Εκλογές ΓΣΕΕ: Ενισχυμένες οι δυνάμεις της ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!


ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ χθες - Κυριακή 20/3 - το απόγευμα η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων στις εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στη ΓΣΕΕ, στο πλαίσιο του 36ου Συνεδρίου της Συνομοσπονδίας που έγινε στη Ρόδο. Θυμίζουμε, ότι οι έδρες στη διοίκηση της ΓΣΕΕ είναι 45.

Η ΠΑΣΚΕ είχε οριακή μείωση στο ποσοστό της και πήρε μία έδρα λιγότερη, παραμένοντας όμως στην πρώτη θέση παρά τη συμβιβαστικήμε κυβερνήσεις και εργοδότες πολιτική της στην ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Οι ταξικές αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις και κάθε μία ξεχωριστά και όλες μαζί αύξησαν τα ποσοστά τους, περίπου στο 40%, χωρίς όμως να αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης στη ΓΣΕΕ, που παραμένει υπέρ των δυνάμεων του συνδικαλιστικού συμβιβασμού.

Αυτό πλέον που προέχει είναι ο συντονισμός δράσης των δυνάμεων της συνδικαλιστικής Αριστεράς και ο συντονισμός των αγωνιστικών ταξικών πρωτοβάθμιων σωματείων, των Ομοσπονδιών και των εργατικών κέντρων, προκειμένου να συμβάλλουν στο αμέσως επόμενο διάστημα στον παλλαϊκό ξεσηκωμό εργαζομένων, συνταξιουχών, νέων, ανέργων επαγγελματιών, επιστημόνων και μιρομεσαίων αγροτών ενάντια στο νέο πακέτο μνημονιακών μέτρων με επίκεντρο το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Για να γίνουν καλύτερα κατανοητά τα αποτελέσματα, διευκρινίζουμε ότι:
  • Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ, που στο προηγούμενο συνέδριο συμμετείχαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, σ' αυτό «κατέβηκαν» με δυο διαφορετικά ψηφοδέλτια, της ΔΑΚΕ και τις «Νέας Δημοκρατικής Ανεξάρτητης Κίνησης Εργαζομένων».
  • Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ με επικεφαλής το Θάνο Βασιλόπουλο συνεργάστηκαν σε αυτές τις αρχαιρεσίες με ένα τμήμα του ΕΜΕΙΣ με πρωτοβουλία του επικεφαλής του, Νίκου Φωτόπουλου και παρά την μείωση των αντιπροσώπων του συνεδρίου ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους. Τα στελέχη του ΕΜΕΙΣ που δεν ακολούθησαν, συμμετείχαν με δικό τους ψηφοδέλτιο στις αρχαιρεσίες, διατηρώντας τον τίτλο ΕΜΕΙΣ.
Συνολικά, ψήφισαν 370 αντιπρόσωποι και βρέθηκαν 368 έγκυρα ψηφοδέλτια (από 423 έγκυρα στις προηγούμενες εκλογές).

Έλαβαν:
  1. ΠΑΣΚΕ, 119 ψήφους και 15 έδρες (146 και 16). Ποσοστό 32,33% από 34,52%. 
  2. ΔΑΣ, που στηρίχτηκε από το ΠΑΜΕ, 83 ψήφους και 10 έδρες, από 94 ψήφους και 10 έδρες. Ποσοστό 22,55% από 22,22%.
  3. ΔΑΚΕ, 67 ψήφους και 8 έδρες (103 και 11). Ποσοστό 18,2% από 24,35%.
  4. ΜΕΤΑ μαζί με το τμήμα του ΕΜΕΙΣ, 53 ψήφους και 7 έδρες (από 44 ψήφους και 5 έδρες). Ποσοστό 14,4% από 10,4%.
  5. Νέα Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων (Νέα ΔΑΚΕ), 31 ψήφους και 4 έδρες. Ποσοστό 8,42%.
  6. ΕΜΕΙΣ, 9 ψήφους και 1 έδρα (32 και 3). Ποσοστό 2,44% από 7,57%.
  7. «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα», 6 ψήφους και καμιά έδρα (2 και καμιά). Ποσοστό 1,63% από 0,47%.
 ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

25η Μαρτίου 1821-25η Μαρτίου 2016, βίοι παράλληλοι

Σήμερα, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 και εκατό χρόνια μετά το ’22, οι συσχετισμοί έχουν ανατραπεί δραματικά. Η Τουρκία είναι πλέον μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με πληθυσμό εφτά φορές μεγαλύτερο από της Ελλάδας ....


Απέναντί της, η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο κλοτσοσκούφι των Ευρωπαίων, έχει αποβιομηχανοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά, έχει ως πρόεδρο τον Προκόπη Παυλόπουλο και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα που… έχει καταστραφεί από υπερβολικές δόσεις εθνομηδενισμού….

Στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν την Επανάσταση του ’21, ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος σε δύο υπομνήματα, ο πρώτος προς τον τσάρο το 1811 και ο δεύτερος προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1820, υπολόγιζαν τον αριθμό των Ελλήνων σε 7 έως 9 εκατομ., ανάλογο με εκείνον των Τούρκων και με τα 9 εκατ. της κοσμοκράτειρας Αγγλίας την ίδια εποχή.

Οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι δεν ξεπερνούσαν, μαζί, τα 3 εκατ. Κατανοούμε έτσι γιατί, από τον Ρήγα ως την Φιλική Εταιρεία, το όραμα των Ελλήνων για το μελλοντικό τους κράτος, είχε βυζαντινές διαστάσεις – εξ ου και η επανάσταση στη Μολδοβλαχία, παράλληλα με την Πελοπόννησο και τα σχέδια για μια επαναστατική εξέγερση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αυτός ο ελληνισμός, που έσφυζε από ζωτικότητα και πρωτοστατούσε στην οικονομική και πνευματική ζωή της ανατολικής Μεσογείου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης –από την Οδησσό και τον Πόντο έως τη Βιέννη–, υπήρξε και ο πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης επανάστασης των αρχών του 19ου αιώνα που συντάραξε την Ευρώπη και τον κόσμο.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε κρίση τουλάχιστον έναν αιώνα πριν, από τις απαρχές του 18ου αιώνα, και παρ’ ότι σκωληκόβρωτη συντηρούνταν ακριβώς γιατί Εγγλέζοι, Γάλλοι και Αυστριακοί, επιθυμούσαν την επιβίωσή της. Τόσο απέναντι στον ρωσικό κίνδυνο, όσο και απέναντι στην πιθανότητα ανασυγκρότησης ενός ελληνικού κράτους, στα όρια του ύστερου Βυζαντίου, που θα αποτελούσε ισχυρό ανταγωνιστή τους στην ανατολική Μεσόγειο.

Έτσι η επανάσταση δεν αντιμετώπιζε μόνον την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και τις δυτικές δυνάμεις, που μέχρι το 1824 συντάσσονταν ανοιχτά με τους Οθωμανούς μαζί με την Αυστρία του Μέττερνιχ· τέλος είχαν να αντιμετωπίσουν την εσωτερική διχόνοια και τις διαμάχες ενός λαού διάσπαρτου σε μια τεράστια περιοχή. Οι Έλληνες μόνοι τους (διότι και η Ρωσία, πιστή στην Ιερά Συμμαχία, είχε εγκαταλείψει τους Έλληνες στην τύχη τους και στα χέρια των Εγγλέζων) έπρεπε να αντιμετωπίσουν αυτούς τους τρεις δαίμονες που έχουν σφραγίσει τη νεότερη ιστορία μας. («Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τοπ’ Άγγλου, πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι», γράφει με απαράμιλλη ενάργεια και πυκνότητα ο Σολωμός).

Παρ’ ότι επί εκατό ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1922, οι Έλληνες δοκιμάζουν με αναρίθμητες προσπάθειες να απελευθερώσουν το μεγαλύτερο μέρος των κατοικούμενων από Έλληνες περιοχών, θα αφήσουν αυτό το έργο ημιτελές, με αποφασιστική συμβολή των εμφυλίων πολέμων που κατέτρωγαν το εσωτερικό μέτωπο. Ταυτόχρονα θα επιτρέψουν στους Οθωμανούς να ανασυγκροτηθούν μετά το 1922, να εκδιώξουν και να σφαγιάσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς (Αρμένιους, Πόντιους, ανατολικοθρακιώτες, Μικρασιάτες) και να αρχίσουν, από το ’22 και μετά, μια πορεία ανασυγκρότησης ενός ισχυρού κράτους στη Μ. Ασία και την Κωνσταντινούπολη.

Έκτοτε, η πορεία των δύο νέων εθνικών κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, ακολουθεί αποκλίνουσες κατευθύνσεις. Σε μας διχόνοια, διαμάχες, Κατοχή και εμφύλιοι θα αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο το ήδη συρρικνωμένο γεωγραφικά και πληθυσμιακά εθνικό σώμα (εκατομμύρια εξάλλου χάθηκαν από τις αρχές μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα σε αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα). Η Τουρκία, παρ’ ότι ξεκινούσε από πολύ χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και συνοχής, ακολουθεί με αυταρχικό και ολοκληρωτικό τρόπο μια πορεία εθνικής οικοδόμησης.

ΣΗΜΕΡΑ, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 και εκατό χρόνια μετά το ’22, οι συσχετισμοί έχουν ανατραπεί δραματικά. Η Τουρκία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, κυρίως εξαιτίας του κουρδικού, είναι πλέον μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με πληθυσμό εφτά φορές μεγαλύτερο από της Ελλάδας –το 1922 ήταν μόλις διπλάσιος–, με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία (παρήγαγε,1.4 εκατομ. αυτοκίνητα το 2015), έχει μια διαρκώς ενισχυόμενη πολεμική βιομηχανία και είναι μέλος του κλαμπ των είκοσι ισχυρότερων χωρών του κόσμου. Έχει πρόεδρο τον Ερντογάν που επιχειρεί να τεθεί επικεφαλής ενάμιση δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων και πρωθυπουργό τον εμπνευστή του νεοθωμανικού δόγματος Νταβούτογλου. Απέναντί της, η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο κλοτσοσκούφι των Ευρωπαίων, έχει αποβιομηχανοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά, έχει ως πρόεδρο τον Προκόπη Παυλόπουλο και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Έναν πρωθυπουργό που δεν διαθέτει ούτε ίχνος εθνικής στρατηγικής, μια και το μυαλό του, όπως εκείνο των συριζαίων γενικότερα, έχει καταστραφεί από υπερβολικές δόσεις εθνομηδενισμού.

Αυτές οι δύο χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες στο Αιγαίο σήμερα. Έσχατο, η Τουρκία, με σύστημα, μεταβάλλει την καταστροφή που προκάλεσε στη Συρία, με την ενίσχυση των τζιχαντιστών σε όπλο για την οριστική καθυπόταξη της Ελλάδας, μέσω των προσφύγων και των μεταναστών.

Η Τουρκία πιστεύει πως βρίσκεται πολύ κοντά στον στόχο της μεταβολής της Ελλάδας και της Κύπρου σε νεοθωμανικό προτεκτοράτο. Εξάλλου, παρά τα casus beli και την παρουσία πενήντα χιλιάδων στρατού στην Κύπρο, η ελληνική κυβέρνηση πειθήνια πραγματοποιεί ήδη κοινές συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων με εκείνους που την απειλούν (ενώ βέβαια δεν κάνει τίποτα ανάλογο με την Κύπρο).

ΦΘΑΣΑΜΕ λοιπόν στο τέλος του παιχνιδιού; Και μετά από διακόσια χρόνια είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε μια νέα υποταγή στους Οθωμανούς; Τα σημάδια μιας τέτοιας εξέλιξης την αναδεικνύουν σε μια πιθανή εκδοχή. Και είναι πολλά. Οι δήμαρχοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και ο πολύς Γιάννης Μπουτάρης, θεωρούν ως σωτηρία της οικονομίας την προνομιακή διασύνδεση με την Τουρκία. Οι ιεράρχες της Κρήτης έχουν αποκτήσει την τουρκική υπηκοότητα, ενώ ορισμένοι αστέρες-ιεράρχες της Θράκης υποστηρίζουν ήδη την ανάγκη η Β. Ελλάδα να ενταχθεί σε κοινό κράτος με την Κωνσταντινούπολη και τη Δυτική Μικρά Ασία! Δεν έχει διαλύσει επί ματαίω την ενότητα της ελλαδικής Εκκλησίας ο τουρκολάτρης πατριάρχης.

Και, δυστυχώς, τα πλήγματα δεν έρχονται μόνο από τα πάνω, από τις ελίτ. Δεν έρχονται μόνο από τον Σόρος, τον Λιάκο και τη Σία Αναγνωστοπούλου. Εκφράζουν, εν πολλοίς, το ήθος και την ιδεολογία ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού – κατεξοχήν των μεσοστρωμάτων των πόλεων, δυστυχώς, ίσως και του μεγαλύτερου μέρους της νεολαίας. Σε έναν λαό που δεν ενοχλείται από τα τουρκικά σήριαλ, όπου ο συμφεροντολογικός ατομικισμός έχει διαλύσει κάθε συλλογικό αίσθημα ταυτότητας, είναι απολύτως φυσιολογικό να κυριαρχούν ο ΓΑΠ και ο Τσίπρας.

Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα: Ότι ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, «κουράστηκε». Πολιορκημένος από ανατολή και δύση, βαθιά αλλοτριωμένος πολιτιστικά από κανάλια, πανεπιστημιακούς και υπουργεία, πίστεψε και πιστεύει εν πολλοίς ακόμα πως, με τη λογική του κατευνασμού και του στρουθοκαμηλισμού, μπορεί να επιβιώσει χωρίς μεγάλες προσπάθειες και κυρίως χωρίς συλλογικούς αγώνες. Γι’ αυτό και άφησε τις Ρεπούση να κυριαρχούν στην παιδεία, γι’ αυτό και υπερψήφισε τέσσερις φορές τον αγράμματο νεαρό (ελπίζοντας πως θα αποφύγει τις δόσεις στην εφορία) και παριστάνει και τον τσάμπα ανθρωπιστή μαζί με τον Οικονομέα.

Το μόνο πρόβλημα όμως είναι πως, σε αυτόν τον τόπο, η ειρηνική παραίτηση του ραγιά είναι αδύνατη. Γιατί, σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή, όποιος δεν αντιστέκεται, υποτάσσεται, πεθαίνει. Σε αυτή την περιοχή έχουν διεξαχθεί όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι των τελευταίων εβδομήντα χρόνων. Εδώ, από την αρχαιότητα, οι εισβολές και οι επιδρομές υπήρξαν αναρίθμητες. Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στη Συρία, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη. Αρκεί να δει κανείς τι συνέβη στη Β. Ήπειρο, τι συνέβη στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, τι συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο.

Έτσι λοιπόν, και να θέλουν οι Έλληνες να γίνουν εθελόδουλοι –εκτός ίσως από τους πολιτικούς και όσους κερδίζουν από αυτό–, είναι υποχρεωμένοι να αφυπνιστούν. Εκτός εάν μεταναστεύσουν όλοι από τη χώρα. Εμείς– όσοι θα μείνουμε και είμαστε πολλοί–, παρ’ ότι η ιστορία «γύρισε στραβά» θα υποχρεωθούμε να αντιδράσουμε. Και όχι μόνο με τη μορφή εξανθημάτων στο εθνικό σώμα, όπως συνέβη με τη Χρυσή Αυγή, αλλά και ως ρεαλιστική πρόταση αντίστασης και ανάταξης της χώρας. Εκατόν ενενήντα πέντε χρόνια μετά το 1821:

Τὸ ζήτημα πιὰ ἔχει τεθεῖ:
Ἢ θὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ γονατίζουμε
ὅπως αὐτὸς ὁ δραπέτης
ἢ θὰ σηκώσουμε ἄλλον πύργο ἀτίθασο
ἀπέναντί τους.
Μιχάλης Κατσαρός. (Ὁ Δοῦλος)

ΤΕΛΟΣ στις επιβαρύνσεις σε πληρωμές με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα

Οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν ότι, με τη νέα νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΟΙΚ η οποία ισχύει από 7/3/2016, καθίσταται σαφές ότι οι χρεώσεις αυτές απαγορεύονται, όπως άλλωστε, επιτάσσει η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία....


ΚΑΜΙΑ επιβάρυνση στους καταναλωτές λόγω της χρήσης μέσων πληρωμής, όπως είναι η πιστωτική ή η χρεωστική κάρτα.

Αυτό προβλέπεται με το άρθρο 56 του ν. 4370/2016 που τροποποιεί τον ν. 2251/1994 για την προστασία του καταναλωτή.

Οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, με τη νέα νομοθετική ρύθμιση, που ανακοίνωσε πρόσφατα το υπουργείο Οικονομίας και η οποία ισχύει από 7 Μαρτίου 2016, καθίσταται σαφές ότι οι χρεώσεις αυτές απαγορεύονται, όπως άλλωστε, επιτάσσει η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία. "Για τυχόν παραβάσεις μπορούν να απευθύνονται στον Συνήγορο του Καταναλωτή υποβάλλοντας σχετική αναφορά", αναφέρει ανακοίνωση της ανεξάρτητης αρχής.

- ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ότι η απόλυτη απαγόρευση επιβολής τέτοιων επιβαρύνσεων είχε θεσμοθετηθεί ήδη με τον ν. 3862/2010 (άρθρο 49 παρ. 3 εδ. β΄). Ωστόσο, μετά τη θέση σε ισχύ της Υ.Α Ζ1-891/2013 (ΦΕΚ Β΄ 2144), από τις 13.6.2014, η οποία απαγόρευε τη χρέωση των καταναλωτών για τη χρήση ενός συγκεκριμένου μέσου πληρωμής μόνο «για δαπάνη υπερβαίνουσα το κόστος χρήσης αυτού του μέσου», εμφανίστηκαν από ορισμένους προμηθευτές πρακτικές επιβολής χρεώσεων σε καταναλωτές λόγω πληρωμής μέσω κάρτας.

Η Ανεξάρτητη Αρχή «Συνήγορος του Καταναλωτή», κατόπιν υποβολής σχετικών αναφορών, είχε επισημάνει το ζήτημα, προβαίνοντας, από το 2014, σε συστάσεις προς προμηθευτές, οι οποίοι είχαν επιβαρύνει με πρόσθετες χρεώσεις καταναλωτές λόγω πληρωμής με κάρτα.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ; Ποια συμφωνία; “Δουλεύουν” εντατικά οι Τούρκοι, αυξημένες οι προσφυγικές ροές!

Πρόσφυγες και μετανάστες προερχόμενοι από τον νησί της Λέσβου φτάνουν στο λιμάνι της Ελευσίνας με το πλοίο Ελευθέριος Βενιζέλος, Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016. Στο λιμάνι της Ελευσίνας κατέπλευσε το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο "Ελευθέριος Βενιζέλος" με 1433 μετανάστες και πρόσφυγες. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι μετανάστες και πρόσφυγες θα οδηγηθούν με πούλμαν σε κέντρο προσωρινή φιλοξενίας στον Σκαραμαγκά...

Άφιξη 1433 μεταναστών στο λιμάνι της Ελευσίνας, σήμερα 21/3/2016! 
ΤΟ «φράγμα» των 50.000 προσφύγων έσπασε για πρώτη φορά σήμερα στην ελληνική επικράτεια με τις νέες αφίξεις να εμφανίζονται αυξημένες, μία ημέρα μετά την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας για το προσφυγικό. 

Οι πρόσφυγες σε όλη τη χώρα ανέρχονταν σήμερα σε 50.411, από τους οποίους οι νέες αφίξεις το τελευταίο 24ωρο είναι 1.662. Η αύξηση του αριθμού των αφίξεων προκαλεί ανησυχία, όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπρόσωπος τύπου του Συντονιστικού Οργάνου Διαχείρισης της Προσφυγικής Κρίσης, Γιώργος Κυρίτσης, καθώς για να λειτουργήσει η συμφωνία, είναι απαραίτητη η μείωση των ροών από την πλευρά της Τουρκίας. 

Για το επιχειρησιακό πλάνο εφαρμογής της συμφωνίας πραγματοποιήθηκε ήδη τηλεδιάσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων με τη συμμετοχή του συντονιστή από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εφαρμογή της συμφωνίας, Μάρτιν Βερβέι, και του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Γιάννη Ταφύλλη. 

Η ελληνική κυβέρνηση προχωράει ήδη στη μεταφορά των προσφύγων από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα και αναζητάει και νέους χώρους για τη φιλοξενία τους. Ένας από τους χώρους που εξετάζονται, είναι έκταση δίπλα στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Μέχρι στιγμής έχει γίνει η μεταφορά περίπου των μισών προσφύγων από τα νησιά και οι πρόσφυγες που παραμένουν σε Λέσβο, Σάμο, Χίο, Κω και Ρόδο ανέρχονται σε 5.538. Για τη μεταφορά τους χρησιμοποιείται όχι μόνο το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και τα λιμάνια της Ελευσίνας και της Καβάλας

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συντονιστικού Οργάνου, σήμερα στην Αττική βρίσκονται 13.711 πρόσφυγες, από τους οποίους οι 5.132 διαμένουν στο λιμάνι του Πειραιά και οι υπόλοιποι σε δομές Φιλοξενίας (Σχιστό, Ελαιώνας, Ελληνικό, Άγιος Ανδρέας, Μαλακάσα, Λαύριο). 

Στην Κεντρική Ελλάδα αριθμούνται 2.569 πρόσφυγες, με τους περισσότερους να φιλοξενούνται στο στρατόπεδο της Ριτσώνας στην Εύβοια (826) και στο στρατόπεδο στο Κουτσόχερο Λάρισας (766). 

Αυξημένος επίσης εμφανίζεται ο αριθμός των προσφύγων που βρίσκονται στην Ειδομένη με όσους βρίσκονται εντός του camp να υπολογίζονται σε 13.250. Επίσης, στο βενζινάδικο του Πολυκάστρου παραμένουν 1.250 άτομα. 

Στη Βόρεια Ελλάδα φιλοξενούνται συνολικά 28.593 άτομα. Για πρώτη φορά 1.045 πρόσφυγες διαμένουν από χτες στο παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο στην Κατσικά Ιωαννίνων.


Γιώργος Κυρίτσης: Δεν «τρέχει» ομαλά η συμφωνία με την Τουρκία για το προσφυγικό...




«Οι ρυθμοί των αφίξεων από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα δεν επιτρέπουν να τρέξει ομαλά η συμφωνία» είπε στα Παραπολιτικά 90,1 και στο Νίκο Ευαγγελάτο ο εκπρόσωπος τύπου του συντονιστικού για το προσφυγικό, Γιώργος Κυρίτσης.

Ο κ. Κυρίτσης δήλωσε άγνοια για κομμάτια της συμφωνίας όπως για παράδειγμα για το αν 66 χιλιάδες πρόσφυγες από όσους βρίσκονται στην Ελλάδα πριν τη συμφωνία θα εγκατασταθούν σε χώρες της ΕΕ απευθείας από την Ελλάδα.

Σημείωσε πως η διαδικασία για την αίτηση ασύλου είναι εξατομικευμένη.

Η έκπληξη μπορεί να γίνει εφαλτήριο;

Δεν είναι εύκολο να διαφωνήσει κανείς με τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία είναι πια βυθισμένη ανέλπιδα σε κώμα παρακμιακό, επιθανάτιο. Tο κράτος δεν λειτουργεί παρά μόνο τόσο όσο για να συντηρείται ο πελατειακός χαρακτήρας του...



ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ του πολιτισμού ήταν πάντοτε ο πρωτογονισμός, η ζούγκλα. Zούγκλα και πρωτογονισμό ονόμαζαν πάντοτε οι άνθρωποι την κυριαρχία της αλογίας των ενστίκτων, την τυφλή αναγκαιότητα των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, εξουσιασμού, ηδονής. Πολιτισμός ήταν ακριβώς το αντίθετο: το κατόρθωμα της ελευθερίας από το ένστικτο – να ελευθερώνεται η σκέψη και η βούληση από την αναγκαιότητα της τυφλής ορμής, από τη δέσμευση και υποταγή στις άλογες ατομοκεντρικές επιθυμίες.

Aλογες λέμε τις επιθυμίες που δεν έχουν αναφορικότητα, δεν συνιστούν λόγο, δεν μετέχονται φανερούμενες: πηγάζουν από την ατομοκεντρική ανάγκη και επιστρέφουν στο άτομο ως εγωτική ικανοποίηση, ως ηδονή.

Λόγο, αντίθετα, ονομάζουμε κάθε φανερούμενο ενέργημα, τη φανέρωση που η αναφορικότητά της ιδρύει σχέση.

Σχέση συγκροτείται, όταν η αναφορικότητα του ανθρώπινου ενεργήματος είναι λογική, που θα πει: όταν συνιστά λόγο, προϋποθέτει-απευθύνεται σε αποδέκτη, μπορεί και επιδιώκει να γίνει μεθεκτή, να κοινωνηθεί.

Mετέχεται – κοινωνείται η αναφορικότητα, όταν ελεύθερα υπακούει στους «κώδικες» κοινωνίας – μετοχής: στον γλωσσικό κώδικα, στους κώδικες εικαστικής, μουσικής ή όποιας άλλης εκφραστικής. Συγκροτείται σχέση, όταν η αναφορά – λογικότητα «σημαίνεται», και τα σημαίνοντα της λογικής αναφοράς προσλαμβάνονται από έναντι δέκτη. Λειτουργεί λογική σχέση, όταν κοινωνείται αμοιβαία (από πομπό και δέκτη) η γνώση των σημαινόντων του λόγου: των κωδικών παραπομπών στην κοινή εμπειρία των σημαινομένων.

Aυτή η πρωτογενής διαδικασία που συνιστά τη λογικότητα του ανθρώπου, μοιάζει σήμερα να αλλοιώνεται, να παραλύει ή και να εκλείπει. O πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού, η τυφλή ορμή αυτοπροστασίας, ακυρώνει την ετοιμότητα σχέσης, δηλαδή την ίδια τη λογικότητα του ανθρώπου, την αυθυπερβατική ελευθερία που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το άλογο κτήνος. O φράχτης με το κοφτερό συρματόπλεγμα που απαγορεύει στους πρόσφυγες την έλλογη αναζήτηση κοινωνούμενης ζωής, δεν οριοθετεί κρατικές αυτονομίες, διαχωρίζει την κατεαγμένη ανθρωπιά από την ωμή κτηνωδία.

Σημαδεύει πια ανεξίτηλα την Iστορία της Eυρώπης η εικόνα αιμόφυρτων προσφύγων να κραδαίνουν με ξέφρενη απελπισία, πολλοί μαζί, βαρύ σιδερένιο αντιστύλι και να χτυπάνε, σαν κοινή πεισμωμένη γροθιά, απεγνωσμένα, το κουλουριασμένο ατσάλινο πλέγμα, κατάφορτο κοφτερές λεπίδες, μήπως και διανοίξουν πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή. Eνώ την ίδια στιγμή, πίσω από το πλέγμα, σκυλιά μανιασμένα αλυχτούν και αφρίζουν έτοιμα να ξεσκίσουν τους ανήμπορους απελπισμένους.

Eίχαν προηγηθεί στις τηλεοπτικές οθόνες, επί βδομάδες και μήνες, εικόνες που δικαιολογούσαν την αυτοκτονική παραφορά όσων αντιπάλευαν το λεπιδοφόρο συρματόπλεγμα: Kορμάκια πνιγμένων στη θάλασσα νηπίων, ξεβρασμένα σε αιγαιοπελαγίτικες ακτές – μόνο για να βάλουν στην τσέπη, κάποια ανθρωπόμορφα κτήνη, μια χούφτα δολάρια. Mανάδες αλλόφρονες, με τον πανικό και τη φρίκη στα μάτια, σαν πληγωμένα ζώα σε θανατερή παγίδα. Eικόνες κοπαδιασμένων ανθρώπων, πλήθος ατέλειωτο, να πεζοπορούν προς το τίποτα μέσα στην παγωνιά του χειμώνα ή στη βροχή, μόνο για να ξεφύγουν τον θάνατο. Πεινασμένοι, άπλυτοι, ανάλλαγοι, δίχως ιδιωτικό χώρο για τις φυσικές τους ανάγκες, με ύπνο μέσα στις λάσπες ή στη νεροποντή.

Mε δεδομένες στη διεθνή δημοσιότητα αυτές τις εικόνες, ο πρόεδρος του Eυρωπαϊκού Συμβουλίου (European Council), Πολωνός Donald Tusk, έδωσε συγχαρητήρια στις κυβερνήσεις των χωρών του «βαλκανικού διαδρόμου των προσφύγων», για το κατόρθωμα να κλείσουν τα σύνορά τους με λεπιδοφόρα συρματοπλέγματα και σκυλιά. Eστω κι αν την Iστορία τη γράφει συνήθως ο πρωτογονισμός της ισχύος, αυτό το όνομα, Donald Tusk, οφείλουμε να το κρατήσουμε στη μνήμη μας με αποτροπιασμό, τουλάχιστον όσοι ακόμα προσβλέπουμε στην Eυρώπη που θέλησαν να οικοδομήσουν ένας Helmut Schmidt και ένας Jacques Delors.

* * *

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ να διαφωνήσει κανείς με τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία είναι πια βυθισμένη ανέλπιδα σε κώμα παρακμιακό, επιθανάτιο. Tο κράτος δεν λειτουργεί παρά μόνο τόσο όσο για να συντηρείται ο πελατειακός χαρακτήρας του. Aναξιοκρατία, φαυλότητα, ραστώνη ακυρώνουν κάθε ενδεχόμενο εξυπηρέτησης του «δημοσίου συμφέροντος». Tο πολιτικό σύστημα καθηλωμένο ανίατα σε πρακτικές της πιο αηδιαστικής ευτέλειας – καθολικά και αυτονόητα κυρίαρχη η ψυχανώμαλη κομματική ιδιοτέλεια, η εξουσιολαγνεία. Tα μέσα πληροφόρησης και ψυχαγωγίας υποταγμένα απολύτως στον λαϊκισμό, στην εμπορευματική χυδαιότητα. O συνδικαλισμός, στυγνός βασανιστής του λαϊκού σώματος. Aπανωτές οι εκρήξεις αυτοκαταστροφικής υστερίας, με βανδαλισμούς ανεμπόδιστους, την αυθαιρεσία έμπρακτα νομιμοποιημένη. Aγλωσσία εφιαλτική και καταναλωτική μονομανία μετράνε τη συλλογική αποχαύνωση.

Kαι ξαφνικά, αυτή η ξοφλημένη κοινωνία, ιστορικά τελειωμένη μέσα στην ντροπή, αντικρίζει την τραγωδία των προσφύγων και ξυπνάει, ξεσηκώνεται. Στα νησιά της πρώτης άφιξης, και μετά στο λιμάνι του Πειραιά, στους πρώτους πρόχειρους καταυλισμούς, στην πλατεία Bικτωρίας, στους δρόμους προς τη Bόρεια Eλλάδα, στις απρόβλεπτες σταθμεύσεις των φυγάδων και τελικά στην Eιδομένη, απλοί πολίτες και ιδιωτικές συσπειρώσεις παίρνουν στα χέρια τους να διαχειριστούν την έκτακτη ανάγκη.

O συνταξιούχος, με τα έξι κατοστάρικα σύνταξη και τον αέρα του αυτονόητου χρέους, αγοράζει εκατόν πενήντα σουβλάκια και τα μοιράζει στην πλατεία Bικτωρίας. H χήρα, με δυο παιδιά, που σιτίζεται καθημερινά στο συσσίτιο της Eκκλησίας, αγοράζει (με το ανύπαρκτο υστέρημά της) και πηγαίνει στους πρόσφυγες ένα πάκο χαρτοπετσέτες, πέντε μπουκάλια νερό, ένα πακετάκι σερβιέτες – ποιος ευρωπαϊκός οργανισμός να αναμετρηθεί με τέτοια αρχοντιά, τέτοια μεγαλοσύνη. Kαι οι ανάλογες περιπτώσεις, χιλιάδες, αναρίθμητες.

Πέστε μου, ποια «προηγμένη», «πεφωτισμένη» ευρωπαϊκή κοινωνία έχει τέτοια αντανακλαστικά, τέτοιαν αυθορμησία πράξης μπροστά στο μαρτύριο της προσφυγιάς. Kαι δικαιολογήστε μου την ξιπασμένη εγχώρια επαρχιωτίλα, που μαίνεται και χτυπιέται ότι μόνο υποταγμένοι άνευ όρων στους «Eυρωπαίους» θα κατορθώσουμε την «ανάκαμψη», θα φτάσουμε στο υψηλό επίπεδο «πολιτισμού» του κ. Tusk.

Oι αλλοδαποί πρόσφυγες ίσως μας χάρισαν μέτρο αυτογνωσίας: η ξοφλημένη κοινωνία μας πιθανό να σώζει δυνατότητα έκπληξης.

Αλ. Τσίπρας: «Η εφαρμογή της συμφωνίας δεν θα είναι εύκολη, έχουμε μπροστά μας ανηφόρα..»

Θετική χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, υποδεχόμενος τον επίτροπο της ΕΕ, αρμόδιο για θέματα μετανάστευσης, Δημήτρη Αβραμόπουλο, στο Μέγαρο Μαξίμου.


«Έχουμε μπροστά μας να ανέβουμε ανηφόρα, διότι η εφαρμογή της συμφωνίας δεν θα είναι μία εύκολη υπόθεση. Αν δεν είχαμε, όμως, τη συμφωνία με την Τουρκία, θα ήμασταν αντιμέτωποι με ένα ντόμινο τετελεσμένων μονομερών ενεργειών και άρα είναι σημαντικό που έρχεται σε πρώτο πλάνο μία ευρωπαϊκή λύση» ανέφερε ο πρωθυπουργός, σημειώνοντας ότι για να πετύχει η προσπάθεια απαιτείται η άμεση εφαρμογή της και ο συντονισμός, γι' αυτό η κυβέρνηση προσχώρησε στη δημιουργία ειδικού κυβερνητικού οργάνου υπό την ευθύνη του.

ΩΣΤΟΣΟ, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι για την επιτυχή εφαρμογή της συμφωνίας απαιτείται η εκπλήρωση δύο προϋποθέσεων, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με τις ενέργειες της ελληνικής πλευράς

Πρώτη προϋπόθεση, όπως είπε, είναι η μείωση των ροών από την Τουρκία, διότι αν δεν γίνει αυτό δεν θα μπορέσουμε να εκκενώσουμε με επιτυχία τα ελληνικά νησιά για να ξεκινήσει η εφαρμογή της συμφωνίας. Δυστυχώς, όμως, χθες, όπως επεσήμανε ο κ. Τσίπρας, «1.500 άνθρωποι πέρασαν στη χώρας μας από τα τουρκικά παράλια», εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυσφορία του για τη μη μείωση των ροών. 

Δεύτερη προϋπόθεση, σημείωσε, είναι να έρθει γρήγορα η βοήθεια σε ανθρώπινο δυναμικό και η ελληνική κυβέρνηση θα κινηθεί τάχιστα προσαρμόζοντας τη νομοθεσία, όπου χρειαστεί, για την καλύτερη συνεργασία της ελληνικής επιτροπής ασύλου και της ευρωπαϊκής.

Ο Ευρωπαίος επίτροπος, από την πλευρά του, εκτίμησε ότι με την άμεση εφαρμογή της συμφωνίας τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο και διαπίστωσε ότι η Ελλάδα κινείται με γρήγορους ρυθμούς.

ΟΑΕΔ: Νέο πρόγραμμα επιχορήγησης απασχόλησης 15.000 ανέργων άνω των 50 ετών

Το ύψος της επιχορήγησης ανέρχεται στο 50% του μηνιαίου μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους του ωφελούμενου, με ανώτατο όριο τα 500 ευρώ...


ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ προγράμματος επιχορήγησης επιχειρήσεων για την απασχόληση 15.000 ανέργων ηλικίας άνω των 50 ετών, οι οποίοι βρίσκονται σε ιδιαίτερα μειονεκτική θέση, ανακοίνωσε ο ΟΑΕΔ. Η υποβολή των αιτήσεων για ένταξη στο πρόγραμμα θα ξεκινήσει την Πέμπτη 24 Μαρτίου, στις 10:00.
Επιχορήγηση από το πρόγραμμα δικαιούνται ιδιωτικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμοί, ΚΟΙΝΣΕΠ και γενικά εργοδότες που ασκούν τακτική οικονομική δραστηριότητα για την πρόσληψη εγγεγραμμένων ανέργων του ΟΑΕΔ, για διάστημα άνω του ενός έτους, καθώς και επιχειρήσεις, οι οποίες κατά το 12μηνο πριν το, μήνα υποβολής της αίτησής τους δεν έχουν κάνει μείωση προσωπικού, ενώ οι προσλήψεις μέσω του προγράμματος πρέπει να αντιπροσωπεύουν καθαρή αύξηση του αριθμού των εργαζομένων τους.

Το κόστος του προγράμματος ανέρχεται στα 60 εκατ. ευρώ και η χρηματοδότησή του προέρχεται από τον Ενιαίο Λογαριασμό για την Εφαρμογή Κοινωνικών Πολιτικών (ΕΛΕΚΠ).

Το ύψος της επιχορήγησης ανέρχεται στο 50% του μηνιαίου μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους του ωφελούμενου, με ανώτατο όριο τα 500 ευρώ.

Στο μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος (και στην επιχορήγηση) συμπεριλαμβάνονται οι ακαθάριστες πραγματικές μηνιαίες αποδοχές και οι εισφορές που βαρύνουν τον εργοδότη, καθώς και οι αποζημιώσεις του δώρου Χριστουγέννων, δώρου Πάσχα και επιδόματος αδείας. Αυτές οι αποζημιώσεις καταβάλλονται κατά τον μήνα στον οποίο αντιστοιχούν, μέχρι συμπληρώσεως του ανώτατου ποσού της επιχορήγησης.

Η συνολική διάρκεια της επιχορήγησης είναι εννέα μήνες, ενώ μπορεί να επεκταθεί για επιπλέον εννέα μήνες, εφόσον ο εργοδότης υποβάλει σχετική αίτηση εντός 30 ημερολογιακών ημερών από τη λήξη της αρχικής επιχορήγησης.

Οι εργοδότες δεσμεύονται να διατηρήσουν τις επιχορηγούμενες θέσεις εργασίας καθώς και το προϋπάρχον προσωπικό τους, για το οποίο έχουν δεσμευθεί (μέσω της εγκριτικής απόφασης υπαγωγής), τουλάχιστον για τρεις μήνες μετά τη λήξη της επιχορήγησης.

Οι εργοδότες που ενδιαφέρονται να ενταχθούν στο πρόγραμμα μπορούν να το κάνουν ηλεκτρονικά, ενώ οι όροι και οι προϋποθέσεις συμμετοχής αναγράφονται στη σχετική δημόσια πρόσκληση που είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Α. Αλαβάνος:«Η ελληνική κυβέρνηση κάτω από τη φούστα της Μέρκελ»

Σχέδιο Β Α. Αλαβάνος: «Τάβλι παίζουν οι ηγέτες της ΕΕ με πιόνια δυστυχισμένους ανθρώπους, την Ελλάδα και την Τουρκία» «Η ελληνική κυβέρνηση κάτω από τη φούστα της Μέρκελ»




«Τάβλι παίζουν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιόνια δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους πρόσφυγες από τη Συρία κι αλλού, με την Ελλάδα και την Τουρκία με την απόφαση της Παρασκευής για το προσφυγικό, αντί να προωθήσουν μια απλή, λειτουργική, υλοποιήσιμη λύση, σύμφωνη με τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες και τις καλές παραδόσεις της Ευρώπης μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Τσίπρα, έχοντας ήδη χάσει ένα ολόκληρο χρόνο με την αδιαφορία της για ένα πρόβλημα που έδειχνε από τις αρχές του 2015 ότι μπορεί να παρασύρει την Ελλάδα σε μια δεύτερη, πρωτοφανή, ανθρωπιστική κρίση ταυτόχρονα με την εξαετή βαριά υφεσιακή κρίση, παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες χωρίς ελληνική θέση. Αυτή θα έπρεπε να είναι από τη μια η ουσιαστική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη λειτουργία κέντρων υποδοχής, προσωρινής αξιοπρεπούς διαμονής, εξέτασης των αιτήσεων ασύλου μέσα στην ίδια τη Συρία όπου εδώ και δέκα ημέρες υπάρχει κατάπαυση του πυρός και στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Με αυτό τον τρόπο οι αιτούντες άσυλο θα γνώριζαν ότι δεν χρειάζεται ούτε η Κύρου Ανάβασις μέσω της Τουρκίας ούτε η τα μακάβρια ταξίδια για τα γυναικόπαιδα μέσω των Καβοντόρων του Αιγαίου, αλλά η πόρτα προς την φιλοξενία σε άλλες χώρες, κι όχι μόνον ευρωπαϊκές, είναι ανοικτή στην ίδια τη Συρία ή στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Και από την άλλη, το άνοιγμα του βαλκανικού διαδρόμου για να απορροφηθούν οι εγκλωβισμένοι στη Ειδομένη και σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Αντί για αυτό, η κυβέρνηση προτίμησε να αναζητήσει προστασία κάτω από την φούστα της Μέρκελ και να εγκρίνει μια συμφωνία που εγκυμονεί μια σειρά βαρύτατα προβλήματα για την Ελλάδα:

Πρώτο, η συμφωνία αυτοπεριορίζεται θέτοντας ένα ανώτατο αριθμό προσφύγων για τον οποίο θα ισχύσει. Όπως αναφέρει στο άρθρο 2: «Σε περίπτωση που ο αριθμός των επιστροφών υπερβαίνει τους αριθμούς που προβλέπονται παραπάνω, ο μηχανισμός αυτός θα πρέπει να διακόπτεται». Το ζήτημα αυτό οξύνεται περισσότερο από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για την κατανομή στις χώρες της ΕΕ, παραπέμπεται σε μια «εθελοντική συμφωνία», ενώ είναι γνωστό ότι όλες οι κεντροανατολικές χώρες της ΕΕ αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες. Είναι εξαιρετικά δυσοίωνο το δεδομένο που αναφέρει η σημερινή Guardian: «Το εύρος του προγράμματος σκιάζεται από τα ήδη υπάρχοντα σχήματα: το σχέδιο για την κατανομή 160.000 προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ έχει οδηγήσει σε λιγότερους από 1000 πρόσφυγες να αποκτήσουν νέα νόμιμη διαμονή»
.
Δεύτερο, η εξέλιξη για τα ελληνικά νησιά είναι πιθανό να είναι εφιαλτική. Η Action Aid δήλωσε για τη συμφωνία: «Στην πράξη καθιστά τα ελληνικά νησιά φυλακές, όπου τρομοκρατημένοι άνθρωποι κρατούνται παρά τη θέλησή τους ώστε να προωθηθούν με τη βία στην Τουρκία». Η Διεθνής Αμνηστία: «Αυτή είναι μια μαύρη μέρα για την Ευρώπη, μια μαύρη μέρα για τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες, και μια μαύρη μέρα για την ανθρωπότητα». Η UNCHR, Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: «Η εφαρμογή μιας τέτοιας συμφωνίας είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό».

Τρίτο, η Ελλάδα γίνεται το προνομιακό πεδίο εφαρμογής της διεστραμμένης αντιανθρωπιστικής, αντιξενικής πολιτικής της ΕΕ απέναντι στους ξένους. Η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας αναφέρει: «Οι μετανάστες που δεν ζητούν άσυλο ή αυτοί των οποίων η αίτηση έχει βρεθεί αβάσιμη ή απαράδεκτη, σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία θα επιστρέφονται στην Τουρκία». Ας φαντασθεί κανείς τον Πακιστανό, τον Αφγανό, τον Ιρακινό που με κίνδυνο τη ζωή του και της οικογένειάς του και με μεγάλο οικονομικό τίμημα έκανε αυτό το περιπετειώδες ταξίδι, αν θα συναινεί ή θα αντιδρά με κάθε τρόπο στην μεταφορά του από μια χώρα της ΕΕ προς τη χώρα που το καθεστώς Ερντογάν δεν εγγυάται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα και στο απελπισμένο ταξίδι μιας αποτυχημένης επιστροφής.

Τέταρτο, σε αντίθεση με την Τουρκία που εξασφάλισε στήριξη με 6 δις ευρώ για τους πρόσφυγες (μια «φιλοξενία» που δεν είναι άσχετη από τις νεοθωμανικές φιλοδοξίες Ερντογάν και τη δημιουργία μιας φιλοτουρκικής τάσης μέσα στη Συρία), την παροχή βίζας και το άνοιγμα του κεφαλαίου του προϋπολογισμού για την ένταξή της στην ΕΕ, παρά την ασάφεια των διατυπώσεων, η Ελλάδα ούτε αυτή την προώθηση των 50.000 μεταναστών που βρίσκονται ήδη στο έδαφός της δεν μπόρεσε να κατοχυρώσει με ένα τρόπο σαφή. Το προηγούμενο σχέδιο Μέρκελ για ένα τέτοια αριθμό στη χώρα μας επί της ουσίας φαίνεται να παραμένει σε ισχύ. Μετά τη λήξη της συνόδου η καγκελάριος της Γερμανίας δήλωσε: «Με την ευκαιρία καλώ τους πρόσφυγες στην Ειδομένη να έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική κυβέρνηση και να μεταφερθούν σε άλλα καταλύματα όπου οι συνθήκες είναι σημαντικά καλύτερες», αντί η ΕΕ να θέσει σε κίνηση, με την ίδια βιασύνη που το κάνει για τις επιστροφές στην Τουρκία, ένα κατεπείγον σχέδιο για την απορρόφηση των δυστυχισμένων ανθρώπων της Ειδομένης από τις άλλες χώρες της ΕΕ .

Πέμπτο, δύο γειτονικές χώρες, χωρίς διχόνοιες και αμφισβητήσεις μεταξύ τους, που αντιμετωπίζουν μια επείγουσα κατάσταση στα σύνορα τους, θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν αξιωματούχους για την καλύτερη λειτουργία ενός επείγοντος συστήματος επίλυσης. Μια χώρα, ανεξάρτητη, ακμαία, με σεβαστή την αξιοπρέπειά της από τη διεθνή κοινότητα, θα μπορούσε ακίνδυνα να δεχθεί διεθνή βοήθεια σε προσωπικό για την εκτόνωση ενός αιφνιδιαστικού προβλήματος. Δυστυχώς ούτε το πρώτο ισχύει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την Τουρκία να αμφισβητεί τα θαλάσσια κι όχι μόνο ανατολικά σύνορά μας, ούτε το δεύτερο με μια Ελλάδα ταπεινωμένη, με τα στελέχη της ΕΕ και του ΔΝΤ να λύνουν και να δένουν σε όλα τα υπουργεία. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτή η «διεθνής ζώνη» που διαμορφώνεται στα ευαίσθητα ανατολικά θαλάσσια και παραθαλάσσια τμήματα της χώρας μας, να ενισχύσει επικίνδυνα τον χαρακτήρα της «γκρίζας ζώνης» εντός της ελληνικής επικράτειας».

ΔΗΜΑΡ: Ολοκληρώθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη - Η ομιλία Θ. Θεοχαρόπουλου

Σήμερα, Κυριακή 20/3/2016, ολοκληρώθηκαν οι διήμερες διαδικασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΔΗΜΑΡ με την ομόφωνη ψήφιση των θέσεων του κόμματος....

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ το μεσημέρι της Κυριακης η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΔΗΜΑΡ και σύμφωνα με την απόφαση που εγκρίθηκε «η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να αποκτήσει άμεσα πανελλαδική δομή, όργανα και να μην είναι μόνο υπόθεση κορυφής. Η προγραμματική συνδιάσκεψη έχει αποφασιστεί από την Δημοκρατική Συμπαράταξη να διεξαχθεί τον Μάιο.
Η προγραμματική συνδιάσκεψη είναι ένας σημαντικός σταθμός για την προώθηση το μεταβατικό διάστημα ενός πολυκομματικού φορέα, με τελικό στόχο ένα ενιαίο σχήμα».

Μετά την Προγραμματική Συνδιάσκεψη που έχει δρομολογήσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ θα συνέλθει για να αποφασίσει το χρονοδιάγραμμα του εγχειρήματος προς το ενιαίο σχήμα.

Η θέση της ΔΗΜΑΡ είναι πως η ισχυρή σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία είναι εθνική ανάγκη για να καλυφθεί το πολιτικό κενό στη χώρα ενώ τάσσεται υπέρ της συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης.

Τα βασικά σημεία της απόφασης είναι τα εξής:


“Η χώρα μας μπορεί να βγει από την κρίση μόνο αν ακολουθηθεί μία αποτελεσματική πολιτική χωρίς αυταπάτες και ιδεολογικές εμμονές. Χωρίς λαϊκισμό. Μία πολιτική αξιόπιστη προς τους εταίρους μας που θα σέβεται τις συμφωνίες. Με συνεχείς διαπραγματεύσεις και αφού επανακτηθεί η αξιοπιστία της χώρας θα επιτευχθεί η αντικατάσταση των κοινωνικά άδικων και οικονομικά αναποτελεσματικών μέτρων με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Η σημερινή κυβέρνηση όμως, έχει αποδειχθεί ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων. Αυτό που τονίζουμε όμως είναι ότι η χώρα δεν αντέχει νέες εκλογές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η χώρα πήγε τρεις φορές στις κάλπες το 2015 και έχουμε μπροστά μας τα ίδια αδιέξοδα. 

Για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται μία νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, ευρείας πλειοψηφίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, με προγραμματική συμφωνία που θα επιδιώξει μία πιο ορθολογική και αποτελεσματική διαπραγμάτευση και ταυτοχρόνως θα προωθεί και θα εφαρμόζει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, όχι μόνο στο κράτος, αλλά και στην αγορά.

Η ισχυρή σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία είναι εθνική ανάγκη για να καλυφθεί το πολιτικό κενό στη χώρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Δημοκρατική Αριστερά συμμετέχει ενεργά σε όλες τις πολιτικές εξελίξεις. Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά, είμαστε υπέρ της συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης.

Λέμε ΝΑΙ στον ανοιχτό διάλογο. Σήμερα έχει φθάσει η ώρα για σταθερά βήματα μπροστά από όλους με όρους μέλλοντος και όχι παρελθόντος. Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές αποφάσεις. Όσοι κινούνται στον ευρύτερο χώρο πρέπει να συμβάλλουν θετικά σε μια τέτοια κοινή προσπάθεια χωρίς μικροκομματικές περιχαρακώσεις και φοβίες. Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς, του προοδευτικού κέντρου. Με βάση προγραμματικές θέσεις και μία μεταρρυθμιστική ατζέντα.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να αποκτήσει άμεσα πανελλαδική δομή, όργανα και να μην είναι μόνο υπόθεση κορυφής. Η προγραμματική συνδιάσκεψη έχει αποφασιστεί από την Δημοκρατική Συμπαράταξη να διεξαχθεί τον Μάιο.

Η προγραμματική συνδιάσκεψη είναι ένας σημαντικός σταθμός για την προώθηση το μεταβατικό διάστημα ενός πολυκομματικού φορέα, με τελικό στόχο ένα ενιαίο σχήμα.

Μετά την Προγραμματική Συνδιάσκεψη που έχει δρομολογήσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ θα συνέλθει για να αποφασίσει το χρονοδιάγραμμα του εγχειρήματος προς το ενιαίο σχήμα.”

Στόχος μας είναι να δυναμώσουμε και να διευρύνουμε τη συμπαράταξη πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων απέναντι στα αδιέξοδα της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης και στις συντηρητικές πολιτικές της ΝΔ. Με ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής σε όλους τους δημοκράτες και προοδευτικούς πολίτες. Να διαμορφώσουμε όλοι μαζί με ανοιχτό διάλογο το νέο προοδευτικό σχέδιο για την χώρα και το μέλλον της. Ο τόπος έχει ανάγκη από κινήσεις που ξεκινούν από τη βάση και όχι από την κορυφή. Στο πλαίσιο αυτό, η ανάδειξη επικεφαλής του νέου φορέα από την βάση κινητοποιεί τον ευρύτερο χώρο και προτείνεται να γίνει με ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία με άμεση εκλογή από τη βάση με ανοιχτό μητρώο και χωρίς κανένα αποκλεισμό.

H νέα σύνθεση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς μετά από τις σχετικές διαδικασίες είναι εξής:

Θανάσης Θεοχαρόπουλος – Πρόεδρος
Γιώργος Μπουλμπασάκος – Γραμματέας Κ.Ε.
Αμοιρίδης Γιάννης
Αναστασίου Φωτεινή
Αρσένη Τζένη
Βακαλόπουλος Μπάμπης
Δαρσινός Τάσος
Μαργαρίτης Θόδωρος
Παγκάλου Έφη
Σιακαντάρης Γιώργος
Τσούκαλης Νίκος
Χαλαζωνίτης Δημήτρης
Χατζησωκράτης Δημήτρης

Η ομιλία του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ,  Θ. Θεοχαρόπουλου στην συνδιάσκεψη της ΔΗΜΑΡ.


Είμαστε σήμερα εδώ για να επιταχύνουμε τα βήματά μας στον δρόμο που επιλέξαμε να βαδίσουμε και χαράξαμε από κοινού. Έναν δρόμο προοδευτικών λύσεων -όχι εύκολων αλλά εφικτών- για την χώρα μας που έχει πλέον υπερβεί τα όρια της αντοχής της. 
Θα ήθελα αρχικά να αναφερθώ στις εξελίξεις στο προσφυγικό γιατί θα κρίνουν και την πορεία της χώρας. Στην χθεσινή Σύνοδο Κορυφής φάνηκε να κατανοήθηκε ότι το πρόβλημα είναι κοινό, ευρωπαϊκό. Γιατί αυτό που σήμερα μοιάζει απλά ένας καιροσκοπισμός και μια αδιαφορία κάποιων κρατών σύντομα θα βγάλει το «πέπλο της άγνοιας» που καλύπτει το πρόβλημα και από πίσω θα φανεί το αποκρουστικό πρόσωπο του εθνικισμού. Στην χώρα μας ήδη ο αριθμός των εγκλωβισμένων προσφύγων πλησιάζει τις 50.000. Είναι λοιπόν φανερό ότι η νέα απόφαση για μετεγκατάσταση 72.000 προσφύγων έχει δύο πτυχές. Την θετική καθώς υπάρχει δέσμευση για μετεγκατάσταση, αλλά και την αρνητική καθώς ο αριθμός των 160.000 προσφύγων που είχε αποφασισθεί σε προηγούμενη Σύνοδο μειώνεται σημαντικά. Η χθεσινή απόφαση αποτελεί ένα πρώτο μικρό βήμα, όμως δεν υπάρχει περιθώριο στο προσφυγικό η Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει με τόσο αργά βήματα. Δεν είναι δυνατόν οι προσφυγικές ροές να είναι μαζικές και οι αποφάσεις να τρέχουν καθυστερημένα να αντιμετωπίσουν τετελεσμένα. Η απόφαση της Συνόδου σε πολλά σημεία της είναι απλώς ένα ευχολόγιο, καθώς δεν υπάρχει ο τρόπος εγγύησης εφαρμογής της. Ελπίζουμε να μην είναι άλλη μία ανεκτέλεστη απόφαση, να μην μείνει στα χαρτιά. Η Τουρκία πλέον δεσμεύεται βάσει της απόφασης για συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες θα πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα. Δεν πρέπει να συμβεί ότι και σε προηγούμενες Συνόδους, να καταστρατηγηθεί η απόφαση μονομερώς από ορισμένες χώρες από την επόμενη κιόλας ημέρα. 
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην χθεσινή συνέντευξη δήλωσε ότι αν υπάρχουν χώρες που δεν θέλουν να συμμετέχουν στην κατανομή προσφύγων τότε θα πρέπει να συνεισφέρουν οικονομικά. Άλλη μία δήλωση που δείχνει την επιπολαιότητα και την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά θέματα. Και αν οι περισσότερες χώρες θελήσουν να συνεισφέρουν σε οικονομική βοήθεια και όχι να λάβουν πρόσφυγες, τι θα κάνει ο κ. Τσίπρας; Εξάλλου πρόσφατα ο κ. Μουζάλας είχε δηλώσει ότι δεν μπορεί η χώρα μας να δεχθεί όλους τους πρόσφυγες και να μετατραπεί σε Λίβανο της Ευρώπης για να παίρνει απλώς οικονομική βοήθεια. Τι άλλαξε; Αντί να κάνει για άλλη μια φορά ο κ. Τσίπρας τον διαιτητή και να κρατά ίσες αποστάσεις μεταξύ Καμμένου και Μουζάλα, γιατί δεν συμβουλεύεται τον κ. Μουζάλα πριν αναφερθεί σε τόσο σημαντικά ζητήματα; 
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει από τους συνεχείς λήθαργους που πέφτει και να λάβει πρωτοβουλίες. Συμφώνησε χθες σε ταχύτατες διαδικασίες για την αναγνώριση ασύλου, τις οποίες δεν είναι έτοιμη να εφαρμόσει. Η ευρωπαϊκή βοήθεια πρέπει να είναι άμεση και συγκεκριμένη στον τομέα αυτό και η συνεργασία των ελληνικών αρχών άψογη. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει, πέραν της εγρήγορσης των ίδιων των κρατικών δομών όπου υπάρχουν, να πρωτοστατήσει στην άμεση οργάνωση και συνεργασία όλων των φορέων. Δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα με οδυνηρά αποτελέσματα. Η κατάσταση στην Ειδομένη αποτελεί ντροπή τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και για την Ελλάδα. Η παντελής απουσία του κράτους είναι αδικαιολόγητη. Πρέπει η κυβέρνηση να αποφασίσει: Ή θα μεταφέρουν όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες σε άλλα οργανωμένα κέντρα υποδοχής ή θα παράσχουν επί τόπου τις στοιχειώδεις υπηρεσίες και όρους, προσωρινής έστω, διαμονής. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν με ένα κόμμα της αριστεράς στην κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν: «Τι θέλει η Αντιπολίτευση; Να κάνουμε επέμβαση με δακρυγόνα;». Δηλαδή για την κυβέρνηση υπάρχει μόνο το χάος ή το ξύλο; Να χαίρονται την αριστερή τους αντίληψη. Θα έλεγα μήπως να σκεφτούν και μια άλλη εκδοχή. Τον πραγματικό και αποτελεσματικό συντονισμό για την προστασία και τη μεταφορά των προσφύγων σε κέντρα φιλοξενίας. 
Εμείς έχουμε καταθέσει προτάσεις σε όλους τους φορείς για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Επισκεφθήκαμε στις κρίσιμες περιόδους τα νησιά, την πλατεία Βικτωρίας, την Ειδομένη. Συναντηθήκαμε με τον Υπουργό Μετανάστευσης κ. Μουζάλα εγκαίρως, αρχές Νοεμβρίου, και του καταθέσαμε τις προτάσεις μας. Τον Δεκέμβριο στις Βρυξέλλες συζητήσαμε για το θέμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με τον αρμόδιο Επίτροπο κ. Αβραμόπουλο. Στην Βουλή κάναμε συγκεκριμένες παρεμβάσεις. Τονίσαμε στην κυβέρνηση εγκαίρως ότι η οποιαδήποτε συσχέτιση οικονομίας και προσφυγικού δεν θα φέρει αποτέλεσμα, ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ειδάλλως οι συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης θα είναι επώδυνες τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους συμπολίτες μας. 
Αλλά παράλληλα θα κάνουμε ότι μπορούμε για να αποτρέψουμε, λόγω των υπαρκτών προβλημάτων στην ευρωπαϊκή πολιτική, στο προσφυγικό και σ’ άλλα ζητήματα, να παγιωθεί ένα κλίμα αντιευρωπαϊσμού. 
Σχετικά με την αναφορά του κ. Μουζάλα: Εδώ είχαμε ένα λάθος του Υπουργού, ο οποίος και το αναγνώρισε, αλλά στη συνέχεια ακολούθησε μια εθνικιστική ομοβροντία που μας θύμισε εποχές της δεκαετίας του ‘90, όπου ο χώρος μας, κόντρα στο ρεύμα, πρωτοστάτησε στην αντίθεσή του προς τον καταστροφικό εθνικισμό. Γιατί βεβαίως ένας Υπουργός οφείλει πάντα να προσέχει να μην διαφοροποιείται από τις συντεταγμένες μιας εθνικής πολιτικής, από την άλλη όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ανοίξουμε το δρόμο στην πατριδοκαπηλία για να βλάψει αυτή για μια ακόμη φορά τη χώρα. Η περίπτωση Μουζάλα απέδειξε την ομηρία του κ. Τσίπρα στις πολιτικές του κ. Καμμένου, την εξάρτησή του από τον εθνικολαϊκιστή εταίρο του. Η συμφωνία Τσίπρα – Καμμένου δεν είναι προγραμματική ούτε βασίζεται σε ατζέντες, παρά μόνο σε καρέκλες εξουσίας και ο κ. Καμμένος είναι ντοπαρισμένος με την εξουσία. Συνεπώς η κυβέρνηση απειλείται από τις αναποτελεσματικές πολιτικές της, όχι από τους ΑΝΕΛ. 
Στο άλλο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, η διαχείριση του ασφαλιστικού δείχνει ξεκάθαρα πως η κυβέρνηση δεν έχει διαμορφώσει ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο που θα αποβάλει παθογένειες. Κι αυτό υποδεικνύει ατολμία κι έλλειψη οράματος, αποδεικνύει αδυναμία να συγκρουστεί με συμφέροντα και πελατειακές λογικές. Η κυβέρνηση απορρίπτει χωρίς συζήτηση όποιες λύσεις οδηγούν σε εξορθολογισμό του συστήματος και αναζητά μαγικά σωσίβια. Ένα κοινωνικά αποδεκτό και βιώσιμο σύστημα όμως θα πρέπει να έχει τρία χαρακτηριστικά. Να είναι κοινωνικά δίκαιο, να είναι οικονομικά ορθολογικό και να έχει μακρά προοπτική. Η κυβέρνηση ένα χρόνο τώρα δεν κάνει τίποτα για τις τρεις αυτές παραμέτρους.
Αντίθετα η πρόταση της για την αύξηση των εισφορών, την μείωση των κύριων συντάξεων όσων δεν έχουν βγει στην σύνταξη και την οριζόντια τώρα μείωση επικουρικών συντάξεων είναι κοινωνικά άδικη, οικονομικά αναποτελεσματική και επιτείνει το πρόβλημα. Ο προοδευτικός χώρος όμως δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την κρίση του ασφαλιστικού με αρνητισμό και υπεκφυγή. Εμείς λοιπόν προτείνουμε μία δίκαιη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με ρυθμίσεις όπως: περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αναλογική μείωση των πρόωρων συντάξεων, εξορθολογισμό του συστήματος, επανεξέταση προνομιακών ρυθμίσεων, καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής. Η αύξηση της απασχόλησης αλλά και το πολύ ευρύτερο θέμα του συνδυασμού του αναδιανεμητικού με το κεφαλοποιητικό σύστημα αποτελούν πτυχές μιας συνολικής προοδευτικής πρότασης. 
Σε ότι αφορά το φορολογικό ακούσαμε χθες από την κυβέρνηση και το εξής καταπληκτικό «τελείωσαν τα άσχημα, έρχονται τα χειρότερα». Ας σοβαρευτούν επιτέλους. Θέση της ΔΗΜΑΡ είναι ότι πρέπει να σταματήσει η κυβερνητική μανία εξαγγελίας υψηλών συντελεστών φορολογίας, που αγνοεί πλήρως την εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας της πλειονότητας των πολιτών. Διότι η διατήρηση του καθεστώτος υπερφορολόγησης σε συνδυασμό με τη λιτότητα, τους αδύναμους εισπρακτικούς μηχανισμούς και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή οδηγεί αναπόφευκτα, και με μαθηματική ακρίβεια, στην απόλυτη αποτυχία. Από την άλλη όμως πρέπει να εγκαταλειφθούν και οι ανέξοδες υποσχέσεις που αναδεικνύουν αδιαφορία για την αναπλήρωση του δημοσιονομικού κενού. Σε αντίθεση με τις παραδόσεις, προτείνουμε να συμφωνηθεί ένα «πάγωμα» στις όποιες αλλαγές που σχετίζονται με τη φορολογία των επιχειρήσεων και όλη η μαχητικότητα να διοχετευθεί στο κυνήγι της σημερινής φοροδιαφυγής. Τόσο της μεγάλης όσο και της μικρής αλλά εκτεταμένης.

Η μείωση της ανεργίας είναι προτεραιότητά μας, γιατί αλλιώς κανένα από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε δεν θα έχει κοινωνικά δίκαιη λύση. Η μείωσή της δεν μπορεί να έρθει με εντολές και εγκυκλίους, αλλά με μία πολιτική που θα δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις επενδύσεις. Χρειάζεται αρμονική συνύπαρξη και όχι σύγκρουση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως οι κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης επιδιώκουν από διαφορετική πλευρά ο καθένας.  Για να μειωθεί η ανεργία χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές σε κάθε τομέα πολιτικής. Η δική μας πρόταση είναι ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα δίνει προτεραιότητα σε τομείς και κλάδους όπου έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Με βάση το οποίο δεν θα υπάρχουν οριζόντια μέτρα, αλλά διαφοροποιημένη πολιτική. Στο σχέδιο αυτό ο μικρομεσαίος παραγωγικός ιστός έχει καθοριστικό ρόλο. Σήμερα, δυστυχώς, χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξαφανίζονται από τον επιχειρηματικό χάρτη της χώρας και χάνονται θέσεις εργασίας. Οι υπόλοιπες παλεύουν ενάντια στην εξόντωση και τον αφανισμό τους. Διότι στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όπως είναι η αδυναμία εύρεσης χρηματοδότησης για επενδυτικές πρωτοβουλίες ήρθε να προστεθεί και η άδικη φορολογική αντιμετώπισή τους και η επιβολή των τραπεζικών ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων. Η ανάκαμψη όμως της οικονομίας είναι εφικτή μόνο αν πρωταγωνιστήσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις –η άλλοτε ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας-, καθώς είναι αυτές που θα αλλάξουν το κλίμα, προσελκύοντας στη συνέχεια και ξένες επενδύσεις. Επιβάλλεται λοιπόν γι’ αυτό η άμεση και αποτελεσματική στήριξή τους και η επίλυση των προβλημάτων τους Εμείς υποστηρίζουμε την αδήριτη ανάγκη να θεσπιστεί ένα δίκαιο, σταθερό και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, που θα παρέχει φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις. 
Σταθερή θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι και οι απαραίτητες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, με την αλλαγή του εκλογικού συστήματος και την καθιέρωση της απλής αναλογικής με σκοπό την πιστότερη δυνατή αποτύπωση της βούλησης των πολιτών. 
Ιδιαίτερα τώρα που είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η ενθάρρυνση της συναίνεσης και της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων καθώς και των κυβερνήσεων συνεργασίας, που είναι ένα εμφανές πια κοινωνικό αίτημα. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα εκλογικό σύστημα: απαλλαγμένο από στρεβλώσεις και «στατιστικές αλχημείες» και με εγγυημένη διάρκεια ισχύος. 
Οι  προτάσεις μας είναι: η άμεση κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, η αναδιάταξη των εκλογικών περιφερειών με κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του υπουργού με την ιδιότητα του βουλευτή (ή ορισμό ενός μικρού μόνο ποσοστού), ο αυστηρός περιορισμός εκλογικών δαπανών, με περιοριστική αναφορά στο νόμο των δυνατοτήτων επικοινωνίας και προβολής και η καθιέρωση μέτρων κατά της αθέμιτης επιρροής εξωθεσμικών παραγόντων.
 Ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς δεν προχωρά όμως ούτε και σε βασικές αλλαγές που δεν έχουν καμία σχέση με τα μνημόνια και είναι διαχρονικές θέσεις της αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Για παράδειγμα πάγια θέση του κόμματος μας είναι η δίκαιη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και η επανατοποθέτηση των σχέσεων εκκλησίας και κράτους με τον αναγκαίο διαχωρισμό τους.
 Ποιος όμως θα πρωτοστατήσει σε όλες αυτές τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος; Χωρίς καμία αμφιβολία, η νέα γενιά. 
Οι νέοι και οι νέες της χώρας πρέπει να συμβάλουν δυναμικά, με τη συμμετοχή τους, στην συνδιαμόρφωση της πορείας της χώρας μας, διότι είναι αυτοί που πληρώνουν ακριβά τις κοντόφθαλμες πολιτικές και που στην πραγματικότητα θα κουβαλήσουν στην πλάτη τους το βαρύ φορτίο της ανοικοδόμησης της χώρας. Είναι αυτοί που η Ελλάδα, είτε θα τους εμπιστευθεί τώρα, είτε θα τους οδηγήσει στην απόλυτη απόγνωση. 
Πέρα από αυτούς που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό και μας παρακολουθούν από μακριά απλώς ελπίζοντας στην Ελλάδα που ονειρεύτηκαν, οι νέοι άνθρωποι σήμερα είτε αποστασιοποιούνται, αδιαφορώντας και απέχοντας από τα κοινά είτε πολιτικοποιούνται βίαια, υιοθετώντας ορισμένες φορές λόγο ακραίο. 
Μπορούμε όμως να τους κατηγορήσουμε για την στάση τους; Η στάση τους απέναντι στην κοινωνία καθορίζεται από την ίδια την κοινωνία. Πότε ενδιαφέρθηκε ειλικρινά κάποιος, πέρα από τις εύκολες προεκλογικές εξαγγελίες, να απευθυνθεί, να συμπεριλάβει και να δώσει χρόνο και χώρο στους νέους; 
Προφανώς και δεν είναι ενιαίο το «σώμα» των νέων. Μιλούν ωστόσο όλοι την «ίδια» γλώσσα και οι επιθυμίες και τα οράματά τους έχουν έναν κοινό τόπο. Την διεκδίκηση πρακτικών λύσεων. Οι νέοι κουράστηκαν από τις θεωρητικολογίες, τις αδιέξοδες πολιτικές και τον λαϊκισμό. Δεν αναζητούν κάποιον που θα τους δείξει το δρόμο εκείνον απ’ όπου η ελπίδα έρχεται. Αναζητούν κάτι που θα τους εμπνεύσει, θα τους κινητοποιήσει να γίνουν συμμέτοχοι στην επίλυση των σύνθετων προβλημάτων της χώρας. Είμαστε λοιπόν εδώ. Για να κάνουμε έτσι ένα πρώτο βήμα στην διαμόρφωση ενός «New Deal» μεταξύ των γενεών και να θέσουμε ουσιαστικά το ζήτημα της διαγενεακής δικαιοσύνης στο δημόσιο διάλογο. 
Για αυτό, φίλες και φίλοι, επιμένω ότι χρειάζεται ανανέωση στην πολιτική. Ανανέωση προσώπων, ιδεών, πολιτικών πρακτικών. Νέοι άνθρωποι χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Γιατί ο κ. Τσίπρας έχει αγκυλώσεις και ιδεολογικές εμμονές που έρχονται από το παρελθόν. 
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε στην εξουσία υποσχόμενη «όλα σε όλους». Όμως ακόμη και τώρα που έχουν περάσει 14 μήνες διακυβέρνησης και οι αυταπάτες τελειώνουν σε κάθε ευκαιρία επικαλούνται την «ενοχή των άλλων». Λένε ότι τα έχουν όλα καλώς καμωμένα σ’ αυτούς τους μήνες και μοιράζουν ευθύνες σε όλους τους άλλους πλην των ιδίων. Δυστυχώς όμως διαψεύδονται καθημερινά από τα ίδια τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Σε καμία από τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού δεν υπάρχει στάλα αυτοκριτικής. Αυτές οι παρεμβάσεις αποδεικνύουν ότι δεν έχει κατανοήσει πως η χώρα δεν θα βγει από την κρίση με παλαιοκομματικές μεθόδους συσπείρωσης κομματικών ακροατηρίων, αλλά μόνο με αλήθειες, αποτελεσματική πολιτική και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. 
Από την άλλη, στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο κ. Μητσοτάκης καλείται να υπηρετήσει τις θέσεις ενός βαθιά συντηρητικού κόμματος και για την εκλογή του στηρίχθηκε σε δυνάμεις της σκληρής και λαϊκής δεξιάς. Αυτά είναι τα αντικειμενικά δεδομένα. Η ΝΔ με την πολιτική της το 2004-2009 οδήγησε την χώρα στην κρίση. Στην συνέχεια ο λαϊκισμός των Ζαππείων δεν βοήθησε την χώρα, το αντίθετο μάλιστα. Σημαντικός κίνδυνος σήμερα είναι ο κ. Μητσοτάκης να στρέψει τη μισή κοινωνία εναντίον της άλλης μισής θέτοντας σε λειτουργία μηχανισμούς κοινωνικού αυτοματισμού. Σήμερα η ΝΔ φαίνεται ότι στην περίπτωση αδιεξόδου επιλέγει εκλογές και όχι μία κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή. Εκλογές για τρίτη φορά σε διάστημα 15 μηνών. Άλλη μια εθνικά μη υπεύθυνη στάση. Για να κάνει τι; Να αναλάβει μόνος του την διακυβέρνηση ή να προχωρήσει και πάλι σε κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας; Τα προβλήματα στην χώρα μας σήμερα είναι τόσο μεγάλα που δεν λύνονται με αυτόν τον τρόπο. Δυστυχώς φαίνεται ότι η ΝΔ δεν έχει μάθει από τα λάθη της.
Η χώρα μας μπορεί να βγει από την κρίση μόνο αν ακολουθηθεί μία αποτελεσματική πολιτική αξιόπιστη προς τους εταίρους μας που θα σέβεται τις συμφωνίες. Με συνεχείς διαπραγματεύσεις και αφού επανακτηθεί η αξιοπιστία της χώρας θα επιτευχθεί η αντικατάσταση των κοινωνικά άδικων και οικονομικά αναποτελεσματικών μέτρων με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. 
Η σημερινή κυβέρνηση όμως, έχει αποδειχθεί ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων.   Η χώρα δεν αντέχει νέες εκλογές πήγε τρεις φορές στις κάλπες το 2015 και έχουμε μπροστά μας τα ίδια αδιέξοδα. 
Απαιτείται μία νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, ευρείας πλειοψηφίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, με προγραμματική συμφωνία που θα επιδιώξει μία πιο ορθολογική και αποτελεσματική διαπραγμάτευση και ταυτοχρόνως θα προωθεί και θα εφαρμόζει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Στο 4ο Συνέδριο είχαμε αποφασίσει ότι «οι συνεργασίες μας με άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής μας ταυτότητας» και ότι «η ΔΗΜΑΡ θα είναι ανοικτή για συνεννοήσεις με αυτές τις δυνάμεις στο βαθμό που αντικείμενο του διαλόγου θα είναι η προώθηση ενός προγράμματος προοδευτικής αλλαγής στη χώρα με σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό». Ακριβώς αυτό κάναμε τον Σεπτέμβριο και προχωρήσαμε σε Προγραμματική Συμφωνία 11 σημείων με ΠΑΣΟΚ και Κινήσεις Πολιτών. Το κόμμα μας βέβαια δεν στερείται και της αναγκαίας αυτοκριτικής. Γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν η ΔΗΜΑΡ είχε την δυνατότητα να παίξει τον κυρίαρχο ρόλο στην ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου αλλά με το άγχος της περιχαράκωσης τελικά δεν το έπραξε. Εμείς, έχοντας τις εμπειρίες μας από αυτά τα χρόνια και μετά το πρόσφατο μας Συνέδριο τον Ιούνιο, αποφασίσαμε ότι χρειάζεται να δράσουμε άμεσα. Στο πλαίσιο αυτό διαδραματίσαμε καταλυτικό ρόλο τον Σεπτέμβριο στη δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Με τις συλλογικές μας αποφάσεις δουλέψαμε ενεργά, αποφασιστικά και μέσα σε ελάχιστο χρόνο επιτεύχθηκε η συνεργασία μας, στη βάση της Προγραμματικής Συμφωνίας με το ενθαρρυντικό εκλογικό αποτέλεσμα. Το είπαμε το καλοκαίρι και δεν μείναμε στα λόγια, το κάναμε πράξη τον Σεπτέμβριο. Χωρίς μπρος-πίσω και προσχηματικές δικαιολογίες. 
Το κόμμα μας έχει μια πορεία αυτούς τους έξι μήνες συμμετοχής στην Βουλή, όπου παρουσιάζουμε προτάσεις και αξιοποιούμε την κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση με σημαντικές παρεμβάσεις και συνεχείς δράσεις. Κατατέθηκαν ήδη περισσότερες από 40 ερωτήσεις, αναφορές και επερωτήσεις για τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Επίσης κατατέθηκαν πλήθος τροπολογιών, οι οποίες δυστυχώς δεν έγιναν αποδεκτές από την κυβέρνηση. Αντίθετα έχουν υπάρξει τροπολογίες της κυβέρνησης ή βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και νομοσχέδια ή άρθρα αυτών, που εμείς υπερψηφίσαμε. Άλλη μία ένδειξη για το ποιος επιδιώκει συναινέσεις και ποιος όχι.
Ταυτοχρόνως, η Δημοκρατική Αριστερά συμμετέχει ενεργά σε εκδηλώσεις με έντονο κοινωνικό πρόσημο. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης πραγματοποίησε δύο θεματικές εκδηλώσεις στην Βουλή.
Το Πολιτικό Εργαστήριο για τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, που είναι πλέον μια πραγματικότητα, διοργάνωσε ήδη δύο ειδικές θεματικές εκδηλώσεις. Το κόμμα μας οργάνωσε δύο επιτυχημένες μαζικές εκδηλώσεις. Και θα συνεχίσουμε με ακόμη πιο εντατικό ρυθμό. 
Ο στόχος μας είναι η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
Σε όλη την Ευρώπη υπάρχει από τη μια η παράταξη των Δημοκρατών και Σοσιαλιστών και από την άλλη το Λαϊκό Κόμμα. Στην χώρα μας από τη μια έχουμε τη ξαφνική ισχυροποίηση ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, με αυταπάτες και ιδεολογικές αγκυλώσεις και από την άλλη την συντηρητική παράταξη με ισχυρές φωνές που κηρύττουν τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Πρόσφατα βέβαια είδαμε και τον κ. Τσίπρα στο ρόλο του παρατηρητή στη Σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Πρέπει να τονίσουμε το εξής: Δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας στις ιδέες. Κανείς δεν μπορεί να απαγορέψει στον κ. Τσίπρα να γίνει σοσιαλδημοκράτης. Το ζήτημα είναι αν θέλει και αν μπορεί, και επίσης αν ξέρει τι σημαίνει σοσιαλδημοκρατία. Ιδιαίτερα όσον αφορά το τελευταίο, μήπως δεν ήταν ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του που μέχρι πρότινος αποκαλούσαν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία προδοτική; Τι μεσολάβησε και σήμερα κάνουν εκκλήσεις για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στη μάχη κατά της λιτότητας; Τι είναι τελικά η σοσιαλδημοκρατία προδοτική ή προοδευτική δύναμη; Παράγοντας που στηρίζει τη λιτότητα ή παράγοντας που αγωνίζεται κατά αυτής; Και τα δυο δεν μπορεί να είναι. Ποιος είναι ο κ. Τσίπρας; Είναι ο δόκτωρ Τζέκιλ της σοσιαλδημοκρατίας ή ο μιστερ Χάιντ του ακραίου ριζοσπαστισμού; 
Τώρα έχουμε έναν Τσίπρα και ένα ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού που μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια ακραίου ριζοσπαστισμού στους Έλληνες πολίτες που τους θεωρούν πολίτες-ιθαγενείς και έναν Τσίπρα εξωτερικού που παρόλο που δέχεται συνεχώς κριτικές για την πολιτική του, παριστάνει τον δημιουργό μιας άλλης Ευρώπης. Τόση αμετροέπεια.
Για εμάς η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι σημαία ευκαιρίας, αλλά η βάση για τη δημιουργία του  προοδευτικού πόλου για τη διακυβέρνηση της χώρας. Η ευρωπαϊκή εμπειρία, αλλά και η στάση των σοσιαλιστικών κομμάτων έναντι της Ελλάδας δείχνει πως σήμερα η σοσιαλδημοκρατία και οι δυνάμεις της φιλοευρωπαϊκής δημοκρατικής Αριστεράς είναι ξανά στο προσκήνιο. Οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις με καθυστέρηση, όπως τονίζουμε και στις θέσεις, με επαμφοτερίζουσα στάση σε πολλά σημεία, σήμερα προτείνουν λύσεις και διεκδικούν μια νέα παρουσία σε όλη την Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας το καταλαβαίνει άραγε αυτό και κάνει τη στροφή του; Ή όλα αυτά είναι στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αγκιστρωθεί στην εξουσία; Εύχομαι να συμβαίνει το πρώτο, αλλά νομίζω πως συμβαίνει το δεύτερο.
Έφθασε η ώρα για την ισχυροποίηση του ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Χρειάζεται όμως να αλλάξουν πολλά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπως να απεμπλακεί πλήρως από τον κρατισμό και τις πελατειακές σχέσεις, να μη βαπτίζει ως λαϊκό κάθε συντεχνιακό και λαϊκίστικο αίτημα, αλλά και να μην εκλαμβάνει ως λαϊκίστικο κάθε λαϊκό αίτημα. Για να γίνει όμως η στροφή προς αυτές τις νέες πολιτικές χρειάζεται αυτός ο χώρος να αναπτύξει μια βαθύτατα αυτοκριτική πρόταση με την οποία να ξεφεύγει από τα σύνδρομα της δικαίωσης και της αυτοεπιβεβαίωσης, να στηριχθεί σε ανθρώπους που στις εποχές του λαϊκισμού δεν δίσταζαν να έρχονται κόντρα στο ρεύμα. 
Χρειάζεται η χώρα προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν και θα έχουν επιπτώσεις όχι μόνο στην κοινωνία «των κάτω», αλλά και στην κοινωνία «των άνω». Αυτή η σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία είναι εφικτή και αναγκαία. Πρέπει άμεσα να ισχυροποιηθεί για να μη στραφεί για πάντα η κοινωνία σε λαϊκίστικες λύσεις. Το στοίχημα δεν πρέπει να χαθεί. 
Η σημερινή περίοδος είναι περίοδος αναδιαρθρώσεων και επαναπροσδιορισμού τόσο της κοινωνίας, όσο και των πολιτικών δυνάμεων. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συμβάλουμε όλοι μας στην ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου με στόχο την ανασυγκρότηση της χώρας.
Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά, είμαστε υπέρ της συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης.
Αλλά ο πολιτικός χρόνος έχει πλέον άλλη βαρύτητα. Δεν υπάρχει χρόνος για ατέρμονες συζητήσεις, χρειάζονται, πρωτοβουλίες και δράσηΠρέπει να καθίσουμε όλα τα κόμματα, κινήσεις και ανένταχτες προσωπικότητες στο κοινό τραπέζι των άμεσων αποφάσεων.
Να πούμε όλοι ΝΑΙ στον ανοιχτό διάλογο. 
Σήμερα έχει φθάσει η ώρα για σταθερά βήματα μπροστά από όλους με όρους μέλλοντος και όχι παρελθόντος. Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές αποφάσεις. Όσοι κινούνται στον ευρύτερο χώρο πρέπει να συμβάλλουν θετικά σε μια τέτοια κοινή προσπάθεια χωρίς μικροκομματικές περιχαρακώσεις και φοβίες. Το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό, είναι πολιτικό.Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του προοδευτικού κέντρου. Με βάση προγραμματικές θέσεις και μία μεταρρυθμιστική ατζέντα. Άλλωστε όλοι μας κινούμαστε στο πλαίσιο της Ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε αυτόν τον χώρο γίνονται οι σύγχρονες αναζητήσεις για το μοντέλο της κοινωνίας και την Ευρώπη που θέλουμε. Εμείς στην Δημοκρατική Αριστερά, έχουμε ήδη αποφασίσει, από το 2ο Συνέδριο μας την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. 
Εμείς θεωρούμε ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να αποκτήσει άμεσα πανελλαδική δομή, όργανα και να μην είναι μόνο υπόθεση κορυφής. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ώστε να μετατραπεί σε έναν ευρύ χώρο στον οποίο θα συμμετέχουν όσοι βρίσκονται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς, του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της πολιτικής οικολογίας.
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ήδη έτοιμη και έχει καταθέσει στους εταίρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τις προτάσεις της. Στην τελευταία συνεδρίαση του Κεντρικού Συντονιστικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αποφασίσθηκε να γίνει προγραμματική συνδιάσκεψη την Άνοιξη.

Θέλω στο σημείο αυτό να είμαι ξεκάθαρος και σαφής: 
Η προγραμματική συνδιάσκεψη είναι ένας σημαντικός σταθμός για την προώθηση το μεταβατικό διάστημα ενός πολυκομματικού φορέα, με τελικό όμως στόχο ένα ενιαίο προοδευτικό σχήμα. 
Στόχος μας είναι να δυναμώσουμε και να διευρύνουμε τη συμπαράταξη πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων απέναντι στα αδιέξοδα της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης και στις συντηρητικές πολιτικές της ΝΔ. Με ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής σε όλους τους δημοκράτες και προοδευτικούς πολίτες. Να διαμορφώσουμε όλοι μαζί με ανοιχτό διάλογο το νέο προοδευτικό σχέδιο για την χώρα και το μέλλον της. Ο τόπος έχει ανάγκη από κινήσεις που ξεκινούν από τη βάση και όχι από την κορυφή. Στο πλαίσιο αυτό, η ανάδειξη επικεφαλής του νέου φορέα από την βάση κινητοποιεί τον ευρύτερο χώρο και πρέπει να γίνει με ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία με άμεση εκλογή από τη βάση με ανοιχτό μητρώο και χωρίς κανένα αποκλεισμό.

Στο πρόσφατο Κεντρικό Συντονιστικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης πήραμε αποφάσεις και ήδη τις υλοποιούμε. Αποφασίσαμε να συνεχισθούν οι πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας, της Ανανεωτικής Αριστεράς και του Προοδευτικού Κέντρου με συγκεκριμένες ενέργειες.
Με την πρόταση μας για άμεση συγκρότηση Επιτροπής από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεις Πολιτών) και από όλες τις δυνάμεις του χώρου (κόμματα, κινήσεις, ομίλους, δίκτυα, προσωπικότητες), η οποία θα δρομολογήσει τις σχετικές διαδικασίες. Θέση μας είναι ότι η Επιτροπή πρέπει να γίνει άμεσα, να μην υπάρχουν αποκλεισμοί και να είναι επιτροπή άμεσων αποφάσεων από κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες.
Με την πρόταση μας για συντονισμό δράσεων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού.
Με επιστολή στα κόμματα και τις κινήσεις του ευρύτερου χώρου, με στόχο την επιτάχυνση των διαδικασιών. Η επιστολή αυτή εστάλη χθες. Θα ήθελα να τονίσω τα εξής: Πρώτον θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και deadline πριν την Προγραμματική μας Συνδιάσκεψη. Εξάλλου ο λαός μας λέει «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα ημέρες κοσκινίζει». Δεν είναι δυνατόν σήμερα να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος με ατέρμονες συζητήσεις και εκκλήσεις που έχουν ταλαιπωρήσει τον χώρο της κεντροαριστεράς. Δεύτερον, δεν πρέπει να επανέλθουν στο προσκήνιο εσωκομματικές διαμάχες από το παρελθόν. Αν αντί να συζητάμε την δημιουργία του νέου καταλήξουμε στο εγχείρημα να συζητούμε διαφορές από το παρελθόν, τότε θα έχει εξ αρχής το εγχείρημα συγκρότησης του προοδευτικού πόλου υπονομευθεί. Τρίτον, μας ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο με τις ασκούμενες πολιτικές που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο όσο και με δημόσιες τοποθετήσεις τους ότι δεν ανήκουν και δεν τους ενδιαφέρει ο χώρος έχουν αυτοαποκλειστεί από έναν τέτοιο διάλογο. Για εμάς αυτό είναι ξεκάθαρο. Αυτό δεν αφορά βέβαια την ανάγκη εθνικής συνεννόησης και κυβερνήσεων ευρείας πλειοψηφίας όπου εκεί όχι μόνο δεν αποκλείουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιδιώκουμε συνεννοήσεις. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό θέμα  αυτό, και άλλο η ανασυγκρότηση του δικού μας χώρου, της σοσιαλδημοκρατικής προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής παράταξης. Τέταρτον, πρέπει να καθίσουμε όλα τα κόμματα, κινήσεις και ανένταχτες προσωπικότητες στο κοινό τραπέζι του διαλόγου και των άμεσων αποφάσεων. Για να δώσω έμφαση στην αναγκαιότητα αποφασιστικών κινήσεων, πριν λίγες ημέρες πρότεινα και το τονίζω ακόμη πιο έντονα σήμερα: να κλειστούμε οι αρχηγοί των κομμάτων και των κινήσεων σε ένα δωμάτιο και να μην βγούμε από εκεί, αν δεν υπάρξει αυτή η προοδευτική μεταρρυθμιστική συμμαχία, η οποία θα οδηγήσει στην εναλλακτική λύση που ζητούν οι πολίτες. Να λειτουργήσουμε έτσι ώστε μέσα από την παραγωγή προτάσεων να βρεθούμε μαζί με την κοινωνία των προοδευτικών πολιτών με στόχο τη δημιουργία της ισχυρής σοσιαλδημοκρατικής παράταξης.
Ο μεγαλύτερος ωστόσο αντίπαλος για την Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι το σημειωτόν και η κυριαρχία μίας νοοτροπίας δικαίωσης με όρους παρελθόντος αντί της φυγής προς τα εμπρός. Θα το ξαναπώ. Τώρα έφθασε η ώρα για άλματα μπροστά από όλους. Χρειάζεται να υπερβούμε όλοι μας κομματικούς εγωισμούς και μικροκομματικές περιχαρακώσεις. Αλλιώς η ιστορία δεν θα μας περιμένει.
Με δεδομένα τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής και έναν ΣΥΡΙΖΑ, που δεν εκφράζει στην πράξη σήμερα τις αρχές και τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς, θα γίνεται ολοένα και περισσότερο κατανοητή η ανάγκη ισχυροποίησης ενός χώρου που συνδυάζει τις αρχές της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής Αριστεράς. Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια για την αναγέννηση του χώρου, με όλη την παράδοση των αξιών και των αγώνων της ανανεωτικής Αριστεράς. Η νηφαλιότητα του ηγέτη της ΕΔΑ Ηλία Ηλιού, ο μαχητικός λόγος του ΚΚΕ εσωτερικού με τον Λεωνίδα Κύρκο, οι φρέσκες ιδέες, οι σύγχρονες αντιλήψεις του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του Γρηγόρη Γιάνναρου αποτελούν μια πολύτιμη παρακαταθήκη για μια μεγάλη Δημοκρατική Σοσιαλιστική Παράταξη. Στο πλαίσιο αυτό, η Συνδιάσκεψη μας είναι αποφασιστικό βήμα συσπείρωσης και ενότητας της ΔΗΜΑΡ.

Γι’ αυτό θέλουμε και στη χώρα μας να ανασυγκροτηθεί ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος ως σύγχρονη αριστερή πρόταση διακυβέρνησης. Σε τελική ανάλυση καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι βιώσιμη χωρίς ένα αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας, χωρίς ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Οι χώρες με το μεγαλύτερο δυναμισμό και τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα είναι αυτές με το πιο ανεπτυγμένο κοινωνικό κράτος και τις πιο ρηξικέλευθες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Σοβαρές όμως μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να γίνουν χωρίς κοινωνική συνοχή.
Η προοδευτική προοπτική που οραματιζόμαστε οδηγεί σε ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς και ολοκληρωμένο κοινωνικό κράτος. 
Για αυτό αγωνιζόμαστε για την επαναθεμελίωση των ιδεών της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς. Για μία νέα ταυτότητα με ισχυρό κοινωνικό πρόσημο. Για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ένα ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα με την σοσιαλδημοκρατία ως μία σύγχρονη αριστερή πρόταση διακυβέρνησης.
Είμαστε εδώ. Με προσδοκίες για ένα κοινό μέλλον.
 Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, με τις εμπειρίες της, με το ιστορικό αξιακό της φορτίο πιστεύει απόλυτα στην προοπτική μιας μεγάλης δημοκρατικής σοσιαλιστικής παράταξης. Μπορούμε λοιπόν ο καθένας με την ιστορική του διαδρομή, τη δική του πολιτική ευθύνη, τις δικές του αποσκευές να συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση του χώρου μας.
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας του προοδευτικού κέντρου, της πολιτικής οικολογίας. Καλούμε σε μια ευρεία συμπαράταξη. Σε μια μεγάλη συμμαχία.
Έχουμε βαθιά μέσα μας την πίστη στις αξίες της συλλογικότητας. Στο ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ. Αυτή την πολύτιμη παρακαταθήκη θέλουμε να συνεχίσουμε. Όλοι μαζί σε μια συλλογική προσπάθεια. 
Από εδώ, σήμερα, δίνουμε λοιπόν το σήμα. Να ξανακάνουμε το δημοκρατικό, προοδευτικό, σοσιαλιστικό ρεύμα μια πλειοψηφική πρόταση. Ένα ρεύμα κοινωνικής ευθύνης και ρεαλιστικής προοπτικής.

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ στην συμπαράταξη για να υπερβεί η χώρα την κρίση με όραμα και μεταρρυθμίσεις.
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ για την αναγέννηση της χώρας.
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ για την σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία ως τη νέα αριστερή πρόταση διακυβέρνησης.
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ για να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των προοδευτικών πολιτών.
ΕΝΩΝΟΥΜΕ για προοδευτικές λύσεις.
ΕΝΩΝΟΥΜΕ στον χώρο της κεντροαριστεράς.