ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: Πέντε χρόνια μετά τις αραβικές εξεγέρσεις

Όμως, σύντομα, οι ελπίδες που γέννησαν οι αραβικές εξεγέρσεις εξανεμίστηκαν και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής βρίσκεται βυθισμένη στο απόλυτο χάος, το οποίο διαχέεται στις γειτονικές περιοχές.

Τον Δεκέμβριο του 2010 η τυνησιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σταματάει την επιδότηση των τιμών βασικών καταναλωτικών αγαθών, πράγμα που προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε ολόκληρη τη χώρα και συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία. Λίγες ημέρες αργότερα, η Τυνησία συγκλονίστηκε από την είδηση της αυτοπυρπόλησης του μικροπωλητή Μoχάμεντ Μπουαζίζι, θύμα της παγιωμένης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Η συνέχεια είναι γνωστή: ο πρόεδρος της χώρας, Ζιν Αμπεντίν Μπεν Άλι, διέταξε το στρατό να πυροβολήσει εναντίον του πλήθους, ο στρατός αρνήθηκε, ο πρόεδρος πανικοβλήθηκε, εγκατέλειψε την χώρα και το καθεστώς κατέρρευσε.

Η τυνησιακή εξέγερση νίκησε και βρήκε μιμητές στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Υεμένη, το Μπαχρέιν και το Ομάν, οι λαοί των οποίων αντιμετώπιζαν τα ίδια δομικά προβλήματα: πολιτική καταστολή, διαφθορά, οικονομική υπανάπτυξη, κοινωνική υστέρηση και αποκλεισμό. Άλλοι «ισόβιοι ηγέτες», όπως ο πρόεδρος της Αιγύπτου και ο ηγέτης της Λιβύης ανατράπηκαν, η άποψη περί «αραβικής εξαίρεσης» καταρρίφθηκε και οι ελπίδες για είσοδο του αραβικού κόσμου στην εποχή της πολιτικής νεωτερικότητας και ανάπτυξης κυριάρχησαν.

Όμως, σύντομα, οι ελπίδες που γέννησαν οι αραβικές εξεγέρσεις εξανεμίστηκαν και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής βρίσκεται βυθισμένη στο απόλυτο χάος, το οποίο διαχέεται στις γειτονικές περιοχές.

Η Αίγυπτος, που υπέστη το συνταγματικό πραξικόπημα του Ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος ανατράπηκε με ένα μετα-μοντέρνο στρατιωτικό πραξικόπημα, βιώνει μια βαθύτατη πολιτική πόλωση, διαιρεμένη καθώς είναι ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους κοσμικούς. Την ίδια ώρα, κανένα από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας δεν έχει καν μπει σε τροχιά επίλυσης, ενώ ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες δρουν ανεξέλεγκτες στο Σινά.

Η Λιβύη βρίσκεται στο έλεος των διάφορων ένοπλων ομάδων και ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι και την άγρια δολοφονία του, καταστρέφει συστηματικά τη χώρα και απειλεί να την διασπάσει σε τρία κομμάτια.

Στη δίνη συγκρούσεων 

Η Συρία, όπου το καθεστώς, από την αρχή της εξέγερσης, αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει την εξουσία, καταστρέφεται συστηματικά από τις ατέρμονες συγκρούσεις ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό (και τους συμμάχους του) και τις διάφορες εθνικές, θρησκευτικές, τρομοκρατικές, πολιτικές ένοπλες ομάδες, τις οποίες χρηματοδοτούν γειτονικές χώρες ελπίζοντας ότι θα έχουν αυξημένη επιρροή στην μετά- Άσαντ εποχή. Έτσι, η Συρία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο πολυδιάσπασης της σε κρατίδια και παράλληλα αποτελεί πεδίο αναμέτρησης ισχυρών χωρών, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Εν τω μεταξύ, εξαιτίας της δράσης του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε, η συριακή κρίση συνενώθηκε με την ιρακινή, διευρύνθηκε και μετατράπηκε σε μείζονα ασύμμετρη απειλή, από την οποία κινδυνεύουν όλα τα γειτονικά υποσυστήματα, στα οποία ήδη δρουν ένοπλες τρομοκρατικές οργανώσεις.

Αντίστοιχη κατάσταση με αυτήν της Συρίας επικρατεί και στην Υεμένη, όπου μάχονται υποστηρικτές και αντίπαλοι του καθεστώτος, κοσμικές οργανώσεις, ένοπλες τρομοκρατικές ισλαμικές ομάδες όπως αυτή της Αλ Κάιντα της Χερσονήσου, το κίνημα των Χούθι κ.λπ. Η χώρα κινδυνεύει με διαμελισμό, λιγότερο από τρείς δεκαετίες μετά την επανένωση της, ενώ η χαώδης κατάσταση που επικρατεί θέτει σε άμεσο κίνδυνο την Σαουδική Αραβία, η οποία αποφάσισε να επέμβει στρατιωτικά με τη βοήθεια και άλλων αραβικών κρατών, όπως του Κατάρ και της Αιγύπτου.

Στο Μπαχρέιν μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης που επέβαλε η Σαουδική Αραβία, η δυναστεία των Χαλίφα παραμένει στην εξουσία, ακολουθώντας την ίδια πολιτική αποκλεισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, δηλαδή των σιιτών.

Τέλος, η Τυνησία, η χώρα από όπου ξεκίνησαν όλα και που το 2014 φάνηκε να αποτελεί το επιτυχές παράδειγμα εκδημοκρατισμού, βρίσκεται σήμερα στη δίνη νέων διαμαρτυριών που συχνά καταλήγουν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ η ισλαμική τρομοκρατία είναι παρούσα, πλήττοντας όσο περισσότερο μπορεί τον τουρισμό, στον οποίο απέβλεπε η καχεκτική τυνησιακή οικονομία για την επιβίωση της.

Σύγκρουση πολιτισμών;

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως πράγματι οι Άραβες -και εν γένει οι μουσουλμάνοι- δεν μπορούν να έχουν δημοκρατία; Μήπως στ’ αλήθεια η θρησκεία τους, αναπόδραστα, τους οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Οι εσωτερικές συγκρούσεις, μετά τις εξεγέρσεις, ξέσπασαν σε κάθε χώρα επειδή κάθε ομάδα διεκδικούσε την εξουσία για λογαριασμό της και μόνο και συνεχίστηκαν επειδή γειτονικές χώρες στοιχημάτισαν σε αυτές τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαλότητες και τις χρηματοδότησαν, όπως επίσης έκαναν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα και σε μικρότερο βαθμό το Παρίσι και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Όσο για την ισλαμική τρομοκρατία, η θρησκεία μετατράπηκε σε πολιτική ιδεολογία, που κερδίζει συνεχώς έδαφος, επειδή απέτυχε η εφαρμογή των δυτικών τύπου πολιτικών μοντέλων. Δεν πρόκειται για νίκη της ισλαμικής τρομοκρατίας αλλά για ήττα της Δύσης, η οποία επιμένει να εθελοτυφλεί στα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αραβικές χώρες, απεκδύεται των ευθυνών της -όπως η επί δεκαετίες στήριξη απολυταρχικών καθεστώτων προς ίδιον όφελος- μετονομάζοντας το πρόβλημα της ανάπτυξης των χωρών αυτών σε σύγκρουση πολιτισμών, και εν τέλει διαπράττει το ίδιο σφάλμα: χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της ισχύ για να λύσει πολιτικά προβλήματα, όπως το ζήτημα του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας.

Πολύπλοκο πρόβλημα

Στην περίπτωση του ΙΚΙΣ, χρειάστηκε η καταστροφή του Ιράκ, που συντελείται από το 1991, η οποία συνοδεύθηκε μετά την εισβολή του 2003 από τη ρεβανσιστική πολιτική των ιρακινών σιιτών εναντίον των χθεσινών δυναστών τους, δηλαδή των σουνιτών, ώστε η Αλ Κάιντα του Ιράκ (μετέπειτα ΙΚΙΣ) να καταλάβει εύκολα εδάφη, αφού οι ιρακινοί σουνίτες δεν έβρισκαν κανέναν λόγο να αντισταθούν. Στη συνέχεια, η διάλυση της Συρίας επέτρεψε στην Αλ Κάιντα του Ιράκ να κατακτήσει και συριακά εδάφη, εκμεταλλευόμενη και τη διαμάχη ΗΠΑ – Ρωσίας για την τύχη της Συρίας, υποστηριζόμενη από χώρες όπως η Τουρκία και επωφελούμενη από την ευρωπαϊκή αδράνεια. Η κατάσταση άλλαξε με τη ρωσική μόχλευση και τα τρομοκρατικά χτυπήματα του Νοεμβρίου στο Παρίσι.

Του λοιπού, η κατάρρευση της εδαφικής κυριαρχίας των τρομοκρατών στην Συρία και το Ιράκ είναι θέμα χρόνου, όμως αυτό δεν επαρκεί για την επίλυση του πολύπλοκου αυτού προβλήματος. Στην πραγματικότητα, η στρατιωτική δράση Ρώσων, Αμερικανών και ευρωπαίων θα επιλύσει μόνο το άμεσο και ορατό σκέλος του προβλήματος, δηλαδή θα καταστρέψει την εδαφική κυριαρχία του ΙΚΙΣ. Δεν αντιμετωπίζονται όμως άλλα ακανθώδη προβλήματα, όπως το γεγονός ότι η απελευθέρωση των συρο-ιρακινών εδαφών από το ΙΚΙΣ θα δημιουργήσει παράλληλα μία «βόμβα διασποράς τρομοκρατών» στις γύρω χώρες, όπως συνέβη μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, το οποίο οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν στα χέρια των ισλαμιστών.

Ώθηση στην ανάπτυξη

Είναι σαφές ότι η κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική είναι περίπλοκη και τα προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα: η πολιτική μετάβαση είναι δύσκολη γιατί τα πρόσωπα έφυγαν αλλά οι μηχανισμοί παραμένουν. Οι αλλαγές χρειάζονται χρόνο, αλλά χρόνος δεν υπάρχει γιατί οι ανάγκες της κοινωνίας είναι ασφυκτικές. Η οικονομική ανάπτυξη είναι απόλυτα αναγκαία και χρειάζονται κεφάλαια αλλά κεφάλαια δεν υπάρχουν, γιατί η τρομοκρατία καραδοκεί. Όμως, η τρομοκρατία θρέφεται από τη φτώχεια, την υπανάπτυξη, τον αποκλεισμό και την αίσθηση των κοινωνιών πως ό,τι και να αλλάξει η κατάσταση δεν αλλάζει.

Αυτή η δραματική αλληλουχία αδιεξόδων θα μπορούσε να αρθεί εάν η Δύση αποφάσιζε να επενδύσει οικονομικά και πολιτικά σε αυτές τις χώρες, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη τους όχι για λόγους αλτρουϊσμού ή για την υπεράσπιση των αξιών της, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι ασύμμετρες απειλές, που πλήττουν τις χώρες της περιφέρειας αλλά και την ίδια. Εν τέλει, είναι ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστεί αποτελεσματικά και μακροπρόθεσμα τον εαυτό της.
Βιβή Κεφαλά/epohi.gr

Αιχμές Βαρουφάκη για «κρυφό σχέδιο» του Βερολίνου!

Άρθρο του πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας φιλοξενεί το σημερινό φύλλο της λαϊκιστικής εφημερίδας Bild. 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης σe άρθρο στην γερμανική Bild τονίζει ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξοφληθούν τα ελληνικά χρέη απέναντι στη Γερμανία, «δεδομένου ότι η χώρα έχει απολέσει το ένα τρίτο των δημοσίων εσόδων και του ΑΕΠ της, οι τράπεζες δεν είναι καν σε θέση να παράσχουν δάνεια σε επικερδείς επιχειρήσεις». Με αυτά δεδομένα αυτά, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, «απομένει το ερώτημα αν τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Αθήνα με τις ευλογίες του Βερολίνου βοηθούν πραγματικά την Ελλάδα να εξοφλήσει τα χρέη της απέναντι στη Γερμανία».

Ο Γιάνης Βαρουφάκης προβαίνει στην υπόθεση ότι η πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης μπορεί να μην είναι στην πραγματικότητα κατά κύριο λόγο η αποπληρωμή των δανείων και θέτει το ερώτημα μήπως η γερμανική κυβέρνηση έχει «εντελώς διαφορετικές, κρυφές προθέσεις».

Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, δεν θα ήταν ανάρμοστο για τους Γερμανούς πολίτες «να αναλογιστούν μήπως υπάρχει εκεί όντως ένα άλλο, κρυφό σχέδιο. Ένα σχέδιο που ελάχιστα έχει να κάνει με την ανάκαμψη της Ελλάδας – πολύ περισσότερο όμως με την επιθυμία να ελέγχονται οι μελλοντικές εξελίξεις στη Μαδρίτη, τη Ρώμη και το Παρίσι», καταλήγει ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Τα οικονομικά του "χορού της φωτιάς"

Ο αναπτυξιακός δυναμισμός υπάρχει μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων. Η ελληνική οικονομία είναι σε καταστολή και μετά βίας κινείται. Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αντιμετώπισε με σχετική επιτυχία τους κεφαλαιακούς ελέγχους του καλοκαιριού.

του Κώστα Λαπαβίτσα*

Την αρχή την έκανε ο Πρωθυπουργός στο Νταβός: Η ελληνική οικονομία θα είναι η έκπληξη του 2016. Ακολούθησε ο Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού που μας διαβεβαίωσε ότι όλα βαίνουν καλώς, μάλιστα διαπίστωσε ιστορικά ρεκόρ στη βιομηχανία και τις εξαγωγές το 2015, πράγμα που σύντομα θα φανεί και στις λιανικές πωλήσεις. Τη σκυτάλη πήρε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας που ψύχραιμα μας ενημέρωσε ότι τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει και η ανάπτυξη είναι σίγουρη για το δεύτερο μισό του 2016, αρκεί να εφαρμόσουμε το νέο Μνημόνιο. Επίσης, για να μην ανησυχούμε, η έξοδος από το ευρώ είναι αδύνατη.

Που τα βρίσκουν όλα αυτά;

Το Διάγραμμα 1 δείχνει τη βιομηχανική παραγωγή το 2015. Είναι περίπου 15% χαμηλότερα από το 2010, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από το καλοκαίρι του 2015 η τάση είναι μάλλον πτωτική. Η ελληνική βιομηχανία έχει συντριβεί και βρίσκεται σε κώμα.

Διάγραμμα 1 

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Το Διάγραμμα 2 δείχνει τον κύκλο εργασιών στο λιανικό εμπόριο. Είναι περίπου 30% χαμηλότερα από το 2010, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από το καλοκαίρι του 2015 η τάση είναι μάλλον πτωτική. Το ελληνικό λιανεμπόριο είναι επίσης σε κώμα.

Διάγραμμα 2

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Το Διάγραμμα 3 δείχνει την αξία των εξαγωγών (με τα πετρελαιοειδή) για το 2015. Για μια ακόμη φορά, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από τον Ιούλιο μάλιστα υπάρχει ταχεία συρρίκνωση σε σχέση με το 2014 (υπονοείται στο Διάγραμμα). Ο εξαγωγικός τομέας της Ελλάδας βρίσκεται στο νεκρό.

Διάγραμμα 3

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

 

Από πού λοιπόν θα προκύψει η έκπληξη το 2016;

Μήπως από τις επενδύσεις; Κατέχουν οι ιθύνοντες κάποια καινούργια θεωρία των επενδύσεων που τους επιτρέπει να προβλέψουν δυναμική αύξηση, όταν τα ελληνικά επιτόκια είναι πανάκριβα και η φορολογία των μικρομεσαίων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο; Ίσως ελπίζουν ότι θα κάνει τη διαφορά η επερχόμενη άφθονη τραπεζική πίστωση, τώρα που οι τράπεζες είναι σε χέρια ξένων κερδοσκόπων ...

Μήπως από την κατανάλωση; Τι ακριβώς θα συμβεί εκεί όταν οι μισθοί παραμένουν υπό τεράστια πίεση, οι συντάξεις είναι επισφαλέστατες, η φορολογία βαρύτατη και οι τράπεζες ήδη ξεκίνησαν το κυνήγι των νοικοκυριών με τα κόκκινα δάνεια;

Ή μήπως από τον δημόσιο τομέα που επιδίδεται σε απεγνωσμένη προσπάθεια εξασφάλισης πρωτογενούς πλεονάσματος και άρα περικόπτει συνεχώς δαπάνες, επιβάλλει φόρους και καθυστερεί τις επιστροφές οφειλών; Για να μη μιλήσουμε, τέλος, για τις διεθνείς αγορές, όπου τα πράγματα εξελίσσονται ολοένα και χειρότερα παγκοσμίως.

Ο αναπτυξιακός δυναμισμός υπάρχει μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων. Η ελληνική οικονομία είναι σε καταστολή και μετά βίας κινείται. Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αντιμετώπισε με σχετική επιτυχία τους κεφαλαιακούς ελέγχους του καλοκαιριού. Όσοι έχουν ψήγματα οικονομικής αντίληψης είχαν προβλέψει ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, διότι ειδικά οι μεγαλύτερες εταιρείες είχαν λάβει τα μέτρα τους από καιρό. Είναι φαιδρό όμως να λέγεται με έπαρση από τους ίδιους εκείνους που προέβλεπαν την πλήρη καταστροφή σε περίπτωση επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων.

Η πραγματική σημασία των στοιχείων του 2015 είναι άλλη: Η ελληνική οικονομία τη στιγμή αυτή πάσχει από τεράστια έλλειψη ζήτησης και όχι από αδυναμία προσαρμογής στην πλευρά της προσφοράς. Η συντριβή των μισθών και η ανελέητη μεταβολή των όρων εργασίας τα τελευταία έξι χρόνια έχουν αυξήσει την ανταγωνιστικότητα. Δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία ότι η Ελλάδα συνεχίζει να έχει ανάγκη από βαθύτατες μεταρρυθμίσεις, όπως στον τραπεζικό τομέα, στον εμπορικό κλάδο, στην έρευνα και φυσικά στη δημόσια διοίκηση. Αλλά αυτές οι αλλαγές θα θέσουν τα θεμέλια για τη διαδικασία ανάπτυξης σε βάθος χρόνου. Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται επειγόντως τόνωση της ζήτησης που θα δημιουργήσει ακριβώς το ευνοϊκό πλαίσιο για τις μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται δηλαδή το αντίθετο από αυτό που της επιβάλλει το Τρίτο Μνημόνιο.

Μετά από έξι χρόνια καταστροφής, η ιθύνουσα τάξη της χώρας συνεχίζει να εφαρμόζει τα οικονομικά του χορού της φωτιάς. Από τη μια, οι κυβερνώντες, αιχμαλωτισμένοι στο Μνημόνιο, φιλοτεχνούν μια εικονική πραγματικότητα. Από την άλλη, τα ΜΜΕ και διάφοροι ειδήμονες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ελληνική οικονομική τίγρη είναι έτοιμη να εκτιναχθεί. Η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς με τις κενές φλυαρίες του κ. Τσίπρα για «τομές» και του κ. Μητσοτάκη για «μεταρρυθμίσεις». Δεν είναι υπερβολή ότι μόνο με όρους κοινωνικής ψυχοπαθολογίας μπορεί πλέον να ερμηνευτεί αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Αλλά ίσως η λύση να δοθεί από τις κοινωνικές εντάσεις που ήδη φάνηκαν στους δρόμους.

* πηγή:  costaslapavitsas.blogspot.gr

Είναι τα κατώτατα όρια σύνταξης... «ηλίθιε»!

Με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρηση στον νεοφιλελευθερισμό ακολουθεί και αυτός, τον ίδιο δρόμο των προκατόχων του. Με τον φόβο και τον τρόμο και την απειλή της εξόδου από το ευρώ, προσπαθεί να κλίσει τον κύκλο που χάραξε ο Μητσοτάκης το 1990. Και προχωρεί ακόμα παραπέρα. 

Τι δεν έκανε ο Γιαννίτσης και ολοκληρώνει ο Τσίπρας, με βοηθό το Μητσοτάκη;

Ξέθαψαν ακόμη και τα του Γιαννίτση. Εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» του, χωρίς ωστόσο να αναφέρονται σε αυτό. Ένα νομοσχέδιο, το οποίο κάτω από το βάρος των κινητοποιήσεων και του λαϊκού ξεσηκωμού τότε, τόσο το νομοσχέδιο όσο και ο ίδιος αποκαθηλώθηκαν.

Βέβαια, εμπνευστής, δεν ήταν ο Γιαννίτσης. Απλά, ο ίδιος εκτελούσε. Η αλήθεια είναι πως η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί μόνιμο στόχο του νεοφιλελευθερισμού και πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από το 1990, ως μοναδικός εκφραστής τότε, έθεσε τα πρώτα θεμέλια.

Η ενοχοποίηση της συλλογικής ευθύνης και η ανάδειξη της ατομικής, προσθέτοντας το φόβο και το τρόμο μετά το 2009, είναι η μέθοδος που ακολουθήθηκε, για να μειωθούν – να αφαιρεθούν – να καταργηθεί, οτιδήποτε έχει σχέση με την συλλογική προστασία.

ΚΑΤΩΤΑΤΑ ΟΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Ο θεσμός των κατωτάτων ορίων σύνταξης, θεωρείται η ψυχή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, καθώς ως γνωστό, λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα και παρέχει στοιχειώδη προστασία, στους ποιο φτωχούς και ανήμπορους για εργασία.

Στο δίχτυ προστασίας υπάγεται το 70% του συνόλου των συνταξιούχων, είναι οι συντάξεις αναπηρίας - θανάτου και του ΟΓΑ, και όλες οι συντάξεις, με χαμηλούς μισθούς ή λίγα έτη ασφάλισης.

Χωρίς τα κατώτατα όρια, οι συντάξεις αυτές, πέφτουν στο κενό, καθόσον δεν σχετίζονται ούτε με ασφαλιστικές εισφορές ούτε με τα όρια ηλικίας. Αυτός είναι και ο λόγος συμμετοχής του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση.

Έως και το 1990, ρυθμιστής των συντάξεων για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν οι αυξήσεις της ΕΓΣΣΕ. Τα κατώτατα όρια καθορίζονταν στα 20 ημερομίσθια, ενώ τα ανώτατα όρια ασφαλιστέων αποδοχών στο πενταπλάσιο των κατωτάτων ορίων ή τα 100 ημερομίσθια. Δηλαδή με 15 έτη η κατωτάτη σύνταξη ασφάλισης είναι (20Χ33,57) = 671 ευρώ.

Ο ΟΓΑ, για τους αγρότες, και όλους τους ανασφάλιστους υπερήλικες, χορηγούσε την εθνική σύνταξη των 360 ευρώ (σημερινές τιμές) και επιπλέον, τουλάχιστο 10 ευρώ ετησίως, από την προαιρετική, σε όσους ήθελαν να ασφαλιστούν. Δηλαδή, με 15 έτη ασφάλισης (150 + 360 ) = 510 ευρώ κατωτάτη σύνταξη.

1990 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ:

Ως μόνιμος «μετρ» του νεοφιλελευθερισμού, με το νόμο 1902/90, ανακόπτει την πορεία αυτή και αποσυνδέει τις συντάξεις από την ΕΓΣΣΕ. Στο εξής, οι συντάξεις «ρυθμίζονται» από τις κυβερνήσεις, με χαμηλότερα ποσοστά από τις αυξήσεις των εργαζομένων. Με τον τρόπο αυτό, μειώθηκαν και τα κατώτατα όρια στα 487 ευρώ σήμερα. Δηλαδή, κατά 38% χαμηλότερα από το 2009.

Επιπλέον, με τον 2084/1992, τα κατώτατα όρια για τους νέους ασφαλισμένους μετά το 1992, καθορίζονται, σε ευτελή ποσά, στα 178 ευρώ (σημερινές τιμές). Δηλαδή, η σύνταξη που αναλογεί για 15 έτη στο μέσο ΑΕΠ του 1991 αναπροσαρμοσμένο.

1996 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΙΤΗ:

Με την προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ στο νεοφιλελευθερισμό, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο του προκατόχου του, δηλαδή του Μητσοτάκη.

ΟΓΑ: Με το Ν. 2458/1997, καταργείται ο κλάδος της Προαιρετικής ασφάλισης και οι αγρότες μπαίνουν σε υποχρεωτική ασφάλιση, με εισφορές 7% οι ίδιοι και κατά 14% το κράτος. Ταυτόχρονα, η εθνική σύνταξη καταργείται, σταδιακά έως το 2026. Παρά το ότι ο ΟΓΑ έγινε Ταμείο, κατώτατα όρια δεν θεσπιστήκαν και είναι το μοναδικό Ταμείο που δεν έχει.

2001 NOMOΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ:

Άνοιξε η όρεξη του νεοφιλελευθερισμού και με το νομοσχέδιου που κατέθεσε στη βουλή, απαιτούσε την εξίσωση των παλαιών με τους νέους ασφαλισμένους σε όλα τα επίπεδα, και τα κατώτατα όρια να μειωθούν στα 178 ευρώ.

Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Κυρ. Μητσοτάκης και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς, εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» του Γιαννίτση.

Βέβαια, η αντίδραση ήταν άμεση και καθολική, με αποτέλεσμα, το νομοσχέδιο αλλά και ο Γιαννίτσης να αποκαθηλωθούν, και όχι μόνο. Με το νέο νομοσχέδιο, που έγινε νόμος, (όσον αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης των συντάξεων) εξισώνονται των νέων με τους παλαιούς, και τα κατώτατα όρια, καθορίζονται στα 496 ευρώ για τους νέους και 487 ευρώ για τους παλαιούς, όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα.

NOMOΣ ΛΟΒΕΡΔΟΥ 3863/2010:

Ξανά, πάλι από την αρχή. Σε ότι αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης, παρά το διαχωρισμό σε «εθνική» και «αναλογική» σύνταξη, ως συνολικό αποτέλεσμα μειώνονται, και προσομοιάζουν με αυτά του 2084/92 για τους νέους!! Ωστόσο, προβλέπονται και διατηρούνται τα κατώτατα όρια σύνταξης, υπολογιζόμενα με τα 15 ημερομίσθια, δηλαδή 504 ευρώ βάσει του νόμου όταν αυτός ψηφίστηκε.

2015 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ:

Με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρηση στον νεοφιλελευθερισμό ακολουθεί και αυτός, τον ίδιο δρόμο των προκατόχων του. Με τον φόβο και τον τρόμο και την απειλή της εξόδου από το ευρώ, προσπαθεί να κλίσει τον κύκλο που χάραξε ο Μητσοτάκης το 1990. Και προχωρεί ακόμα παραπέρα.

Η προωθούμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» οδηγεί όλες τις συντάξεις, κάτω και από τα επίπεδα που έθεσε ο Μητσοτάκης το 1990. Αφού το ποσοστό αναπλήρωσης των νέων (με 35 έτη) θα ήταν στο 60% του μισθού. Τώρα, με τα ίδια έτη ασφάλισης, το συνολικό ποσοστό αναπλήρωσης, μαζί με την «εθνική σύνταξη» θα είναι στο 47% του μισθού!!

Κατώτατα όρια. Ξεπέρασε και αυτά του Γιαννίτση, καθώς, δεν προβλέπονται και δεν διατηρούνται κατώτατα όρια σύνταξης. Δηλαδή, το δίχτυ προστασίας των πιο φτωχών – ευάλωτων και ανήμπορων ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ.

ΕΚΑΣ. Προσθέτοντας και την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τα άτομα αυτά, μένουν αίολα. Κυριολεκτικά στον αέρα.

Η φερόμενη ως «εθνική σύνταξη», τόσο από το μειωμένο ποσό, όσο και από τον τρόπο χορήγησής της, δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο των κατωτάτων ορίων.

Εξαπάτηση και των αγροτών: Τώρα το κράτος αποσύρεται, και υποχρεώνουν όλους τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ να καταβάλουν οι ίδιοι και το 27% (μαζί με την υγεία) των εισφορών, στο σύνολο των εισοδημάτων και σε νοητά ποσά τουλάχιστο 5.616 ευρώ ετησίως. Για εισοδήματα που δεν υπάρχουν, αφού κατά το υπουργείο οικονομικών το 88% των αγροτών δηλώνει εισόδημα κάτω από τα 5.000 ευρώ.

Και στους άνεργους αγρότες βάρη: Ο καταλογισμός εισφορών για ανύπαρκτο εισόδημα, φέρνει νέα δεινά. Με τον τρόπο αυτό, ακόμα και οι άνεργοι αγρότες, θα πληρώνουν για την ασφάλιση τους, και όσοι δεν έχουν θα βρίσκονται χρεωμένοι. Και ο δρόμος, χρεωστικών ασφαλιστικών εισφορών για το σύνολο των ανέργων, είναι ανοιχτός.

Συνέπεια της «μεταρρύθμισης» αυτής και εφόσον εγκριθεί από τη βουλή, με την κατάργηση των κατωτάτων ορίων και του ΕΚΑΣ, κλείνει οριστικά και ο κύκλος περί συλλογικής προστασίας των ποιο φτωχών, αναδεικνύοντας την ατομική ευθύνη του κάθε ενός χωριστά.

Το αποτελείωμα της κοινωνικής ασφάλισης και η ανάδειξη της ιδιωτικής είναι προφανής. Και όλα αυτά, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά.

Να γιατί ο Κυρ. Μητσοτάκης σημερινός αρχηγός της Ν.Δ ως γέννημα – θρέμμα και συνεχιστής του νεοφιλελευθερισμού, δεν μπορεί να κρύψει την χαρά και το χαμόγελο έφτασε στα αυτιά του!!

Ο Τσίπρας στην προσπάθειά του αυτή συναντά και αποκτά απροσδόκητο σύμμαχο, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυρ. Μητσοτάκη, που και οι δυο μαζί, συνιστούν το τέλειο δίδυμο.

Να γιατί και οι δυο πλευρές, εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» Γιανίτση!

Αυτό όμως που ξεχνούν…. είναι η αποκαθήλωση… και το τέλος Γιαννίτση!!

Κώστας Νικολάου/ergasianet.gr 

Αντικειμενικές, αξιοκρατικές και διαφανείς κρίσεις απαιτούν αξιωματικοί του Π.Σ.

Με Δελτίο Τύπου που διένειμε η ΕΝΩΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (Ε.Π.Α.Υ.Π.Σ.) δημοσιοποιεί τις εκτιμήσεις της Ένωσης σχετικά με τις επερχόμενες κρίσεις και προαγωγές των Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος 2016, απαιτώντας διαδικασίες επιλογής αντικειμενικές, αξιοκρατικές και διαφανείς απαλλαγμένες από κομματικά κριτήρια και σκοπιμότητες…

ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της Ε.Π.Α.Υ.Π.Σ.

Σε λίγες μέρες εκπνέει ο θεσμικά προβλεπόμενος χρόνος για τη διεξαγωγή των ετήσιων κρίσεων των Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος. 

Αποτιμώντας την ιστορία του θεσμού αυτού προκύπτει ότι οι κρίσεις  μέχρι σήμερα ήταν προϊόν διαφόρων δοβλετιών και επιρροών και φυσικά το κέντρο βάρους της αξιολόγησης των Αξιωματικών δεν ήταν ο ατομικός φάκελος και η υπηρεσιακή πορεία τους που θα στόχευε στη διασφάλιση της ασφάλειας της χώρας και της προστασίας του πολίτη.

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε κι άλλο ένα φαινόμενο, ο εκάστοτε υπουργός αφού πρώτα διαμόρφωνε την επετηρίδα μέσω των εκτελεστικών του οργάνων εξήγγειλε, εκ των υστέρων, την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου κρίσεων και προαγωγών, χωρίς όμως να υπάρχει αποτέλεσμα.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η παρούσα κατάσταση δεν θα ακολουθήσει την πεπατημένη αλλά θα ζητήσει από τα αρμόδια συμβούλια την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας, ελέγχοντας την ορθότητα της και αποτελώντας τον εγγυητή της διαδικασίας αυτής. Εξάλλου η πεπατημένη φάνηκε ότι δεν ακολουθήθηκε στις επανακρίσεις του περασμένου Δεκεμβρίου, όπου δεν διαπιστώθηκε κανένα πρόβλημα για τις τακτικές κρίσεις του 2015 και δεν προέκυψε καμία ανάγκη αποκατάστασης της όποιας νομιμότητας.

Πάντως η λογική για τις επερχόμενες κρίσεις, σε σχέση πάντοτε με το τι προβλέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, δεν μπορεί, ανάλογα της περίπτωσης, να μην έχει τις εξής βάσεις αξιολόγησης:

α) Αρχικώς, ενδεχόμενη αλλαγή Αρχηγού, ως γνωστόν, σημαίνει αξιολόγηση του παραγόμενου έργου του ευρισκόμενου σήμερα στη θέση αυτή και αν προκύπτει αρνητικό πρόσημο (επιχειρησιακά και διοικητικά) λόγω συγκεκριμένων ικανοτήτων, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι του εδόθησαν τα αναγκαία κίνητρα και δυνατότητες, επιβάλλεται η αντικατάστασή του. Η αντικατάσταση αυτή πρέπει να συγκεντρώνει τα επαρκή εχέγγυα για τη συνέχιση ή ολοκλήρωση εκείνου του έργου που δεν έγινε καθόλου ή έγινε ημιτελώς. Η αξιολόγηση των διεκδικητών αυτής της θέσης γίνεται με βάση τη συνολική τους διαδρομή και προσφορά στο Σώμα από κάθε θέση ευθύνης στην οποία βρέθηκαν και το πως διαχειρίστηκαν τα καθήκοντα που τους είχαν ανατεθεί και τους αναλογούσαν. Η αξιολόγηση αυτή συνολικά είναι σαφώς αντικειμενική και στηρίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία του φακέλου τους αλλά και στην προσωπική γνώση για τους αξιολογούμενους.

Εδώ βέβαια υπάρχει ένα κυρίαρχο θέμα που διαφοροποιεί τις υπηρεσιακές κρίσεις από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση επιλογής ή εκλογής (πολιτικής ή άλλης) αφού όλα τα πρόσωπα έχουν συγκεκριμένη, γνωστή και ειδική διαδρομή και δεν υπάρχει μόνο η αυτοπρόσωπη από τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο μονομερής και διαμορφωμένη προβολή των ικανοτήτων του.

β)  Η αξιολόγηση των υπολοίπων κρινομένων για κάλυψη θέσεων με επιλογή δεν μπορεί, έστω και αυτοτελώς που γίνεται σήμερα, να είναι άλλη από την εκτίμηση του προσφερόμενου έργου του καθενός από τη θέση ευθύνης που υπηρέτησε, σε συνδυασμό με τη διασφάλιση ότι αυτός θα συνεχίσει να παρέχει τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο έργου αλλά και της πραγματικής αδυναμίας εύρεσης άλλο πρόσωπο που θα έδινε το ίδιο αποτέλεσμα. Όλα αυτά προκύπτουν από τον ατομικό φάκελο και φυσικά από την πραγματική προσωπική εκτίμηση των μελών του Συμβουλίου. 

Φαινόμενα διαφόρων εποχών για τέτοιες επιλογές, έδειχναν την παντελή έλλειψη πραγματικής και αντικειμενικής αξιολόγησης αλλά και καμία απαίτηση από τη Διοίκηση για προσφορά από εκείνον που η ίδια επέλεξε.

Σε περίπτωση μη επιλογής ενός κρινόμενου, αλλά περαιτέρω επιλογής νεοτέρου του, αυτό δείχνει την ανεπάρκεια του πρώτου και την υπεροχή του δεύτερου, ιδίως αν αλλάζουν μία ή και δύο σειρές Αξιωματικών. Αυτό όμως θα πρέπει να στηρίζεται σε σαφή στοιχεία και να συνοδεύεται τουλάχιστον από την αντικατάστασή του μη προακτέου από τη θέση ευθύνης που υπηρετεί. Το τελευταίο συνδυάζεται με το δεδομένο ότι αν αυτός προαγόταν θα μπορούσε (αν προβλέπεται) να ασκεί τα ίδια καθήκοντα με μεγαλύτερο βαθμό. Διαφορετική κατάληξη σημαίνει ότι αυτός ναι μεν δεν είναι κατάλληλος να προαχθεί αλλά είναι κατάλληλος (και όχι ακατάλληλος) να κάνει το ίδιο έργο στην ίδια θέση, παρά το ότι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να έχει προαχθεί.

Ιδιαίτερο ζήτημα παραμένει σε πολλές επιλογές η ταύτιση της προαγωγής με ταυτόχρονη μετάθεση ενώ παρουσιάζεται στις περισσότερες των περιπτώσεων ότι αυτό απαιτεί τη συναίνεση του προαγόμενου. Πολλά ερωτηματικά όμως υπάρχουν για το πώς βρίσκεται ο συναινούντας, του επιλεκτικού ή μη εντοπισμού του, αλλά και των περιοχών που τελικά θα καλυφθούν.

Τελικά σαφώς προκύπτει ότι το πολλές φορές κατά το παρελθόν δακτυλοδεικτούμενο ως ανεπαρκές πλαίσιο κρίσεων, που όλοι θέλουν να το αλλάξουν, δεν είναι και τόσο προβληματικό όπως υποστηρίζεται αλλά μπορεί να έχει τα σωστά αποτελέσματα αν το χρησιμοποιήσεις αντικειμενικά και ορθολογικά.

Άλλο είναι το θέμα το πώς αυτό θα γίνει πιο λειτουργικό, προσαρμοσμένο στα νέα υπηρεσιακά δεδομένα. Για την ιστορία του θέματος υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά τις τακτικές κρίσεις του 2015 συγκροτήθηκε τάχιστα αρμόδια επιτροπή του Σώματος που τον περασμένο Ιούνιο υπέβαλλε ολοκληρωμένη πρόταση-σχέδιο π.δ. για την πλήρη αντικατάσταση του ισχύοντος πλαισίου που θα βασίζεται στη συγκριτική αξιολόγηση επιλογής, αλλά δεν αξιολογήθηκε περαιτέρω. Βέβαια το ίδιο έχει γίνει, ίσως προς άλλες κατευθύνσεις, πολλές φορές κατά το παρελθόν με τελευταία περίπτωση εκείνη του 2010-2011.

Η Ένωση μας έχει διακηρύξει την αναγκαιότητα θεσμοθέτησης ενός αξιόπιστου, διαφανούς και αξιοκρατικού συστήματος κρίσεων και προαγωγών, βασισμένο στη συγκριτική και σφαιρική αξιολόγηση, ικανό να εξαλείψει τις αγκυλώσεις και εκτροπές του παρελθόντος και είναι διατεθειμένη να συμβάλει με ειλικρινείς προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αναμένοντας τη θεσμική αντικειμενικότητα στις κρίσεις το 2016.

Οι κρίσεις τόσο για την ηγεσία του Π.Σ. όσο και την προαγωγή των Αξιωματικών πρέπει να απαλλαγούν από κομματικές επιλογές ή σκοπιμότητες. Οι διαδικασίες επιλογής οφείλουν να είναι αντικειμενικές, αξιοκρατικές και διαφανείς, βασισμένες στην υπηρεσιακή και κοινωνική λογοδοσία. 

Το Διοικητικό Συμβούλιο
1 Φεβρουαρίου 2016

πηγή: epayps.blogspot.gr

Επίσκεψη Κοτζιά σε Αζερμπαϊτζάν, Ολλανδία και Ιράν

Με βαρύ πρόγραμμα επαφών αναχωρεί σήμερα ο έλληνας ΥΠ.ΕΞ Νίκος Κοτζιάς για το Αζερμπαϊτζάν, σε συνέχεια για το Άμστερνταμ και την Κυριακή 7/2 θα συνοδεύσει το πρωθυπουργό στην επίσημη επίσκεψη του στην Τεχεράνη. 

Με ένα πυκνό πρόγραμμα επαφών αναχωρεί σήμερα για διήμερη επίσημη επίσκεψη στο Αζερμπαϊτζάν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς μετά από πρόσκληση του Αζέρου ομολόγου του Ελμάρ Μαμαντιάροφ. Μετά την άφιξή του στο Μπακού είναι προγραμματισμένη η κατ' ιδίαν συνάντηση του κ. Κοτζιά με τον κ. Μαμαντιάροφ ενώ θα ακολουθήσουν διευρυμένες συνομιλίες μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών, με το πέρας των οποίων θα πραγματοποιηθεί κοινή συνέντευξη Τύπου των δύο υπουργών.

Αύριο Τετάρτη ο κ. Κοτζιάς θα γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίγιεφ, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου, Ογκτάι Ασάντοφ και θα συναντηθεί με την κοινοβουλευτική ομάδα ελληνοαζερικής φιλίας, ενώ ιδιαίτερα σημαντικές θα είναι οι επαφές του με τον υπουργό Ενέργειας και πρόεδρο της Μεικτής Διυπουργικής Επιτροπής Ελλάδας-Αζερμπαϊτζάν, Νατίγκ Αλίγιεφ.

Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στο Αζερμπαϊτζάν, ο υπουργός Εξωτερικών θα μεταβεί στο 'Αμστερνταμ, όπου θα συμμετάσχει στην άτυπη εξαμηνιαία συνάντηση «Gymnich», των υπουργών Εξωτερικών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα λάβει χώρα την Παρασκευή 5 και Σάββατο 6 Φεβρουαρίου.

Κατά την πρώτη μέρα της συνάντησης θα συζητηθούν η Παγκόσμια Στρατηγική της Ε.Ε για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας και οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με το Ιράν, ιδιαίτερα μετά την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Το Σάββατο ο υπουργός Εξωτερικών θα παρουσιάσει στη Συνάντηση Υπουργών, στην οποία θα συμμετάσχουν και οι υπουργοί Εξωτερικών των υποψηφίων προς ένταξη χωρών, τις συστηματικές προσπάθειες της Ελλάδας για τη διαχείριση των, άνευ προηγουμένου, μαζικών προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών.

Τέλος, την Κυριακή, ο κ. Κοτζιάς θα μεταβεί στην Τεχεράνη, συνοδεύοντας τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στην επίσημη επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει στο Ιράν.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ : 24ωροι αποκλεισμοί δρόμων - Κλείνουν οι είσοδοι και έξοδοι της χώρας!

Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους οι αγρότες, σε όλη την Ελλάδα, ενόψει και της γενικής απεργίας που είναι προγραμματισμένη για την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου για το ασφαλιστικό και τη φορολογία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του crashonline. 

Ορατό είναι, από σήμερα, το ενδεχόμενο να προκληθούν σοβαρά προβλήματα στην κυκλοφορία και στη διακίνηση αγαθών, εμπορευμάτων και τροφίμων, εξαιτίας των αποκλεισμών που θα πραγματοποιηθούν σε πολλά σημεία του εθνικού οδικού δικτύου, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι 12ωροι.

Κλείνουν οι είσοδοι και έξοδοι της χώρας 

Από σήμερα κλείνουν επ΄ αόριστον τα τελωνεία των Κήπων και των Καστανεών, στα σύνορα με την Τουρκία, καθώς οι αγρότες του Έβρου συντονίζονται στις κινητοποιήσεις με τα μπλόκα των άλλων γεωγραφικών διαμερισμάτων.

Θεσσαλία

Σε αποκλεισμό της ΠΑΘΕ και των παρακαμπτηρίων οδών θα προχωρήσουν και πάλι σήμερα από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 5 το απόγευμα, οι αγρότες, στον κόμβο των Μικροθηβών.

Οι αγρότες από το μπλόκο της Νίκαιας προγραμματίζουν για τις 11 το πρωί παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Λάρισας και αμέσως μετά το ίδιο θα πράξουν και έξω από τη Δημόσια Οικονομική Εφορία, όπως μετέδωσε η ΕΡΤ Λάρισας.

Στερεά Ελλάδα

Την απόφασή τους να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους κατέθεσαν εκπρόσωποι από 12 μπλόκα αγροτών της Στερεάς Ελλάδας, στη συνάντηση που είχαν με τους 25 δημάρχους ολόκληρης της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.

Κατά τη διάρκεια της κοινής συνάντησης που είχαν με το διοικητικό συμβούλιο της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων, οι αγρότες και εκπρόσωποι των μπλόκων, προέβαλαν την απόφασή τους να εντείνουν τις κινητοποιήσεις τους, να επεκτείνουν τους αποκλεισμούς των εθνικών δρόμων, ζητώντας από την κυβέρνηση να πάρει πίσω το σχέδιο για το νέο ασφαλιστικό και δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι θα συζητήσουν μαζί της μόνο από μηδενική βάση.

Για σήμερα προγραμματίζονται δίωροι ή και τρίωροι αποκλεισμοί, σε άλλες περιπτώσεις μόνο το μεσημέρι και σε άλλες μεσημέρι και βράδυ.

Σύμφωνα με τους αγρότες, από τις 2 το μεσημέρι θα κλείσουν οι αγρότες στη Βοιωτία τον εθνικό δρόμο στο 110 χλμ στο ύψος του Κάστρου, ενώ οι συνάδελφοί τους 20 χλμ, πριν στον 90ό χιλιόμετρο θα κλείσουν και πάλι την εθνική οδό για τον ίδιο χρόνο. Ανάλογοι αποκλεισμοί αποφασίστηκαν και για το βράδυ, χωρίς να έχει καθοριστεί η ώρα έναρξής τους.

Ακόμα, ο δρόμος Λαμίας-Δομοκού, θα κλείσει αύριο από τις 12 το μεσημέρι για 2 ώρες, τόσο στην πόλη του Δομοκού όσο και στο 43ο χιλιόμετρο στην περιοχή Δρούγου.

Συγχρόνως, αγρότες επαγγελματίες αλλά και επιστημονικοί φορείς προετοιμάζονται για την κινητοποίηση της Πέμπτης, ενώ στην κινητοποίηση αυτή θα μετέχουν και τα ταξί (από τις 6 π.μ. της Πέμπτης μέχρι τις 6 π.μ. της Παρασκευής) – έτσι για 24 ώρες στην πόλη Λαμίας και στην ευρύτερη περιοχή δεν θα κυκλοφορούν ούτε ταξί. Παράλληλα οι γιατροί έχουν σταματήσει την συνταγογράφηση από σήμερα και μέχρι την Τετάρτη.

Αιτωλοακαρνανία και Δυτική Ελλάδα

Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους οι αγρότες που βρίσκονται στο μπλόκο του Κεφαλόβρυσου, στην Αιτωλοακαρνανία, με πολύωρο αποκλεισμό της εθνικής οδού Αντιρρίου – Ιωαννίνων.

Ειδικότερα, όπως ανακοινώθηκε, έπειτα από απόφαση της συνέλευσης ο κόμβος Κεφαλόβρυσου θα αποκλειστεί από 10:00 αύριο το πρωί έως 12:00 τα μεσάνυχτα, ενώ, σύμφωνα με την ίδια απόφαση, είναι πιθανός και ο αποκλεισμός των παρακαμπτηρίων οδών.

Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους και οι αγρότες της Ηλείας που σκοπεύουν να επιμηκύνουν τις ώρες αποκλεισμού της Ε.Ο. Πύργου – Πατρών στα μπλόκα, και κυρίως σ’ αυτό του Κουρτεσίου.

Για την Πέμπτη και με αφορμή την πανελλαδική πανεργατική απεργία, υπάρχει η σκέψη για κοινή κάθοδο στα μπλόκα των αγροτών και των άλλων κοινωνικών ομάδων που θίγονται από το σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό.

Πελοπόννησος

Συνέχιση των κινητοποιήσεων αποφάσισαν οι αγρότες της Πελοποννήσου, ζητώντας επιπλέον, απ” την ομοσπονδία λαϊκών αγορών Αττικής, να παραμείνουν κλειστές όλες οι λαϊκές αγορές έως το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου.

Ακόμη ζητούν, «απόσυρση του ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου και συζήτηση πάνω στις προτάσεις που έχουν ήδη κατατεθεί από τους αγρότες σε προηγούμενες ανακοινώσεις, όπως και συζήτηση για όλα τα επιμέρους αγροτικά θέματα».

Χανιά

Σε συμβολική κατάληψη της εισόδου του κτιρίου όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας και των Διοικητικών Δικαστηρίων στα Χανιά προχώρησαν νωρίς το πρωί μέλη της ΠΑΣΕΒΕ της ΠΑΣΥ του ΠΑΜΕ και άλλων φορέων που πρόσκεινται στο ΚΚΕ.

Στην πρόσοψη, αλλά και στην είσοδο του κτιρίου, οι συγκεντρωμένοι έχουν αναρτήσει πανό με το οποίο ζητούν την απόσυρση του σχεδίου για το ασφαλιστικό.

Παράλληλα καλούν σε συμμετοχή στην 24ωρη απεργία των συνδικάτων την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου.

Την ίδια ώρα κλειστός παραμένει και σήμερα ο κόμβος του Κλαδισού στη δυτική είσοδο της πόλης από αγρότες μέλη αγροτικών συλλόγων περιοχών του νομού. Η κυκλοφορία των οχημάτων διεξάγεται μέσα από παρακαμπτήριες οδούς.

Στο μπλόκο στα Μεγάλα Χωράφια παραμένουν για έβδομη ημέρα και οι αγρότες από την Ενωτική Πρωτοβουλία Χανίων οι οποίοι και προχωρούν σε ολιγόλεπτο αποκλεισμό της Εθνικής οδού Χανίων – Ρεθύμνου το μεσημέρι και το απόγευμα

Ε.ΠΑ.Μ. ΧΑΛΚΙΔΑΣ: «Ο αγώνας των αγροτών, αγώνας για την λευτεριά»

«Δεν είναι απλά η ασφαλιστική και φορολογική λαίλαπα που απειλεί την αγροτιά και τον πρωτογενή τομέα στην χώρα. Είναι το καθεστώς κατοχής και εκποίησης που έχει επιβληθεί από Ευρωπαίους αποικιοκράτες και εφαρμόζεται από ντόπιους δοσίλογους πολιτικούς...» αναφέρει μεταξύ άλλων ο Πυρήνας του Ε.ΠΑ.Μ. Χαλκίδας, με αφορμή τις Αγροτικές Κινητοποιήσεις.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του Πυρήνα Χαλκίδας

Το ΕΠΑΜ χαιρετίζει τις δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, διαμηνύοντας ταυτόχρονα ότι ο αγώνας αυτός μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την απαρχή για το ξερίζωμα του υποτελούς πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Δεν είναι απλά η ασφαλιστική και φορολογική λαίλαπα που απειλεί την αγροτιά και τον πρωτογενή τομέα στην χώρα. Είναι το καθεστώς κατοχής και εκποίησης που έχει επιβληθεί από Ευρωπαίους αποικιοκράτες και εφαρμόζεται από ντόπιους δοσίλογους πολιτικούς . Αυτός είναι ο μονόδρομος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Όλες οι κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν τα μνημόνια, έχουν αποδεχτεί τον αφανισμό του πρωτογενούς τομέα. Εχουν αποδεχτεί και εφαρμόζουν στην πράξη την διάλυση κάθε παραγωγικού ιστού που έχει ακόμα απομείνει σε αυτόν τον τόπο.

Ο αγώνας των αγροτών δεν πρέπει να ενδώσει στις σειρήνες και τις μεθοδεύσεις όλων όσων τάζουν διαπραγματεύσεις και λύση στο πρόβλημα του ασφαλιστικού, από ‘όπου κι αν προέρχονται. Η ελληνική κοινωνία, όλες οι εργασιακές ομάδες πλήττονται ανεπανόρθωτα σε όλα τα επίπεδα χωρίς εξαιρέσεις. Κανείς μας δεν θα γλυτώσει όσο κάθε τομέας, κάθε κλάδος προσβλέπει στην δική του εξαίρεση και παλέυει μόνο για την δική του επιβίωση.

Καμμιά ευρωπαϊκή επιδότηση δεν μπορεί να προσφέρει λύση, και δεν μπορεί να εντάσσεται στον καμβά των διεκδικήσεων των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων. Τα χρέη τους στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι πολιτικές των τραπεζών, ο αθέμιτος ανταγωνισμός των πολυεθνικών και η ανύπαρκτη προστασία της παραγωγής των προϊόντων από το κράτος, θα οδηγήσει μαθηματικά στην διάλυση της διατροφικής επάρκειας στην χώρα και στην άμεση εξαθλίωση του 80% του αγροτικού πληθυσμού.

Γι’ αυτό, άμεσες προτεραιότητες είναι:

1. Διαγραφή όλων των χρεών προς τον ΟΓΑ και τις τράπεζες, για να αναπνεύσει ο αγρότης και να γλυτώσει το βιός και την περιουσία του, με εξαίρεση όλους του επιτήδειους ημέτερους που συμμετείχαν στην λεηλασία των δανεικών και αγύριστων.

2. Προστασία της εγχώριας γεωργικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής. Να σταματήσουν δια παντός οι ελληνοποιήσεις και να θεσπιστεί η απαγόρευση κάθε εισαγωγής έως ότου διατεθεί το σύνολο της εγχώριας παραγωγής του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά. Οι εισαγωγές επιτρέπονται μόνο όπου δεν επαρκεί η εγχώρια παραγωγή και μόνο με αντίστοιχης ποιότητας προϊόντα, ώστε να υπάρξει αληθινός ανταγωνισμός τιμών.

3. Εθνική πολιτική στήριξης των εισοδημάτων των γεωργών, των κτηνοτρόφων, με βασικό στόχο και κριτήριο την άμεση βελτίωση της παραγωγής και της ποιότητας του προϊόντος. Στήριξη της εγχώριας βιοποικιλότητας με αυστηρούς κανόνες αποτροπής στην καταστροφή της και την υπερεκμετάλευση.

4. Απαγόρευση των μεταλλαγμένων και όλων των ειδών που δεν είναι προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον της χώρας. Ίδρυση δημόσιων τραπεζών σπόρων και βιολογικής έρευνας για την δωρεάν επιστημονική στήριξη του αγρότη με στόχο την ολοκληρωμένη διατροφική αυτάρκεια και υγεία του ελληνικού πληθυσμού.

5. Εθνική πολιτική ενίσχυσης των εθελοντικών κοινοπραξιών από αυθεντικούς παραγωγούς με την κατάργηση του ΦΠΑ στα προϊόντα τους και κρατικές υποδομές διάθεσης ειδικά στις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Τίποτα από τα παραπάνω απλά και αυτονόητα αιτήματα, δεν μπορεί να υλοποιηθεί όσο βρισκόμαστε στην μέγγενη των μνημονίων. Στην θηλειά της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο τελούμε υπό αποικιοκρατική κηδεμονία, υπό καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας. Μόνο με αυτοτελή χρηματοδότηση, χωρίς την δημιουργία χρέους και εκτόξευση του δανεισμού μπορούμε να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον της δουλειάς μας, των παιδιών μας και της πατρίδας μας.

Κι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν μεταβούμε τώρα, σε εθνικό – κρατικό νόμισμα, αν δεν στηρίξουμε την ελληνική οικονομία με την δική μας δουλειά, την δική μας ανεξάρτητη παραγωγή, αν δεν γίνουμε εμείς νοικοκύρηδες κι αφέντες στον ίδιο μας τον τόπο.

Το ΕΠΑΜ διαισθανόμενο την κρισιμότητα του αγώνα, καλεί τους γεωργούς, τους κτηνοτρόφους, τους ψαράδες που τώρα βρίσκονται επί ποδός πολέμου, να διαισθανθούν με την σειρά τους το πατριωτικό τους καθήκον, να υπερασπίσουν την γη και την θάλσσα της Ελλάδας, συσπειρώνοντας όλους τους κλάδους, όλους τους Έλληνες, κάτω από το μοναδικά κυρίαρχο πρόταγμα που επιτάσσουν οι συνθήκες.

Αυτό της λευτεριάς της πατρίδας. Της οικοδόμησης μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης Ελλάδας.

Η Γραμματεία 

27/1/2016

πηγή: Ε.ΠΑ.Μ. Χαλκίδας

Οικονομική κρίση και Δημοκρατία: «Βορράς και Νότος στην Ευρώπη»

Ο απόλυτος κυρίαρχος σήμερα στην Ευρώπη είναι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Οι χρηματαγορές υπαγορεύουν σε κάθε χώρα το ύψος των μισθών και των συντάξεων, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το δείκτη ανεργίας. Αν κριθεί απαραίτητο, κατονομάζουν άμεσα και τους επικεφαλής κυβερνήσεων, διαλέγοντας τους λεγόμενους «ειδικούς» των χρηματαγορών...

Ένα από τα φλέγοντα θέματα της τελευταίας δεκαετίας που έχει παγιώσει την θέση του στην επικαιρότητα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποτελεί πλέον έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εξέλιξη και διαμόρφωση των κοινωνιών παγκοσμίως, είναι η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και οι συνέπειές της που συνεχίζονται. Οι καθημερινοί προβληματισμοί, που απασχολούν ολοένα και περισσότερο από τον πιο απλό, μέχρι και τον ανώτατο ακαδημαϊκό πολίτη, επικεντρώνονται σήμερα στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στον διαχωρισμό της σε βορρά και νότο. Η ολοένα αυξανόμενη πολιτική αστάθεια και διαμόρφωση της δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την κρίση του νομίσματος, είναι θα λέγαμε η αφορμή που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι η κρίση του ευρώ όχι μόνο δεν έχει αντιμετωπιστεί, αλλά με την τρέχουσα πολιτική επεκτείνεται προς μια κατεύθυνση απόλυτης ανισορροπίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Στις ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης, εφαρμόστηκε επεκτατική και συντονισμένη μακροοικονομική πολιτική. Με απεριόριστες χαμηλότοκες δανειοδοτήσεις των τραπεζών και στήριξη ανά περίπτωση τραπεζών που επηρεάστηκαν. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (εφεξής Fed) μείωσε το βασικό της επιτόκιο από 5,25% τον Σεπτέμβριο του 2007 στο 0% με 0,25% τον Δεκέμβριο του 2008. Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, εγκρίθηκε από τον George W. Bush, πακέτο στήριξης αποκαλούμενο ως η «Μεγάλη Διάσωση» με $700 δισ., για την διάσωση του τραπεζικού συστήματος στις ΗΠΑ και αργότερα ακολούθησε ένα επιπλέον, με την υπογραφή του προέδρου Barack Obama. Καμπή στην κρίση στις ΗΠΑ ήταν ο Μάιος του 2009, η απόφαση της κυβέρνησης να δημοσιεύει τα αποτελέσματα ασκήσεων προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (stress tests) των Αμερικανικών τραπεζών. Όπως αποδείχτηκε ήταν ένας εύστροφος τρόπος να ανακτηθεί η αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, ιδιαίτερα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δηλαδή αφού είχαν διανεμηθεί τα πακέτα διάσωσης. Το 2010, η σταδιακή ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας οδήγησε σε σχετική σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εφεξής ΕΚΤ) προχώρησε πιο διστακτικά στη μείωση των επιτοκίων, καθώς περιορίστηκε από την βασική της αποστολή, που είναι η διατήρηση χαμηλού πληθωρισμού. Η ΕΚΤ ξεκίνησε τις μειώσεις μόλις τον Οκτώβριο του 2008 από το 4,25% στο 1% τον Ιούνιο του 2009. Η αντίδραση της αποδείχτηκε πολύ πιο συντηρητική από της Fed. Αυτό φαίνεται από την πολιτική των επιτοκίων που περιγράψαμε προηγουμένως. Φαίνεται όμως, και από την χρήση έκτακτων μέτρων παροχής ρευστότητας. Ενώ η ΕΚΤ αναγκάστηκε να καταφύγει και αυτή σε μη συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής, ώστε να διοχετεύσει ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το ενεργητικό της αυξήθηκε πολύ λιγότερο από το αντίστοιχο ενεργητικό της Fed.

Όσον αφορά την κρίση της ευρωζώνης, η κυρίαρχη άποψη για τα αίτια της είναι ότι ορισμένες χώρες ήταν ενάρετες ενώ άλλες δεν ήταν. Κάποιοι ακολούθησαν τους κανόνες, ενώ άλλοι δεν το έκαναν. Συχνά γίνεται λόγος για την αποτυχία της νότιας Ευρώπης να υλοποιήσει διαρθρωτικές αλλαγές και ως αποτέλεσμα αυτού, είναι η δραματική απώλεια της ανταγωνιστικότητας στην περιφέρεια. Ως το πιο συνηθισμένο παράδειγμα πλέον, είναι η Ελλάδα με την κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών της. Το μήνυμα που προωθείται από την κρίση, είναι ότι όλες οι οικονομίες της ευρωζώνης θα πρέπει να αντιγράψουν την Γερμανία, ώστε να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις των οικονομιών τους και να μάθουν να ζουν με αυτά που έχουν.

Τα αντίθετα πλέον άκρα της Ευρωζώνης βορρά και νότου, υπόκεινται σε μια καθόλου περίεργη σύγκρουση μεταξύ τους, με κατηγορίες που εκτοξεύονται όσον αφορά τα μερίδια ευθύνης. Η μεν βόρεια πλευρά με πρωταγωνιστή την Γερμανία, ζει μέχρι και σήμερα κάτω από τα όρια των δυνατοτήτων της, εκμεταλλευόμενη τους εταίρους της εμπορικά, ενώ η νότια ζούσε για μεγάλο διάστημα αρκετά πάνω από τα όρια της, εκμεταλλευόμενη τους εταίρους της χρηματοπιστωτικά. Οι ανισότητες αυτές εντός ενιαίου νομίσματος, δημιούργησαν μεγάλες ανισορροπίες στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας, κυρίως εις βάρος των χωρών του νότου. 

Ο απόλυτος κυρίαρχος σήμερα στην Ευρώπη είναι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Οι χρηματαγορές υπαγορεύουν σε κάθε χώρα το ύψος των μισθών και των συντάξεων, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το δείκτη ανεργίας. Αν κριθεί απαραίτητο, κατονομάζουν άμεσα και τους επικεφαλής κυβερνήσεων, διαλέγοντας τους λεγόμενους «ειδικούς» των χρηματαγορών. Οι σημερινές κυβερνήσεις της Ευρώπης αδιαφορούν για τις λαϊκές διαμαρτυρίες, τις απεργίες, τις μαζικές κινητοποιήσεις, προσέχουν μόνο την άποψη και τις προτεραιότητες των χρηματαγορών και των οίκων αξιολόγησης.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, μετατράπηκε σε κρίση του ευρώ και αυτή με τη σειρά της σε κρίση της δημοκρατίας, ή αλλιώς τη μεταδημοκρατία που βιώνουμε σήμερα. Η μορφή δηλαδή του δημοκρατικού πολιτεύματος στο οποίο υπάρχουν μεν οι θεσμοί των εκλογών και του κοινοβουλίου, καθορίζονται ωστόσο από εξωτερικούς παράγοντες, που έχουν άλλα κίνητρα και πεποιθήσεις. Σε κάθε περίπτωση η οικονομική κρίση δημιούργησε μαζί με τις αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αμφίβολες νέες πολιτικές πρακτικές, οι οποίες οδηγούν στην εξουδετέρωση της δημοκρατικής φόρτισης των θεσμών στο όνομα των έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών.

Η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης υπό την αιγίδα των πλεονασματικών χωρών του βορρά, ενώ έχει δεσμευτεί για την υλοποίηση της ενοποιητικής διαδικασίας, προωθεί μάλλον τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής κοινότητας όπου όλα τα ευρωπαϊκά κράτη εξαναγκάζονται προς μια νεοφιλελεύθερη οικονομική κατεύθυνση. Η πολιτική αυτή παράγει με τη σειρά της αυταρχικές αντιστάσεις με έντονο λαϊκιστικό χαρακτήρα, μέσα από πολιτικούς φορείς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των κοινωνικά ασθενέστερων. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα τα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα, έχουν ήδη καθιερωθεί σε τέτοιο βαθμό που απειλούν τις δημοκρατικές δομές.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι αβέβαιο και η ολοένα εντεινόμενη πολιτική αστάθεια κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Χρειάζεται καλύτερος συντονισμός σε διεθνές επίπεδο, όπως και άμεση αποκατάσταση των όρων «πλεονασματικός βορράς» και «ελλειμματικός νότος». Πρέπει να επιτευχθεί ο εκδημοκρατισμός της πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να γίνει εφικτή η θεμελιώδης αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, που συνεχίζει και βαθαίνει τις ρωγμές που έχει ήδη υποστεί το «ευρωπαϊκό όραμα».

Ορφέας Τσαγκαλίδης/TheHuffingtonPost
* Το άρθρο αποτελεί μέρος επιστημονικής εργασίας με τίτλο: «Οικονομική κρίση και Δημοκρατία»