Γ. Δραγασάκης: «Ριζική λύση για το χρέος ή μεταβατική λύση στις αγορές»

ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ μιας κοινωνικής συμμαχίας για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα είναι ο στόχος σύμφωνα με τον Γιάννη Δραγασάκη, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι αυτήν τη στιγμή το δίλημμα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή παλινόρθωση της ρεβανσιστικής Δεξιάς, σύμφωνα με συνέντευξή του στην Αυγή της Κυριακής.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θέτει ως προτεραιότητα για το 2016 τη σταθεροποίηση και ανάκαμψη της απασχόλησης και της οικονομίας, με παράλληλη ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους.

Αναφορικά με το ασφαλιστικό, ο κ. Δραγασάκης θεωρεί ότι υπάρχει συμπαγής κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ για το χρέος δηλώνει ότι επιθυμεί μια "ριζική λύση", σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σε αντίθετη περίπτωση τονίζει την ανάγκη μεταβατικής λύσης στις αγορές. Ακόμη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναφέρει ότι γίνονται προσπάθειες φέτος να πραγματοποιηθούν δημόσιες επενδύσεις 8,5 δισ. ευρώ.

Πιο αναλυτικά, για το θέμα του χρέους ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανέφερε ότι "παραμένουμε στη θέση που διατυπώσαμε και προεκλογικά, ότι το πρόβλημα του χρέους είναι ένα πρόβλημα ευρωπαϊκό και απαιτεί ευρωπαϊκή λύση στη βάση αμοιβαιοποίησης", συμπληρώνοντας πως "δεν μπορεί να υπάρχει ενιαίο νόμισμα, με διαφορετικά καθεστώτα επιτοκίων και δανεισμού.

Βεβαίως, αν οι ηγέτες της Ευρώπης δεν θέλουν να προχωρήσουμε σε μια ριζική λύση, αναπόφευκτα θα πάμε σε μια λύση μεταβατική, η οποία θα εξασφαλίσει ότι το χρέος και οι δαπάνες εξυπηρέτησής του δεν θα αποτελούν, όπως συμβαίνει σήμερα, εμπόδιο στον μακροχρόνιο δανεισμό, τις επενδύσεις και την άσκηση κοινωνικής πολιτικής".

Έρχεται αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας!

ΕΡΧΟΝΤΑ καλά νέα για την Ελλάδα και την οικονομία της, αφού οι εξελίξεις είναι ξεκάθαρα θετικές, παρ' όλη τη «μαυρίλα» με την οποία επιμένουν να «μπολιάζουν» την ελληνική κοινωνά οι Κασσάνδρες των μίντια, που -ασφαλώς- δεν έχουν κανέναν ηθικό δισταγμό να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα.

Δυστυχώς για αυτούς, ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει την πραγματικότητα και συνειδητοποιεί το ρόλο τους (ειδικά όσο πλησιάζει ο καιρός για τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών, που θα υποχρεώσει τους καναλάρχες - για πρώτη φορά στη ζωή τους- να πληρώσουν αυτά που τους αναλογούν και τα οποία τους χάριζαν μονίμως οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με αντάλλαγμα την προκλητική τους τηλε-στήριξη).

Η πραγματικότητα, λοιπόν, σύμφωνα με το toxwni.gr, υπαγορεύει - σχεδόν νομοτελειακά, όπως τονίζουν οι γνωρίζοντες τα των αγορών- ότι εφόσον, όπως όλα δείχνουν, η πρώτη αξιολόγηση της τρόικας για το τρίτο πρόγραμμα -η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί το αργότερο αρχές Φεβρουαρίου- είναι θετική και επιβεβαιώσει τις προοπτικές ανάπτυξης από το β' εξάμηνο του 2016, θα ακολουθήσει εντός 2-4 εβδομάδων αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας έως 2 βαθμίδες από τους οίκους αξιολόγησης.

Σήμερα, η Moody's βαθμολογεί την Ελλάδα σε Caa3, η Fitch CCC, η Standard and Poor's CCC+.

Η θετική αξιολόγηση και η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε ράλι στα ομόλογα.
Ως αποτέλεσμα, ειδικοί αναλυτές εκτιμούν ότι - σχεδόν νομοτελειακά και πάλι - η απόδοση του 2ετούς ομολόγου που λήγει το 2016 θα υποχωρήσει δραματικά από το 8,2% στο 4% και το 10ετές ομόλογο από 8,33% θα υποχωρήσει στο 5%.

Αυτές οι εξελίξεις θα φέρουν πιο κοντά την Ελλάδα στην επάνοδό της στις αγορές, με τον στόχο την έκδοση 3ετούς ομολόγου το καλοκαίρι του 2016.

Η Σαουδαραβία φοβάται το Ιράν

ΞΕΣΠΑΣΕ τελικά η αναμενόμενη κρίση ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Την ευθύνη φυσικά την έχουν οι Σαουδάραβες, οι οποίοι αποκεφάλισαν εσκεμμένα τον σιίτη κληρικό Νιμρ αλ Νιμρ με στόχο να προκαλέσουν μείζονα κρίση στις σχέσεις του Ριάντ με την Τεχεράνη. Η Σαουδαραβία τελεί σε κατάσταση πανικού από τότε που εξελέγη πρόεδρος του Ιράν ο φιλοαμερικανός – για τα ιρανικά δεδομένα, φυσικά – Μοχάμεντ Ροχανί. Δεν έχει καθόλου άδικο. Οι Σαουδάραβες γνωρίζουν επίσης ότι ο χρόνος κυλάει εναντίον τους και πρέπει να βιαστούν, επισπεύδοντας όσο μπορούν τις εξελίξεις.

Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης για τη Σαουδική Αραβία από την αποκατάσταση των πολιτικών σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν. Ο λόγος είναι απλούστατος: Απειλείται η άμεση υποβάθμιση της Σαουδαραβίας στη δεύτερη θέση στο στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μετά το Ιράν, για τους Αμερικανούς! Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, είναι άκρως αμφίβολο, αν η Σαουδική Αραβία θα κατορθώσει να επιβιώσει στα σημερινά της σύνορα ή αν θα καταρρεύσει και θα διαμελιστεί σε μικρότερα απολυταρχικά εμιράτα. Ο πλούτος που παράγεται από το άφθονο και πάμφθηνο στο κόστος εξόρυξης σαουδαραβικό πετρέλαιο είναι στην πραγματικότητα ο μοναδικός συνεκτικός ιστός αυτού του κράτους. Μέσω του πλούτου της επίσης η Σαουδαραβία αγοράζει την προστασία των Αμερικανών πρωτίστως, αλλά και των Γάλλων και των Γερμανών, όπως και πολλών Αράβων. Ως κράτος αυτό καθ’ αυτό η Σαουδική Αραβία είναι ένα άθλιο, τεχνητό κατασκεύασμα που επιβιώνει πρωτίστως μέσω της εσωτερικής τρομοκρατίας των αρχών εναντίων του πληθυσμού δια των τακτικότατων αποκεφαλισμών, με πρόσχημα τη θρησκευτική καθαρότητα.

Η Σαουδαραβία είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που… διογκώνει τον πληθυσμό του (!) για να φανεί πιο σημαντικό από όσο στην πραγματικότητα είναι. Οι Σαουδάραβες σεΐχηδες όμως γνωρίζουν άριστα πως καμιά παγκόσμια δύναμη, αν δεν πληρωνόταν αδρά, δεν θα παρείχε προστασία στο σαουδαραβικό κρατικό συνονθύλευμα. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει Αμερικανός, Γάλλος ή Γερμανός ηγέτης που να προτιμούσε τη Σαουδαραβία των περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων από το Ιράν των 80 εκατομμυρίων. Πόσω μάλλον που η Σαουδαραβία πρόκειται για κράτος που δεν έχει ιστορία παρά λίγο πάνω από ογδόντα χρόνια (φτιάχτηκε το 1932), ενώ η Περσία έχει ιστορία χιλιάδων ετών. Όσο για το μίσος που επιδεικνύουν οι Σαουδάραβες εναντίον των σιιτών, έχει κι αυτό μια πολύ πιο πεζή εξήγηση από τις θρησκευτικές διαφορές: Μεγάλο μέρος των σαουδαραβικών πετρελαιοπηγών βρίσκεται στις περιοχές που κατοικεί η σιιτική μειονότητα της Σαουδαραβίας! Έχει τεράστια σημασία για τη βασιλική οικογένεια των αλ-Σαούντ επομένως οι σιίτες αυτοί να ζουν μέσα σε ένα καθεστώς διαρκούς κρατικής τρομοκρατίας ώστε να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι.

Επιπροσθέτως, οι σιιτικοί πληθυσμοί της Σαουδαραβίας ζουν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και πολύ κοντά, απέναντι στο Ιράν. Η κυβέρνηση του Ιράκ, όμως, η οποία είναι σιιτική, ελέγχεται από την Τεχεράνη, χάρις στην οποία και επιβιώνει. Όσο οι σχέσεις των ΗΠΑ με το Ιράν είναι κακές, όπως τα τελευταία 35 χρόνια από την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί, η Σαουδική Αραβία δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί. Οι Αμερικανοί εγγυώνται ότι αν χρειαστεί, θα κινητοποιήσουν την πολεμική τους μηχανή για να προστατεύσουν τη φιλική Σαουδαραβία από υποτιθέμενη εισβολή του εχθρικού Ιράν. Η εκλογή όμως φιλοαμερικανού προέδρου στο Ιράν πριν ενάμιση χρόνο άλλαξε άρδην τα δεδομένα. Στο βαθμό που προχωράει η προσέγγιση της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη, όλο και πιο απρόθυμοι θα εμφανίζονται οι Αμερικανοί να βοηθήσουν τη Σαουδαραβία με πολεμικά μέσα, οπότε αποδυναμώνεται ραγδαία η κοινωνική βάση στήριξης της ελέω Αλλάχ μοναρχίας των αλ-Σαούντ. Οι ΗΠΑ προφανώς δεν θα θέλουν να χάσουν κανέναν από δύο συμμάχους στρατηγικής σημασίας, αλλά αν υποχρεωθούν να διαλέξουν, οι Σαουδάραβες γνωρίζουν ότι θα διαλέξουν το Ιράν. Χώρια που το Ιράν, ως μη αραβική χώρα, μπορεί άριστα να κάνει, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, ακόμη και στρατιωτικές εισβολές σε αραβικές χώρες!

Η ουσία είναι ότι το φάντασμα του σάχη του Ιράν επιστρέφει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, τριάντα πέντε χρόνια μετά την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί, η οποία πλέει πλέον τα λοίσθια εκ των ένδον, αφού οι Ιρανοί ψήφισαν φιλοαμερικανό πρόεδρο.

Γιώργος Δελαστίκ/ΠΡΙΝ

Η πραγματική κατάσταση των Ελληνικών τραπεζών

Δραματική, παρά την ανακεφαλαιοποίησή τους, παραμένει η κατάσταση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας μας, της Εθνικής, της Πειραιώς, της Alpha και της Eurobank. Έχουν γίνει τρελά πράγματα. Πρώτα - πρώτα, για να ξαναπάρουν οι ιδιώτες σε εξευτελιστικές τιμές τις τέσσερις αυτές τράπεζες (σκεφτείτε, κατά την ανακεφαλαιοποίηση η τιμή κάθε μετοχής της Eurobank ήταν 1… λεπτό του ευρώ, της Εθνικής 2 λεπτά, της Alpha Bank 4 λεπτά και της Πειραιώς 3 δέκατα του λεπτού(!) εκδόθηκε κυριολεκτικά άπειρος αριθμός μετοχών.

 του Γιώργου Δελαστίκ

Πόσες ακριβώς; Κρατήστε την ανάσα σας: 9,147.151.527 μετοχές της Εθνικής (ναι, περίπου 9,15 δισεκατομμύρια μετοχές της Εθνικής, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος) και 8.733.183.280 μετοχές της Τράπεζας Πειραιώς συν 2.185.998.765 μετοχές της Eurobank και 1.536.881.200 μετοχές της Αlpha Bank! Συνολικά δηλαδή… 21.603.214.782 μετοχές, ναι, μιλάμε για 21,6 δισεκατομμύρια τραπεζικές μετοχές για τέσσερις ελληνικές τράπεζες!

Καλά, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, πόσο κοστίζουν αυτές οι τραπεζικές μετοχές; Η απάντηση....
σοκάρει: 50 λεπτά η μία κατά μέσο όρο, γιατί υπάρχουν και φθηνότερες!

Ούτε 12 δισ. δεν αξίζουν όλες!

Δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο. Η τιμή της μετοχής της Εθνικής Τράπεζας στο Χρηματιστήριο Αθηνών την 31η Δεκεμβρίου 2015 ήταν 34,3 λεπτά του ευρώ και της τράπεζας Πειραιώς 27,8 λεπτά του ευρώ. Μία παρέα παιδιών, δηλαδή, που έλεγαν τα κάλαντα και μάζευαν 100 ευρώ μπορούσαν να γίνουν μέτοχοι τραπεζών, αγοράζοντας 291 μετοχές της Εθνικής ή 359 μετοχές της Πειραιώς!

Με το κατοστάρικό τους τα παιδιά μπορούν, φυσικά, να αγοράσουν μετοχές και των «ακριβών» τραπεζών. Να πάρουν είτε 96 μετοχές της Eurobank, που στις 31 Δεκεμβρίου έκλεισε στο 1,04 ευρώ, είτε 40 μετοχές της Alpha Bank, που έκλεισε στα 2,49 ευρώ. Διαλέγουν και παίρνουν!

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και οι ίδιοι κοιτάζοντας απλώς το κλείσιμο του ΧΑΑ στις εφημερίδες, στις 31 Δεκεμβρίου 2015 ήταν αστεία και η κεφαλαιοποίηση των τεσσάρων τραπεζών: περίπου 3,83 δισ. ευρώ άξιζε η Alpha Bank, η πιο ακριβή τράπεζα της χώρας μας, και περίπου 3,14 δισ. ευρώ άξιζε η Εθνική. Μόνο 2,43 δισ. ευρώ ήταν η ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς και 2,27 δισ. ήταν η αξία της Eurobank. Και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες μαζί άξιζαν 11,67 δισ. ευρώ! Σχεδόν τσάμπα! Πέρσι άξιζαν 34 δισ., φέτος ούτε 12. Μια χαρά πάνε!

Δραματική συρρίκνωση

Η συρρίκνωση του πεδίου δραστηριότητας των τεσσάρων συστημικών τραπεζών από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση είναι δραματική. Το 2008, τελευταία χρονιά πριν από την κρίση, οι ελληνικές τράπεζες διατηρούσαν 7.715 καταστήματα, εκ των οποίων τα 4.162 βρίσκονταν στην Ελλάδα και τα 3.553 στο εξωτερικό. Το 2015 όμως είχαν κλείσει τα 3.515 από αυτά τα τραπεζικά καταστήματα και είχαν απομείνει σε λειτουργία μόνο τα 4.200, μειούμενα κατά 45.6%. Από τα 4.162 καταστήματα στην Ελλάδα είχαν απομείνει μόνο τα 2.400! Είχαν κλείσει, δηλαδή, 1.762 τραπεζικά καταστήματα, υφιστάμενα μείωση 42,3%.

Ανάλογη ήταν η κατάσταση και στο εξωτερικό αναφορικά με τις δραστηριότητες των ελληνικών τραπεζών. Από τα 3.553 καταστήματα είχαν κλείσει τα 1.753 και είχαν μείνει ανοιχτά τα μισά, μόλις 1.800, υφιστάμενα μείωση 49,3%.

Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να συνειδητοποιήσουμε ότι ανάλογη σφαγή έχουν υποστεί και οι τραπεζοϋπάλληλοι. Το 2008 οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες τότε ήταν πολύ περισσότερες, απασχολούσαν 117.350 εργαζόμενους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και όταν λέμε εξωτερικό εννοούμε κατά βάση Βαλκάνια, Κύπρο και Τουρκία. Τώρα 50.000 από τους εργαζόμενους αυτούς έχουν απολυθεί κι έχουν απομείνει να δουλεύουν 67.500 τραπεζοϋπάλληλοι, διώχνοντας 49.850 άτομα (μείωση 42,5%).

Οι σχεδόν 25.000 έχουν απολυθεί στην Ελλάδα (24.659 για την ακρίβεια), με αποτέλεσμα οι 68.659 εργαζόμενοι του 2008 να γίνουν 44.000 το 2015 (μείωση 36%). Περισσότερους από τους μισούς υπαλλήλους τους έχουν απολύσει οι ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό. Το 2008 είχαν 48.691 υπαλλήλους, απέλυσαν 25.191 άτομα και το 2015 τους έχουν μείνει 23.500 τραπεζοϋπάλληλοι (μείωση δηλαδή, 51,7%).

Μαύρο και το μέλλον τους

Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, το 2015 η Τράπεζα Πειραιώς απασχολούσε 15.715 άτομα και η Εθνική 12.300, ενώ η Eurobank 10.800 και η Alpha Bank 9.678. Μέχρι και το τέλος του 2017, του χρόνου, η Πειραιώς έχει αναλάβει την υποχρέωση να απολύσει το… 20%(!) του προσωπικού της σε δύο μόλις χρόνια, για την ακρίβεια οφείλει να απολύσει 2.915 τραπεζοϋπαλλήλους ώστε να της μείνει προσωπικό 12.800 ατόμων μόνο. Παράλληλα, πρέπει να κλείσει και 128 καταστήματα ώστε από τα 778 του 2015 να απομείνει μόνο με 650 το 2017.

Η Εθνική Τράπεζα πρέπει επίσης να απολύσει 1.650 υπαλλήλους της ώστε να πέσει στους 10.695, αυξάνοντας παράλληλα τα καταστήματά της κατά 23 ώστε από τα 527 του 2015 να φτάσει τα 550 το 2017.

Χίλιους υπαλλήλους έχει αναλάβει τη δέσμευση να απολύσει και η Eurobank, ώστε να πέσει στα 9.800 άτομα προσωπικό, κλείνοντας μόλις 10 καταστήματα ώστε να πέσει στα 510 το 2017 από τα 520 που έχει σήμερα. Μόνο 174 υπαλλήλους έχει δεσμευτεί να απολύσει η Alpha Bank ώστε να μειωθεί το προσωπικό της το 2017 στα 9.504 άτομα. Πρέπει να κλείσει όμως και 64 καταστήματα, πέφτοντας στα 563 από τα 627 που έχει σήμερα.

Συνολικά, δηλαδή, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν αναλάβει τη δέσμευση φέτος και του χρόνου να απολύσουν 5.694 εργαζόμενους ή να μην αντικαταστήσουν όσους συνταξιοδοτηθούν ώστε να συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός μείωσης του προσωπικού, κλείνοντας παράλληλα και 179 τραπεζικά καταστήματα.

Εκδιώκονται και από τα Βαλκάνια

Από 4.162 τραπεζικά καταστήματα που είχε η Ελλάδα το 2008, στόχος είναι το 2017 να υπάρχουν μόνο 2.273 (μείωση 45%)! Άλλωστε, βάσει στοιχείων της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, στα τέλη του 2009 λειτουργούσαν στη χώρα μας 19 ελληνικές τράπεζες, 36 ξένες και 16 συνεταιριστικές. Σήμερα από τις 19 ελληνικές τράπεζες έχουν απομείνει μόλις 7, με τις δύο να ψυχορραγούν και από τις 36 ξένες μόλις 5 συνεχίζουν να διατηρούν υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Όσο για τις συνεταιριστικές, μόνο 3 έχουν διασωθεί και είναι άκρως αμφίβολο αν θα επιβιώσουν! Αν θα βρουν, δηλαδή, χρήματα για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Πέρα όμως από την εξόντωση των ελληνικών τραπεζών στο εσωτερικό της Ελλάδας, οι Γερμανοί έχουν βάλει στόχο να εκδιώξουν τις ελληνικές τράπεζες και από τα Βαλκάνια. Πάνω ίσως ακόμη και από το… 50%(!) του ενεργητικού τους έχουν αναλάβει τη δέσμευση να μειώσουν στο εξωτερικό η Εθνική και η Πειραιώς, ενώ τουλάχιστον 20% πρέπει να το μειώσουν η Alpha Bank και η Eurobank.

Περίπου 1.200 καταστήματα τραπεζών έχει η Εθνική στα Βαλκάνια, στην Τουρκία και στην Κύπρο, πάνω από 500 η Eurobank (εκ των οποίων 48 στην Ουκρανία), πάνω από 300 η Πειραιώς και η Alpha Bank. Το πλήγμα θα είναι ισχυρότατο. Σε κάθε περίπτωση, το μέγεθος των ελληνικών τραπεζών θα περιοριστεί δραστικά και στο εξωτερικό.

Η πώληση της Finansbank

Η πιο «καραμπινάτη» περίπτωση στο θέμα που αναφερόμαστε είναι ο εξαναγκασμός από την Κομισιόν της Ελλάδας και της Εθνικής Τράπεζας να πουλήσει με τεράστια ζημία, σχεδόν 2 δισ. δολαρίων, την τουρκική τράπεζα Finansbank. Πριν από δέκα χρόνια, το 2006, η Εθνική είχε αγοράσει τη Finansbank έναντι του ποσού των 5,5 δισ. δολαρίων και υποχρεώθηκε από την Κομισιόν να την πουλήσει έναντι 2,75 δισ. ευρώ (ούτε καν 3 δισ. δολάρια)! Στη συμφωνία περιλαμβάνεται και η αποπληρωμή ενός χρέους μειωμένης εξασφάλισης ύψους 910 εκατ. Δολαρίων της Finansbank προς την Εθνική.

Η ουσία όμως είναι ότι οι δραστηριότητες της Εθνικής στην Τουρκία μέσω της Finansbank συνιστούσαν το 72%(!) των εργασιών του Ομίλου της Εθνικής στο εξωτερικό. Στην Τουρκία, δηλαδή, η Εθνική είχε χορηγήσει δάνεια περίπου 17 δισ. ευρώ, ενώ σε ολόκληρα τα υπόλοιπα Βαλκάνια, όπου η Εθνική έχει πάνω από 500 καταστήματα, έχει χορηγήσει δάνεια μόνο 6 δισ.

Με τεράστια ζημία, δηλαδή, η Εθνική Τράπεζα εγκαταλείπει μία πολύ δυναμική αγορά, όπως η τουρκική, λόγω του εκβιασμού της Κομισιόν. Υποκριτικά η Κομισιόν επέμεινε στην πώληση της Finansbank, ισχυριζόμενη ότι, επειδή η Εθνική πήρε για τρίτη φορά από το Δημόσιο για να σωθεί, πρέπει δήθεν να διασφαλιστούν τα λεφτά των φορολογουμένων, γι’ αυτό «έβαλε μέσα» την Εθνική περίπου 2 δισ. ευρώ! Είδατε η Κομισιόν και η ΕΕ πως μας σκέφτονται;

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Με αγγελία στον Economist πωλούνται ακίνητα του Δημοσίου στο εξωτερικό!

Τρία ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου σε Ρώμη, Πρετόρια και Λιουμπλιάνα βγάζει στο "σφυρί" το ΤΑΙΠΕΔ. Και για να βρει αγοραστές έβαλε αγγελία στον Economist.

Το ένα από τα κτίρια βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ρομάνια και Σαρδένα στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, 300 μέτρα από τους κήπους Βίλα Μποργκέζε και πολύ κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της ιταλικής πρωτεύουσας και σε σταθμό του Μετρό. Διαθέτει ισόγειο, πέντε ορόφους, υπόγειο, σοφίτα, ταράτσα 1.600 τετραγωνικών. Μέχρι το 2007 λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο.

Το δεύτερο κτίριο βρίσκεται στη Λιουμπλιάνα, στην οδό Βεσελόνα της πρωτεύουσας της Σλοβενίας. Προστατεύεται από τους κανονισμούς πολιτιστικής κληρονομιάς και βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες περιοχές της πόλης. Βρίσκεται κοντά στις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Αυστρίας, σε κυβερνητικά κτίρια και το διάσημο πάρκο Τίβολι. Είναι διώροφο, με υπόγειο και σοφίτα. Είναι 1.215 τετραγωνικά και δυο ανεξάρτητα πάρκινγκ, 20 και 15 τετραγωνικών αντίστοιχα.

Το τρίτο κτίριο βρίσκεται στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής, στην οδό Στάντζα Μποπάπα. Βρίσκεται στην περιοχή Χέιτφιλντ, στην πιο κεντρική λεωφόρο της Πρετόρια, κοντά στο κτίριο της Ένωσης. Το κτιριακό συγκρότημα (1.766 τετραγωνικών) περιλαμβάνει ένα διώροφο κτίριο, συνολικού εμβαδού 350 τετραγωνικών και ένα βοηθητικό κτίσμα 50 τετραγωνικών.

epamhellas

ΝΔ: Αρχηγό για την ελίτ η αρχηγό (εν δυνάμει πρωθυπουργό) για τον λαό;

Η Νέα Δημοκρατία εκλέγει σήμερα το νέο αρχηγό της. Με βάση την κοινοβουλευτική τάξη, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ θα είναι ταυτόχρονα και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της χώρας, ενώ με βάση τους ισχύοντες πολιτικούς συσχετισμούς μάλλον θα είναι και ο εν δυνάμει πρωθυπουργός. 

του Νίκου Νικολόπουλου*

Υπό αυτό το πρίσμα, οι εκλογές στη ΝΔ αποτελούν ένα πολιτικό γεγονός μεγάλης σημασίας που ξεφεύγει από τα όρια του κόμματος και αφορά την ευρύτερη πολιτική ζωή του τόπου και την δημοκρατία μας, της οποίας εξάλλου τα κόμματα αποτελούν αναγκαίες «βαθμίδες».

Κατά τη διάρκεια της μακράς και δύσκολης προεκλογικής περιόδου που διήνυσε το κόμμα της ΝΔ όλοι είχαν την ευκαιρία να αντιληφθούν, όχι απλά τις τάσεις που έτσι κι αλλιώς πάντοτε υπήρχαν, αλλά τα… έντονα ρήγματα που γεννήθηκαν στη ΝΔ λόγω της γονιδιακής μετάλλαξης που επιχειρήθηκε τα τελευταία χρόνια και της πολιτικής μεταστροφής της παράταξης που ίδρυσε ο αείμνηστος Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής και η οποία την οδήγησε σε αποξένωση από τα πλατιά λαϊκά στρώματα στα οποία πάντα απευθυνόταν.

Και είναι αλήθεια ότι μέχρι σήμερα, η ΝΔ δεν έχει προχωρήσει με γενναιότητα στην αυτοκάθαρση και την αυτό-αναγέννησή της, πλησιάζοντας εκ νέου τους πολίτες και την κοινωνία. Ίσως αυτά να γίνουν μετά τη σημερινή μέρα, ίσως και όχι. Κανένας δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά για τη δύναμη εσωτερική ανανέωσης που έχει ακόμα η ΝΔ…

Η θέση μου αυτή τη στιγμή είναι αρκετά λεπτή, ωστόσο ως άνθρωπος που γεννήθηκα, ανδρώθηκα και υπηρέτησα σχεδόν σε όλη μου τη ζωή την φιλελεύθερη παράταξη και μέχρι σήμερα υπηρετώ τις παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και ως πολιτικός που έμαθα να εκφράζομαι ελεύθερα και ανοικτά, πιστεύω ότι η σημερινή μέρα στη ΝΔ θα κρίνει εν πολλοίς και το ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα της.

Σήμερα, η ΝΔ θα αποφασίσει εάν θέλει να πλησιάσει πάλι τα λαϊκά στρώματα ή να μείνει προσκολλημένη στις ελίτ που υπηρέτησε ως γνήσια μνημονιακή δύναμη τα τελευταία χρόνια.

Όσοι τάσσονται υπέρ των ελίτ, συνήθως μιλάνε για «ρεαλισμό» και για «μονόδρομους». Είναι αυτοί που λένε ότι δεν μετανιώνουν για ο,τιδήποτε έκαναν κατ’ εντολή της τρόικας, των ντόπιων και ξένων μεγαλοσυμφερόντων, κι αυτοί που δεν παραδέχονται ούτε καν πως εξαναγκάστηκαν να κάνουν πολλά αντίθετα με τη συνείδηση και την ιδεολογία τους.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν κάποιοι που παραδέχονται λάθη και σφάλματα, που αναγνωρίζουν ότι λειτούργησαν ως υπουργοί ή κυβερνητικά στελέχη με το πιστόλι στο κρόταφο ή που παραδέχονται πλέον ότι μπορεί και να μην είχαν το τσαγανό να πουν και μερικά «όχι» σε κάποιες κρίσιμες στιγμές. Ακόμα και ότι αναγνωρίζουν λάθη, ότι μετανιώνουν για κάποια πράγματα, ακόμα και ότι τώρα, έστω εκ των υστέρων, παραδέχονται ότι λειτούργησαν εις βάρος του «DNA» της πραγματικής ΝΔ, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, τους ανεβάζει.

Σε μια πρωτόγνωρη εποχή, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι αλάθητος. Ας είναι τουλάχιστον συνειδητοποιημένος!

Σήμερα λοιπόν, από την μία πλευρά βρίσκεται ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και μεταξύ των δύο θα επιλέξουν όσοι προσέλθουν στις κάλπες. Ποιο μπορεί να είναι το πιο σημαντικό κριτήριο; Kατά την άποψή μου, η διορατικότητα του (υποψηφίου) ηγέτη. Γιατί, κακά τα ψέματα, ηγέτης χωρίς διορατικότητα δεν είναι ηγέτης.

Επίσης, η σημερινή κάλπη θα δείξει εάν στη ΝΔ παραμένει ισχυρό το «καραμανλικό γονιδίωμα» ή εάν η μετάλλαξη που επιχείρησε ο Σαμαράς άφησε σοβαρές «παθήσεις». Θα δείξει εάν θα υπερισχύσουν οι (νέο)ταξικές τάσεις και αντιλήψεις ή εάν η ΝΔ μπορεί να θυμίσει και πάλι κάτι από το λαϊκό και πιο αγνό «χθες». Νομίζω ότι έχουν γίνει σαφείς οι ιδεολογικές διαφορές Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη. Έχουν φανεί άλλωστε στον δημόσιο λόγο τους, αλλά και στη Βουλή.

Οι δυο υποψήφιοι απευθύνονται σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, όπως άλλωστε έδειξαν και τα στοιχεία του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών, με τον κ. Μεϊμαράκη να υπερτερεί στις πιο λαϊκές, μικροαστικές και αγροτικές περιοχές, εν αντιθέσει με τον κ. Μητσοτάκη που πήγε καλά στις καθαρά αστικές περιοχές.

Ο κ. Μεϊμαράκης, και ως ιστορικό στέλεχος, μιλά στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της παράταξης και εισέρχεται στην σημερινή μάχη με τη δύναμη ενός σαφούς προβαδίσματος 11,3 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρεται στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης, μάλλον φροντίζει να προτάσσει διαρκώς θέσεις και απόψεις που τον φέρνουν αντιμέτωπο με την λαϊκή δεξιά και την «καραμανλική» κεντροδεξιά πλευρά. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο που σε Ευρώπη και Αμερική βλέπουμε δημοσιεύματα υπέρ του κ. Μητσοτάκη…

Καλή ψήφο σε όλους και καλή δύναμη!

Ας θυμούνται πάντως οι πιο «μπαρουτοκαπνισμένοι» Νεοδημοκράτες ποια ήταν η Νέα Δημοκρατία και ποια θα ήθελαν να ξαναγίνει. Και ας το πουν και στους νεότερους.

Ότι αυτή η παράταξη, κάποτε δεν ήταν κόμμα των λίγων αλλά των πολλών. Ήταν κόμμα των μεροκαματιάρηδων νοικοκυραίων που με περηφάνια μοχθούσαν για το μέλλον των παιδιών τους. Ήταν το κόμμα των δύσκολων αληθειών και των μεγάλων αποφάσεων. Το κόμμα που έστεκε στο πλευρό της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας κόντρα στα μονοπώλια και το κόμμα που έβαζε την ελληνικότητα πάνω από κάθε νεοταξίτικη πολυεθνικότητα. Η ΝΔ ήταν το κόμμα που σήκωνε τη γαλανόλευκη με τον σταυρό ψηλά και δεν διακατεχόταν από κανενός είδους σύνδρομα επίπλαστων νεοτερισμών, γνωρίζοντας πως «το κλασικό είναι τελικά διαχρονικό»…

*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαϊας και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος
redpeppernews.gr