Εποικοδομητικές οι συζητήσεις Αθήνας-θεσμών σύμφωνα με την Κομισιόν

Στις Βρυξέλλες βρίσκονται οι εκπρόσωποι των θεσμών μετά την αποχώρησή τους από την Αθήνα για συναντήσεις με την ομάδα εργασίας του Εurogroup. Σε καλό δρόμο οι συζητήσεις σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Κομισιόν. 


ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ εκπρόσωποι των θεσμών συμμετείχαν σήμερα στις Βρυξέλλες σε ενημερωτική συνάντηση με την Ομάδα Εργασίας του Εurogroup, ενώ επιστρέφουν εντός της ημέρας στην Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση.

Αυτό δήλωσε σήμερα η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Μίνα Αντρέεβα, η οποία αναφερόμενη στην ουσία των διαπραγματεύσεων στην Αθήνα είπε ότι είναι εποικοδομητικές και αποσκοπούν στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης το συντομότερο. Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με τον ιστοχώρο της DW, η εκπρόσωπος της Κομισιόν υπενθύμισε ότι χθες ο επίτροπος οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, δήλωσε ότι οι συζητήσεις στην Αθήνα προχωρούν καλά, υπάρχει ουσιαστική πρόοδος σε πολλά ζητήματα της διαπραγμάτευσης και αυτά είναι πολύ ενθαρρυντικά νέα.

Το ταξίδι δεν συνδέεται με τις διαρροές


Όταν υπάρχει χρόνος, συναντήσεις όπως η σημερινή γίνονται με φυσική παρουσία δήλωσε η Μίνα Αντρέεβα
Ερωτηθείσα γιατί η συνάντηση των επικεφαλής των θεσμών με την Ομάδα Εργασίας του Εurogroup δεν έγινε μέσω τηλεδιάσκεψης, ως συνήθως, και αν αυτό έχει σχέση με την πρόσφατη διαρροή συζητήσεων στελεχών του ΔΝΤ στην Αθήνα, η εκπρόσωπος απάντησε ότι όταν υπάρχει χρόνος, συναντήσεις όπως η σημερινή γίνονται με φυσική παρουσία.

Τέλος, η εκπρόσωπος ανέφερε ότι χθες ο πρόεδρος Γιούνκερ είχε τηλεφωνική συνομιλία με την Καγκελάριο Μέρκελ, στη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν η εαρινή σύνοδος του ΔΝΤ στα μέσα του μήνα στην Ουάσιγκτον και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ολλανδία. Υπενθυμίζεται ότι στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ θα συζητηθεί η πορεία αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος και η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.

Βασίλης Λεβέντης: «Σύντομα εκλογές - H Ένωση Κεντρώων μπορεί να αναδειχθεί τρίτη δύναμη»

Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, διέβλεψε πως οι επόμενες εκλογές θα πραγματοποιηθούν σύντομα, και εκτίμησε ότι σ’ αυτές η Ένωση Κεντρώων θα παίξει καθοριστικό ρόλο, αναδεικνυόμενη ακόμα και σε τρίτη δύναμη...


ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ των πολιτών ώστε στις επόμενες εκλογές η Ένωση Κεντρώων να αναδειχθεί τρίτη δύναμη, ζήτησε σήμερα το απόγευμα από την Ελασσόνα ο πρόεδρός της Βασίλης Λεβέντης, ο οποίος παραβρέθηκε στα εγκαίνια του πολιτικού γραφείου του βουλευτή του κόμματος Γιώργου Κατσιαντώνη.

Ο κ. Λεβέντης διέβλεψε πως οι επόμενες εκλογές θα πραγματοποιηθούν σύντομα, και εκτίμησε ότι σ’ αυτές η Ένωση Κεντρώων θα παίξει καθοριστικό ρόλο, αναδεικνυόμενη ακόμα και σε τρίτη δύναμη, καθώς, μετά το άλμα που έκανε μπαίνοντας στην Βουλή, έχει μία διαρκώς αυξανόμενη δυναμική.

Ο κ Λεβέντης επιτέθηκε για μία ακόμη φορά στην Κυβέρνηση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα ‘χει κάνει θάλασσα» σε ότι αφορά την αξιολόγηση, και προειδοποίησε ότι έρχεται «φοροκαταιγίδα βάρβαρων μέτρων». Επεσήμανε ότι πρόκειται για μία «κυβέρνηση που χωλαίνει» και οι εκλογές βρίσκονται κοντά παρότι δεν συμφέρουν την χώρα. Παράλληλα, κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι «δείχνουν μισαλλοδοξία, κοιτάνε την καρέκλα και όχι την χώρα», ενώ για μία ακόμη φορά απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας της Ένωσης Κεντρώων με το ΠΑΣΚΟΚ και το Ποτάμι.

Με αφορμή την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ, ο κ. Λεβέντης σχολίασε ότι ο Α Τσίπρας και η κυβέρνησή του ενδίδουν σε όλα. Αναφερόμενος σε ζητήματα φορολόγησης και φοροδιαφυγής, ο ίδιος διευκρίνισε ότι το κόμμα του δεν είναι εναντίον του ιδιωτικού πλούτου: «Δεν μισούμε τους πλούσιους αλλά η Ένωση Κεντρώων είναι με τους φτωχούς» είπε χαρακτηριστικά, ενώ αναφερόμενος στο αγροτικό ζήτημα, τόνισε ότι οι αγρότες αντιμετωπίζουν μεγάλους προβλήματα με την παραγωγή τους και αναφέρθηκε ειδικά στους απλήρωτους εργαζόμενους της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Συνέντευξη Τύπου των κινημάτων και πρωτοβουλιών κατά του χρέους και του ΤΑΙΠΕΔ (vid)

Παρέμβαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Συνέντευξη Τύπου με τον καθ. του Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιο Κασιμάτη για το Καθεστώς δανεισμού - 3ο Μνημόνιο Νέο υπερ-ταμείο υφαρπαγής δημόσιας περιουσίας...

 

Η παρέμβαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου


Να σας καλημερίσω όλους και όλες, και να συγχαρώ για την πρωτοβουλία εκείνους κι εκείνες που συνετέλεσαν στην σημερινή εκδήλωση και ιδιαίτερα τον καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη, που είναι ψυχή πολλών αγώνων αντίστασης και απελευθέρωσης.

Σαν σήμερα ιδρύθηκε πέρυσι τέτοια μέρα η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Σαν σήμερα, 4 Απριλίου 2015.

Σήμερα, 4 Απριλίου 2016, η μεν Επιτροπή υφίσταται μια απηνή δίωξη από πλευράς της Κυβέρνησης και της νέας ηγεσίας της Βουλής, η δε χώρα βρίσκεται στη δεινή θέση να αποκαλύπτεται μέσα από τη δημοσιοποίηση των συνομιλιών των διαφόρων επιτετραμμένων τοποτηρητών ότι στην ουσία το ζήτημα του χρέους δεν αποτελεί καν αντικείμενο διεκδίκησης από πλευράς της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτό που προέκυψε από τις δημοσιεύσεις των Wikileaks είναι ότι το ζήτημα του χρέους αποτελεί περιφερειακό ή πιο κεντρικό ζήτημα στις μεθοδεύσεις από πλευράς δανειστών αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση φαίνεται να έχει απολύτως παραιτηθεί από οποιαδήποτε σχετική συζήτηση και συμβιβαστεί με το γεγονός ότι οι επόμενες γενιές, όχι μόνον οι ζώσες αλλά και οι αγέννητες, θα πληρώνουν ένα χρέος το οποίο δεν οφείλουν και το οποίο πρέπει να διαγραφεί.

Νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο ότι επιδεινώνεται συνολικά η κατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας και του σεβασμού των δικαιωμάτων στη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ξεκινούν παράνομες και κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου επαναπροωθήσεις προσφύγων κατ’ εφαρμογήν μιας διεθνούς συμφωνίας η οποία κατακρημνίζει όλο το κεκτημένο διεθνούς δικαίου, ανθρωπιστικού δικαίου, προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει θεμελιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες.

Την ίδια ώρα, όμως, νομίζω ότι είναι απολύτως εμψυχωτικό και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι δεν είναι λίγα τα κινήματα και δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τη σημασία της ενεργοποίησης και της αντίστασης. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την ουσία και την επιταγή την οποία υπογράμμισε ο κύριος Κασιμάτης προηγουμένως, δηλαδή να ενωθούν αυτά τα κινήματα κι αυτοί οι άνθρωποι και να συστρατευθούν. Και δεν είναι λίγες και οι νέες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται και τις οποίες και πρέπει να χαιρετίσουμε και με τις οποίες πρέπει να βρούμε τρόπους συνύπαρξης και συστράτευσης. Η πορεία που ξεκίνησε από την Πάτρα, η πορεία ανέργων με προορισμό την Αθήνα είναι ένα εντελώς πρωτότυπο γεγονός, που σηματοδοτεί κι έναν νέο αγώνα, αυτόν των ανέργων.

Νομίζω, λοιπόν, ότι τα καθήκοντά μας είναι πολλά. Έχουμε καθήκον συνεργασίας, έχουμε καθήκον ενεργού μάχης και συμμετοχής, έχουμε καθήκον συμπαράταξης και συστράτευσης, έχουμε και καθήκον ενημέρωσης. Και σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο καθήκον, συμπληρώνοντας όσα είπε προηγουμένως ο Γιώργος Κασιμάτης τον οποίο αισθάνομαι την ανάγκη κι από αυτό το βήμα να ευχαριστήσω για την ανεκτίμητη συμβολή του στο έργο της Επιτροπής Αλήθειας τόσο στην πρώτη φάση κατά την οποία η Επιτροπή αποτέλεσε μια πρωτοπόρα θεσμική πρωτοβουλία όσο και σε αυτή τη δεύτερη φάση που η Επιτροπή μετατρέπεται σε σωματείο και ανοίγει τις πόρτες της στους πολίτες, θα φροντίσω και εντός ολίγου θα υπάρχει – θα υπάρχουν τα εναπομείναντα πορίσματα που ακόμη μπορούμε να διανέμουμε και, βέβαια, θα φροντίσει η Επιτροπή προκειμένου να γίνει μια νέα εκτύπωση των πορισμάτων του Ιουλίου και του Σεπτεμβρίου που εκθέτουν διεξοδικότατα τους λόγους για τους οποίους το χρέος πρέπει να αποκρουσθεί.

Θέλω να σας ενημερώσω ότι με την διαδικασία μετατροπής της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους σε Σωματείο, μια διαδικασία που αποφασίστηκε την 1η Μαρτίου 2016 στις Βρυξέλλες όπου συνεδρίασε η Επιτροπή στην πλήρη σύνθεσή της με τους Έλληνες και Ελληνίδες και πολίτες άλλων χωρών που είναι μέλη της, αποφασίστηκε ότι η Επιτροπή θα αποκτήσει και νέα μέλη και συνεπώς είναι ανοιχτή σε όλα τα κινήματα και τους ανθρώπους που ενεργοποιούνται αντιστρατευόμενοι το χρέος. Επιπλέον αποφασίστηκε- και αυτό νομίζω ότι έχει μία σημασία ως πεδίο σύμπραξης και συστράτευση-, ότι η Επιτροπή θα ασχοληθεί στο εγγύς μέλλον με τρία ζητήματα που συναρτώνται άμεσα με το χρέος:
  • το τραπεζικό σύστημα,
  • οι ιδιωτικοποιήσεις και
  • το ασφαλιστικό.
Τρία θέματα άρρηκτα συνδεδεμένα με την εγκληματική απόφαση αποδοχής ενός παράνομου και απεχθούς χρέους.

Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω και κάτι άλλο, γιατί έχει σημασία να συνειδητοποιούμε ότι αυτό το καθεστώς το τυραννικό, απολυταρχικό, ολοκληρωτικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς των μνημονίων και της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και της γραφειοκρατικής ευρωδεσποτείας έχει θύματα. Έχει θύματα ανθρώπινες ζωές. 
Σαν σήμερα στο Σύνταγμα αυτοκτόνησε ο Δημήτρης Χριστούλας. Είναι τέσσερα χρόνια που συμπληρώνονται και θυμόμαστε όλοι ότι η αυτοκτονία αυτή σηματοδότησε ακριβώς μια πράξη ακραίας υπαρξιακής δοκιμασίας, που όμως αντικατόπτρισε την απελπισία πολλών. Έχουμε υποχρέωση στη μνήμη των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους είτε από την κακουχία και την στέρηση είτε από την απελπισία, να άρουμε αυτές τις συνθήκες που οδηγούν ακόμη και στον θάνατο της κοινωνίας.

Σας ευχαριστώ πολύ.


Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού!

Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού εξέδωσε η Εθνική Μετεωολογική Υπηρεσία (Ε.Μ.Υ.) που ισχύει για τις 9, 10 και 11 Απριλίου....


Το δελτίο επιδείνωσης καιρού της Ε.Μ.Υ.

Βροχές και καταιγίδες κατά τόπους ισχυρές θα σημειωθούν από τις μεσημβρινές ώρες του Σαββάτου – 9/4/2016- σε αρκετές περιοχές κυρίως της ηπειρωτικής χώρας, που δεν αποκλείεται να συνοδεύονται από χαλαζοπτώσεις και παροδικά ισχυρούς ανέμους.

 ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΟΥΝ:
  • Αύριο Σάββατο (9/4/2016) τις μεσημβρινές και απογευματινές ώρες, η Ήπειρος, η δυτική Στερεά, η δυτική Πελοπόννησος και η Μακεδονία.

  • Την Κυριακή (10/4/2016) αρχικά το Ιόνιο, η Ήπειρος, η δυτική Στερεά και μέχρι το μεσημέρι η υπόλοιπη ηπειρωτική χώρα και από τις νυχτερινές ώρες πιθανόν τα νησιά του βορείου και ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα. 

  • Την Δευτέρα (11/4/2016) μέχρι τις πρωινές ώρες πιθανόν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.

EReNSEP: Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;

Ημερίδα με τίτλο «Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;» πραγματοποιείται στις 26-27 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή κοινωνικών επιστημόνων και πολιτικών ακτιβιστών από όλη την Ευρώπη.Το βράδυ της ίδια μέρας θα διεξαχθεί ανοιχτή πολιτική εκδήλωση με το ίδιο θέμα και κεντρικούς ομιλητές τον Όσκαρ Λαφοντέν και τον Κώστα Λαπαβίτσα. 


Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ σηματοδοτεί τα εγκαίνια του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής, μια νέας πρωτοβουλίας με βάση το Λονδίνο, γραφεία στη Θεσσαλονίκη και μέλη από ολόκληρη την Ευρώπη. Το EReNSEP έχει δύο στόχους:

Πρώτον, να παράγει έργο υψηλού επιπέδου και άρτια τεκμηριωμένο, που θα έχει αντίκτυπο στην πολιτική συζήτηση στην Ευρώπη.

Δεύτερον, να διοργανώνει εκδηλώσεις και πολιτικές δράσεις, οι οποίες θα ανταποκρίνονται στο παραγόμενο έργο.

Με δυο λόγια, επιχειρεί να συνδυάσει την επιστημονική ανάλυση με στοχευμένες πολιτικές παρεμβάσεις αμφισβητώντας τις κυρίαρχες στρατηγικές στην Ευρώπη.

ΥΠΑΡΧΕΙ ήδη μια αναζήτηση για εναλλακτικές στρατηγικές στην Ευρώπη, όπως έχει αποδειχθεί από τα δύο τελευταία συνέδρια - ένα στο Παρίσι και ένα στη Μαδρίτη - όσον αφορά το λεγόμενο Σχέδιο Β. Ανάμεσα στα μέλη του EReNSEP συγκαταλέγονται οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναπτύξει εναλλακτικά επιχειρήματα για την Ευρώπη επί σειρά ετών.


Λαφοντέν Λαπαβίτσας 
Στην ημερίδα θα συμμετάσχουν ακαδημαϊκοί από κορυφαία πανεπιστήμια της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και αλλού. Θα συμμετάσχουν επίσης μέλη από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών οργανώσεων που επιδιώκουν ενεργά μια νέα στρατηγική, όπως το Candidatura de'Unidad Popular (CUP) στην Καταλονία, το Parti de Gauche στη Γαλλία, η Πρωτοβουλία για τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό (IDS) στη Σλοβενία και το Die Linke στη Γερμανία. Θα υπάρξει επίσης ισχυρή ελληνική πνευματική και πολιτική παρουσία, γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη σε μια χώρα που μαστίζεται από τη λιτότητα και κυβερνάται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που έχει υποσχεθεί τόσα πολλά και έχει καταφέρει τόσα λίγα.

Το Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής - EReNSEP, σκοπεύει να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πραγματικής εναλλακτικής στρατηγικής για την Ευρώπη. Η λιτότητα έχει αποδειχθεί καταστροφική και απαιτούνται νέες πολιτικές για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την αύξηση των εισοδημάτων. Η επιδεινούμενη ανισότητα έχει ενισχύσει το κοινωνικό αίτημα για αναδιανομή. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση έχει αποτύχει, καθιστώντας απαραίτητη την διαμόρφωση νέων νομισματικών διακανονισμών για τις επιμέρους χώρες της ευρωζώνης, αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της.

EReNSER: «Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;» - Πολιτική Εκδήλωση και Επιστημονική Ημερίδα - 27 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη



Στις 27 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή πολιτική εκδήλωση με θέμα «Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;».

Κεντρικοί ομιλητές: Όσκαρ Λαφοντέν και Κώστας Λαπαβίτσας.

Θα προηγηθεί επιστημονική ημερίδα στις 26-27 με το ίδιο θέμα και συμμετοχή κοινωνικών επιστημόνων και πολιτικών ακτιβιστών από όλη την Ευρώπη.

Η εκδήλωση σηματοδοτεί τα εγκαίνια του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (EReNSEP, European Research Network on Social and Economic Policy, www.erensep.org), μιας νέας επιστημονικής και πολιτικής πρωτοβουλίας με βάση το Λονδίνο, γραφεία στη Θεσσαλονίκη και μέλη από ολόκληρη την Ευρώπη.

το πρόγραμμα της ημερίδας μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Και εγένετο «ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ», συνέχεια της ΕΡΕ το νέο κόμμα Καρατζαφέρη-Μπαλτάκου (vid)


"ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ" το νέο κόμμα που παρουσίασαν ο  Γιώργος Καρατζαφέρης και ο Τάκης Μπαλτάκος, πρόεδρος ο πρώτος, Γενικός Γραμματέας ο δεύτερος.


Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι ο επικεφαλής του κόμματος και ο Τάκης Μπαλτάκος Γενικός γραμματέας.

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε, τονίστηκε ότι πρόκειται για ένα κόμμα "αντιμνημονιακό και ευρωσκεπτικιστικό", συνέχεια της ΕΡΕ και της ΝΔ του Αβέρωφ και του Καραμανλή.

Ο Τάκης Μπαλτάκος επιβεβαίωσε ότι γίνονται επαφές με πρώην βουλευτές της ΝΔ, όπως οι κ. Μιχελάκης και Ντινόπουλος, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο επαφών ακόμη και με διαγραφέντες βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Οι επαφές, όπως είπαν, με κινήσεις και πρόσωπα θα ολοκληρωθούν την προηγούμενη.

Ο κ. Καρατζαφέρης είπε ότι είναι πολύ νωρίς να ειπωθεί ποιοι θα μπουν στα ψηφοδέλτια, αν και εκτίμησε ότι "στα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα είναι και η απόδραση". "Δεν ξέρω αν έχει τα αποθέματα αλλά βρίσκεται σε αδιέξοδο", υποστήριξε.

Για το θέμα του ευρωσκεπτικισμού, δήλωσε ότι ελπίζει να μη χρειαστεί να βγούμε από το ευρώ αλλά δεν ζούμε και με τον φόβο της εξόδου από το ευρώ, το έθνος μπορεί να προετοιμαστεί.


Συνέντευξη Κώστα Λαπαβίτσα στο TPP - Ανακοινώνει νέο φορέα

Με μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης ξεκινάει σήμερα ο Κώστας Λαπαβίτσας, πρώην βουλευτής και οικονομολόγος καθηγητής του πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου, ένα νέο φορέα «ούτε πολιτικό μόνο, ούτε και μόνο ακαδημαϊκό» με στόχο να πείσει τους Έλληνες ότι ο μόνος τρόπος για να βγει η χώρα από την κρίση είναι η έξοδος από το Ευρώ και η ενίσχυση του εθνικού κράτους. «Η Ευρώπη έχει δείξει τον πραγματικό της πρόσωπο και δεν μπορεί να εκδημοκρατιστεί». 


ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στην τρέχουσα διαπραγμάτευση ο Κώστας Λαπαβίτσας ξεκαθαρίζει ότι «το 3ο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει και τώρα το ΔΝΤ προσπαθεί να καλύψει την αποτυχία του» ενώ αναφέρει και ότι «αν η κυβέρνηση καταφέρει σε κάποια συνεννόηση με τη Μέρκελ να βγάλει έξω από το πρόγραμμα το ΔΝΤ η υπόθεση του κουρέματος του χρέους είναι τελειωμένη».

Στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγες ώρες πριν την επίσημη λειτουργία της ιστοσελίδας της νέας προσπάθειας ο Κώστας Λαπαβίτσας μιλάει για όλα: Για τη διαρροή του Wikileaks και το Panama Papers, για την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και αφήνει αιχμές για τον ρόλο του Καρανίκα τον Φεβρουάριο του 2014 αλλά και για την ατολμία που επέδειξαν «οι εναλλακτικές δυνάμεις του κόμματος».


Συνέντευξη στον Κώστα Εφήμερο, στο ThePressProject


Εδώ και μερικές μέρες η ελληνική επικαιρότητα έχει συνταραχτεί από την διαρροή της συνομιλίας των επικεφαλής του ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί. Εσείς πώς διαβάζετε όσα γνωρίζουμε ότι ειπώθηκαν μεταξύ Τόμσεν και Βελκουλέσκου;

«Παρακολουθώ τη διαδικασία χωρίς φυσικά να έχω εσωτερική πληροφόρηση αλλά αυτό που θέλω να πω αρχικά για να βγάζει νόημα η υπόθεση είναι ότι από όλα αυτά προκύπτει ότι στην ουσία το 3ο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Τα μέλη της Τρόικας στην πραγματικότητα προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο για να διαχειριστούν την αποτυχία του μνημονίου. Και ξέρετε ο λόγος για τον οποίο έχει αποτύχει είναι πάρα πολύ απλός: γιατί το 3,5% που προβλέπεται στην συμφωνία απλά δεν επιτυγχάνεται και αυτό το ξέρουν όλοι. Η ελληνική οικονομία είναι σε ύφεση, τα στοιχεία από το Δεκέμβριο και μετά είναι άσχημα και όλα αυτά θα χειροτερέψουν όταν θα αρχίσει η εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου.

Αυτό σημαίνει ότι το ΔΝΤ που μετράει ήδη δύο αποτυχημένα μνημόνια και πάει για τρίτο, θέλει στην ουσία να καλύψει την αποτυχία του γιατί ξέρει ότι εσωτερικά έχει ήδη πολύ μεγάλες αντιδράσεις».

Αν όμως ισχύει αυτό που λέτε και οι πιέσεις είναι έντονες στο εσωτερικό του ΔΝΤ μήπως στην πραγματικότητα το ΔΝΤ λέει «ΟΚ, κάναμε τα στραβά μάτια μέχρι σήμερα εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων αλλά ως εδώ»; Μήπως δηλαδή τα μέτρα και το κούρεμα που προτείνει τώρα ο Τόμσεν μπορούν να αποτελούν συστατικά ενός πετυχημένου 3ου μνημονίου;

Όχι, το Ταμείο απλά διαπιστώνει ότι το μνημόνιο που υπογράφτηκε πέρυσι το καλοκαίρι είναι και αυτό αποτυχημένο, είναι η 3η αποτυχία του. Αυτό που προσπαθεί να κάνει τώρα επειδή δεν θέλει να συνεχίσει με ένα ακόμα αποτυχημένο μνημόνιο είναι να το περισώσει. Και για να το κάνει αυτό ζητάει να μειωθεί το ελληνικό χρέος ώστε να γίνουν οι δημοσιονομικοί στόχοι του μεσοπρόθεσμου ελληνικού προγράμματος εφικτοί. Να κατέβει δηλαδή από το 3,5% και αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι θετικό για την ελληνική οικονομία αλλά ταυτόχρονα λέει «για να γίνει αυτό όμως θέλω αυστηρότερους στόχους και πιο πειστικούς», γιατί το Ταμείο δεν έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτή την κυβέρνηση, όπως δεν είχε καμία εμπιστοσύνη ούτε στην προηγούμενη. Με άλλα λόγια το ΔΝΤ προσπαθεί να καλύψει τα δικά του λάθη με τη γνωστή του φιλοσοφία της λιτότητας και της απελευθέρωσης της αγοράς που κατά την άποψή μου είναι λάθος εξαρχής.

Η Ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε φυσικά να έχει τους χαμηλότερους στόχους για τα επόμενα χρόνια αλλά αυτό που την καίει είναι οι τωρινοί στόχοι γιατί καταρρέει δημοσκοπικά και γιατί δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Προσπαθεί λοιπόν να βγάλει το ΔΝΤ από την εξίσωση για να ελαφρύνει την πίεση εδώ και τώρα χωρίς να την νοιάζει τι θα γίνει στο μέλλον και για να το πετύχει αυτό ελπίζει στην Κομισιόν δηλαδή στη Γερμανία.

Η Κομισιόν εκ θέσεως είναι μονίμως αισιόδοξη, αυτή είναι η δουλειά της, πρέπει να φαίνεται ότι όλα είναι υπό έλεγχο και για αυτό θέτει μονίμως πιο χαλαρούς στόχους για την Ελλάδα, όπως κάνει και τώρα... προσποιείται δηλαδή ότι το πρόγραμμα πηγαίνει καλά και δεν δείχνει διατεθειμένη να ζητήσει σκληρότερα μέτρα και αυτό βολεύει την ελληνική κυβέρνηση. Εδώ στην εξίσωση μπαίνει η Γερμανία που και αυτή θα ήθελε αυστηρότερους στόχους γιατί θα ήθελε να πετύχει το ελληνικό πρόγραμμα αλλά αυτό που δεν θέλει με τίποτα είναι το κούρεμα του χρέους γιατί δεν ξέρει αν μπορεί να το περάσει από το γερμανικό κοινοβούλιο όπως την υποχρεώνουν οι νόμοι στη Γερμανία. Το πρόβλημα λοιπόν της Γερμανίας είναι μεγάλο αφού θα πρέπει να τετραγωνίσει αυτόν τον κύκλο, δηλαδή να κρατήσει με κάποιο τρόπο τον Ταμείο στο παιχνίδι ώστε να έχει αξιοπιστία το πρόγραμμα αλλά χωρίς να δώσει όμως κούρεμα του χρέους.

Να το πούμε και αυτό για να είναι ξεκάθαρο: Εφόσον φύγει το ΔΝΤ η υπόθεση κουρέματος του ελληνικού χρέους τελειώνει. Ο μόνος μηχανισμός ο οποίος πιέζει σοβαρά είναι το Ταμείο. Χωρίς το ΔΝΤ το μόνο που μπορεί να περιμένει η Ελλάδα είναι κάποια επιμήκυνση ή κάποια αλλαγή όρων... τίποτα σοβαρό δηλαδή.

Κατά την άποψή μου οδηγούμαστε σε κρίση ή σε κάποια μεσοβέζικη και περίεργη λύση. Κατά πάσα πιθανότητα θα δοθεί κάποιο ακόμα περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση αλλά στο τέλος θα ξεσπάσει αυτή η αντίσταση.

Επέστρεψε λοιπόν το σενάριο του Grexit τόσο νωρίς όπως το παρουσιάζει και ο Economist;

Το τρίτο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει ακόμα και αν περάσει η κυβέρνηση αυτό που θέλει, δηλαδή να βγάλει εκτός το ΔΝΤ, να κλείσει κάπως η αξιολόγηση και να της δώσουν κάποια χρήματα για να μπορεί να κινείται αλλά ακόμα και αν γίνει αυτό παρά τα όσα θα ακούγονται η αλήθεια είναι ότι με αυτή τη στρατηγική η Ελλάδα δεν βγαίνει από το τέλμα γιατί αυτό που ελπίζει η κυβέρνηση, δηλαδή να γίνει μια έκρηξη επενδύσεων που θα οδηγήσει στην ανάκαμψη δεν είναι σοβαρό. Πρόκειται για ευχολόγιο.

Η Ελλάδα είναι σε μια φυλακή, η ανεργία είναι τεράστια, ιδιαίτερα για τους νέους. Ακόμα και αν το πρόγραμμα είναι ελαφρώς ηπιότερο αυτή δεν είναι προοπτική για το μέλλον. Η λογική κατάληξη θα είναι να τεθεί ξανά το ζήτημα για τη νομισματική έξοδο. Που είναι και η μόνη λογική δομική λύση με προοπτική για το μέλλον κατά την άποψή μου.

Ας υποθέσουμε ότι φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Μια από τις κριτικές που ακούστηκαν απέναντι στο εγχείρημα της ΛΑΕ ήταν ότι δεν ήταν ξεκάθαρη σχετικά με την έξοδο. Μόνο από το ευρώ ή και από την ευρωπαϊκή ένωση λοιπόν;

Όντως έχουν γίνει διάφορα απλά λάθη λογικής σε αυτή την περίπτωση. Αρκετοί από το χώρος της αριστεράς κάνουν κριτική λέγοντας ότι δεν φτάνει να βγούμε από το Ευρώ και ότι πρέπει να φύγουμε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας μάλιστα ότι η έξοδος από το Ευρώ θα επιφέρει κόστος για τους εργαζόμενους εξαιτίας της υποτίμησης και άρα θα πρέπει να ζητήσουμε έξοδο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται περί απερισκεψίας διότι αν η έξοδος από το Ευρώ είναι δύσκολη μία φορά η ταυτόχρονη έξοδος και από την Ένωση είναι δύσκολη δέκα φορές. Δεν θα λυθεί το πρόβλημα των εργαζομένων με την διπλή έξοδο, θα κάνουμε χειρότερη την κατάστασή τους αν φύγουμε τρέχοντας και από την ΕΕ σε ένα σαββατοκύριακο. Αυτή η προοπτική παρουσιάζεται ως αριστεροσύνη αλλά στην πράξη πρόκειται για έλλειψη ανάλυσης.

Αυτό που πνίγει την Ελλάδα είναι η Νομισματική Ένωση και το θεσμικό της πλαίσιο. Τώρα πια όλοι καταλαβαίνουν πόσο πνιγηρό είναι. Η Ελλάδα πρέπει να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση για μια σειρά από θέματα, όπως στο θέμα των επενδύσεων για παράδειγμα ή στο θέμα του διεθνούς εμπορίου. Η αποδέσμευση από το Ευρώ θα οδηγήσει δηλαδή σε μια σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό φτάνει. Δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω για αυτό. Η αναστάτωση που θα προκληθεί από κάτι τέτοιο θα προκαλέσει μεγάλες αλλαγές και για αυτό μπορούμε να σταματήσουμε εδώ. Θέλω να πω και κάτι τελευταίο: Το 2010 όταν ξέσπασε η κρίση είχα προτείνει στάση πληρωμών στο χρέος με διαδικασία απομείωσης και έξοδο από το Ευρώ. Αυτό το δίπολο με ότι αυτό σήμαινε ήταν κατά την άποψή μου η επιθυμητή πορεία για τη χώρα και νομίζω ότι μπορούμε να πούμε τουλάχιστον ότι η άλλη πορεία αποδείχτηκε καταστροφική. Αλλά θέλω να πω τώρα ότι αργήσαμε πάρα πολύ, ως χώρα, ως λαός και ως κοινωνία. Αυτό που τότε γινόταν σήμερα δεν γίνεται με τόσο απλό τρόπο γιατί η οικονομία της χώρας έχει γονατίσει. Η ολιγωρία έχει κόστος για την κοινωνία και μάλιστα έχει κάνει το θέμα σήμερα πολύ πιο ευρύ. Αυτό που αντιμετωπίζει πια η Ελλάδα δεν περιορίζεται στη διαγραφή του χρέους της. Πλέον έχουμε θέμα ανάταξης της οικονομίας εκ βάθρων, ανάταξη του κράτους εκ βάθρων και φυσικά αντιμετωπίζουμε θέμα εθνικής κυριαρχίας και θέμα δημοκρατίας. Η κρίση σήμερα είναι ολόπλευρη. Στη σύγκρουσή μας με την Ευρώπη θα τεθούν αυτά τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας.

Το θέμα του εκδημοκρατισμού της Ευρώπης το θέτει και ο Γιάνης Βαρουφάκης

Ας το δούμε αυτό: Ποιά ήταν η θέση της ευρωπαϊκής αριστεράς μέχρι τώρα, στην οποία μπορεί κανείς να συμπεριλάβει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο Α ας το πούμε έτσι: Έλεγε ότι θα βγάλουμε μια δημοκρατική κυβέρνηση με λαϊκή ψήφο και νομιμοποίηση, θα στείλουμε τους εκπροσώπους μας στους θεσμούς και με τα ισχυρά όπλα της στήριξης της κυβέρνησης και ίσως και με κινητοποιήσεις θα πιέσουμε ώστε να αρθεί η λιτότητα και να έχουμε αλλαγές φιλολαϊκές. Τι είδαμε στην πράξη; Είδαμε ότι οι μηχανισμοί αυτοί είναι αυταρχικοί, απόλυτοι, φανατικοί, δογματικοί και βαθύτατα αντιδημοκρατικοί. Στην ουσία εξεβίασαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε απόλυτη παράδοση γιατί αυτή είναι η λογική τους και επειδή έτσι μπορεί να λειτουργήσει μόνο η Νομισματική Ένωση, αλλιώς θα καταρρεύσει.

Η προοπτική του σχεδίου Α δεν υφίσταται. Δεν μπορείς να εκδημοκρατίσεις αυτούς τους θεσμούς. Απλώς δεν γίνεται. Οι θεσμοί αυτοί ή θα καταρρεύσουν συνολικά ή αυτός που θα επιχειρήσει να τα βάλει μαζί τους θα ηττηθεί. Όταν εγώ μιλάω για δημοκρατία τονίζω ότι αυτό πρέπει να την σκεφτούμε στο πεδίο του εθνικού κράτους γιατί έγινε πεντακάθαρο πια ότι τα δικαιώματα είναι συνυφασμένη απόλυτα με την εθνική κυριαρχία. Ο ίδιος ο στόχος του Βαρουφάκη είναι λάθος. Η συζήτηση δεν μπορεί να συνεχίζεται με όρους του παρελθόντος. Δεν υπάρχει αυτή η Ευρώπη και ούτε μπορεί να υπάρξει.

Αυτές τις ημέρες έχει ξεκινήσει η αποκάλυψη μιας μεγάλης διαρροής, γνωστή ως Panama Papers που μπορεί να μας δώσει μια εικόνα για το πως το οικονομικό σύστημα αυτορυθμίστηκε ώστε να προστατεύει τους πλούσιους. Φαίνεται δηλαδή ότι το πρόβλημα είναι υπερεθνικό. Μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνο του ένα εθνικό κράτος;

Θα σας αντιστρέψω το επιχείρημα. Πού είδαμε να υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα στις αποκαλύψεις; Στην Ισλανδία. Στην οποία είδαμε άμεση κινητοποίηση του ισλανδικού λαού ο οποίος έχει κρατήσει μια εξαιρετική στάση όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης μετά το 2008. Η εθνική αντίδραση εξανάγκασε τον Ισλανδό πρωθυπουργό σε παραίτηση και είναι τέτοια που πιστεύω ότι θα οδηγήσει και σε εξελίξεις από αυτές που θα ήθελα να δω, π.χ. στην αλλαγή του πλαισίου για τον έλεγχο αυτών των καταστάσεων. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ακόμα και στην Αγγλία αν συνεχιστεί η πίεση στον Κάμερον. Με άλλα λόγια από εγχώριους εθνικούς μηχανισμούς θα προκύψει και πάλι η αντίσταση. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι μπορεί να υπάρχει αυτό το βρωμερό υπερεθνικό δίκτυο ώστε οι πλούσιοι να αποφεύγουν τους φόρους και να παρακάμπτουν την νομοθεσία αλλά οι ουσιαστικοί μηχανισμοί που θα μπορούσαν να αποτρέψουν ή ακόμα και να διορθώσουν αυτή την κατάσταση είναι εθνικοί.

Θα σας δώσω ένα ακόμα παράδειγμα. Τη νέα συμφωνία TTIP ποιος την φέρνει; Η Ευρωπαϊκή Ένωση την έχει εισαγάγει, το υπερεθνικό αυτό σύστημα δηλαδή που επιτρέπει στο ξένο κεφάλαιο να φέρεται στις χώρες της Ευρώπης σαν υποχείρια. Το όχι σε όλα αυτά θα το πούμε με εθνικά μέτρα και εθνικούς μηχανισμούς. Μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει δημοκρατικός έλεγχος. Θα το πω μια ακόμα φορά: Δεν υπάρχει άλλο πεδίο άσκησης δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας εκτός από το εθνικό κράτος.

Να πω εδώ και κάτι για το προσφυγικό, γιατί και αυτό είναι ένα πεδίο που έχει να κάνει με την ανάγκη για εθνική κυριαρχία. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών αυτή τη στιγμή από τους ετέρους μας οι οποίοι μας φέρθηκαν ως να είμαστε μια χώρα που βρίσκεται στα όρια της Ευρώπης, όπως περίπου αντιμετωπίζουν τους Τούρκους και ίσως και ακόμα χειρότερα γιατί οι Τούρκοι έχουν διατηρήσει στοιχεία εθνικής κυριαρχίας και μπορούν να πουν και ένα όχι όταν θέλουν.

Η Ευρώπη σε αυτή την κρίση δείχνει και τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της Ένωσης. Βλέπουμε παραβάσεις όλων των συνθηκών και είναι απίστευτο αυτό που παρακολουθούμε. Και όλα αυτά από την ήπειρο που θέλει να διαφημίζεται ως η πηγή της ήπιας ισχύος. Αν είναι δυνατόν ! Και μιλάμε για μια ήπειρο που έχει πολύ μικρότερες ροές προς αυτή από τις άλλες περιοχές του κόσμου. Δεν έχει δηλαδή ιδιαίτερο πρόβλημα ξένων πληθυσμών. Η έκρηξη είναι έκρηξη μισαλλοδοξίας και αρνητικής στάσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος ότι θα αλλάξουν οι ισορροπίες της Ευρώπης. Άκουσα προχθές αρκετά στελέχη της κυβέρνησης να υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές σε Πορτογαλία και Ισπανία δείχνουν ότι αυτό μπορεί να γίνει. Ποια είναι η άποψή σας;

Η συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ευρέως καταγεγραμμένη ως αποτυχία από μεγάλα κομμάτια της ευρωπαϊκής αριστεράς. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα κίνημα αναζήτησης μιας νέας πορείας και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν γίνει δύο μεγάλα συνέδρια για το επονομαζόμενο Σχέδιο Β στο Παρίσι και στη Μαδρίτη. Δυστυχώς και στα δύο αυτά συνέδρια, και κυρίως στην Ισπανία, φάνηκε και μια μεγάλη σύγχυση. Εμείς από την Ελλάδα σε συνεργασία με ένα ευρύτερο πλέγμα ανθρώπων και οργανώσεων στην Ευρώπη που δουλεύουμε το μόνο πραγματικό Σχέδιο Β εδώ και χρόνια έχουμε αρχίσει να συνδυάζουμε τις δυνάμεις μας.

Θέλουμε λοιπόν να καταθέσουμε αυτό το σχέδιο με πειστικό τρόπο και τονίζω ότι αυτό γίνεται στη βάση της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ γιατί η ιστορική εμπειρία έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια που θα κινηθεί στον ενδιάμεσο χώρο για την ώρα, στον πανεπιστημιακό, πνευματικό, επιστημονικό και στον πολιτικό αλλά δεν είναι πολιτική πρωτοβουλία μόνο, όπως και δεν είναι ακαδημαϊκή πρωτοβουλία.

Οι προτάσεις μας θα είναι βασισμένες σε στοιχεία, ολιγόλογες και στοχευμένες ώστε να απαντούν σε συγκεκριμένα προβλήματα της κοινωνίας για την διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής. Ταυτόχρονα θα οργανώσουμε και πολιτικές παρεμβάσεις που θα στηρίζονται σε αυτή την ανάλυση για να κάνουμε το μήνυμα αυτό κατανοητό και πολιτικά αποδεκτό από αυτούς που έχουν κυρίως χτυπηθεί από την υφιστάμενη πολιτική της Ευρώπης.

Γιατί δεν ξεκινήσατε αυτή τη συζήτηση  όσο ήσασταν στο ΣΥΡΙΖΑ;

Κοιτάξτε, εγώ θα την κάνω την αυτοκριτική μου αλλά θυμηθείτε πως ήταν τα πράγματα τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αρχή της διαπραγμάτευσης, όταν πήγαινε στην Ευρώπη ο Βαρουφάκης είχε, σύμφωνα με τα γκάλοπ, τεράστια στήριξη από τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός προσέβλεπε σε καλύτερες μέρες και πίστευε ότι θα βρεθεί μια νέα κατεύθυνση. Αυτό ήταν το κλίμα τότε. Η πραγματικότητα φάνηκε στις 20 Φεβρουαρίου όταν υπογράφτηκε η επέκταση του προγράμματος που κατά την άποψή μου ήταν τραγική. Αυτό το έγγραφο φέρει την υπογραφή του Βαρουφάκη.

Από τις 20 Φεβρουαρίου και μετά βγήκα και μίλησα για άλλη πορεία με σημαντικό πολιτικό κόστος διότι ο κόσμος δεν είχε καταλάβει ακόμα τι θα συνέβαινε. Δέχτηκα μεγάλες επιθέσεις μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος θέλει μπορεί να τα βρει αυτά και αν θέλετε σας προτείνω να ψάξετε τον κύριο Καρανίκα. Θα βρείτε ενδιαφέροντα στοιχεία και θα διαπιστώσετε διάφορα πράγματα αν ανατρέξετε στον κύριο Καρανίκα. Γιατί τον κύριο αυτόν παρόλο που δεν τον γνωρίζω προσωπικά έρχομαι σε επαφή μαζί του εδώ και καιρό.

Το δικό μου σφάλμα είναι ότι από τον Απρίλιο και μετά θα έπρεπε να έχω διαχωρίσει τη θέση μου και να έχω κυκλοφορήσει την εναλλακτική πρόταση η οποία υπήρχε, ώστε να είναι στο τραπέζι όταν θα έφτανε η ώρα της κρίσεως. Δεν το έκανα γιατί εκτίμησα ότι η εσωτερική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια που θα επέτρεπε αυτή η πρόταση να τεθεί με εναλλακτικό τρόπο εντός του κόμματος. Και εκεί έκανα λάθος. Δεν εκτίμησα ορθά την αδυναμία της εναλλακτικής πλευράς.

Δεν είναι όμως πια λίγο αργά; Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε με τη φόρα που του έδινε η ελπίδα για κάτι διαφορετικό. Τώρα που τα ποσοστά της απογοήτευσης είναι τεράστια πως θα μπορέσει η δική σας πρόταση να αποκτήσει δυναμική;

Συμφωνώ, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και αυτή είναι και η μεγαλύτερη ζημιά που έχει κάνει ο Αλέξης Τσίπρας στον Ελληνικό λαό. Σημειώστε ότι στην περίπτωση του δημοψηφίσματος ο λαός έδειξε ενθουσιασμό και μεγάλη διάθεση να μπει μπροστά για μια αλλαγή. Φυσικά όπως σε όλες τις ανάλογες ιστορικές στιγμές για τον κόσμος δεν είναι απολύτως καθαρό αυτό που θέλει. Ο ελληνικός λαός είχε όμως την όρεξη που στην τελική αυτό είναι που μετράει και το έδειξε. Μπορεί να μην ήταν 100% ξεκάθαρος για το που θα πήγαινε αλλά ήταν αποφασισμένος να παλέψει.

Εγώ δεν πιστεύω ότι μπορούμε να οδηγηθούμε ξανά σε τέτοιες καταστάσεις ενθουσιασμού -όχι εύκολα τουλάχιστον- και για αυτό χρησιμοποίησα και τη λέξη «ξεκινώντας». Ο καιρός του ενθουσιασμού έχει περάσει για αυτό και εμείς θέλουμε τώρα να καταθέσουμε σοβαρές προτάσεις που θα βασίζονται σε δουλειά χαμηλών τόνων και που θα εξηγήσει στον ελληνικό λαό ότι γίνεται, δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια, υπάρχει ευρύτερη στήριξη στην Ευρώπη και αυτό που προτείνουμε είναι απολύτως εφικτό.

Θα συνεργαστείτε με τα κινήματα λοιπόν και τα άλλα ανάλογα εγχειρήματα στην Ευρώπη;

Ο κεντρικός ομιλητής στις 27 Απριλίου στην παρουσίαση της πρότασής μας θα είναι ο Λα Φοντέν από το De Linke. Θα υπάρχουν επίσης εκεί πολιτικά στελέχη από το κόμμα των Καταλανών που αποτελεί το πιο προοδευτικό κομμάτι της συνεργασίας με τους Podemos. Θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι από το σοσιαλιστικό κόμμα της Σλοβενίας και θα είναι και άλλοι από Γαλλία και άλλες χώρες. Η προσπάθεια είναι ενωτική με μεγάλα κομμάτια της αριστεράς που δεν συμφωνούν φυσικά σε όλα αλλά έχουν καταλάβει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή όσο το νομισματικό σύστημα είναι αυτό που είναι.

Δηλαδή με άλλα λόγια θα συνεργαστείτε με όλους εκτός από το DiEM;

Δεν έχω καμία αντίρρηση να συνεργαστώ με τον Γιάνη Βαρουφάκη αλλά θα πρέπει να σταματήσει πρώτα να υποστηρίζει ότι μπορεί να εκδημοκρατίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τον Γιάνη τον ξέρω πολύ καλά εδώ και χρόνια, πριν γίνει πολιτικό πρόσωπο και εκτιμώ τις γνώσεις του και το έργο του ως οικονομολόγου αλλά αυτό που διατείνεται αυτή τη στιγμή για την Ε.Ε. δημιουργεί σύγχυση.

Πότε θα περιμένουμε το επόμενο βήμα της προσπάθειάς σας;

Διαδικτυακά σήμερα. Από το μεσημέρι της Παρασκευής θα βγάλουμε στον αέρα μια νέα ιστοσελίδα αλλά το πρώτο πραγματικό ραντεβού θα είναι στις  27 του μήνα.
ThePressProject

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Μια ήδη χαμένη μάχη για τη νέα γενιά ή μήπως ΟΧΙ;

Το νέο (αντι-)ασφαλιστικό νομοσχέδιο δε συνιστά άλλη μία μνημονιακή υποχρέωση που έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα μέτρων των προηγουμένων χρόνων αλλά μια "τομή" στην κοινωνική ασφάλιση που αλλάζει εντελώς τον μέχρι τώρα χαρακτήρα της, ο οποίος κατακτήθηκε μέσα από τους αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών. Και αυτή η επίθεση χτυπά τη νεολαία στην «καρδιά» της, επιδιώκοντας να της κόψει το ανάστημα πριν καν ακόμη «μεγαλώσει»! 


Είναι ανάγκη η νεολαία να βγει μπροστά σε αυτή τη μάχη, όχι σα γενικόλογη επίκληση στη συνολική αναγκαιότητα ούτε σαν ευχολόγιο αλλά ακριβώς επειδή αυτή πλήττεται πρώτα και κύρια από τον νόμο-έκτρωμα και μπορεί να δώσει ένα μάχιμο τόνο.
 της Πένης Γαλάνη

Μπορεί οι τελευταίες μέρες και ώρες μας να σφραγίζονται από το μείζον ζήτημα του προσφυγικού, αλλά και του φαντάσματος πολέμων που φέρνουν ξεριζωμό και νεκρούς σε Ασία, Αφρική ακόμη και στο κέντρο της Ευρώπης αλλά στα αμιγώς καθ’ ημάς το πρόβλημα του ασφαλιστικού παραμένει ακόμη άλυτο και επώδυνο για το σύνολο της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων.

Όχι μόνο οι αντιδράσεις αλλά και η ίδια η συζήτηση για αυτό το θέμα φαίνεται να έχουν υποχωρήσει αρκετά, τη στιγμή μάλιστα που όλες οι τρέχουσες εξελίξεις δείχνουν ότι η τελική μορφή του νομοσχεδίου μάλλον θα είναι χειρότερη από αυτή που ήδη γνωρίζουμε.

Δεν πάει πολύς καιρός από τις μεγάλες και ιδιαίτερα μαχητικές, παρά τις όποιες αντιφάσεις τους, κινητοποιήσεις των αγροτών και κλάδων όπως οι δικηγόροι, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες ενάντια στα μέτρα που φέρνει το ασφαλιστικό.

Κι όμως, το κλίμα μετά και την «συνθηκολόγηση» των αγροτικών μπλόκων με την κυβέρνηση φάνηκε να καταλαγιάζει απότομα φτάνοντας πλέον σε ένα σχεδόν καθολικό μούδιασμα και μια αμηχανία τόσο στον κόσμο όσο και στις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς παρά τις επιμέρους μικρές προσπάθειες . Μπορούμε όμως να μείνουμε σ’ αυτό; Είναι αναστρέψιμο το κλίμα ή πρέπει πια να προχωρήσουμε στη ζωή μας θεωρώντας το ασφαλιστικό μια ακόμη χαμένη μάχη όπως κι άλλες τα τελευταία 6 χρόνια;

Αν παρακολούθησε κανείς με προσοχή τις δηλώσεις ανώτατων στελεχών σε κρίσιμες θέσεις στην αρχή της συζήτησης για το ασφαλιστικό θα θυμάται τα ακόλουθα λόγια: «Κανείς δεν θέλει να μειωθούν συντάξεις, αλλά πρέπει να επιλέξουμε το μέγεθος εκείνο του μικρότερου κόστους για το σύνολο της κοινωνίας (…) υπερπροστατεύουμε την τρίτη ηλικία σε βάρος των νεώτερων γενιών».

Οι δηλώσεις αυτές ανήκουν στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Στουρνάρα, σχετικά με το ασφαλιστικό σε συζήτηση της ενδιάμεσης έκθεσης νομισματικής πολιτικής για το 2015, στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής και δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την προσπάθεια όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και σύσσωμου του αστικού μπλοκ να διασπάσει τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας στοχεύοντας κυρίως σ’ αυτό που ονομάζουμε «νέα εργατική βάρδια». Η τελευταία άλλωστε, ανέκαθεν αποτελούσε στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου στην προσπάθεια εμπέδωσης των νέων σχέσεων εργασίας και του νέου μοντέλου εργαζομένου.

Η παραπάνω προσπάθεια εντάσσεται στη γνωστή μεθοδολογία του «διαίρει και βασίλευε», διαχρονική τακτική των «από πάνω» για να δημιουργούνται επίπλαστες αντιπαλότητες πάνω στα δήθεν αντικρουόμενα συμφέροντα των «από κάτω». Το ζητούμενο πάντα είναι αν αυτή η τακτική θα επιφέρει τα επιθυμητά για την άρχουσα τάξη αποτελέσματα και στην περίπτωση του ασφαλιστικού και της νεολαίας κάτι τέτοιο δυστυχώς φαντάζει πιθανό μέχρι στιγμής.

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχετικά με αυτά που φέρνει το νέο ασφαλιστικό, αξίζει όμως να σταθούμε λίγο στις πτυχές που αφορούν τη νεολαία. Πέρα από τους ήδη εργαζόμενους ή τους άμεσα συνταξιοδοτούμενους, οι διατάξεις του νομοσχεδίου έρχονται να χτυπήσουν κατά βάση τον πυρήνα της νέας γενιάς. Συγκεκριμένα, η οριζόντια και ραγδαία αύξηση των εισφορών, ειδικά για τους νέους επιστήμονες και τους αυτοαπασχολούμενους, μισθωτούς («μπλοκάκια», κλπ) και τους ελευθέρους επαγγελματίες έρχεται να αποτελέσει ταφόπλακα.

Κι αυτό γιατί σηματοδοτεί μέχρι και αποκλεισμό τους από την άσκηση του επαγγέλματος αφού θα καλούνται να καταβάλουν περισσότερες εισφορές από αυτές που θα δύνανται λόγω των απολαβών τους. Όταν λοιπόν ήδη το 86% (!) του επιστημονικού δυναμικού της χώρας ζει μόνιμα στο εξωτερικό, μια τέτοια εξέλιξη θα ωθήσει συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό της νέας γενιάς στη μετανάστευση. Ταυτόχρονα, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, οι συντάξεις μειώνονται και τα όποια εξασφαλισμένα δικαιώματα αρχίζουν να φαντάζουν παρελθόν.

Συγκεκριμένα, η κατώτερη εθνική σύνταξη γίνεται 384 ευρώ στα 67 χρόνια μετά από 20 και όχι 15 χρόνια ασφάλισης (από 487 ευρώ που ήταν η βασική σύνταξη ΙΚΑ και 340 ευρώ που ήταν του ΟΑΕΕ) ενώ τα 40 χρόνια δουλειάς γίνονται προϋπόθεση για σύνταξη στα 62 χρόνια (πρέπει δηλαδή να έχεις μόνιμη και συνεχή δουλειά από τα 22 σου χρόνια!!!). Η καταστροφή όμως δε συνίσταται απλά στη σύνταξη και την ασφάλιση αλλά στη συνολικότερη κατεύθυνση που μπαίνει η οποία θα οδηγήσει στο περιθώριο την ήδη άνεργη και ελαστικά απασχολούμενη νεολαία.

Το νέο (αντι-)ασφαλιστικό νομοσχέδιο δε συνιστά άλλη μία μνημονιακή υποχρέωση που έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα μέτρων των προηγουμένων χρόνων αλλά μια τομή στην κοινωνική ασφάλιση που αλλάζει εντελώς τον μέχρι τώρα χαρακτήρα της, ο οποίος κατακτήθηκε μέσα από τους αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών. Και αυτή η επίθεση χτυπά τη νεολαία στην «καρδιά» της, επιδιώκοντας να της κόψει το ανάστημα πριν καν ακόμη «μεγαλώσει»!

Η στόχευση λοιπόν του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού για να ανακόψει τη φόρα των αντιδράσεων της νεολαίας είναι ξεκάθαρη: «νέοι vs παλιoί», κατά το «δημόσιοι vs ιδιωτικοί υπάλληλοι», «ντόπιοι vs αλλοδαποί εργαζόμενοι» κ.α., άλλη μια προσπάθεια δηλαδή να υψωθούν σινικά τείχη εκεί όπου στην πραγματικότητα υπάρχουν (κι αν όχι, πρέπει να φτιάξουμε) γέφυρες κοινής ανάγκης, στόχευσης και ελπίδας.

Είναι όμως τα πράγματα απλά όσον αφορά τη νεολαία; Η απάντηση θα ήταν μάλλον αφελής και ανέξοδη αν ήταν θετική. Κι αυτό γιατί η νέα γενιά είναι η πρώτη που μετά από πολλά χρόνια καλείται να ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, βιώντας ήδη μια κατάσταση στην οποία τα προηγούμενα δεδομένα έχουν ανατραπεί εντελώς.

Ήδη από μικρή ηλικία, η νεολαία περιπλανιέται με τις μαθητείες, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την ανεργία, δεν έχει ενιαία και κατοχυρωμένα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα και τώρα, με τον νέο αντι-ασφαλιστικό νόμο, έρχεται να ξεζουμιστεί το κομμάτι εκείνο που παραμένει ακόμη στη χώρα και δεν έχει καταφύγει στην επιλογή (ή μάλλον ανάγκη επιβίωσης) της μετανάστευσης.

Δεν έχει αποταμιεύσεις και εξασφαλισμένη κινητή και ακίνητη περιουσία, δεν γνωρίζει τη σημαίνει κατοχυρωμένη ασφάλιση και σύνταξη και το βασικότερο: δεν πιστεύει και δεν ελπίζει ότι θα έχει και ποτέ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλοί νέοι και νέες προτιμούν να μην έχουν καθόλου ασφάλιση –και άρα αξιοπρεπή σύνταξη- από το να τους παρακρατούνται λεφτά και να έχουν να καταβάλουν εισφορές για ασφάλιση. Και αυτό τα δεδομένο είναι το κρισιμότερο να ανατραπεί για τη μάχη του ασφαλιστικού και τη νέα γενιά.

Χωρίς λοιπόν να γνωρίζει ποιο θα είναι το μέλλον της, γυρνάει την πλάτη της με μεγαλύτερη ευκολία σε παλιότερες επιλογές όπως η στήριξη στα προηγούμενα κυβερνητικά κόμματα, απορρίπτει εύκολες λύσεις που αφορούν χιλιοπαιγμένες υποσχέσεις για ανάπτυξη, ανοδική πορεία της οικονομίας και ξεπέρασμα της κρίσης.

Ταυτόχρονα, δείχνει πολύ δυσκολότερα εμπιστοσύνη σε πολιτικές δυνάμεις, προτάσεις και σχέδια, ακόμη κι αν δεν είναι από κείνα που της κατέστρεψαν τη ζωή, επειδή και η ίδια δεν είδε να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο αυτά τα χρόνια της κρίσης. Αυτή ακριβώς η δυσπιστία της νεολαίας σε συνδυασμό με την πλήρη ανατροπή των προηγούμενων δεδομένων για τη ζωή της είναι και το «δίκοπο μαχαίρι» που από τη μία την καθιστούν πιο πρόσφορο έδαφος για νέες και πιο ριζοσπαστικές ιδέες και πρακτικές και απ’ την άλλη πολύ πιο δύσκολο πεδίο παρέμβασης, οργάνωσης και πάλης.

Στην προσπάθεια να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις από πλευράς εργατικού κινήματος, αγροτών και άλλων κοινωνικών ομάδων (δικηγόροι, μηχανικοί, κ.α.) χωρίς ωστόσο ο αγώνας να γενικεύεται, να κλιμακώνεται και να προχωρά με ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Αυτοτελώς στη νεολαία, η μάχη για την ανατροπή του ασφαλιστικού εκφράστηκε κυρίως με τη συγκρότηση της πρωτοβουλίας «Block it!/ Νέοι/νέες ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο», σαν μια έκφανση αυτής της περίπλοκης, πολύμορφης και δυναμικής κατάστασης που επικρατεί στη νέα γενιά και τις πρωτοπορίες της.

Με την έκβαση της μάχης να παραμένει ακόμη ανοιχτή, αυτή η πρωτοβουλία μπορεί να παίξει ενεργό ρόλο, κυρίως προσπαθώντας να συσπειρώσει τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και να απευθυνθεί στους φορείς νεολαίας με συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης και στόχευση στο μαζικό κίνημα. Είναι ανάγκη η νεολαία να βγει μπροστά σε αυτή τη μάχη, όχι σα γενικόλογη επίκληση στη συνολική αναγκαιότητα ούτε σαν ευχολόγιο αλλά ακριβώς επειδή αυτή πλήττεται πρώτα και κύρια από τον νόμο-έκτρωμα και μπορεί να δώσει ένα μάχιμο τόνο.

Γι’ αυτό εδώ και τώρα, κρίνεται αναγκαία όσο ποτέ η δημιουργία ενός ενωτικού κέντρου αγώνα που θα βάζει στο στόχαστρο το ασφαλιστικό, με όλες μαζί τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς να συμβάλλουν και τη νεολαία –τη νέα εργατική βάρδια ειδικότερα-να αποτελεί την «κινητήρια δύναμη» στη συγκρότηση ενός ταξικού ανατρεπτικού ρεύματος που θα πλήξει τον αντίπαλο στον πυρήνα του.

Κάπου, κάποια στιγμή είχε γραφτεί πως «Ο χρόνος δεν είναι Πηνελόπη» ακριβώς γιατί δεν περιμένει κανέναν. Μ’ αυτό το κριτήριο μπορεί και οφείλει να προχωρήσει κάθε ανατρεπτική δύναμη, κάθε αγωνιστής και αγωνίστρια της αριστεράς και των κινημάτων μπροστά στις μάχες που έρχονται.

Εάν συνεχίσει ο κατακερματισμός και η ηγεμονία των γραφειοκρατικών ή κομματικά περιχαρακωμένων αντιλήψεων ο κίνδυνος νέας ήττας και απογοήτευσης είναι κοντά και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας εξέλιξης ευνοούν μόνο τους ενορχηστρωτές της επίθεσης.

Όλα τα «σφυριά» πρέπει να χτυπούν ενωμένα ενάντια στο ασφαλιστικό τερατούργημα, με σεβασμό στην αυτοτέλεια του καθενός και με ταξική, αντικυβερνητική κατεύθυνση ρήξης με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Η μάχη για το ασφαλιστικό δεν αποτελεί μια έκκληση γενικά και αόριστα στον αναγκαίο αγώνα. Είναι ανάγκη ζωτικής σημασίας για να μπουν αναχώματα απέναντι σε αυτό που πάει να επιβληθεί και μάλιστα με τους χειρότερους όρους. Είναι η ελπίδα για να πάρει επιτέλους μια ανάσα οξυγόνου η ασφυκτιούσα από την ανεργία και την επισφάλεια νεολαία.

Είναι η αρχή για να τεθούν οι όροι για την ανατροπή της επίθεσης, ώστε να μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη απέναντι στο δίλημμα: ή εξαθλιωμένοι ή μετανάστες. 
Πένη Γαλάνη/Kommon,gr

Ο Ματέο Ρέντσι υπόσχεται αύξηση των χαμηλών συντάξεων!

Αναλυτές εκτιμούν ότι η όλη στρατηγική του Ματέο Ρέντσι θυμίζει, τελικά, όλο και πιο συχνά τα επικοινωνιακά τρικ στα οποία κατέφευγε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι...


Ο Ματέο Ρέντσι προσπαθεί να περάσει στην αντεπίθεση και να αφήσει πίσω του χωρίς συνέπειες το σκάνδαλο διαφθοράς που ταλανίζει τις τελευταίες εβδομάδες την ιταλική κυβέρνηση και στο οποίο ενέχονται μάνατζερ και πολιτικοί και αφορά την εξόρυξη και μεταφορά πετρελαίου στην νότια Ιταλία, στην περιοχή της Μπαζιλικάτα.

Πλέον στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας αλλού, εστιάζοντας στους χαμηλοσυνταξιούχους.

«Θα κάνω ό,τι μου είναι δυνατόν για να αυξήσω κατά 80 ευρώ τον μήνα τις κατώτερες συντάξεις», δήλωσε ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός. Στην Ιταλία, οι συντάξεις αυτές αντιστοιχούν σε 500 ευρώ το μήνα και χορηγούνται σε δύο εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες πολίτες. Η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους αλλά το ποσό είναι κάθε άλλο παρά ασήμαντο: πρόκειται, ουσιαστικά, για πάνω από 2 δις τον χρόνο.

«Μελετάμε το όλο θέμα», δηλώνουν στενοί συνεργάτες του Ιταλού πρωθυπουργού -όπως ο σύμβουλος του για οικονομικά θέματα Τομμάζο Νανιτσίνι- αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί και να μην πρόκειται, ενδεχομένως, για μέτρο άμεσης εφαρμογής.

Ο Ρέντσι, όμως, προς το παρόν δείχνει να πέτυχε τον στόχο του. Η αύξηση των συντάξεων αποτελεί ήδη κύριο θέμα στην ιταλική επικαιρότητα, όπως και στις συζητήσεις των πολιτών και περιορίζει -κατά συνέπεια- τις αναφορές στο πολύκροτου σκάνδαλου, το οποίο οδήγησε, έως τώρα, στην παραίτηση της υπουργού Oικονομικής Aνάπτυξης, Φεντερίκα Γκουίντι, λόγω εμφανούς σύγκρουσης συμφερόντων.

Αναλυτές εκτιμούν ότι η όλη στρατηγική του Ματέο Ρέντσι θυμίζει, τελικά, όλο και πιο συχνά τα επικοινωνιακά τρικ στα οποία κατέφευγε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Τα ιταλικά συνδικάτα, από τη μεριά τους, ζητούν πάντως να ξεκινήσει άμεσα μια σοβαρή, γενικότερη συζήτηση, η οποία θα πρέπει να οδηγήσει σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Και η οποία να μην περιορίζεται μόνον στις κατώτερες συντάξεις αλλά να αφορά όλους τους συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη μέχρι 100 ευρώ το μήνα.