Μπαράκ Ομπάμα: Η ελληνική κρίση χρέους έχει αμβλυνθεί (vid)

Παρέμβαση για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας έκανε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα από την Ιαπωνία, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της G7.



Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο αμερικανός Πρόεδρος, «η ελληνική κρίση χρέους έχει αμβλυνθεί, αλλά υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει ακόμα στον οικονομικό τομέα».

Ικανοποίηση και από τους Ζ. Κ. Γιούνκερ και Ντ. Τουσκ


Την ίδια ώρα, την ικανοποίησή τους για τη συμφωνία του Eurogroup για την Ελλάδα εξέφρασαν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι οποίοι βρίσκονται επίσης στην Ιαπωνία.

«Είμαστε ευτυχείς που το Eurogroup κατάφερε να βρει μια συμφωνία τόσο μεταξύ των 19, όσο και με το ΔΝΤ», δήλωσε ο Ζ. Κ. Γιούνκερ.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής υπενθύμισε ότι πέρυσι, στη Σύνοδο του Elmau, η Ελλάδα ήταν το πιο δραματικό θέμα στην ημερήσια διάταξη και τόνισε ότι σήμερα το θέμα αυτό έχει επιλυθεί και ότι τα μέτρα για το ελληνικό χρέος, που ανακοίνωσε το Eurogroup, έχουν αρχίσει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.

Από την πλευρά του, ο Ντ. Τουσκ τόνισε ότι η συμφωνία του Eurogroup έστειλε ένα «ισχυρό μήνυμα σταθερότητας» για την Ελλάδα, την ευρωζώνη, αλλά και την παγκόσμια οικονομία.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον ελληνικό λαό και ειδικότερα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για την αποφασιστικότητά τους να βάλουν τέλος σε αυτή την κρίση, μεταρρυθμίζοντας τη χώρα. H ελληνική τραγωδία δεν θα επανέλθει», κατέληξε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

ΠΟΥΤΙΝ: ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΤΙΕΣ ΟΔΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ Ε.Ε.

Το θέμα των Νοτίων Οδών για την παράδοση της Ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη παραμένει στην ημερήσια διάταξη, παρά την περιστολή του ‘South Stream’, λόγω της μη εποικοδομητικής θέσης των Αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, σύμφωνα με το ria.ru.

Από το 2006, η Gazprom έχει προωθήσει ενεργά το έργο του «South Stream». Ωστόσο, μετά από ένα ορισμένο στάδιο η εκτέλεσή του έγινε αδύνατη λόγω της μη εποικοδομητικής θέσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παρά το γεγονός ότι ήμασταν αναγκασμένοι να καταργήσουμε το σχέδιο, το θέμα για τις νότιες διαδρομές παράδοσης των ενεργειακών μας πόρων στα κράτη μέλη της ΕΕ παραμένει στην ημερήσια διάταξη», – δήλωσε ο Πούτιν σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην ελληνική εφημερίδα "Καθημερινή", πριν από την επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο Ρώσος ηγέτης προτίθεται να επισκεφθεί την Ελλάδα στις 27 – 28 Μάιος.

Ο Πούτιν υπενθύμισε ότι η Ρωσία εδώ και δύο δεκαετίες, σταθερά και αξιόπιστα προμηθεύει την Ελλάδα με φυσικό αέριο.

«Η τρέχουσα σύμβαση με την Ελλάδα παρατάθηκε μέχρι το 2026 με ευνοϊκούς όρους. Γνωρίζοντας σχετικά τους υπολογισμούς της Ελληνικής ηγεσίας να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα σημαντικό κόμβο στην περιοχή των Βαλκανίων, έχουμε συμπεριλάβει την Ελλάδα στα σχέδια για να αυξηθεί η παροχή υδρογονανθράκων στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη », – πρόσθεσε ο πρόεδρος.

Είπε ότι τον Φεβρουάριο στη Ρώμη από τους επικεφαλής της «Gazprom» της Ιταλικής εταιρείας «Edison» και της Ελληνικής «ΔΕΠΑ» υπεγράφη ένα μνημόνιο κατανόησης όσον αφορά την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου κάτω από τη Μαύρη θάλασσα μέσω τρίτων χωρών στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ

Eίναι εμπειρικά συναγόμενη, σε πανανθρώπινο πεδίο, η πιστοποίηση ότι για τα κεντρικότερα, τα ουσιωδέστερα προβλήματα του πολιτικού βίου (της συνύπαρξης των ανθρώπων) οι λύσεις «γεννιώνται», δεν επιβάλλονται. Προκύπτουν οι λύσεις έμμεσα από μέτρα και πρακτικές που οικοδομούν τις προϋποθέσεις για να προκύψει η λύση ως κοινή ανάγκη...



Τι θα ονομάζαμε «λογική της συνταγής» στο πεδίο των προβλημάτων του κοινού βίου, πεδίο της πολιτικής; Tη βεβαιότητα ότι για κάθε πρόβλημα μπορεί να υπάρξει λύση άμεσα αποτελεσματική, αρκεί να είναι η «ορθή» λύση. Tην «ορθότητα» της λύσης την εγγυάται η ιδιοφυΐα μιας ιδεολογίας, η εγκυρότητα και πείρα ενός κόμματος ή απλώς η κοινή λογική. Kατά κανόνα η ατομική γνώμη - προτίμηση - επιθυμία κάθε πολίτη θέλει να ταυτίζεται, στους αφορισμούς που εκφέρει, με την «κοινή λογική».

Eτσι, η «λογική της συνταγής» συμπίπτει με την επανάπαυση στα αναρίθμητα «πρέπει» που ο καθένας αραδιάζει σε ιδιωτικές συζητήσεις ή και σε δημόσιες αγορεύσεις, χωρίς να εξηγεί ποιος και με ποιαν αυθεντία ή εξουσία θα επιβάλει αυτά τα «πρέπει» της «κοινής» (υποτίθεται) λογικής. (Aς φανταστούμε μια πολιτική εκπομπή συζητήσεων στην τηλεόραση, όπου κάθε συζητητής θα πλήρωνε «πέναλτι» κάθε φορά που θα χρησιμοποιούσε το αφοριστικό «πρέπει» – θα ήταν θέαμα απολαυστικό.)

H «λογική της συνταγής» επιβάλλει και παγιώνει τη βεβαιότητα ότι λύσεις υπάρχουν: για κάθε δυσλειτουργία της συλλογικότητας μπορεί να βρεθεί λύση, χρειαζόμαστε μόνο (ή κυρίως) επιδέξιους λύτες. Oλο το βάρος ελπίδων, προσδοκιών, οραμάτων μετατίθεται από τους πολίτες στους ηγέτες, από την κοινωνική δυναμική στη λογική των «καλλιστείων», λογική των επιλογών, λογική του τζόγου, του τυχερού παιγνίου.

Δεκαετίες τώρα η ελλαδική κοινωνία περιμένει τον «μάγο» πολιτικό ηγέτη, που θα βγάλει από το μανίκι του τις συνταγές για τη λύση προβλημάτων βασανιστικών του προσωπικού και συλλογικού μας βίου. Σχεδόν κάθε εκλογική αναμέτρηση συνοδεύεται από μια τέτοια μεσσιανική προσδοκία – φαντάζουν στα μάτια μας για «σωτήρες» ακόμα και αναστήματα σπιθαμιαία, άνθρωποι μικρονοϊκοί ή φτηνοί κατεργαραίοι διαπλεκόμενοι με τον υπόκοσμο του άνομου πλούτου. Tαχύτατα οι προσδοκίες διαψεύδονται και οι αλλεπάλληλες απογοητεύσεις βυθίζουν τον ψυχισμό των ανθρώπων σε νοσηρή απόγνωση, σε πνιγμό αδιεξόδου.

Mπορεί τη «λογική της συνταγής» να την γεννάει η επιπολαιότητα μεγάλης μερίδας του ελλαδικού πληθυσμού, την αξιοποιεί όμως και την καλλιεργεί μεθοδικά η εμπορευματοποιημένη εκδοχή της πολιτικής. Kόμματα και πολιτικοί ηγέτες έχουν τυφλά και μονότροπα υποταχθεί στις επιταγές της διαφημιστικής αποτελεσματικότητας, δηλαδή της δόλιας «πλύσης εγκεφάλου των μαζών», διαβουκόλησης των ψηφοφόρων. H παράταση σε διάρκεια δεκαετιών αυτής της τακτικής έχει μετατρέψει τη «λογική της συνταγής» για τη λύση των κοινωνικών προβλημάτων σε συνταγή αναίρεσης κάθε κοινωνικής λογικής – σε πριμοδότηση της ασυδοσίας και του πρωτογονισμού.

Στους αντίποδες της λογικής των συνταγών βρίσκεται ο πολιτικός σχεδιασμός των προϋποθέσεων που απαιτούνται για να προκύψουν οι λύσεις ως κοινή αυτονόητη ανάγκη. Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη στάση ή οπτική «λογική του τρόπου»: Aναζητάμε τη λύση ενός προβλήματος όχι ως ένα «τι» αλλά ως ένα «πώς»: δεν ψάχνουμε για το μαγικό κλειδί, τη θαυματουργική ρετσέτα, αναζητάμε τον «τρόπο»: τον νόμο, την απόφαση ή τον θεσμό που θα διεγείρει και συντονίσει την κοινωνική δυναμική την προκαλούμενη από την κοινή ανάγκη, προκειμένου η λύση του προβλήματος να προκύψει, όχι «να φορεθεί καπέλο».

Eίναι εμπειρικά συναγόμενη, σε πανανθρώπινο πεδίο, η πιστοποίηση ότι για τα κεντρικότερα, τα ουσιωδέστερα προβλήματα του πολιτικού βίου (της συνύπαρξης των ανθρώπων) οι λύσεις «γεννιώνται», δεν επιβάλλονται. Προκύπτουν οι λύσεις έμμεσα από μέτρα και πρακτικές που οικοδομούν τις προϋποθέσεις για να προκύψει η λύση ως κοινή ανάγκη.

Πολιτική είναι η τέχνη, η επιστήμη, το χάρισμα αυτού του σχεδιασμού των προϋποθέσεων, η οργάνωση του «τρόπου» (της πρακτικής) που θα συντονίσει και θα εναρμονίσει την κοινωνική δυναμική, για να γεννηθεί η λύση των προβλημάτων. Στη σημερινή Eλλάδα είναι κοινός τόπος η διαπίστωση ότι υπερπερισσεύουν οι νόμοι – υπάρχουν νόμοι ικανοί να λύσουν και τα οξύτερα των προβλημάτων του κοινού βίου, αλλά τα προβλήματα μένουν άλυτα, μολεύουν, γαγγραινιάζουν, οδηγούν νομοτελειακά σε θάνατο, σε ιστορικό τέλος. Yπάρχει το «τι»: οι νόμοι, δεν υπάρχει το «πώς»: η εφαρμογή των νόμων, ο «τρόπος» να πραγματωθούν κοινωνικά.

Kάθε κυβέρνηση φτιάχνει νόμους παγιδευμένη στη «λογική της συνταγής», στην εκζήτηση της εργαλειακής «αποτελεσματικότητας», του διαφημιστικού εντυπωσιασμού. Aυτή η παγίδευση εξομοιώνει πολιτικά όλες τις κυβερνήσεις, εξουδετερώνει (μέχρι γελοιοποίησης) τις προσχηματικές ιδεολογικές διαφορές. O λαϊκός αφορισμός «όλοι ίδιοι είναι» κομίζει τον ρεαλισμό της κοινής εμπειρικής πιστοποίησης. Oλες οι κυβερνήσεις στην Eλλάδα, τουλάχιστον των τελευταίων σαράντα δύο χρόνων, έχουν εξόφθαλμο και μοναδικό στόχο την επανεκλογή τους, όχι τη διακυβέρνηση της χώρας, όχι την άσκηση πολιτικής, όχι τη λύση προβλημάτων.

Mοιάζει σκληρός ο αφορισμός, αλλά δυστυχώς τα κόμματα και οι αρχηγοί τους τον επιβεβαιώνουν στην πράξη.

H «λογική της συνταγής» βύθισε στην ιστορική ατίμωση και στην κοινή περιφρόνηση κομματάρχες πρωθυπουργούς που δεν περιμένουν την καταδίκη και τον διασυρμό τους από «τας δέλτους της Iστορίας», αφού σήμερα κιόλας δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από τα οχυρωμένα με φρουρές σπίτια τους τρέμοντας την οργή των άλλοτε θαυμαστών τους. Kαι παρ’ όλα αυτά, παρά τον εφιαλτικό «κατ’ οίκον εγκλεισμό» των πρωτουργών της σημερινής καταστροφής, οι διάδοχοί τους συνεχίζουν, «σαν τους στραβούς στον Aδη», την ίδια αυτοκτονική για τους ίδιους και μοιραία για το κάποτε «Γένος» των Eλλήνων πολιτική της συνταγολογικής επανεκλογής, τη λογική της εξουσιολαγνείας.

Ξορκίζουμε σαν «υπερβολή» και «ακρότητα» τη συμπερίληψη όλων των κομματαρχών πρωθυπουργών της «μεταπολίτευσης» στην ευθύνη για τη σημερινή καταστροφή και το διαφαινόμενο ιστορικό τέλος της ελληνικής πατρίδας. Oμως είναι η εμπειρική πραγματογνωμοσύνη που δεν μπορεί να εξαιρέσει κανέναν. Yποτάχθηκαν όλοι στη «λογική της συνταγής», αγνόησαν τη λογική της κοινωνικής δυναμικής, υπηρέτησαν μόνο το πελατειακό κράτος. Ωσάν να γινόταν να ζούμε όλοι μισθοδοτούμενοι από το δημόσιο, αραχτοί στους καφενέδες και καταληστεύοντας ταυτόχρονα το εξωφρενικά υπερδανεισμένο κρατικό ταμείο.

Στο τιμόνι ανίκανοι χαμαιλέοντες, στην αντιπολίτευση υπόδικοι σπιθαμιαίοι. Tο βαρόμετρο προειδοποιεί.
yannaras.gr/

ΒΛ. ΠΟΥΤΙN: ΟΙ ΦΙΛΙΚΕΣ ΡΩΣΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Την πεποίθηση ότι «οι φιλικές ρωσοελληνικές σχέσεις συνιστούν κοινή μας κληρονομιά και σταθερή βάση για μια πολλά υποσχόμενη εταιρική σχέση» εκφράζει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, σε άρθρο του στην εφημερίδα "Καθημερινή", παραμονή της επίσκεψής του στην Αθήνα.


Ο Ρώσος πρόεδρος, ωστόσο, επισημαίνει ότι «την περαιτέρω εμβάθυνση της συνεργασίας» μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, «εμποδίζει η κάμψη στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης» γεγονός που «επηρεάζει αρνητικά τη δυναμική των διμερών εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες σε σχέση με πέρυσι μειώθηκαν κατά ένα τρίτο, στα 2,75 δισ. δολ. ΗΠΑ». «Η ζημία ήταν ιδιαίτερα βαριά για τους Έλληνες παραγωγούς αγροτικών προϊόντων» παραδέχεται ο πρόεδρος Πούτιν, ο οποίος προτείνει τρόπους για να επιλυθούν τα προβλήματα στις σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ, που έχουν οδηγήσει στην κάμψη αυτή.

Ειδικότερα, ο κ. Πούτιν, θεωρεί ότι τα προβλήματα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορούν να επιλυθούν στη βάση «ενός ισότιμου και γνήσιου εταιρικού διαλόγου με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για ευρύτατο φάσμα θεμάτων — από την απλοποίηση του καθεστώτος θεωρήσεων διαβατηρίων μέχρι τον σχηματισμό μιας ενεργειακής συμμαχίας», παρότι διαπιστώνει μια απροθυμία από μέρους των Ευρωπαίων ηγετών. Δεύτερον, πιστεύει ότι η Ευρώπη και η Ρωσία για να επιστρέψουν «σε τροχιά ανάπτυξης της πολυδιάστατης εταιρικής σχέσης, πρέπει μόνο να απορριφθεί η εσφαλμένη λογική ότι μία πλευρά μπορεί να μονοπωλήσει το παιχνίδι», όπως και ότι «κάθε μια από τις δύο πλευρές οφείλει να παίρνει σοβαρά υπ' όψιν τις απόψεις και τα συμφέροντα της άλλης». Τρίτον, θεωρεί ότι πρέπει να ξεκινήσει η «οικοδόμηση, στην αχανή περιοχή, από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό ωκεανό, μιας ζώνης οικονομικής και ανθρωπιστικής συνεργασίας, με βάση την αρχιτεκτονική της ισότιμης και αδιαίρετης ασφάλειας», θεωρώντας ότι «ένα σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν η εναρμόνιση των διαδικασιών της Ευρωπαϊκής και της Ευρασιατικής ολοκλήρωσης».

Ο Ρώσος πρόεδρος, στο άρθρο του, εξαίρει τη σημασία που διαδραματίζουν στο διεθνές αυτό σύστημα των ευρασιατικών σχέσεων «οι πολυδιάστατες ρωσοελληνικές σχέσεις», αλλά και το ενεργειακό, και —δηλώνοντας ότι η Ρωσία λαμβάνοντας «υπ όψιν την επιθυμία των ελληνικών Αρχών να αναδειχθεί η χώρα σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο των Βαλκανίων»- υπολογίζει πάντα την Ελλάδα στους σχεδιασμούς της και προτίθεται να συμβάλει «στη διαφοροποίηση των διαδρόμων μεταφοράς ενέργειας, η οποία θα αυξήσει τη σταθερότητα των προμηθειών και, συνεπώς, την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης συνολικά».

Η Ρωσία, επίσης, θα μπορούσε να συμβάλει, εκτιμά ο κ. Πούτιν, και «στην αναβάθμιση των ελληνικών υποδομών στο πεδίο των μεταφορών με τη συμμετοχή ρωσικών επιχειρηματικών ομίλων στους επικείμενους διαγωνισμούς για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων των σιδηροδρομικών εταιρειών και του λιμένα της Θεσσαλονίκης, όπως και μια σειρά άλλων σχεδίων που μπορούν να ενισχύσουν σημαντικά τη διμερή συνεργασία».

Στο πρώτο μέρος του άρθρου του, ο Ρώσος πρόεδρος αναφέρεται εκτενώς στις «μακραίωνες παραδόσεις φιλίας που έχουν διαμορφωθεί μεταξύ των λαών μας» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι οι «κοινές πολιτισμικές αξίες, ο ορθόδοξος πολιτισμός και η ειλικρινής αμοιβαία συμπάθεια αποτελούν στέρεα θεμέλια της συνεργασίας μας». Ο ρώσος πρόεδρος τονίζει, ακόμη, τη «σημασία που θα έχουν οι εορτασμοί της χιλιετούς παρουσίας Ρώσων μοναχών στο Άγιο Όρος» κατά τη διάρκεια του αφιερωματικού έτους Ελλάδας Ρωσίας.
 Μ. Μένικος/greece-russia2016.gr

ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ EUROGROUP

Το πραγματικό αφεντικό του Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δικαιολόγησε την παραπομπή του θέματος στις ελληνικές καλένδες, υπενθυμίζοντας ότι η Γερμανία έχει εκλογές του χρόνου και δεν μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να δεσμεύσει την επόμενη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Ενώ ο Τσίπρας μπορεί να δεσμεύσει όχι την επόμενη κυβέρνηση, αλλά τρεις επόμενες γενιές, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας...



του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*

Έχοντας περάσει στη Βουλή το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τον "κόφτη", το υπερταμείο, την παράδοση των δημοσίων εσόδων στην τρόικα και όλα τα άλλα επονείδιστα μνημονιακά μέτρα, η κυβέρνηση Τσίπρα ήθελε να πιστεύει ότι το Eurogroup της Δευτέρας θα της έδινε ένα μικρό αντίδωρο, μια ελάχιστη ανταμοιβή, μια ανάσα βρε αδελφέ, εγκρίνοντας την ποθητή δόση και κάποια, έστω οριακή, ελάφρυνση του χρέους. Για άλλη μια φορά, όμως, υποχρεώθηκε να διασπιστώσει ότι πάντα υπάρχει ένα ακόμη σκαλί παρακάτω, στου κακού τη σκάλα.

Η περίφημη ελάφρυνση του χρέους, για την οποία πολύ νωρίς- πριν ακόμη εκλεγεί πρωθυπουργός- ο Αλέξης Τσίπρας και οι φωστήρες που τον περιτριγυρίζουν είχαν επενδύσει τις ελπίδες τους στο ΔΝΤ (δηλαδή στην Ουάσιγκτον), παραπέμπεται για μετά το 2018, σαν το κόκκαλο που μετατοπίζεται ολοένα και πιο μπροστά, για να τρέχουν ξωπίσω του τα πεινασμένα σκυλιά. Το πραγματικό αφεντικό του Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δικαιολόγησε την παραπομπή του θέματος στις ελληνικές καλένδες, υπενθυμίζοντας ότι η Γερμανία έχει εκλογές του χρόνου και δεν μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να δεσμεύσει την επόμενη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Ενώ ο Τσίπρας μπορεί να δεσμεύσει όχι την επόμενη κυβέρνηση, αλλά τρεις επόμενες γενιές, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, μέχρι το...2025, φορτώνοντάς τους το αποικιακού τύπου υπερταμείο που είχε αξιώσει ο ίδιος ο Χερ Σόιμπλε, την αποφράδα νύκτα της 13ης προς 14η Ιουλίου του 2015! 

Δεν τους έφτασε, όμως, η μεγαλύτερη υποθήκευση δημόσιου πλούτου στα μεταπολεμικά χρόνια, χειρότερη και από εκείνη των λεόντειων συμβάσεων της εποχής Πιουριφόι. Δεν τους έφτασε που παρέδωσαν εξ ολοκλήρου στην τρόικα τα δημόσια οικονομικά με άλλη μία "ανεξάρτητη (από τον ελληνικό λαό και τη Βουλή) αρχή", δηλαδή άλλον ένα μηχανισμό του ευρω- παρακράτους. Ο Σόιμπλε και οι ελάσσονες εταίροι του ήρθαν να απαιτήσουν νέα, επαχθή μέτρα προκειμένου να δώσουν, σε... υποδόσεις την υπεσχημένη δόση των 10,3 δισ (το μεγαλύτερο μέρος της οποίας πηγαίνει, ούτως ή άλλως, στα δικά τους Ταμεία, αφού προορίζεται για την αποπληρωμή του επαχθούς χρέους).

Αφού διαπίστωσαν πόσο πειθαρχημένος είναι ο λόχος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τους άνοιξε η όρεξη και της ζητάνε να αλλάξει προς το χειρότερο τα μέτρα που μόλις χθες ψήφισε, προσθέτοντας ταπείνωση πάνω στην ταπείνωση: Ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση του ασφαλιστικού για αγρότες, μικροεπαγγελματίες, επιστήμονες, ακύρωση της πρωθυπουργικής δέσμευσης για μη επιστροφή των καταβεβλημένων του ΕΚΑΣ, εγγυήσεις για τον απόλυτο έλεγχο των διοικήσεων των τραπεζών, όπως και της αρχής δημοσίων εσόδων, από την τρόικα, άμεση προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων στο Ελληνικό και την Εγνατία.

Αποκορύφωμα του κυνισμού τους ήταν η αξίωση να εξασφαλιστεί το ακαταδίωκτο για τα μέλη της διοίκησης του κατοχικού υπερταμείου, εν όψει των εγκλημάτων σε βάρος του ελληνικού λαού που θα διαπράξουν στο μέλλον. Αν οι Αμερικανοί της εποχής του αθλιέστατου, μετεμφυλιακού προτεκτοράτου φρόντισαν να κατοχυρώσουν την ετεροδικία, ώστε οι άνδρες των στρατιωτικών τους βάσεων στην Ελλάδα να μην μπορούν να δικαστούν παρά μόνο στις ΗΠΑ, η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε τους ξεπερνάει κατά πολύ, αποκλείντας οποιαδήποτε δίωξη των υπαλλήλων τους, ακόμη και εκτός Ελλάδας.

Η περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν οι ισχυροί της Ε.Ε. αυτή την απολύτως υποταγμένη κυβέρνηση φάνηκε και από την ανακοίνωση της Κομισιόν, όπου τονιζόταν ορθά- κοφτά ότι η εκταμίευση της δόσης μόνο αφού ο ESM εγκρίνει "συμπληρωματικό μνημόνιο" για την Ελλάδα. Μέχρι προ τινος και μόνο η λέξη "μνημόνιο" θα ανάγκαζε την κυβέρνηση Τσίπρα να βγει στα κάγκελα. Τώρα όμως που ο πρωθυπουργός έχει προσχωρήσει στην άποψη Δραγασάκη ότι "κακώς δαιμονοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ η λέξη μνημόνιο", η κυβέρνηση κατάπιε το ουσιαστικό και πήγε κάτι να ψελλίσει μόνο για το επίθετο: Συμπληρωματικό μνημόνιο; Μόνο πάνω από το κρύο κορμί μας! Αλλά "συμπληρωμένο μνημόνιο" (όπως λέμε γιαούρτι κομπλέ); Ε, αυτό να το συζητήσουμε... Έτσι, για να γελάσουν κάθε πικραμένου ΣΥΡΙΖΑίου τα χείλη με τα χάλια τους.

Εδώ δεν χωράει πια κανένας συναισθηματισμός, καμία αναστολή, κανένα ελαφρυντικό λόγω προτέρου εντίμου βίου. Οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν στην ιστορία με το ανεξίτηλο στίγμα ότι ήρθαν στην εξουσία με τη σημαία της αξιοπρέπειας για να καταργήσουν την Ελλάδα σαν κυρίαρχη χώρα και να την μετατρέψουν σε απλό χώρο οικονομικής λεηλασίας, κοινωνικής εξαθλίωσης και νεοαποικιακής υποδούλωσης.

Αντί για υστερόγραφο, καταθέτουμε την άποψη του διακεκριμένου, Αμερικανού πανεπιστημιακού Μάικλ Χάντσον στο εναλλακτικό περιοδικό Counter Punch. Σε πρόσφατη συνέντυξή του, υποστήριξε ότι "το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι η σύγχρονη μορφή του πολέμου", όπως αποδεικνύει η παράδοση της δημόσιας περιουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει "ξεπουλημένη". Και καταλήγει: "Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει από πολλές απόψεις με την βομβαρδισμένη από τους Ναζί Ισπανία, στον περίφημο πίνακα του Πικάσο (τη Γκουέρνικα). Αυτή είναι η εκδοχή του ΔΝΤ για τον βομβαρδισμό της Ισπανίας από τους Ναζί, αυτό είναι το μήνυμα στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης προκειμένου να υποταχθούν". 
* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Τρύφωνας Αλεξιάδης, οι δέκα παρεμβάσεις για την ενίσχυση των Ψηφιακών Συναλλαγών

Στο τελικό στάδιο θέσπισης μιας σειράς μέτρων τα οποία θα αποτελέσουν τον βασικό άξονα προώθησης των ηλεκτρονικών πληρωμών βρίσκεται το υπουργείο Οικονομικών, όπως ανακοίνωσε σήμερα οι αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης, μιλώντας στο δεύτερο συνέδριο Ψηφιακών Συναλλαγών...



ΔΕΚΑ παρεμβάσεις για την ενίσχυση των ηλεκτρονικών πληρωμών εξήγγειλε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφωνας Αλεξιάδης σε ομιλία του στο δεύτερο συνέδριο  Ψηφιακών Συναλλαγών.

Ο υπουργός επισήμανε. ακόμα, τις θετικές επιπτώσεις της εξάπλωσης των  Ψηφιακών Συναλλαγών στα κρατικά έσοδα μέσω της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και στην οικονομία μέσω της τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας. Παράλληλα, εξήγγειλε και το νομοσχέδιο για τη διάδοση των ηλεκτρονικών συναλλαγών το οποίο όπως είπε θα προβλέπει:
  1. Παροχή κινήτρων σε καταναλωτές και επιχειρήσεις, για την υιοθέτηση των Ψηφιακών Συναλλαγών.

  2. Καθιέρωση των Ψηφιακών Συναλλαγών σε διαδικασίες του Δημοσίου που λειτουργούσαν μέχρι σήμερα, με έναν απαρχαιωμένο και γραφειοκρατικό τρόπο

  3. Θέσπιση κατάλληλου πλαισίου στον ιδιωτικό τομέα ώστε να δίνεται η δυνατότητα στον καταναλωτή (εφόσον το επιθυμεί) να πληρώνει με ηλεκτρονικά μέσα

  4. Έλεγχος και διασφάλιση των συναλλαγών, μέσα από διαδικασίες διασταυρώσεων, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής και βεβαίως την αύξηση των δημοσίων εσόδων

  5. Θέσπιση μιας σειράς από μέτρα, τα οποία θα αποτελέσουν τον βασικό άξονα προώθησης των Ψηφιακών Συναλλαγών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η έκπτωση φόρου εισοδήματος (για χτίσιμο του αφορολόγητου) με δαπάνες που έχουν πραγματοποιηθεί με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμών, οι κληρώσεις και διάφορα άλλα

  6. Αναγνώριση των δαπανών των επιχειρήσεων που έχουν γίνει μόνο με τέτοια μέσα, καθώς και φοροαπαλλαγές, οι οποίες φυσικά δεν πρέπει να δημιουργούν πρόσθετο δημοσιονομικό κόστος στην οικονομία

  7. Θεσπίζεται ηλεκτρονική διαδικασία επιστροφής ποσών σε δικαιούχους μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ έχουμε έτοιμη διάταξη η οποία ρυθμίζει θέματα αναφορικά με την επιστροφή αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών στους δικαιούχους

  8. Έχει δοθεί εντολή στις υπηρεσίες, να προχωρήσουν στη σύνταξη διατάξεων και αποφάσεων σε θέματα που αφορούν την μείωση της χρήσης μετρητών (για συναλλαγές των πολιτών με τις Εφορίες και γενικότερα με το Δημόσιο) σε συναλλαγές εντός των κόλπων του Δημοσίου (e-οίκοθεν) καθώς και την προώθηση του ηλεκτρονικού παραβόλου σε όλες τις συναλλαγές με το Δημόσιο, αντί για μετρητά

  9. Σε συνεργασία με το Υπουργείο Ανάπτυξης θεσπίζεται πλαίσιο προστασίας των καταναλωτών, ώστε ο κάθε πολίτης που επιθυμεί, να μπορεί να πραγματοποιεί τις συναλλαγές του με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμών

  10. Διασύνδεση των φορολογικών ταμειακών μηχανών με τα πληροφοριακά συστήματα του Υπουργείου Οικονομικών, καθώς και η αποστολή στοιχείων τόσο από παρόχους υπηρεσιών πληρωμών
Επίσης ο κ. Αλεξιάδης κάλεσε τις τράπεζες να προχωρήσουν σε συγκεκριμένα μέτρα για την ενίσχυση των  Ψηφιακών Συναλλαγών όπως:
  • Την μείωση των προμηθειών για συναλλαγές με κάρτες.
  • Την ασφάλεια των ηλεκτρονικών συναλλαγών.
  • Την διευκόλυνση προμήθειας του κατάλληλου εξοπλισμού (πχ POS) σε επαγγελματίες και επιχειρήσεις.