Ο Πούτιν στην Αθήνα με εναλλακτικό υποθαλάσσιο σχέδιο του «South Stream» και 3 δις € συμμετοχή σε αποκρατικοποιήσεις!

Βαρύνουσας πολιτικής σημασίας τόσο για τη ρωσική πλευρά, η οποία προσβλέπει στη στήριξη της Ελλάδας για την προώθηση της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής της στην ευρύτερη περιοχή, όσο και για την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα επιχειρήσει εκ νέου να αξιοποιήσει το «ρωσικό χαρτί» ως μοχλό πίεσης στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους της, χαρακτηρίζεται η επίσημη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην Αθήνα, στις 28 Μαΐου....

ΤΡΙΑ δισεκατομμύρια ευρώ για συμμετοχή στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων με αντάλλαγμα την αναβίωση του South Stream φέρνει στην ατζέντα του ο Ρώσος πρόεδρος Β. Πούτιν στην επίσκεψή του που θα πραγματοποιήσει στην Αθήνα στις 28 Μαΐου, σύμφωνα με το PRONEWS.

 

H αναγέννηση του South Stream αφορά την προώθηση ενός νέου αγωγού για τη μεταφορά ρωσικού αερίου, μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας, στην Ιταλία, που συμπεριλαμβάνει την αξιοποίηση του σχεδίου χερσαίας και υποθαλάσσιας διασύνδεσης Ελλάδας - Ιταλίας (ΙGI), να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας του..

Οι ρωσικές εταιρείες θα συμμετάσχουν στις αποκρατικοποιήσεις σε ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, στον βαθμό, βέβαια, που αυτές θα προχωρήσουν (ή καλύτερα που οι γνωστοί-άγνωστοι παράγοντες το επιτρέψουν ή δεν μπορέσουν να το αποτρέψουν και όποιος έπιασεν έπιασεν), αλλά και θα προχωρήσουν ρωσικές εταιρείες ηλεκτρισμού σε  σύμπραξη με τη ΔΕΗ, και θα επανεκτιμηθεί το ρωσικό ενδιαφέρον για ΟΛΘ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Η επίσκεψη του Β. Πούτιν δεν θα είναι καθόλου εθιμοτυπική, ο Ρώσος ηγέτης έρχεται στην Αθήνα με πολύ σοβαρές γεωπολιτικές προτάσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση,δείχνει ότι θα επιχειρήσει εκ νέου να αξιοποιήσει τον ρωσικό πράγοντα ως μοχλό πίεσης στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους της αλλά εδώ βρίσκεται και το πρόβλημα:

Οι Ρώσοι δεν θέλουν να είναι αυτοί που θα χρησιμεύουν σαν «back up» για τις ελληνικές κυβερνήσεις που τους θυμούνται μόνο όταν χρειάζονται έναν δυνατό φίλο εναντίον των παραλογισμών των Ευρωπαίων αλλά και της Δύσης γενικότερα (μην ξεχνιέται η καθ'ολα ανθελληνική ΝΑΤΟϊκή στάση στο Αιγαίο που σιωπηλά και κυρίως «ακίνητα» επιχειρεί να νομιμοποιήσει τις καθημερινές τουρκικές εισβολές από αέρος και θαλάσσης).

Σε ό,τι αφορά τους αγωγούς φυσικού αερίου, η Ρωσία, μετά την ακύρωση του South Stream και την εγκατάλειψη του Τurkish Stream αλλά και της προβληματικής ουκρανικής οδού, αναζητεί εκ νέου δίοδο για την μεταφορά αερίου της Gazprom στη Νότια Ευρώπη.

Άλλωστε ο αγωγός Tap, με το αζερικό αέριο από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ ΙΙ δεν αρκεί ούτε για... ζήτω για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της Νότιας Ευρώπης, οι Αμερικανοί σκόπευαν να τον «γεμίσουν» με καταριανό αέριο αλλά αυτό ξεχνιέται μετά την ρωσική επέμβαση στην Συρία και την μη ανατροπή της κυβέρνησης Μ. Άσαντ.

Παρά τις αντιδράσεις Βρυξελλών και ΗΠΑ, ήδη έχει συμφωνηθεί η στήριξη Ελλάδας και Ιταλίας για την αναβίωση του ελληνοϊταλικού αγωγού IGI κάτι που εκφράστηκε μέσω της υπογραφής μνημονίου μεταξύ ΔΕΠΑ, Εdison και Gazprom για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων αναβίωσης του IGI, προκειμένου να μεταφερθεί ρωσικό αέριο τον Φβρουάριο στη Ρώμη όπως αναφέρει η «Καθημερινή της Κυριακής».

Το νέο ρωσικό εναλλακτικό υποθαλάσσιο σχέδιο του «South Stream»

Κατά την επίσκεψή του στις 28 Μαΐου στην Αθήνα, ο πρόεδρος Πούτιν θα επιδιώξει να διασφαλίσει την περαιτέρω στήριξη της ελληνικής πλευράς, με αντάλλαγμα τη στήριξη της Ρωσίας στο ελληνικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Η ελληνική κυβέρνηση -αναφέρει η εφημερίδα- όπως έχει φανεί και από τις δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη, προσδοκά στη στήριξη της ρωσικής πλευράς και στην υλοποίηση του σχεδίου συμπράξεων ιδιωτών με τη ΔΕΗ σε υφιστάμενες ή νέες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, μέσω του οποίου επιχειρεί να αποφύγει το δυσμενές σενάριο πώλησης μονάδων.

Η ρωσική πλευρά μέχρι σήμερα τουλάχιστον ξεκινούσε αυτήν τη συζήτηση, επαναφέροντας τις υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι παλαιών αντισταθμιστικών οφειλών που συνδέονται με τις πρώτες συμβάσεις προμήθειας φυσικού αερίου.

Τώρα η ρωσική πλευρά ζητεί την απευθείας ανάθεση του λιγνιτικού κοιτάσματος της Βεύης, ενώ το υπουργείο και η ΔΕΗ επιδιώκουν τη συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στην κατασκευή της νέας Μονάδας Μελίτη 2, μέσα από ένα κοινοπρακτικό σχήμα με τη ΔΕΗ, στο οποίο θα μπορούσε να μπει και η εν λειτουργία Μονάδα Μελίτη 1, όπως και το εν λειτουργία ορυχείο για την τροφοδοσία της.

Ο Ρώσος πρόεδρος αναμένεται να επαναδιατυπώσει στον Αλέξη Τσίπρα το ενδιαφέρον ρωσικών εταιρειών για τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ ο διαγωνισμός της οποίας είχε κηρυχθεί άγονος

Άλλο ένα ζήτημα είναι ότι για να δημιουργηθεί ένας βιώσιμος South Stream χρειάζεται και η Βουλγαρία.

Φυσικά εταιρείες σαν την Gazprom και την Edison που είναι κολοσσοί δεν θα προχωρούσαν σε τέτοια συμφωνία εάν δεν γνώριζαν ότι κάτι αλλάζει στην βουλγαρική πλευρά.  

Ο Ρώσος υπουργός ενέργειας είπε προ δύο μηνών "οι Βούλγαροι εταίροι ενεργά θέτουν το ζήτημα της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για τον South Stream τουλάχιστον αυτή η πληροφόρηση έφτασε στο υπουργείο μας".  

Σημειώνεται ότι τότε ο Σέρβος πρόεδρος Τόμισλαβ Νίκολιτς δήλωσε ότι "ελπίζω να πραγματοποιηθεί ο South Stream παρά την πρότερη ακύρωσή του".

Ούτε αυτή η δήλωση ήταν τυχαία, το πολιτικό timing έχει πάντοτε πρώτιστη σημασία και προπαντώς σημειολογία.   Θυμίζουμε ότι η Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2014 λόγω της αρνητικής στάσης της ΕΕ ανακοίνωσε την απόρριψη του "South Stream"   Ο αγωγός θα περνούσε από τις Βουλγαρία, Σερβία και Ουγγαρία τώρα κάτι φάινεται να αλλάζει εκ νέου.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η θέληση της Ρωσίας να προσφέρει επωφελείς συμφωνίες για την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι οι παρασκηνιακές και προσκηνιακές αντιδράσεις των υποτιθέμενων «Συμμάχων» (που ποτέ δεν στήριξαν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η υποτέλεια της χώρας).

Θεόφραστοs Ανδρεόπουλου/PRONEWS

Ο κάβος και η κάβα…

Η κυβέρνηση αναζητεί πολιτικά δεκανίκια – η κοινωνική κατακραυγή αγγίζει τα όρια της «έκρηξης»…

 του Ρούντι Ρινάλντι

Το πολιτικό προσωπικό και συνολικά το πολιτικό σύστημα υπηρετούν το επιβαλλόμενο καθεστώς της χώρας-αποικίας χρέους και γκέτο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς αμφισβήτησή του, θα εναλλάσσονται στην διακυβέρνηση, θα στήνονται πολιτικές καριέρες, θα σημειώνονται αναδιατάξεις με πολιτικούς και κομματικά μορφώματα να αποβάλλονται ή να εκτινάσσονται.

Ο δικομματισμός πλήρωσε συνολικά το λογαριασμό, το ΠΑΣΟΚ σχεδόν διαλύθηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε, η Χ.Α. αναδείχτηκε τρίτο κόμμα, ενώ οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν μέση διάρκεια ζωής ενάμιση-δύο χρόνια. Σόιμπλε, Μέρκελ και γενικώς οι… Θεσμοί, «κατάπιαν» αρκετούς πρωθυπουργούς και υπουργούς Οικονομικών τα 6 τελευταία χρόνια.

Ο «κάβος» που είχε να περάσει κάθε πολιτικός δεν ήταν ίδιος. Υπήρχε, όμως, και υπάρχει με μια έννοια, ένας κάβος επικίνδυνος και πηγή πολλών προβλημάτων για όλες τις κυβερνήσεις και τους Θεσμούς: Πολιτικά, οι μνημονιακές πολιτικές και το πολιτικό προσωπικό που τις υπηρετεί είναι ξεκρέμαστες, δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση και στήριξη, συναντούν την αντίθεση και την κατακραυγή της κοινωνίας. Αυτός είναι ο πραγματικός κάβος για τις συστημικές δυνάμεις. Δεν τον έχουν περάσει, ούτε φαίνεται εύκολο το ταξίδι. Η καταστροφή της οικονομίας και των μεσοστρωμάτων μαζί με την αφαίμαξη όλων των μισθοσυντήρητων, η άγρια φορολογία και η διάλυση του δημόσιου κοινωνικού τομέα, το πλιάτσικο που επιβάλλεται στη δημόσια και ιδιωτική περιουσία, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά ως αναγκαίες θυσίες για «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη».

Με αυτή την έννοια, υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα στη χώρα, που δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί. Το χάσμα που σημειώνεται, με σημαντικό μέρος της κοινωνίας να μην εκφράζεται, να είναι αντίθετο συνολικά προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις και το καθεστώς που στηρίζουν, δεν μπορεί να γεφυρωθεί. Τα παραδοσιακά κόμματα, η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, τα προσωποκεντρικά σχήματα που εμφανίζονται, δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό το τμήμα. Αυτός είναι ο πραγματικός κάβος όπου μαίνεται η φουρτούνα. Πάνω σε αυτό το έδαφος προωθούνται πολιτικές λύσεις και διευθετήσεις και σε αυτό το έδαφος εκδηλώνονται η ρευστότητα και οι νέες πολιτικές πρόσκαιρες ισορροπίες.

Η «κάβα» και το άρωμα εκλογών

Ο Αλέξης Τσίπρας υπηρέτησε το σύστημα μέχρι τώρα, καταλάγιασε διά της εξαπατήσεως την κοινωνική δυναμική, διέλυσε την ελπίδα, κέρδισε και τις δεύτερες εκλογές του 2015. Τώρα, φαίνεται η πραγματική όψη της πολιτικής του. Φθείρεται γρήγορα και ο κάβος που αυτός θέλει να ξεπεράσει είναι ο κίνδυνος να έχει την τύχη των προηγούμενων. Η τακτική του, απλή: Να κερδίσει χρόνο όπως-όπως, να καταφέρει να χτίσει ένα ΣΥΡΙΖικό κράτος κατά τα ΠΑΣΟΚικά πρότυπα, να συγκρατήσει τη φθορά του, να μην πάθει ό,τι το ΠΑΣΟΚ (από 44 στο 4%). Τα μέτρα που του ζητούνται να περάσει, η επιπρόσθετη «κάβα» των 3 δισ., προκαλούν πολλούς τριγμούς και όλοι γνωρίζουν πώς με 153 βουλευτές δεν μπορείς να σηκώσεις αυτό το βάρος. Το καράβι φορτωμένο και με την κάβα γέρνει επικίνδυνα…

Επομένως, είναι ζήτημα χρόνου μια επιλογή ανάμεσα σε δύο εκδοχές. Είτε διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος με άλλες δυνάμεις του «κεντροαριστερού χώρου», είτε προσφυγή στις κάλπες με στόχο την διατήρηση ενός υψηλού ποσοστού. Τέτοιου που θα βάζει τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Τσίπρα, στο παιχνίδι από άλλη πλέον θέση, αποφεύγοντας την άμεση πτώση της κυβέρνησης. Μια επιλογή εξόδου, δηλαδή, με τις λιγότερες απώλειες. Η πρώτη εκδοχή, αυτή του μοιράσματος της διακυβέρνησης με άλλους του κεντροαριστερού χώρου (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.) προσκρούει στο μέχρι τώρα καλλιεργούμενο κλίμα και τις αντιθέσεις που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στο περιβάλλον Τσίπρα και τους άλλους φορείς.

Τις τελευταίες μέρες πλήθυναν τα γεγονότα που δείχνουν μια κρίση στα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης. Η αναφορά του Γ. Δραγασάκη, αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, ότι υπάρχει «πολιτικό πρόβλημα» με τα πρόσθετα μέτρα, διορθώθηκε από την κυβέρνηση με τη φράση ότι δημιουργείται μόνο «οικονομικό πρόβλημα». Αν δημιουργείται πολιτικό πρόβλημα, ίσως χρειάζονται πολιτικά ανοίγματα ακόμα και σε οικουμενικά σχήματα… Ακόμα, οι ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις του Πάνου Σκουρλέτη για τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιο Πιτσιόρλα, που τον κατηγόρησε ως «τρόικα εσωτερικού», διορθώθηκαν επίσης άμεσα από την κυβερνητική εκπρόσωπο. Τέλος, το κείμενο των 53 (με τον Τσακαλώτο, δηλαδή τον επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, στις τάξεις τους) δείχνει ότι όλοι σκέπτονται την «επόμενη μέρα»…

Από την άλλη, η Ν.Δ. υπό τον Κ. Μητσοτάκη, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Διεκδικεί εμφανώς τον κεντρώο χώρο, κάνοντας ανοίγματα και προς το Ποτάμι, σηκώνει τους τόνους απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, ζητώντας εκλογές σε μια προσπάθεια να κόψει τις γέφυρες του ΣΥΡΙΖΑ με το «Κέντρο», φροντίζει να αποτρέψει ένα ρήγμα από την ακροδεξιά πτέρυγα. Με λεπτούς χειρισμούς, τα φτιάχνει με τους καραμανλικούς, αδειάζει τους σαμαρικούς αλλά δίνει καίριες θέσεις σε ακροδεξιά στοιχεία όπως οι Γεωργιάδης και Βορίδης…

Τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Μητσοτάκης δεν ευνοούν τις προτάσεις περί οικουμενικών σχημάτων γιατί αυτά τους αποκλείουν προσωπικά από την πρωθυπουργία. Για αυτό ναρκοθετούν, προς το παρόν, αυτές τις εισηγήσεις και τις καταπολεμούν.

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανασυγκροτήσει γύρω από τον εαυτό του, στο πλαίσιο της δημοκρατικής συμπαράταξης, όλες τις πτέρυγες των κεντρώων δυνάμεων, ώστε να ξεκολλήσει από το 5% και να εμφανιστεί ως σοβαρός εταίρος στα μετεκλογικά τοπία.

Τα υπόλοιπα κόμματα παίρνουν τα μέτρα τους και προετοιμάζονται για την εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να προκύψει. Σε αυτό το μήκος κύματος εντάσσεται και η εμφάνιση νέων σχηματιστών και κομμάτων, που θα επιχειρήσουν την κάθοδο, αυτόνομα ή σε συμμαχία με γειτονικές δυνάμεις.

Τέλος, για να έχουμε μια πιο συνολική εικόνα, ο διεθνής παράγοντας φάνηκε σε σχέση με παλιότερα, αρκετά πιο ευέλικτος το 2015. Απορρόφησε ικανοποιητικά τους κραδασμούς από τρεις εκλογικές διαδικασίες (Ιανουάριος, δημοψήφισμα, Σεπτέμβριος) ενώ σε λίγο παλιότερες εποχές, επέλεγε να αντικαταστήσει τον πρωθυπουργό με έναν άνθρωπο των τραπεζών. Στο κάτω-κάτω οι εκλογικές διαδικασίες προσφέρουν και μιαν εκτόνωση, κερδίζεται χρόνος μέσα στο ίδιο περιβάλλον, εξημερώνονται απείθαρχοι, τροφοδοτείται ο αποπροσανατολισμός· δηλαδή, μια χαρά!

Για τους «παίκτες», βέβαια, λίγη σημασία έχει αν η κοινωνία βουλιάζει και η χώρα βυθίζεται....

 Ρούντι Ρινάλντι / Δρόμος της Αριστεράς

Ντμίτρι Κισελιόφ: «Ποιούς εμποδίζει η συνεργασίας μας;»

Συνέντευξη του Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικού Διευθυντή του πρακτορείου "Rossiya Segodnya" στον έλληνα δημοσιογράφο Δημήτρη Λιάτσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή Sputnik Express...

Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικιός Διευθυντής του πρακτορείου "Rossiya Segodnya"

Ο Γενικός Διευθυντής του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου "Rossiya Segodnya" Ντμίτρι Κισελιόφ μίλησε στην ραδιοφωνική εκπομπή Sputnik Express και απάντησε στην "επίθεση" κατά της κοινής ελληνορωσικής συνεργασίας με το ΑΠΕ-ΜΠΕ στον τομέα της αμοιβαίας ενημέρωσης.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κισελιόφ στον Δημήτρη Λιάτσο

Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, βλέπουμε ότι η κοινή ρωσοελληνική συνεργασία που ξεκίνησε τον Ιανουάριο, προχωράει, επειδή οι Έλληνες θέλουν να έχουν πληροφόρηση από τη Ρωσία. Αλλά υπάρχουν και εχθροί της συνεργασίας μας, που γράφουν διάφορα πράγματα. Πώς το αντιμετωπίζετε;

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Αν αναφέρεστε σ' εκείνο το άρθρο, ένα κύριο άρθρο, εκεί λένε μόνο ψέματα. Ξέρετε, έχω συνηθίσει να με αποκαλούν ομοφοβικό. Αυτά είναι απόλυτες ανοησίες. Ακόμα και σε παλιότερη εκπομπή μου, πρότεινα την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα της Ρωσίας, με στόχο να υπάρχει δικαίωμα πολιτικής συμβίωσης για τον καθένα, ανεξάρτητα από το φύλο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να φροντίζουν ο ένας τον άλλο, να κληροδοτήσουν διαμέρισμα, να βγάζουν έξω τα σκουπίδια ή να αγοράζουν φάρμακα, θα πρέπει να έχουν δυνατότητα να επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Τι σχέση όμως έχει το σεξ μ'αυτό; Δεν πρέπει να το αποκαλεί κανείς γάμο. Το σεξ μπορεί να υπάρχει και εκτός πολιτικής ένωσης, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ κτλ, δεν έχει να κάνει με το γάμο… Αν γινόταν αυτό θα είχαμε άρει τον επείγοντα χαρακτήρα και την απαίτηση νομιμοποίησης των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου. Απλά δεν θα το ονομάσουμε το γάμο. Μου φαίνεται, είναι πολύ απλό, έτσι ώστε όλοι να βρουν τη θέση τους στη ζωή.

Με βάζετε σε θέση σα να δικαιολογούμαι, αλλά είναι αστείο. Ξέρω από πού προέρχονται όλα αυτά. Κάποτε έγινε τηλεοπτική συζήτηση με θέμα την επιβολή κυρώσεων για την προώθηση ομοφυλοφιλικών σχέσεων ανάμεσα στους εφήβους. Είναι γνωστό ότι οι έφηβοι που αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα, βρίσκονται συχνά σε μια ασταθή κατάσταση και μπορούν να ωθηθούν στην ομοφυλοφιλία, και μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολη. Υπάρχουν στατιστικά δεδομένα (όχι ρωσικά) που δείχνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι ζουν λιγότερο από ό, τι οι άνθρωποι παραδοσιακού προσανατολισμού, στρέφονται όλο και περισσότερο σε ψυχολόγους, πάσχουν από μοναξιά και κατάθλιψη, σε μια ομοφυλοφιλική σχέση η βία είναι πιο συχνή… Όλα αυτά, βέβαια, δεν ιδιαίτερα υγιή πράγματα.

Ως εκ τούτου, για ανθρωπιστικούς λόγους, υποστήριξα την πρωτοβουλία αυτή, αλλά την ίδια στιγμή δήλωσα ότι οι καρδιές ομοφυλόφιλων πρέπει να θάβονται και να καίγονται, όπως γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκεί δεν θεωρούνται δότες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1977 αναγνωρίστηκε η επιδημία του AIDS και το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον αποτελεί γόνιμο έδαφος για την ασθένεια αυτή. Αυτά είναι αντικειμενικά δεδομένα. Και χρησιμοποίησα αυτή την εικόνα. Δηλαδή, στην Αμερική αυτό το κάνουν κάθε μέρα. Στη Ρωσία και στην ΕΕ το ίδιο. Αλλά ενώ στην Αμερική το κάνουν εφ' όρου ζωής, η Ευρώπη κινείται προς την κατεύθυνση περιορισμού του χρονικού διαστήματος μετά την τελευταία ομοφυλοφιλική επαφή: στην Αγγλία είναι τώρα πέντε χρόνια, στην Ιταλία και στη Γαλλία λιγότερο. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είτε πρόκειται για την Ευρώπη, την Κίνα, το Ιράν, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, ή την Ιαπωνία, οι ομοφυλόφιλοι δεν αναγνωρίζονται ως δότες και δεν τους επιτρέπεται να δίνουν αίμα.

Διότι, αντικειμενικά — και αυτό λέγεται στην ιστοσελίδα του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, πολύ αυστηρού οργανισμού) — υπάρχει πιθανότητα (είναι μετρήσιμη μαθηματικά) οι ομοφυλόφιλοι δότες να μολύνουν και με AIDS και με άλλες ασθένειες. Γι΄αυτό είπα, παιδιά, αν είναι έτσι, ας θάβουμε τις καρδιές τους, αν όχι, τότε ας βασιστούμε σε ένα διεθνές πρότυπο (γιατί στη Ρωσία δεν είναι έτσι), με το οποίο θα μπορούσαμε όλοι να συμμορφωθούμε. Αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον μου, όμως, θεωρώ εδώ ότι υπερασπίστηκα τους ομοφυλόφιλους. Και μάλιστα έγραψα ένα άρθρο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι σύμμαχοί μου. Είμαι αντίθετος να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, επειδή μπορούν να μολύνουν κάποιον με AIDS.

Μου προσάπτουν ακόμα, πως είμαι σταλινικός, επειδή είπα ότι η δραστηριότητα του Πούτιν είναι συγκρίσιμη σε μέγεθος με αυτή του Στάλιν. Πρόκειται για τάξη μεγέθους, όχι για ταύτιση χαρακτήρα. Και αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζω τον Στάλιν. Ο Στάλιν είναι ένα πολύ πιο σύνθετο ζήτημα. Αλλά υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι, όταν έναν άνθρωπο αρχίζουν να δυσφημίζουν, μετά αυτό γίνεται ένα κλισέ και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι υπάρχει κακόβουλος στόχος για σκόπιμη σκόπιμη απαξίωση. Σε ποιούς είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο; 

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λιάστος στα στούντιο του Ρ/Σ Sputnik Express

Δημήτρης Λιάτσος: - Επιδιώκουν να πλήξουν τη συνεργασία μας, λέγοντας ότι οι Έλληνες συνεργάζονται με τον Κισελιόφ, στον οποίο η Ευρώπη απαγορεύει την είσοδο…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Η είσοδος στην Ευρώπη — είναι κυρώσεις κατά του δημοσιογράφου, τις οποίες έχω προσβάλει στο δικαστήριο. Πρόκειται για μια πρωτοφανή ιστορία, και βρίσκεται σε εξέλιξη στο δικαστήριο γενικής δικαιοδοσίας στο Στρασβούργο. Ελπίζω να κερδίσω. Αλλά οι κυρώσεις κατά δημοσιογράφου, κατά τη γνώμη μου, ταπεινώνουν την Ευρώπη, την καταστρέφουν. Ερχονται σε απόλυτη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αξίες και την ελευθερία της έκφρασης. Φαντάζει αστείο να αμφισβητεί κανείς τέτοια επιχειρήματα. Μου φαίνεται ότι κάνουμε καλή δουλειά μ' αυτή μας τη συνεργασία. Οι Έλληνες και οι Ρώσοι πρέπει να μάθουν ο ένας για τον άλλο, χωρίς μεσάζοντες, αυτό είναι απολύτως φυσικό. Ο Ομπάμα αποκαλύπτει ότι αυτοί ήταν μεσίτες της αλλαγής εξουσίας στην Ουκρανία. Οι Αμερικανοί τείνουν να είναι μεσίτες παντού. Μεσίτης — είναι εκείνος που έχει όφελος από τη συναλλαγή, ως εκ τούτου, η συναλλαγή είναι προς το συμφέρον του. Θέλουν να είναι μεσίτες στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας, μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης. Αυτή τη μεσιτεία, όλοι, πλέον, την έχουν βαρεθεί. Θεωρώ ότι οδηγεί σε αποσύνθεση της Ευρώπης και κάνει ζημιά τόσο στην Ελλάδα όσο και τη Ρωσία. Αυτό είναι σαφές και το' χουμε συνηθίσει.

Δημήτρης Λιάτσος: - Νομίζω ότι δόθηκε μια εμπεριστατωμένη απάντηση, διότι δεν υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα στο θέμα αυτό.
Ντμίτρι Κισελιόφ:  — Είμαι έτοιμος να δώσω συνέντευξη στην εν λόγω εφημερίδα. Αν έχουν κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις, παρακαλώ, είμαι έτοιμος. Αλλά θα προτιμούσα μια ουσιαστική συζήτηση, ποιος θέλει τι, και τις συνομιλίες για τις αντιλήψεις μας περί καλού και κακού. Σε διάφορους τομείς, για την ελευθερία του λόγου, την οικονομική συνεργασία, είτε θέματα ασφαλείας. Ελάτε να τα συζητήσουμε, και όχι να ρίχνουμε λάσπη.

Δημήτρης Λιάτσος: - Ακριβώς. Νομίζω ότι είναι στημένο άρθρο. Διότι όλα δείχνουν προς το ότι δεν έπρεπε να συνεργαστούμε… Επιχειρούν να μην υπάρχει Sputnik στην Ελλάδα. Στη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, επίσης, επιχείρησαν να κλείσουν το Sputnik. Τέτοιες δράσεις εμποδίζουν την άμεση επικοινωνία και τον απευθείας διάλογο ανάμεσα στις χώρες…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως τον επικεφαλής, τον γενικό διευθυντή του τουρκικού Sputnik Τουράλ Κερίμοφ, τού απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα, αντιμετωπίζουμε πραγματικές διώξεις. Δεν αποτελεί είδηση για την Τουρκία, ο Ερντογάν καταδιώκει και τους δικούς τους δημοσιογράφους, είναι γνωστό ότι περίπου 2 χιλ. άνθρωποι διώκονται ποινικά και έχουν τιμωρηθεί για προσβολή του προέδρου. Ως προσβολή μπορεί να εκληφθεί οτιδήποτε. Είναι γνωστός πολέμιος του Twitter. Ο Ερντογάν φαντάζει γελοίος, τιμωρεί για τις γελοιογραφίες που του φτιάχνουν. Και με, ώ του θαύματος, πετυχαίνει να το επιβάλλει και στην ΕΕ.

Ακόμη και στην Γερμανία τώρα υπάρχουν περιστατικά: τον δημοσιογράφο ο οποίος γράφει με χιουμοριστικό τρόπο τον διώκουν ποινικά, και τον περιμένει ποινή φυλάκισης από τρία έως πέντε χρόνια. Αν και φαντάζει παράδοξο, ωστόσο η Μέρκελ τον παραπέμπει σε δίκη. Είναι γνωστό ότι έγινε ψηφοφορία στην κυβέρνηση της Γερμανίας, και υπήρξε ισοψηφία. Ο Σταϊνμάγερ και το κόμμα του ήταν κατά, αλλά η ψήφος της Μέρκελ ήταν αποφασιστική, και αυτή ψήφισε να δικαστεί ο δικός τους δημοσιογράφος, δηλαδή παραδίνει στην Τουρκία τους πολίτες της. Η Μέρκελ ήταν αυτή που πήγε στη στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης στο Παρίσι με πανό «Είμαι Σαρλί»! Υπάρχουν πολλές γελοιογραφίες για την ίδια, αλλά φαίνεται ότι σύμφωνα με τη Μέρκελ υπάρχει κάποια ιεραρχία, δηλαδή επιτρέπεται να την προσβάλει κανείς ας πούμε στον ευρωπαϊκό, γερμανικό τύπο, χωρίς ποινική δίωξη. Τον παντοδύναμο, είτε είναι ο Αλλάχ, είτε ο Ιησούς Χριστός επιτρέπεται να τον κάνουν γελοιογραφία, αλλά τον Ερντογάν όχι. Δηλαδή ο Ερντογάν είναι πάνω από όλους, είναι ο πιο άτρωτος!!! Αυτό ακουμπάει τα όρια του παραλόγου. Η Τουρκία κρατά όμηρο όλη την Ευρώπη και κάνει ό,τι θέλει. Συμφωνώ απολύτως με την εκπρόσωπο Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα, η οποία είπε ότι οι άλλες χώρες τιμωρούνται για αυτό, ενώ η Τουρκία παίρνει και…μπόνους: της δίνουν περισσότερα χρήματα, και, ταυτόχρονα την απαλλάσουν από το καθεστώς βίζας.

Ο Ερντογάν στην ουσία χειραγωγεί όχι τον οποιοδήποτε αλλά την ίδια τη Γερμανία, προσπαθεί μ΄ αυτό τον τρόπο να ρίξει την μαύρη σκιά του σε όλη την Ευρώπη. Αυτά που γίνονται είναι εντυπωσιακά — και με την ελευθερία του λόγου στην Ευρώπη γενικώς, και αυτό που έγινε με το δικό μας Sputnik στην Τουρκία δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρα. Στη Λετονία προσπαθούν να μας κλείσουν, απέλασαν δημοσιογράφο μας από την Τσεχία, και νωρίτερα από την Πολωνία. Αυτή, δυστυχώς, είναι η ιστορία.

Μου φαίνεται ότι η Ρωσία και η Δύση, πλέον, αλλάζουν θέσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ελευθερία του λόγου στη Ρωσία σίγουρα έχει πιο ευρύ φάσμα απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λειτουργούν και ραδιοφωνικοί σταθμοί και τηλεοπτικά κανάλια διαφορετικών κατευθύνσεων, και εφημερίδες, και ιστοσελίδες, και το Διαδίκτυο… Δυστυχώς, στην Ευρώπη υπάρχουν περιορισμοί στη θεματολογία, αναφορικά με τους ανθρώπους, τους ανθρώπους τους διώχνουν. Με αυτή την έννοια, έχουμε αλλάξει θέσεις.Έχουμε αλλάξει θέσεις όσον αφορά το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ανθρώπων. Παλιά δεν επιτρεπόταν η έξοδος από την Σοβιετική Ένωση. Μας έλεγαν: «Μα πως έτσι; Εμποδίζετε. Να η Παγκόσμια Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 10ης Δεκεμβρίου 1948, η ελευθερία μετακίνησης…». Και τώρα το μόνο πράγμα που εμποδίζει τους Ρώσους να μετακινηθούν — είναι οι ευρωπαϊκές βίζες. Και το μέγεθος του πορτοφολιού του καθενός. Πριν εμείς ασχολούμασταν με την "εξαγωγή" επαναστάσεων, τώρα με αυτό ασχολείται η Δύση.Δηλαδή, ως εκ θαύματος, αλλάξαμε θέσεις, και μένει να αναρωτηθεί κανείς πόσο εύκολα έγινε αυτό και πόσο κυνικά συνεχίζουν να αναζητούν ακόμα και τώρα δικαιολογίες για να τιμωρήσουν. Για μένα προσωπικά, αυτό είναι γελοίο.

Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, ας επιστρέψουμε στο χώρο της ενημέρωσης, στον οποίο δουλεύουμε. Δεν νομίζετε ότι η Δύση χάνει το μονοπώλιο στη πληροφόρηση ανά τον κόσμο; Ενώ η Ρωσία είναι η χώρα, η οποία αν και σε αργούς ρυθμούς και όχι σε τόσο μεγάλη κλίμακα, προωθεί τη δική της άποψη, τη δική της οπτική γωνία(όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τον κόσμο). Η άποψη αυτή σιγά-σιγά αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο, είναι αληθινή και ο κόσμος την εμπιστεύεται…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως η Δύση εδώ και καιρό έχει χάσει το μονοπώλιο. Ίσως τη Δύση θα τη συνέφερε να μεταδίδει χονδροκοπιές και να μην υπάρχει άλλη άποψη. Αλλά, όταν υπάρχει άλλη άποψη, η Δύση αρχίζει να την πολεμά — όπως κάποτε η Σοβιετική Ένωση μπλόκαρε τους δυτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μπλοκάρουν τους δημοσιογράφους, δημοσιεύουν άρθρα που δυσφημίζουν αυτή τη συνεργασία και τους ανθρώπους που ασχολούνται μ' αυτό, καταδιώκουν κ.α. Στην Ουκρανία απλά σκοτώνουν τους ανθρώπους. Να τώρα έπεσε από το παράθυρο του ενάτου ορόφου ουκρανός πολιτικός αναλυτής. Σκοτώνουν τους δικηγόρους που συνηγορούν για Ρώσους πολίτες, σκοτώνουν δημοσιογράφους. Για παράδειγμα πέρυσι τον Ολές Μπουζινά! Και η Δύση δεν κάνει καμία παρατήρηση. Αυτό αποδεικνύει ότι όλα είναι αποδεκτά στην Δυτική Ευρώπη, στην ΕΕ, πράγμα, φυσικά, που μας εκπλήσσει. Πιστεύω ότι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν υποπτεύονται τα έργα και ημέρες της δημοκρατίας των Βρυξελών. Κανένας δεν της έδωσε εξουσιοδότηση για αυτά.
Δημήτρης Λιάτσος: - Στην Ελλάδα προβάλλουν και την ταινία «Κριμαία. Επιστροφή στην πατρίδα». Η Ουκρανική Πρεσβεία κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας έκανε τα πάντα για να μην προβληθεί αυτή η ταινία στην Ελλάδα…

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Είναι η συνηθισμένη τους τακτική. Να απαγορεύουμε το ένα να απαγορεύουμε το άλλο. Ορίστε δώστε μας τη δική σας εκδοχή. Η Κριμαία μόνη της διάλεξε το μέλλον της. Δεν είναι μάλιστα θέμα γης, είναι οι άνθρωποι που ψήφισαν.

Αν οι ψηφοφορίες, τα δημοψηφίσματα έχουν αξία, τότε ναι, αν όχι, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Δηλαδή μπορεί να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Κριμαία, να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Ολλανδία, να θεωρηθεί ότι δεν έχει καμία αξία, και στην Ελλάδα και όπου αλλού. Μπορεί κανείς απλά να φτύνει τους ανθρώπους, και να συνεχίζει να κυβερνά. Αλλά τότε όπως λέμε, βγάλτε το λευκό κολάρο του πάστορα. Σταματήστε τα κηρύγματα και πάψτε να υποκρίνεστε ότι είστε αναμάρτητοι. Τότε ας είμαστε ειλικρινείς εσείς επιδιώκετε κάτι άλλο. Υπάρχει μια ρωσική παροιμία είναι λίγο αγενής: «΄Η βγάλε το σταυρό που φοράς ή βάλε το παντελόνι σου!». Νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να το καταλαβαίνουν και να συμπεριφέρονται ανάλογα.

Δημήτρης Λιάτσος: - Έχω μια τελευταία μικρή ερώτηση. Ο Μάιος είναι ο μήνας της επίσκεψης του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ελλάδα και η χιλιετία του μοναχισμού στον Άγιο Όρος.

Ντμίτρι Κισελιόφ: — Να πω ότι οπωσδήποτε θα συνεχίσουμε την δουλειά μας. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το έργο. Είμαι πολύ ευγνώμων σε εσάς Δημήτρη και στην οικογένειά σας για αυτά που κάνετε. Νομίζω ότι είναι μια ευγενής αποστολή.

Όσο για την 1000-ετία της ρωσικής παρουσίας στον Άγιο Όρος είναι μια μεγάλη ημερομηνία. Εχω οικογενειακούς δεσμούς με τον Αθω, έναν ανιψιό εκεί στο μοναστήρι. Δουλεύει ως προσωρινά ως βοηθός. Ήθελε να γίνει μοναχός. Του είπαν σε πέντε χρόνια.Δέχτηκε. Είναι 44 χρονών. Είναι υπεύθυνος τώρα για το πλυσιμο των ρούχων. Είναι υπερήφανος ότι ήδη έδωσαν ράσο, και όχι απλώς μια μαύρη ρόμπα. Τον ρωτάω:«Σεργκέι, τι νέα;» Μου είπε ότι πρόσφατα, στην 100η επέτειο του ηγουμένου, τους είπαν: «Όποιος θέλει να κάνει δώρο, να μάθει 100 ψαλμούς». Τον ρωτάω: «Πόσο χρόνο θέλει περίπου;»Μου λέει:«Αν διαβάσεις χωρίς διακοπές, μιάμιση ώρα».Του λέω: «Και λοιπόν;». Τελικά πήρε την τρίτη θέση στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Του στέλνω ζεστά ρούχα, παπούτσια ορειβασίας, ό,τι ζητά. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να πάω εκεί, λόγω αυτών των ηλίθιων κυρώσεων που μου επέβαλαν. Τι στόχο έχουν αυτές οι κυρώσεις; Μου φαίνονται γελοίες. Δεν πειράζει, μιλάμε στο τηλέφωνο, και παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν εκεί.

πηγή: greece-russia2016.gr