ΙΜΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ: Από το 1996 έως το 2016 - Μια αναδρομή από τον Κ. Φράγκο

Όταν μια μέρα βγούμε απ' αυτή την άθλια περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, με τους τσαρλατάνους πολιτικούς που καταστρέφουν την ζωή μας ανέμελα, δεν θα τους κατηγορήσουμε μόνο για την εγκατάλειψη της Άμυνας και την οικονομική μας εξαθλίωση, απλά γιατί, κυρίως, μας αποξένωσαν από τις ανθρώπινες ιδιότητες μας και μας στρίμωξαν σε ένα σύστημα που αξία έχουν τα λεφτά και η απάτη. 


 Γράφει ο Κωνσταντίνος Φράγκος Υποστράτηγος ε.α.
Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά

Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν τα ιστορικά προβλήματα. Ίσως να καταρρεύσουν ακόμη και στην περίπτωση που βρεθούν στην ανάγκη να διεξάγουν πόλεμο. - Θεωρία Πολέμου 10-404-95 Π. Κονδύλης
Το παραπάνω σχόλιο του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου, υπήρξε συγκλονιστικά προφητικό. Επαληθεύτηκε μετά από ένα χρόνο! Αυτές οι μετριότητες κλπ που περιγράφονται είναι, ακριβώς μία ρεαλιστική εικόνα αυτών των νάνων Ηγετών, που αντιμετώπισαν την κρίση Ύμιας. Κατέρρευσαν, κυριολεκτικά, όταν βρέθηκαν στην ανάγκη όχι ν' αντιμετωπίσουν ένα πόλεμο αλλά μία απλή κρίση οπότε μας οδήγησαν σε έναν εξευτελισμό που κανένα απ' αυτούς δεν προβλημάτισε. 

Ουδείς εξ αυτών τιμωρήθηκε και το χειρότερο, συνέχισαν, απτόητοι, ανεύθυνοι, ασυνείδητοι και υποκλινόμενοι να κυβερνούν και να καταστρέφουν τη Χώρα. Ένιοι δε εξ αυτών να την κατακλέπτουν.

Μια μικρή αναδρομή
Μη παιδί (δίδεις) μάχαιραν και πλούτον
μηδέ ανδρί και γυναικί απαίδευτον, δύναμιν
Πλούταρχος
ΕΝΑΣ, ΜΕ ΑΚΡΑΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, αν έβλεπε το τι επακολούθησε από τον Ιανουάριο του 1996, θα ισχυριζόταν ότι το φιάσκο της Ύμιας σκηνοθετήθηκε για να γίνει η εφόρμηση, η εισβολή των τρωκτικών κατά της Άμυνας και του Δημόσιου Ταμείου που οδήγησαν τη Χώρα στην σημερινή κατάντια. Και στη μετέπειτα, απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Ας δούμε όμως τις λεπτομέρειες της εθνικής αυτής καταισχύνης:

1993: Επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ο επανεκλεγής Πρωθυπουργός, αείμνηστος Α. Παπανδρέου, αδυνατεί να κυβερνήσει λόγω ασθενείας και η Εξουσία διαχειρίζεται πλήρως από μία ομάδα κενοδόξων δελφίνων καθώς και από ένα εσμό καφετζούδων, αεροσυνοδών, ξεματιαστριών, υπόπτων υπό την φιλόδοξο και ανερμάτιστη Πρωθυπουργική σύζυγο κ. Μιμή Λιάνη – Παπανδρέου.
Υπουργός Εξωτερικών κ. Κάρολος Παπούλιας.
Υπουργός Άμυνας κ. Γερ. Αρσένης.
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (+) Γ. Κατσιφάρας.

Αναφέρω αυτούς τους τρεις γιατί ήσαν, κατ’ εξοχήν, αρμόδιοι αντιμετώπισης του συμβάντος, ήσσονος σημασίας, στην βραχονησίδα Ύμια δηλαδή της προσάραξης ενός τουρκικού φορτηγού την 26-12-65. Από 25-1-96 Πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο κ. Κ. Σημίτης, ΥΠΕΞ ο κ. Θ. Πάγκαλος. Ο κ. Γ. Αρσένης παραμένει ως ΥΕΘΑ.

Η εικόνα του Υπουργείου Άμυνας αρχές 1996

ΥΕΘΑ: Ο κ. Γ. Αρσένης του οποίου η θητεία στο ΥΠ.ΟΙΚ. υπήρξε καταστροφική υπέστη, εξευτελισθείς πλήρως, τις πρώτες ημέρες ανάληψης των καθηκόντων του ηχηρό ράπτισμα από μικροπραξικόπημα πασοκογενών Αξιωματικών που απεσιωπήθη, με συγκατάθεση της ΝΔ. Υποψήφιος διάδοχος του Α.Π. υποστηριζόμενος από την φατρία Λιάνη.

Στρατ. Ηγεσία: Ανακληθέντες απόστρατοι.

Ήταν εμφανής και κατάδηλη η περίοδος νοσηρότητας που διήνυε η Χώρα εκείνης της εποχής που ταχέως εξελίχθηκε σε πλήρη παρακμή, ορατή και αισθητή εντός και εκτός.
Η οσμή της σήψης έφθανε στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στο ΝΑΤΟ, στην Τουρκία. Ουδέποτε στην πρόσφατη ιστορία της η Ελλάδα βρισκόταν σε τέτοιο τραγικό επίπεδο ακυβερνησίας και φαυλότητας, θα λέγαμε, αν δεν βλέπαμε παρόμοιες αθλιότητες αργότερα.

Έχουμε, λοιπόν, αρχικά (24-12-95) έναν Πρωθυπουργό εντελώς ανίκανο να διοικεί, έναν Υπουργό Άμυνας ανεπαρκή, μία στρατιωτική Ηγεσία επιλεγμένη με κομματικά και νεποτικά, κριτήρια και επομένως αμφιλεγόμενη, με την οποία ουδεμία συνεργασία είχε ο κ. Υπουργός.
Το όργιο κρίσεων – τοποθετήσεων, που ξεπέρασαν κατά πολύ τα προηγηθέντα της ΝΔ, προκάλεσαν πτώση στο φρόνημα και την μαχητικότητα των στελεχών που ήσαν μακράν του παραδεκτού επιπέδου.

Τα γεγονότα

Είναι γνωστά. Η κρίση γεννήθηκε την 26/12/95, πρωθυπουργευούσης της κ. Λιάνη, όταν το Τουρκικό φορτηγό ΦΙΓΚΕΝ ΑΚΑΤ προσάραξε (ή το «προσάραξαν») στην Ύμια. Ουδείς έδωσε σημασία στο μάλλον σύνηθες στα ναυτικά χρονικά επεισόδιο. Έπρεπε, πάραυτα, να ακολουθήσουν οι διαδικασίες του Διεθνούς Ναυτικού Δικαίου: Αποκόλληση από ελληνικό ρυμουλκό, καταβολή της αμοιβής ή κατάσχεση. Αρμοδιότητα (αρχική): ΥΠΕΞ, ΥΠΕΝ. Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Οι βραχονησίδες ήσαν αναμφισβήτητα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ (Σύνορα καθορισμένα από το 1932 με ΙταλοΤουρκική Συνθήκη. Τα Ιταλικά δικαιώματα περιήλθαν στο διάδοχο Κράτος – ΕΛΛΑΣ – με την συνθήκη παραχώρησης 10-2-47) ΟΥΔΕΠΟΤΕ, ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, ΕΙΧΑΝ αναφερθεί από Τουρκικής πλευράς θεωρίες περί γκρίζων ζωνών.

Η Ύμια έχει για το Ελληνικό αμυντικό πρόβλημα καταλυτική σημασία γιατί απ’ εκεί, εντέχνως, άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των Τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο. Το βλέπουμε σήμερα σαφώς με την κατάργηση των θαλάσσιων συνόρων, τις γκρίζες ζώνες, τις οσημέραι αυξανόμενες απειλές, την ημετέρα ενδοτικότητα κ.λπ. κ.λπ.

Η Ύμια δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Είχε σχεδιασθεί και τα επεισόδια εξελίχθησαν βάσει επιτελικού σχεδίου.
Ο τότε ΥΦΕΘΑ κ. Κουρής, πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, γράφει στο βιβλίο του Ελλάδα-Τουρκία (σελ. 436): «Η Κυβέρνηση δεν είχε την απαιτούμενη ψυχική συνοχή... Δεν υπήρχε σοβαρός πολιτικός έλεγχος και συντονισμός της κρίσης από τα πρώτα στάδια της...».

Το ΥΕΘΑ ενημερώθηκε στις 10/01/96 και, όπως λέγεται ουδεμία σύσκε­ψη συγκάλεσε ο κ. Αρσένης, δεν προβληματίσθηκε. Το ίδιο έκανε και το ΥΠΕΞ που είχε άμεση γνώση των γεγονότων.

Στα ντοκουμέντα αυτά θα προσθέσουμε τα όσα, αείμνηστος πρώην ΥΕΘΑ Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, αναφέρει στο βιβλίο του Κρίσιμα Χρόνια (σελ. 416):
«Η Ελλάδα ήταν (Ιαν. 1996) για μακρύ χρονικό διάστημα χωρίς Πρωθυ­πουργό. Το τουρκικό κατεστημένο, θέλοντας να εκτονώσει την εσωτερι­κή πολιτική του κρίση, σχεδίασε την ενέργεια, εκμεταλλευόμενο την κα­τάσταση που υπήρχε στη Ελλάδα. Η ενέργεια έγινε βάσει σχεδίου. (Σ.Σ. των Τούρκων μόνο;)

Ουδείς συντονισμός υπήρξε μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας!». Κανένας δεν ενδιαφέρονταν για το θέμα. Όλοι είχαν στραφεί στη διαδοχή του Μεγάλου Ασθενούς. Εμάχοντο για τον θώκο! Η διάδοχος Κυβέρνηση Σημίτη βρέθηκε προ μιας επικείμενης σύγκρουσης την οποία Πρωθυπουργός, ΥΠΕΞ (Πάγκαλος), ΥΕΘΑ (Αρσένης), Στρ. Ηγεσία ήταν ανίκανοι ν’ αντιμετωπίσουν. Πανικός, καμμία συνεργασία, ένας γελοίος συρφετός.

Οι λοιπές λεπτομέρειες είναι γνωστές. Η ασθενής και παντελώς ανεπαρκής Κυβέρνηση δέχθηκε την, επιβληθείσα λύση. Χολμπρουγκ.

Αμέσως μετά το φιάσκο ο κ. Σημίτης παρουσιάζεται στη Βουλή πελιδνός, χλωμός και τρέμων δηλώνοντας ότι διαπιστώθηκε "έλλειμμα δυνάμεως" . Ταυτόχρονα ευχαρίστησε τους Αμερικάνους για την σωτήρια επέμβαση τους!

Το έλλειμμα δυνάμεως σήμαινε μεγάλη ευθύνη όχι μόνο της προηγούμενης Κυβέρνησης αλλά ιδιαίτερα του Υπουργείου Άμυνας.

Ο νέος Πρωθυπουργός όφειλε ν' αντικαταστήσει πάραυτα τον κ. Αρσένη (του οποίου το ποιόν και τις δυνατότητες γνώριζε άριστα) και την Στρατιωτική Ηγεσία. Παράλληλα, να συγκροτήσει Εξεταστική Επιτροπή για έρευνα της ευθύνης της Μιμικοκυβέρνησης που παρ' ολίγο να οδηγήσει τη Χώρα σε Αρμαγεδδώνα.

Ο "μεγαλοπρεπής" κ. Αρσένης έμεινε στον θώκο του για να "ολοκληρώσει" το έργο του όπως δήλωνε υπερήφανος. Πέρασαν πολλά χρόνια (2015) για να δηλώσει στη δίκη Τσοχατζόπουλου ο κ. Κ. Σημίτης ότι " Οι χειρισμοί του Αρσένη στο ΥΕΘΑ δεν ήταν ικανοποιητικοί". Τώρα το ανεκάλυψε ο υπεύθυνος Ηγέτης.

Η δεύτερη δόση

Ένας Λαός που εκλέγει διεφθαρμένους και απάτριδες, ανίκανους και απατεώνες δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους. G. Orwell
Το "ευχαριστώ" Σημίτη στους Αμερικάνους δεν σταμάτησε εκεί. Ολοκληρώθηκε με την υπογραφή της κατάπτυστης και προδοτικής Συμφωνίας της Μαδρίτης (1998) όταν υπό την μπαγκέτα της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ κ. Όλμπράιτ οι κ. Σημίτης Πάγκαλος υπέγραψαν, με τεμενάδες και κυβιστήσεις, έγγραφο που τους πάσαραν οι κ. Ντεμιρέλ και Γιλμάζ σύμφωνα με το οποίο η ταπεινωμένη Ελλάδα ανεγνώριζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Ουδείς διαμαρτυρήθηκε, τότε. Ούτε η ΝΔ. Λαός "μουνούχων" όπως λέει ο αθάνατος Βάρναλης.

Και μετά;

Κανένας δεν είναι περισσότερο ακίνδυνος απ' εκείνον που η φιλοδοξία του είναι να γεμίζει την κοιλιά του. (Γάλβας, Ρωμαίος Αυτοκράτωρ)
Ο κ. Σημίτης περιώνυμος πλέον Πρωθυπουργός έτρεμε τον παντοδύναμο στο κόμμα κ. Άκη Τσοχατζόπουλο, το μεγάλο φαβορί για την διαδοχή από τον οποίο "υφήρπασε", σχεδόν, τον θώκο λόγω της παρασκηνιακής συμφωνίας, με το αζημίωτο, με τον Κ. Λαλιώτη και Γ. Παπανδρέου. 

Έσπευσε λοιπόν ο κ. Σημίτης, ακολουθών το δόγμα Γάλβα, να διορίσει τον κ. Α.Τ. ως ΥΕΘΑ, καίτοι γνώριζε, πολύ καλά, το ταπεραμέντο του. 

Για το μεγάλο φαγοπότι των εξοπλισμών της 8ετίας Σημίτη (Άκης - Γιάννος) θα σιωπήσω. Ακολούθησε η εποχή της συγκάλυψης, του κουκουλώματος, Καραμανλή - Μεϊμαράκη, Γιωργάκη - Βενιζέλου.

Ο κ. Σημίτης γνώριζε τα πάντα και σύντομα υπετάγη πλήρως στους Βαρώνους του Κόμματος και του οικονομικοδημοσιογραφικού κατεστημένου. 

Η Χώρα συνέχιζε τον κατήφορο, τον δρόμο προς την πτώχευση και τελικά παρέδωσε την εθνική Κυριαρχία στους δανειστές. Ουδείς, πάλι, διώχθηκε. Μας κυβερνούν οι ίδιοι, οι καταστροφείς.

Ο κ. Α. Παπαχελάς γράφει (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/09/11) "… Ανθρωπάρια, πολύ μικρά ανθρωπάρια βρέθηκαν σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης. Μηδέποτε εργασθέντες βρέθηκαν σε Υπουργικές θέσεις..".

Σήμερα;

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Πότε οι ΕΔ ήσαν ισχυρότερες; Το 1996, το 2010, σήμερα; Το επίπεδο της αποτροπής είναι ικανοποιητικό; Το φρόνημα των στελεχών, που τους πετσόκοψαν τις απολαβές; Ενδιαφέρεται να το ανιχνεύσει κάποιος; Τι γίνεται με την διαθεσιμότητα των μέσων; Πόσα F-16, Mirage ίπτανται; Πόσα χρυσοπληρωμένα ελικόπτερα CHINOOK, NH-90, APACHE είναι διαθέσιμα; Φρεγάτες, υποβρύχια;, Τα Πυρομαχικά είναι επαρκή; Οι πολιτικοί ανησυχούν ή αγρόν αγοράζουν;

Όταν μια μέρα βγούμε απ' αυτή την άθλια περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, με τους τσαρλατάνους πολιτικούς που καταστρέφουν την ζωή μας ανέμελα, δεν θα τους κατηγορήσουμε μόνο για την εγκατάλειψη της Άμυνας και την οικονομική μας εξαθλίωση, απλά γιατί, κυρίως, μας αποξένωσαν από τις ανθρώπινες ιδιότητες μας και μας στρίμωξαν σε ένα σύστημα που αξία έχουν τα λεφτά και η απάτη.

Κλείνω με δύο σοφίες, διαπιστώσεις δύο διακεκριμένων πολιτών.
Ελλάς: Η Χώρα με Αρχηγούς κομμάτων που κανένας ευφυής πολίτης δεν θα τους εμπιστεύονταν τη διαχείριση ενός περιπτέρου (Χ. Γιανναράς - Καθ. 17-01-16).
Οι Έλληνες, όπως αντιμετωπίζουμε σήμερα την άμυνά μας βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας (+) Π. Κονδύλης (Θεωρία Πολέμου).

πηγή: http://www.onalert.gr/

Οι 8 τομείς - δραστηριότητες, που χρηματοδοτούνται από ΕΣΠΑ

Οκτώ θα είναι οι βασικοί τομείς και δραστηριότητες που θα χρηματοδοτηθούν με τα νέα κονδύλια του ΕΣΠΑ της περιόδου 2014-2020 σύμφωνα με την παρουσίαση που έκαναν την Παρασκευή ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Αλέξης Χαρίτσης και ο Γενικός Γραμματέας Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων, Λόης Λαμπριανίδης και ανέπτυξαν τα χαρακτηριστικά του νέου αναπτυξιακού νόμου. 



Ο νέος αναπτυξιακός "κατατίθεται στη Βουλή" εδώ και έξι μήνες - έτσι έλεγαν οι υπουργοί - αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει κατατεθεί και ήδη βρισκόμαστε στο Φεβρουάριο του 2016.
Οι  8 βασικές οί τομείς Τομείς και δραστηριότητες κατά προτεραιότητα ενίσχυσης (ΕΣΠΑ):

1. Υλικά-κατασκευές (σύνθετα δομικά στοιχεία κτηρίων. πλωτές κατασκευές. οργανικές επικαλύψεις. έξυπνα επιχρίσματα. πράσινα υλικά. κατεργασίες laser. κλπ).

2. Υγεία-Φάρμακο ( ανταγωνιστικά φαρμακευτικά και τεχνολογίες. ανταγωνιστικές εφαρμογές και υπηρεσίες. υπηρεσίες τηλεϊατρικής. ιατρικός τουρισμός κλπ).

3. Ενέργεια (προϊόντα και υπηρεσίες εξοικονόμησης. Έξυπνα Δίκτυα και Αποθήκευση Ενέργειας. κλπ).

4. Μεταφορές & Εφοδιαστική Αλυσίδα (νέες τεχνολογίες μεταφορών. διατροπικές μεταφορές. αειφόρες αστικές μεταφορές. ηλεκτρονική ροή πληροφοριών. εφαρμογές έξυπνων πόλεων κλπ).

5. Περιβάλλον και Βιώσιμη Ανάπτυξη (σύγχρονες δραστηριότητες ανακύκλωσης. ανάκτηση υλικών. διαχείριση βιοαποβλήτων και βιομηχανικών αποβλήτων. αντιρρυπαντική προστασία. κλπ).

6. Τουρισμός-Πολιτισμός- Δημιουργική Βιομηχανία  (εφαρμογές σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.  λογισμικά ψυχαγωγίας και πολιτισμού. κλπ) και

7. ΤΠΕ-Τεχνολογία Πληροφοριών και Επικοινωνίας (διαχείριση περιεχομένου πληροφοριών. τεχνολογίες αρχιτεκτονικών για διαδίκτυο. μικροηλεκτρονική-νανο-μικροηλεκτρονική. ενσωματωμένα συστήματα κλπ).

8. Αγροδιατροφή (τρόφιμα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. α’ύλες υψηλής ποιότητας  για τη μεταποίηση. κλπ).

Το Ιράν και το στοίχημα του πολιτικού Ισλάμ στον 21ο αιώνα

Η σημερινή θέση του Ιράν διαμορφώνεται από δύο βασικές παραμέτρους. Η μία είναι χωρίς αμφιβολία η άρση των κυρώσεων που είχε επιβάλλει η Δύση ως απόρροια της συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Η άλλη είναι η έκβαση της περιφερειακής σύγκρουσης στην οποία έχει μετατραπεί ο συριακός εμφύλιος.

  
 του Σωτήρη Ρούσσου *
Τι θα αλλάξει στη χώρα μετά την άρση των κυρώσεων
 
Ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές διεθνούς απομόνωσης και δυτικών πιέσεων, ένα πράγμα δεν μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος: ότι είναι δυνατόν να αγνοήσει το Ιράν χωρίς να πληρώσει ιδιαιτέρως βαρύ τίμημα. Σήμερα η συζήτηση για το συριακό ζήτημα περιστρέφεται γύρω από τη συμπεριφορά κρατών όπως η Ρωσία, η Τουρκία ή ακόμη και η Γαλλία, ενώ φαίνεται να παραγνωρίζει τον κεντρικό ρόλο του Ιράν. Θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε ότι χωρίς κάποιες από τις παραπάνω ή και όλες τις παραπάνω δυνάμεις το συριακό ζήτημα μπορεί να επιλυθεί, χωρίς όμως την Τεχεράνη (και βεβαίως τη Ριάντ και την Ουάσιγκτον) δεν μπορεί.

Ο ιρανικός στρατηγικός άξονας

Ήδη από τη δεκαετία του 1970, και ιδίως από τη δεκαετία του 1980 και πέρα, η ιρανική επιρροή έχει αποκτήσει γερά θεμέλια στη Συρία και το Λίβανο εκμεταλλευόμενη την παρουσία της αλαουϊτικής και της σιιτικής κοινότητας αντίστοιχα. Η επιρροή αυτή υπερβαίνει σε βάθος και έκταση την επιρροή κάθε άλλου κράτους σε αυτήν την περιοχή, ιδιαίτερα μάλιστα αν υπολογίσει κανείς τη στενή σχέση με το ελεγχόμενο από τους σιίτες Ιράκ. Θα ήταν επίσης λάθος η επιρροή αυτή να αποδοθεί απλά και μόνο στο κοινό σιιτικό δόγμα, αφού εδράζεται σε ένα πυκνό πλέγμα ιδεολογικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων. Οι σχέσεις αυτές είναι σημαντικές για τη διατήρηση της κεντρικής, ηγετικής θέσης του Ιράν στην περιοχή. Η συμμαχία της Τεχεράνης με το συριακό ασαντικό καθεστώς και τη Χεζμπολά στο Λίβανο της προσφέρει ένα στρατηγικό άξονα, που ξεκινά από τη Μεσοποταμία και φτάνει στις ακτές του Μεσογείου. Η διατήρηση αυτού του άξονα αποτελεί ζωτικής σημασίας ζήτημα για το Ιράν, ενώ η κατά καιρούς επιρροή και ενίσχυση σε σιιτικές κοινότητες στο Μπαχρέιν, την Υεμένη ή τη Σαουδική Αραβική είναι ad hoc και εργαλειακή, λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης για άλλα ζητήματα.

Αλλαγή δεδομένων μετά τη συμφωνία με τη Δύση

Η σημερινή θέση του Ιράν διαμορφώνεται από δύο βασικές παραμέτρους. Η μία είναι χωρίς αμφιβολία η άρση των κυρώσεων που είχε επιβάλλει η Δύση ως απόρροια της συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Η άλλη είναι η έκβαση της περιφερειακής σύγκρουσης στην οποία έχει μετατραπεί ο συριακός εμφύλιος. Τα αποτελέσματα από την άρση των κυρώσεων δεν θα γίνουν άμεσα αντιληπτά: θα χρειαστούν μήνες για να αποδώσουν τους πρώτους καρπούς. Το Ιράν έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την προσφορά πετρελαίου κατά 500.000 βαρέλια την ημέρα για τους επόμενους τρεις μήνες μόνο από τα αποθέματά του, χωρίς δηλαδή να αυξήσει την παραγωγή του ούτε κατά ένα βαρέλι.

Η συγκυρία όμως δεν είναι ευνοϊκή. Η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει γύρω στα 28 δολάρια/βαρέλι και αναμένεται να παραμείνει χαμηλή, πράγμα που μειώνει τις προσδοκίες για υψηλό εισόδημα για την ιρανική πετρελαϊκή βιομηχανία. Η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η οποία συμπαρασύρει και αυτήν του φυσικού αερίου, είναι επακόλουθο και της ανάσχεσης της παγκόσμιας οικονομίας, και κυρίως της κινεζικής – της οποίας ο ρυθμός ανάπτυξης βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο εδώ και δεκαετίες. Την ίδια στιγμή ο ΟΠΕΚ, δηλαδή ουσιαστικά οι χώρες του Κόλπου, δεν επιθυμούν τη μείωση της παραγωγής τους επειδή κάτι τέτοιο θα σταθεροποιούσε ή και θα αύξαινε την τιμή του πετρελαίου, δίνοντας περισσότερο εισόδημα στον πιο απειλητικό εχθρό τους, την Τεχεράνη. Πάντως το γεγονός ότι το εισόδημα από την ενέργεια δεν θα είναι εξαιρετικό υψηλό ίσως οδηγήσει σε μεγαλύτερη διαφοροποίηση την ανάπτυξη της ιρανικής οικονομίας, μειώνοντας τη διαφθορά και την κοινωνική στασιμότητα που χαρακτηρίζει τα κράτη-εισοδηματίες.

Οι ξένες επενδύσεις θα ασκήσουν πίεση

Το Ιράν βεβαίως έχει ήδη γίνει κέντρο του ενδιαφέροντος για επενδύσεις όχι μόνο στον τομέα της ενέργειας αλλά και της βιομηχανίας, των τηλεπικοινωνιών και της εξόρυξης μεταλλευμάτων. Μια χώρα με πολύ μεγάλο και γοργά αυξανόμενο, νέο σε ηλικία πληθυσμό αποτελεί από μόνη της δελεαστική αγορά, ενώ ο συνδυασμός ύπαρξης πρώτων υλών, πολυπληθούς και φτηνής εργατικής δύναμης, σχετικά υψηλής εξειδίκευσης του προσωπικού και πολιτικής σταθερότητας είναι πολύ ελκυστικός για τις ξένες επενδύσεις. Η οικονομία του Ιράν είναι αναγκασμένη να αλλάξει για να επιτύχει αυτές τις επενδύσεις και να προσαρμοστεί περισσότερο σε κανόνες της παγκόσμιας αγοράς με λιγότερο έλεγχο του κράτους. Η υποχώρηση των οικονομιών των χωρών BRICS μειώνει τη δυνατότητα του Ιράν να βασίσει την νέα ανάπτυξή του σε διακρατικές συμφωνίες επενδύσεων και το καθιστά περισσότερο εξαρτημένο από τον τρόπο επενδύσεων και τη συμπεριφορά των πολυεθνικών και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, κάνοντας την οικονομία του πιο ευάλωτη στις διαθέσεις της παγκόσμιας αγοράς.

Αυτή η αλλαγή είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει μεσοπρόθεσμα κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις στη χώρα. Θα μειωθεί ο ρόλος των Φρουρών της Επανάστασης και μέρους του ιερατείου, που ελέγχουν μεγάλους τομείς της οικονομίας, είτε αποσπώντας τους μεγάλο μέρος του παραγωγικού δυναμικού της χώρας είτε μετατρέποντας κάποιους από αυτούς σε νέα επιχειρηματική ελίτ (κάτι που συμβαίνει σε κάποιο βαθμό και σήμερα). Την ίδια στιγμή το παραδοσιακό εμπόριο των παζαριών και τα κοινωνικά δίκτυά τους θα δεχθούν πλήγμα από την ενσωμάτωση, ακόμη και μερική, της ιρανικής οικονομίας στην παγκόσμια αγορά. Με άλλα λόγια, τρεις από τους πυλώνες του πολιτικού και κοινωνικού status quo (Φρουροί, ιερατείο, παζάρι) θα δεχθούν σημαντικές πιέσεις για αλλαγές, και αυτό θα συμπαρασύρει βέβαια και το ρόλο της θρησκείας στην πολιτική και την κοινωνία, χωρίς να είναι βέβαιο αν θα οδηγήσουν σε πιο συντηρητική ή πιο εκκοσμικευμένη κατεύθυνση.

Νέες γεωπολιτικές προκλήσεις και αντιφάσεις

Σε αυτήν την περίοδο μετάβασης από μια «πολεμική» οικονομία στην ενσωμάτωση στην παγκόσμια οικονομία, το Ιράν πρέπει να περιφρουρήσει το βασικό στρατηγικό του στήριγμα, δηλαδή τον άξονα με το ασαντικό καθεστώς και τη Χεζμπολά. Θα έλεγε κανείς ότι όλο και περισσότεροι στη Δύση κατανοούν την αναγκαιότητα της έστω μεταβατικής συμμετοχής του Άσαντ στην εξουσία για να αντιμετωπισθεί το «Ισλαμικό Κράτος» και να μην μεταβληθεί η μετα-ασαντική Συρία σε μια νέα Λιβύη. Το Ιράν από την άλλη θα αποδεχόταν ένα μοίρασμα της εξουσίας στη Δαμασκό, αν αυτό μπορούσε να εγγυηθεί την διατήρηση του στρατηγικού άξονα.

Αυτή η κατανόηση θα διευκόλυνε μια συνεννόηση του Ιράν με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους αν δεν προσέκρουε σε δύο από τα βασικά προτάγματα της αμερικανικής πολιτικής στην Μέση Ανατολή. Το ένα είναι η εγγύηση της ασφάλειας του Ισραήλ, όπως την αντιλαμβάνεται το Τελ Αβίβ, και το άλλο η προστασία της ροής των ενεργειακών πόρων από την Αραβική Χερσόνησο και τον Περσικό Κόλπο – με άλλα λόγια η προστασία των μοναρχιών της Σαουδικής Αραβίας και του Κόλπου. Μάλιστα μια ιδιότυπη προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ εναντίον μιας πιθανής ιρανικής ηγεμονίας στην περιοχή θέτει την αμερικανική ηγεσία μπροστά σε κομβικά διλήμματα.

Την ίδια στιγμή, η επανένταξη του Ιράν στην παγκόσμια οικονομία θα το καταστήσει πιθανό σημαντικό ανταγωνιστή της Ρωσίας στον τομέα της ενέργειας και θα ενισχύσει τις σχέσεις του με την Τουρκία, αφού η τελευταία αποτελεί την ευκολότερη οδό διέλευσης του ιρανικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Και ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν ανησυχεί για την εξέλιξη του κουρδικού ζητήματος, μιας και έχει μια σχετικά μεγάλη κουρδική μειονότητα με ιστορία αγώνων αυτοδιάθεσης.
Πριν από περίπου σαράντα χρόνια η ισλαμική επανάσταση άλλαζε άρδην τις πολιτικές και ιδεολογικές συνθήκες, δημιουργούσε νέα κινήματα στη Μέση Ανατολή και έθετε για πρώτη φορά με τόσο εμφατικό και νικηφόρο τρόπο το πολιτικό Ισλάμ στο κέντρο της παγκόσμιας συζήτησης, επηρεάζοντας βαθιά πολλές κοινωνίες και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Η επανένταξη του Ιράν στην παγκόσμια οικονομία αποτελεί πιο αθόρυβα και βέβαια πιο ειρηνικά μια κίνηση ανάλογης σημασίας. Ίσως η έξοδος από την «πολεμική» οργάνωση του κράτους και της κοινωνίας στην παγκόσμια οικονομία και τα πολλαπλά ιδεολογικά και πολιτιστικά ρεύματα να είναι το μεγάλο στοίχημα του πολιτικού Ισλάμ στον 21ο αιώνα.
Δρόμος της Αριστεράς
* O Σωτήρηw Ρούσσος είναι αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, www.cemmis.edu.gr

ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: Συνεχής βελτίωση της Ελλάδας στο θέμα της διαφθοράς!

Η Ελλάδα σημειώνει συνεχή πρόοδο στο ζήτημα της διαφθοράς από το 2012, σημειώνει η Διεθνής Διαφάνεια στην ετήσια έκθεσή της. Παράλληλα, τονίζει ότι οι «καθαρές» στο εσωτερικό σκανδιναβικές χώρες συνδέονται με πολλές υποθέσεις διαφθοράς με τις εταιρείες τους στο εξωτερικό. 

 
Η έκθεση για το 2015 σημειώνει ότι πάνω από 6 δις άνθρωποι στον κόσμο ζουν σε χώρες με σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς.

Με βάση τη γνώμη εμπειρογνωμόνων, ο Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς μετρά τα επίπεδα διαφθοράς στο δημόσιο τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο σε ετήσια βάση.

Η έκθεση επισημαίνει ότι το 68% των χωρών σε όλο τον κόσμο έχουν σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς. Οι μισές από αυτές τις χώρες είναι στους G20.

«Ο Δείκτης Αντίληψης της Διαφθορά 2015 δείχνει σαφώς ότι η διαφθορά εξακολουθεί να αποτελεί υψηλή σε όλο τον κόσμο. Αλλά το 2015 ήταν επίσης μια χρονιά, όπου ο κόσμος βγήκε και πάλι στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για τη διαφθορά. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα προς όσους βρίσκονται στην εξουσία: είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη διαφθοράς», τόνισε ο José Ugaz, επικεφαλής της Διεθνούς Διαφάνειας (Transparency International).

Ελλάδα και Κύπρος

Η έκθεση σημειώνει ότι οι περισσότερες χώρες έχουν σημειώσει βελτίωση στο θέμα της διαφθοράς τα τελευταία χρόνια κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην Ελλάδα, τη Σενεγάλη και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 58η θέση και σημειώνει συνεχή πρόοδο από το 2012.

Η Κύπρος είναι 32η ανάμεσα σε 167 χώρες (αλλά σημειώνει συνεχώς αύξηση στη διαφθορά από το 2012).

Από την άλλη, σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ισπανία, η Λιβύη, η Βραζιλία και η Αυστραλία η διαφθορά έχει επιδεινωθεί. 



«Κύριοι» στο εσωτερικό, «διεφθαρμένοι» στο εξωτερικό

Η έκθεση υπογραμμίζει ότι η Βόρεια Ευρώπη πάει πολύ καλά στον δείκτη διαφθοράς, καθώς Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Νορβηγία και Ολλανδία είναι στις 6 πρώτες χώρες παγκοσμίως με τις καλύτερες επιδόσεις.

Αλλά ο μη διεφθαρμένος δημόσιος τομέας στο εσωτερικό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η χώρα δεν συνδέεται με ζητήματα διαφθοράς στο εξωτερικό.

Η Σουηδία για παράδειγμα, έρχεται τρίτη στο δείκτη, αλλά η σουηδική-φινλανδική εταιρεία TeliaSonera – 37 % ανήκει στο σουηδικό κράτος – αντιμετωπίζει κατηγορίες ότι πλήρωσε εκατομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες για την εξασφάλιση επιχειρήσεων στο Ουζμπεκιστάν, το οποίο είναι στην 153η θέση του δείκτη.

Ωστόσο, η έρευνα επισημαίνει ότι δεν είναι μόνο η Σουηδία σε αυτή την κατάσταση.

«Οι μισές χώρες του ΟΟΣΑ παραβιάζουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους για την πάταξη της δωροδοκίας από τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό», τονίζεται.

Δείτε την έκθεση ΕΔΩ

Σαράντης Μιχαλόπουλος/EurActiv

Για μισό αιώνα θα χρυσοπληρώνουμε τη FRAPORT AG - Προσφυγή φορέων στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.!

Οι 161 θεσμικοί φορείς και συλλογικότητες, της “Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων” σε κοινή ανακοίνωσή τους αναφέρονται στο μεγάλο οικονομικό και αναπτυξιακό σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων. 


Η Fraport για τη συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση, στη τεσσαρακονταετία θα εισπράξει πάνω από 22 δις ευρώ, θα αποδώσει στο κράτος 7,89 δις εκ των οποίων τα δημόσια ταμεία θα κρατήσουν μόνο 4,54 δις ευρώ(!). Μόνο που τώρα, γνωρίζοντας τη Σύμβαση, διαπιστώνουμε ότι η οικονομική ζημία για το Δημόσιο θα είναι πολλαπλάσια. Η FRAPORT AG καθίσταται απόλυτος κυρίαρχος του Τουριστικού Κεφαλαίου της Ελλάδας και απόλυτος ελεγκτής των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γίνεται εργολάβος του Δημοσίου [σελ. 76 § 4.3.3. της Σύμβασης], και ρυθμιστής του εργασιακού καθεστώτος όλων των υπαλλήλων στα Αεροδρόμια. Ακόμα και η σταδιακή κατάργηση της ΥΠΑ είναι στο χέρι της.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

«Όνειδος η Σύμβαση των Αεροδρομίων.
Θα χρυσοπληρώνουμε για μισό αιώνα τη FRAPORT AG»


Το μέγεθος της οικονομικής ζημίας εις βάρος του Δημοσίου αλλά και το δυσοίωνο μέλλον των εργαζομένων στα Αεροδρόμια, φέρνει στο φως η αποκάλυψη της Σύμβασης Παραχώρησης που υπέγραψε η FRAPORT AG με το ελληνικό κράτος και το ΤΑΙΠΕΔ. Η πάγια έως τώρα επιχειρηματολογία μας, μόνο ως επιεικής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μπροστά στα τελικά στοιχεία και τις ρήτρες που εμπεριέχει η Σύμβαση – Σκάνδαλο. Χωρίς σχόλια, παρουσιάζουμε κάποια ενδεικτικά σημεία:

1. Προβλέπονται Αναπροσαρμογές Αμοιβής Παραχώρησης [σελ. 119 § 13.2.4.β] ακόμα και για τις περιπτώσεις εκτέλεσης έργων για την υλοποίηση περιβαλλοντικών όρων που θα βαραίνουν αποκλειστικά το Δημόσιο. Αν το κράτος θα αδυνατεί να πληρώσει τα έξοδα, η FRAPORT AG θα τα αφαιρεί από το μίσθωμα. Το ίδιο προβλέπει και η ρήτρα [σελ. 218 § 30.7] κατά την οποία η FRAPORT AG θα αγοράζει αναβαθμισμένους εξοπλισμούς και εν συνεχεία θα αφαιρεί το κόστος από την οφειλόμενη Εισφορά της.

2. Προβλέπεται η ανταλλαγή χρημάτων με την παράταση της Σύμβασης [σελ. 218 § 30.5]. Αν το κράτος θα χρωστά αποζημιώσεις μεγαλύτερες των 5.000.000 ευρώ, η FRAPORT AG μπορεί να επιλέξει την ανάλογη σε χρήμα παράταση της περιόδου παραχώρησης των Αεροδρομίων.

3. Προβλέπεται για τη FRAPORT AG [σελ. 13-14] η Απαλλασσόμενη Αναχρηματοδότηση, ανοίγοντας παράθυρα για φοροαπαλλαγή στην διακίνηση κεφαλαίων της εταιρείας (πχ πώληση μετοχών ή άλλη τιτλοποίηση, καθημερινά κεφάλαια κίνησης, χρηματοδότηση επικείμενων έργων κλπ.). Επίσης προβλέπεται ότι το Κράτος θα επιτρέπει στη FRAPORT AG να φεσώνει με δάνεια την επένδυσή της στο όνομα περαιτέρω αναβαθμίσεων [σελ. 108 § 9.1.7] με τη συναίνεση του Δημοσίου.

4. Προβλέπονται δεκάδες ρήτρες ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ της FRAPORT AG από το κράτος. Σε περίπτωση [σελ. 15] που κατά τη διάρκεια της σαρανταετούς παραχώρησης, αλλάξει η ελληνική νομοθεσία (πχ αν υιοθετηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας). Σε κάθε περίπτωση κάποιας αλλαγής Περιβαλλοντικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας, αναγκαίων μελετών, εξόδων για εξοπλισμούς, αντιρρυπαντικές τεχνολογίες, μετρήσεις θορύβου κλπ. Τα πάντα θα είναι ευθύνη του Δημοσίου και για όλα αυτά θα μπορεί η FRAPORT AG να ζητάει αποζημιώσεις [σελ. 103 § 8.1.1, σελ. 120 § 13.4.1-2, σελ. 121 § 13.4.3].

5. Αποζημιώσεις προβλέπονται για την εκτέλεση αρχαιολογικών τομών [σελ. 127 § 15.1], για κάθε απεργία της εναερίου κυκλοφορίας που μπορεί να χαρακτηριστεί από τη FRAPORT AG ως «Γεγονός Ευθύνης του Δημοσίου» [σελ. 18]. Αποζημιώσεις προβλέπονται και κάθε φορά που η FRAPORT AG θα επικαλείται μειωμένες επιδόσεις λόγω καθυστέρησης των έργων του Δημοσίου [σελ. 214. § 30.1.2 – 30.1.3 και σελ. 216 § 30.4.1].

6. Προβλέπεται δε [σελ. 85 § 4.9.6] το κράτος και όχι η FRAPORT να αποζημιώνει για θάνατο ή ζημία προσώπου ή περιουσίας, εξαιτίας πράξεως ή παραλήψεως κάποιου μέρους της Σύμβασης. Το κράτος δηλαδή θα αποζημιώνει αδρά, για ό,τι ο παραχωρησιούχος θεωρήσει ως ζημία σε σχέση με τις Συμβάσεις ή ως αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων.

7. Αν η FRAPORT AG [σελ. 98 § 6.4.1] παρουσιάσει έξοδα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ (προσκομίζοντας τιμολόγια) για ζημιές που θα προκύψουν σε οποιοδήποτε από τα μεταβιβασθέντα στοιχεία, τότε το Δημόσιο θα αποζημιώσει τον παραχωρησιούχο για το κόστος της αποκατάστασης. Έτσι το κράτος θα πληρώνει καθ’ όλη τη διάρκεια της σαρανταετίας τις ανακαινίσεις και την αντικατάσταση παλαιών μηχανημάτων (ιμάντων αποσκευών, κλιματιστικών κλπ).

8. Προβλέπεται η ΠΩΛΗΣΗ από τη FRAPORT AG [σελ.80 § 4.5.2.] όσων μεταβιβασθέντων περιουσιακών στοιχείων δεν την εξυπηρετούν (πχ το μισό Ελληνικό Αθλητικό Κέντρο στην Κέρκυρα).

9. Η FRAPORT AG θα απαλλάσσεται από ΕΝΦΙΑ [σελ. 279 § 43.1.9] για τα εκατοντάδες στρέμματα που θα της παραχωρηθούν, την ίδια στιγμή που όλες οι απαλλοτριώσεις εκτάσεων προκειμένου να πιστοποιηθούν τα Αεροδρόμια, θα βαραίνουν αποκλειστικά το κράτος [σελ. 123 – 124]. Θα απαλλάσσεται επίσης από Δημοτικά τέλη και φόρους, από την υποχρέωση δηλαδή πληρωμής για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας [σελ. 92 § 5.2.1.ιβ]. Και όχι μόνο αυτό. Οι κρατικοί χρήστες ΕΜΥ, ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑ, ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ, ΤΕΛΩΝΕΙΟ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ αν υπερβούν σε κατανάλωση ένα ορισμένο επίπεδο αναφοράς για ηλεκτρικό, ΟΤΕ, νερό κλπ, πάλι θα πληρώνουν αποζημίωση στην FRAPORT [σελ. 78 § 4.4.6].

10. Προβλέπονται 3 ΝΕΑ ΤΕΛΗ, Τέλη Φωτισμού, Τέλη Ασφαλείας και Τέλη Επιβατών [σελ. 58]. Δηλαδή δεν φτάνει που η FRAPORT θα παίρνει στο ακέραιο το Σπατόσημο που στη σαρανταετία θα υπερβεί τα 8 δις ευρώ, αλλά θα μετακυλήσει στον επιβάτη και το κόστος υπηρεσιών SECURITY. Επιπλέον προβλέπεται ότι καμία Κρατική ή Αρμόδια Αρχή δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει στη δυνατότητα της Fraport να ορίζει τυχόν Αεροναυτικά Τέλη η ΜΗ (!) Αεροναυτικά Τέλη [σελ. 206 § 28.5].

11. Για το μέλλον των υπαλλήλων της ΥΠΑ η Σύμβαση λέει ρητά [σελ. 92 § 5.2.1.ιγ] ότι δεν είναι υποχρεωμένος ο παραχωρησιούχος να τους κρατήσει. Αντίθετα, το κράτος [σελ. 176 § 24.20.3] θα αποζημιώνει την FRAPORT για τα έξοδα που έκανε αντιμετωπίζοντας δικαστικά τις αξιώσεις των απολυμένων υπαλλήλων της ΥΠΑ. Επιπρόσθετα η Σύμβαση υποχρεώνει το κράτος να διευκολύνει με βίζες και άδειες παραμονής τους εκτός ευρωπαϊκής ένωσης υπαλλήλους που θα προσλάβει η FRAPORT, μετά των οικογενειών τους [σελ. 74 § 4.3.2.ι].

Όπως φαίνεται το οικονομικό και αναπτυξιακό σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων, είναι ακόμα μεγαλύτερο απ’ ό,τι προβλέπαμε. Η Fraport για τη συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση, στη σαρανταετία θα εισπράξει πάνω από 22 δις ευρώ, θα αποδώσει στο κράτος 7,89 δις εκ των οποίων τα δημόσια ταμεία θα κρατήσουν μόνο 4,54 δις ευρώ. Μόνο που τώρα, γνωρίζοντας τη Σύμβαση, διαπιστώνουμε ότι η οικονομική ζημία για το Δημόσιο θα είναι πολλαπλάσια

Η FRAPORT AG καθίσταται απόλυτος κυρίαρχος του Τουριστικού Κεφαλαίου της Ελλάδας και απόλυτος ελεγκτής των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γίνεται εργολάβος του Δημοσίου [σελ. 76 § 4.3.3. της Σύμβασης], και ρυθμιστής του εργασιακού καθεστώτος όλων των υπαλλήλων στα Αεροδρόμια. Ακόμα και η σταδιακή κατάργηση της ΥΠΑ είναι στο χέρι της.

Η “Κοινή Πρωτοβουλία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων” συνεχίζει τον αγώνα της με ακόμα περισσότερη δύναμη. Οι εξελίξεις που ήδη δρομολογούμε, θα ακυρώσουν το ξεπούλημα των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων.

Σωματεία Εργαζομένων της ΥΠΑ, μαζί με την «Πρωτοβουλία Πολιτών για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ» και κάποιων αυτοδιοικητικών – εμπορικών – τουριστικών φορέων, ξεκινήσαμε τη διαδικασία Προσφυγής στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε., επιδιώκοντας παράλληλα τη συνεργασία με την ΟΣΥΠΑ και το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο. Όλοι μαζί βρεθήκαμε στις Βρυξέλλες στην Ημερίδα της GUE (http://www.guengl.eu/news/article/events/tracking-the-eu-aviation-sector-flight-route-current-cases-and-future-prosp) και θα ξαναβρεθούμε σε λίγες μέρες, για να συντονίσουμε τις επόμενες δικαστικές μας κινήσεις.

Ο αγώνας συνεχίζεται, με τους Έλληνες πολίτες στο πλευρό μας, για την ακύρωση των Μνημονιακών σχεδίων υφαρπαγής της δημόσιας γης και περιουσίας και των αναπτυξιακών μας υποδομών.

Οι 161 θεσμικοί φορείς και συλλογικότητες,
της “Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων”

Αυτή είναι η σύμβαση με την Fraport-
Αυτή είναι η σύμβαση με την Fraport-

Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗ FRAPORT


Σήμερα, σύμφωνα με το thepressproject.gr, η σύμβαση αυτή έρχεται στην δημοσιότητα και αποκαλύπτονται όροι που αφορούν τόσο το δημόσιο συμφέρον, όσο και τους εργαζόμενους. Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στην σύμβαση, που όπως θα δείτε φέρει τις υπογραφές των υπουργών Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Σπίρτζη, Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και της Fraport, το Δημόσιο θα πληρώνει τα έξοδα και η Fraport θα εισπράττει

Η εταιρεία έχει την δυνατότητα να μειώσει το μίσθωμα που έχει συμφωνηθεί, αν χρειαστούν βελτιωτικά έργα στα αεροδρόμια που αποκτά, απαλλάσσεται από ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη και έξοδα περιβαλλοντικών μελετών. Ακόμη, θα δικαιούται αποζημίωση σε περίπτωση που το κράτος αποφασίσει να κάνει αλλαγές στην νομοθεσία του οι οποίες θα επηρεάζουν τα έξοδά της, όμως για παράδειγμα στις συμβάσεις εργασίας. Θα λαμβάνει αποζημιώσεις για τυχόν ζημιές σε μηχανήματα που μεταβιβάσθηκαν (ιμάντες αποσκευών, κλιματιστικά), ή για καθυστερήσεις έργων λόγω αρχαιολογικών ευρυμάτων. Η Fraport θα μπορεί να αναβάλει την πληρωμή του μισθώματος για λόγους ανωτέρας βίας ή να παρατείνει την διάρκεια της 40ετούς σύμβασης σε περίπτωση που το δημόσιο χρωστά αποζημιώσεις ύψους 5.000.000 ευρώ.

Δίνεται το ελεύθερο στην εταιρεία να ορίζει Αεροναυτικά τέλη ή μη, χωρίς την παρέμβαση καμίας κρατικής αρχής, ενώ δικαιούται να γνωστοποιήσει στο κράτος πως δεν επιθυμεί τις υπηρεσίες που βρίσκονται στα αεροδρόμια, όπως Snack Bar, Ενοικιάσεις αυτοκινήτων, κ.α. Σε αυτή την περίπτωση το κράτος θα πρέπει να αποζημιώσει τις εταιρίες και να λύσει τη συνεργασία του μαζί τους. Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους, η Fraport δεν δεσμεύεται να διατηρήσει τους υπαλλήλους της ΥΠΑ, ενώ το κράτος οφείλει να αποζημιώσει την εταιρεία σε περίπτωση δικαστικής διαμάχης με όσους τυχόν απολυθούν.Τέλος, το Δημόσιο θα πληρώνει και για οποιονδήποτε θάνατο ή ζημιά προσώπου ή περιουσίας εξαιτίας πράξεως ή παραλείψεως κάποιου «μέρους της Σύμβασης» , όπως αναφέρεται.

Μέλη της «Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Αεροδρομίων» εξέτασαν τη σύμβαση και εστίασαν και περισσότερα από 20 σημεία που ζημιώνουν το ελληνικός Δημόσιο, προσφέρουν υπερεξουσίες στη FRAPORT και δίνουν την εικόνα μιας άνισης συμφωνίας. Το TPP παρουσιάζει αυτά τα ευρήματα, καθώς και ολόκληρη τη Σύμβαση Παραχώρησης:

Φοροαπαλλαγές και νέα τέλη

ΕΝΦΙΑ: Η FRAPORT απαλάσσεται από υποχρέωση καταβολής ΕΝΦΙΑ για τα εκατοντάδες στρέμματα που θα της παραχωρηθούν. [σελ. 279 § 43.1.9].

Δημοτικά τέλη: Η Σύμβαση [σελ. 92 § 5.2.1.ιβ] στερεί την τοπική Αυτοδιοίκηση από Δημοτικά τέλη και φόρους απαλλάσσοντας τη FRAPORT από την υποχρέωση πληρωμής για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, την ίδια στιγμή που λοιποί ιδιώτες και επιχειρηματίες πληρώνουν στο ακέραιο για αποχέτευση, δημοτικό φωτισμό, βιολογικούς κλπ. Ακόμα και αν ο παραχωρησιούχος μεριμνά για την περισυλλογή και αποκομιδή των σκουπιδιών, θα απαλλάσσεται από φόρους και τέλη για τα δίκτυα αποχέτευσης και τις δημοτικές υποδομές που θα χρησιμοποιεί.

Νέα τέλη για τους επιβάτες: Πέραν των τεσσάρων προϋφισταμένων Τελών (Σπατόσημου [ΤΕΑΑ], Προσγειώσεως, Σταθμεύσεως και Υπέρπτησης) καθιερώνονται ακόμα τρία νέα, τα Τέλη Φωτισμού, Τέλη Ασφαλείας και Τέλη Επιβατών [σελ. 58]. Δηλαδή δεν φτάνει που η FRAPORT θα παίρνει εις το ακέραιον το Σπατόσημο, αλλά θα επιβάλλει και Τέλος για τις υπηρεσίες Ασφαλείας αποτροπής εκνόμων ενεργειών. Θα μετακυλήσει δηλαδή στον επιβάτη το κόστος υπηρεσιών SECURITY. (Το ύψος του Τέλους Ασφαλείας δεν προσδιορίζεται, αλλά προσδοκούν κέρδη και από αυτό. Με σημερινά δεδομένα, ένα αεροδρόμιο με 850.000 αφίξεις επιβατών πληρώνει για υπηρεσίες SECURITY ετησίως γύρω στο 1.300.000 ευρώ. Αν σκεφτούμε ότι τα αεροδρόμια προκειμένου να εναρμονιστούν με Διεθνή πρότυπα Ασφαλείας θα χρειαστούν αναβάθμιση μηχανημάτων ασφαλείας πχ πύλες ελέγχου 4ης γενιάς, SCREENING υψηλής ευκρίνειας, DETECTORS εκρηκτικών με πανάκριβους σένσορες κλπ, αναμένεται όλα αυτά, να μετακυληθούν στον επιβάτη. Επιπλέον με την Σύμβαση Παραχώρησης διασφαλίζεται ότι καμία Κρατική ή Αρμόδια Αρχή δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει στη δυνατότητα της Fraport να ορίζει τυχόν Αεροναυτικά Τέλη η ΜΗ (!) Αεροναυτικά Τέλη [σελ. 206 § 28.5].

Κρατικές αποζημιώσεις

Αποζημίωση για αλλαγή της νομοθεσίας: Υιοθετούν τον όρο [σελ. 15] «αποζημιώσιμη μεταβολή νομοθεσίας», που πρακτικά σημαίνει ότι, αν η FRAPORT εξ αιτίας της οποίας αλλαγής τη νομοθεσίας (πχ συμβάσεις εργασίας) επικαλεστεί πρόσθετες λειτουργικές δαπάνες για την εταιρία της, μπορεί άνετα να απαιτήσει αποζημιώσεις από το Δημόσιο.

Αποζημίωση για ατυχήματα: Το κράτος και όχι η FRAPORT θα αποζημιώνει [σελ. 85 § 4.9.6»] για θάνατο ή ζημία προσώπου ή περιουσίας, εξαιτίας πράξεως ή παραλήψεως κάποιου μέρους της Σύμβασης. Εδώ το λέει κομψά «μέρος της Σύμβασης». Οποιοσδήποτε δραστηριοποιείται εργολαβικά στο αεροδρόμιο πχ εργάτης τραυματίζεται θανάσιμα στις βαλίτσες, τρακάρει κλαρκ με βυτιοφόρο καυσίμων, γίνεται πυρκαγιά στην αποθήκη Αφορολογήτων, το Δημόσιο θα πληρώνει και θα αποκαθιστά.

Απεργία: Στη σελ. 18 ως «γεγονός ευθύνης του Δημοσίου» θεωρείται και η αδυναμία της Υπηρεσίας Εναερίου Κυκλοφορίας να εξυπηρετήσει συγκεκριμένο αριθμό αεροσκαφών (προσγειο-απογειώσεις) ανά ώρα. Αν για παράδειγμα η χωρητικότητα του Αεροδρομίου είναι επίσημα προσδιορισμένη 10 κινήσεις την ώρα και συμβεί μια βλάβη σε ένα ραδιοβοήθημα Αεροναυτιλίας VOR / ILS ή ΡΑΝΤΑΡ, η FRAPORT θεωρώντας ότι έχει οικονομική επίπτωση από αυτό, θα εγείρει αξιώσεις οικονομικής αποζημίωσης από το Δημόσιο. Το ίδιο θα ισχύει και σε μια απεργία της εναερίου κυκλοφορίας που αμέσως θα χαρακτηριστεί από τη FRAPORT ως «Γεγονός Ευθύνης του Δημοσίου» επικαλούμενη διαφυγόντα κέρδη, μείωση του δείκτη επιδόσεων κλπ. και θα ενεργοποιούνται άμεσα οι διεκδικήσεις των αποζημιώσεων. Θυμηθείτε το 1985 όπου η αεροπορική εταιρεία KLM έκανε αγωγή και ζητούσε αποζημιώσεις από την ΥΠΑ για την απεργία των ελεγκτών εναερίου κυκλοφορίας.

Όρια σε ρεύμα, ΟΤΕ, νερό: Οι κρατικοί χρήστες ΕΜΥ, ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑ, ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ, ΤΕΛΩΝΕΙΟ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ αν υπερβούν σε κατανάλωση ένα ορισμένο επίπεδο αναφοράς για ηλεκτρικό, ΟΤΕ, νερό κλπ. θα πληρώνουν αποζημίωση στην FRAPORT [σελ. 78 § 4.4.6]. Σκεφτείτε ότι μόνο για τα non stop ηλεκτρονικά συστήματα των αεροδρομίων που καίνε πολύ ρεύμα, ο παραχωρησιούχος θα ορίζει αυθαίρετα ένα ανώτατο όριο, η υπέρβαση του ορίου θα ενεργοποιεί την καταβολή αποζημίωσης από το Δημόσιο

Αποζημίωση για ζημίες της εταιρείας: Αν η FRAPORT [σελ. 98 § 6.4.1] παρουσιάσει έξοδα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ (προσκομίζοντας τιμολόγια) για ζημιές που θα προκύψουν σε οποιοδήποτε από τα μεταβιβασθέντα στοιχεία, τότε το Δημόσιο θα αποζημιώσει τον παραχωρησιούχο για το κόστος της αποκατάστασης. Έτσι το κράτος θα πληρώνει καθ’ όλη τη διάρκεια της σαρανταετίας τις ανακαινίσεις και την αντικατάσταση παλαιών μηχανημάτων (ιμάντων αποσκευών, κλιματιστικών κλπ). Αξίζει να επισημάνουμε ότι η Σύμβαση Παραχώρησης βρίθει από παράθυρα [πχ σελ. 98 – 99 § 6.4] για αποζημιώσεις από το Δημόσιο.

Το κράτος πληρώνει για μελέτες: Όπως και τον όρο [σελ. 9] «άδειες ευθύνης του Δημοσίου», στις οποίες περιλαμβάνονται και οι περιβαλλοντικές άδειες. Σήμερα έχουν ανανεωθεί οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (με έξοδα του ελληνικού Δημοσίου εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ). Εφεξής το κράτος θα πληρώνει για τις νέες μελέτες, τα έξοδα για εξοπλισμούς, αντιρρυπαντικές τεχνολογίες, μετρήσεις θορύβου κλπ. Το ίδιο θα συμβαίνει και κάθε φορά που θα πρέπει ένα Αεροδρόμιο να εναρμονιστεί με μια περιβαλλοντική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Δεδομένου επίσης ότι οι περιβαλλοντικές άδειες είναι καθ’ οδόν, όταν αναλάβει οριστικά η FRAPORT τη διαχείριση, ποιος εγγυάται ότι δεν θα διαπιστώσει αποκλίσεις στις περιβαλλοντικές μελέτες; Στη συνέχεια [σελ. 103 § 8.1.1, σελ. 120 § 13.4.1-2] ξεκαθαρίζεται ότι όλα τα σχετικά είναι ευθύνη του Δημοσίου. Το ίδιο αναφέρει και στη σελ. 121 § 13.4.3 όπου προβλέπεται αποζημίωση στη FRAPORT στην περίπτωση που διαπιστωθεί καθυστέρηση στην εκτέλεση των αναγκαίων περιβαλλοντικών έργων.

Υπερεξουσίες στη Fraport

Η FRAPORT εργολάβος: Η Σύμβαση [σελ. 76 § 4.3.3.] δίνει τη δυνατότητα στη FRAPORT να λειτουργήσει και ως εργολάβος όλων των Δημοσίων έργων που ο παραχωρητής έχει δεσμευτεί να ολοκληρώσει πριν την παράδοση. Στη σελ. 164 § 22.3 προβλέπεται ότι για υπεργολαβίες που θα γίνουν από θυγατρική της FRAPORT δεν χρειάζεται η συναίνεση του Δημοσίου.

Τραπεζικός δανεισμός: Προβλέπεται ότι το Κράτος θα επιτρέπει στη FRAPORT να φεσώνει με δάνεια την επένδυσή της στο όνομα περαιτέρω αναβαθμίσεων [σελ. 108 § 9.1.7]. Η συναίνεση του Δημοσίου σύμφωνα με την ίδια ρήτρα είναι δεδομένη και άνευ καθυστερήσεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί τις συνέπειες των δανεισμών, που ουσιαστικά θα γίνονται με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Η Εταιρεία θα βάζει ενέχυρο τα δικαιώματα που απορρέουν από την Σύμβαση και οι Τράπεζες ίσως κάποτε γίνουν οι νέοι διαχειριστές. Το κράτος θα είναι αδύνατο πρακτικά να επανακτήσει τα διαχειριστικά δικαιώματα επί των Αεροδρομίων, διότι θα απαιτούνται τεράστια ποσά για να εξοφληθούν οι Τράπεζες.

Δυνατότητα πώλησης «άχρηστων» στοιχείων: Η FRAPORT μπορεί να πωλήσει [σελ.80 § 4.5.2.] όσα μεταβιβασθέντα περιουσιακά στοιχεία δεν την εξυπηρετούν! Βέβαια προϋπόθεση είναι να ενημερωθεί εγκαίρως η ΥΠΑ η οποία θα κληθεί εντός 14 ημερών να απομακρύνει με έξοδα του κράτους όσα περιουσιακά στοιχεία είναι παλαιά ή μη αξιοποιήσιμα. Φανταστείτε η FRAPORT να δώσει προθεσμία στο Δημόσιο 14 ημέρες για την έκδοση Πρωτοκόλλου Παραλαβής του Κολυμβητηρίου ή του Τένις ή του Πάρκινγκ που αυτή τη στιγμή λειτουργεί το Ελληνικό Αθλητικό Κέντρο Κέρκυρας (μονομερώς ανακλητοί χώροι που στο παρελθόν είχαν παραχωρηθεί από την ΥΠΑ).

Προμήθειες κι εξοπλισμοί: Χαρακτηριστική είναι η ρήτρα [σελ. 218 § 30.7] κατά την οποία η FRAPORT δύναται να αγοράζει για λογαριασμό της ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΛΙΑΣ (δηλ. του Δημοσίου) αναβαθμισμένους εξοπλισμούς και εν συνεχεία να αφαιρεί το κόστος από την οφειλόμενη Εισφορά της προς το Δημόσιο (ως Εισφορά εννοεί το 8,5% και 35% του ΤΕΑΑ [σελ. 207 § 28.9] που θα καταβάλει πριν και μετά το 2024 αντίστοιχα). Με άλλα λόγια, η FRAPORT κάνοντας χρήση υπερτιμολογημένων ή αφανών προμηθειών, θα αφαιρεί άνετα διάφορα ποσά από την Εισφορά της.

Απαλλοτριώσεις: Προβλέπονται απαλλοτριώσεις εκτάσεων προκειμένου να πιστοποιηθούν τα Αεροδρόμια, οι οποίες βαρύνουν αποκλειστικά το κράτος [σελ. 123 – 124]. Σε κάθε νέο MASTER PLAN αναβάθμισης, φαίνεται ότι θα αρπάζει την ευκαιρία η ξένη εταιρεία για να επεκταθεί απαιτώντας απαλλοτριώσεις από το Δημόσιο.

Δυνατότητα παράτασης της διάρκειας παραχώρησης: Ρήτρα [σελ. 218 § 30.5] που προβλέπει ότι εάν το κράτος χρωστά αποζημιώσεις μεγαλύτερες των 5.000.000 ευρώ, η FRAPORT μπορεί να επιλέξει την ανάλογη σε χρήμα παράταση της περιόδου παραχώρησης των Αεροδρομίων! Αυτό μπορεί να εκφυλιστεί σε κανόνα και να βρεθούμε με μία τρομερή παράταση της περιόδου παραχώρησης πέραν των 40 ετών. Το ίδιο ισχύει και για τις ρήτρες [σελ. 210 – 211] που επιτρέπουν αναβολή της πληρωμής του μισθώματος παραχώρησης για λόγους ανωτέρας βίας. Ανοίγει το δρόμο για τη μη πληρωμή των υποχρεώσεων της FRAPORT

Αναπροσαρμογή του ενοικίου και υποχρεώσεις

Σύνδεση επιδόσεων με το τίμημα: Από τις πρώτες κιόλας διευκρινήσεις επί των ορισμών της Σύβασης [σελ. 11], σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι είναι δυνατές οι Αναπροσαρμογές Αμοιβής Παραχώρησης, ήτοι η σύνδεση των επιδόσεων του Αεροδρομίου με το τίμημα της παραχώρησης. Η εμπειρία διδάσκει ότι θα μπορούσαν κάλλιστα οι λογιστές της FRAPORT να παρουσιάζουν παθητικό και έξοδα προκειμένου να πετύχουν αναπροσαρμογή του τιμήματος, πόσω δε μάλλον όταν απέναντί τους θα έχουν ένα κράτος ανίκανο να ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο (βλ. το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης των Μαρινών).

Έργα: Επίσης προβλέπεται [σελ. 119 § 13.2.4.β] ότι, εάν απαιτηθούν έργα για να υλοποιηθούν οι περιβαλλοντικοί όροι, τότε αντί να αποζημιώσει το κράτος τη FRAPORT, δύναται να αναπροσαρμόσει το μίσθωμα προς όφελός της! Όλα τα Περιφερειακά αεροδρόμια πάσχουν σε επίπεδο δικτύων απορροής και οι τάφροι ομβρίων δέχονται πετρελαιοειδή κατάλοιπα του χώρου στάθμευσης α/φων. Έτσι για να αποκατασταθούν αυτά, απαιτούνται παρεμβάσεις εκατομμυρίων, οι οποίες θα αφαιρεθούν από το μίσθωμα. Το Κράτος σταδιακά θα εισπράττει όλο και λιγότερα από τη FRAPORT.

Καμία υποχρέωση μετά τη λήξη της Σύμβασης: Καμία υποχρέωση μετά τη λήξη της Σύμβασης: Σε υποσημείωση με μικρά γράμματα στο τέλος της σελ. 24 διευκρινίζεται επίσης ότι για τα έργα που θα κάνει η FRAPORT, θα καταθέσει εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης έργων & καλής λειτουργίας. Όταν όμως λήξει η Σύμβαση Παραχώρησης, το Δημόσιο δεν θα μπορεί να εγείρει απαιτήσεις. Αν δηλαδή το ελληνικό κράτος μετά τη σαρανταετία παραλάβει τα αεροδρόμια σε μη ικανοποιητική κατάσταση και με χρέη σε ξένες τράπεζες, η FRAPORT θα ρευστοποιήσει τις εγγυητικές για να πληρώσει τις Τράπεζες και δεν θα έχει καμία υποχρέωση προς το Δημόσιο.

Ανταγωνισμός

Δυνατότητα για άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες: Αναφέρεται ρητά [σελ. 69 § 4.1.1.α-β-γ] ότι η FRAPORT όχι μόνο θα εισπράττει τα Τέλη και θα έχει την αποκλειστική εμπορική εκμετάλλευση των αεροδρομίων, αλλά θα δύναται στο χώρο να αναπτύσσει και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να προβλέψει τη μονοπωλιακή πρακτική που θα εφαρμόσει η FRAPORT διαθέτοντας ήδη πάνω από 20 θυγατρικές που ασχολούνται με Ασφάλειες, Ασφάλειες εργαζομένων, επίγεια εξυπηρέτηση αεροσκαφών κλπ. Εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο παραχωρησιούχος θα κρατήσει ολόκληρα τα Τέλη Εκσυγχρονισμού Ανάπτυξης Αεροδρομίων (Σπατόσημο) [σελ. 207 § 28.10] που θα υπερβούν τα 8 δις ευρώ στη σαρανταετία.

Κλείσιμο επιχειρήσεων: Στη συνέχεια στη σελ. 104 § 8.3 επειδή γνωρίζουν ότι η παραχώρηση των Αεροδρομίων θα οδηγήσει σε κλείσιμο πλήθος επιχειρήσεων, σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι η FRAPORT, δεν θα υπέχει καμία ευθύνη για τυχόν άμεση ή αποθετική ζημία ή για τα διαφυγόντα κέρδη που ενδεχομένως υφίστανται τρίτα μέρη λόγω της Σύμβασης Παραχώρησης.Μια χείρα βοηθείας για τα ενδεχόμενα δικαστήρια.

Υπηρεσίες: Οι Συμβάσεις ξεχωρίζονται σε δύο κατηγορίες [σελ. 54] α) των Καταστημάτων Αφορολόγητων Ειδών (ΚΑΕ), των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης, του ανεφοδιασμού και β) αυτές της ΥΠΑ με άλλους φορείς παροχής υπηρεσιών. Εξ αυτών μεταβιβασθείσες θεωρούνται μόνο οι πρώτες. Για τις υπόλοιπες που αφορούν πάσης φύσεως εκμεταλλεύσεις και εμπορικές δραστηριότητες ή παρεχόμενες υπηρεσίες στους επιβάτες, η Σύμβαση Παραχώρησης δεν δεσμεύει τη FRAPORT [σελ. 85] να τις κρατήσει, αρκεί να το γνωστοποιήσει στο κράτος. Αυτό με τη σειρά του, οφείλει με δικά του έξοδα να τις λύσει (και αποζημιώσει ανάλογα τον αντισυμβαλλόμενο). Με άλλα λόγια, τέλος στα RENT A CAR, SNACK BARS, TAXI KIOSKS, CIGARETTE KIOSKS, PARKING ENTERPRISES κλπ. Για τους συμβαλλομένους δε που χρωστάνε στο κράτος ενοίκια, το Δημόσιο οφείλει εντός 60 ημερών να πληρώσει για λογαριασμό τους.

«Απαλασσόμενη αναχρηματοδότηση»: Σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν [σελ. 13-14] την έννοια της Απαλλασσόμενης Αναχρηματοδότησης, ανοίγοντας παράθυρα για φοροαπαλλαγή στην διακίνηση κεφαλαίων της εταιρείας (πχ πώληση μετοχών ή άλλη τιτλοποίηση, καθημερινά κεφάλαια κίνησης, χρηματοδότηση επικείμενων έργων κλπ.). Καλλιεργούν έτσι συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού όχι τόσο με άλλες ελληνικές ή ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, αλλά κυρίως με εκείνες που παρέχουν το ίδιο αεροπορικό έργο στον ίδιο χώρο, πχ εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης α/φων (ground handling).
Εργασιακά:

Καμία υποχρέωση: Για το μέλλον των υπαλλήλων της ΥΠΑ (που απασχολούνται στη λειτουργία και όχι την Αεροναυτιλία) λέει ρητά [σελ. 92 § 5.2.1.ιγ] ότι δεν είναι υποχρεωμένος ο παραχωρησιούχος να τους κρατήσει. Αν επιθυμούν οι εργαζόμενοι να απασχοληθούν σ’ αυτόν, ίσως πάρει κάποιους αλλά με όρους και μισθούς της αγοράς (βλ. τρίωρους, πεντάωρους, μισθούς πλήρους απασχόλησης με νυχτερινά των 300 ευρώ).

Το κράτος αποζημιώνει τους απολυμένους: Όπως όμως προβλέπεται στη σελ. 176 § 24.20.3, το κράτος θα αποζημιώνει την FRAPORT για τα έξοδα που έκανε αντιμετωπίζοντας δικαστικά τις αξιώσεις των απολυμένων υπαλλήλων της ΥΠΑ! Πρόκειται για 900 περίπου υπαλλήλους των Περιφερειακών Αεροδρομίων απαξιωμένοι και με μειωμένους μισθούς, χώρια την ανασφάλεια για το μέλλον τους. Προδομένοι από τους κρατικο-συνδικαλιστές και χωρίς πληροφόρηση για το νέο οργανόγραμμα της ΥΠΑ και το μέλλον τους.

Εργαζόμενοι εκτός Ε.Ε.: Επιπρόσθετα η Σύμβαση υποχρεώνει το κράτος να διευκολύνει με βίζες και άδειες παραμονής τους εκτός ευρωπαϊκής ένωσης υπαλλήλους που θα προσλάβει η FRAPORT, μετά των οικογενειών τους [σελ. 74 § 4.3.2.ι]. Θα φέρει προφανώς εργάτες χαμηλού κόστους και ούτε λόγος για Έλληνες ανέργους.

Ο «ανεξάρτητος» μηχανικός

Σαφής είναι η πρόθεση του παραχωρησιούχου [σελ. 158 – 159] να υποβαθμίσει σταδιακά το ρόλο της Κεντρικής Υπηρεσίας της ΥΠΑ, δίνοντας υπερεξουσίες στον τάχα ανεξάρτητο μηχανικό. Στις αρμοδιότητες του Ανεξάρτητου Μηχανικού στη σελ. 161 φαίνεται καθαρά ότι αυτός υποκαθιστά κάθε άλλη κρατική Αρχή στην εποπτεία των έργων. Η μέγιστη υποκρισία για το περί ανεξαρτησίας του ανωτέρω μηχανικού φαίνεται από το ότι τον πληρώνει η FRAPORT [σελ. 163 § 21.3.1], επομένως δεν μπορεί να λειτουργεί αμερόληπτα και όχι μόνο αυτό, αλλά σε περιπτώσεις που θα επιβλέπει έργα «Μεταβολών», θα πληρώνεται υπερωριακά από το κράτος.

Μέσα από τις ρήτρες [σελ. 214. § 30.1.2 – 30.1.3 και σελ. 216 § 30.4.1] δίνεται η δυνατότητα στη FRAPORT να επικαλείται μειωμένες επιδόσεις που συνδέονται με τα οικονομικά (τέλη, πληρωμές προς το Δημόσιο κλπ) λόγω καθυστερήσεων στα επικείμενα έργα με ευθύνη του Δημοσίου και με το ρόλο του τάχα ανεξάρτητου μηχανικού να παρεμβαίνει είτε γνωμοδοτικά είτε διαιτητικά. Και πάλι θα καλείται το Κράτος να τους αποζημιώσει.

Ιρανικό ενδιαφέρον για την εξαγορά των ΕΛΠΕ

O ιρανός υφυπουργός πετρελαίου, Amir Hossein Zamaninia, διαβεβαίωσε ότι ο ιδιωτικός τομέας της χώρας του είναι πρόθυμος να συμμετάσχει σε σχέδιο εξαγοράς των EΛΠΕ, κίνηση την οποία και θα στηρίξει το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν. 

O ιρανός υφυπουργός πετρελαίου, Amir Hossein Zamaninia

Το υπουργείο πετρελαίου του Ιράν θα στηρίξει τις ιρανικές εταιρείες που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε σχέδιο εξαγοράς των ΕΛΠΕ, τόνισε ο υφυπουργός πετρελαίου του Ιράν Amir Hossein Zamaninia με δηλώσεις του στο Ιρανικό Πρακτορείο Ειδήσεων IRNA.

Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο ιρανός υφυπουργός διαβεβαίωσε ότι ο ιδιωτικός τομέας της χώρας του είναι πρόθυμος να συμμετάσχει σε σχέδιο εξαγοράς των EΛΠΕ, κίνηση την οποία και θα στηρίξει το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν. Το Δημόσιο μέσω του ΤΑΙΠΕΔ ελέγχει το 35,48% των μετοχών, η Paneuropean (οικογένεια Λάτση) το 42,57%, οι Έλληνες και ξένοι θεσμικοί το 13,85% και οι ιδιώτες επενδυτές το 8,09%.

Το δημοσίευμα του πρακτορείου αναφέρεται επίσης στις συζητήσεις που έκανε για το ίδιο θέμα ο υπουργός Πετρελαίου Bijan Zanganeh με τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Τεχεράνη, όταν και συζητήθηκε το θέμα του χρέους των EΛΠΕ.

Σύμφωνα με το Reuters, η κρατική εταιρεία πετρελαίου του Ιράν, NIOC και τα ΕΛΠΕ συμφώνησαν την προηγούμενη εβδομάδα για την εισαγωγή πετρελαίου από το Ιράν, συμφωνία την οποία ανακοίνωσαν εξάλλου και τα ΕΛΠΕ την περασμένη εβδομάδα. Πρόκειται για το πρώτο deal του είδους με ευρωπαϊκή εταιρεία μετά την άρση των διεθνών κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Με βάση τη συμφωνία τα ΕΛΠΕ θα προμηθεύονται το 25% των αναγκών τους από την NIOC, ενώ η συμφωνία περιλαμβάνει και ρύθμιση παλαιότερης οφειλής τους (εκτιμάται σε 550 έως 650 εκατ. ευρώ) προς την ιρανική εταιρεία, η οποία θα αποπληρωθεί σε βάθος τετραετίας.


Ειδικότερα, όπως είχαν ανακοινώσει τα ΕΛΠΕ, η συμφωνία περιλαμβάνει:
  •   Συνεργασία για την προμήθεια αργού πετρελαίου, με άμεση έναρξη παραδόσεων.

  •   Ρύθμιση των οικονομικών εκκρεμοτήτων, οι οποίες προέκυψαν από τις διεθνείς κυρώσεις, οι οποίες επεβλήθησαν το 2011.
Υπενθυμίζεται, σύμφωνα με το xrimatistirio.gr, ότι οι δυνατότητες ενίσχυσης της ενεργειακής συνεργασίας Ελλάδας - Ιράν, στο φόντο της άρσης του εμπάργκο που αντιμετώπιζε το Ιράν συζητήθηκαν στη συνάντηση που είχε πιο νωρίς σήμερα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης, με τον αναπληρωτή υπουργό Πετρελαίου του Ιράν, Αμίρ Χουσεϊν Ζαμανίνια.