ΗΜΕΡΙΔΑ της ΕΥΡΩΟΔΑΔΑΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (GUE/NGL) για το ΧΡΕΟΣ και τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ [Video]

Την Τρίτη, 1/3/2016, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (αίθουσα ASP 01G02) πραγματοποιήθηκε Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία, με τίτλο "Restructuring Debt-Rebuilding Democracy"...

Η Ημερίδα πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, Σοφίας Σακοράφα και του γάλλου ευρωβουλευτή του Front de Gauche Jean-Luc Mélenchon.

Στην Ημερίδα μίλησαν, εκτός από τους διοργανωτές, η τ. Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο επ. συντονιστής της Επιτροπής Ερίκ Τουσέν, τα μέλη της Επιτροπής Γιώργος Κασιμάτης, Diego Borja, Μaria Lucia Fatorelli, Cephas Lumina.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΔΩ ▶

Ομιλία της Ζ. Κωνσταντοπούλου στην ημερίδα της GUE/NGL στις Βρυξέλλες για το Χρέος και τη Δημοκρατία 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ η Ζωή Κωνσταντοπούλου μεταξύ άλλων ανέφερε πως «Ύστερα από το πόρισμα της Επιτροπής, δημιουργήθηκε πανικός στους πιστωτές και ανάγκασε το Δ.Ν.Τ. να παραδεχτεί για πρώτη φορά ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να μην χρησιμοποιεί την έκθεση και υπέγραψε το 3ο μνημόνιο με δάνειο 86 δις και κάθε ελληνικό μωρό που γεννιέται έχει χρέος 41.000 ευρώ».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

«Είμαι πολύ αισιόδοξη ότι θα υπάρξει μία επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα αξιοποιήσει το έργο της Επιτροπής Αλήθειας και αρνηθεί την αποπληρωμή του παράνομου χρέους», τόνισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά την διάρκεια ημερίδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η πρώην Πρόεδρος της Βουλής επεσήμανε την αισιοδοξία της για μία επόμενη κυβέρνηση που θα αξιοποιήσει το έργο της Επιτροπής Αλήθεια και θα αρνηθεί την αποπληρωμή του παράνομου χρέους.

«Είμαι πολύ αισιόδοξη ότι θα υπάρξει μία επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα αξιοποιήσει το έργο της επιτροπής, θα αρνηθεί την αποπληρωμή του παράνομου χρέους, θα προβεί σε κυριαρχικές ενέργειες διαγραφής του χρέους και θα αποτελέσει, ελπίζω, υπόδειγμα και για άλλες κυβερνήσεις σε άλλες χώρες», σημείωσε παίρνοντας τον λόγο.

Ταυτόχρονα, κατήγγειλε άγρια δίωξη προκειμένου να εξαφανιστεί το έργο της Επιτροπής Αλήθειας ενώ εξαπέλυσε βέλη κατά του νυν Προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, κατηγορώντας τον πως: «Υπήρξε μονομερής απόφαση από τον νέο πρόεδρο της Βουλής που δέσμευσε τις εργασίες της χωρίς καμία πρότερη διαβούλευση με τα μέλη της Επιτροπής. Και τέλος τα αρχεία της Επιτροπής και οι αναφορές της κατασχέθηκαν από την νέα διοίκηση της Βουλής».

Η κ. Κωνσταντοπούλου ξεσπάθωσε εναντίον της κυβέρνησης τονίζοντας ότι εξακολουθεί να μην χρησιμοποιεί τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας παρά το γεγονός ότι είχε δημοσιευτεί πριν την υπογραφή της συμφωνίας του 3ου Μνημονίου.

Χαρακτηριστικά ανέφερε πως «Ύστερα από το πόρισμα της Επιτροπής, δημιουργήθηκε πανικός στους πιστωτές και ανάγκασε το Δ.Ν.Τ. να παραδεχτεί για πρώτη φορά ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να μην χρησιμοποιεί την έκθεση και υπέγραψε το 3ο μνημόνιο με δάνειο 86 δις και κάθε ελληνικό μωρό που γεννιέται έχει χρέος 41.000 ευρώ».

Η ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς( GUE/NGL) έλαβε χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των Βρυξελλών, ύστερα από την πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, και της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, Σοφίας Σακοράφα, και είχε κεντρικό θέμα το Χρέος και τη Δημοκρατία, με τίτλο “Restructuring Debt-Rebuilding Democracy”.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι πρώην βουλευτές Ζήσης Ζάννας, Αγλαϊα Κυρίτση και Δέσποινα Χαραλαμπίδου.

LE MONDE: ΣΤΟ ΙΔΙΟ 'ΚΑΡΑΒΙ' ΜΕΡΚΕΛ-ΤΣΙΠΡΑΣ - ή ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΝ ΜΑΖΙ ή ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΗΡΩΕΣ

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ "ΔΕΝΕΙ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥΣ"

Δημοσίευμα της γαλικής Le Monde αναλύει το πως η προσφυγική κρίση έχει συμβάλλει ώστε να είναι πλέον «δεμένες οι τύχες» των δύο ηγετών. «Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι αστεία εάν δεν ήταν τραγική» λέει η συντάκτης Σεσίλ Ντικουτριέ...

... και προσθέτει: «Η προσφυγική κρίση, που η Ευρώπη δεν καταφέρνει να ξεπεράσει δίνοντας την αξιοθρήνητη εικόνα μιας ανήμπορης και τυφλής ηπείρου, πλησίασε δραστικά την Αγκελα Μέρκελ με τον Αλέξη Τσίπρα. 

***

«Η Αγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας, είναι σήμερα στο ίδιο καράβι, ή θα βουλιάξουν μαζί, ή θα τους χαιρετήσουμε μια μέρα σαν ήρωες που κράτησαν ψηλά τα χρώματα και την τιμή της Ευρώπης» υπογραμμίζει η εφημερίδα Le Monde με άρθρο γνώμης της Σεσίλ Ντικουτριέ.

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ αναλύει το πως η προσφυγική κρίση έχει συμβάλλει ώστε να είναι πλέον «δεμένες οι τύχες» των δύο ηγετών. «Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι αστεία εάν δεν ήταν τραγική» λέει η συντάκτης και προσθέτει: «Η προσφυγική κρίση, που η Ευρώπη δεν καταφέρνει να ξεπεράσει δίνοντας την αξιοθρήνητη εικόνα μιας ανήμπορης και τυφλής ηπείρου, πλησίασε δραστικά την Αγκελα Μέρκελ με τον Αλέξη Τσίπρα. Οι τύχες της Γερμανίδας Καγκελαρίου και του Έλληνα πρωθυπουργού, είναι από εδώ και στο εξής, εν μέρει συνδεδεμένες».

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στις σκληρές διαπραγματεύσεις του 2015, κατά τις οποίες η Α. Μέρκελ αρνήθηκε να αλλάξει το ελάχιστο στην πολιτική της για τη λιτότητα υποχρεώνοντας τον Α. Τσίπρα «να λυγίσει», η συντάκτης καταλήγει, ότι «σήμερα βρίσκονται στο ίδιο καράβι. Η θα βουλιάξουν και οι δύο μαζί ή θα καταφέρουν να φθάσουν σε λιμάνι και μια μέρα θα χαιρετήσουμε τους δύο ευρωπαίους ήρωες, που ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να κρατήσουν ψηλά τα χρώματα και την τιμή της Ένωσης».

Η αρχική κίνηση της Καγκελαρίου να ανοίξει τις πόρτες της Γερμανίας στους Σύριους πρόσφυγες, χαιρετήθηκε από τους πάντες, θυμίζει η συντάκτης. Σήμερα όμως, κανείς δεν την υποστηρίζει πλέον, εκτός από την Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Οι υπόλοιποι ηγέτες ενέδωσαν στην λαϊκή πίεση και πήγαν με το μέρος του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτωρα Ουρμπαν (...) που εδώ και μήνες ζητά την απομόνωση της Ελλάδας. Ακόμα και η Γαλλία στρέφει αλλού τα μάτια, ο Φρανσουά Ολάντ αποφεύγει να υποστηρίξει δυνατά το Βερολίνο, ενώ ο Μανουέλ Βαλς, έφθασε μάλιστα να καταγγείλει ανοιχτά την πολιτική της (Μέρκελ).

Η Καγκελάριος έχει αποδυναμωθεί και στο εσωτερικό της χώρας της με τη δημοτικότητά της να κατρακυλά, ενώ όλο και λιγότεροι Γερμανοί συντάσσονται με το πιστεύω της ότι «θα τα καταφέρουν». Για πρώτη φορά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ένα πραγματικά ακροδεξιό κόμμα το AFD άρχισε να ριζώνει στη Γερμανία και η Μέρκελ «κινδυνεύει να περάσει στην Ιστορία, παρά τα δέκα χρόνια της αδιαμφισβήτητης ηγεμονίας της, ως η ηγέτιδα που προκάλεσε την αποτυχία της Ευρώπης από υπερβολική αφέλεια» υποστηρίζει το δημοσίευμα.

«Για να αποφύγει αυτήν την ατίμωση» τονίζει η Μοντ «και για να πετύχει ( η Μέρκελ) το αρχικό της σχέδιο (μετεγκατάσταση των προσφύγων παντού στην Ευρώπη, συμφωνία με την Τουρκία για περιορισμό των ροών και ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων Σέγκεν) η Καγκελάριος, έχει ανάγκη τον Τσίπρα».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, θα πρέπει να συνεχίσει την υλοποίηση των «Hot spots», να αποτρέψει το χάος στην Ελλάδα τη στιγμή που 70.000 άτομα θα μπορούσαν να εγκλωβισθούν στη χώρα εξ' αιτίας του κλεισίματος των συνόρων με τη ΦΥΡΟΜ. «Εάν κρατήσει» λέει η συντάκτης, «τότε ίσως οι μετανάστες συνειδητοποιήσουν ότι δεν αξίζει να κινδυνεύσουν τη ζωή τους διασχίζοντας τη Μεσόγειο για να αποκλεισθούν σε μια χώρα όπου το ποσοστό ανεργίας είναι 25%. Οι ροές θα μειωθούν δραστικά και οι ευρωπαϊκές χώρες θα τηρήσουν τελικά τις δεσμεύσεις τους για να ελαφρύνουν την Ελλάδα υποδεχόμενες πρόσφυγες και αυτές».

ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ - ΔΕΜΕΝΕΣ ΤΥΧΕΣ

ΒΕΒΑΙΑ, ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζει και άλλες δυσκολίες: Υποχρεωμένος να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας δεν του έχουν απομείνει παρά δυο ψήφοι πλειοψηφίας στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εχει επομένως ανάγκη από μια ισχυρή πολιτική υποστήριξη και μια μαζική οικονομική και υλικοτεχνική βοήθεια. Και η Α. Μέρκελ δραστηριοποιείται με ενέργεια για το θέμα αυτό : Υψώνει τους τόνους στα μίντια, αλλά και στις Βρυξέλλες σπρώχνοντας την Κομισιόν να βρει επειγόντως χρήματα για την Αθήνα.

«Θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο κάποιος άλλος Έλληνας ηγέτης;» αναρωτιέται η συντάκτης για να απαντήσει η ίδια «σίγουρα όχι». 'Αλλωστε η Αγκελα Μέρκελ έχει, εκ των πραγμάτων, αναπτύξει μια γνωριμία με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, «και μπόρεσε να δοκιμάσει το πολιτικό θάρρος και την εντιμότητα του σαραντάχρονου», εκτιμά η συντάκτης.

ΣΥΜΦΩΝΑ πάντα με το δημοσίευμα, «το μέλλον της Μέρκελ εξαρτάται επίσης από την ικανότητα του Τσίπρα να επιβάλλει την πολύ σκληρή μεταρρύθμιση για τις συντάξεις που απαιτούν οι πιστωτές. Εάν αυτή η μεταρρύθμιση δεν περάσει έως το τέλος της 'Ανοιξης, η Ελλάδα κινδυνεύει να ξαναβρεθεί σε κατάσταση ημι-χρεοκοπίας. Κάτι τέτοια θα ήταν εφιάλτης για το Βερολίνο : τι θα πει η Καγκελάριος στους βουλευτές του κόμματός της (...) ότι δεν θα δουν τα χρήματα που τους έπεισε με τόσο κόπο, να δανείσουν την Ελλάδα; Οτι απέτυχε διπλά στο μεταναστευτικό και στη διάσωση της ευρωζώνης;

Και από τη δική του πλευρά ο Τσίπρας, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει από το να βασισθεί στη μοναδική σύμμαχο που του έχει απομείνει (...) είναι καταδικασμένος να συμβάλλει ώστε να πετύχει το σχέδιο Μέρκελ.

Από τη στιγμή που θα περάσει η μεταρρύθμιση των συντάξεων, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει επίσης ανάγκη την Καγκελάριο και για την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του τεράστιου χρέους, που έχει υποσχεθεί στους Έλληνες.

Αυτή η επαναδιαπραγμάτευση θα του επιτρέψει να δικαιολογήσει εκ των υστέρων, ενώπιον των επικριτών του, τους λόγους συνεργασίας με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

«Στην προσφυγική κρίση, το Γάλλο-Γερμανικό ζευγάρι λάμπει με την απουσία του» υπογραμμίζει η συντάκτης. Και ενώ Μέρκελ αγωνίζεται, το Παρίσι προσποιείται ότι η κρίση περιορίζεται στο Καλαί (γαλλική παραγκούπολη με πρόσφυγες και μετανάστες). «Η ειρωνεία της ιστορίας είναι τελικά ότι, στην πραγματικότητα, το Γερμανό-Ελληνικό ζευγάρι είναι το μόνο που εκ των πραγμάτων προσπαθεί σήμερα, να αποφύγει η Ευρώπη τον πνιγμό και να κρατήσει ψηλά το κεφάλι (έξω από το νερό)» καταλήγει η Le Monde.

Cécile Ducourtieux / Le Monde  (ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ-ΜΑΜΟΥΘ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΕΣΩ 'ΜΠΟΡΓΙΑΝΣ'!

Στη λίστα, σύμφωνα με τον Γ. Γ. Καταπολέμησης της Διαφθοράς περιλαμβάνονται 10.800 λογαριασμοί εκ των οποίων έχουν ταυτοποιηθεί οι 1.200, ενώ ήδη έχουν σταλεί 800 κλήσεις σε φυσικά και νομικά πρόσωπα...

Ο Γεν. Γραμματέας κατά της Διαφθοράς, Γιώργος Βασιλειάδης

Ταυτόχρονα έχει δεσμευθεί επιπλέον ποσό 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ, από υπόλογους για υποθέσεις διαφθοράς εις βάρος του ελληνικού δημοσίου

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ μαμούθ αποκαλύπτει η αποκωδικοποίηση της Λίστας Μπόργιανς, όπως είπε στο 'Κόκκινο' και στο Στάθη Σχινά, ο Γενικός Γραμματέας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς και του μαύρου χρήματος Γιώργος Βασιλειάδης. Στη λίστα περιλαμβάνονται 10.800 λογαριασμοί εκ των οποίων έχουν ταυτοποιηθεί οι 1.200, ενώ ήδη έχουν σταλεί 800 κλήσεις σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, για τα οποία έχει διαπιστωθεί φοροδιαφυγή.

Σύμφωνα με τον κ. Βασιλειάδη σύντομα θα έχει ταυτοποιηθεί το σύνολο των λογαριασμών, ενώ η διαδικασία απόδοσης των φόρων προς το δημόσιο αναμένεται να επιταχυνθεί, με την κατάθεση και ψήφιση από τη Βουλή της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης, η οποία θα επιτρέπει τη λεγόμενη «αυτοκαταγγελία» από τους υπόλογους για φοροδιαφυγή με απαλλαγή τους από τις προσαυξήσεις, ώστε να υπάρξει επιτάχυνση στην απόδοση των χρημάτων.

Ταυτόχρονα έχει δεσμευθεί επιπλέον ποσό 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ, από υπόλογους για υποθέσεις διαφθοράς εις βάρος του ελληνικού δημοσίου - υποθέσεις ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Τα 800 εκατομμύρια αφορούν μετρητά και τα 700 εκατ. ακίνητα.

Ο κ. Βασιλειάδης ανακοίνωσε ότι στο υπουργείο δημιουργείται κέντρο ελέγχου για υποθέσεις διαφθοράς (χρηματοδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ) σε προγράμματα ΕΣΠΑ, αλλά και ότι δημιουργούνται οι μονάδες εσωτερικού ελέγχου σε όλα τα υπουργεία, ώστε να διαπιστωθεί από που ξεκινά η διαφθορά.

ΕΥΚΛ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ: «ΔIAKYBEYETAI Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΛΟΓΩ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΝΤ…»

ΟΜΙΛΙΑ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ στο ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ -

Την πεποίθηση ότι διακυβεύεται η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος λόγω των καθυστερήσεων που, με ευθύνη κυρίως του ΔΝΤ εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος...

 Ο ίδιος χαιρέτισε τις πρωτοβουλίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μεγαλύτερη εμπλοκή του στο ελληνικό προγραμμα και υπογράμμισε πως χρειάζεται ένας μεσολαβητή

ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ότι διακυβεύεται η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος λόγω των καθυστερήσεων που, με ευθύνη κυρίως του ΔΝΤ παρατηρούνται στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης, εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, κατα την ομιλία του στην επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου. 

Ο Έλληνας υπουργός έθιξε το ζήτημα της μη επιστροφής των εκπροσωπων των θεσμών, ενώ υπογράμμισε πως η Ελλάδα είναι δύσκολο να κατανοήσει τη στάση του ΔΝΤ . "Είναι στρατηγική της κυβέρνησης να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατό. Διαφορετικά δε θα έρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη δε θα ειναι ικανοποιητική. Δεν έχουμε άπλετο χρόνο", σημείωσε.

Ο ίδιος χαιρέτισε τις πρωτοβουλίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μεγαλύτερη εμπλοκή του στο ελληνικό προγραμμα και υπογράμμισε πως χρειάζεται ένας μεσολαβητής που θα εξετάζει τον οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο του προγράμματος αλλά και θα παίζει ρόλο στις διαφωνίες μεταξύ των θεσμών και των ελληνικών αρχών.

Προσπάθεια σύγκλισης ΕΕ - ΔΝΤ για την αξιολόγηση

Την επίτευξη κοινής θέσης, έτσι ώστε να «ξεμπλοκάρει» η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, θα επιχειρήσουν σήμερα οι εκπρόσωποι των θεσμών, οι οποίοι συναντώνται το βράδυ στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, οι έως τώρα διαβουλεύσεις δεν έχουν αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς, καθώς η απόσταση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό κενό έως το 2018 παραμένει, παρά τα βήματα προόδου που σημειώθηκαν στις προηγούμενες συναντήσεις.

Ως εκ τούτου, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, το EuroWorking Group της Δευτέρας συμβούλευσε τους επικεφαλής της αποστολής των θεσμών στην Αθήνα να καταβάλουν μια ακόμη προσπάθεια σύγκλισης πριν το Eurogroup της 7ης Μαρτίου, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η εκκίνηση της αξιολόγησης το συντομότερο.

ΕΠΕ-ΜΠΕ

Θ. ΦΩΤΙΟΥ: ‘’ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΝΕΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ’’

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης - 
Η επιδοματική πολιτική είναι εξαιρετικά σημαντική, όμως είναι άκαρπη αν δεν έχεις τις απαραίτητες υπηρεσίες και δομές για να την υποστηρίξεις...

 

Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που το κράτος παρέχει ζεστά γεύματα σε μαθητές των δημοτικών σχολείων. Και πιστέψτε με δεν ήταν καθόλου εύκολο να χτίσουμε αυτό το πρόγραμμα, καθώς υπήρχαν πολλές ενστάσεις,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΕΣ οι μικρές ή και μεγάλες πρωτοβουλίες που παίρνει το υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης εδώ και ένα χρόνο: η Κάρτα Αλληλεγγύης, το δωρεάν ρεύμα και νερό, η επιδότηση ενοικίου, τα γεύματα στα σχολεία, το λεωφορείο αστέγων, τα Κέντρα Κοινότητας κ.λπ. Οι περισσότερες από αυτές περνούν «στα ψιλά» των ειδήσεων. Συζητάμε με την αρμόδια υπουργό Θεανώ Φωτίου για το νόμο-πλαίσιο που ετοιμάζεται και θα θεσμοθετήσει για πρώτη φορά ένα Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

 

Η συνέντευξη της Θεανώς Φωτίου στην Ιωάννα Δρόσου

ΕΡΩΤΗΣΗ: Συμπληρώνετε ένα χρόνο στο υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Έχει δοθεί η εντύπωση, λόγω των συνεπειών της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, πως το χαρτοφυλάκιό σας περιλαμβάνει μόνο τη στήριξη όσων ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Τι άλλο περιλαμβάνει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κοινωνική προστασία στην Ελλάδα, όπως δομήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένα κουβάρι επιδοματικών παροχών, ιδρυμάτων και νόμων, που πολλές φορές αλληλεπικαλύπτονται ή είναι αντιπαραθετικοί. Το αποτέλεσμα είναι να στήνεται ένα κράτος πρόνοιας για τις ευάλωτες ομάδες, χωρίς να τις στηρίζει ουσιαστικά. Πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως πράγματι το υπουργείο αυτό δεν έχει μόνο την ευθύνη αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά είναι αφιερωμένο στις ευάλωτες ομάδες. 

Αυτές είναι επτά:

1. Mε την πρώτη να αφορά το παιδί, το ορφανό, το εγκαταλελειμμένο, το ασυνόδευτο προσφυγόπουλο, το παιδί που ζει σε κακοποιητικό περιβάλλον, το παιδί που στερείται όσα δικαιούται και έχει ανάγκη. 
2. Η δεύτερη κατηγορία αφορά τον ηλικιωμένο, που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας είτε νοητικά είτε κινητικά, που ζει μόνος του. 
3. Η τρίτη περιλαμβάνει τα άτομα με αναπηρία, 
4. H τέταρτη τα εξαρτημένα άτομα, 
5. H πέμπτη τους άστεγους, 
6. H έκτη τις ειδικές πολιτισμικές ομάδες, όπως για παράδειγμα οι Ρομά 
7. H τελευταία αφορά τους άπορους, που η κρίση διόγκωσε τον αριθμό τους, αφού σε κίνδυνο φτώχειας βρίσκεται το 50% της ελληνικής κοινωνίας. 

Επομένως, καταλαβαίνετε πως το υπουργείο αυτό δεν είναι υπεύθυνο μόνο για τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης και τη στήριξη των θυμάτων της, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αναφερθήκατε και στην επιδοματική πολιτική. Μπορεί η οικονομική στήριξη –και μάλιστα με ελάχιστα ποσά- να στηρίξει ουσιαστικά αυτές τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαφώς και η επιδοματική πολιτική είναι εξαιρετικά σημαντική, όμως είναι άκαρπη αν δεν έχεις τις απαραίτητες υπηρεσίες και δομές για να την υποστηρίξεις. Αν, για παράδειγμα, δίνουμε ένα επίδομα για το παιδί, το οποίο μάλιστα είναι και εξαιρετικά χαμηλό, δεν λύνουμε το πρόβλημα για τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Σε αυτά τα παιδιά οφείλουμε να προσφέρουμε δωρεάν όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να προβλέψουμε να έχουν πρόσβαση σε πολιτιστικές δραστηριότητες, ώστε να μπορέσουν να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον προστασίας και μάθησης. Αυτά δεν μπορεί να καλυφθούν από το οικογενειακό επίδομα των σαράντα ευρώ.

Κουλτούρα κοινωνικών συνεργασιών και έγερσης

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτά που αναφέρετε προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός κράτους πρόνοιας, το οποίο έχει ξηλωθεί τα τελευταία έξι χρόνια…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάνετε λάθος. Ποτέ δεν υπήρξε κράτος πρόνοιας, καθώς δεν υπήρξε η αντίληψη πως οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες έχουν ανάγκη σειράς υπηρεσιών, με στόχο να ενταχθούν στην κοινωνία και στην εργασία. Κοινωνική προστασία δεν είναι ούτε τα επιδόματα, ούτε τα ιδρύματα. Στην πραγματικότητα είναι η αποϊδρυματοποίηση και η ίδρυση ενός κράτους υπηρεσιών. Γι’ αυτό εμείς προσπαθούμε να κινούμαστε σε δύο κατευθύνσεις, από τη μια να νομοθετούμε άμεσα πυροσβεστικά μέτρα, όπως είναι ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση, και από την άλλη να χτίζουμε το κράτος πρόνοιας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει ένας απολογισμός των προγραμμάτων που έχουν ήδη τρέξει, όπως για παράδειγμα η Κάρτα Αλληλεγγύης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κοιτάχτε πρέπει πρώτα να πούμε πως η Κάρτα Αλληλεγγύης δεν είναι πια αυτό που ξεκίνησε, αλλά έχει συμπαρασύρει και πολλές παράλληλες δράσεις. Ο κάτοχος της Κάρτας Αλληλεγγύης δικαιούται τώρα πια δωρεάν νερό, είσοδο στα μουσεία, ακόμα και την διαχείριση του κόκκινου δανείου. Η κίνησή μας να φτιάξουμε την Κάρτα Αλληλεγγύης έφερε στην επιφάνεια νέες ανάγκες, οι οποίες σιγά σιγά καλύπτονται για τους 300.000 δικαιούχους της. Αυτό το ρεύμα στήριξης που δημιουργείται μας δίνει ελπίδα, καθώς δημιουργεί κουλτούρα κοινωνικών συνεργασιών και έγερσης, η οποία περνά στο κράτος, αλλά και στην κοινωνία.

Σίτιση στα σχολεία

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εδώ και λίγες μέρες έχουν ξεκινήσει πιλοτικά τα σχολικά γεύματα στα εννιά δημοτικά σχολεία του Περάματος. Πώς λειτουργεί αυτό το πρόγραμμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που το κράτος παρέχει ζεστά γεύματα σε μαθητές των δημοτικών σχολείων. Και πιστέψτε με δεν ήταν καθόλου εύκολο να χτίσουμε αυτό το πρόγραμμα, καθώς υπήρχαν πολλές ενστάσεις, οι οποίες λύθηκαν την μέρα που προσφέραμε το πρώτο γεύμα οπόταν όλοι οι φόβοι διαψεύστηκαν. Θέλω κατ’ αρχάς να πω πως την ιδέα αυτή την άκουσα από δασκάλους στη Γκράβα, οι οποίοι συνέλεγαν τρόφιμα από τα σούπερ μάρκετ, τα έδιναν στο Βρεφοκομείο Αθηνών που τα μαγείρευε. Οι δάσκαλοι είχαν ζητήσει από τα παιδιά να φέρνουν στο σχολείο ένα τάπερ και μαχαιροπήρουνα. Κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι ερχόταν το βανάκι με τα φαγητά, τα παιδιά κάθονταν στις τάξεις τους και έτρωγαν, ενώ αν περίσσευε φαγητό το έπαιρναν μαζί τους στα τάπερ. Όταν απότρωγαν, είχαν μάθει να καθαρίζουν το θρανίο τους και το τάπερ τους, μέχρι την επόμενη μέρα. Αυτές τις εικόνες είχα στο νου μου όταν έκανα την περιβόητη δήλωση για τα γεμιστά. Γιατί πράγματι είναι θαυμάσιο να εξοικονομείς από το τίποτα. Γι’ αυτό βάλαμε στόχο τη σίτιση στα σχολεία, που είναι προτεραιότητά μας, καθώς η Ελλάδα έχει με 28,8% το υψηλότερο ποσοστό παιδικής φτώχειας στην Ευρώπη, ενώ έχει πρωτιά και στην παιδική παχυσαρκία. Αρχίσαμε, λοιπόν, με το πρόγραμμα για το κολατσιό, που ετοιμάζεται δωρεάν από εταιρείες με μικρογεύματα και μοιράζεται σε 64 σχολεία της Αθήνας που δεν έχουν κυλικείο, δηλαδή σε 11.000 μαθητές και μαθήτριες. Όταν λειτούργησε αυτό το πρόγραμμα σχεδιάσαμε το επόμενο που αφορά τα ζεστά γεύματα και σιτίζει δωρεάν 1.400 παιδιά. Τα γεύματα τα ετοιμάζουν Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης, δηλαδή συνεταιρισμοί στους οποίους το 40% των μελών ανήκει σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Τα χρήματα συλλέγονται μέσω της πλατφόρμας act4Greece της Εθνικής Τράπεζας, όπου ο καθένας μπορεί να προσφέρει όσα χρήματα θέλει. Αυτό το σύστημα, που θεσπίστηκε με νόμο από το υπουργείο, είναι εξαιρετικά διαφανές, καθώς ο καθένας από κάθε γωνιά του πλανήτη δηλώνει επώνυμα πόσα χρήματα καταθέτει για το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Στόχος μας είναι το νέο σχολικό έτος να επεκταθεί το πρόγραμμα και να καλύψει το 1/3 των δημοτικών σχολείων της χώρας στις πιο φτωχές περιοχές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσες ΚΟΙΣΠΕ υπάρχουν; Πώς μπορεί αυτό το πρόγραμμα να επεκταθεί σε όλη τη χώρα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σήμερα υπάρχουν μονάχα τρεις στην Αττική. Όμως, θέλουμε να δημιουργηθούν νέες ΚΟΙΣΠΕ για να δοθούν έτσι και θέσεις εργασίας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως για παράδειγμα σε άνεργες γυναίκες, αλλά και για να στηρίξουμε την κοινωνική οικονομία. Άλλωστε, η υποδομή υπάρχει, καθώς πολλά ιδρύματα έχουν κουζίνες με πιστοποίηση ISO. Μένει να φτιαχτούν ΚΟΙΣΠΕ και ΚΟΙΝΣΕΠ που θα αναλάβουν να τις λειτουργήσουν και να εργαστούν ώστε να μαγειρεύονται τα γεύματα.

Περί χορηγιών

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ορισμένα από τα προγράμματα που ανακοινώθηκαν ή ήδη τρέχουν χρηματοδοτούνται από ιδιωτικές εταιρείες. Γιατί το κράτος δεν χρηματοδοτεί την κοινωνική πολιτική που σχεδιάζει και στρέφεται σε χορηγούς, με αποτέλεσμα κάποια προγράμματα, όπως το κολατσιό στα σχολεία, να είναι με ημερομηνία λήξης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να σας πω, το λεωφορείο για τους άστεγους είναι χορηγία της Παπαστράτος, η οποία όμως περιορίζεται στην ανακατασκευή του λεωφορείου. Το πρόγραμμα θα το τρέξει ο ΟΑΣΑ, που είναι εποπτευόμενος φορέας του δημοσίου, παρέχοντας οδηγούς, καύσιμα και σχεδιάζοντας τη διαδρομή. Το πρόγραμμα για το δωρεάν νερό το ξεκίνησε, με δική της πρωτοβουλία, η ΕΥΔΑΠ, που είναι επιχείρηση του Δημοσίου. Αυτά τα προγράμματα κινούνται με συντονιστή του κράτος που εγγυάται ότι θα έχουν συνέχεια. Εμείς θέλουμε να κινητοποιήσουμε τους πάντες ώστε να συνδράμουν, καθώς στόχος μας είναι να δομήσουμε νέα κουλτούρα στην κοινωνία, αυτή της αλληλεγγύης. Πρέπει να γίνει κατανοητό στους επικριτές μας πως κάθε τέτοια μικρή πράξη έχει πολλαπλασιαστική ισχύ. Για παράδειγμα, στο πρόγραμμα με τα γεύματα δίνουμε δύναμη στους δάσκαλους και τους γονείς να κινητοποιηθούν και να σκεφτούν και να υλοποιήσουμε και άλλες δράσεις. Από την άλλη, δεν είναι οι ιδιώτες αυτοί που τρέχουν το πρόγραμμα. Το χρηματοδοτούν μονάχα. Την ευθύνη του σχεδιασμού, της υλοποίησης και της επίβλεψης την έχει το υπουργείο και οι υπηρεσίες του. Και όταν καταφέρουμε να επανασχεδιάσουμε το κράτος κοινωνικής προστασίας, όλα αυτά τα προγράμματα θα τα εποπτεύει το κράτος σε συνεργασία με την κοινωνία. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και το όραμά μας.

Δια του παραδείγματος

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες είναι οι καλές πρακτικές που εφαρμόσατε στο υπουργείο και θα πρέπει να αποτελέσουν οδηγό και για τα άλλα υπουργεία ή υπηρεσίες του κράτους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προέρχομαι από τον πανεπιστημιακό χώρο, ο οποίος λειτουργεί με σαφές οργανόγραμμα και χρονοδιάγραμμα. Αυτή την εμπειρία έφερα και στο υπουργείο. Συνειδητοποιώ ότι δεν είναι εύκολο να περάσει αυτή η κουλτούρα του προγραμματισμού, καθώς η δημόσια διοίκηση διαβρώθηκε για να μην λειτουργεί έτσι. Όμως, σιγά σιγά το αλλάζουμε αυτό. Φτιάχνουμε συνεχώς ad hoc ομάδες εργασίας από στελέχη των υπουργείων, εξωτερικούς ειδήμονες και πολιτικά στελέχη, που αναλαμβάνουν να μελετήσουν και να σχεδιάσουν κάθε ιδέα με αυστηρό χρονοδιάγραμμα ενδιάμεσων παραδόσεων. Έτσι μαθαίνουν να συνεργάζονται άνθρωποι από διάφορες υπηρεσίες και χώρους, να αξιοποιούν τη διεθνή εμπειρία, αλλά και να είναι αποδοτικοί. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα δημοκρατική αποτελεσματικότητα. Μέχρι σήμερα, πολλές ανάλογες μελέτες δίνονταν ιδιωτικές εταιρείες και εν μέρει ακύρωναν τη δουλειά, αλλά και τις ικανότητες του υπάρχοντος προσωπικού. Όπως έχει πει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος η νοοτροπία στο δημόσιο θα αλλάξει δια του παραδείγματος. Ελπίζουμε ότι ο τρόπος που δουλεύουμε, το πάθος που δείχνουμε για να ολοκληρώσουμε το όραμά μας, θα εμπνεύσει το προσωπικό, ανεξαρτήτως βαθμίδας και σε όλους τους τομείς.

Το σχέδιο για Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μέχρι στιγμής τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι είτε πυροσβεστικά είτε μεμονωμένα. Υπάρχει στιγμή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανοικοδόμησης της κοινωνικής πολιτικής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν οργανώσετε τις επτά κατηγορίες ευάλωτων κοινωνικών ομάδων σχεδιάζοντας τρία επίπεδα, τότε θα έχετε σχηματοποιήσει το όραμά μας. Στο πρώτο επίπεδο είναι η καθημερινή άμεση παρέμβαση, που περιλαμβάνει επιδόματα, δομές και προγράμματα. Πρόκειται για τις άμεσες ενέργειες πρόληψης και στήριξης όσων έχουν ανάγκη, με τον εντοπισμό αυτών των ανθρώπων και των πρώτων ενεργειών που πρέπει να γίνουν για να τους οδηγήσουμε στα επόμενα βήματα. Σε αυτό το επίπεδο εντάσσονται και τα Κέντρα Κοινότητας που θεσμοθετήσαμε, τα οποία αλλάζουν την κουλτούρα των δήμων και θα καταγράφουν όσους έχουν ανάγκη, την ίδια ώρα που θα τους παρέχουν τις πρώτες υπηρεσίες στήριξης. Στο δεύτερο επίπεδο είναι τα ιδρύματα, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ, τα οποία έχουν ανεκμετάλλευτο, ακόμα και μη καταγεγραμμένο πλούτο και είναι κλειστά στην κοινωνία. Αυτό το επίπεδο θα το αναμορφώσουμε. Στο τρίτο επίπεδο βρίσκεται η αποϊδρυματοποίηση και η ένταξη στην κοινωνία και την εργασία. Διότι οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες δεν πρέπει να είναι εκτός της κοινωνίας, δεν πρέπει να είναι άνθρωποι εξαρτώμενοι από το κράτος. Το κράτος οφείλει να τους βοηθήσει και να τους δώσει τα εφόδια ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Όταν εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο, θα δείτε ότι και η κοινωνία θα αλλάξει, θα δεχτεί αυτούς τους ανθρώπους ως ισότιμους πολίτες, που είναι. Γι’ αυτό επεξεργαζόμαστε έναν νέο νόμο-πλαίσιο, δηλαδή το Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν εργασία όταν, για παράδειγμα οι απεξαρτημένοι ή οι πρώην κρατούμενοι, κουβαλάνε το στίγμα των κοινωνικά αποκλεισμένων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το κράτος οφείλει να διαπαιδαγωγεί την κοινωνία. Δείτε το εμβληματικό παράδειγμα της αλληλεγγύης που έχει δείξει ο κόσμος στους πρόσφυγες. Ο λόγος των προηγούμενων κυβερνήσεων απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες ήταν ακραία ρατσιστικός και έσπερνε το φόβο. Αυτή η ρητορική έθρεψε το φασισμό, γέννησε τις εικόνες κυνηγητού ανθρώπων επειδή είχαν άλλο χρώμα δέρματος, έχτισε τείχη ανάμεσα σε ανθρώπους. Εμείς δηλώσαμε από την αρχή πως θα σκύψουμε πάνω στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, δώσαμε το σήμα στην ελληνική κοινωνία να κάνει το ίδιο. Και σήμερα βλέπουμε αντί για πογκρόμ, να στήνονται χωριά αλληλεγγύης, να φιλοξενούνται σε σπίτια άνθρωποι διωγμένοι από τη χώρα τους, να ετοιμάζονται φαγητά και να συλλέγονται ρούχα και απαραίτητα είδη. Σε αυτή τη λογική θα συνεχίσουμε σε όλη την κοινωνία, ώστε κανένας να μην είναι απόβλητος. Θα δώσουμε, λοιπόν, κίνητρα να προσληφθούν άνθρωποι από τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, θα δημιουργήσουμε προγράμματα κατάρτισης, την ίδια ώρα που θα έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και υποστηρικτικές ομάδες στο πλευρό τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό το σχέδιο που ετοιμάζετε πότε θα αποτυπωθεί υπό τη μορφή νόμου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο νόμος πλαίσιο για Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης που ετοιμάζουμε ελπίζω πως πριν το τέλος του χρόνου θα αποτελεί νόμο του κράτους. Και σπεύδοντας να προλάβω τους πρόθυμους επικριτές σας λέω πως το σχέδιό μας θα είναι υπό την πλήρη εποπτεία του κράτους, σε κάθε ένα από τα τρία αυτά επίπεδα. Θα ορίζει τις υποχρεώσεις του κράτους, των δικαιούχων και των ωφελούμενων. Ακόμα θα ορίζει τις διαδικασίες πρόσληψης και εξέλιξης του προσωπικού, που ήδη εργάζεται σε όλα αυτά τα ιδρύματα, που λειτουργούν σήμερα, αλλά κανείς ποτέ δεν οργάνωσε ούτε επίβλεψε. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως θα υπάρχει πλήρης επίβλεψη της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κράτους για τον κάθε έναν ωφελούμενο, αλλά και για την κάθε υπηρεσία και δομή που βρίσκεται υπό την εποπτεία μας. Έτσι, θα χτίσουμε και μια νέα κουλτούρα διοίκησης, αποτρέποντας τη δημιουργία ενός νέου πελατειακού συστήματος σε κάθε ένα από τα τρία επίπεδα.

left.gr

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: ‘’Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ’’

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην CORRIERE DELLA SERA -

«Σε μία κρίση ανθρωπιστικών διαστάσεων, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός καταφέρνουν να αναδείξουν το ανθρώπινο πρόσωπο της Ευρώπης...» τονίζει σε συνεντευξή του στην ιταλική εφημερίδα CORRIERE DELA SERA o έλληνας πρωθυπουργός.

Και το κάνουν ενώπιον μίας Ένωσης που κλείνει σύνορα, όπου ενισχύονται η ξενοφοβία και η μισαλλόδοξη ρητορεία της ακροδεξιάς...

«Η Ελλάδα είναι το σημείο όπου η Ευρώπη θα επικυρώσει τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της, όπως εκείνη του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, ή θα τις προδώσει», διαμηνύει ο Αλέξης Τσίπρας, μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στην ιταλική εφημερίδα CORRIERA DELLA SERA, υπό τον τίλο «Αθήνα και Ρώμη μαζί για τους πρόσφυγες».

«Σε μία κρίση ανθρωπιστικών διαστάσεων, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός καταφέρνουν να αναδείξουν το ανθρώπινο πρόσωπο της Ευρώπης. Και το κάνουν ενώπιον μίας Ένωσης που κλείνει σύνορα, όπου ενισχύονται η ξενοφοβία και η μισαλλόδοξη ρητορεία της ακροδεξιάς. Η Ελλάδα είναι το σημείο όπου η Ευρώπη θα επικυρώσει τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της, όπως εκείνη του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, ή θα τις προδώσει. Είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενωμένη Ευρώπη χωρίς να υπάρχει απόλυτος σεβασμός σε κοινούς αγώνες και αξίες, αλλά και στις κοινές ευθύνες και τις κοινές δεσμεύσεις. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις δυσκολίες. Ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί ή θα αποτύχουμε όλοι μαζί», απαντά ο Έλληνας πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην στάση χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στη στρατηγική των κλειστών συνόρων που έχουν επιλέξει Αυστρία και χώρες των δυτικών Βαλκανίων.

Στην ερώτηση τι εμποδίζει την εφαρμογή μίας συντονισμένης στρατηγικής, ο κ. Τσίπρας ξεκαθαρίζει ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα περισσότερο από την αλληλεγγύη, που είναι θεμελιώδης αρχή της ΕΕ, εξηγώντας στη συνέχεια ότι το μοναδικό αίτημα της χώρας για την προσφυγική κρίση είναι η δίκαιη κατανομή, μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε. και ανάληψη των ευθυνών για μια κρίση που υπερβαίνει την Ελλάδα.

«Πρέπει να προχωρήσουμε σε μία απόφαση, η οποία να είναι δεσμευτική για όλους και από όλους, που να αφορά την υποχρεωτική, δίκαιη κατανομή των ροών σε όλα τα κράτη της ΕΕ, ανάλογα, τονίζω, με τη δυνατότητα του καθενός. Γιατί δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίζεται σε μία λογική κατά την οποία θα ισχύουν κανόνες για κάποιους και για κάποιους άλλους θα υπάρχει μόνο όφελος, μία λογική σαφώς αντιευρωπαϊκή, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της ενοποίησης. Είναι αδιανόητο χώρες που δεν έχουν συναινέσει να φιλοξενήσουν ούτε έναν πρόσφυγα να κουνούν, τώρα, το δάκτυλο σε εμάς. Σχετικά με όσους ισχυρίζονται ότι δεν κάνουμε όσα πρέπει σε ό,τι αφορά τα θαλάσσια σύνορά μας, εκτιμώ ότι είναι προσχηματικοί, με στόχο να προσφέρουν δικαιολογία σε μονομερείς ενέργειες, οι οποίες παραβιάζουν ευρωπαϊκές αποφάσεις που έχουν ληφθεί συλλογικά. Σε σχέση με το Δουβλίνο, νομίζω είναι ξεκάθαρο, πια, και αποδεκτό από όλα τα κράτη μέλη, ότι χρειάζεται να μεταρρυθμιστεί. Μου προκαλεί, επίσης, εντύπωση το ότι είναι ανάγκη να θυμίζουμε τόσο συχνά την υποχρέωση στον σεβασμό του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Όταν υπάρχουν άνθρωποι, η ζωή των οποίων είναι σε κίνδυνο στα ελληνικά, που σημαίνει στα ευρωπαϊκά ύδατα, η ακτοφυλακή έχει την υποχρέωση να προχωρήσει σε διάσωση».

Ερωτηθείς πώς μπορούν να αποφευχθούν οι θάνατοι στο Αιγαίο, ο κ. Τσίπρας απαντά ότι «πρέπει να εντοπίσουμε και να πατάξουμε το κύκλωμα διακίνησης, το οποίο δρα στα παράλια της Τουρκίας. Σε αυτό το πλαίσιο, εντατικοποιούμε τη συνεργασία μας με την Άγκυρα. Στηρίζουμε σταθερά το σχέδιο δράσης Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας και συμφωνήσαμε στη στήριξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για τη διαχείριση της κατάστασης. Ελπίζουμε ότι αυτά τα μέτρα, όπως και η εκεχειρία στη Συρία, θα μπορέσουν να συμβάλουν στο να μειωθούν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές».

Αναφορικά με το εάν μπορεί να υπάρξει ένα μεσογειακό μέτωπο που να αντιμετωπίσει από κοινού μεταναστευτική και οικονομική κρίση, σημειώνει την δυνατότητα συνεργασίας με την Ιταλία, τονίζοντας πως οι δύο χώρες έχουν κοινά αιτήματα και κοινό όραμα: «Οι συμμαχίες δεν πρέπει να χρησιμεύουν για να γίνονται πιο βαθιές οι αντιθέσεις. Τώρα διαπιστώνω τη δυνατότητα μίας στενής πολιτικής σύμπλευσης Ελλάδας και Ιταλίας, λόγω του ότι έχουμε κοινά αιτήματα και ανησυχίες. Έχουμε κοινό όραμα. Πιστεύω πως σε ό,τι αφορά τη δίκαιη κατανομή των μεταναστών θα αναπτυχθεί θετική συνεργασία. Δεν έχω την πρόθεση, πάντως, να προτάξω τις κρίσεις και να χρησιμοποιήσω ως μοχλό πίεσης τη μεταναστευτική κρίση για να επιτευχθεί ευελιξία, δεν είναι αυτός ο στόχος μου».

Τέλος, σε ερώτηση εάν βλέπει να είναι αναγκαία μία διαφορετική προσέγγιση από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Έλληνας πρωθυπουργός, εξηγεί τη σύγκρουση ιδεών που υπάρχει στους κόλπους της Ε.Ε.: «Εκείνος που πρέπει να αλλάξει προσέγγιση είναι η Ευρώπη. Η ρητορεία του μίσους συναντά γόνιμο έδαφος λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έχουν επικρατήσει οι πολιτικές της λιτότητας που έχουν δημιουργήσει φτώχεια και περιθωριοποίηση. Για να αλλάξει, όμως, αυτό απαιτείται να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Σήμερα ζούμε μία σύγκρουση ιδεών ανάμεσα στις προοδευτικές και τις συντηρητικές δυνάμεις, ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Εγώ διαπιστώνω ότι η Αριστερά είναι στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των αξιών της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής και αντιπροσωπεύει τη μόνη δυνατή εναλλακτική έναντι της ακραίας Δεξιάς του λαϊκισμού. Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, όμως, ανεξάρτητα από το σε ποια πολιτική οικογένεια ανήκουν, πρέπει να ξεκινήσουν έναν πολιτικό διάλογο ουσίας, ώστε να πετύχουμε να επιστρέψει η Ευρώπη σε αυτές τις αρχές και τις αξίες. Θέλω να πιστεύω ότι εμείς, οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε και πάλι ενιαίο βηματισμό για έναν κοινό στόχο. Να υψώσουμε τείχος κατά των δυνάμεων που υψώνουν τείχη και προκαλούν διχασμό σήμερα στην Ευρώπη.

Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη στη δημοσιογράφο Maria Seren Natale

στη δημοσιογράφο Maria Serena Natale

Εισαγωγή: Είναι η πιο σοβαρή μεταναστευτική κρίση στη Δύση, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσιάζει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τις επιχειρήσεις διάσωσης με μια πρόταση για χρηματοδότηση 700 εκατομμυρίων ευρώ που θα διατεθεί για τις πιο εκτεθειμένες χώρες, σε μια περίοδο τριών ετών. Στην πρώτη γραμμή είναι η Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα. 

Ερώτηση: Κύριε Πρωθυπουργέ, μετά την σκλήρυνση των ελέγχων και το κλείσιμο των συνόρων κατά μήκος της βαλκανικής οδού, δηλώσατε ότι η χώρα σας δεν μπορεί να γίνει «αποθήκη ψυχών». Στην Ελλάδα παίζεται η ψυχή της Ευρώπης;

Απάντηση: Σε μία κρίση ανθρωπιστικών διαστάσεων, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός αναδεικνύουν το ανθρώπινο πρόσωπο της Ευρώπης. Και το κάνουν απέναντι σε μια Ένωση που κλείνει σύνορα, όπου αναπτύσσονται η ξενοφοβία και η μισαλλόδοξη ρητορεία της ακροδεξιάς. Η Ελλάδα είναι το έδαφος όπου η Ευρώπη θα επιβεβαιώσει τις ιδρυτικές της αρχές και αξίες, όπως αυτή του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, ή θα τις προδώσει. Είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενωμένη Ευρώπη, χωρίς απόλυτο σεβασμό στους κοινούς αγώνες και αξίες, αλλά και στις κοινές ευθύνες και στις κοινές δεσμεύσεις. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί τις δυσκολίες. Ή όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε ή όλοι μαζί θα αποτύχουμε.

Ερώτηση: Η Βιέννη επικρίνει την Αθήνα για «έλλειψη πολιτικής βούλησης για τη μείωση των ροών». Η κυβέρνησή σας ζητά το βάρος της υποδοχής να μοιρασθεί εξ ίσου μεταξύ των χωρών, σε ένα πλαίσιο όπου τα πράγματα κινούνται άτακτα και χώρες όπως η Ελλάδα, ήδη εξαντλημένη από την οικονομική κρίση, τιμωρούνται από το σύστημα του Δουβλίνου που αναθέτει στο κράτος πρώτης εισόδου το καθήκον διεκπεραίωσης των αιτήσεων ασύλου. Τι εμποδίζει την εκκίνηση μίας συντονισμένης στρατηγικής;

Απάντηση: Εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα παραπάνω από την αλληλεγγύη, που είναι θεμελιώδης αρχή της Ε.Ε. Διεκδικούμε να επιμερισθεί μεταξύ των κρατών της η ευθύνη απέναντι σε μια κρίση που μας υπερβαίνει. Πρέπει να προχωρήσουμε σε μια δεσμευτική για όλους και από όλους απόφαση για τον υποχρεωτικό επιμερισμό της ευθύνης των ροών σε όλα τα κράτη της Ε.Ε., ανάλογα – υπογραμμίζω - με τις δυνατότητες του καθενός. Γιατί δεν μπορεί η ΕΕ να δομείται σε μια λογική όπου κανόνες θα υπάρχουν για ορισμένους και για κάποιους άλλους θα υπάρχουν μόνο οφέλη, μία λογική βαθιά αντιευρωπαϊκή, σε απόλυτη αντίθεση με την αρχή της ενοποίησης. Είναι αδιανόητο χώρες που δεν έχουν δεχθεί να πάρουν ούτε έναν πρόσφυγα να κουνούν το δάκτυλο σε εμάς. Σε ό,τι αφορά τους ισχυρισμούς ότι δεν κάνουμε όσα οφείλουμε σε ό,τι αφορά τα θαλάσσια σύνορά μας, τους θεωρώ προσχηματικούς, με σκοπό να δικαιολογήσουν μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν συλλογικές ευρωπαϊκές αποφάσεις. Όσον αφορά το Δουβλίνο, νομίζω είναι σαφές πλέον και κοινώς αποδεκτό από όλα τα κράτη ότι είναι αναγκαία η μεταρρύθμιση του. Μου κάνει επίσης εντύπωση το γεγονός ότι χρειάζεται τόσο συχνά να υπενθυμίζουμε την υποχρέωση σεβασμού του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Όταν υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η ζωή κινδυνεύει στα ελληνικά, δηλαδή στα ευρωπαϊκά, ύδατα, η Ακτοφυλακή είναι υποχρεωμένη να προβεί σε διάσωση.

Ερώτηση: Συγκεκριμένα, πώς μπορούν να αποφευχθούν οι θάνατοι στο Αιγαίο;

Απάντηση: Οφείλουμε να εντοπίσουμε και να πατάξουμε το κύκλωμα της διακίνησης που δρα στα τουρκικά παράλια. Στο πλαίσιο αυτό, ενισχύουμε τη συνεργασία μας με την Άγκυρα. Υποστηρίζουμε σταθερά το σχέδιο δράσης Ε.Ε.-Τουρκίας και συμφωνήσαμε στη συνδρομή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για τη διαχείριση της κατάστασης. Ελπίζουμε ότι αυτά τα μέτρα καθώς και η εκεχειρία στη Συρία θα συμβάλουν στη μείωση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.

Ερώτηση: Στην Ευρώπη τα σύνορα καθίστανται εκ νέου γραμμές ρήξης σε μια γενική ανακατανομή των συμμαχιών, από τον άξονα Βερολίνου-Αθήνας, στο κεντροανατολικό μπλοκ στη συμφωνία Αυστρίας-Βαλκανίων. Ιταλία και Ελλάδα αντιμετωπίζουν διασταυρούμενες κρίσεις. Μπορεί να φανταστεί κανείς μια σύμπηξη του μεσογειακού μετώπου στο διπλό μέτωπο μετανάστευσης και οικονομικής ευελιξίας;

Απάντηση: Οι συμμαχίες δεν πρέπει να χρησιμεύουν για την εμβάθυνση των αντιθέσεων. Τώρα βλέπω τη δυνατότητα μιας στενής πολιτικής εγγύτητας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία, επειδή έχουμε κοινές απαιτήσεις και ανησυχίες. Έχουμε ένα κοινό όραμα. Πιστεύω ότι στο θέμα της δίκαιης κατανομής των μεταναστών θα υπάρξει καλή συνεργασία. Δεν προτίθεμαι, ωστόσο, να προτάξω τις κρίσεις, χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης τη μεταναστευτική κρίση για την επίτευξη ευελιξίας, δεν είναι ο στόχος μου».

Ερώτηση: Βλέπετε την αναγκαιότητα μιας διαφορετικής προσέγγισης των δυνάμεων της ευρωπαϊκής αριστεράς;

Απάντηση: Αυτός που χρειάζεται να αλλάξει προσέγγιση είναι η Ευρώπη. Η ρητορεία του μίσους βρίσκει γόνιμο έδαφος, διότι τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έχουν επικρατήσει οι πολιτικές της λιτότητας που έχουν γεννήσει φτώχεια και περιθωριοποίηση. Για να αλλάξει όμως αυτό, είναι απαραίτητο να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι μια σύγκρουση ιδεών, ανάμεσα στις προοδευτικές και τις συντηρητικές δυνάμεις, ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Στα δικά μου μάτια, η Αριστερά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των αξιών της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής και αποτελεί την μόνη ισχυρή εναλλακτική απέναντι στην ακραία και λαϊκιστική δεξιά. Είναι αναγκαίο όμως όλες οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, ανεξαρτήτως σε ποια πολιτική οικογένεια ανήκουν, να αρχίσουν έναν ουσιαστικό πολιτικό διάλογο, προκειμένου να πετύχουμε την επιστροφή της Ευρώπης σε αυτές τις αρχές και τις αξίες. Θέλω να πιστεύω ότι εμείς, οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, μπορούμε να ξαναβρούμε κοινό βηματισμό προς ένα κοινό στόχο. Να υψώσουμε τείχος ενάντια στις δυνάμεις που υψώνουν τείχη και διχάζουν την Ευρώπη σήμερα.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: ''ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ-ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ε.Ε.''

«Είναι απαράδεκτο να έχουμε μονομερείς ενέργειες. Δεν μπορεί μια χώρα μόνη της να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση. Πρέπει να βρούμε ευρωπαϊκές λύσεις...

...και ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι το πρόβλημα είναι ότι κάποιες χώρες πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες στην Ευρώπη αλλά και ότι έχουμε συμφωνίες αλλά δεν τις εφαρμόζουμε... 

ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην κατανομή των προσφύγων, όχι σε εθελοντική αλλά σε υποχρεωτική βάση, ανάλογα με τον πληθυσμό και την οικονομική δύναμη κάθε χώρας, θα ζητήσει στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της επόμενης Δευτέρας ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με την ΑΥΓΗonline.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός, θα τονίσει την ανάγκη να τηρηθούν από όλους οι συμφωνίες. Σε συνέντευξή του στο δεύτερο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ZDF, ο Αλ. Τσίπρας τάχθηκε κατά των μονομερών ενεργειών και προειδοποίησε ότι αν δεν εξευρεθεί κοινή ευρωπαϊκή λύση, θα τεθεί σε κίνδυνο το κοινό μέλλον όλων των χωρών της Ευρώπης. 

«Είναι απαράδεκτο να έχουμε μονομερείς ενέργειες. Δεν μπορεί μια χώρα μόνη της να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση. Πρέπει να βρούμε ευρωπαϊκές λύσεις. Στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφωνήσαμε καμία χώρα κατά μήκος της βαλκανικής οδού να μην προχωρήσει σε μονομερείς, μη συντονισμένες, δράσεις που δε είναι συμφωνημένες», δήλωσε ο πρωθυπουργός και τόνισε ότι το πρόβλημα τώρα είναι ότι κάποιες χώρες πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες στην Ευρώπη αλλά και ότι έχουμε συμφωνίες αλλά δεν τις εφαρμόζουμε. 

«Πολλοί Ευρωπαίοι εταίροι μας έλεγαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, το καλοκαίρι, ότι πρέπει να τηρούμε τις συμφωνίες, "pacta sunt servanta". Θα πω λοιπόν το ίδιο. Οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν. Επί της ουσίας πιστεύω ότι αν δεν θα καταφέρουμε να βρούμε κοινή λύση, αυτό δεν θα είναι πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα, αλλά θα θέσουμε σε κίνδυνο το κοινό μας μέλλον στην Ευρώπη», σημείωσε. 

ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στο προσφυγικό, ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για κοινό πρόβλημα, στο οποίο πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινή λύση. «Είναι απαράδεκτο να μην θέλει κανείς να μοιραστεί το βάρος της προσφυγικής κρίσης. Η προσφυγική κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο με αλληλεγγύη», υπογραμμίζει και προσθέτει ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους. 

Την ίδια ώρα, προαναγγέλλει ότι στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ζητήσει να αποφασιστεί ότι «όλες οι χώρες της ΕΕ, υποχρεωτικά, θα υποδεχτούν αριθμό προσφύγων ανάλογο με τον πληθυσμό και την οικονομική δύναμή τους». 

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τι περιμένει σε αυτή την προσπάθεια από τη Γερμανία, ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνει: «Ελπίζω και περιμένω ότι και σε αυτή την κατάσταση η Γερμανία θα ακολουθήσει μια έξυπνη πολιτική, και με αυτό εννοώ ότι θα μας στηρίξει στην κατανομή των βαρών στο πλαίσιο της Ευρώπης». 

ΤΟΝΙΝΕ μάλιστα, ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της και συνέχισε: «Έχουμε θαλάσσια σύνορα και είναι αδύνατο να διασφαλίσει κανείς τα σύνορα στη μέση της θάλασσας. Όταν οι πρόσφυγες, με τη βοήθεια των διακινητών, πλησιάζουν με φουσκωτά σκάφη τα σύνορά μας, που είναι επίσης και ευρωπαϊκά σύνορα, υπάρχει μόνο μία υποχρέωση: πρέπει να σώσουμε τους ανθρώπους». 

Καταλήγοντας, ο πρωθυπουργός τόνισε ότι ελπίζει να σταματήσει το παιχνίδι καταλογισμού ευθυνών στην Ελλάδα μετά από τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ.

ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: ''MΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΤΑ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΪΩΝ''

Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν καλά, ο αριστερός πολιτικός αποφάσισε να ανοίξει πόλεμο μ΄αυτούς στους οποίους έψηνε καφέδες....

....σταμάτησε να τους δίνει δάνεια, τους έβαλε να πληρώσουν για να πάρουν άδεια, να μιλούν στις κεραίες των ταρατσών όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Λάκης Λαζόπουλος/altsantiri

ΑΡΓΑ ΧΘΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ, συνάντησα την γάτα Ιμαλαϊων μόνη της. Λόγω Φεβρουαρίου τριγυρνούσε στις στέγες και τις ταράτσες του Λυκαβηττού, κάνοντας άγριο σεξ με τους γάτους της περιοχής. Δεν ήθελε καθόλου να μιλήσει για την συνάντηση του εκδότη με τον αριστερό πολιτικό. Μου είπε ανόρεχτα.

«Ναι, είναι αλήθεια. Του έψησε κι έναν κωλοκαφέ και τον προσκύνησε τρεις φορές. Ο εκδότης θύμωσε.

-Οι δεξιοί, του είπε, και οι ΣαμαροΠασόκοι ήταν μόνιμα στο πάτωμα. Με προσκυνούσαν και μου κάναν και μετάνοιες.

-Εγώ μόνο τρεις μπορώ, του αντιμίλησε ο αριστερός. Αλλά θα σου σβήσω τα χρέη όλα και θα σε βοηθήσω να πάρεις κι ένα κανάλι μόνος σου, έτσι γιατί είσαι καλός άνθρωπος, ρε παιδί μου.

-Δεν το θέλω, ούρλιαξε ο εκδότης. Τι με βάζεις να κάνω; Να προδώσω εγώ τους συνεργάτες μου; Να νομίζουν ότι θέλω να τους πάρω το κανάλι από πίσω;

Κι ο κωλοκαφές σου δεν πίνεται!

ΟΠΟΙΟΣ δεν έχει πιει καφέ απ΄τον Σημίτη δεν ξέρει τι είναι καφές, συνέχισε ο εκδότης. Έκαστος στο είδος του και ο Σημίτης στους καφέδες. Και ο Βενιζέλος καλό καφέ ψήνει αλλά μέχρι να τον φέρει από την κουζίνα κρυώνει. Ο Σαμαράς δεν φτιάχνει ποτέ μόνος του καφέ. Έχει τον Άδωνη πάνω από ένα μπρίκι και του παραγγέλνει. Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά, ότι του πεις είναι τόσο πρόθυμος. Αμέσως, έφτασεεεε!!

Όμως η γάτα των Ιμαλαϊων είχε την ανάγκη περισσότερο να φιλοσοφήσει και να πει μυστικά χωρίς ονόματα.

Όλο τον Φεβρουάριο πήγαινα από ταράτσα σε ταράτσα. Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.

Άκου να δεις. Τι είναι αυτό που δεν ξέρεις; Αυτό δηλαδή που το ξέρουν και οι γάτες και δεν το ξέρεις εσύ; Κι όχι οι γάτες Ιμαλαίων, οι κεραμιδόγατες.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι τροχονόμοι του χρήματος. Κλείνουν δουλειές και παίρνουν προμήθειες. Πληρώνουν και κάποιους να τους γράφουν λόγους ότι όλα αυτά γίνονται για την πατρίδα και μόλις έχουν τσεπώσει την προμήθεια συνηθίζουν να συγκινούνται κάτω από την γαλανόλευκη που κυματίζει. Θυμάσαι τον Τσοχατζόπουλο τι κλάμα είχε ρίξει κάτω από τις σημαίες;

Οι δημοσιογράφοι γράφουν καλά λόγια για τις δουλειές αυτές και το δίκιο είναι να πάρουν κι αυτοί κάτι για τον κόπο τους. Δεν είναι τζάμπα τα λόγια που βλέπεις γραμμένα, ούτε τα λόγια τα ειπωμένα. Είναι όλα πληρωμένα.

Αν δεν πάρουν το μερτικό τους οι δημοσιογράφοι τότε φωνάζουν, βρίζουν, συκοφαντούν και κάνουν τα πάντα για να σταματήσει το έργο από το οποίο αυτοί δεν λαμβάνουν τίποτα.

Δεν ζούνε με δικά τους λεφτά, ζούνε με τα λεφτά του κόσμου. Βάζουν τον Πρωθυπουργό να τηλεφωνήσει σε μια τράπεζα και τους δίνει ένα δάνειο, κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια για να περνάνε καλά και όταν μαζευτούν πολλά δάνεια τότε χωρίζουν την τράπεζα σε καλή και κακή. Μέσα στην κακή είναι τα δάνεια που δώσαν σ΄αυτούς. Στο τέλος δεν χρωστάνε τίποτα και κανείς δεν τους κυνηγάει γιατί πολλοί εισαγγελείς είναι τοποθετημένοι και μιλημένοι και διορισμένοι, οπότε μια χαρά περνάει ο καιρός.

Όμως οι δημοσιογράφοι έχουν και δικούς τους τρόπους να βγάζουν χρήματα.

ΜΠΟΡΟΥΝ να ξέρουν μυστικά του ενός και του άλλου και ύστερα να τους εκβιάζουν ότι δεν θα τα βγάλουν στο διαδίκτυο, δεν θα τα βγάλουν στην εφημερίδα ή πολλές φορές βγάζουν ένα άρθρο στην εφημερίδα για να τρομάξουν τον εκβιαζόμενο και αμέσως μετά στέλνουν τον ταμία τους στον επιχειρηματία (πολλούς ταμίες εκδοτών , αν θέλουν τους κάνουν και υπουργούς αργότερα). Κι αυτοί οι ταμίες πάνε, παίρνουν τα μαύρα χρήματα, για να μην ξαναγράψει η εφημερίδα και για να μην ξαναπεί το κανάλι και κλείνει η υπόθεση.

Εξαφανίζονται τα πρωτοσέλιδα, ξεχνιέται το θέμα.

Τα κανάλια είναι για να ισοπεδώνουν τους εχθρούς, να συκοφαντούν αυτούς που δεν υποκύπτουν και να διαμεσολαβούν στην διακίνηση του χρήματος.

Αλλά κακά τα ψέμματα, οι δημοσιογράφοι είναι που κρατούν τις κυβερνήσεις όρθιες με τα λόγια τους ή με τις ερωτήσεις που δεν κάνουν, με τα ρεπορτάζ που κρύβουν, με τις εντολές που παίρνουν να εξοντώσουν τον ένα ή τον άλλον και πάντα σε συνεννόηση με τις δημοσκοπικές εταιρίες, οι οποίες βγάζουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, για να έχει ένα άλλοθι βρε παιδί μου ο δημοσιογράφος, που στηρίζει την προπαγάνδα του.

Είναι σκληροί πολεμιστές και πάνω απ΄όλα αδίστακτοι. Οι περισσότεροι. Οι πιο πολλοί. Οι ελάχιστοι προσπαθούν να πολεμήσουν αυτή την άθλια σαπίλα της μεταπολίτευσης και της διαμορφούμενης νεοχούντας.

Ενώ λοιπόν όλα πήγαιναν καλά, ο αριστερός πολιτικός αποφάσισε να ανοίξει πόλεμο μ΄αυτούς στους οποίους έψηνε καφέδες.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να τους δίνει δάνεια, τους έβαλε να πληρώσουν για να πάρουν άδεια, να μιλούν στις κεραίες των ταρατσών όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Θα τα καταφέρει; ρώτησα την γάτα.

Δύσκολο ως αδύνατο μου είπε. Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη του μαύρου χρήματος.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ τις ειδήσεις, θυμώνουν τον κόσμο, έχουν διασυνδέσεις παντού. Οι πολιτικοί θα τους βοηθήσουν, θα στήσουν προβοκάτσιες με το παρακράτος, έχουν διασυνδέσεις με τους απ΄έξω, που κι αυτοί παίρνουν μερτικό από τις προμήθειες.

Ύστερα κι αυτός κάνει λάθη. Αναγκάστηκε, ξε-αναγκάστηκε, σημασία έχει ότι στα μάτια του κόσμου μοιάζει ότι κάνει τα ίδια. Μνημόνιο ψήφισε κι αυτός.

Κι όταν ό κόσμος δεν έχει λεφτά στην τσέπη του χέστηκε αν είσαι καλός ή καλύτερος από τους άλλους.

Δεν τον νοιάζει αν κλέβουν οι άλλοι, τον νοιάζει να μην πεινάει αυτός.

Ή να αρπάζει κι αυτός, όπως ήταν μαθημένοι κάποιοι όλο αυτό τον καιρό. Έχουν εξαγριωθεί γιατί τους έχουν πάρει τα ταμεία από τα χέρια, ακριβώς σαν να άρπαξαν από την αρκούδα το μέλι που έτρωγε. Έχουν σε μαύρη λίστα τους εχθρούς τους και τους εξοντώνουν με τις στρατιές των πληρωμένων δημοσιογράφων τους και των επιχειρηματιών που τους στήριζαν.

Εφ΄όσον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ΣΤΗΡΙΖΑ των εκδοτών υπάρχει κίνδυνος να χαθεί, νιαούρισε η γάτα.

Κυριάκος και Άδωνης περιμένουν να υπογράψουν τα πάντα.

Όταν χάσει τον λαό ο πολιτικός όλα τα δεινά έρχονται πάνω του.

Και οι δημοσιογράφοι κάνουν «καλή» δουλειά αλλά και ο αριστερός πολιτικός έκανε κακή συμφωνία. Η 12η Ιουλίου τον τραυμάτισε βαριά.

Τώρα βρισκόμαστε στην τελευταία στροφή. Ένας από τους δυο θα κερδίσει.

Αυτός που είναι πιο γάτα; ρώτησα.

Όποιος έχει τον λαό μαζί του.

Είχε ανέβει στα Ιμαλάια. Τον κατέβασαν κάτω. Στα χαμηλαϊα.

Στα υπόγεια κερδίζουν οι βρώμικοι, ξέρεις.

Τον είδες χθες στον Χατζηνικολάου που μιλούσε για σένα;

Ναι, τον είδα μέχρι κάποιο σημείο. Το έκλεισα εκεί που είπε πότε θα έρθει ανάπτυξη, κυρίως γιατί κατάλαβα ότι μ΄αυτούς τους φόρους δεν πρόκειται να έρθει τίποτα.

Τι ήθελες να του πεις;

Να πάρει χαρτί και μολύβι και να δει πως δεν βγαίνει ο άνθρωπος μ΄αυτούς τους φόρους, μ΄αυτές τις προκαταβολές, αυτό τον ΕΝΦΙΑ. Δεν βγαίνει.

Κι αν χάσεις τον λαό τότε σε τρώνε τα υπόγεια.

Αυτά μου είπε η γάτα και πήδηξε στην άλλη ταράτσα....

“PLAN B’ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ” : Ο ΦΡ. ΛΟΡΝΤΟΝ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΟ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΥΡΩ”

Σχετικά με την πρωτοβουλία “Plan B για την Ευρώπη” : Ο Φρεντερίκ Λορντόν αποδομεί το “δημοκρατικό ευρώ” ...

Στην Ευρώπη έχουμε το γενικό πρόβλημα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αυτό το γενικό πρόβλημα έχει μια ιδιαίτερη περιπλοκή, την περιπλοκή του γερμανικού ορντολιμπεραλισμού....

του Φρεντερίκ Λορντόν*

ΘΕΛΕΤΕ πραγματικά δημοκρατία; Τότε δεν πρέπει να θέλετε την παραμονή στο ευρώ. Δεν μπορείτε να σώσετε τίποτα κάνοντας υποχωρήσεις ως προς τις πιο θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής, τίποτε δεν έχει σωθεί ποτέ εις βάρος της δημοκρατίας.

Δεν θα αναφερθώ σε τεχνικά ή σε καινούργια θέματα. Δεν θα παρουσιάσω ένα σχέδιο εναλλακτικής νομισματικής πολιτικής. Θα δώσω έμφαση σε ό,τι κατά τη γνώμη μου διακυβεύεται υπό την ονομασία “Plan B για την Ευρώπη”.

Θα ήθελα, επίσης, να ξεκινήσω υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν ανεπάρκειες στη στοιχειώδη ορθολογική κατανόηση που δεν είναι απλώς διανοητικά λάθη, αλλά πολιτικά εγκλήματα σχεδόν, επιθέσεις κατά της ελπίδας, σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα, εις βάρος εκείνων που ισοπεδώνει η τροχοπέδη του ευρώ και μπορούν να αποκατασταθούν μόνο αν σπάσει αυτός ο κρίκος.

Μετά από πολύ καιρό, τώρα πια μπορεί να να γίνει μια ανάλυση του φιλελεύθερου αδιέξοδου, μιας μορφής γραφειοκρατικής τυραννίας που ακυρώνει κάθε δυνατότητα λύσης, με αποτέλεσμα το θέαμα μιας κυβέρνησης-- της ελληνικής αριστεράς εν προκειμένω-- που ποδοπατιέται στα παρασκήνια της Ευρωζώνης να μην είναι αρκετό για να το καταστήσει σαφές , μιας και η ίδια αυτή κυβέρνηση συνεχίζει να αναζητά αυτό που δεν μπορεί να ανακαλυφθεί και να θέλει το αδύνατο: ένα προοδευτικό και δημοκρατικό ευρώ.

Είναι σαν αυτή η Αριστερά να ενσωματώνεται εκ των έξω –θέλοντας και μη, είτε το συνειδητοποιεί ή όχι-- στο μεγάλο ενοποιημένο κόμμα του ευρω-φιλελευθερισμού, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το έσχατο επιχείρημά της που αποκαλώ φετιχισμό του ευρώ: το αμετάβατο ευρώ, το ευρώ για το ευρώ, όποιες κι να είναι οι συνέπειες.

ΤΕΛΙΚΑ στο ερώτημα “γιατί το ευρώ;” ο αδιάλλακτος ευρωπαϊστής και οι υποστηρικτές του ξέρουν μόνο την απάντηση “επειδή ...”--και μετά σιωπή ιχθύος-- ή όταν προσπαθούν να πουν κάτι άλλο ας είμαστε προσεκτιοί, διότι το μόνο που μπορεί κανείς να συνάγει από τα λόγια τους είναι μια ομολογία πίστης στην Μις Ευρώπη, όπου το βασικό επιχείρημα είναι η ιδέα της ειρήνης και της φιλίας μεταξύ των λαών . 

Και όπως συμβαίνει σε όλους τους υπνοβάτες, αν δεν θέλει κανείς να πέσουν, σίγουρα είναι επικίνδυνο να τους ξυπνήσει από τα παραισθητικά όνειρά τους για να δουν ότι, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι μια φοβερή αποτυχία. Ποτέ δεν είχαν υπάρξει τόσο πολλές πολιτικές εντάσεις κάθε μορφής και τόσο κοντά στο κρίσιμο σημείο: με την ακροδεξιά επί θύραις , έτοιμη να πάρει κυβερνήσεις, με τα ενδημικά χωριστικά κινήματα, με τον έναν λαό να στρέφεται εναντίον του άλλου και ούτω καθεξής.

Αν το ευρωπαϊκό σχέδιο απέτυχε μέχρι τώρα και, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια πάντα, ήταν κάτι εσφαλμένο καθ' όλη τη διάρκειά του, ποιο είναι το σφάλμα; Η απάντηση σ' αυτή την ερώτηση είναι η εξής: αυτό που είχε προσεγγιστεί ανεπαρκώς ή που δεν το είχαν μελετήσει καθόλου ήταν οι όροι για τη συγκρότηση μιας πολιτικής κοινότητας. Η Ευρωζώνη, λένε, πεθαίνει από την επιθυμία να γίνει μια πολιτική κοινότητα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ουδέποτε θέλησε να είναι μια πολιτική κοινότητα, τουλάχιστον με την έννοια μιας δημοκρατικής πολιτικής κοινότητας. Μπορεί να γίνει; Αυτό είναι το ερώτημα.

ΝΟΜΙΖΩ ότι η απάντηση είναι όχι και ύστερα από τόσα χαμένα χρόνια είναι καιρός πια να το παραδεχθούν. Η απάντηση είναι αρνητική επειδή, σε αντίθεση με το μύθο που διασπείρουν τα ΜΜΕ, ο φιλελευθερισμός και η δημοκρατία απέχουν πολύ από το να είναι συνώνυμα.

Ας πούμε, μάλλον, ότι λόγω της ίδια της φύσης του δόγματος του ισχυρότερου, ο φιλελευθερισμός ανέχεται πολύ καλά το να είναι μεταβλητής γεωμετρίας. Για παράδειγμα, ο ευρωπαϊκός νεοφιλελευθερισμός δεν θεωρεί πρόβλημα να είναι ένας βαθιά αντιδημοκρατικός πολιτικός “μη φιλελευθερισμός”. Όμως, μέχρι πρόσφατα, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν η γενική τάση σε όλα τα κράτη-μέλη. Και μετά ήλθε ο Σύριζα. Και το Podemos και ο πορτογαλικός συνασπισμός, τραύλισαν κάποιες εναλλακτικές λύσεις , φοβισμένα όσον αφορά το κρίσιμο ζήτημα του ευρώ, αλλά τελικά τα πράγματα φαίνονταν να αλλάζουν και οι ελπίδες να ξαναγεννιούνται.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ, εντούτοις, ότι τα πράγματα θα αλλάξουν ακόμη περισσότερο, αργά ή γρήγορα, και θα έλθει η στιγμή που θα σκοντάψουν πάνω σ' ένα ιδιαίτερο και μοναδικά ανθεκτικό εμπόδιο. Αναφέρομαι στη Γερμανία.

Είναι ακόμη δυνατόν να μιλάμε στη Γαλλία για τη Γερμανία; Θα έπρεπε να είναι, λαμβάνοντας υπόψη ότι τίποτε δεν εμποδίζει κατ' αρχήν να βαδίζει κανείς ανάμεσα στις παγίδες της άρνησης και στη γερμανοφοβία, αλλά το καταστροφικό είναι πως ο κίνδυνος πρόσκρουσης στη δεύτερη παγίδα συστηματικά οδηγεί στην πρώτη, και με τον δυνατό φόβο των κακών σκέψεων απλώς νομίζει κανείς ότι απαγορεύεται να σκεφθεί οτιδήποτε, και ιδίως το θέμα της γερμανικής νομισματικής ιδιοσυγκρασίας.

Η Αριστερά υποφέρει από ιδεολογικό πανικό τέτοιου μεγέθους που γι' αυτήν έχει καταστεί σχεδόν αδύνατον να σκεφθεί οτιδήποτε που να αφορά αυτές τις καταστάσεις. Έχει οπισθοχωρήσει τόσο πολύ θεωρητικά, που να υποβαθμίζει μια τέτοια ανάλυση ή να την εξισώνει με μια συνεχή και παρεκκλίνουσα λαϊκή ψυχολογία ή ακόμη πιο καθαρά να της βάζει την ταμπέλα της ουσιοκρατίας , η οποία σε κάθε περίπτωση αποτελεί το άσυλο της ηθελημένης άγνοιας και της άρνησης της ανάλυσης.

Δεν θα πρέπει να προβληματίζεται κανείς, για παράδειγμα, με την ιδιαίτερη σχέση που έχει η αμερικανική κοινωνία με τα όπλα ή η γαλλική με τη λαϊκότητα ή το κράτος από φόβο μήπως οδηγηθεί σε αμερικανόφοβη ή γαλλόφοβη ουσιοκρατία;

Μήπως οι κοινωνικές επιστήμες, ιδίως της ιστορίας, δεν έχουν, μεταξύ άλλων, το στόχο να υπογραμμίσουν το συλλογικό φαντασιακό και να αναλύσουν τις μακροχρόνιες συλλογικές πεποιθήσεις που οι αποκαλούμενες κοινωνικές επιστήμες και ιδίως εκείνες που έχουν να κάνουν με την οικονομία , βυθισμένες καθώς είναι στον μεθοδολογικό ατομικισμό, έχουν χάσει εντελώς από το οπτικό τους πεδίο;

Το δράμα της εποχής μας είναι πως πρέπει να καταφεύγει κανείς σε πολλά προοίμια, προκειμένου να έχει την ευκαιρία να ανοίξει μια σοβαρή αναλυτική συζήτηση για το γερμανικό ζήτημα, σοβαρή αναλυτική συζήτηση την οποία μπορούν να κρίνουν οι παρόντες Γερμανοί συναγωνιστές, μια συζήτηση που προφανώς δεν μπορώ να αναπτύξω εδώ πλήρως, αλλά θα συνοψίσω σε ελάχιστα σημεία τα οποία νομίζω πως είναι ουσιώδη:

1. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι όλα τα κράτη-μέλη , που άγονται και φέρονται επί χρόνια από το νεοφιλελεύθερο κύμα, επικύρωσαν με ενθουσιασμό τις ιδεολογικές αρχές της Ευρωζώνης και είναι συνυπεύθυνα γι' αυτές. Όλα, μηδενός εξαιρουμένου.


2. Αυτή η ομοφωνία δεν εμποδίζει να δει κανείς ότι ανάμεσα σε όλα τα κράτη η Γερμανία παίζει έναν ρόλο που είναι αποκλειστικά δικός της, επειδή τον έχει κληρονομήσει από την ιστορία της, μια ιδιαίτερη ιστορία. 


3. Μεταξύ εμμονής και εξορκισμού των τραυμάτων του παρελθόντος, και της συμβολικής επανεπινόησης μιας υποκατάστατης ταυτότητας, η γερμανική κοινωνία εδραίωσε μια σχέση με το νόμισμα που δεν έχει ισοδύναμό της στην Ευρώπη και μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελεί μια μετα-πολιτική σχέση στο βαθμό που διαφέρει ως προς τη φύση και τη χρονικότητα των συνηθισμένων πολιτικών ιδεολογιών. 


4. Ακολούθησε η υιοθέτηση του θεσμικού μοντέλου και ειδικότερα η οσιοποίηση των αρχών νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε κάποια απαραβίαστα κείμενα –τα κείμενα των συνθηκών-- που έγιναν επίσης απαραβίαστες αρχές και για τους εταίρους της με την είσοδο της Γερμανίας στην Ευρωζώνη. Από εκείνη τη στιγμή, σφραγίστηκε η αντιδημοκρατική φύση του ευρώ , γιατί είναι εκτός κάθε δημοκρατικής διαδικασίας οι βασικοί προσανατολισμοί της οικονομικής πολιτικής να εξαιρούνται από τη διαβούλευση οποιουδήποτε τακτικού κοινοβουλευτικού σώματος.


5. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι όπως σε κάθε πολιτικό σχηματισμό που διαρκεί , οι γερμανικές νομισματικές πεποιθήσεις είναι προϊόν της ιστορίας, θα περάσουν μαζί με την ιστορία.


6. Όπως συμβαίνει με όλες οι πεποιθήσεις, έτσι και γι' αυτές δεν υπάρχει ομόφωνη αποδοχή/έγκριση από τη γερμανική κοινωνία. Όμως το γεγονός ότι υπάρχουν τμήματά της που διαφωνούν , όπως οι συναγωνιστές που είναι εδώ, δεν εμποδίζει οι εν λόγω πεποιθήσεις να έχουν βαθιές ρίζες. Θέλω να υπογραμμίσω ένα βασικό γεγονός πρόχειρης ερμηνείας των νομισματικών πρακτικών: στη Γερμανία το 80% των πληρωμών γίνεται με μετρητά , ενώ στη Γαλλία το 56% και στις ΗΠΑ το 46%. Αναμφίβολα σημαντικό γεγονός.
   Και η χρήση πιστωτικών καρτών αντιμετωπίζει την κοινωνική αποδοκιμασία. Το αναφέρω αυτό έχοντας στο μυαλό μου εκείνους που πιστεύουν ότι το νομισματικό θέμα σχετίζεται μόνο με τις γερμανικές ελίτ ή το γερμανικό κεφάλαιο και η υπόλοιπη κοινωνία εξαιρείται. Αυτό δεν ισχύει και θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε πολλές άλλες ενδείξεις...


7. Έχοντας γνώση για το πού βρίσκεται το κέντρο βάρος της γερμανικής κοινωνίας όσον αφορά το νομισματικό ζήτημα, θα έπρεπε να τεθεί το ερώτημα ποιες οι πιθανότητες να μετακινηθεί, σε ποιο βαθμό και ιδίως πόσο γρήγορα. Εάν, όπως πιστεύω, είναι ένα θέμα που μπορεί να πάρει πολύ χρόνο, το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν λαοί στην Ευρώπη που δεν έχουν χρόνο και δεν μπορούν να περιμένουν.

Ας συνοψίσουμε όλα αυτά τα στοιχεία συνθετικά, λέγοντας:

Στην Ευρώπη έχουμε το γενικό πρόβλημα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αυτό το γενικό πρόβλημα έχει μια ιδιαίτερη περιπλοκή, την περιπλοκή του γερμανικού ορντολιμπεραλισμού [γερμανική παραλλαγή του φιλελευθερισμού που υπαγορεύει ότι το κράτος με την παρέμβασή του εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς και την παραγωγή αποτελεσμάτων κοντά στους στόχους που τίθενται].

Γιατί δίνω τόσο μεγάλη σημασία στη γερμανική νομισματική ιδιοσυγκρασία; Διότι είναι μια διπλή τροχοπέδη και αυτό για εμένα αποτελεί τον πυρήνα μιας λογικής προσέγγισης που θα μπορούσε να μας κάνει να κερδίσουμε χρόνο και να περάσουμε από τη διαδικασία του Σχεδίου Α, τερματίζοντάς το άμεσα.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ αυτής της πορείας και έχοντας περάσει τις άλλες δυσκολίες, η γερμανική περιπλοκή θα είναι, πολύ φοβούμαι, το έσχατο εμπόδιο που θα αντιμετώπιζαν οι προσπάθειες αναδημιουργίας ενός δημοκρατικού ευρώ. Διότι, εάν, για κάποιον εξαιρετικό λόγο, αυτό το σχέδιο προσλάμβανε κάποια συνεκτική μορφή, θα ήταν η Γερμανία –μπορούμε να είμαστε πεισμένοι γι' αυτό-- που θα το κινούσε, ενδεχομένως με κάποια άλλη συνοδεία. Και θυμηθείτε την υπόθεση που συστηματικά ξεχνιέται, εθελοτυφλία κατ' εξοχήν, το Grexit! Και το παράδοξο άλλο ευρώ, το εκδημοκρατισμένο, θα αποτύγχανε τη στιγμή που θα θριάμβευε , εξαιτίας του ίδιου του γεγονότος ότι θα έπρεπε να πετύχει.

Αυτός ο όρος καταδικάζει πιο οριστικά τη διαδικασία [του εκδημοκρατισμού του ευρώ] λόγω της απλής πιθανότητας να έχει κατά τη γέννησή του βαριά συγγενή αδυναμία. Και η έναρξη μιας δοκιμασίας ισχύος μέσα στην Ευρωζώνη ισοδυναμεί με κάτι πολύ περισσότερο από ένα συμπαθητικό Ευρωπαϊκό Προοδευτικό Κόμμα. Χρειάζεται επίσης ταυτόχρονη σύγκλιση επαρκούς αριθμού κυβερνήσεων πραγματικά αριστερών. Πόσος καιρός χρειάστηκε να περάσει για να συμβεί στην Ελλάδα η πρώτη πραγματική πολιτική αλλαγή σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και ποια θα ήταν η πιθανότητα αυτής της μαγικής ευθυγράμμισης πλανητών; Είναι μηδενική και όλοι εδώ το γνωρίζουμε.

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά διανοητικά σφάλματα του διεθνισμού, της φαντασίωσης περί διεθνισμού, είναι να περιμένουμε, με το όπλο παρά πόδα, την κατάλληλη στιγμή ενός πολιτικού συγχρονισμού σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο . Λοιπόν, σ' αυτή την περίπτωση, όπως οι στρατιώτες στην όπερα που τραγουδούν “προελαύνουμε, προελαύνουμε” σημαίνοντας το χρόνο, έτσι και οι αντίπαλοι του ευρώ, όπως εμείς, θα συνεχίσουν να έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους. Από όλα αυτά μπορεί να συναχθεί ένα συμπέρασμα, και μόνο ένα. Το συμπέρασμα του αληθινού διεθνισμού.

Ο αληθινός διεθνισμός δεν είναι το μόνιμα άγρυπνο μάτι στην έρημο των Τατάρων, αλλά ο συντονισμός της ευρωπαϊκής Αριστεράς προκειμένου να δουλέψει παντού για την έλευση της ρήξης και της εξόδου και στη συνέχεια να βοηθήσει την πρώτη χώρα που είναι σε θέση να την πραγματοποιήσει, χωρίς να πρέπει να περιμένει τις άλλες!

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ διεθνισμός είναι επίσης η εγκατάλειψη της διαστροφής να αποτιμώνται οι δεσμοί των ευρωπαϊκών λαών με τη νομισματική ενοποίηση, τη διακίνηση προϊόντων και κεφαλαίου. Αντίθετα, είναι ο ιστός όλων των άλλων δυνατών δεσμών: επιστημονικών, καλλιτεχνικών, πολιτισμικών, φοιτητικών , τεχνολογικών, βιομηχανικών κ.λπ.

Ο αληθινός διεθνισμός τελικά δεν έχει καμιά σχέση με τον εκφοβισμό , τον εκφοβισμό των ακραίων δεξιών εθνικιστών, ή ακριβέστερα με τον εκφοβισμό που το φιλελεύθερο ευρωμπλόκ ασκεί μέσω αυτού του εφεδρικού επιχειρήματος. Αναμφίβολα η ακροδεξιά είναι αποτρόπαια, αλλά είναι και θεόσταλτη, επειδή δίνει τη δυνατότητα να απειλούνται με τους “ξενόφοβους εθνικιστές” όλοι όσοι θέλουν να βγουν από το σιδερένιο κλουβί. Είναι πολύ απλό: αν στη Γαλλία δεν υπήρχε το Εθνικό Μέτωπο, θα το είχαν εφεύρει.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ απ' όλα είναι μια Αριστερά που να μπορεί να επηρεάζεται αρκετά ώστε να τρομοκρατείται και, ορισμένες φορές, να συμβάλει σ' αυτό το εκφοβιστικό επιχείρημα, τόσο διαβόητο όσο και απατηλά ελκυστικό. Για λόγους που έχουν να κάνουν με τους γηραιότερους ψηφοφόρους, με την ασπόνδυλη οικονομική ιδεολογία του και τη συνέργεια με το κεφάλαιο που έχει εδραιωθεί, το Εθνικό Μέτωπο αν ανέλθει στην εξουσία δεν θα πάρει την απόφαση να φύγει από το ευρώ. Και εδώ είναι που τα θεωρητικά λάθη γίνονται πολιτικές καταστροφές.

Έτσι, μια πτοημένη Αριστερά θα έχει αφήσει αμαχητί μια εναλλακτική λύση που αυτός που θα την άρπαζε [το Εθνικό Μέτωπο π.χ.] δεν θα είχε τη βούληση να την εκμεταλλευτεί. Θαυμάσιο αποτέλεσμα. Και για ποια εναλλακτική μιλούμε; Τη μόνη που αντιπροσωπεύει μια ριζική διαφορά, μία από εκείνες τις διαφορές που δεν βλέπει το κοινωνικό σώμα από τα κυβερνητικά κόμματα, που τώρα γίνονται η συνεχής τροχοπέδη του γενικού δικαίου. Αυτός είναι ο λόγος που ο λαός, πεθαμένος από πολιτική πείνα, ρουφάει λαίμαργα την πιο μικρή διαφορά που πέφτει στην αντίληψή του , ακόμη και τη χειρότερη, την πιο απατηλή που κραδαίνουν οι ρυπαροί δημαγωγοί , επειδή είναι τουλάχιστον μια διαφορά και επειδή δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορείς να ανασάνεις ξανά.

Αν δεν φοβόταν ακόμη και τη σκιά της , η Αριστερά θα πρότεινε μια πολιτικά άξια λόγου διαφορά: τη διαφορά που συνιστά η έξοδος από το ευρώ, τη διαφορά της αποκατάστασης της δημοκρατικής κυριαρχίας , τη διαφορά του να αρθούν τελικά όλα τα εμπόδια που φράζουν το δρόμο μιας προοδευτικής πολιτικής, τη διαφορά του πραγματικού διεθνισμού.

ΑΝ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ από όλες τις φαντασιακές απαγορεύσεις και όλες τις ασυνέπειες που μέχρι τώρα βαραίνουν τρομερά στο θέμα του ευρώ, το PlanBδεν έχει άλλο νόημα παρεκτός να αποτελέσει τον φορέα αυτής της ιστορικής διαφοράς. Και στο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε , ας το θέσουμε εμφατικά: είναι η μόνη δυνατή αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Όμως είναι ακόμη απαραίτητο να διατυπωθούν λίγο πιο σαφείς ιδέες και να υπάρξει λιγότερη δειλία από αυτήν που επέδειξε ο Τσίπρας καταδικάζοντας σε τόσο πολλές θυσίες, τόσο πολλές ήττες και δυστυχώς , μετά απ' όλα αυτά, σε τόσο πολλούς εξευτελισμούς.

ΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πιο σαφείς ιδέες σημαίνει να γνωρίζει κανείς τι θέτει σε κίνηση και γιατί αγωνίζεται. Εάν δεν θέλει να είναι ένα μπιχλιμπίδι ή κάτι αμελητέο, το PlanB θα πρέπει να στοχεύσει τουλάχιστον στον έσχατο σκοπό, που στην πραγματικότητα είναι το μόνο αποδεκτό ελάχιστο: τον σκοπό της πλήρους δημοκρατίας.

Πλήρης δημοκρατία είναι η ολοκληρωτική αποασυλοποίηση όλων των ρητρών που σχετίζονται με την οικονομική πολιτική και ο επαναπατρισμός τους στον τομέα της κανονικής πολιτικής διαβούλευσης. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το εντελώς αδύνατο, στο βαθμό που ένα δημοκρατικό ευρώ είναι μια πραγματικότητα που έχει τόσο μικρή σχέση με την πραγματικότητα όσο ο τετραγωνισμός του κύκλου.

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ η οποία μπορεί να πείσει περί αυτού θα ήταν απλά το να ρωτήσει κανείς τους Γερμανούς ψηφοφόρους εάν θα δέχονταν να τεθούν στην κανονική διαβούλευση του Ευρωκοινοβουλίου το καθεστώς της κεντρικής τράπεζας, η φύση των αρμοδιοτήτων της, η πιθανότητα χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, το επίπεδο του χρέους, η πιθανότητα ακύρωσής του. Όταν, μάλιστα, οι γερμανικές θέσεις σ' αυτά τα θέματα παραμένουν μειοψηφικές.

Λοιπόν, με μια πρώτη προσέγγιση, η δημοκρατία είναι αυτό. Δεν νομίζω ότι η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα πάρει πολύ χρόνο... και βέβαια δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι οι φίλοι του δημοκρατικού ευρώ ή ενός κοινοβουλίου της Ευρωζώνης. Έτσι, το λέω παρεμπιπτόντως, γιατί πρόκειται για μία από τις παράδοξες και χαρακτηριστικές παρεκτροπές της δύναμης του εκφοβισμού που ασκείται όσον αφορά το ευρώ: μπορείτε να δείτε εκπροσώπους της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ακίνδυνους σοσιαλδημοκράτες να κάνουν κοινό σκοπό τις ίδιες ψευδαισθήσεις και να αντιμετωπίζουν με τον ίδιο φόβο το ερώτημα τι πρέπει να αμφισβητηθεί.

Το "PlanB για την Ευρώπη", σαν μηδαμινή προσπάθεια, σαν φανταχτερή πρωτοβουλία, θα οπισθοχωρούσε μπροστά στη μόνη σημαντική του δέσμευση –την πλήρη δημοκρατία-- θα εξαπέλυε πόλεμο χαρτιών για να ανακτήσει κάποιες ακυρώσεις χρεών ή την αρμοδιότητα για κάποιο πρόσθετο έλλειμμα στους προϋπολογισμούς, αφήνοντας άθικτη την υπόλοιπη αντιδημοκρατική δομή.

Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανόν, αν θέλετε, όπως έκανε ο Τσίπρας και άλλοι μετά απ' αυτόν, να αναβληθεί όσο το δυνατόν η στιγμή που οι αντιφάσεις θα παρουσιαστούν εντελώς γυμνές: να απορρίπτεται η λιτότητα και να υιοθετείται η παραμονή στο ευρώ, και το ευρώ και τη δημοκρατία. Αυτές οι υποσχέσεις είναι ανεκπλήρωτες γιατί είναι αντίθετες και ακόμη χειρότερα, δεν μπορούν να υπάρξουν συμβιβασμοί ανάμεσα σ' αυτά τα δύο-- ευρώ και δημοκρατία. Εάν θέλει να αφήσει πίσω της την κενολογία, η Αριστερά θα πρέπει να θεραπευτεί από αυτό το κακό της εποχής που είναι η ασυνέπεια , δηλ. πρέπει να εξοικειωθούμε με τις συνέπειες αυτού που θέλουμε.

ΘΕΛΕΤΕ πραγματικά δημοκρατία; Τότε δεν πρέπει να θέλετε την παραμονή στο ευρώ. Δεν μπορείτε να σώσετε τίποτα κάνοντας υποχωρήσεις ως προς τις πιο θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής, τίποτε δεν έχει σωθεί ποτέ εις βάρος της δημοκρατίας.

Γενικά, πριν πάει κανείς στον πόλεμο, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά σαφής ως προς τους στόχους του. Εκτός από τους λάτρεις των αφεψημάτων, δεν έχει κανένα νόημα να κρατά κανείς τα κοτσάνια των κερασιών. Πρέπει λοιπόν η Αριστερά του “Plan B για την Ευρώπη” να αποφασίσει εάν θα πιει το τσάι της και θα πει “καληνύχτα” ή αν θέλει επιτέλους να ανακαλύψει τη γεύση της αληθινής πολιτικής. 

* Ο Φρεντερίκ Λορντόν είναι Γάλλος οικονομολόγος και φιλόσοφος, διευθυντής ερευνών του CNRSκαι ερευνητής του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας (CSE). Το παραπάνω κείμενο είναι η παρέμβασή του στις συναντήσεις του “ PlanBγια την Ευρώπη” στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκαν στις 23-24 Ιανουαρίου 2016. 

Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου/σχέδιο Β'