ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ [Video]

"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" η εκπομπή του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΧΙΝΗ στο ΚΡΗΤΗ TV με θέμα: 

«ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ»

Καλεσμένος στο στούντιο: Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - Καθηγητής Τμήμα Πολιτικών Επιστημών – Πανεπιστήμιο Κρήτης.

 ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ :

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ - Καθηγητής Εγκληματολογίας- Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου,
• ΣΤΕΛΛΑ ΝΑΝΟΥ - Εντεταλμένη Σύμβουλος Τύπου – Ύπατης Αρμοστείας ΟΗΕ"
• ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ - Συντονίστρια Ομάδων Πίεσης τησ Διεθνούς Αμνηστίας, Αθήνα-Τώρα
• ΦΡΑΓΚΙΣΚΑ ΜΕΓΑΛΟΥΔΗ - Δημοσιογράφος, Κοπεγχάγη

ΠΡ. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΕ ΤΖ. ΠΙΤΕΛΑ: «ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ…»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

Προκόπης. Παυλόπουλος: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να μείνει απαθής απέναντι σε εταίρους, που δεν σέβονται τις υποχρεώσεις τους» 

Το προσφυγικό και η αξιολόγηση βρέθηκαν στην ατζέντα της συνάντησης που είχαν το πρωί, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρόεδρος των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου, Τζιάνι Πιτέλα....

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να μείνει απαθής απέναντι σε εταίρους, που δεν σέβονται τις υποχρεώσεις τους», υπογράμμισε, αναφερόμενος στη στάση ορισμένων εταίρων ως προς το προσφυγικό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την συνάντησή του, νωρίτερα σήμερα με τον πρόεδρο της Ομάδας Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών & Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Τζιάνι Πιτέλα, στο Προεδρικό Μέγαρο.

«Και αυτό αναδεικνύει ένα άλλο μεγάλο κενό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δείχνει ότι ενώ στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπάρχουν και κανόνες και κυρωτικοί μηχανισμοί, ώστε ένα κράτος όταν παραβιάζει τους κανόνες αυτούς υφίσταται σκληρές και άμεσες κυρώσεις -και η Ελλάδα το έχει ζήσει αυτό, έχει ζήσει αυτή την πικρή εμπειρία- σε ό,τι αφορά τα λοιπά θέματα υπάρχει ένα τεράστιο δημοκρατικό κενό, γιατί η παραβίαση των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν συνοδεύεται από κυρώσεις και πολύ περισσότερο από άμεσες κυρώσεις» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος και πρόσθεσε ότι «αυτό το κενό πρέπει να το καλύψουμε αμέσως», ενώ απευθυνόμενος στον κ. Πιτέλα σημείωσε: «Ευρωπαίοι με τη δική σας νοοτροπία και τη δική σας θεσμική λειτουργία, μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αυτή».

Ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε επίσης, ότι η στάση ορισμένων εταίρων μας ως προς το προσφυγικό, είναι εντελώς αντίθετες και με το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο, αλλά βεβαίως και με τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, γιατί δε νοείται αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, από πλευράς Ευρώπης, με κλειστά σύνορα. «Η στάση αυτή επίσης είναι αντίθετη με τη Σύμβαση για τους πρόσφυγες του 1951, πράγμα το οποίο επεσήμανε με ιδιαίτερη έμφαση ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο κ. Ban Ki Moοn», σημείωσε.

Μάλιστα, τόνισε ότι δεν μπορεί να υπάρχει Ευρώπη δύο ταχυτήτων και πολύ περισσότερο Ευρώπη αλά καρτ, πρέπει όλοι μαζί να εργαστούμε για τη μία και ενιαία Ευρώπη και σε θέματα Δημοκρατίας και σε θέματα Πολιτισμού.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ομάδας Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών & Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Τζιάνι Πιτέλα υποστήριξε ότι «είναι απαράδεκτο να υπάρχουν διπλοί κανόνες, να υπάρχουν δύο κράτη, τα οποία αφενός μεν κράτη πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, κράτη τα οποία σέβονται και συμμορφούνται προς τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, και κράτη τα οποία δεν σέβονται και δεν συμμορφούνται προς τους κανόνες αυτής». Τόνισε, επίσης, ότι «εμείς θα απαγορεύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο να καταστεί η πανέμορφη αυτή χώρα, η Ελλάδα, ένα κλουβί. Ένα κλουβί στο οποίο ο οποιοσδήποτε μπορεί να μπει, αλλά δεν μπορεί να εξέλθει».

Αναφερόμενος στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου, στην οποία θα συμμετάσχει και η Τουρκία, υπογράμμισε την ανάγκη να δρομολογήσουμε- όπως είπε- την υλοποίηση της συμφωνίας που συνήψε η Τουρκία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ότι αφορά την επαναπροώθηση προσφύγων, και αυτό θα πρέπει να γίνει με όλα τα Κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνεχίζοντας, έκανε λόγο και για στην οικονομική κρίση την οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα, επισημαίνοντας: «Αναφέρομαι στο μνημόνιο το οποίο έχει υπογράψει η Ελλάδα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το οποίο τηρεί και σέβεται. Θα πρέπει λοιπόν, στο πλαίσιο αυτό, να δούμε πώς και με τι τρόπο θα πρέπει να αποκατασταθεί η σταθερότητα και η βεβαιότητα μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα».

Τέλος απευθυνόμενος στον κ. Παυλόπουλο τόνισε:

«Προσωπικότητες όπως εσείς, με το κύρος και την εκτίμηση την οποία χαίρετε πανταχού, θα πρέπει να ενώσετε τις δυνάμεις σας με άλλες προσωπικότητες, ώστε αυτό το ύψιστο αγαθό το οποίο καταφέραμε να υλοποιήσουμε όλα τα τελευταία αυτά έτη, δηλαδή η ενότητα και η ένωση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, να διατηρηθεί. Διότι πέραν και εκτός αυτού, υπάρχει το βάραθρο της μοναξιάς και εμείς οφείλουμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας το αγαθό το οποίο υλοποιήσαμε».

Αθηναϊκό Πρακτορείο

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΑΨΒΟΥΡΓΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ

Επί έξι χρόνια ο λαός πάει από απογοήτευση σε απογοήτευση. Εξι χρόνια τώρα η Ενωση κάνει στην Ελλάδα ένα πείραμα (που μετατρέπει τη χώρα σε προτεκτοράτο) - (αλλά μετατρέπει και την Ενωση σε έναν όλο και πιο αυταρχικό μηχανισμό)...

 «Ας προσέχουν οι χήνες του Καπιτωλίου». Ιδιαιτέρως τώρα που η κοινωνία είναι κουρασμένη, που η ζωή μας διώκεται και που η απογοήτευση απλώνεται, όπως η σιγανή φωτιά στα ξερά χορτάρια τον Αύγουστο...

του ΣΤΑΘΗ* (Σταυρόπουλου)

«Στα τέσσερα η κυβέρνηση για να γυρίσει η Τρόικα» - εφημερίδα «Τα Νέα». Μεγάλες στιγμές της δημοσιογραφίας. Ισοβαθείς με άπατους και λασπερούς πυθμένες. Και το γεγονός ότι η ίδια φράση («στα τέσσερα η κυβέρνηση») έχει χρησιμοποιηθεί άλλοτε από άλλους για άλλη κυβέρνηση, δεν συνιστά δικαιολογία για όσους τώρα διάλεξαν να τους μιμηθούν ή μάλλον το κρα του κόρακα να πιθηκίσουν. Κλαζομενιές...

Οχι μόνον θλιβερή, αλλά μάλλον αποκρουστική η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο περί τη δημόσια διοίκηση (συνοδευόμενο, ως συνήθως, από ένα κάρο άσχετες τροπολογίες). Προσπαθούσε να ομιλήσει η κυρία Γεννηματά από του βήματος εν μέσω οχλαγωγίας από πλευράς βουλευτικών εδράνων (σύνηθες), αλλά και υπό το κράτος ενός χαβαλέ που είχαν σηκώσει αναμεταξύ τους τα υπουργικά έδρανα (όχι και τόσον σύνηθες).

Ο δε κ. Τσίπρας, και πάλι κορυφαίος! αφού κατήγγειλε τον κ. Μητσοτάκη ότι δεν ήταν παρών στην Ολομέλεια ώστε να ακούσει τον κ. Πρωθυπουργό, ο ίδιος μετά την ομιλία του την έκανε, χωρίς να καθίσει κι αυτός να ακούσει τους άλλους αρχηγούς. Γενικώς ο κ. Πρωθυπουργός ήταν αυτή τη φορά στο Κοινοβούλιο στα κέφια του: αφού μπέρδεψε τα νούμερα για το αγροτικό (δυο-τρεις φορές), ύστερα (απαντώντας στην επίθεση του ΔΟΛ περί προσωρινότητας του ΣΥΡΙΖΑ) διεκήρυξε ότι «κανένας μας δεν είναι προσωρινός στη δημοκρατία» και μάλιστα το επανέλαβε δυο-τρεις φορές. Η κορυφαία στιγμή όμως του κ. Τσίπρα ήταν όταν ζητούσε συναίνεση... επιτιθέμενος! Οχι για πρώτη φορά, αλλά προχθές ήταν στα πάνω του. Προφανώς αν δεν πλακώσεις κάποιον στις μάπες, αυτός ο αδιόρθωτος δεν πρόκειται να συναινέσει ποτέ να τον πλακώνεις στις μάπες. Τέλος, ο κ. Τσίπρας δεν είπε ούτε λέξη για το ΝΑΤΟ. Ούτε λέξη! Ούτε μια τόση δα λεξούλα. Κατά τα άλλα, επιδόθηκε στο αγαπημένο του σπορ, να αναλώνεται σε λεονταρισμούς εναντίον εκείνων που μπροστά τους λέει και καμιά κουβέντα για να περνάει η ώρα. Ας έπαιρνε γραπτές δεσμεύσεις από τους ενοίκους του λάκκου των λεόντων για το προσφυγικό, αντί να κάνει ενώπιόν τους το καλό παιδί και να αρκείται σε «συμφωνίες κυρίων». Σπουδαίοι «κύριοι»! Ο λόγος τους συμβόλαιο θανάτου.

Πλην όμως, όλα αυτά δεν είναι της πλάκας, είναι πολύ σοβαρά. Σοβαρά σε δύο επίπεδα, αυτό πάνω στο οποίο κινούμεθα εμείς κι εκείνο το οποίο κινείται γύρω μας. Εμείς κινούμεθα στη φορά της πιο παράδοξης τυχαιότητας. Με τον λαό να πληρώνει τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος (λόγου χάριν η θεία μου η Φωτούλα! χρωστάει στις τράπεζες 8.000 ευρώ στη μία και 5.000 ευρώ στην άλλη! Με αυτά πρέπει να πληρώσει τα 57.000.000 δάνειο που έχει πάρει ο κ. Ροφός, της γνωστής οικογενείας των Σφυροκεφάλων). Δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Ούτε με το Δ’ μνημόνιο που ετοιμάζεται ο κ. Τσίπρας να υπογράψει με το ΔΝΤ - μάλιστα στο Αγγλικό Δίκαιο. Θα μου πείτε ότι ο Αλέξης δεν υπογράφει τίποτα στο Αγγλικό Δίκαιο. Σωστόν! Γκόου μπακ, Αγγλικό Δίκαιο!..

Ομως, για να σοβαρευτούμε: το προσφυγικό πρόβλημα λειτουργεί καταλυτικώς. Αν τα μνημόνια έχουν φθείρει την πολιτική και το πολίτευμα, το προσφυγικό απειλεί την υπόσταση και τη συνοχή της χώρας. Η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται αλλοπρόσαλλη.

Το ζήτημα της «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» έχει αρχίσει να ξεφεύγει απ’ τα χέρια του λαού (ο οποίος επ’ αυτού εκφράσθηκε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα), γλιστρώντας πλέον στους σχεδιασμούς και στα καμώματα κύκλων που στην «έκτακτη ανάγκη» βλέπουν ένα όχημα πολιτικών παρεκβάσεων και πολιτειακών εκτροπών.

Αδιανόητα κάτι τέτοια, θα μου πείτε, ανήκουν σε άλλες εποχές. Θα συμφωνούσα (κι εδώ πάμε στο δεύτερο επίπεδο που κινείται γύρω μας) - θα συμφωνούσα, λοιπόν, αν δεν θα ήταν απαραίτητο να αναρωτηθούμε για την όντως εποχή στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη σήμερα. Μήπως έχει επιστρέψει στην εποχή των κανονιοφόρων και των αποικιακών πολέμων; Τι γίνεται με τη δημοκρατία στην Ευρώπη σήμερα; Εκπίπτει, ευτελίζεται και εκφυλίζεται. Σε πόσες χώρες ανεβαίνει η Ακροδεξιά; Γαλλία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Δανία, Πολωνία κι άλλες. Ενώ ταυτοχρόνως «ετοιμάζονται» και οι υπόλοιπες. Διότι κι εκεί που η Ακροδεξιά ανεβαίνει λίγο, και πάλι ανεβαίνει! Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και αλλού. Στη Γαλλία επιμηκύνεται η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», ενώ ο στρατός εμφανίζεται σε σύνορα και σύνορα και σύνορα. Το ερώτημα αυτήν τη στιγμή είναι: ποιος μετακινείται ταχύτερα προς τα δεξιά; τα κράτη ή οι κοινωνίες;

Αυτό λοιπόν που μόλις πριν από λίγα χρόνια ήταν αδιανόητο (η εκτροπή από τη δημοκρατία), τώρα μπορεί να εμφανισθεί ως μέτρο (και μάλιστα καθόλου ως «αναγκαίο κακό», αλλά απλώς ως «αναγκαίο») εκτάκτου ανάγκης.

«Ας προσέχουν οι χήνες του Καπιτωλίου». Ιδιαιτέρως τώρα που η κοινωνία είναι κουρασμένη, που η ζωή μας διώκεται και που η απογοήτευση απλώνεται, όπως η σιγανή φωτιά στα ξερά χορτάρια τον Αύγουστο...

Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Επί έξι χρόνια ο λαός πάει από απογοήτευση σε απογοήτευση. Εξι χρόνια τώρα η Ενωση κάνει στην Ελλάδα ένα πείραμα (που μετατρέπει τη χώρα σε προτεκτοράτο) - (αλλά μετατρέπει και την Ενωση σε έναν όλο και πιο αυταρχικό μηχανισμό). Αν, έως τώρα, η Ενωση δεν έχει υπολογίσει το κοινωνικό και πολιτικό κόστος μιας τέτοιας διαδικασίας, γιατί να υπολογίσει και το κόστος μιας πολιτειακής μετάλλαξης; Αλλωστε αυτή η μετάλλαξη εξελίσσεται παντού στην Ευρώπη.

Το προσφυγικό προς την Ευρώπη καθώς και οι πόλεμοι γύρω απ’ την Ευρώπη, για τους οποίους ευθύνεται και η Ευρώπη, εύκολα μπορούν να βάζουν τις δημοκρατίες στο κρεβάτι του Προκρούστη, σε καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης», υπό το πρόσχημα της «σωτηρίας της πατρίδας», μιας πατρίδας που δεν βρίσκεται στα χέρια των λαών, αλλά των εταιρειών... 

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Παρασκευή, 26/2/ 2016

ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Η ελληνική Αριστερά, παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει, έχει πολλά να συνεισφέρει στη συζήτηση, κυρίως λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της υιοθέτησης των Μνημονίων....

 

Επείγει να διαμορφώσει συγκεκριμένα συμπεράσματα από την πικρή εμπειρία των προηγουμένων χρόνων και να τη μεταφέρει στην ευρωπαϊκή Αριστερά.... 

του Κώστα Λαπαβίτσα

ΤΟΥΣ τελευταίους μήνες υπάρχει έντονη κινητικότητα στη ευρωπαϊκή Αριστερά αναζητώντας εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη. Στις 19-21 Φεβρουαρίου έγινε συνέδριο για το «Σχέδιο Β΄» στη Μαδρίτη το οποίο στην ουσία διοργάνωσε η αριστερή πτέρυγα του Ποδέμος. Ένα μήνα νωρίτερα αντίστοιχο συνέδριο είχε διοργανωθεί στο Παρίσι από το Κόμμα της Αριστεράς του οποίου ηγείται ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν.

Δύο παράγοντες ερμηνεύουν αυτή την κινητικότητα. Ο πρώτος είναι η προοπτική του σχηματισμού κυβέρνησης στην Ισπανία από το Ποδέμος, αλλά και η βαρύνουσας σημασίας συμμετοχή του Κόμματος της Αριστεράς στις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές. Ο δεύτερος είναι η πλήρης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόγραμμα του οποίου είχε λειτουργήσει στην πράξη ως «Σχέδιο Α'» της ευρωπαϊκής Αριστεράς για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ερώτημα συνεπώς έχει προκύψει αβίαστα: με ποιο πρόγραμμα θα παρουσιαστεί η Αριστερά της Ισπανίας και της Γαλλίας στο εκλογικό σώμα; Πολύ φυσιολογικά, η ιδέα ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός «Σχεδίου Β΄», έχει κερδίσει έδαφος.

Είναι θετικό ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, αν αναλογιστεί κανείς την απόλυτη κυριαρχία του Σχεδίου Α΄ μέχρι το καλοκαίρι του 2015. Όσοι μιλούσαν για την ανάγκη εναλλακτικής πρότασης αντιμετωπίζονταν περίπου ως αποσυνάγωγοι. Ο εξευτελισμός του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τα πράγματα.

Είναι όμως αρνητικό ότι το μήνυμα από το συνέδριο της Μαδρίτης ήταν πολύ πιο συγκεχυμένο από το συνέδριο του Παρισιού. Αντί να προχωρήσει η επεξεργασία της εναλλακτικής πολιτικής πρότασης για την ευρωπαϊκή Αριστερά, το συνέδριο της Μαδρίτης μάλλον δημιούργησε σύγχυση για το ποια ακριβώς είναι η διαφορά με το αποτυχημένο «Σχέδιο Α΄». Ο βασικός λόγος είναι ότι δυστυχώς το Ποδέμος ταλαντεύεται και χάνεται σε ωκεανούς αμφισημίας, καθώς ορθώνεται η προοπτική της εξουσίας. Τα Κόμμα της Αριστεράς του Μελανσόν είναι πολύ πιο ξεκάθαρο, χωρίς φυσικά τα πράγματα να είναι ιδανικά στο Παρίσι.

Ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο είναι ότι και τα δύο συνέδρια έπασχαν από έντονο σύνδρομο «προσωπικότητας» και αναζήτησης προβολής στα ΜΜΕ. Πρόκειται για άκρως προβληματικά φαινόμενα που μόνο την υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής στην Ευρώπη δεν εξυπηρετούν.

Η ελληνική Αριστερά, παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει, έχει πολλά να συνεισφέρει στη συζήτηση, κυρίως λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της υιοθέτησης των Μνημονίων. Επείγει να διαμορφώσει συγκεκριμένα συμπεράσματα από την πικρή εμπειρία των προηγουμένων χρόνων και να τη μεταφέρει στην ευρωπαϊκή Αριστερά.

Το κυριότερο συμπέρασμα είναι η αδήριτη ανάγκη να υπάρξει λαϊκή και εθνική κυριαρχία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό παραθέτω τα κύρια σημεία της ομιλίας μου στη Μαδρίτη.

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

1. Η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει οπωσδήποτε να αντιπαρατεθεί στις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές της ΕΕ και της ΟΝΕ, απορρίπτοντας τη λιτότητα. Για να το κάνει με επιτυχία όμως χρειάζεται καθαρότητα για το τι σημαίνει η απόρριψη της λιτότητας.

2. Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα είναι βαθιά προβληματική. Ο χρηματιστικοποιημένος καπιταλισμός της εποχής μας φαίνεται να οδεύει προς νέα κρίση, μετά από αυτή του 2007-9:

• Οι οικονομίες των μεγάλων αναπτυσσομένων χωρών (BRICS), συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, είναι σε στασιμότητα, ή σε ύφεση.
• Η οικονομία των ΗΠΑ έχει χαμηλή ανάπτυξη, μικρό δυναμισμό και τεράστια προβλήματα ανισότητας.
• Η πολιτική της «ποσοτικής χαλάρωσης» έχει φτάσει στα όρια της και οι κεντρικές τράπεζες εξετάζουν «ανορθόδοξα» μέτρα, όπως τα αρνητικά επιτόκια.
• Οι τράπεζες βρίσκονται ξανά σε επισφαλή θέση, ιδίως στην Ευρώπη.
• Η ευρωπαϊκή οικονομία, κυρίως η ΟΝΕ, είναι στάσιμη, χωρίς προοπτική ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτό η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να προτείνει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης. Ο ορίζοντας είναι πλέον ιστορικός και απαιτείται ένα φιλόδοξο «εναλλακτικό σχέδιο».

3. Το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση του είναι η ανάλυση της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν τρεις καίριοι λόγοι για την αποτυχίας του:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λάθος στρατηγική. Δεν μπορεί να υπάρξει άρση της λιτότητας και φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην ΟΝΕ, χωρίς ευθεία σύγκρουση με τους μηχανισμούς της ΕΕ.
• Καταργήθηκε η εσωκομματική δημοκρατία, καθώς η ηγετική ομάδα Τσίπρα αυτονομήθηκε και εφάρμοσε τις δικές της επιλογές.
• Η Ελλάδα αποδέχθηκε μεγάλη απώλεια κυριαρχίας στο εσωτερικό και διεθνώς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δρα υπό τη συνεχή επιτήρηση της Τρόικα/Κουαρτέτου.

4. Η Ευρώπη που έχει αναδυθεί το 2016 δεν έχει καμία σχέση με τους μύθους περί «Ευρώπης των κινημάτων και των λαών» με τους οποίους πορεύτηκε η Αριστερά για δεκαετίες. Είναι μια Ευρώπη του μεγάλου κεφαλαίου, των μεγάλων τραπεζών και της γερμανικής κυριαρχίας. Δεν υπάρχει προοπτική μεταρρύθμισης, ιδίως «από τα μέσα». Ο θρίαμβος του μεγάλου κεφαλαίου έφερε και την απώλεια κυριαρχίας στην Ελλάδα και αλλού.

5. Στο πλαίσιο αυτό, το ριζοσπαστικό πρόγραμμα που χρειάζεται η ευρωπαϊκή Αριστερά είναι αδύνατον να εφαρμοστεί αν δεν υπάρξει ενίσχυση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Έξι τομείς προέχουν:

• Χρέος. Η διαχείριση, η διαγραφή και η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους πρέπει να γίνει με κυρίαρχο τρόπο για τις χώρες της περιφέρειας και γενικότερα.
• Νομισματικό πεδίο. Απαιτείται ανάκτηση του ελέγχου της ρευστότητας από τα χέρια της ΕΚΤ και του Ντράγκι. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητη η κοινωνική ιδιοκτησία και ο έλεγχος των τραπεζών, καθώς και ο έλεγχος των κεφαλαιακών ροών. 
• Δημοσιονομικό πεδίο. Απαιτείται απόρριψη του πλαισίου λιτότητας και ανάκτηση της κυριαρχίας στις δημόσιες δαπάνες και τη φορολογία.
• Εμπόριο. Η Ευρώπη χρειάζεται διακρατικό μηχανισμό διαχείρισης των εξωτερικών πλεονασμάτων και ελλειμμάτων σε βάση αλληλεγγύης. 
• Απασχόληση. Απαιτείται ενδυνάμωση της κυριαρχίας στην αγορά εργασίας προς όφελος της εργασίας για την τόνωση της απασχόλησης.
• Παραγωγικός τομέας. Είναι απαραίτητη η λαϊκή και εθνική κυριαρχία για τη διαμόρφωση αγροτικής και βιομηχανικής πολιτικής. Μεγάλες περιοχές της Ευρώπης παρουσιάζουν πλέον την εικόνα αναπτυσσομένων χωρών.

6. Για να γίνει πραγματικότητα το εναλλακτικό σχέδιο της Αριστεράς είναι απαραίτητο να υπάρξει νέα πολιτική στόχευση και νέος πολιτικός λόγος. Ο καπιταλισμός της εποχής μας είναι σε βαθύτατη κρίση και η απάντηση της Αριστεράς πρέπει να είναι σύμμετρη και ανατρεπτική. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία είναι απαραίτητο στοιχείο για να χτυπηθεί η κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων τραπεζών στην Ευρώπη.

7. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία δεν είναι εθνικισμός. Αντιθέτως, είναι ο τρόπος για να χτυπηθεί ο εθνικισμός που καλλιεργεί σήμερα η άκρα Δεξιά. Οι υπερεθνικοί μηχανισμοί της ΕΕ και της ΟΝΕ λειτουργούν κατά της εργασίας και δεν μεταρρυθμίζονται. Δεν χρειαζόμαστε «Περισσότερη Ευρώπη», ούτε «Αγαπάμε την Ευρώπη». Επιδιώκουμε πραγματική αλληλεγγύη των λαών.

8. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία είναι απαραίτητη για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία υποχωρεί όταν κυριαρχούν οι υπερεθνικοί μηχανισμοί της ΕΕ και της ΟΝΕ. Χρειαζόμαστε περισσότερο δημοκρατικό έλεγχο των χωρών μας και χειραφετημένη δημοκρατία με άμεση λαϊκή συμμετοχή.

9. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία είναι απαραίτητη για τον πραγματικό διεθνισμό στην Ευρώπη. Η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση κατέδειξε το βαθύ έλλειμμα διεθνισμού και αλληλεγγύης των μηχανισμών της ΕΕ. Η κοινωνία των πολιτών βρέθηκε στην πρωτοπορία της αλληλεγγύης. Κράτη με ισχυρή κυριαρχία κράτησαν καλύτερη στάση από τους υπερεθνικούς μηχανισμούς της ΕΕ. Η προσφυγική/μεταναστευτική πίεση έχει οξύνει την απώλεια εθνικής κυριαρχίας στην Ελλάδα.

costaslapavitsas.blogspot.gr

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ»

"Είναι εξευτελιστικό η Ελλάδα να εφαρμόζει τις αυθαίρετες μνημονιακές εντολές των Βρυξελλών και οι «εταίροι» μας να παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο για το προσφυγικό σε βάρος μας"  

Ο Αλέκος Αλαβάνος, επικεφαλής του ΣΧΕΔΙΟΥ Β', σε συνέντευξή του στην ΕΡΤopen απαντά σε σχετικές ερωτήσεις για το ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ...

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και σε ένα ακόμα τομέα εκτός της οικονομίας αποδεικνύει, με πολύ πικρό τρόπο και έντονα αισθητό στην Ελλάδα, τον επικίνδυνο προσανατολισμό, την πλήρη ανικανότητά και την ανικανότητά της να συγκροτήσει μια υπεύθυνη, δίκαιη και δημοκρατική κοινή πολιτική: στο προσφυγικό. Όσες και όσοι έχουν την άποψη ότι «με την παρουσία μας στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να υποφέρουμε από τις εξοντωτικές συνθήκες των μνημονιακών προγραμμάτων, τουλάχιστον όμως έχουμε εξασφαλισμένη την γεωστρατηγική μας ασφάλεια», ας το ξανασκεφτούν. Ας δουν ότι ακριβώς η ανερμάτιστη πολιτική των Βρυξελλών βαθμιαία ρίχνει και την Ελλάδα μέσα στη δίνη της γεωστρατηγικής κρίσης στη Συρία, το Ιράκ μέχρι και το απόμακρο Αφγανιστάν. Οι αρνητικές συνέπειες των διάφορων επικίνδυνων και αποδιοργανωμένων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα μας μάλιστα αρχίζουν να συμπλέκονται και να αλληλοτροφοδοτούντια, όπως δείχνουν η εμπλοκή της πορείας των προσφύγων με τα μπλόκα από τον δίκαιο αγώνα των αγροτών στις εθνικές οδούς ή οι πιθανές επιπτώσεις στον τουρισμό των νησιών λόγω των σκηνών που προβάλλουν όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως σε μια χώρα που η τουριστική προσέλευση προσφέρει μια ανάσα στην διαλυμένη από τα ευρωπαϊκά μνημόνια οικονομία της.

Ασφαλώς η Ελλάδα ως χώρα δεν φέρει καμμία ευθύνη για αυτή την ασυγκράτητη κίνηση πληθυσμών από την Ανατολή προς τη Δύση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όμως φέρει ασυγχώρητες ευθύνες για την προχειρότητα και κυρίως την ασυγχώρητη καθυστέρηση αντιμετώπισης του προσφυγικού κύματος. Η εξέλιξη είχε διαφανεί ήδη ότι λαμβάνει διαστάσεις πλημμυρίδας από τις πρώτες μέρες του 2015. Είχε προειδοποιήσει για αυτό επισήμως η αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και πολλές άλλες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το δρομολόγιο ήταν σαφές, περνούσε μέσα από την Ελλάδα κι αυτό διαφαίνονταν εξαρχής γιατί οι μετακινήσεις μέσω Ιταλίας ήταν λιγότερες από το ένα δέκατο των μετακινήσεων μέσω Ελλάδας. Αντί να αντιδράσει εγκαιρα και συγκροτημένα η κυβέρνηση Τσίπρα εδώ κι ένα χρόνο, τον χειμώνα και την άνοιξη του 2015 το πέρασε ρίχνοντας την τράπουλα για να δει τι πολιτική θα ακολουθήσει για τα μνημόνια. Το καλοκαίρι το πέρασε με το δημοψήφισμα, που θα μπορούσε να έχει ιστορική σημασία, αλλά το αποτέλεσμά του το πέταξε την επόμενη μέρα στο καλάθι των αχρήστων και με τις εκλογές μόνο και μόνο για να έχει μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ κι όχι με τους κεντρώους ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Μόνο το χειμώνα του 2016 ξύπνησε αλλά αυτή η αφύπνιση έγινε πολύ αργά, ανοργάνωτα και χωρίς ακόμα και σήμερα συγκροτημένες προτάσεις.

Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα θα πρέπει επειγόντως να κινηθεί στις παρακάτω κατευθύνσεις τόσο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και προς τη διεθνή κοινότητα:

ΠΡΩΤΟ, να θέσει το αίτημα ώστε η συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός στη Συρία που αποφασίσθηκε να συνοδευθεί εξαρχής με συγκεκριμένα μέτρα που θα αποσκοπούν στην ανακοπή της μαζικής εξόδου, όπως δημιουργία ασφαλών ζωνών διαβίωσης και προσωρινών κατασκηνώσεων στο εσωτερικό της χώρας, η ομαλή εξασφάλιση τροφής και υγειονομικής περίθαλψης, η ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας, η αναζωπύρωση της στοιχειώδους οικονομικής δραστηριότητας ώστε να αρχίσουν να ανοίγουν θέσεις εργασίας. Η μείωση του αριθμού των προσφύγων με την εκτόνωση των αιτιών επιτόπου έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία από τη δίκαιη κατανομή ενός ανεξέλεγκτου και ασυγκράτητου αριθμού εισερχομένων.

ΔΕΥΤΕΡΟ, η προώθηση της ιδέας – που εκφράσθηκε κάποια στιγμή από την Μέρκελ, ναι από την Μέρκελ, κι όχι από την ελληνική κυβέρνηση – να οργανωθούν με ευρωπαϊκή οικονομική στήριξη στην Τουρκία και μάλιστα κοντά στις διόδους εισόδου στα νότια σύνορά της προσωρινά κέντρα εγκατάστασης, όπου θα γίνεται η καταγραφή των προσφύγων και μετά η οργανωμένη μετακίνησή τους κατευθείαν στους τόπους προορισμού, πχ αεροπορικά, που δεν απαιτεί την οδική μετακίνησή τους μέσω σειράς κρατών που τώρα διασχίζουν, από τα νότια Βαλκάνια μέχρι τις βαλτικές χώρες.

ΤΡΙΤΟ, η νόμιμη με βάση το διεθνές δίκαιο απαίτηση της Ελλάδας να εφαρμόσουν όλες η χώρες της Ε.Ε. τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης του 1951 που προβλέπει την ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων και το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο του 1967 που επέκτεινε την ιδιότητα του πρόσφυγα σε όλο τον κόσμο. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υπογράψει τα σχετικά κείμενα και η στάση των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων τα παραβιάζει κατάφωρα. Είναι εξευτελιστικό για την Ελλάδα να εφαρμόζει πειθήνια τις καταστροφικές για την κοινωνία και την οικονομία της εντολές των Βρυξελλών και την ίδια στιγμή μια σειρά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παραβιάζουν σχεδόν αδιαμαρτύρητα σε βάρος μας τις βασικές αρχές ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου σε ένα ανθρωπιστικό μάλιστα θέμα.

ΤΕΤΑΡΤΟ, η απαίτηση για την εφαρμογή των ποσοστώσεων στην κατανομή των προσφύγων που θα κατανέμει το βάρος της μαζικής προσφυγικής παρουσίας σε όλα τα κράτη, ώστε να μη εμφανίζονται ακραία φαινόμενα χωρών – στρατοπέδων προσφύγων, όπως γίνεται με σήμερα με την Ελλάδα και έχει συμβεί σε ένα βαθμό σε προηγούμενες φάσεις με την Ιταλία ή την Μάλτα.

ΠΕΜΠΤΟ, η άρνηση από την Ελλάδα στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα. Δεδομένου ότι για την Τουρκία σημεία της ελληνικής επικράτειας θεωρούνται γκρίζες ζώνες, η παρέμβαση του ΝΑΤΟ σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή μπορεί να περιπλέξει το εθνικό με το προσφυγικό, που ήδη επηρεάζει το οικονομικό. Αν θέλει το ΝΑΤΟ να προσφέρει, μπράβο του, ας συμβάλλει με τις τεράστιες υποδομές του και τις οικονομικές του δυνατότητες στην κατασκευή οργανωμένων σταθμών προσωρινής παραμονής προσφύγων που έχουν ήδη φτάσει μέχρι την δυτική ακτή της Τουρκίας.

ΤΕΛΟΣ, σε σχέση με τον ελληνικό λαό που δέχεται τις πιέσεις από την ανεξέλεγκτη ροή και συγκέντρωση των προσφύγων στην πατρίδα του, χρειάζεται να κρατήσουμε αυτές τις δύσκολες στιγμές νηφαλιότητα, ψυχραιμία, ανθρωπιστική διάθεση και προθυμία για αλληλεγγύη, που όντως ήδη εκφράζεται από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας. Και μικρή υπομονή: το πρόβλημα στην Ελλάδα εξελίσσεται τόσο ακραία, που δεν είναι δυνατό να αργήσει να επιλυθεί.

σχέδιο Β'

H ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ Β' ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Ένα Σχέδιο Β´ σημαίνει κοινωνικός και δημοκρατικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και ανυπακοή στις αντιδημοκρατικές επιταγές» 

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην διεθνή Συνδιάσκεψη «Plan B' in Europe» στη Μαδρίτη

Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ενός Σχεδίου Β' για την Ευρώπη, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό και την απαλλαγή από τον νεοφιλελεύθερο κλοιό των μνημονίων, του χρέους και της λιτότητας βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Plan B», που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη το τριήμερο 19-21 Φεβρουαρίου 2016.

Η Συνδιάσκεψη «Plan B», διοργανώθηκε από ευρωπαϊκές δυνάμεις της Αριστεράς, Κινήματα, Οργανώσεις, Πολιτικούς, Διανοητές και Πολίτες από όλο τον κόσμο και πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια της Συνδιάσκεψης «Για ένα Plan Β’ στην Ευρώπη», που έλαβε χώρα στο Παρίσι στις 23-24 Ιανουαρίου 2016, με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν κοινή διακήρυξη τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στην εναρκτήρια εκδήλωση της Συνδιάσκεψης στη Μαδρίτη, ενώ μίλησε και στις θεματικές ενότητες «We say no to Debtocracy» («Λέμε ΟΧΙ στη Χρεοκρατία») και «Democratizing institutions» («Εκδημοκρατισμός των θεσμών»).

Μιλώντας από το βήμα της Συνδιάσκεψης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε πως «ένα Σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι-ες να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας και τα δικαιώματα και τις ζωές εκείνων που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη. Να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα από θέση διακυβέρνησης, πολιτική δέσμευση να σεβαστούμε τη λαική ετυμηγορία, το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων, να υλοποιήσουμε την εντολή του ΟΧΙ».

Η Ζωή Κωνστναντοπούλου τόνισε την ανάγκη για κοινωνικό και δημοκρατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και ανυπακοή στις όποιες αντιδημοκρατικές επιταγές της ΕΚΤ, της Ευρωπαικής Επιτροπής και του Eurogroup. «Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει αναγνώριση και σεβασμός του κυριαρχικού δικαιώματος των λαών να ελέγξουν λογιστικά το χρέος και να μην πληρώσουν παράνομα χρέη. Σημαίνει λογοδοσία εκείνων που θυματοποιούν τους λαούς φορτώνοντάς τους με παράνομα χρέη. Σημαίνει δραστική περικοπή των εξοπλιστικών δαπανών, που έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι συνδέονται με τη διαφθορά, όχι με την άμυνα, και συντελούν στην παράνομη υπερχρέωση των λαών», πρόσθεσε.

Τάχθηκε υπέρ της προώθησης της ειρήνης και της αποστρατιωτικοποίησης του ανθρωπιστικού ζητήματος των προσφύγων, διατυπώνοντας την ευθεία αντίθεσή της στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τις επαναπροωθήσεις και τις «παράπλευρες απώλειες».

«Ένα Σχέδιο Β´για την Ευρώπη σημαίνει ότι η συνθηκολόγηση δεν είναι επιλογή για εμάς», ανέφερε, τονίζοντας πως «τον περασμένο Ιούλιο, ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την ηγεσία του. Την επόμενη φορά, θα είναι διαφορετικά. Μόλις ξεκινήσαμε. Και είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε. Δεν θα δεχθούμε απειλές και εκβιασμούς. Δεν θα υποκύψουμε. Θα επικρατήσουμε».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε, ακόμη, στις εργασίες και τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στον πόλεμο που δέχεται σήμερα η Επιτροπή, στα γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, στην μνημονιακή στροφή Τσίπρα και στην προδοσία της λαικής ετυμηγορίας, στις επιπτώσεις που έχουν στην κοινωνία και τη δημοκρατία τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας, η σύλιση του κοινωνικού κράτους δικαίου και η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν τα Κοινοβούλια, στην προσπάθεια για εκδημοκρατισμό και συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής, αναφερόμενη στην εμπειρία και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ως Πρόεδρος της Βουλής, τονίζοντας ότι και οι θεσμοί πρέπει να συγκροτούν πεδίο έμπρακτης εμπέδωσης της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της διεκδίκησης. Επανέλαβε, επίσης, τις προτάσεις-θέσεις για την κατοχύρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους ως κυριαρχικού δικαιώματος των λαών και του δικαιώματος άρνησης αποπληρωμής παράνομων χρεών, καθώς και στην υποχρέωση σεβασμού του αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων, που επίσης οι οποίες υιοθετήθηκαν από τη Συνδιάσκεψη.

Οι θεματικές ενότητες που αναπτύχθηκαν στη Συνδιάσκεψη αφορούσαν το δημόσιο χρέος, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, το προσφυγικό, τη νομισματική πολιτική, τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές, ζητήματα φύλου και περιβάλλοντος. Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν οι Γιάνης Βαρουφάκης, Κώστας Λαπαβίτσας, Miguel Urban Crespo (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Eric Coquerel (Επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς, Γαλλία), Corina Genschel (Blockupy / Die Linke, Γερμανία), Marina Albiol (Ευρωβουλευτής Ενωμένης Αριστεράς, Ισπανία), Lola Sanchez (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Fabio De Masi (Ευρωβουλευτής Die Linke, Γερμανία), Ερίκ Τουσσέν (Επιστημονικός Συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους), Δήμαρχοι της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κινημάτων από ολόκληρη την Ισπανία.

«Doing Democracy: Societies in Movement» (Μόναχο 18/2/2016)

Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στη διεθνή διοργάνωση «Europoly», που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «The Munich Kammerspiele» του Μονάχου. Μίλησε στη θεματική ενότητα «Doing Democracy: Societies in Movement» (Ασκώντας τη Δημοκρατία: Κοινωνίες σε Κίνηση), ενώ την εκδήλωση συντόνισε η γνωστή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Μαργαρίτα Τσώμου.

Το EUROPOLY είναι ένα ευρωπαϊκό θεατρικό και κινηματογραφικό εγχείρημα του Goethe-Institut σε συνεργασία με το Kammerspiele του Μονάχου, τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, το Sirenos - International Theatre Festival του Βίλνιους, το Teatro Maria Matos της Λισαβόνας και το Tiger Fringe Festival του Δουβλίνου. Στο εγχείρημα συμμετέχουν καλλιτέχνες -σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ακτιβιστές- από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι μέσα από την τέχνη και τη δημιουργία εστιάζουν στις αλλαγές που επέφερε η οικονομική κρίση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Στο Μόναχο, στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρακολούθησε την παράσταση "Καθαρή Πόλη", με πρωταγωνίστριες πέντε μετανάστριες στην Ελλάδα που αφηγούνται τις πραγματικές τους ιστορίες και αναφέρονται στον αγώνα τους να βιοπορισθούν και να επιβιώσουν ως καθαρίστριες, οικιακές βοηθοί και τροφοί.