφασίσει περαιτέρω εκταμιεύσεις ή την όποια ελάφρυνση του χρέους, δήλωσε ο πρόεδρος του Εurogroup
mignatiou.com

Συμφώνησαν οι εργοδοτικοί φορείς σε μια «λογική» αύξηση των εισφορών

ΥΠΕΡ μίας μικρής και προσωρινής αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών τάσσονται οι τέσσερις εργοδοτικοί φορείς (ΣΕΒ-ΣΕΤΕ-ΕΣΕΕ-ΓΣΕΒΕΕ), όπως αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους μετά τη συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, που διήρκεσε 3,5 ώρες.

Χαρακτηριστική η δήλωση του προέδρου της ΕΣΕΕ, Β.Κορκίδη: «Η ΕΣΕΕ στο όνομα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, οφείλει να επιλέξει 'το μη χείρον βέλτιστον'. Η λιγότερο επώδυνη λύση και η μικρότερη μετρήσιμη επιβάρυνση φαίνεται να είναι τελικά η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των επικουρικών συντάξεων»

Η στάση αυτή των εργοδοτών αποτελεί «ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο» έσπευσε να δηλώσει η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, αφού η συμφωνία των εργοδοτών στην αύξηση των εισφορών κατά 1% μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση τόσο εντός των συνόρων -με ένα εκ των βασικότερων επιχειρημάτων της Αντιπολίτευσης που δηλώνει κάθετα αντίθετη στην αύξηση των εισφορών να αποδυναμώνεται-, όσο και εκτός των συνόρων, καθώς στη μάχη για το επίμαχο ζήτημα με τους δανειστές η κυβέρνηση μπορεί να εμφανίσει ως σύμμαχό της τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Τούτων δοθέντων την κυβερνητική ικανοποίηση για την εξέλιξη της συνάντησης και τη στάση των εργοδοτικών οργανώσεων εκφράζει και το Μαξίμου σε σχετική ανακοίνωση.

Την ίδια ώρα οι εργοδοτικοί φορείς απέσπασαν κυβερνητική δέσμευση για επανεξέταση των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, με τον υπουργό Εργασίας να εκδίδει μετά την συνάντηση σχετική ανακοίνωση.

Η κοινή ανακοίνωση ΣΕΒ-ΣΕΤΕ-ΕΣΕΕ-ΓΣΕΒΕΕ

Οι εργοδοτικοί φορείς «δεν τοποθετούνται αρνητικά σε μια μικρή, προσωρινή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών», αναφέρουν σε κοινή δήλωση οι φορείς και βάζουν παράλληλα το πλαίσιο συνεργασίας για την υλοποίηση άμεσων μέτρων σταθεροποίησης της οικονομίας και προσέλκυσης αναπτυξιακών επενδύσεων.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση:
«Οι Πρόεδροι των τεσσάρων εργοδοτικών φορέων της χώρας (ΣΕΒ-ΣΕΤΕ-ΕΣΕΕ-ΓΣΕΒΕΕ) είχαν μια εκτενή συζήτηση με τον Πρωθυπουργό, κ. Αλέξη Τσίπρα, με αντικείμενο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τη στήριξη της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Στο πλαίσιο αυτό, αποφασίστηκε να υπάρξει στενή συνεργασία μεταξύ της Κυβέρνησης και των Κοινωνικών Εταίρων για την υλοποίηση άμεσων μέτρων σταθεροποίησης της οικονομίας και προσέλκυσης αναπτυξιακών επενδύσεων, με τις εξής προτεραιότητες:

1) Σταθερό και σταδιακά ελκυστικότερο φορολογικό πλαίσιο

2) Φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον

3) Κίνητρα για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, και λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις που θα κατατεθούν για επιμέρους βελτιώσεις της κυβερνητικής πρότασης για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, οι Κοινωνικοί Εταίροι δεν τοποθετούνται αρνητικά σε μια μικρή, προσωρινή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών».
Μαξίμου: Διασφαλίζεται η βιωσιμότητα χωρίς οριζόντιες μειώσεις
Ικανοποίηση εκφράζει η κυβέρνηση για τη στάση των εργοδοτικών οργανώσεων ως προς τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού μετά την συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τους προέδρους της ΓΣΕΒΕΕ Γεώργιο Καββαθά, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Ανδρέα Ανδρεάδη, του ΣΕΒ Θεόδωρο Φέσσα και της ΕΣΕΕ Βασίλειο Κορκίδη.

Η συνάντηση, σύμφωνα με την ανακοίνωση, έγινε σε ιδιαίτερα θετικό και εποικοδομητικό κλίμα, καθώς οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων ανταποκρίθηκαν θετικά στην κυβερνητική πρόταση για χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος μέσα από μια λογική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. «Έτσι, προστίθεται στην ανακοίνωση, διασφαλίζεται η βιωσιμότητα της κοινωνικής ασφάλισης χωρίς νέες οριζόντιες μειώσεις στις συντάξεις» προστίθεται.

Με αφορμή την εξέλιξη αυτή, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, η κυβέρνηση επισημαίνει ότι η εποικοδομητική συναίνεση των κοινωνικών εταίρων ενισχύει την διαπραγματευτική θέση της χώρας, ενώ ταυτόχρονα θέτει τις βάσεις για οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, με κοινωνική αλληλεγγύη και προστασία για τους πιο αδύναμους.

Στην συνάντηση υπήρξε επίσης ανταλλαγή απόψεων γύρω από τις προοπτικές βελτίωσης του επενδυτικού, οικονομικού και εμπορικού κλίματος και τα αναγκαία προς την κατεύθυνση αυτή, μέτρα.

ΕΣΕΕ: Πρόκειται πράγματι για ένα νέο Ασφαλιστικό

Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, Β.Κορκίδης, δήλωσε μετά τη συνάντηση ότι η Συνομοσπονδία των εμπόρων αποδέχεται την αύξηση των εισφορών ως «το μη χείρον βέλτιστον», κατά συνολικά μία μονάδα με επιμερισμό σε εργοδότες και εργαζόμενους και με ημερομηνία λήξης το τέλος του 2018, αλλά ουσιαστικά μέχρι την 1/1/17 και την εφαρμογή του νέου νόμου. Δηλώνει την καταρχήν συμφωνία της ΕΣΕΕ με την σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΑΕΕ με το εισόδημα του ασφαλισμένου, τονίζοντας ωστόσο ότι θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για τις εισοδηματικές κατηγορίες μεταξύ 20.000 και 70.000 ευρώ «καθώς εκεί αναμένεται να εμφανιστούν οι περισσότερες αδικίες».

Ο κ. Κορκίδης τονίζει δε ότι πραγματικά πρόκειται για ένα Νέο Ασφαλιστικό που είναι γραμμένο σε λευκό χαρτί το οποίο αλλάζει τη μορφή του ασφαλιστικού μας συστήματος και γι αυτό πρέπει να προσεχθούν οι αδικίες.

Ειδικότερα, με αιχμές για την στάση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης ξεκινά τη δήλωσή του ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, Β.Κορκίδης, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, «η συζήτηση για το Ασφαλιστικό είναι για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη μια κορυφαία στιγμή ευθύνης. Για εμάς, τους Κοινωνικούς Εταίρους, αποτελεί ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα για το οποίο οφείλουμε όλοι να κάνουμε υπέρβαση και να μην εμπλακούμε σε άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις. Ειδικότερα, αναφορικά με το ρόλο των κομμάτων, ενώ έχουν συμφωνήσει πρόσφατα σε άλλα ήσσονος σημασίας θέματα, δεν είναι δυνατόν σε αυτό το κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα να μην μετέχουν στη συζήτηση και να μην εισφέρουν σε αυτήν με προτάσεις».

«Πρόκειται πράγματι για ένα Νέο Ασφαλιστικό που είναι γραμμένο σε λευκό χαρτί το οποίο αλλάζει τη μορφή του ασφαλιστικού μας συστήματος» τονιζει ο κ. Κορκίδης και προσθέτει: «Επομένως, θα πρέπει να γίνουν προσεκτικά εξειδικεύσεις και ερμηνείες και κυρίως να μην αποτελέσει ένα νέο φόρο για τις επιχειρήσεις μας. Πιο συγκεκριμένα, είμαστε σύμφωνοι στην αύξηση κατά 1% (0,5% & 0,5%) των ασφαλιστικών εισφορών. Θεωρούμε ότι η επιβολή τέλους 1‰ στις τραπεζικές συναλλαγές δεν θα συμβάλλει στη προσπάθεια για επανεκκίνηση της ανάπτυξης, άρση των συνεπειών των capital controls και εξοικείωση των επιχειρηματιών με τη χρήση πλαστικού χρήματος».

Σχετικά με τον ΟΑΕΕ «η σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με το εισόδημα του ασφαλισμένου είναι καταρχήν θετική. Ωστόσο θα πρέπει να υπάρξει μια μέριμνα για τις εισοδηματικές κατηγορίες μεταξύ 20.000 και 70.000 ευρώ, καθώς εκεί αναμένεται να εμφανιστούν οι περισσότερες αδικίες».

«Δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις για το Ασφαλιστικό, αλλά περισσότερο και λιγότερο επώδυνες» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Κορκίδης και συνεχίζει «Δεν είμαστε υπέρ της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ είμαστε ξεκάθαρα κατά της μείωσης των συντάξεων. Η ΕΣΕΕ στο όνομα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, οφείλει να επιλέξει 'το μη χείρον βέλτιστον'. Η λιγότερο επώδυνη λύση και η μικρότερη μετρήσιμη επιβάρυνση, φαίνεται να είναι τελικά, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των επικουρικών συντάξεων, συνολικά κατά μία μονάδα με επιμερισμό σε εργοδότες και εργαζόμενους και με ημερομηνία λήξης το τέλος του 2018, αλλά ουσιαστικά μέχρι την 1/1/17 και την εφαρμογή του νέου νόμου».

» Βεβαίως, δηλώνουμε ξεκάθαρα την αντίθεσή μας στον αυθαίρετο υπολογισμό του ανώτατου ορίου των εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών και προτείνουμε την ορθολογική κλιμάκωσή του από τον υπερβολικό δεκαπλασιασμό. Δεν κρύβουμε την απογοήτευσή μας για το γεγονός ότι το 'μάρμαρο' θα το πληρώσουν οι ασφαλισμένοι και οι νέοι συνταξιούχοι, αλλά προτεραιότητα όλων των κοινωνικών εταίρων πρέπει να είναι κάθε δυνατή διάσωση των συντάξεων και κυρίως ο σεβασμός στη διαδοχή των γενεών».

Η ΕΣΕΕ «μπορεί να δεχθεί την αύξηση κατά μία μονάδα των ασφαλιστικών εισφορών των επικουρικών, αλλά δεν δέχεται τις υπερβολές στον υπολογισμό των εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών. Σίγουρα απαιτούνται λεπτομερείς διευκρινίσεις και ερμηνείες στη πρακτική εφαρμογή ενός κυριολεκτικά νέου Ενιαίου Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, το οποίο πολύ λίγα κοινά έχει με το εν ισχύ εθνικό ασφαλιστικό σύστημα και από όλα όσα γνωρίζουμε» καταλήγει ο κ. Κορκίδης.
 Αργυρώ Τσατσούλη/in.gr

Να ανατρέψουμε τις μνημονιακές συναινέσεις

Όταν ο Τσίπρας εκλιπαρεί τον Λεβέντη να τον στηρίξει στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού...

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούσε, στα τέλη του 2003 - αρχές του 2004, θεμελιώδης θέση του ήταν η εναντίωση στην Κεντροαριστερά και στις κεντροαριστερές συναινέσεις. Όταν, ύστερα από τις διπλές εκλογές το Μάη και τον Ιούνη του 2012, έγινε το μεγάλο πολιτικό και εκλογικό «ξεπέταγμα», αλλά και μέχρι την εκλογική νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015, θεμελιώδης θέση του ήταν η κατάργηση των μνημονίων και η ανατροπή της λιτότητας. Στον λιγότερο από έναν χρόνο που μεσολάβησε από τότε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, ώστε το 2015 να τελειώνει και το 2016 να ανατέλλει με την «παράδοξη» εικόνα ο Αλέξης Τσίπρας και κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εκλιπαρούν τον... Βασίλη Λεβέντη να στηρίξει την κυβέρνηση στη Βουλή στις ψηφοφορίες για την οριστική κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου...

Η Ιστορία έδειξε, λοιπόν, ότι μπορεί να κρύβει μεγάλες, «απίστευτες» ανατροπές, μεταλλάξεις ή και κακοήθεις εξαλλαγές. Αλλά αυτή η «ιδιότητα» της Ιστορίας δεν έχει πάντα μονή κατεύθυνση. Στην Ιστορία τίποτε δεν γίνεται τυχαία αλλά και τίποτε δεν γίνεται ατιμώρητα, δηλαδή χωρίς οι φορείς του ιστορικού δράματος να εισπράττουν τα επίχειρα των πράξεών τους. Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ της κακοήθους, μνημονιακής πολιτικής εξαλλαγής αναγκάζονται να πέσουν τόσο χαμηλά όσο τα πόδια ενός Βασίλη Λεβέντη τρεισήμισι μόλις μήνες ύστερα από τον εκλογικό θρίαμβο της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 δεν είναι μόνο ένδειξη πολιτικής κατάντιας αλλά και τεράστιας πολιτικής αδυναμίας και ενός άδηλου πολιτικού μέλλοντος. Διότι η Ιστορία είναι επίσης γεμάτη με παραδείγματα όπου πρώην αριστεροί θύτες έγιναν στη συνέχεια οι ίδιοι όχι μόνο θύματα αλλά και αθύρματα των μηχανισμών του συστήματος που προς στιγμήν πίστεψαν ότι έχουν «κυριεύσει».

Η πολιτική κρίση

Όταν ο «ηγεμόνας» του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε κατάσταση τέτοιας πολιτικής ένδειας, τότε δεν είναι καθόλου παράδοξο που οι άλλοι πρωταγωνιστές του αστικού-μνημονιακού πολιτικού συστήματος είναι επίσης σε κατάσταση πολιτικού εκφυλισμού και αφασίας. Και από αυτή την άποψη, είναι δείκτης έρπουσας πολιτικής αστάθειας και παραμένουσας πολιτικής κρίσης το γεγονός ότι η «τρολιά» του πολιτικού συστήματος, η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, αναδεικνύεται σε... εν δυνάμει ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Και για να το γενικεύσουμε, όλα αυτά θα ήταν αδιανόητα αν η ηγεμονική κρίση του συστήματος δεν παρέμενε ακέραια, παρά τη μνημονιακή στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί το 2015 τελειώνει και το 2016 ανατέλλει με άλλο ένα παράδοξο: το βασικό κόμμα της αστικής τάξης να διέρχεται μια εκφυλιστική κρίση, με το ενδεχόμενο της διάσπασής του ανοιχτό και με πρωταγωνιστές τέτοιων σεναρίων όχι μόνο τον Αντώνη Σαμαρά, όχι μόνο τον Απόστολο Τζιτζικώστα, αλλά και τον... πρίγκιπα Νικόλαο!

Το μνημόνιο απαιτεί συναινέσεις...

Πάει πλέον πολύς καιρός που έχει γίνει καθαρό ότι οι δανειστές δεν αρκούνται να απαιτούν «πακέτα» μέτρων και μνημόνια και να υποβάλλουν το περιεχόμενό τους, αλλά ενδιαφέρονται εξίσου και για τους όρους της μνημονιακής πολιτικής διακυβέρνησης. Τα 5 μνημονιακά χρόνια απέδειξαν ότι δεν αρκεί να ψηφίζονται μνημόνια, πρέπει και να μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς σοβαρούς τριγμούς. Το αστικό πολιτικό σύστημα πλήρωσε βαρύ «φόρο αίματος» στην προσπάθεια να ψηφιστούν και να υλοποιηθούν τα δύο πρώτα μνημόνια: κόμματα κατέρρευσαν (με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ) ή και εξαφανίστηκαν (ποιος θυμάται το ΛΑΟΣ;), βασικοί πολιτικοί πυλώνες αποδυναμώθηκαν σημαντικά (π.χ. η ΝΔ), πολιτικό προσωπικό απαξιώθηκε μαζικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναζήτηση μνημονιακών συναινέσεων έχει αναδειχθεί σε πολιτική άσκηση κρίσιμης σημασίας και λεπτών ισορροπιών.

Ύστερα από τη μνημονιακή στροφή και κακοήθη εξαλλαγή, στο παιχνίδι των μνημονιακών συναινέσεων μπήκε αναπόφευκτα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η υπηρεσία που προσέφερε στο σύστημα με την «αριστερή υπογραφή» στο τρίτο μνημόνιο και τη μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ ήταν τεράστια, ιστορική και φυσικά ευπρόσδεκτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθούν να είναι η βασική πολιτική επιλογή των δανειστών και των δυνάμεων του συστήματος, αλλά αυτό απέχει πάρα πολύ από το να τους έχει δοθεί κάποιου είδους «λευκή επιταγή». Είναι επιλογή πρόσκαιρη και υπό όρους.

Το μήνυμα έχει ήδη δοθεί με πολλούς τρόπους και είναι απερίφραστο: ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να «ολοκληρώσει τη δουλειά χωρίς καμία έκπτωση» και να αναλάβει όλες τις ευθύνες και τις συνέπειες από αυτή την απαίτηση. Αυτές οι ευθύνες και συνέπειες είναι βασικά δύο: Πρώτο, να ξεκαθαρίσει οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ από οποιεσδήποτε αριστερές «ευαισθησίες» και «ενοχές», μετατρέποντάς τον ολοκληρωτικά σε κόμμα του μνημονιακού Κέντρου. Δεύτερο ‒και σε απόλυτη συνάρτηση με το πρώτο‒ να ανοίξει την πόρτα των μνημονιακών συναινέσεων. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η διαδικασία «υπέρβασης» καθιστά ταυτόχρονα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα «μη απαραίτητους» στον πρώτο ρόλο της μνημονιακής διακυβέρνησης.

Αυτό εξηγεί γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ανέχεται να τον εξευτελίζει ο Λεβέντης, ο οποίος δηλώνει πλέον «τίποτε λιγότερο από “οικουμενική”»...

...να τις ανατρέψουμε!

Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που οδηγούν αναπότρεπτα σε κυβερνητικές διευρύνσεις με τελικό σταθμό την «οικουμενική», μια διαδικασία που μπορεί να ολοκληρωθεί «εφάπαξ» μέσα από μια νέα μεγάλη δραματοποίηση για πλήρες αδιέξοδο με τους δανειστές ή σε «δόσεις» (καθώς τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ θέλουν το χρόνο τους), οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς πρέπει να παρέμβουν αποφασιστικά στις εξελίξεις, οπλισμένες με την πίστη ότι η διαδικασία των κυβερνητικών διευρύνσεων είναι ασταθής και διεξάγεται στο σαθρό έδαφος της ηγεμονικής πολιτικής κρίσης του συστήματος. Ότι μπορούν να «εκτρέψουν» και να ακυρώσουν τη διαδικασία επιβολής και υλοποίησης του τρίτου μνημονίου, αξιοποιώντας τις πολιτικές περιπλοκές των πολιτικών συναινέσεων που αυτή η διαδικασία απαιτεί. Ότι η μάχη του Ασφαλιστικού πρέπει να οργανωθεί ως «μητέρα όλων των μαχών». Κυρίως όμως, ότι πρέπει να οργανώσουμε αυτήν τη μάχη όχι ως ηρωική μάχη οπισθοφυλακών «για την τιμή των όπλων», αλλά ως μάχη που μπορεί να σηματοδοτήσει το σημείο αφετηρίας της ανασύνταξης και αντεπίθεσης του κινήματος, τις απαρχές μιας «επανίδρυσης» του πολιτικού σχεδίου της πολιτικής ανατροπής
ertopen.com

Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει εις τα χέρια των Ελλήνων!

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ κατάντια της Πατρίδος μας, με όλες τις παραμέτρους, διαστάσεις και συνέπειες, πρέπει επιτέλους να προβληματίσει όλους εμάς τους Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών τοποθετήσεων. Εις την ουσία, το πρόβλημα της κρίσης χρέους της Πατρίδος μας δεν είναι καθαρώς οικονομικό, ως εσφαλμένως υποστηρίζεται και προπαγανδίζεται από τα δεκανίκια του Πολιτικού Συστήματος, αλλά κυρίως Θεσμικό, με εντέλει οικονομικές τώρα διαστάσεις και τεράστιες συνέπειες για την πορεία του Έθνους. Εις την πραγματικότητα πρόκειται για μεγάλη εκτροπή και διαστροφή των Πολιτειακών Θεσμών και Φορέων, η λειτουργία των οποίων όχι μόνον δεν έχει την ανάλογη απήχηση εις την αληθινή Δημοκρατία και εναρμόνιση με αυτήν, αλλά ευρίσκεται τώρα σε αέναη διάσταση και σύγκρουση με την ιστορική υφή αυτού του νοήματος της υπάρξεως ενός ολόκληρου Λαού.
του Γεώργου Εμ. Δημητράκη* 

Ας πούμε τα πράγματα πιο απλά. Χωρίς τον Λαό, χωρίς τις Αξίες, τις Αρχές, την παρακαταθήκη των προγόνων, τα θεμελιώδη δικαιώματα του, χωρίς την ελευθερία και την βούληση του να αυτοπροστατεύεται δεν νοείται και δεν πρέπει να υπάρχουν Πολιτειακοί Θεσμοί και Φορείς που να είναι υπεράνω του νοήματος της Δημοκρατίας, δηλαδή υπεράνω αυτής της βαθιάς έννοιας της υπάρξεως ενός Λαού. Διάφοροι νομικοί, συνταγματολόγοι, σύγχρονοι δήθεν φιλόσοφοι, πολλοί άλλοι άσχετοι ειδήμονες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.α. μολυσμένοι από το καρκίνωμα της υλικής επιρροής του χρήματος, παρερμηνεύουν τώρα την πραγματική φύση του ανθρώπου, τις Αξίες, Αρχές και δικαιώματα αυτού του ίδιου του Λαού. Η υπεροψία, η αλαζονεία, η διαστροφή και ηθικός εκφυλισμός έχει απομακρύνει αυτούς από τον Ελληνικό Λαό, με τον οποίο εις την πραγματικότητα ευρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε διαρκή δυσαρμονία.

Ισχυρίζονται ευθαρσώς, ως να μη συνέβη απολύτως τίποτε, ακόμη και εν μέσω της οξύτατης κρίσης, της κατάρρευσης και ολοκληρωτικής φτωχοποίησης του Λαού μας, της εθνικής ταπείνωσης και ευτελισμού της Πατρίδος μας, ότι το Αξίωμα της Διακρίσεως των Εξουσιών, η Εκτελεστική, η Νομοθετική και η Δικαιοσύνη, αλλά και οι συνακόλουθοι Θεσμοί και Φορείς των, είναι «οι πυλώνες της Δημοκρατίας»! Oι ασυγχώρητοι, αμετανόητοι και ατιμώρητοι δεν θέλουν να αποδεχθούν, ότι υπεράνω όλων, πυλώνας της Δημοκρατίας είναι μόνο ο Λαός. Ότι αυτή η δυσαρμονία και ως επακόλουθο αυτής η επί δεκαετίες διαστροφή και παρεκτροπή ευθύνεται για την τεράστια οικονομική χρεοκοπία και εθνική κρίση, την μεγαλύτερη εις την Ιστορία του Έθνους, που βιώνει τώρα η Πατρίδα και ο Λαός μας.

Το ανεξήγητο όμως που συμβαίνει τώρα εις την χώρα μας, είναι ότι παρά όλες τις ολέθριες συνέπειες της οικονομικής κατάρρευσης, της υποθήκευσης τώρα για γενεές ολόκληρες του μέλλοντος του Ελληνικού Λαού και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, δυστυχώς ουδείς λόγος γίνεται για όλους εκείνους τους ενόχους που ευθύνονται για την εθνική καταστροφή. Διότι η τεράστια οικονομική χρεοκοπία της Πατρίδος μας, πρωτόγνωρη και μοναδική εις τα παγκόσμια χρονικά, και η απώλεια τώρα και της εθνικής μας κυριαρχίας, δεν είναι συνέπεια μιας απώλειας ενός πολέμου ή τεράστιας φυσικής καταστροφής. Οφείλεται εις την ολοκληρωτική αποτυχία του Πολιτικού Συστήματος, των Πολιτειακών Θεσμών και Κομμάτων που εδώ και δεκαετίες κατέληξαν να είναι ένα αντεθνικό, συνωμοτικό συνονθύλευμα όλων των ενόχων-μαριονέτων οι οποίοι ακόμη και τώρα εν μέσω βαθύτατης κρίσης καπηλεύονται την εμπιστοσύνη, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια του Λαού μας, την παρακαταθήκη των προγόνων μας, αλλά παράλληλα ατιμώρητοι, ανενόχλητοι και ανερυθρίαστοι ξεπουλάνε τώρα την Πατρίδα και υποθηκεύουν το μέλλον του Ελληνικού Λαού.

Ασφαλώς το υπό αμφισβήτηση εδώ και δεκαετίες «Σύνταγμα της Ελλάδος»(!) εξασφαλίζει την επανεκλογή των Κομμάτων και το εκλογικό δικαίωμα κάθε πολίτη. Η εκλογή και επανεκλογή όμως των Κομμάτων δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και απαλλαγή αυτών από οιαδήποτε ευθύνη, όπως δυστυχώς αυτό παρερμηνεύεται εδώ και δεκαετίες. Εκ του λόγου αυτού σκόπιμα δεν γίνεται ουδεμία αναφορά εις το Σύνταγμα για τον καταλογισμό ευθυνών και καταδίκη όλων εκείνων των ενόχων που ευθύνονται για την μεγαλύτερη εις την Ιστορία του Έθνους εθνική καταστροφή, αλλά ούτε γίνεται αναφορά για το δικαίωμα του Λαού να αποφασίσει μέσω ενός Δημοψηφίσματος για την καταδίκη των ενόχων για εσχάτη προδοσία. Θεμελιώδη Δικαιώματα προστασίας ενός Λαού και ενός Έθνους τα οποία υπάρχουν εις τα Συντάγματα όλων των σύγχρονων Δημοκρατιών.

Απεναντίας, οι επί δεκαετίες αμετανόητοι και ατιμώρητοι εθνοκτόνοι ένοχοι για την μεγάλη τώρα συμφορά του Έθνους όχι μόνον επικαλούνται κάθε τόσο την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού που στοχεύει μόνο εις την σωτηρία του διεφθαρμένου και εγκληματικού Πολιτικού Συστήματος και των υποστηρικτών του, αλλά παράλληλα μετά την ανυπολόγιστη χρεοκοπία και την εξασφαλισμένη από το Σύνταγμα ατιμωρησία ξεπουλάνε τώρα ανενόχλητοι επί πινακίω φακής και την Πατρίδα μας και το μέλλον του Έθνους.

Αναμφισβήτητα ήταν και είναι ολέθριο λάθος των Ελλήνων να επιλέγουν επί δεκαετίες ανίκανους, ανεπαρκείς και μοιραίους πολιτικούς, χωρίς εθνικό όραμα, χωρίς εθνική ευθύνη και συνείδηση, χωρίς ιδανικά και ιδέες, πίστη και προσήλωση προς την Πατρίδα. Όμως ενόψει του τεράστιου εθνικού κινδύνου της ολοκληρωτικής υποδούλωσης και ταπείνωσης ούτε το Σύνταγμα, αλλά ούτε οι δημοκρατικές διαδικασίες αποτελούν τώρα διελκυστίνδα για τον Λαό να ανυψώσει και πάλιν το ανάστημα του εις την εκτέλεση του εθνικού καθήκοντος για την υπεράσπιση και σωτηρία της Πατρίδος.

Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει εις τα χέρια των Ελλήνων. Το δήθεν ευρωπαϊκό κεκτημένο καταστρέφει την Ελλάδα με την ανοχή, την σιωπή και τα ανομήματα εκείνων που προδίδουν τον Λαό, την Δημοκρατία, την Πατρίδα και το Έθνος.

*  O Γεώργιος Εμ. Δημητράκης διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.