Οικονομική κρίση και Δημοκρατία: «Βορράς και Νότος στην Ευρώπη»

Ο απόλυτος κυρίαρχος σήμερα στην Ευρώπη είναι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Οι χρηματαγορές υπαγορεύουν σε κάθε χώρα το ύψος των μισθών και των συντάξεων, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το δείκτη ανεργίας. Αν κριθεί απαραίτητο, κατονομάζουν άμεσα και τους επικεφαλής κυβερνήσεων, διαλέγοντας τους λεγόμενους «ειδικούς» των χρηματαγορών...

Ένα από τα φλέγοντα θέματα της τελευταίας δεκαετίας που έχει παγιώσει την θέση του στην επικαιρότητα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποτελεί πλέον έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εξέλιξη και διαμόρφωση των κοινωνιών παγκοσμίως, είναι η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και οι συνέπειές της που συνεχίζονται. Οι καθημερινοί προβληματισμοί, που απασχολούν ολοένα και περισσότερο από τον πιο απλό, μέχρι και τον ανώτατο ακαδημαϊκό πολίτη, επικεντρώνονται σήμερα στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στον διαχωρισμό της σε βορρά και νότο. Η ολοένα αυξανόμενη πολιτική αστάθεια και διαμόρφωση της δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την κρίση του νομίσματος, είναι θα λέγαμε η αφορμή που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι η κρίση του ευρώ όχι μόνο δεν έχει αντιμετωπιστεί, αλλά με την τρέχουσα πολιτική επεκτείνεται προς μια κατεύθυνση απόλυτης ανισορροπίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Στις ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης, εφαρμόστηκε επεκτατική και συντονισμένη μακροοικονομική πολιτική. Με απεριόριστες χαμηλότοκες δανειοδοτήσεις των τραπεζών και στήριξη ανά περίπτωση τραπεζών που επηρεάστηκαν. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (εφεξής Fed) μείωσε το βασικό της επιτόκιο από 5,25% τον Σεπτέμβριο του 2007 στο 0% με 0,25% τον Δεκέμβριο του 2008. Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, εγκρίθηκε από τον George W. Bush, πακέτο στήριξης αποκαλούμενο ως η «Μεγάλη Διάσωση» με $700 δισ., για την διάσωση του τραπεζικού συστήματος στις ΗΠΑ και αργότερα ακολούθησε ένα επιπλέον, με την υπογραφή του προέδρου Barack Obama. Καμπή στην κρίση στις ΗΠΑ ήταν ο Μάιος του 2009, η απόφαση της κυβέρνησης να δημοσιεύει τα αποτελέσματα ασκήσεων προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (stress tests) των Αμερικανικών τραπεζών. Όπως αποδείχτηκε ήταν ένας εύστροφος τρόπος να ανακτηθεί η αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, ιδιαίτερα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δηλαδή αφού είχαν διανεμηθεί τα πακέτα διάσωσης. Το 2010, η σταδιακή ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας οδήγησε σε σχετική σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εφεξής ΕΚΤ) προχώρησε πιο διστακτικά στη μείωση των επιτοκίων, καθώς περιορίστηκε από την βασική της αποστολή, που είναι η διατήρηση χαμηλού πληθωρισμού. Η ΕΚΤ ξεκίνησε τις μειώσεις μόλις τον Οκτώβριο του 2008 από το 4,25% στο 1% τον Ιούνιο του 2009. Η αντίδραση της αποδείχτηκε πολύ πιο συντηρητική από της Fed. Αυτό φαίνεται από την πολιτική των επιτοκίων που περιγράψαμε προηγουμένως. Φαίνεται όμως, και από την χρήση έκτακτων μέτρων παροχής ρευστότητας. Ενώ η ΕΚΤ αναγκάστηκε να καταφύγει και αυτή σε μη συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής, ώστε να διοχετεύσει ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το ενεργητικό της αυξήθηκε πολύ λιγότερο από το αντίστοιχο ενεργητικό της Fed.

Όσον αφορά την κρίση της ευρωζώνης, η κυρίαρχη άποψη για τα αίτια της είναι ότι ορισμένες χώρες ήταν ενάρετες ενώ άλλες δεν ήταν. Κάποιοι ακολούθησαν τους κανόνες, ενώ άλλοι δεν το έκαναν. Συχνά γίνεται λόγος για την αποτυχία της νότιας Ευρώπης να υλοποιήσει διαρθρωτικές αλλαγές και ως αποτέλεσμα αυτού, είναι η δραματική απώλεια της ανταγωνιστικότητας στην περιφέρεια. Ως το πιο συνηθισμένο παράδειγμα πλέον, είναι η Ελλάδα με την κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών της. Το μήνυμα που προωθείται από την κρίση, είναι ότι όλες οι οικονομίες της ευρωζώνης θα πρέπει να αντιγράψουν την Γερμανία, ώστε να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις των οικονομιών τους και να μάθουν να ζουν με αυτά που έχουν.

Τα αντίθετα πλέον άκρα της Ευρωζώνης βορρά και νότου, υπόκεινται σε μια καθόλου περίεργη σύγκρουση μεταξύ τους, με κατηγορίες που εκτοξεύονται όσον αφορά τα μερίδια ευθύνης. Η μεν βόρεια πλευρά με πρωταγωνιστή την Γερμανία, ζει μέχρι και σήμερα κάτω από τα όρια των δυνατοτήτων της, εκμεταλλευόμενη τους εταίρους της εμπορικά, ενώ η νότια ζούσε για μεγάλο διάστημα αρκετά πάνω από τα όρια της, εκμεταλλευόμενη τους εταίρους της χρηματοπιστωτικά. Οι ανισότητες αυτές εντός ενιαίου νομίσματος, δημιούργησαν μεγάλες ανισορροπίες στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας, κυρίως εις βάρος των χωρών του νότου. 

Ο απόλυτος κυρίαρχος σήμερα στην Ευρώπη είναι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Οι χρηματαγορές υπαγορεύουν σε κάθε χώρα το ύψος των μισθών και των συντάξεων, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το δείκτη ανεργίας. Αν κριθεί απαραίτητο, κατονομάζουν άμεσα και τους επικεφαλής κυβερνήσεων, διαλέγοντας τους λεγόμενους «ειδικούς» των χρηματαγορών. Οι σημερινές κυβερνήσεις της Ευρώπης αδιαφορούν για τις λαϊκές διαμαρτυρίες, τις απεργίες, τις μαζικές κινητοποιήσεις, προσέχουν μόνο την άποψη και τις προτεραιότητες των χρηματαγορών και των οίκων αξιολόγησης.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, μετατράπηκε σε κρίση του ευρώ και αυτή με τη σειρά της σε κρίση της δημοκρατίας, ή αλλιώς τη μεταδημοκρατία που βιώνουμε σήμερα. Η μορφή δηλαδή του δημοκρατικού πολιτεύματος στο οποίο υπάρχουν μεν οι θεσμοί των εκλογών και του κοινοβουλίου, καθορίζονται ωστόσο από εξωτερικούς παράγοντες, που έχουν άλλα κίνητρα και πεποιθήσεις. Σε κάθε περίπτωση η οικονομική κρίση δημιούργησε μαζί με τις αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αμφίβολες νέες πολιτικές πρακτικές, οι οποίες οδηγούν στην εξουδετέρωση της δημοκρατικής φόρτισης των θεσμών στο όνομα των έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών.

Η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης υπό την αιγίδα των πλεονασματικών χωρών του βορρά, ενώ έχει δεσμευτεί για την υλοποίηση της ενοποιητικής διαδικασίας, προωθεί μάλλον τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής κοινότητας όπου όλα τα ευρωπαϊκά κράτη εξαναγκάζονται προς μια νεοφιλελεύθερη οικονομική κατεύθυνση. Η πολιτική αυτή παράγει με τη σειρά της αυταρχικές αντιστάσεις με έντονο λαϊκιστικό χαρακτήρα, μέσα από πολιτικούς φορείς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των κοινωνικά ασθενέστερων. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα τα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα, έχουν ήδη καθιερωθεί σε τέτοιο βαθμό που απειλούν τις δημοκρατικές δομές.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι αβέβαιο και η ολοένα εντεινόμενη πολιτική αστάθεια κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Χρειάζεται καλύτερος συντονισμός σε διεθνές επίπεδο, όπως και άμεση αποκατάσταση των όρων «πλεονασματικός βορράς» και «ελλειμματικός νότος». Πρέπει να επιτευχθεί ο εκδημοκρατισμός της πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να γίνει εφικτή η θεμελιώδης αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, που συνεχίζει και βαθαίνει τις ρωγμές που έχει ήδη υποστεί το «ευρωπαϊκό όραμα».

Ορφέας Τσαγκαλίδης/TheHuffingtonPost
* Το άρθρο αποτελεί μέρος επιστημονικής εργασίας με τίτλο: «Οικονομική κρίση και Δημοκρατία»

ΕΕ προς Τσίπρα! «Πνίξτε τους!»

Η ουσία είναι ότι οι Γερμανοί και τα φερέφωνά τους, από τη στιγμή που διαπίστωσαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έσπσε», γίνονται όλο και πιο επιθετικοί εναντίον της χώρας μας. Τώρα απειλούν και μεθοδεύουν την αποβολή της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν, αν η χώρα μας δεν αρχίσει να πνίγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες....

του Γιώργου Δελαστίκ

Αποκάλεσε «ηλίθιο» τον Αλέξη Τσίπρα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Γελοίο» χαρακτήρισε τον Έλληνα πρωθυπουργό η γερμανική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Ντι Βελτ. Σαν να μην έφταναν αυτά, τώρα απειλούν οι Γερμαναράδες και τα φερέφωνά τους την Ελλάδα με αποβολή ντε φάκτο από τη ζώνη Σένγκεν, αν δεν βάλει η χώρα μας το Πολεμικό Ναυτικό της να …πνίγει τους πρόσφυγες που προσπαθούν να έρθουν στην Ελλάδα από τα τουρκικά παράλια!

«Κάρφωσε» δημοσίως ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας – και πολύ καλά έκανε – τι είπε ο Βέλγος υφυπουργός για το Άσυλο και τη Μετανάστευση Τέο Φράνκεν τη Δευτέρα, στο άτυπο συμβούλιο των υπουργών της ΕΕ για το προσφυγικό και μεταναστευτικό θέμα: «Πνίξτε τους μετανάστες!. Αυτό είπε ο Βέλγος. Είναι ποινικό αδίκημα, δεν μπορεί να το λέει» είπε στον Σκάι ο Γ. Μουζάλας. Την Τετάρτη θυμήθηκε ο Φράνκεν να «διαψεύσει» όσα είχε όντως πει τη Δευτέρα, μετά προφανώς από το «άγριο χέρι» που θα του είχαν βάλει και οι υπόλοιποι υπουργοί της βελγικής κυβέρνησης, καθώς είχε αποκαλύψει δημόσια αυτά που η βελγική κυβέρνηση συζητούσε στους κόλπους της εν κρυπτώ και παραβύστω. «Ουδέποτε κάλεσα τον Έλληνα συνάδελφό μου να προχωρήσει σε απωθήσεις μεταναστών, ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι θα πνίγονταν. Λυπάμαι βαθύτατα για τις γκροτέσκες (σ.σ. η λέξη σημαίνει «υπερβολικές σε βαθμόα γελοιότητας») αυτές δηλώσεις» δήλωσε στο βελγικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπέλγκα. Η ουσία είναι ότι οι Γερμανοί και τα φερέφωνά τους, από τη στιγμή που διαπίστωσαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έσπσε», γίνονται όλο και πιο επιθετικοί εναντίον της χώρας μας. Τώρα απειλούν και μεθοδεύουν την αποβολή της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν, αν η χώρα μας δεν αρχίσει να πνίγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν την Κομισιόν ως όπλο εναντίον της Ελλάδας προκειμένου να παρατείνουν τα μέτρα ελέγχου στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ. Αν η Κομισιόν ισχυριστεί σε έκθεσή της ότι υπάρχουν «σοβαρές και συνεχιζόμενες εξελίξεις στη φύλαξη των συνόρων» της Ελλάδας, αναφερόμενη φυσικά στα θαλάσσια σύνορα της χώρας μας, τότε θα ενεργοποιηθούν τα άρθρα 19 και 26 του Κώδικα Σένγκεν. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία, η Αυστρία και άλλες χώρες που ήδη έχουν επιβάλει ελέγχους στα εσωτερικά τους σύνορα για έξι μήνες, θα μπορούν κατά τη βούλησή τους να παρατείνουν τους ελέγχους αυτούς μέχρι και δύο χρόνια. Παράλληλα, η κάθε χώρα της ζώνης Σένγκεν θα έχει το δικαίωμα να επιβάλει ελέγχους ακόμη και στους Έλληνες που θέλουν να ταξιδέψουν στις χώρες αυτές! Ακόμη και …βίζα μπορεί να μας ζητούν!!! Άντε μέσα στις συνθήκες αυτές, να τολμήσει ο Τσίπρας να ζητήσει «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους! Θα τον κατασπαράξουν οι Γερμαναράδες.

Σε ένα βαθύτερο επίπεδο αντιμετωπίζοντας το θέμα, διαπιστώνουμε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αφού διάλεξαν τους μορφωμένους μετανάστες (γιατρούς, μηχανικούς κ.λπ.) από τις αραβικές χώρες που χτύπησαν την πόρτα της Ευρώπης, δεν επιθυμούν πλέον την ενσωμάτωση των υπόλοιπων προσφύγων και μεταναστών, κάτω από το βάρος και των αντιδράσεων των λαών στις χώρες τους σε συνθήκες κρίσης, τις οποίες είχαν υποτιμήσει. Υποκρίνονται όμως ότι ξεχνούν οι χώρες της ΕΕ ότι αιτία των προσφυγικών ροών από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη κλπ. , είναι τα ευρωπαϊκά εγκλήματα εναντίον των χωρών αυτών, με τους πολέμους που οργάνωσαν και έκαναν για να ανατρέψουν τα προηγούμενα καθεστώτα, τα οποία ήταν συμβιβασμένα με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά δεν ήταν τυφλά όργανά τους. Προείχε για τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους η εξόντωση των καθεστώτων αυτών ως θυλάκων διαφοροποιήσεων. Τώρα όμως που ήρθε για τις ΗΠΑ και την ΕΕ η ώρα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των εγκλημάτων τους, καθόλου δεν τους αρέσει. Και οι μεν ΗΠΑ που βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης, κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίζουν πρακτικά. Η Ευρώπη όμως πώς να σταματήσει τις προσφυγικές ροές; Έχουν φυσικά αρνηθεί να ρωτήσουν τον πληθυσμό του Ιράκ, αν προτιμούσε τον Σαντάμ Χουσεΐν ή τα τρία ντε φάκτο ιρακινά κράτη που δημιούργησε ο πόλεμος, με τους τζιχαντιστές να λυμαίνονται τα δυτικά τμήματα κυρίως της σουνιτικής περιοχής, αλλά και κάποια κομμάτια της σιιτικής και της κουρδικής περιοχής – κράτους; Ρώτησαν τους Λίβυους αν προτιμούσαν τον Καντάφι ή τις σημερινές δύο Λιβύες των φυλάρχων; Προφανώς και αδιαφορούν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, αν οι Αφγανοί προτιμούσαν τον Νατζιμπουλάχ ή τους πολιτικούς κανίβαλους των ταλιμπάν.

Αυτό όμως που για τις ΗΠΑ και την ΕΕ είναι ζήτημα θεωρίας, για τους Ιρακινούς, τους Λίβυους, τους Σύριους, τους Αφγανούς – δηλαδή για πάνω από 80 εκατομμύρια ανθρώπους – είναι η αφόρητη καθημερινότητα από την οποία βασανίζονται σε όλη τη ζωή τους από τότε που επήλθαν αυτές οι αλλαγές. Λογικό είναι να θέλουν να φύγουν από τη ζωή αυτή, όσοι μπορούν. Γι’ αυτό και λέμε ότι το πρόβλημα με τους πρόσφυγες είναι άλυτο για την Ευρώπη χωρίς αλλαγή, ριζική αλλαγή πολιτικής.

prin.gr

Αποστόλου: «Έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας»

Για εικόνα μιζέριας και καταστροφής που κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν έκανε λόγο ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου... 

«Τα προβλήματα υπάρχουν και είμαστε έτοιμοι να τα συζητήσουμε με τους αγρότες, αλλά δεν είναι αντιπροσωπευτική η εικόνα μιζέριας και καταστροφής που θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν» δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου με την ευκαιρία ολοκλήρωσης της 26ης Διεθνούς Έκθεσης AGROTICA, προσθέτοντας ότι αναμένει από τους αγρότες να καταθέσουν και τις δικές τους προτάσεις.

Ο κ. Αποστόλου σημείωσε ότι η κυβέρνηση ξεκινάει με όραμα και σχέδιο μια βαθιά μεταρρύθμιση, που θα αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για τη παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

Διαβεβαίωσε ότι στο πλαίσιο αυτό έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας, αλλά και για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της κρίσης στον αγροτικό πληθυσμό.

Όπως διευκρίνισε, βασική φιλοσοφία είναι οι επιπτώσεις να κατανεμηθούν δίκαια, σύμφωνα με τη πραγματική φοροδοτική και ασφαλιστική δυνατότητα του καθενός, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Αναφερόμενος στην εφαρμογή του νέου αναθεωρημένου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020, συνολικής επενδυτικής δαπάνης 6 δισ. ευρώ, είπε ότι προβλέπεται ένα διπλό «πακέτο» για τους αγρότες έως 40 ετών με στόχο την παραμονή αλλά και την επιστροφή χιλιάδων νέων στη περιφέρεια. Συγκεκριμένα, θα στηριχθούν επενδυτικά σχέδια πρώτης εγκατάστασης με επιδότηση έως 22.000 ευρώ, καθώς και σχέδια εκκίνησης μη γεωργικής δραστηριότητας με επιδότηση από 11.000 έως 20.000 ευρώ.

«Βασικός μας στόχος είναι το πρόγραμμα να λειτουργήσει εμπροσθοβαρώς, με έμφαση σε μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα. Θα συνεργαστούμε με τους αγρότες για να πετύχουμε, όχι μόνο την απορρόφηση των πόρων, αλλά κυρίως την αποτελεσματικότητα» σημείωσε.

Τούρκος μιντιάρχης: «Ζήτησα κανάλι από τον Τσίπρα»

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ιδιοκτήτης του TV8 ήταν ανάμεσα στους Τούρκους επισήμους που παρακολούθησαν τον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις αντιπροσωπείες Τουρκίας και Ελλάδας, στην Κωνσταντινούπολη. Αγώνα που παρακολούθησαν και οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Αλέξης Τσίπρας και Αχμέτ Νταβούτογλου αντίστοιχα.  

Ο Αλ. Τσίπρας ανάμεσα στον τούρκο πρωθυπουργό κα το τούρκο μιντιάρχη Ali Ilicali

Η είδηση ότι ο ιδιοκτήτης του τουρκικού καναλιού TV8, Ali Ilicali, συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα και συζήτησαν τον ενδεχόμενο αγοράς καναλιού στην χώρα μας κυριαρχεί σε όλα σχεδόν τα τουρκικά ΜΜΕ.

Οι ισχυρισμοί του ισχυρού καναλάρχη, επιβεβαιώθηκαν και με δηλώσεις του διευθυντή μάρκετινγκ του καναλιού, Ali Cemal Karabudak.

«Έχουμε δυο εναλλακτικές λύσεις, είτε θα αγοράσουμε κάποιο ελληνικό κανάλι, είτε θα αγοράσουμε μια νέα συχνότητα. Ήδη ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον οποίο είχαμε συνάντηση έδειξε θετικός σε αυτή την πρόθεσή μας και ο σκοπός μας είναι να λειτουργήσει μέχρι τον Οκτώβριο. Έτσι με αυτόν τον τρόπο θα ακουστεί στην Ελλάδα η φωνή της Τουρκίας», φέρεται να έχει δηλώσει στον τουρκικό Τύπο ο Ali Cemal Karabudak.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ιδιοκτήτης του TV8 ήταν ανάμεσα στους Τούρκους επισήμους που παρακολούθησαν τον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις αντιπροσωπείες Τουρκίας και Ελλάδας, στην Κωνσταντινούπολη. Αγώνα που παρακολούθησαν και οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Αλέξης Τσίπρας και Αχμέτ Νταβούτογλου αντίστοιχα.

Ο καναλάρχης –σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ- δήλωσε ενθουσιασμένος τότε, με τη γνωριμία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Σημερινά δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, αναφέρονται στον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει στην ελληνική Βουλή, για την εμπλοκή του Τούρκου επιχειρηματία, σύμφωνα με καταγγελία της Ένωσης Κεντρώων και του Βασίλη Λεβέντη.

Το TV8, είναι ένας τηλεοπτικός σταθμός που ξεκίνησε να εκπέμπει το 1999 και ανήκει στο MNG Media Groupμ ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο Acun Ilicali. Το TV8 ως ειδησεογραφικό κανάλι άρχισε να εκπέμπει το 2005, ενώ έχει και ψυχαγωγικά κανάλια με τηλεοπτικές εκπομπές όπως το The Voice, το Έχεις Ταλέντο, το Survivor και την Ουτοπία. Εκτός από την επίγεια καλωδιακή τηλεόραση, έχει και δορυφορικές εκπομπές.

«Επιβεβαιωθήκαμε» λέει η Ένωση Κεντρώων, υποστηρίζοντας ότι ο Τούρκος καναλάρχης, για τον οποίο μιλά εδώ και καιρό ο Βασίλης Λεβέντης, συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει τηλεοπτική άδεια.

Η Ένωση Κεντρώων «ζητά να μην «τολμήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει άδεια στον Τούρκο επιχειρηματία.

Πάντως, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής και μετά την έντονη ανησυχία που εξέφρασαν οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης έσπευσε να διαψεύσει τα επίμαχα δημοσιεύματα.

«Δεν υπάρχει καμία δέσμευση από την κυβέρνηση προς κανέναν. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση προς κανένα, ούτε Έλληνα -όχι μόνο Τούρκο» είπε χαρακτηριστικά, απαντώντας στον κ. Ανδρέα Λοβέρδο, που είπε ότι «η κυβέρνηση διαπραγματεύεται αδιαφανώς με επίδοξους καναλάρχες».

«Εκ προμελέτης κακουργούντες»

Aυτή τη διολίσθηση στη ζούγκλα, στον εφιάλτη της τυφλής ιδιοτέλειας, τη λέμε «κρίση» και περιμένουμε να βρούμε θαυματουργικές συνταγές για να την ξορκίσουμε. Kαμιά λογική, καμιά ειλικρινής προσπάθεια συνεννόησης. Γι’ αυτό και καμιά δυνατότητα, ή έστω ελπίδα, αλλαγής. H αλογία έφτασε να είναι κυριολεκτικά ιλιγγιώδης.

 του Χρήστου Γιανναρά

Π​​ώς είναι δυνατό να συν-εννοηθούμε οι Eλληνες, να βρούμε κοινό «λογικό τρόπο» μέσα σε συνθήκες συμφοράς που διαρκούν έξι ολόκληρα χρόνια;

Mοιάζει αδύνατο: οι αποκλίσεις είναι αντιθετικές, αποκλείουν a priori κάθε σύγκλιση, κάθε ελάχιστη συμφωνία σε κάτι, κάτι ικανό να λειτουργήσει σαν αφετηρία συν-ζήτησης, κοινής αναζήτησης εξόδου από το θανατερό αδιέξοδο.

Oποιος εγκλωβιστεί σε μια κομματική προτίμηση μοιάζει να κλείνεται σε ένα στεγανά αυτάρεσκο μικροσύμπαν, σε μονότροπη θεώρηση και ερμηνεία οποιασδήποτε είδησης – η Eλλάδα, η Eυρώπη, ο κόσμος ιδωμένα με τα ματογυάλια μιας στρεότυπης «γραμμής». H «γραμμή» δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική, αυτές οι άλλοτε θεωρήσεις («οπτικές γωνίες») έχουν εγκαταλειφθεί. Σήμερα, για να συμπεράνουμε μίτο ερμηνείας της μονοτροπίας των γνωμών και απόψεων του συνομιλητή μας, ψάχνουμε να βρούμε ποια κομματικά ρητορεύματα ευνοούν ποιαν ατομική ιδιοτέλεια.

«Kαι τα μεν και τα δε, είναι όλα καλά εάν βρίσκονται από το μέρος μας, και όλα κακά εάν βρίσκονται από το άλλο, δεν υπάρχει τρόπος να χωριστούν αλλιώς», έγραφε ο Eλύτης. Oταν οι «θωρακισμένες μεραρχίες» των χιλιάδων αγροτικών τρακτέρ καθιστούσαν υπόδουλη την κυβέρνηση που αντιπαθούσαμε, «είχε δίκιο η περήφανη αγροτιά». Oταν υφίσταται τον εκβιασμό η κυβέρνηση στην οποία ποντάρουμε τα δικά μας συμφέροντα, τότε ξαφνικά θυμόμαστε ότι στην Eυρώπη, που μας κρατάει το δελτίο τροφίμων, καθένα από τα θηριώδη, ατομικής εδώ χρήσης τρακτέρ, το μοιράζονται δέκα οικογένειες.

Nα το ξαναπούμε, ακόμα μια φορά, έστω κι αν μένει ακατανόητο: Tο πρόβλημά μας στην Eλλάδα δεν λύνεται με τεχνοκράτες, έστω τους ιδιοφυέστερους. Στην Eλλάδα έχουμε χάσει τους άξονες κοινωνικής συνοχής, τους «κοινούς τόπους» συν-εννόησης. Γι’ αυτό βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στον πρωτογονισμό, τον τέλειο παραλογισμό. Oι Eυρωπαίοι έχουν μακραίωνες εθισμούς στον ορθολογισμό, στον ηθικό ωφελιμισμό.

Eμείς, τους δικούς μας άξονες συνοχής τους φτύσαμε.

Θέλει πολύ χρόνο, μακρούς αιώνες, για να κατορθωθεί μια βάση κοινής συνεννόησης, αυτονόητα κοινός «λογικός τόπος», σε μια κοινωνία. Kαι αρκούν ελάχιστα χρόνια για να χαθεί η κοινή, κοινωνούμενη λογική, να αποχαλινωθούν τα ένστικτα, να καταστεί ασύδοτο το ατομικό «δικαίωμα». Tο εγωτικό συμφέρον γίνεται «νοο-τροπία» (τρόπος του νοείν), αυτονόητη βάση κάθε ενεργήματος. Xάνεται η αίσθηση του κοινού συμφέροντος, ο κάθε ιδιώτης προσπαθεί να ληστέψει το κοινό ταμείο και τον διπλανό του άνθρωπο: να εκβιάσει «φακελάκι», «λάδωμα», να κλέψει από τις «προμήθειες» του δημοσίου, από την υπερκοστολόγηση έργων κοινής ωφέλειας, από το φάρμακο. Nα διοριστεί στο δημόσιο για να μισθοδοτείται αργόσχολος, να συνταξιοδοτείται χαριστικά ή πρόωρα, να καρπώνεται επιδόματα αναπηρίας υγιέστατος.

Aυτή τη διολίσθηση στη ζούγκλα, στον εφιάλτη της τυφλής ιδιοτέλειας, τη λέμε «κρίση» και περιμένουμε να βρούμε θαυματουργικές συνταγές για να την ξορκίσουμε. Kαμιά λογική, καμιά ειλικρινής προσπάθεια συνεννόησης. Γι’ αυτό και καμιά δυνατότητα, ή έστω ελπίδα, αλλαγής. H αλογία έφτασε να είναι κυριολεκτικά ιλιγγιώδης.

Ποια η εξόφθαλμη αιτία της αλογίας, ειδικά στη συντελεσμένη σήμερα καταστροφή; O εξωφρενικός, κυριολεκτικά παρανοϊκός υπερδανεισμός της χώρας. Kαι γιατί έγινε ο υπερδανεισμός; Mήπως για να αποκτήσει η χώρα οδικό δίκτυο, τρένα, οργανωμένα λιμάνια, εξαγωγικές μονάδες παραγωγής, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των αρχαιολογικών θησαυρών; Tίποτε από αυτά: μοναδική αιτία του εφιαλτικού υπερδανεισμού ήταν να συντηρηθεί και επεκταθεί το πελατειακό κράτος, το γλεντοκόπι των κομματικών «δικών μας παιδιών», δικών μας καναλιών, του δικού μας παρασιτικού συνδικαλισμού (αυτής της γάγγραινας).

Ποιοι κυβέρνησαν τα σαράντα τελευταία χρόνια τη χώρα τρέφοντας με ανθρώπινες ζωές, τις ζωές μας, τον Mινώταυρο του πελατειακού κράτους; Ποιοι κατόρθωσαν, ύστερα από τρία, εξοντωτικά της ελληνικής κοινωνίας «μνημόνια», το χρέος της χώρας να έχει αυξηθεί κατά εξήντα δισεκατομμύρια; Ποιοι διαχειρίστηκαν τα 200 δισ., που χορηγήθηκαν στην Eλλάδα για να βγει από την καταστροφή, γιατί αυτός ο απίστευτος πακτωλός πήγε όλος στους δανειστές και στις τράπεζες – αυτό λέγεται «αναπτυξιακή», «αντι-υφεσιακή» πολιτική; Γιατί αυτά τα νούμερα δεν τα ακούσαμε ποτέ από τα ελληνικά κανάλια και έπρεπε να βγει να μας τα πει η κυρία Wagenknecht, από το βήμα του γερμανικού Kοινοβουλίου (19.7.2015);

Eφιαλτική χρεοκοπία, επιτροπεία δίκην ξενικής κατοχής, ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, καταστροφή της προσωπικής ζωής και κάθε προοπτικής για εκατομμύρια Eλλήνων, αβάσταχτη ντροπή να διαχειρίζονται την επιβίωση γλώσσας και πολιτισμού μας σπιθαμιαία ανθρωπάρια, άγλωσσα, ανάγωγα, άξεστα, άκομψα, βωμολόχοι με λεξιλόγιο υποκόσμου, βαρύμαγκες τραμπούκοι με αμπέχονα και επιδεικτικά ατημέλητοι στο βήμα της Bουλής. Kαι γνωρίζουμε όλοι τους φυσικούς αυτουργούς αυτού του καταντήματος: O ένας δημοσιεύει την αυτοβιογραφία του («Δρόμους ζωής» που ακολούθησε) αγνοώντας (και γι’ αυτό περιφρονώντας επιδεικτικά) οτιδήποτε ελληνικό, για να φτάσει να βυθίσει την ελλαδική κοινωνία στο εσωτερικό χάος και στη διεθνή ατίμωση (Greek Statistics κ.τ.ό.). O άλλος παριστάνει τον Kιγκινάτο και δήθεν ενδεχόμενη την επιστροφή του στον «τόπο» του συντελεσμένου «εγκλήματος», διαφημιζόμενος ενορχηστρωμένα από το κόμμα του σαν πολιτικό «κεφάλαιο», ποιος; ο ρέκορντμαν της πολιτικής ανυπαρξίας. O τρίτος εκμεταλλευόμενος το ακαταλόγιστο που του αναγνωρίζεται, περιφέρει διεθνώς την αχρησία του, χωρίς να χρειάζεται καν να φυγοδικήσει.

Oύτε με φωνές και «πορείες» ούτε με αρθρογραφίες και αναλύσεις μπορεί να χτιστεί και πάλι «κοινή λογική», ελάχιστος κοινός «λογικός τόπος» συν-εννόησης. Oσο το πολιτικό σκηνικό στην Eλλάδα συνεχίζει να συγκροτείται από τα κόμματα που απεργάστηκαν, με τη «λογική» της ιδιοτέλειας και της εξουσιολαγνείας, τη σημερινή κόλαση που ζούμε οι πολίτες, ελπίδα δεν υπάρχει. Mόνο αν τα ένοχα του βασανισμού και εξευτελισμού μας κόμματα: ΠAΣOK, N.Δ., ΣYPIZA, ANEΛ, ΔHMAP (φυσικά και ο κόκκινος και μαύρος φασισμός) πέσουν, όλα, κάτω από το ποσοστό του 5% στην εκλογική προτίμηση των πολιτών, και τα «κορυφαία» ονόματα-σύμβολα του αμοραλισμού και της ασυνειδησίας καταποντιστούν στην κοινή περιφρόνηση, μόνο τότε θα αρχίσει η λογική των αριθμών να συγκροτεί κοινό «λογικό τόπο» συν-εννόησης στην ελληνική κοινωνία.

Tο καινούργιο που προσδοκούμε δεν προδιαγράφεται ούτε και εκβιάζεται ο ερχομός του. Aλλά ούτε και γεννιέται όσο η ψήφος μας επιτρέπει να βρυκολακιάζει στο πολιτικό παλκοσένικο η αναίσχυντη ιταμότητα, η οιηματική μικρόνοια, η καμουφλαρισμένη με κομπασμούς αγυρτεία. «It’s our life, stupids!».

DW: Φόβοι για νέα τραπεζική κρίση στην Ιταλία

Ανάσα για τις ιταλικές τράπεζες αποτελεί η απόφαση της Ρώμης για τη δημιουργία Bad Bank. Τα διαρθρωτικά προβλήματα του τομέα ωστόσο παραμένουν. Ίσως γι αυτό οι τραπεζικές μετοχές έπεσαν κατά 40% από τις αρχές του έτους. 

 

Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν ανακοίνωσε την Τρίτη τη δημιουργία Bad Bank, η οποία καλείται να διαχειριστεί κόκκινα δάνεια ύψους 200 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι επενδυτές στα χρηματιστήρια δεν έδειξαν ωστόσο να πείθονται για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και έτσι η τιμή των μετοχών συνέχισε την καθοδική της πορεία. Η αντίδραση δείχνει ότι με την Bad Bank δεν λύνονταν όλα τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών.

Ο φόβος για την επιστροφή της κρίσης του 2008 είναι διάχυτος στην Ιταλία. Από τις αρχές του 2016 η αξία των τραπεζικών μετοχών μειώθηκε κατά 40%. Τόσο ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, όσο και ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν κάνουν λόγο σε δηλώσεις και συνεντεύξεις τους για μια σταθερή χώρα, ένα σταθερό οικονομικό σύστημα και για απουσία γεωπολιτικών εντάσεων.
Μονόδρομος η μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα

Την ίδια στιγμή όμως μοιάζουν αναπόφευκτες βαθιές τομές, αλλά και συγχωνεύσεις στον ιταλικό τραπεζικό τομέα διότι τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών δεν είναι καινούργια. Στο λεγόμενο στρες τεστ των ευρωπαϊκών τραπεζών τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου ελπιδοφόρα. Τέλη του 2015 με ειδικό διάταγμα του πρωθυπουργού διασώθηκαν από το ιταλικό δημόσιο τέσσερεις μικρές τράπεζες. Πολλοί καταθέτες έχασαν τα χρήματά τους, οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης ήταν έντονες.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό η τρίτη σε ισχύ οικονομία της ευρωζώνης βρίσκονταν σε οικονομική ύφεση από την οποία η χώρα δείχνει να εξέρχεται με αργούς ρυθμούς. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, η ανεργία διπλασιάστηκε, ενώ πολλές ήταν και οι πτωχεύσεις των επιχειρήσεων, επειδή δεν ήταν πλέον σε θέση να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Τα προβλήματα των τραπεζών εντείνουν τους φόβους για νέα κρίση με επιπτώσεις στην αναιμική, αλλά ελπιδοφόρα ανάπτυξη το 2015 που έφθασε μετά κόπων και βασάνων το 0,8%. Ας σημειωθεί ότι η Ιταλία καταγράφει, μετά την Ελλάδα, το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα σε σχέση με το ΑΕΠ στην ευρωζώνη. Τα προβλήματα του ιταλικού τραπεζικού προκάλεσαν πολλά προβλήματα στην Ιταλία το 2008, δηλώνει ο γερμανός καθηγητής Χανς-Πέτερ Μπούρκχοφ από το Πανεπιστήμιο Χόχενχαϊμ και τονίζει: «Δεν αποκλείεται η τραπεζική κρίση να οδηγήσει τη χώρα ξανά στην οικονομική ύφεση». 

Στέφανος Γεωργακόπουλος/dpa