Η ΔΡΑΧΜΗ δεν είναι στόχος αλλά το μέσο για την ανόρθωση της χώρας

Αν το ευρώ είναι ταμπού, τότε και το μνημόνιο είναι ταμπού. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εξόντωση των συντάξεων, των μισθών, των γεωργοκτηνοτρόφων, των ελληνικών επιχειρήσεων, η υπέρπτηση της ανεργίας, η ρήψη των ΑΜΕΑ στον Καιάδα, το ξεπούλημα της χώρας, με την παράδοση των τραπεζών, των κόκκινων δανείων, των σπιτιών, του ΤΑΙΠΕΔ και ότι άλλο συνολικής αξίας εκατοντάδων δις, οφείλεται σε ένα κεντρικό αίτιο.

 

 

 του Θόδωρα Κατσανέβα

 

Το υπερτιμημένο, σκληρό ευρώ, σε συνδυασμό με την πολιτική της αυστηρής και αντιαναπτυξιακής λιτότητας στα οποία επιμένει το Βερολίνο, ευθύνονται κυρίως για την περιδίνηση ύφεσης και φτώχειας, στη δραματική μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας και κατά δεύτερο λόγο των χωρών της νότιας κυρίως ευρωζώνης [9]. Αλλά και για το γεγονός ότι ολόκληρη η ευρωζώνη, βρίσκεται στην ουρά της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης ( βλ. Ιστόγραμμα 3). Η απαλλαγή από το μνημόνιο, η έξοδος από την κρίση, η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, αυτή η ίδια η ύπαρξη της χώρας, δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο με τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή. Η υπόθεση ότι το Μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί χωρίς απαλλαγή από το καταστροφικό ευρώ, είναι ένα πολιτικάντικο ψέμα. Το ευρώ είναι απόλυτα αλληλένδετο με το μνημόνιο και τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, τη δραματική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας και των εισοδημάτων που δεν έχει τέλος (Βλ. Ιστόγραμμα 1).

Αν το ευρώ είναι ταμπού, τότε και το μνημόνιο είναι ταμπού. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εξόντωση των συντάξεων, των μισθών, των γεωργοκτηνοτρόφων, των ελληνικών επιχειρήσεων, η υπέρπτηση της ανεργίας, η ρήψη των ΑΜΕΑ στον Καιάδα, το ξεπούλημα της χώρας, με την παράδοση των τραπεζών, των κόκκινων δανείων, των σπιτιών, του ΤΑΙΠΕΔ και ότι άλλο συνολικής αξίας εκατοντάδων δις, οφείλεται σε ένα κεντρικό αίτιο. Στην προσήλωση των κυβερνώντων στη θρησκοληψία του «πάση θυσία στο ευρώ» που αποτελεί την άλλη όψη του Θατσερικού δόγματος της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative - Δεν Υπάρχει Εναλλακτική). Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή οδηγεί στο αναπόφευκτο. Σε συνεχείς υποχωρήσεις που επιβάλλουν οι δανειστές, ανοιγοκλείνοντας ανάλογα την κάνουλα της ρευστότητας σε ευρώ. Όταν οι κυβερνώντες δείξουν, αν δείξουν, δυσανεξία και καθυστέρηση σε κάποιο από τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, τότε κλείνει η στρόφιγγα. Και ανοίγει όταν η κυβέρνηση υποχωρήσει.

Ιστόγραμμα 1
Πορεία ΑΕΠ Ελλάδας, Γερμανίας,Ισπανίας, Πορτογαλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ιρλανδίας μετά την κρίση του 2008

Ιστόγραμμα 2
Αύξηση ΑΕΠ Ελλάδας,Μ. Βρετανίας, Γαλλίας,Γερμανίας, ΗΠΑ μεταξύ των ετών 1951-1979

Πηγή :  The Pen World Tables, University of Pennsylvania

Ιστόγραμμα 3
Αύξηση ΑΕΠ Ελλάδας,Μ. Βρετανίας, Γαλλίας,Γερμανίας, ΗΠΑ μεταξύ των ετών
1981-1999

Πηγή :  The Pen World Tables, University of Pennsylvania

Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαπραγμάτευση αλλά μια κατάσταση συνεχούς ικεσίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης για τον κατά το δυνατό περιορισμό ή αναβολή επιβολής ακραίων μέτρων. Κανένα παζάρι δεν μπορεί να γίνει όταν ο ένας από τους δύο διαπραγματευόμενους εξαρτάται απόλυτα από τον άλλο. Όταν δηλ. δεν έχει εναλλακτική λύση. Κάθε φορά που οι δανειστές απειλούν ότι θα καθυστερήσουν ή δε θα καταβάλλουν τη δόση, η ελληνική πλευρά πέφτει στα γόνατα. Οι δανειστές παραγγέλλουν τη μουσική και εμείς χορεύουμε. Είναι περισσότερο από σαφές ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή. Ιστόγραμμα 6

Τι κάνουμε 

Σήμερα, ύστερα από επτά χρόνια συνεχόμενης και απέραντης φτωχοποίησης της χώρας μέσα στον «παράδεισο της ευρωζώνης», οφείλουμε επιτέλους να απαλλαγούμε από τις ανίερες, ατεκμηρίωτες, γελοίες φοβίες με τις οποίες μας βομβαρδίζει συστηματικά και σαρωτικά το κατεστημένο υπέρ του ευρώ και κατά του εθνικού νομίσματος, το οποίο χρησιμοποιούν οι 215 από τις 240 χώρες του κόσμου διεθνώς. Το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού ενάντια στη γερμανοποίηση της Ευρώπης, επεκτείνεται σήμερα σαρωτικά. Η μεγάλη Βρετανία βρίσκεται στα πρόθυρα εξόδου από την ΕΕ. Μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, ακόμη και η επικριτική προς την Ελλάδα Φινλανδία, είναι πιθανόν να αποχωρήσουν από την ευρωζώνη. Οι Πολωνοί, Σουηδό, Δανοί, Τσέχοι, Ούγγροι,Ρουμάνοι,Βούλγαροι αρνούνται να συζητήσουν την ένταξή του στο ευρώ. Είναι αξιοσημείωτο ότι, με τη δική μας πρόταση, περισσότερο ή λιγότερο συντάσσονται οι περισσότεροι διεθνείς διαπρεπείς οικονομολόγοι και αναλυτές όλων των πολιτικών αποχρώσεων[10].
 

Οι προτάσεις μας για φιλικό και συντεταγμένο Grexit αποτελούν εφικτό στόχο που έχουμε επεξεργαστεί και τεκμηριώσει με μελέτες, δημοσιεύσεις, βιβλία, άρθρα κλπ και μπορεί να αναζητηθούν στις ιστοσελίδες μας www.drachmi5.gr και www.odosdrachmis.com, www.theodore-katsanevas.blogspot.com και ειδικότερα στο τελευταίο βιβλίο «Η μετάβαση στη δραχμή». Η πρότασή μας για προσφυγή στο εθνικό νόμισμα, δεν αποτελεί ιδεοληψία ή αυτόνομο στόχο αλλά το κεντρικό μέσο για την έξοδο από την κρίση, από τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που δεν έχει βιώσει ποτέ στο παρελθόν ο ελληνικός λαός. Γιατί καλό θα είναι να θυμηθούμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ. ( Βλ. ιστογράμματα 2 και 3σε σύγκριση με ιστόγραμμα 1).
 

Και να κρίνουμε με τη λογική και όχι με βάση κατευθυνόμενες, ατεκμηρίωτες υποθέσεις και ιδεοληψίες. Για όλους τους παραπάνω λόγους, αναγκαία είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, η δημιουργία ενός Ενιαίου Αντιμνημονιακού Μετώπου, ενός νέου ΕΑΜ, με τη συμμετοχή όλων των πατριωτικών, δημοκρατικών δυνάμεων, αριστερών, κεντρώων, δεξιών που συμφωνώντας σε ένα μίνιμουμ πολιτικό πρόγραμμα, θα αγωνιστούν για την απελευθέρωση της πατρίδας από την ξένη κατοχή σε μετωπική σύγκρουση με τους εδώ γνωστούς εντολοδόχους της ευρωφυλακής και καταστροφής της χώρας.

Ιανουάριος 2016

odosdrachmis.blogspot.gr

Ο Αλ. Τσίπρας και ο Βρετανός Τζέρεμι Κόρμπιν στο Παρίσι σε «σοσιαλιστική» συνάντηση

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα μεταβούν στο Παρίσι για μια έκτακτη προ-σύνοδο κορυφής πριν από την επίσημη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες στις 18 και 19 Φεβρουαρίου. 

 

 
Το Μέγαρο των Ηλυσίων, η έδρα της Γαλλικής Προεδρίας, έχει φιλοξενήσει πολλές προ-συνόδους κορυφής και συναντήσεις αριστερών ηγετών κρατών και κυβερνήσεων. Αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Η EurActiv πληροφορήθηκε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα συμμετάσχει στην 'προ-συνόδο κορυφής' του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, για πρώτη φορά.

Μέχρι τώρα, στις συναντήσεις αυτές συμμετείχαν σοσιαλιστές και Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες όπως οι Μάρτιν Σούλτς και Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.

Η παρουσία του αρχηγού του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν στη συνεδρίαση του Παρισιού επίσης θα γίνει για πρώτη φορά.

Σημειώνεται ότι η ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στην Ευρωβουλή, ήταν η μόνη μετά την Ευρωπαϊκή Αριστερά που στήριξαν σθεναρά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Αθήνας και των διεθνών πιστωτών της.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές δεν υποστήριξαν ανοιχτά ούτε το ΠΑΣΟΚ αλλά ούτε το Ποτάμι, που είναι επίσημα μέλη τους.

Αντίθετα, επέμεναν στην ρητορική δημιουργίας μιας φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης με τη συμμετοχή όλων των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων, συμπειρλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ.

EurActiv.gr

ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: Πέντε χρόνια μετά τις αραβικές εξεγέρσεις

Όμως, σύντομα, οι ελπίδες που γέννησαν οι αραβικές εξεγέρσεις εξανεμίστηκαν και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής βρίσκεται βυθισμένη στο απόλυτο χάος, το οποίο διαχέεται στις γειτονικές περιοχές.

Τον Δεκέμβριο του 2010 η τυνησιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σταματάει την επιδότηση των τιμών βασικών καταναλωτικών αγαθών, πράγμα που προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε ολόκληρη τη χώρα και συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία. Λίγες ημέρες αργότερα, η Τυνησία συγκλονίστηκε από την είδηση της αυτοπυρπόλησης του μικροπωλητή Μoχάμεντ Μπουαζίζι, θύμα της παγιωμένης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Η συνέχεια είναι γνωστή: ο πρόεδρος της χώρας, Ζιν Αμπεντίν Μπεν Άλι, διέταξε το στρατό να πυροβολήσει εναντίον του πλήθους, ο στρατός αρνήθηκε, ο πρόεδρος πανικοβλήθηκε, εγκατέλειψε την χώρα και το καθεστώς κατέρρευσε.

Η τυνησιακή εξέγερση νίκησε και βρήκε μιμητές στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Υεμένη, το Μπαχρέιν και το Ομάν, οι λαοί των οποίων αντιμετώπιζαν τα ίδια δομικά προβλήματα: πολιτική καταστολή, διαφθορά, οικονομική υπανάπτυξη, κοινωνική υστέρηση και αποκλεισμό. Άλλοι «ισόβιοι ηγέτες», όπως ο πρόεδρος της Αιγύπτου και ο ηγέτης της Λιβύης ανατράπηκαν, η άποψη περί «αραβικής εξαίρεσης» καταρρίφθηκε και οι ελπίδες για είσοδο του αραβικού κόσμου στην εποχή της πολιτικής νεωτερικότητας και ανάπτυξης κυριάρχησαν.

Όμως, σύντομα, οι ελπίδες που γέννησαν οι αραβικές εξεγέρσεις εξανεμίστηκαν και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής βρίσκεται βυθισμένη στο απόλυτο χάος, το οποίο διαχέεται στις γειτονικές περιοχές.

Η Αίγυπτος, που υπέστη το συνταγματικό πραξικόπημα του Ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος ανατράπηκε με ένα μετα-μοντέρνο στρατιωτικό πραξικόπημα, βιώνει μια βαθύτατη πολιτική πόλωση, διαιρεμένη καθώς είναι ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους κοσμικούς. Την ίδια ώρα, κανένα από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας δεν έχει καν μπει σε τροχιά επίλυσης, ενώ ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες δρουν ανεξέλεγκτες στο Σινά.

Η Λιβύη βρίσκεται στο έλεος των διάφορων ένοπλων ομάδων και ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι και την άγρια δολοφονία του, καταστρέφει συστηματικά τη χώρα και απειλεί να την διασπάσει σε τρία κομμάτια.

Στη δίνη συγκρούσεων 

Η Συρία, όπου το καθεστώς, από την αρχή της εξέγερσης, αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει την εξουσία, καταστρέφεται συστηματικά από τις ατέρμονες συγκρούσεις ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό (και τους συμμάχους του) και τις διάφορες εθνικές, θρησκευτικές, τρομοκρατικές, πολιτικές ένοπλες ομάδες, τις οποίες χρηματοδοτούν γειτονικές χώρες ελπίζοντας ότι θα έχουν αυξημένη επιρροή στην μετά- Άσαντ εποχή. Έτσι, η Συρία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο πολυδιάσπασης της σε κρατίδια και παράλληλα αποτελεί πεδίο αναμέτρησης ισχυρών χωρών, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Εν τω μεταξύ, εξαιτίας της δράσης του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε, η συριακή κρίση συνενώθηκε με την ιρακινή, διευρύνθηκε και μετατράπηκε σε μείζονα ασύμμετρη απειλή, από την οποία κινδυνεύουν όλα τα γειτονικά υποσυστήματα, στα οποία ήδη δρουν ένοπλες τρομοκρατικές οργανώσεις.

Αντίστοιχη κατάσταση με αυτήν της Συρίας επικρατεί και στην Υεμένη, όπου μάχονται υποστηρικτές και αντίπαλοι του καθεστώτος, κοσμικές οργανώσεις, ένοπλες τρομοκρατικές ισλαμικές ομάδες όπως αυτή της Αλ Κάιντα της Χερσονήσου, το κίνημα των Χούθι κ.λπ. Η χώρα κινδυνεύει με διαμελισμό, λιγότερο από τρείς δεκαετίες μετά την επανένωση της, ενώ η χαώδης κατάσταση που επικρατεί θέτει σε άμεσο κίνδυνο την Σαουδική Αραβία, η οποία αποφάσισε να επέμβει στρατιωτικά με τη βοήθεια και άλλων αραβικών κρατών, όπως του Κατάρ και της Αιγύπτου.

Στο Μπαχρέιν μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης που επέβαλε η Σαουδική Αραβία, η δυναστεία των Χαλίφα παραμένει στην εξουσία, ακολουθώντας την ίδια πολιτική αποκλεισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, δηλαδή των σιιτών.

Τέλος, η Τυνησία, η χώρα από όπου ξεκίνησαν όλα και που το 2014 φάνηκε να αποτελεί το επιτυχές παράδειγμα εκδημοκρατισμού, βρίσκεται σήμερα στη δίνη νέων διαμαρτυριών που συχνά καταλήγουν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ η ισλαμική τρομοκρατία είναι παρούσα, πλήττοντας όσο περισσότερο μπορεί τον τουρισμό, στον οποίο απέβλεπε η καχεκτική τυνησιακή οικονομία για την επιβίωση της.

Σύγκρουση πολιτισμών;

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως πράγματι οι Άραβες -και εν γένει οι μουσουλμάνοι- δεν μπορούν να έχουν δημοκρατία; Μήπως στ’ αλήθεια η θρησκεία τους, αναπόδραστα, τους οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Οι εσωτερικές συγκρούσεις, μετά τις εξεγέρσεις, ξέσπασαν σε κάθε χώρα επειδή κάθε ομάδα διεκδικούσε την εξουσία για λογαριασμό της και μόνο και συνεχίστηκαν επειδή γειτονικές χώρες στοιχημάτισαν σε αυτές τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαλότητες και τις χρηματοδότησαν, όπως επίσης έκαναν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα και σε μικρότερο βαθμό το Παρίσι και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Όσο για την ισλαμική τρομοκρατία, η θρησκεία μετατράπηκε σε πολιτική ιδεολογία, που κερδίζει συνεχώς έδαφος, επειδή απέτυχε η εφαρμογή των δυτικών τύπου πολιτικών μοντέλων. Δεν πρόκειται για νίκη της ισλαμικής τρομοκρατίας αλλά για ήττα της Δύσης, η οποία επιμένει να εθελοτυφλεί στα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αραβικές χώρες, απεκδύεται των ευθυνών της -όπως η επί δεκαετίες στήριξη απολυταρχικών καθεστώτων προς ίδιον όφελος- μετονομάζοντας το πρόβλημα της ανάπτυξης των χωρών αυτών σε σύγκρουση πολιτισμών, και εν τέλει διαπράττει το ίδιο σφάλμα: χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της ισχύ για να λύσει πολιτικά προβλήματα, όπως το ζήτημα του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας.

Πολύπλοκο πρόβλημα

Στην περίπτωση του ΙΚΙΣ, χρειάστηκε η καταστροφή του Ιράκ, που συντελείται από το 1991, η οποία συνοδεύθηκε μετά την εισβολή του 2003 από τη ρεβανσιστική πολιτική των ιρακινών σιιτών εναντίον των χθεσινών δυναστών τους, δηλαδή των σουνιτών, ώστε η Αλ Κάιντα του Ιράκ (μετέπειτα ΙΚΙΣ) να καταλάβει εύκολα εδάφη, αφού οι ιρακινοί σουνίτες δεν έβρισκαν κανέναν λόγο να αντισταθούν. Στη συνέχεια, η διάλυση της Συρίας επέτρεψε στην Αλ Κάιντα του Ιράκ να κατακτήσει και συριακά εδάφη, εκμεταλλευόμενη και τη διαμάχη ΗΠΑ – Ρωσίας για την τύχη της Συρίας, υποστηριζόμενη από χώρες όπως η Τουρκία και επωφελούμενη από την ευρωπαϊκή αδράνεια. Η κατάσταση άλλαξε με τη ρωσική μόχλευση και τα τρομοκρατικά χτυπήματα του Νοεμβρίου στο Παρίσι.

Του λοιπού, η κατάρρευση της εδαφικής κυριαρχίας των τρομοκρατών στην Συρία και το Ιράκ είναι θέμα χρόνου, όμως αυτό δεν επαρκεί για την επίλυση του πολύπλοκου αυτού προβλήματος. Στην πραγματικότητα, η στρατιωτική δράση Ρώσων, Αμερικανών και ευρωπαίων θα επιλύσει μόνο το άμεσο και ορατό σκέλος του προβλήματος, δηλαδή θα καταστρέψει την εδαφική κυριαρχία του ΙΚΙΣ. Δεν αντιμετωπίζονται όμως άλλα ακανθώδη προβλήματα, όπως το γεγονός ότι η απελευθέρωση των συρο-ιρακινών εδαφών από το ΙΚΙΣ θα δημιουργήσει παράλληλα μία «βόμβα διασποράς τρομοκρατών» στις γύρω χώρες, όπως συνέβη μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, το οποίο οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν στα χέρια των ισλαμιστών.

Ώθηση στην ανάπτυξη

Είναι σαφές ότι η κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική είναι περίπλοκη και τα προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα: η πολιτική μετάβαση είναι δύσκολη γιατί τα πρόσωπα έφυγαν αλλά οι μηχανισμοί παραμένουν. Οι αλλαγές χρειάζονται χρόνο, αλλά χρόνος δεν υπάρχει γιατί οι ανάγκες της κοινωνίας είναι ασφυκτικές. Η οικονομική ανάπτυξη είναι απόλυτα αναγκαία και χρειάζονται κεφάλαια αλλά κεφάλαια δεν υπάρχουν, γιατί η τρομοκρατία καραδοκεί. Όμως, η τρομοκρατία θρέφεται από τη φτώχεια, την υπανάπτυξη, τον αποκλεισμό και την αίσθηση των κοινωνιών πως ό,τι και να αλλάξει η κατάσταση δεν αλλάζει.

Αυτή η δραματική αλληλουχία αδιεξόδων θα μπορούσε να αρθεί εάν η Δύση αποφάσιζε να επενδύσει οικονομικά και πολιτικά σε αυτές τις χώρες, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη τους όχι για λόγους αλτρουϊσμού ή για την υπεράσπιση των αξιών της, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι ασύμμετρες απειλές, που πλήττουν τις χώρες της περιφέρειας αλλά και την ίδια. Εν τέλει, είναι ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστεί αποτελεσματικά και μακροπρόθεσμα τον εαυτό της.
Βιβή Κεφαλά/epohi.gr

Αιχμές Βαρουφάκη για «κρυφό σχέδιο» του Βερολίνου!

Άρθρο του πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας φιλοξενεί το σημερινό φύλλο της λαϊκιστικής εφημερίδας Bild. 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης σe άρθρο στην γερμανική Bild τονίζει ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξοφληθούν τα ελληνικά χρέη απέναντι στη Γερμανία, «δεδομένου ότι η χώρα έχει απολέσει το ένα τρίτο των δημοσίων εσόδων και του ΑΕΠ της, οι τράπεζες δεν είναι καν σε θέση να παράσχουν δάνεια σε επικερδείς επιχειρήσεις». Με αυτά δεδομένα αυτά, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, «απομένει το ερώτημα αν τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Αθήνα με τις ευλογίες του Βερολίνου βοηθούν πραγματικά την Ελλάδα να εξοφλήσει τα χρέη της απέναντι στη Γερμανία».

Ο Γιάνης Βαρουφάκης προβαίνει στην υπόθεση ότι η πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης μπορεί να μην είναι στην πραγματικότητα κατά κύριο λόγο η αποπληρωμή των δανείων και θέτει το ερώτημα μήπως η γερμανική κυβέρνηση έχει «εντελώς διαφορετικές, κρυφές προθέσεις».

Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, δεν θα ήταν ανάρμοστο για τους Γερμανούς πολίτες «να αναλογιστούν μήπως υπάρχει εκεί όντως ένα άλλο, κρυφό σχέδιο. Ένα σχέδιο που ελάχιστα έχει να κάνει με την ανάκαμψη της Ελλάδας – πολύ περισσότερο όμως με την επιθυμία να ελέγχονται οι μελλοντικές εξελίξεις στη Μαδρίτη, τη Ρώμη και το Παρίσι», καταλήγει ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Τα οικονομικά του "χορού της φωτιάς"

Ο αναπτυξιακός δυναμισμός υπάρχει μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων. Η ελληνική οικονομία είναι σε καταστολή και μετά βίας κινείται. Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αντιμετώπισε με σχετική επιτυχία τους κεφαλαιακούς ελέγχους του καλοκαιριού.

του Κώστα Λαπαβίτσα*

Την αρχή την έκανε ο Πρωθυπουργός στο Νταβός: Η ελληνική οικονομία θα είναι η έκπληξη του 2016. Ακολούθησε ο Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού που μας διαβεβαίωσε ότι όλα βαίνουν καλώς, μάλιστα διαπίστωσε ιστορικά ρεκόρ στη βιομηχανία και τις εξαγωγές το 2015, πράγμα που σύντομα θα φανεί και στις λιανικές πωλήσεις. Τη σκυτάλη πήρε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας που ψύχραιμα μας ενημέρωσε ότι τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει και η ανάπτυξη είναι σίγουρη για το δεύτερο μισό του 2016, αρκεί να εφαρμόσουμε το νέο Μνημόνιο. Επίσης, για να μην ανησυχούμε, η έξοδος από το ευρώ είναι αδύνατη.

Που τα βρίσκουν όλα αυτά;

Το Διάγραμμα 1 δείχνει τη βιομηχανική παραγωγή το 2015. Είναι περίπου 15% χαμηλότερα από το 2010, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από το καλοκαίρι του 2015 η τάση είναι μάλλον πτωτική. Η ελληνική βιομηχανία έχει συντριβεί και βρίσκεται σε κώμα.

Διάγραμμα 1 

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Το Διάγραμμα 2 δείχνει τον κύκλο εργασιών στο λιανικό εμπόριο. Είναι περίπου 30% χαμηλότερα από το 2010, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από το καλοκαίρι του 2015 η τάση είναι μάλλον πτωτική. Το ελληνικό λιανεμπόριο είναι επίσης σε κώμα.

Διάγραμμα 2

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Το Διάγραμμα 3 δείχνει την αξία των εξαγωγών (με τα πετρελαιοειδή) για το 2015. Για μια ακόμη φορά, δεν υπάρχει καμία αυξητική δυναμική και από τον Ιούλιο μάλιστα υπάρχει ταχεία συρρίκνωση σε σχέση με το 2014 (υπονοείται στο Διάγραμμα). Ο εξαγωγικός τομέας της Ελλάδας βρίσκεται στο νεκρό.

Διάγραμμα 3

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

 

Από πού λοιπόν θα προκύψει η έκπληξη το 2016;

Μήπως από τις επενδύσεις; Κατέχουν οι ιθύνοντες κάποια καινούργια θεωρία των επενδύσεων που τους επιτρέπει να προβλέψουν δυναμική αύξηση, όταν τα ελληνικά επιτόκια είναι πανάκριβα και η φορολογία των μικρομεσαίων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο; Ίσως ελπίζουν ότι θα κάνει τη διαφορά η επερχόμενη άφθονη τραπεζική πίστωση, τώρα που οι τράπεζες είναι σε χέρια ξένων κερδοσκόπων ...

Μήπως από την κατανάλωση; Τι ακριβώς θα συμβεί εκεί όταν οι μισθοί παραμένουν υπό τεράστια πίεση, οι συντάξεις είναι επισφαλέστατες, η φορολογία βαρύτατη και οι τράπεζες ήδη ξεκίνησαν το κυνήγι των νοικοκυριών με τα κόκκινα δάνεια;

Ή μήπως από τον δημόσιο τομέα που επιδίδεται σε απεγνωσμένη προσπάθεια εξασφάλισης πρωτογενούς πλεονάσματος και άρα περικόπτει συνεχώς δαπάνες, επιβάλλει φόρους και καθυστερεί τις επιστροφές οφειλών; Για να μη μιλήσουμε, τέλος, για τις διεθνείς αγορές, όπου τα πράγματα εξελίσσονται ολοένα και χειρότερα παγκοσμίως.

Ο αναπτυξιακός δυναμισμός υπάρχει μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων. Η ελληνική οικονομία είναι σε καταστολή και μετά βίας κινείται. Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αντιμετώπισε με σχετική επιτυχία τους κεφαλαιακούς ελέγχους του καλοκαιριού. Όσοι έχουν ψήγματα οικονομικής αντίληψης είχαν προβλέψει ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, διότι ειδικά οι μεγαλύτερες εταιρείες είχαν λάβει τα μέτρα τους από καιρό. Είναι φαιδρό όμως να λέγεται με έπαρση από τους ίδιους εκείνους που προέβλεπαν την πλήρη καταστροφή σε περίπτωση επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων.

Η πραγματική σημασία των στοιχείων του 2015 είναι άλλη: Η ελληνική οικονομία τη στιγμή αυτή πάσχει από τεράστια έλλειψη ζήτησης και όχι από αδυναμία προσαρμογής στην πλευρά της προσφοράς. Η συντριβή των μισθών και η ανελέητη μεταβολή των όρων εργασίας τα τελευταία έξι χρόνια έχουν αυξήσει την ανταγωνιστικότητα. Δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία ότι η Ελλάδα συνεχίζει να έχει ανάγκη από βαθύτατες μεταρρυθμίσεις, όπως στον τραπεζικό τομέα, στον εμπορικό κλάδο, στην έρευνα και φυσικά στη δημόσια διοίκηση. Αλλά αυτές οι αλλαγές θα θέσουν τα θεμέλια για τη διαδικασία ανάπτυξης σε βάθος χρόνου. Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται επειγόντως τόνωση της ζήτησης που θα δημιουργήσει ακριβώς το ευνοϊκό πλαίσιο για τις μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται δηλαδή το αντίθετο από αυτό που της επιβάλλει το Τρίτο Μνημόνιο.

Μετά από έξι χρόνια καταστροφής, η ιθύνουσα τάξη της χώρας συνεχίζει να εφαρμόζει τα οικονομικά του χορού της φωτιάς. Από τη μια, οι κυβερνώντες, αιχμαλωτισμένοι στο Μνημόνιο, φιλοτεχνούν μια εικονική πραγματικότητα. Από την άλλη, τα ΜΜΕ και διάφοροι ειδήμονες προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ελληνική οικονομική τίγρη είναι έτοιμη να εκτιναχθεί. Η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς με τις κενές φλυαρίες του κ. Τσίπρα για «τομές» και του κ. Μητσοτάκη για «μεταρρυθμίσεις». Δεν είναι υπερβολή ότι μόνο με όρους κοινωνικής ψυχοπαθολογίας μπορεί πλέον να ερμηνευτεί αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Αλλά ίσως η λύση να δοθεί από τις κοινωνικές εντάσεις που ήδη φάνηκαν στους δρόμους.

* πηγή:  costaslapavitsas.blogspot.gr

Είναι τα κατώτατα όρια σύνταξης... «ηλίθιε»!

Με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρηση στον νεοφιλελευθερισμό ακολουθεί και αυτός, τον ίδιο δρόμο των προκατόχων του. Με τον φόβο και τον τρόμο και την απειλή της εξόδου από το ευρώ, προσπαθεί να κλίσει τον κύκλο που χάραξε ο Μητσοτάκης το 1990. Και προχωρεί ακόμα παραπέρα. 

Τι δεν έκανε ο Γιαννίτσης και ολοκληρώνει ο Τσίπρας, με βοηθό το Μητσοτάκη;

Ξέθαψαν ακόμη και τα του Γιαννίτση. Εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» του, χωρίς ωστόσο να αναφέρονται σε αυτό. Ένα νομοσχέδιο, το οποίο κάτω από το βάρος των κινητοποιήσεων και του λαϊκού ξεσηκωμού τότε, τόσο το νομοσχέδιο όσο και ο ίδιος αποκαθηλώθηκαν.

Βέβαια, εμπνευστής, δεν ήταν ο Γιαννίτσης. Απλά, ο ίδιος εκτελούσε. Η αλήθεια είναι πως η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί μόνιμο στόχο του νεοφιλελευθερισμού και πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από το 1990, ως μοναδικός εκφραστής τότε, έθεσε τα πρώτα θεμέλια.

Η ενοχοποίηση της συλλογικής ευθύνης και η ανάδειξη της ατομικής, προσθέτοντας το φόβο και το τρόμο μετά το 2009, είναι η μέθοδος που ακολουθήθηκε, για να μειωθούν – να αφαιρεθούν – να καταργηθεί, οτιδήποτε έχει σχέση με την συλλογική προστασία.

ΚΑΤΩΤΑΤΑ ΟΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Ο θεσμός των κατωτάτων ορίων σύνταξης, θεωρείται η ψυχή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, καθώς ως γνωστό, λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα και παρέχει στοιχειώδη προστασία, στους ποιο φτωχούς και ανήμπορους για εργασία.

Στο δίχτυ προστασίας υπάγεται το 70% του συνόλου των συνταξιούχων, είναι οι συντάξεις αναπηρίας - θανάτου και του ΟΓΑ, και όλες οι συντάξεις, με χαμηλούς μισθούς ή λίγα έτη ασφάλισης.

Χωρίς τα κατώτατα όρια, οι συντάξεις αυτές, πέφτουν στο κενό, καθόσον δεν σχετίζονται ούτε με ασφαλιστικές εισφορές ούτε με τα όρια ηλικίας. Αυτός είναι και ο λόγος συμμετοχής του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση.

Έως και το 1990, ρυθμιστής των συντάξεων για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν οι αυξήσεις της ΕΓΣΣΕ. Τα κατώτατα όρια καθορίζονταν στα 20 ημερομίσθια, ενώ τα ανώτατα όρια ασφαλιστέων αποδοχών στο πενταπλάσιο των κατωτάτων ορίων ή τα 100 ημερομίσθια. Δηλαδή με 15 έτη η κατωτάτη σύνταξη ασφάλισης είναι (20Χ33,57) = 671 ευρώ.

Ο ΟΓΑ, για τους αγρότες, και όλους τους ανασφάλιστους υπερήλικες, χορηγούσε την εθνική σύνταξη των 360 ευρώ (σημερινές τιμές) και επιπλέον, τουλάχιστο 10 ευρώ ετησίως, από την προαιρετική, σε όσους ήθελαν να ασφαλιστούν. Δηλαδή, με 15 έτη ασφάλισης (150 + 360 ) = 510 ευρώ κατωτάτη σύνταξη.

1990 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ:

Ως μόνιμος «μετρ» του νεοφιλελευθερισμού, με το νόμο 1902/90, ανακόπτει την πορεία αυτή και αποσυνδέει τις συντάξεις από την ΕΓΣΣΕ. Στο εξής, οι συντάξεις «ρυθμίζονται» από τις κυβερνήσεις, με χαμηλότερα ποσοστά από τις αυξήσεις των εργαζομένων. Με τον τρόπο αυτό, μειώθηκαν και τα κατώτατα όρια στα 487 ευρώ σήμερα. Δηλαδή, κατά 38% χαμηλότερα από το 2009.

Επιπλέον, με τον 2084/1992, τα κατώτατα όρια για τους νέους ασφαλισμένους μετά το 1992, καθορίζονται, σε ευτελή ποσά, στα 178 ευρώ (σημερινές τιμές). Δηλαδή, η σύνταξη που αναλογεί για 15 έτη στο μέσο ΑΕΠ του 1991 αναπροσαρμοσμένο.

1996 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΙΤΗ:

Με την προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ στο νεοφιλελευθερισμό, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο του προκατόχου του, δηλαδή του Μητσοτάκη.

ΟΓΑ: Με το Ν. 2458/1997, καταργείται ο κλάδος της Προαιρετικής ασφάλισης και οι αγρότες μπαίνουν σε υποχρεωτική ασφάλιση, με εισφορές 7% οι ίδιοι και κατά 14% το κράτος. Ταυτόχρονα, η εθνική σύνταξη καταργείται, σταδιακά έως το 2026. Παρά το ότι ο ΟΓΑ έγινε Ταμείο, κατώτατα όρια δεν θεσπιστήκαν και είναι το μοναδικό Ταμείο που δεν έχει.

2001 NOMOΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ:

Άνοιξε η όρεξη του νεοφιλελευθερισμού και με το νομοσχέδιου που κατέθεσε στη βουλή, απαιτούσε την εξίσωση των παλαιών με τους νέους ασφαλισμένους σε όλα τα επίπεδα, και τα κατώτατα όρια να μειωθούν στα 178 ευρώ.

Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Κυρ. Μητσοτάκης και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς, εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» του Γιαννίτση.

Βέβαια, η αντίδραση ήταν άμεση και καθολική, με αποτέλεσμα, το νομοσχέδιο αλλά και ο Γιαννίτσης να αποκαθηλωθούν, και όχι μόνο. Με το νέο νομοσχέδιο, που έγινε νόμος, (όσον αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης των συντάξεων) εξισώνονται των νέων με τους παλαιούς, και τα κατώτατα όρια, καθορίζονται στα 496 ευρώ για τους νέους και 487 ευρώ για τους παλαιούς, όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα.

NOMOΣ ΛΟΒΕΡΔΟΥ 3863/2010:

Ξανά, πάλι από την αρχή. Σε ότι αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης, παρά το διαχωρισμό σε «εθνική» και «αναλογική» σύνταξη, ως συνολικό αποτέλεσμα μειώνονται, και προσομοιάζουν με αυτά του 2084/92 για τους νέους!! Ωστόσο, προβλέπονται και διατηρούνται τα κατώτατα όρια σύνταξης, υπολογιζόμενα με τα 15 ημερομίσθια, δηλαδή 504 ευρώ βάσει του νόμου όταν αυτός ψηφίστηκε.

2015 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ:

Με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρηση στον νεοφιλελευθερισμό ακολουθεί και αυτός, τον ίδιο δρόμο των προκατόχων του. Με τον φόβο και τον τρόμο και την απειλή της εξόδου από το ευρώ, προσπαθεί να κλίσει τον κύκλο που χάραξε ο Μητσοτάκης το 1990. Και προχωρεί ακόμα παραπέρα.

Η προωθούμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» οδηγεί όλες τις συντάξεις, κάτω και από τα επίπεδα που έθεσε ο Μητσοτάκης το 1990. Αφού το ποσοστό αναπλήρωσης των νέων (με 35 έτη) θα ήταν στο 60% του μισθού. Τώρα, με τα ίδια έτη ασφάλισης, το συνολικό ποσοστό αναπλήρωσης, μαζί με την «εθνική σύνταξη» θα είναι στο 47% του μισθού!!

Κατώτατα όρια. Ξεπέρασε και αυτά του Γιαννίτση, καθώς, δεν προβλέπονται και δεν διατηρούνται κατώτατα όρια σύνταξης. Δηλαδή, το δίχτυ προστασίας των πιο φτωχών – ευάλωτων και ανήμπορων ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ.

ΕΚΑΣ. Προσθέτοντας και την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τα άτομα αυτά, μένουν αίολα. Κυριολεκτικά στον αέρα.

Η φερόμενη ως «εθνική σύνταξη», τόσο από το μειωμένο ποσό, όσο και από τον τρόπο χορήγησής της, δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο των κατωτάτων ορίων.

Εξαπάτηση και των αγροτών: Τώρα το κράτος αποσύρεται, και υποχρεώνουν όλους τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ να καταβάλουν οι ίδιοι και το 27% (μαζί με την υγεία) των εισφορών, στο σύνολο των εισοδημάτων και σε νοητά ποσά τουλάχιστο 5.616 ευρώ ετησίως. Για εισοδήματα που δεν υπάρχουν, αφού κατά το υπουργείο οικονομικών το 88% των αγροτών δηλώνει εισόδημα κάτω από τα 5.000 ευρώ.

Και στους άνεργους αγρότες βάρη: Ο καταλογισμός εισφορών για ανύπαρκτο εισόδημα, φέρνει νέα δεινά. Με τον τρόπο αυτό, ακόμα και οι άνεργοι αγρότες, θα πληρώνουν για την ασφάλιση τους, και όσοι δεν έχουν θα βρίσκονται χρεωμένοι. Και ο δρόμος, χρεωστικών ασφαλιστικών εισφορών για το σύνολο των ανέργων, είναι ανοιχτός.

Συνέπεια της «μεταρρύθμισης» αυτής και εφόσον εγκριθεί από τη βουλή, με την κατάργηση των κατωτάτων ορίων και του ΕΚΑΣ, κλείνει οριστικά και ο κύκλος περί συλλογικής προστασίας των ποιο φτωχών, αναδεικνύοντας την ατομική ευθύνη του κάθε ενός χωριστά.

Το αποτελείωμα της κοινωνικής ασφάλισης και η ανάδειξη της ιδιωτικής είναι προφανής. Και όλα αυτά, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά.

Να γιατί ο Κυρ. Μητσοτάκης σημερινός αρχηγός της Ν.Δ ως γέννημα – θρέμμα και συνεχιστής του νεοφιλελευθερισμού, δεν μπορεί να κρύψει την χαρά και το χαμόγελο έφτασε στα αυτιά του!!

Ο Τσίπρας στην προσπάθειά του αυτή συναντά και αποκτά απροσδόκητο σύμμαχο, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυρ. Μητσοτάκη, που και οι δυο μαζί, συνιστούν το τέλειο δίδυμο.

Να γιατί και οι δυο πλευρές, εκθειάζουν και υμνούν το «έργο» Γιανίτση!

Αυτό όμως που ξεχνούν…. είναι η αποκαθήλωση… και το τέλος Γιαννίτση!!

Κώστας Νικολάου/ergasianet.gr