Παναγιώτης Λαφαζάνης: «Άσφαιροι λεονταρισμοί για εκλογές» - Τρέμει η κυβέρνηση την εκλογική αναμέτρηση...

Ο Παναγ. Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑ.Ε, μίλησε στην Κόρινθο, στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, σε μια συγκέντρωση που σπάνια έχει κάνει Αριστερά με τόσο κόσμο στην πόλη. 

Η κυβέρνηση αυτή, αντίθετα, βλέπει με τρόμο τις εκλογές γιατί θα συνεπιφέρουν τον πλήρη διασυρμό και τον καταποντισμό της ίδιας και των πρωτεργατών της, μαζί με τη συνολική υποχώρηση και ήττα του μνημονιακού μπλοκ, ενώ θα κάνουν οριστικά παρελθόν το τρίτο μνημόνιο

 Ο Παναγ. Λαφαζάνης στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων:

''H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εν μέσω γενικής κοινωνικής κατακραυγής και κοινωνικής εξέγερσης, πνέει τα λοίσθια και βρίσκεται μπροστά σε ανυπέρβλητο αδιέξοδο.

Οι πιστωτές πιέζουν σφοδρότατα για το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, με όλα τα μνημονιακά συνεταιράκια μαζί, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, ως το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τους Κεντρώους και τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, ελπίζοντας ότι με αυτήν την κυβερνητική μορφή θα διασώσουν την εφαρμογή του τρίτου καταστροφικού μνημονίου. Φυσικά αυταπατώνται. Εκεί που απέτυχε οικτρά και τώρα καταρρέει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να περισωθεί αλλά θα βουλιάξει γρήγορα κάτω από την μπότα του τρίτου μνημονίου και η οποιαδήποτε μνημονιακή οικουμενική κυβέρνηση.

Το τρίτο μνημόνιο θα καταπιεί, θα διασύρει και θα εξευτελίσει όσους το στηρίζουν και πολύ περισσότερο όσους επιχειρήσουν να το εφαρμόσουν.

Οι ''απειλές'' από κυβερνητικά χείλη για εκλογές, αν υπάρξουν, τάχα, παράλογες απαιτήσεις των πιστωτών, είναι άσφαιρες και συνιστούν φαιδρούς λεονταρισμούς εσωτερικής κατανάλωσης μιας απολύτως παραδομένης κυβέρνησης, που έχει προσφέρει γη και ύδωρ στους νεοαποικιοκράτες κηδεμόνες της χώρας, μη διαθέτοντας, πλέον, καμιά άλλη δυνατότητα από το να παίξει ανήμπορη κακόγουστο διαπραγματευτικό θέατρο.

Η κυβέρνηση αυτή, αντίθετα, βλέπει με τρόμο τις εκλογές γιατί θα συνεπιφέρουν τον πλήρη διασυρμό και τον καταποντισμό της ίδιας και των πρωτεργατών της, μαζί με τη συνολική υποχώρηση και ήττα του μνημονιακού μπλοκ, ενώ θα κάνουν οριστικά παρελθόν το τρίτο μνημόνιο.

Οι εκλογές αυτό που θα επιτύχουν, θα είναι ένα μεγάλο βήμα για να σαρωθούν τα μνημόνια και το μνημονιακό σκηνικό και για να ανοίξει ο δρόμος, ώστε μπει η χώρα με ένα ευρύ μέτωπο γνήσια αριστερών, ριζοσπαστικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων σε μια νέα προοδευτική τροχιά διεξόδου και ανασυγκρότησης.''

Ο Παναγ. Λαφαζάνης αναφέρθηκε στη συνέχεια σε βασικές προγραμματικές θέσεις για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση, υπογραμμίζοντας ότι:

''H Ελλάδα κάθεται πάνω σε ένα βουνό από χρέη. Όλοι χρωστάνε σε όλους. Αν η χώρα δεν αντιμετωπίσει ριζοσπαστικά το δίδυμο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον. Και ριζοσπαστική αντιμετώπιση του χρέους σημαίνει αγώνας για τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, μαζί με σεισάχθεια και γενναία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους. Παράλληλα, πρώτη προτεραιότητα έχει η διεκδίκηση του γερμανικού κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων, πράγμα που εμποδίζουν οι μέχρι σήμερα εθελόδουλες κυβερνήσεις.''

Ο Παναγ. Λαφαζάνης επισήμανε, επίσης, ότι :''η ριζοσπαστική αντιμετώπιση του οικονομικού κατήφορου, απαιτούν την άμεση εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, προκειμένου οι τελευταίες, αντί να πνίγουν την οικονομία και την κοινωνία, να παίξουν ένα εντελώς διαφορετικό ρόλο αποκλειστικά αναπτυξιακό, παραγωγικό και κοινωνικό και να καταστούν μοχλός οικονομικής ανάκαμψης και ενός νέου οικονομικού – κοινωνικού προτύπου''

Ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε ότι πρέπει ''να συσταθεί άμεσα Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για να διερευνηθεί το μέγα σκάνδαλο της τρίτης πρόσφατης ανακεφαλαιοποίησης αλλά και των προηγούμενων ανακεφαλαιοποιήσεων. Για να διερευνηθεί, επίσης, το πως εκχωρήθηκαν ''τζάμπα'' οι τράπεζες σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια και να αποδοθούν οι πελώριες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που υπάρχουν. Αυτά τα σκάνδαλα δεν θα αφήσουμε να ξεχαστούν και να κουκουλωθούν και οι αυτουργοί τους πρέπει να ξέρουν ότι θα λογοδοτήσουν παραδειγματικά.''

Ο Παναγ. Λαφαζάνης ζήτησε, επίσης, την άμεση και πλήρη απόσυρση των αντιασφαλιστικών και φοροεξοντωτικών προτάσεων της κυβέρνησης και υπογράμμισε ότι:

''Τα άγρια μέτρα αύξησης των εισφορών και περικοπής των συντάξεων δεν λαμβάνονται για την διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος αλλά για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του τρίτου μνημονίου. Σήμερα δεν υφίσταται άμεσο θέμα καταβολής των συντάξεων, όπως τρομοκρατούν το λαό για να περάσουν το πακέτο κατεδάφισης των συντάξεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Εμείς καταθέσαμε πρόσφατη αναλυτική πρόταση ως ΛΑ.Ε για την στήριξη και την ανασυγκρότηση του δημόσιου κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, ενώ επεξεργαζόμαστε και σύντομα θα παρουσιάσουμε αναλυτικότερη πρόταση για ένα δίκαιο και απλό φορολογικό σύστημα, εργαλείο δίκαιης αναδιανομής του πλούτου και ανάπτυξης της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος θα ακυρωθούν άδικοι φόροι, όπως ο δουλοπαροικιακός ΕΝΦΙΑ και ο αντιπαραγωγικός φόρος στο κρασί. Θα μειωθούν δραστικά οι συντελεστές του ΦΠΑ πρώτα απ' όλα στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, ενώ θα υπάρξει γενικό αφορολόγητο για όλα τα φυσικά πρόσωπα ανεξαρτήτως απασχόλησης, στο ύψος των 12 χιλ. ευρώ.

Τα δημόσια έσοδα δεν πρόκειται να τονωθούν με την φορολεηλασία και την εξόντωση των οικονομικά αδύνατων και των μικρομεσαίων στρωμάτων αλλά πρώρα απ' όλα με την ανάπτυξη και την πάταξη της φοροδιαφυγής, που προϋποθέτει, όμως, δίκαιες, και απλές φορολογικές ρυθμίσεις και τον έλεγχο των μεγάλων κερδών, των μεγάλων περιουσιών και των μεγάλων εισοδημάτων.''
Ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε, επίσης, ότι ''πρέπει να σταματήσει αμέσως η ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της Ελλάδας. Να μην εκχωρηθούν στου Γερμανούς τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια και να μην πουληθεί ο Αστέρας Βουλιαγμένης. Να σταματήσει τώρα το ξεπούλημα του ΟΛΠ, του ΟΛΘ, των σιδηροδρόμων, του ΔΕΣΦΑ του Ελληνικού και των άλλων φιλέτων επιχειρήσεων και ακινήτων της χώρας. Αντίθετα, όλοι οι στρατηγικοί κλάδοι και τομείς της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να περάσουν υπό δημόσια ιδιοκτησία, δημόσια – κοινωνική διαχείριση και να ανασυγκροτηθούν πλήρως, ώστε με τον πιο αποδοτικό τρόπο να καταστούν εργαλεία αναπτυξιακής απογείωση της χώρας.''
Ο Παναγ. Λαφαζάνης σημείωσε, επίσης, με έμφαση ότι ''η ελληνική οικονομία το πρώτο και κύριο που έχει ανάγκη, είναι πολύ ισχυρή ρευστότητα για μια ευρεία επενδυτική χρηματοδότηση της με άκρως ευνοϊκούς όρους και σχεδόν μηδενικά επιτόκια. 

Αυτές τις ώρες η Ελλάδα χρειάζεται ένα τουλάχιστον διπλάσιο, παραγωγικά αναπροσανατολισμένο και αποτελεσματικό, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και μια πολύ γενναία χρηματοδότηση, πρώτα απ' όλα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με ρήτρες επένδυσης, απασχόλησης και διαφύλαξης των εργασιακών δικαιωμάτων.

Μια τέτοια απόλυτα αναγκαία ισχυρή επενδυτική ρευστότητα στην οικονομία, με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, μόνο η έξοδος από την ευρωζώνη και η συγκρότηση εθνικού νομίσματος μπορεί να διασφαλίσει. Η Ελλάδα με μια νέα αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα προχωρήσει στην έξοδο από την ευρωζώνη και το πέρασμα της Κεντρικής Τράπεζας υπό εθνικό, δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο, θα μπορεί να διαμορφώσει μια νέα εθνική νομισματική πολιτική και μια νέα εθνική πολιτική επιτοκίων, μέσω των οποίων θα προσφέρει ένα μεγάλο κύμα επενδυτικής ρευστότητας στο δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο, για μια επενδυτική άνοιξη στον τόπο με νέα πλαίσια και νέους προσανατολισμούς και με κατεύθυνση ένα νέο προοδευτικό και δίκαιο οικονομικοκοινωνικό πρότυπο, σοσιαλιστικής προοπτικής.''

Ποιος θα γκρεμίσει την κυβέρνηση; ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ;

Προσπάθειες πρόκλησης πολιτικής αναταραχής» διέγνωσε πριν μερικές μέρες η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, σχολιάζοντας τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Μπίνγκο!

Ίσως μια διαφορετική κυβερνητική συμμαχία, ενδεχομένως και οικουμενική, που θα προκύψει από αυτή τη βουλή – κι αν ναι, με ή χωρίς Τσίπρα και Μητσοτάκη; Ή μήπως είναι όλα συμφωνημένα, έτσι ώστε το τελικό «πακέτο» που θα ψηφιστεί να μοιάζει ήπιο και το Μαξίμου να ισχυριστεί πως διαπραγματεύτηκε σκληρά και πέτυχε το καλύτερο δυνατό; 

του Γιώργου Παυλόπουλου

Προσπάθειες πρόκλησης πολιτικής αναταραχής» διέγνωσε πριν μερικές μέρες η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, σχολιάζοντας τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Μπίνγκο! Λες και χρειάζεται ιδιαίτερη …οξυδέρκεια για να καταλάβει κανείς ότι αναταραχή υπάρχει μπόλικη αυτή την περίοδο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, με ποικίλες αφορμές, αλλά μία και μοναδική αιτία: την πολιτική της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., η οποία ετοιμάζεται να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει από την ασφάλιση και τα υπόλοιπα «κεκτημένα» του λαού, προχωρώντας ακόμη και εκεί που οι Σαμαρο-Βενιζέλοι δεν είχαν τολμήσει. Αυτή είναι η αιτία για τη μαζική συμμετοχή στην απεργία της Πέμπτης και για τα μαζικότατα μπλόκα των αγροτών. Αυτή και για το «ξύλο» που τρώνε υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπου και όταν εμφανίζονται – καταφέρνοντας μέσα σε λίγους μήνες κάτι που στους δεξιούς και τους πασόκους πήρε χρόνια. Αυτή είναι η αιτία και για το γεγονός ότι η ψήφιση του συγκεκριμένου ασφαλιστικού νομοσχεδίου μοιάζει να γίνεται καθημερινά πιο δύσκολη και αμφίβολη για την κυβέρνηση. 

 

Αν όμως αυτό ισχύει για τα κίνητρα των εκατοντάδων χιλιάδων (ή των περισσότερων εξ αυτών) που απεργούν, διαδηλώνουν και κλείνουν τους δρόμους, αξίζει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι επιδιώξεις των υπολοίπων οι οποίοι συμβάλουν στη δημιουργία μιας εικόνας πολιτικής ασφυξίας: των κομμάτων της μνημονιακής αντιπολίτευσης που δεν ψηφίζουν το ασφαλιστικό και ζητούν την απόσυρσή του, των Ευρωπαίων «εταίρων» και του ΔΝΤ που ζητούν διαρκώς νέα μέτρα, ακόμη και του Σόιμπλε ο οποίος επανέφερε το ζήτημα του Grexit. Είναι άραγε η διενέργεια πρόωρων εκλογών; Ίσως μια διαφορετική κυβερνητική συμμαχία, ενδεχομένως και οικουμενική, που θα προκύψει από αυτή τη βουλή – κι αν ναι, με ή χωρίς Τσίπρα και Μητσοτάκη; Ή μήπως είναι όλα συμφωνημένα, έτσι ώστε το τελικό «πακέτο» που θα ψηφιστεί να μοιάζει ήπιο και το Μαξίμου να ισχυριστεί πως διαπραγματεύτηκε σκληρά και πέτυχε το καλύτερο δυνατό;

Όσον αφορά τα σενάρια περί προσφυγής στις κάλπες, είναι αλήθεια ότι μια μερίδα εκδοτών και καναλαρχών τα προβάλει εμφατικά. Όπως, για παράδειγμα, το αφεντικό του (καταχρεωμένου) ΔΟΛ, Ψυχάρης, ο οποίος επέλεξε ως τίτλο για το κύριο άρθρο στο Βήμα της περασμένης Κυριακής το «Εκλογές; Γιατί όχι;», ενώ ανάλογη θέση διατύπωσε την επόμενη μέρα από τα Νέα και ο βασικότερος αρθρογράφος του συγκροτήματος, Πρετεντέρης. Μπορούμε, ωστόσο, να ισχυριστούμε βάσιμα ότι στο συγκεκριμένο σινάφι – των ιδιοκτητών και μεγαλομετόχων των ΜΜΕ, που ταυτόχρονα ανήκουν στην αφρόκρεμα της ολιγαρχίας – αυτή η άποψη δεν είναι προς το παρόν πλειοψηφική και πως η εμμονή του ΔΟΛ οφείλεται στις ανησυχίες που έχει αυτή την περίοδο, λόγω των κυοφορούμενων ανακατατάξεων στον κλάδο και γενικότερα. Ούτε όμως στις τάξεις των πολιτικών κομμάτων φαίνεται πως υπάρχει ιδιαίτερη βιασύνη για μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. 

 

Για την ακρίβεια, τα περισσότερα δείχνουν να την απεύχονται ή ακόμη και να την …ξορκίζουν όπως ο διάολος το λιβάνι. «Εγώ δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός», δήλωσε χαρακτηριστικά στον Σκάι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, Μητσοτάκης, έχοντας προφανώς συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει κανένα λόγο να πάρει στα χέρια του την καυτή πατάτα, καθώς εάν ήταν αυτός στη θέση του Τσίπρα και προσπαθούσε να περάσει τα συγκεκριμένα μέτρα, κυριολεκτικά θα καιγόταν το …πελεκούδι, από άκρου εις άκρον της χώρας. Όσο για τα μικρότερα κόμματα του «μνημονιακού τόξου» (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ-Συμπαράταξη και Ένωση Κεντρώων), αποφεύγουν επιμελώς να θέσουν θέμα εκλογών, μιας και φοβούνται – κυρίως το «κίνημα» Θεοδωράκη – ότι θα υποστούν συντριβή και ίσως μείνουν εκτός βουλής. Μάλιστα, οι επικεφαλής και τα κορυφαία στελέχη τους διαμηνύουν στην κυβέρνηση πως θα είναι μόνη της στη βουλή και δεν πρόκειται να βρει καμία στήριξη, ειδικά στο ασφαλιστικό. Εμείς, παρ’ όλα αυτά, ας κρατάμε μικρό καλάθι… 

 

Αν και είναι λογική η υπαρξιακή αγωνία όλων αυτών των παραπληρωματικών δυνάμεων μήπως χρεωθούν τη λαϊκή κατακραυγή και αναμενόμενη η επιδίωξή τους να την εισπράξει μόνη της η κυβέρνηση, σε περίπτωση που η ισχνή πλειοψηφία των 153 αρχίσει να φυλλορροεί, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν άρδην. Χωρίς να αποκλείεται, σε αυτή την περίπτωση (κάθε άλλο), να δεχτούν ξαφνικά μια κλήση …εξωτερικού, που θα τους αναγκάζει να πιουν το πικρό ποτήρι, προκειμένου να περάσει ο νόμος-έκτρωμα – κάτι που, με τη σειρά του, θα οδηγήσει αναγκαστικά σε ανακατατάξεις, ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο.

Ούτως ή άλλως, οι «δανειστές» είναι αυτοί που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά του πολιτικού σκηνικού και των περισσότερων κομμάτων – της κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης, μιας και είναι σαφές ότι εάν θελήσουν πράγματι να τη στριμώξουν, τότε θα «σκάσει» πολύ γρήγορα. Οπότε, λογικά, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι σκέφτονται και τι θέλουν η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και, πάνω και πρώτα από όλους, το Βερολίνο; Η πιο σύντομη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει κανείς δεν είναι άλλη από το γνωστό απόφθεγμα του Ντενγκ Χσιαοπίνγκ: δεν έχει σημασία εάν η γάτα είναι άσπρη ή μαύρη, αρκεί να πιάνει ποντίκια. Με άλλα λόγια, δεν τους νοιάζει ιδιαιτέρως το χρώμα που έχουν οι σημαίες των κομμάτων που κυβερνούν, αρκεί να υλοποιούν την πολιτική που έχει χαραχθεί. Έτσι ώστε να σταλεί, εκτός των άλλων, σαφές μήνυμα προς κάθε γωνιά της Ευρώπης – όπως στην Ισπανία που αναζητά κυβέρνηση, την Πορτογαλία όπου επέστρεψε η τρόικα και την Ιρλανδία που οδεύει σε εκλογές εντός του μήνα – ότι κανείς δεν επιτρέπεται ούτε μπορεί να λοξοδρομήσει. 

 

Βεβαίως, είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί δεν αρκούνται στη στροφή και τη δήλωση υποταγής του Τσίπρα και, εφόσον τους δοθεί η ευκαιρία, θα επιχειρήσουν κυριολεκτικά να τον «λιώσουν», απλώς και μόνο επειδή κάποια στιγμή τους έβγαλε γλώσσα. Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζουν ότι το διακύβευμα είναι αρκετά μεγάλο ώστε να τον ανεχθούν ή και να τον στηρίξουν για όσο διάστημα βγάζει τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει. Κάτι ανάλογο, άλλωστε, κάνει και το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής ολιγαρχίας, που δεν εκτιμά ότι υπάρχει λόγος να τραβήξει εδώ και τώρα το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης – εκτός, φυσικά, από τα τμήματα που αισθάνονται ότι απειλούνται με εξαφάνιση λόγω του βίαιου ανταγωνισμού στο εσωτερικό της.

Από τη στιγμή, όμως, που θα αποδειχθεί ότι η μηχανή κλάταρε και προκληθεί αδιέξοδο, τότε θα αναζητήσουν εναλλακτική λύση. Και αυτομάτως, θα αλλάξουν τακτική και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οδηγώντας στον σχηματισμό (με ή χωρίς εκλογές) της επόμενης «κυβέρνησης μίας χρήσης».

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή υπέρ των συμφερόντων της λαϊκής πλειοψηφίας εάν η κυβέρνηση και αυτοί που τη στηρίζουν ή την ανέχονται δεν αισθανθούν να απειλούνται. Εάν, δηλαδή, η «κοινωνική αναταραχή» δεν μετατραπεί σε ένα οργανωμένο και ρωμαλέο κίνημα το οποίο θα εκβιάσει με κάθε τρόπο τους «πάνω», με ξεκάθαρο στόχο την ακύρωση αυτής της πολιτικής. Επιδιώκοντας, πρώτα από όλα, να μην κατατεθεί ποτέ αυτό το αντιασφαλιστικό έκτρωμα στη Βουλή, αλλά και κανένα επόμενο κυβερνητικό σχήμα να μην τολμήσει κάτι ανάλογο.

Προφανώς, τέτοιο στόχο δεν μπορεί ούτε θέλει να τον υπηρετήσει η ΝΔ, έστω κι αν δήλωσε πως δεν ψηφίζει το ασφαλιστικό και οι δεξιοί αγροτοπατέρες έχουν …απασφαλίσει. Άλλωστε, ο Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι έχει απαγορεύσει στους βουλευτές του να πηγαίνουν στα μπλόκα, γνωρίζοντας πως την ίδια ακριβώς πολιτική πρεσβεύει ο ίδιος και ενδεχομένως να κληθεί κάποια στιγμή να την εφαρμόσει. Ούτε το ΚΚΕ έχει όμως τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στην ανάγκη της εποχής, μιας και για την ηγεσία του, οι (ελεγχόμενες) απεργιακές κινητοποιήσεις συνιστούν απλώς τον αναγκαίο δρόμο για τη «συνειδητοποίηση των μαζών» και την ενίσχυση του κόμματος και όχι μια αποφασιστική μάχη η οποία μπορεί, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να οδηγήσει σε νίκες και άμεσες κατακτήσεις. Όσο για τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, είναι οριστικά καμένες στη συνείδηση του κόσμου της εργασίας και ειδικά της νέας βάρδιας, η οποία τους θεωρεί – δικαίως – συνένοχες στο έγκλημα.

Σε αυτό το σκηνικό, η αντικαπιταλιστική Αριστερά και το μαχόμενο τμήμα του κινήματος έχουν καθήκον να παρουσιάσουν μια διέξοδο αγώνα διαρκείας και προοπτικής, μαζί φυσικά με την «ψυχή» τους. Η πρόταση συντονισμού και κοινής δράσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αναμφίβολα ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως, οι πάντες οφείλουν επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή του «politics as usual» (πολιτική ως συνήθως).

Ο μικρόκοσμός μας ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί στο μεγάλο γήπεδο της ταξικής πάλης. Και για να έχει ελπίδες, οφείλει να τολμήσει τομές.

Κώστας Λαπαβίτσας: «Η χρονιά της αποτυχίας...»

Η πανωλεθρία που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ από τους δανειστές είναι αναντίρρητη. Υπάρχουν μόνο δύο ερωτήματα: γιατί συνέβη και ποια θα είναι η πορεία των πραγμάτων από δω και πέρα.

 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος γιατί είχε παντελώς λάθος στρατηγική. Πίστεψε ότι, αν διαπραγματευόταν «σκληρά», ο κίνδυνος οικονομικής και πολιτικής αναταραχής στην Ευρώπη θα ήταν τόσο μεγάλος που οι δανειστές θα έκαναν πίσω...

του Κώστα Λαπαβίτσα

 

Ήταν μια ατέλειωτη χρονιά, όπως συνήθως γίνεται όταν οι στιγμές είναι ιστορικές. Η 25 Ιανουαρίου 2015 έφερε την ελπίδα βαθιάς κοινωνικής αλλαγής και την προσδοκία πληρέστερης προσωπικής ζωής. Η χαρά αποτυπώθηκε έντονα στα πρόσωπα τη βραδιά εκείνη. Ένα χρόνο αργότερα κυριαρχεί η απογοήτευση και ο θυμός. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη στις διαπραγματεύσεις, υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο κι εφαρμόζει την πολιτική που κατακεραύνωνε από το 2010 και μετά.

Υπάρχουν βέβαια και οι επίσημες διακηρύξεις, ότι ο πόλεμος δεν τελείωσε, έγινε μια υποχώρηση, θα δοθούν κι άλλες μάχες μέχρι την τελική νίκη. Η κυβερνητική πλευρά ισχυρίζεται ότι η Αριστερά συνεχίζει τον αγώνα με οποιουσδήποτε όρους. Ο πικρός συμβιβασμός καμιά φορά είναι αναπόφευκτος, όπως του Λένιν στο Μπρεστ Λιτόβσκ το 1918 με τους Πρώσους στρατοκράτες για να σωθεί η Ρωσική Επανάσταση. Ο λαός το λέει διαφορετικά, για τη μυλωνού και τον άντρα της …

Η πανωλεθρία που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ από τους δανειστές είναι αναντίρρητη. Υπάρχουν μόνο δύο ερωτήματα: γιατί συνέβη και ποια θα είναι η πορεία των πραγμάτων από δω και πέρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε λυσσαλέα αντίδραση από το ευρωπαϊκό κατεστημένο, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος της αποτυχίας του και φυσικά δεν έγινε κανένα πραξικόπημα, όπως διατείνονται διάφοροι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος γιατί είχε παντελώς λάθος στρατηγική. Πίστεψε ότι, αν διαπραγματευόταν «σκληρά», ο κίνδυνος οικονομικής και πολιτικής αναταραχής στην Ευρώπη θα ήταν τόσο μεγάλος που οι δανειστές θα έκαναν πίσω. Το ευρώ κινδύνευε περισσότερο από την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα από το ευρώ. Με «σκληρή» στάση θα μπορούσε να πετύχει τον «αξιοπρεπή συμβιβασμό» χαλαρώνοντας τη λιτότητα κι ελαφρύνοντας το χρέος. Ο εμπνευστής της μεγαλοφυούς αυτής στρατηγικής ήταν ο κ. Βαρουφάκης, αλλά σάρκα και οστά πήρε από τον κ. Τσίπρα, με τον κ. Δραγασάκη να εγγυάται αποφυγή τυχόν «παρεκτροπών».

Ακόμη και τώρα εντυπωσιάζει το παιδαριώδες του σκεπτικού. Η ασυμμετρία στη διαπραγματευτική ισχύ των δύο πλευρών ήταν όντως πολύ μεγάλη, μόνο που ήταν κατά της Ελλάδας. Δεν ήταν βέβαια άοπλη η χώρα μας, αλλά για να έχει ελπίδα χρειαζόταν ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα περιλάμβανε την έξοδο από το ευρώ, έχοντας παράλληλα προετοιμάσει τον λαό. Ακριβώς δηλαδή αυτό που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πάση θυσία να αποφύγει.

Ακούγονται πολλά στα ΜΜΕ για «μυστικά σχέδια» εξόδου από την ΟΝΕ, διπλά νομίσματα, παράλληλα τραπεζικά συστήματα, εφόδους στο Νομισματοκοπείο και άλλα ευτράπελα. Στην πραγματικότητα η τότε κυβέρνηση όχι απλώς δεν είχε δουλεμένο εναλλακτικό σχέδιο, αλλά δεν ήθελε καν να ακούσει σχετικά. Το σχέδιο δεν είναι κάτι που μπορεί ο Υπουργός των Οικονομικών να αρθρώσει σε τρεις σελίδες, αφού μιλήσει με δυο ερευνητές. Πόσο μάλλον να επιτελεστεί με χαρτονομίσματα που ανήκουν σε άλλους και των οποίων οι αριθμοί είναι προσημειωμένοι.

Δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο εξόδου από το ευρώ. Ένα τέτοιο σχέδιο θα απαιτούσε πρώτα-πρώτα τη λύση του μακροικονομικού προβλήματος της αλλαγής νομίσματος με μια σειρά συνεκτικών λογικών βημάτων. Θα έπρεπε μετά τα βήματα αυτά να δουλευτούν τεχνοκρατικά ώστε να γίνουν εφαρμόσιμη οικονομική πολιτική. Τέλος, θα έπρεπε να εξεταστούν οι γεωπολιτικές επιπτώσεις και να υπάρξει προετοιμασία του ελληνικού λαού.

Τα ηγετικά στρώματα του ΣΥΡΙΖΑ πάθαιναν σύγκρυο και μόνο στη σκέψη της εξόδου από την ΟΝΕ. Προτίμησαν τη χρονοτριβή και τις ατέρμονες συναντήσεις τη στιγμή που οι δανειστές είχαν κλείσει τη στρόφιγγα της ρευστότητας. Αναπόφευκτα φτάσαμε στους κεφαλαιακούς ελέγχους και τις κλειστές τράπεζες. Είναι ιστορική τιμή για τον ελληνικό λαό ότι σε εκείνες τις συνθήκες είπε όχι σε νέο μνημόνιο στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Ο κ. Τσίπρας, συνειδητοποιώντας την κατάρρευση της στρατηγικής του και αντικρύζοντας το φάσμα εξόδου από το ευρώ, έσπευσε να παραδοθεί. Κατόπι υποσχέθηκε ισοδύναμα και «παράλληλα προγράμματα», συμπορεύτηκε με όλο το πολιτικό κατεστημένο καλλιεργώντας το φόβο της δραχμής και κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Σήμερα η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση που θα επιδεινωθεί καθώς το Τρίτο Μνημόνιο αυξάνει τη φορολογία και απειλεί μισθούς και συντάξεις. Όταν τελειώσει η ύφεση, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα είναι φτωχοί δεδομένου ότι δεν υπάρχει σοβαρή προοπτική επενδύσεων, οι τράπεζες είναι πια σε ξένα χέρια και μάλιστα κερδοσκόπων, και η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα νέας κρίσης. Η Ελλάδα μπήκε για τα καλά σε τροχιά ιστορικής παρακμής, με τις κοινωνικές αντιθέσεις να διευρύνονται και τη νεολαία να φεύγει στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση Τσίπρα θα διαπιστώσει το 2016 ότι ο νόμος της βαρύτητας δεν έχει καταργηθεί στην πολιτική και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός τελικά πληρώνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον παίρνει μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων και η αντίδραση είναι εντονότατη, ιδίως γιατί ο λαός πιστεύει ότι του είπαν ψέματα. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες βράζουν από θυμό. Οι δανειστές δεν πρόκειται να κάνουν καμία διευκόλυνση στον κ. Τσίπρα, ούτε στο θέμα της αξιολόγησης, ούτε στο θέμα του χρέους. Αν προστεθεί και το μεταναστευτικό, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό.

Με νέο αρχηγό η ΝΔ θα επιχειρήσει να βρει καινούργιο μήνυμα για το εκλογικό σώμα που ήδη μετακινείται. Δεν θα είναι εύκολο φυσικά διότι ο κ. Μητσοτάκης έχει βεβαρημένο παρελθόν και είναι αμετανόητα μνημονιακός, αλλά είναι γεγονός ότι υπάρχει νέος αέρας στην αντιπολίτευση. Το πρόβλημα είναι ότι η ΝΔ δεν έχει πραγματική εναλλακτική πρόταση για τη χώρα και την κοινωνία.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταμετρούν πολύ μεγάλα ποσοστά του εκλογικού σώματος που πλέον αντιλαμβάνονται ότι η εθνική ανασυγκρότηση είναι αδύνατη χωρίς έξοδο από το ευρώ και ολική μεταρρύθμιση της οικονομίας και της κοινωνίας. Όλα δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός αναζητά και πάλι πειστική εναλλακτική πρόταση και πολιτικό φορέα εμπιστοσύνης. 

 

Είναι το φινάλε στην τραγική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρασκευή 12 Φλεβάρη: Θα αλωθεί η Αθήνα από γεωργικά μηχανήματα, αγρότες, κτηνοτρόφους και αλιείς

Στην Αθήνα, αποφάσισαν να κατέβουν με τα τρακτέρ τους οι αγρότες που συμμετείχαν στη πανελλαδική συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Νίκαια της Θεσσαλίας.  

Στη συνάντηση της Νίκαιας συμμετείχαν άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας από 68 μπλόκα σ’ όλη την Ελλάδα και αποφάσισαν την Παρασκευή 12/2 να πάνε στην πρωτεύουσα και να «στρατοπεδεύσουν» στο Σύνταγμα, για τουλάχιστον δύο ημέρες.

Παράλληλα, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε νέα κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους, με αύξηση των ωρών αποκλεισμού των Εθνικών οδών, αλλά και των επαρχιακών. Η πανελλαδική συνάντηση έλαβε επίσης, την απόφαση να μην συμμετάσχουν στη συνάντηση της Τρίτης, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. 

Τέλος, κατάρτισαν ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων, τα οποία συνοψίζονται στα εξής:

• Αφορολόγητο στις 12.000 ανά άτομο.


• Απόσυρση του ασφαλιστικού και του φορολογικού αλλά και κατάργηση φορολογικών μέτρων που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα για τον κλάδο, όπως επίσης και των τεκμηρίων διαβίωσης.


• Αφορολόγητο πετρέλαιο και κατάργηση του ΦΠΑ για τα αγροτικά μέσα και εφόδια.


• Ρύθμιση των «κόκκινων δανείων».


• Να μην ισχύσει η φορολογία σε κρασί και τσίπουρο.

Απορρίπτεται η πρόταση Αποστόλου

Οι αγρότες της συνάντησης της Νίκαιας απορρίπτουν, δε, την πρόταση που τους απηύθηνε για «διάλογο» ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου μέσω θεσμικών επιτροπών της Βουλής, όπως η Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, η οποία έχει διακομματικό χαρακτήρα και, όπως είχε δηλώσει ο υπουργός, θα μπορούσε να ακούσει τους αγρότες.

Αίτημα των αγροτών παραμένει η σύγκληση διακομματικής επιτροπής η οποία επί τούτου θα ασχοληθεί με το αγροτικό ζήτημα και τα κόμματα θα εκπροσωπούνται σε αυτήν σε ανώτατο επίπεδο.

Παράλληλα, εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους για το γεγονός ότι έχουν σταλεί «ονομαστικές» προσκλήσεις σε αγρότες προκειμένου να μετάσχουν στην συνεδρίαση της Επιτροπής, τονίζοντας ότι δεν τους ζητήθηκε να ορίσουν οι ίδιοι εκπροσώπους των μπλόκων τους και ότι σε κάθε περίπτωση δεν αναγνωρίζουν αυτού τους είδους την διαδικασία.

Νέος 24ωρος αποκλεισμός των Τεμπών

Σε νέο 24ωρο αποκλεισμό της κοιλάδας των Τεμπών προχωρούν από τις 6.00 το απόγευμα οι αγρότες της Θεσσαλίας. Η κίνηση των οχημάτων θα πραγματοποιείται από εναλλακτικές διαδρομές, οι οποίες θα οριστούν από την αστυνομία. Να σημειωθεί πως και οι αγρότες του μπλόκου των Τεμπών έχουν απορρίψει την πρόσκληση Αποστόλου για «διάλογο».

Μπλόκα παντού...

Να σημειωθεί πως συνεχίζονται, χωρίς καμία μείωση, και σε άλλες περιοχές της χώρας, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, τα μπλόκα των αγροτών στις οδικές αρτηρίες, με πολύωρους αποκλεισμούς. Μάλιστα, προετοιμάζονται από τώρα για το παναγροτικό συλλαλητήριο που θα γίνει στην Αθήνα την προσεχή Παρασκευή.

Γιάννης Μουζάλας: «Η Ελλάδα δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος», συνέντευξη στο Spiegel οnline

Ο αναπληρωτής υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας αντέκρουσε μέσω του Spiegel Online τις κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας στο μέτωπο του προσφυγικού, χαρακτηρίζοντας τη Γερμανία «φωνή της λογικής στην Ευρώπη».

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας

Οι πιέσεις εναντίον της Ελλάδας για λήψη αποτελεσματικότερων μέτρων στα σύνορά της με την Τουρκία προκειμένου να ανασχεθούν οι προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη εντείνονται ολοένα περισσότερο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέκρινε σε σχετική έκθεση την Ελλάδα για τους χειρισμούς της στο μέτωπο της προσφυγικής κρίσης, διαπιστώνοντας «σοβαρές ελλείψεις».

Σε άλλη βάση επιχείρησε να θέσει τα πράγματα ο έλληνας αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας. Μιλώντας στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Spiegel, διευκρίνισε ότι «η έκθεση βασίζεται σε εξέταση που έγινε τον Νοέμβριο. Περιγράφει κακώς κείμενα που υπήρχαν τότε, τα οποία όμως παρουσιάστηκαν με υπερβολικό τρόπο», επισήμανε ο έλληνας αναπληρωτής υπουργός, τονίζοντας ότι οι ελλείψεις στο πεδίο της καταγραφής των προσφύγων οφείλονται στην έλλειψη του απαραίτητου εξοπλισμού.

Όπως επισήμανε, για αυτές τις ελλείψεις «ο κύριος υπεύθυνος δεν είναι η Ελλάδα». Δίνει μάλιστα ένα παράδειγμα: «Ζητήσαμε 1.800 υπαλλήλους της Frontex – όμως ήρθαν μόλις 800. Υπάρχει έλλειψη μεταφραστών. Και χρήματα για νέες συσκευές Eurodac (σ.σ. για ηλεκτρονική λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων) λάβαμε από την ΕΕ μόλις την περασμένη εβδομάδα». Ο Γιάννης Μουζάλας παραδέχθηκε μεν ότι η Ελλάδα φέρει και αυτή ευθύνη για τις καθυστερήσεις στην κατασκευή των λεγόμενων hot spots για την καταγραφή των προσφύγων, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι «οι καθυστερήσεις είναι για πολλούς μια βολική δικαιολογία προκειμένου να μας επιτεθούν πολιτικά». Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά, «υπάρχουν και άλλες αλήθειες», εφιστώντας την προσοχή στο γεγονός «μόλις τον Οκτώβριο εκταμιεύθηκαν χρήματα» από την ΕΕ για την Ελλάδα.

«Σαν ντόμινο» το κλείσιμο των συνόρων

«Η Άγκελα Μέρκελ είναι υπό πίεση», λέει ο Γ. Μουζάλας

 Σε ό,τι αφορά τις απειλές που ακούστηκαν περί αποπομπής της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν, ο κ. Μουζάλας τις χαρακτήρισε «ανοησία» από νομικής άποψης, υπογραμμίζοντας ότι «τέτοιες απειλές δεν βοηθούν ούτε εμάς τους Έλληνες ούτε την Ευρώπη. Ο,τι κι αν συμβεί με τη Σένγκεν δεν θα έχει καμία επιρροή στη ροή προσφύγων».

Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής επέκρινε και την πολιτική των κλειστών συνόρων που ακολουθούν ορισμένες χώρες, λέγοντας ότι «το κλείσιμο των συνόρων είναι σαν ντόμινο. Αρχίζει στη Σλοβενία, μετά ακολουθούν η Κροατία, η Σερβία. Στο τέλος έρχεται η ΠΓΔΜ και δεν φταίει σε τίποτα. Το καταδικάζω αυτό κυρίως για χώρες, όπως η Σλοβενία, οι οποίες δεν συμμετέχουν στη λύση του προβλήματος».

Σε αυτό το σημείο ο Γιάννης Μουζάλας αναγνώρισε τη συνεισφορά της Γερμανίας στο μέτωπο της προσφυγικής κρίσης, χαρακτηρίζοντας «πραγματικό κίνδυνο» το ενδεχόμενο η χώρα να κλείσει κάποια στιγμή τα σύνορά της. Όπως επισήμανε, «η Γερμανία έχει δεχθεί ήδη περισσότερους από 1,2 εκατομ. ανθρώπους. Η Άγκελα Μέρκελ είναι υπό πίεση. Γι' αυτό φοβάμαι ότι τα γερμανικά σύνορα ενδέχεται να σφραγιστούν από ένα σημείο και έπειτα. Θέλουμε να το αποτρέψουν αυτό», υπογράμμισε ο έλληνας αναπληρωτής υπουργός και πρόσθεσε: «Η Γερμανία είναι αυτή τη στιγμή η φωνή της λογικής στην Ευρώπη. Σε αυτή την κρίση λαμβάνει υπόψη της τόσο τους κινδύνους για την ασφάλεια όσο και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Deutsche Welle

"Σιγή ιχθύος" της Κομισιόν για τον αντίκτυπο της προσφυγικής κρίσης στα δημόσια οικονομικά

Το κόστος της φιλοξενίας των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο είναι πιθανό να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στα δημόσια οικονομικά, αλλά η ΕΕ δεν είναι ακόμη σε θέση να δώσει μια εικόνα για τα επιμέρους κράτη μέλη, αναγνώρισε ο Επίτροπος Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί. 

Στις τελευταίες οικονομικές προβλέψεις της που δημοσιεύτηκαν την Πέμπτη (4 Φεβρουαρίου), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τόνισε, σύμφωνα με EurActiv, ότι οι δαπάνες που σχετίζονται με το προσφυγικό και τα μέτρα ασφαλείας έχουν οδηγήσει σε πρόσθετες δημόσιες δαπάνες σε ορισμένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Ωστόσο, η Κομισιόν δήλωσε ότι δεν διαθέτει ακριβή στοιχεία για να δείξει σε αυτό το στάδιο.

“Δεν έχουμε ακόμα αυτά τα προσαρμοσμένα στοιχεία. Είναι ένα έργο σε εξέλιξη”, δήλωσε ο Γάλλος σε συνέντευξη Τύπου,

Σύμφωνα με την Επιτροπή, οι πρόσθετες δαπάνες που σχετίζονται με την κρίση των προσφύγων θα ανέλθουν σε 0,3% για την Ευρώπη ως σύνολο και 0,5% για τις χώρες που φιλοξενούν τους περισσότερους πρόσφυγες.

Αυτό, είπε, θα οδηγήσει σε πρόσθετη ανάπτυξη και θα ενεργήσει ως ερέθισμα για την οικονομία.

“Από την άποψη της οικονομίας, οι δαπάνες για τους πρόσφυγες βοηθούν την στήριξη της ανάπτυξης και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα αποτελέσει πηγή υποστήριξης για την οικονομία”, πρόσθεσε.

Όταν η τελευταία πρόβλεψη παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο, ο Μοσκοβισί υποσχέθηκε να προσφέρει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον αντίκτυπο της κρίσης των προσφύγων επί των εθνικών προϋπολογισμών.

Η Αυστρία είναι μια χώρα που έχει ασκήσει πίεση ώστε οι δαπάνες της για τους πρόσφυγες να αναγνωριστούν από την ΕΕ στον υπολογισμό του ελλείμματος του προϋπολογισμού. Οι χώρες της Ευρωζώνης υποχρεούνται από τη νομοθεσία της ΕΕ να έχουν ισοσκελισμένα δημοσιονομικά ή πλεονασματικά σε διαρθρωτικούς όρους.