ΜΕΚEA: «Το θλιβερό συμβάν στη Βρετανία, δώρο στην Υπερεθνική ελίτ ενάντια στο αυξανόμενο κίνημα κατά της ΕΕ»

Η θανάσιμη επίθεση στη βουλευτίνα των Εργατικών, Τζο Κοξ, από τον Τόμμυ Μαίρ που δήλωσε σε βρετανικό δικαστήριο που ελέγχει την προανάκριση ότι «το όνομα μου είναι ‘θάνατος στους προδότες’», φανερώνει ότι η επίθεση αυτή λειτουργεί σαν (τουλάχιστον) «αντικειμενική» προβοκάτσια για να συντριβεί το BREXIT, μολονότι δεν αποκλείεται οι μυστικές υπηρεσίες να χρησιμοποίησαν τον φανατισμό του με έντεχνο τρόπο, δεδομένου ότι ως γνωστόν έπασχε και από ψυχολογικά προβλήματα, τονίζεται μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση που εξέδωσε το "ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ" (ΜΕΚΕΑ).


Ακολουθεί η ανακοίνωση του ΜΕΚΕΑ

ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

  • Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών, υπέρμαχο της Νέας Διεθνούς Τάξης και των θεσμών της στη Βρετανία, γίνεται σήμερα βούτυρο στο ψωμί των μεγαλύτερων εγκληματιών της ανθρωπότητας, που δεν διστάζουν σύσσωμοι να προσποιούνται τα «θύματα» της ιστορίας.

  • Ήδη ξεκίνησε μαζική εκστρατεία από τα όργανα και τους εκπροσώπους της Υ/Ε στη Βρετανία και παγκόσμια, για να στιγματιστούν έμμεσα ή άμεσα οι οπαδοί του Brexit και, ευρύτερα, όλοι οι αντιστεκόμενοι στην παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, ως εκκολαπτόμενοι εξτρεμιστές, εγκληματίες ή φασίστες.

  • Το συμβάν δρα έτσι «αντικειμενικά» ως προβοκάτσια, η οποία φαίνεται ότι μπορεί να πετύχει τον στόχο της και να αποτρέψει το Brexit.

  • Την ίδια στιγμή δαιμονοποιούν στον απόλυτο βαθμό ένα ακόμα από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, χωρίς κανείς τους να κάνει λόγο για τους μεγαλύτερους εγκληματίες όλων, την Υπερεθνική και τη Σιωνιστική ελίτ και τους «εθνικούς» απολογητές τους.

  • Έτσι, είναι το διεθνοποιημένο σύστημα & η Υπερεθνική Ελίτ που έχουν τη μέγιστη ευθύνη για τον κύκλο της βίας που οδήγησε, μεταξύ άλλων, και στο τραγικό συμβάν, το οποίο τα όργανα εν χορώ αποδίδουν στον «συντηρητισμό» έναντι της «προόδου».

  • Μετά τους εξοντωτικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους που έχει εξαπολύσει η Υ/Ε σε όλη την ανθρωπότητα, οδηγώντας σε απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, προχωρά ασύδοτα πλέον προς παγκόσμιο ολοκληρωτισμό, μέσω των καθεστώτων κοινοβουλευτικής Χούντας που στήνει σε κάθε χώρα και τον απόλυτο σχεδόν έλεγχο των ΜΜΕ, αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό, των κοινωνικών μίντια που κάθε άλλο παρά είναι πάντα μέσα παροχής πραγματικής εναλλακτικής ενημέρωσης

  • Στυλοβάτης και θρασύτερος απολογητής της σημερινής εφιαλτικής κατάστασης, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» (λ.χ. Guardian, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.), στην οποία οι λαοί γυρίζουν μαζικά την πλάτη σε όλη την Ευρώπη.

  • Οι αντιστεκόμενοι λαοί της Ευρώπης (είτε αυτοί αντιδρούν αυθόρμητα με εξεγέρσεις, είτε μέσα από τη συμμετοχή τους σε νέο-εθνικιστικά κινήματα) πρέπει να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία των ελίτ και των πολυποίκιλων φερέφωνων τους, που σκοπό έχει να τους καθηλώσει σε ολοκληρωτική πολιτική και οικονομική αφάνεια.

Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών από τον Τόμμυ Μαίρ που μόλις δήλωσε σε βρετανικό δικαστήριο που ελέγχει την προανάκριση ότι «το όνομα μου είναι ‘θάνατος στους προδότες’», φανερώνει ότι η επίθεση αυτή λειτουργεί σαν (τουλάχιστον) «αντικειμενική» προβοκάτσια για να συντριβεί το Brexit, μολονότι δεν αποκλείεται οι μυστικές υπηρεσίες να χρησιμοποίησαν τον φανατισμό του με έντεχνο τρόπο, δεδομένου ότι ως γνωστόν έπασχε και από ψυχολογικά προβλήματα. 

Με άλλα λόγια, η επίθεση ήταν «μάννα εξ ουρανού» για την Υπερεθνική ελίτ και το βρετανικό της τμήμα, οι οποίοι σήμερα «ανοίγουν σαμπάνιες» για την πιθανή επίπτωση του συμβάντος στο δημοψήφισμα για το Brexit, αλλά και πολύ ευρύτερα. Και ήταν ένα συμβάν που έλαβε χώρα την καταλληλότερη στιγμή, δηλαδή στην πιο κρίσιμη περίοδο ίσως των τελευταίων χρόνων για την αντίσταση κατά της παγκοσμιοποίησης, που παίρνει τη μορφή σήμερα είτε του Brexit, είτε αυθόρμητων εξεγέρσεων όπως στη Γαλλία, είτε της μαζικής συμμετοχής των μεγαλύτερων θυμάτων της Νέας Τάξης και των εργατών σε νέο-εθνικιστικά κινήματα, στα οποία στρέφονται λόγω της πλήρους ενσωμάτωσης της χρεοκοπημένης «Αριστεράς».


Η αγοραία δαιμονοποίηση του δράστη ως του απόλυτου κοινωνικού κακού που εκφράζει ο «εθνικισμός», είναι προφανές ότι στοχεύει στο να αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς υπαίτιους της βίας και της καταπίεσης παγκόσμια, τους υπαίτιους της σημερινής οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής υποταγής των λαών, δηλαδή την Υπερεθνική Ελίτ και τη Νέα Τάξη την οποία διαχειρίζεται, μαζί με τους «εθνικούς» της εκπροσώπους. Έτσι γίνεται ευκολότερο να αδρανοποιηθεί κάθε θύμα της παγκοσμιοποίησης που ψάχνεται για τα αίτια της καταστροφής του ίδιου, της χώρας και της κοινότητας του. Κι αυτό γιατί η τρομοκρατία που σήμερα είναι σε πλήρη εξέλιξη από τα ΜΜΕ και τα όργανα της Υ/Ε (δεξιά κι «αριστερά») θέλει να στιγματίσει ως εν δυνάμει ακραίο, εξτρεμιστή και φασίστα, κάθε άτομο, συλλογικότητα ή κίνημα που στρέφεται ή σκέφτεται να στραφεί κατά του παγκόσμιου συστήματος και των εκπροσώπων του. Με έναν από τους πρώτους στόχους βέβαια να είναι και συνειδητοποιημένα κινήματα όπως το ΜΕΚΕΑ, που αποτελούν εν δυνάμει τον μεγαλύτερο εχθρό της Νέας Διεθνούς Τάξης γιατί δεν υιοθετούν εθνικιστικά και λοιπά αυταρχικά «κατάλοιπα», οπότε είναι πιο δύσκολο να διασυρθούν από τα φερέφωνα της. Στη λογική, για παράδειγμα της παραπάνω δαιμονοποίησης, δεν συμμετέχει μόνο η Υπερεθνική Ελίτ και τα όργανα της («αριστερά» και δεξιά), αλλά έμμεσα και οι νέο-εθνικιστές, οι οποίοι βρίσκουν εύκολο καταφύγιο στο να παρουσιάζουν τον θύτη ως απλά έναν εξτρεμιστή, ως μια περίπτωση ακραίου «ψυχοπαθούς».


Όμως αυτό αγνοεί την επώδυνη αλήθεια ότι ειδικά μέλη από τον πιο εξαθλιωμένο και αγανακτισμένο κόσμο, «από τα κάτω», στρέφονται ενίοτε σε τέτοιες θλιβερές ενέργειες, μην μπορώντας να διαχειριστούν «ορθολογικά» την ανείπωτη οργή τους. Φυσικά, δεν είναι περίεργο ότι αυτές οι ενέργειες δυναμιτίζονται από πολιτικές επιρροές, οι οποίες συνήθως προέρχονται πράγματι από την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά, αφού εκεί αρκετοί βρίσκουν τα άτομα αυτά την πιο άμεση «εξήγηση» και την πιο εύκολη «λύση» για την καταστροφή τους. Όμως αυτό καταδεικνύει και το μέγεθος της ευθύνης μιας «Αριστεράς», που αντί να εκπαιδεύσει τους λαούς για τα αίτια της σημερινής παγκόσμιας κτηνωδίας που επιβάλλει η Νέα Διεθνής Τάξη, αντί να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ευρέων λαϊκών Μετώπων για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία, όπως το ΜΕΚΕΑ, και να ενσωματώσει στους κόλπους της προβληματισμένα άτομα που ψάχνονται απεγνωσμένα προς «κάθε κατεύθυνση», τους αφήνει επίτηδες στην τύχη τους, υιοθετώντας (με το παραπάνω!) την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και συμμετέχοντας στα εγκλήματα της.


Όλα αυτά σημαίνουν βέβαια ότι δεν δικαιολογούνται επιθέσεις κατά της ζωής σαν της Πέμπτης, ακόμα και αν το θύμα έχει εξουσία και είναι (όπως στην περίπτωση της Τζο Κοξ) φανατική υπέρμαχος της Νέας Διεθνούς Τάξης σε όλα σχεδόν τα βασικά ζητήματα (φουλ με την ΕΕ, με τα «μετριοπαθή» αντικαθεστωτικά καθάρματα ενάντια στον Συριακό λαό, με τα «ανοιχτά σύνορα» κ.α.), ενώ βέβαια η ίδια φρόντιζε να διατηρεί και ένα φιλο-Παλαιστινιακό και φιλάνθρωπο προφίλ. Υπό αυτή την έννοια, παρότι μάλλον δεν ήταν συνειδητή προβοκάτσια η επίθεση, λειτούργησε αντικειμενικά ως «προβοκάτσια», δίνοντας την ευκαιρία σε σύσσωμο το κατεστημένο να εξαπολύσει μια λυσσώδη και στοχευμένη επίθεση, έμμεσα ή άμεσα, ενάντια σε κάθε κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Οι ντομάτες, τα ζαρζαβατικά  και τα γαλακτοκομικά είναι αρκετά για να εξευτελίσουν τους εγκληματικούς εκπροσώπους της ΝΔΤ και της Υ/Ε.


Έτσι, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» ήταν η πρώτη, με διαφορά, που έσπευσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να ξεκινήσει μια πραγματική ιδεολογική και πολιτική προβοκάτσια σε βάρος κάθε κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, και ειδικά των νέο-εθνικιστών που, πρώτιστα λόγω της δικής της Χρεοκοπίας, έχουν πάρει τα πάνω τους σε όλη την Ευρώπη, καθώς υποστηρίζονται από τα μεγαλύτερα θύματα της Νέας Τάξης και τους παραδοσιακούς εργάτες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο «αριστερός» δωσίλογος πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Τσίπρας, ήταν από τους πρώτους παγκοσμίως «λαγούς» που συνέδεσαν την επίθεση στη βουλευτίνα με τον «εθνικισμό», που όπως τόνισε με νόημα είναι ο βασικός «εχθρός που ενώνει τους λαούς» της Ελλάδας και της Βρετανίας. Ακολούθησαν στον ίδιο ρυθμό με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ και σοβαροφανείς πολιτικούς επικήδειους η Guardian κλπ. «εναλλακτικά» ΜΜΕ. Φυσικά ο Τσίπρας και κάθε τσίπρας ξέρει τι λέει και ποιους στοχεύει: Σαν ειδικός στην απάτη, απλά εξομοίωσε τον παλαιό εθνικισμό, που ήταν πράγματι κάποτε εγκληματικός, και οπωσδήποτε επιθετικός, με τον νέο-εθνικισμό που είναι πάντοτε αμυντικός και στοχεύει βασικά στην αποκατάσταση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας. [βλ. «Η άνοδος του νεο-εθνικισμού και οι κρίσιμες διαφορές του με τον εθνικισμό»]


Με τον όρο «εθνικισμός» επιχειρούν λοιπόν να διασύρουν κάθε κίνημα που ζητεί εθνική και οικονομική κυριαρχία και στρέφεται ενάντια στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης όπως η ΕΕ (και προφανώς ενάντια στους ομοίους του στο πολιτικό προσωπικό). Και φυσικά ο Τσίπρας «ξεχνά» πως ο –με διαφορά– μεγαλύτερος (και πραγματικά επιθετικός) εθνικισμός και ρατσισμός σήμερα είναι ο Σιωνισμός, τον οποίο προσκυνάει και στηρίζει με κάθε μέσο, όχι μόνο όσο καιρό είναι «πρωθυπουργός» αλλά και πολύ πριν (βλ. το χρίσμα που πήρε από Brookings, Levy, Πέρες κλπ., καθόλη την περίοδο πριν την άνοδο του στην εξουσία) ! Αυτό όμως φανερώνει την απύθμενη θρασύτητα και το πόσο επικίνδυνοι είναι οι «αριστεροί» εκφραστές του υπερεθνικού κατεστημένου: Το να προδίδεις χωρίς αναστολές τον λαό και να ξεπουλάς την εθνική περιουσία, και αντί να παραιτηθείς αν είχες ίχνος ηθικής (αριστερής ή μη), να «βγαίνεις και από πάνω», βρίζοντας τον όταν τολμά να μιλήσει για εθνική κυριαρχία!


Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη οι λαοί να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία και το Project Fear («Σχέδιο Φόβος» όπως ονομάζεται η προπαγάνδα κατά του Brexit στη Βρετανία) που εξαπολύει σύσσωμο το κατεστημένο, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο εναντίον κάθε κινήματος για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, με πρωτοστάτη την εκφυλισμένη «αριστερά». Μια αδίστακτη τρομοκρατία από εξίσου αδίστακτες πολιτικές και μιντιακές κλίκες που θέλουν να μας κάνει να ξεχάσουμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι κάθε κύκλου βίας σήμερα: Η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και οι κτηνώδεις και αυξανόμενοι οικονομικοί και στρατιωτικοί πόλεμοι που εξαπολύει η Υπερεθνική ελίτ ενάντια στη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας.



ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
 ΜΕΚΕΑ

ΜΕΤΑ: «Κάτω τα χέρια από τους Μισθούς μας – Κάτω τα χέρια από τα Συνδικάτα»

Τις νέες απαιτήσεις των δανειστών για κατάργηση όλων των επιδομάτων που συμπληρώνουν τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, όπως και όλων των επιδομάτων, οικογενειακών, των τριετιών, του ανθυγιεινού, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα κ.λπ., καταδικάζει η «Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή» - ΜΕΤΑ, καλώντας σε ανακοίνωσή της τους εργαζόμενους, το λαό να συνεχίσουν τον αγώνα...



Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΜΕΤΑ:
Η κυβέρνηση έχει ήδη πιάσει δουλειά για την κατάργηση και των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων κατ’ επιταγή του 3ου μνημονίου, την οποία προετοιμάζει με γοργούς ρυθμούς η επιτροπή «τεχνοκρατών – εμπειρογνωμόνων» του Υπ. Εργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό, εν κρυπτώ και χωρίς καμιά ενημέρωση της Διοίκησης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποφάσισε να προσέλθει με τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα αποκλειστικά και την επιστημονική υπηρεσία της Συνομοσπονδίας, σε συνάντηση με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Υπ. Εργασίας, η οποία ως γνωστόν ετοιμάζει το «πόρισμα» για τον εργασιακό νόμο και ο οποίος πρόκειται να ψηφιστεί ως μνημονιακή υποχρέωση το Σεπτέμβριο.

Με τη διαδικασία αυτή, χωρίς την παρουσία της Εκτελεστικής Επιτροπής, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιδιώκει να «διαπραγματευτεί» την επερχόμενη μνημονιακή καταιγίδα, που φέρνει μείωση του κατώτατου μισθού με κόψιμο των τριετιών και όλων των επιδομάτων (μισθός 586 για όλους χωρίς προσαυξήσεις), απελευθέρωση των απολύσεων, περιστολή του απεργιακού δικαιώματος, και απαράδεκτη παρέμβαση στα εσωτερικά των συνδικάτων με αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου.

Αυτές ακριβώς τις μνημονιακές δεσμεύσεις, θα έρθει να τις νομιμοποιήσει το «πόρισμα» των εμπειρογνωμόνων, δίνοντας χέρι βοηθείας στην Κυβέρνηση για να ικανοποιήσει πλήρως τις απαιτήσεις των δανειστών και των εργοδοτών.

Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι έχουν εξαντλήσει τα όρια της υπομονής τους και της ανοχής τους.

Καμία μείωση των κατώτατων μισθών δεν μπορεί να περάσει.

Καμιά παρέμβαση στο απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων, που τους θέλουν αμίλητους και ακούνητους, δεν μπορεί να συζητηθεί.

Καμία παρέμβαση στα εσωτερικά των συνδικάτων δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαλόγου με την κυβέρνηση και τους δανειστές.

Η πλειοψηφία ΓΣΕΕ, δεν μπορεί να διαχειρίζεται την κατάσταση με τεχνοκρατική αντίληψη γιατί αντικειμενικά εξυπηρετεί τις ειλημμένες δεσμεύσεις της κυβέρνησης έναντι της τρόικας και των δανειστών.

Αντίθετα, καλούμε τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ να προετοιμάσει και να συντονίσει από τώρα τις αντιστάσεις των εργαζομένων απέναντι στη ξεκάθαρα πλέον «θατσερική» πολιτική της δήθεν αριστερής κυβέρνησης, που δίνει βωμό σε εργοδότες και δανειστές και τα τελευταία εργατικά δικαιώματα.

Η αυριανή ολομέλεια Διοίκησης της ΓΣΕΕ, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εξαντληθεί σε μια τυπική ενημέρωση από τους «σοφούς» της οργάνωσης σχετικά με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, αλλά πρέπει να αποφασίσει συγκεκριμένο πρόγραμμα αγωνιστικής δράσης για το επόμενο διάστημα.

Στο πλαίσιο αυτό, ζητάμε ως πρώτο βήμα την άμεση σύγκληση του Γ.Σ. της ΓΣΕΕ την επόμενη εβδομάδα.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑΣ

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας.

Κάτω τα χέρια από τους μισθούς μας

Κάτω τα χέρια από το συνδικαλιστικό κίνημα

Jo Cox: To ιδανικό θύμα σε μια πολύ βρώμικη ιστορία...

Χρειαζόταν επειγόντως ένα θύμα, ένας «μάρτυρας» του αγώνα για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Η J. Cox ήταν το ιδανικό θύμα. Ευπαρουσίαστη, δημοφιλής, χαμηλού προφίλ πολιτικός, μητέρα ανήλικων παιδιών, καλή σύζυγος, χωρίς εμφανείς διαπλοκές με κυκλώματα και σκάνδαλα, αυτοδημιούργητη, ακτιβίστρια, χωρίς πλούτη....

 

 
 του Δημήτρη Καζάκη*
 
Πριν καν προλάβει να στεγνώσει το αίμα της δύστυχης J. Cox στον χώρο του εγκλήματος, η είδηση άρχισε να μεταδίδεται σε Βρετανία και Ευρώπη ως εξής: "Η ειδεχθής δολοφονία της Cox ανατρέπει τα δεδομένα δίνοντας το προβάδισμα στην ψήφο παραμονής στην ΕΕ". Από την πρώτη στιγμή η J. Cox δεν δολοφονήθηκε μόνο μια φορά με ειδεχθή τρόπο, αλλά αμέτρητες φορές με κάθε δελτίο ειδήσεων, κάθε ρεπορτάζ, κάθε δήθεν ανάλυση, κάθε υποκριτικά συμπονετική δήλωση των επικεφαλής του «Μένω», κοκ. Όλοι τους χρησιμοποιούν με τον πιο εξόφθαλμο και χυδαίο τρόπο τη δολοφονία σαν μέσο για να αποσπαστούν ψήφοι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ.

Έτσι ξέσπασε μια αλλόφρονα εκστρατεία στη βάση μιας τόσο πρόστυχης καπηλείας της συγκεκριμένης δολοφονίας, που είχε εξαρχής σαν στόχο να εμφυτέψει τη συνενοχή γι’ αυτήν την ειδεχθή πράξη σε κάθε έναν ξεχωριστά οιονεί ψηφοφόρο υπέρ της εξόδου από την ΕΕ. Η εκστρατεία αυτή είχε και έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας επιχείρησης ψυχολογικού πολέμου εναντίον του πληθυσμού προκειμένου δια της συνενοχής να του αποσπάσει την ψήφο υπέρ της ΕΕ.

Αλήθεια, πότε πρόλαβαν να οργανώσουν όλη αυτή την εκστρατεία, που ξέσπασε μέσα σε λίγες ώρες από την δολοφονία της Cox; Πότε πρόλαβαν να διεξάγουν έρευνες που παρουσίασαν σχεδόν… αμέσως με αντιστροφή του κλίματος υπέρ του «Μένω»; Όλα δείχνουν ότι οι καθοδηγητές της εκστρατείας ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τη δολοφονία πριν καν συμβεί αυτό το ειδεχθές έγκλημα.

Ας δούμε το σκηνικό. Η εκστρατεία υπέρ της ΕΕ πήγαινε down the tubes, όπως θα έλεγαν κι οι Βρετανοί. Κι είναι λογικό. Κανένας από τους υποστηρικτές της παραμονής στο τερατούργημα της ΕΕ δεν έχει να πει τίποτε το θετικό. Κι έτσι ολόκληρη η εκστρατεία του «Μένω» θεμελιώθηκε στον εκφοβισμό του ψηφοφόρου και την κινδυνολογία σε βαθμό γελοιότητας.

Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο για τα αφεντικά της εκστρατείας. Αντί η πλειοψηφία των Βρετανών ψηφοφόρων να τρομοκρατηθεί και να πάει σαν κοπάδι προβάτων να ψηφίσει υπέρ της παραμονής, έγινε το αντίθετο. Αγανάκτησε με την προσβολή στη νοημοσύνη της σε τέτοιο βαθμό που η ψήφος υπέρ του «Φεύγω» έγινε ουσιαστικά μονόδρομος για τους περισσότερους.

Κάτι έπρεπε να γίνει. Αλλιώς οι Βρετανοί θα ψηφίσουν στις 23 Ιούνη υπέρ της εξόδου με τέτοια πλειοψηφία που κανένα κοινοβούλιο, καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να παραβλέψει εύκολα, χωρίς μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. Κι έτσι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ δεν θα έδινε μόνο την ευκαιρία στους βρετανούς να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή στη χώρα τους, αλλά θα επέφερε ένα καίριο πλήγμα εναντίον της Νέας Τάξης των ευρωκρατών, που είναι ότι χειρότερο συνέβη στην Ευρώπη από την εποχή της Νέας Τάξης των ναζί.

Χρειαζόταν επειγόντως ένα θύμα, ένας «μάρτυρας» του αγώνα για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Η J. Cox ήταν το ιδανικό θύμα. Ευπαρουσίαστη, δημοφιλής, χαμηλού προφίλ πολιτικός, μητέρα ανήλικων παιδιών, καλή σύζυγος, χωρίς εμφανείς διαπλοκές με κυκλώματα και σκάνδαλα, αυτοδημιούργητη, ακτιβίστρια, χωρίς πλούτη. Μια τυπική καθώς πρέπει μεσοαστή, ιδανική για να ταυτιστεί μαζί της ο μέσος Βρετανός ψηφοφόρος και ιδιαίτερα οι γυναίκες.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δολοφονήθηκε. H προετοιμασία για τη δολοφονία ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Ανώνυμες απειλές που κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει. Γιατί να απειληθεί η Cox; Ήταν τόσο καθοριστική η συμμετοχή της στο πλευρό του εξαγορασμένου δίδυμου Κάμερον-Κόρμπιν και των υπολοίπων ευρωλιγούρηδων; Ούτε κατά διάνοια.

Τότε γιατί να απειληθεί η Cox κι όχι οι ηγέτες, ή οι πιο προβεβλημένοι της εκστρατείας του «Μένω»; Κι εφόσον απειλήθηκε, γιατί δεν φρόντισε η αστυνομία να διαθέσει έναν αστυνομικό για προστασία. Ένας μόνος αστυνομικός θα ήταν αρκετός. Οι δικαιολογίες που λένε ότι η ίδια η Cox δεν ήθελε, είναι για μικρά παιδιά. Η αστυνομία θα μπορούσε να παράσχει διακριτική προστασία, εφόσον – όπως λένε – επέμεναν τα απειλητικά μηνύματα.

Κι έτσι η Cox δολοφονείται έξω από το σπίτι της με τον πιο ειδεχθή τρόπο. Από ποιόν; Από κάποιον με βεβαρημένο παρελθόν ψυχασθένειας, ο οποίος μπαινοβγαίνει για χρόνια σε προγράμματα επανένταξης. Ιδανικός τύπος για να προγραμματιστεί προκειμένου να διαπράξει ένα τόσο ειδεχθές έγκλημα χωρίς να αφήσουν ίχνη αυτοί που πραγματικά το σχεδίασαν και το οργάνωσαν.

Πότε δολοφονήθηκε; Όταν το «Φεύγω» από την ΕΕ έχει ξεφύγει τόσο μπροστά από το «Μένω», ώστε η απόσταση να μην μπορεί να καλυφθεί έως την 23η Ιούνη. Υπάρχει πιο ιδανικό έγκλημα προς εκμετάλλευση από την εκστρατεία του «Μένω».

Αν μετά από καιρό αποκαλυφθεί ότι η ειδεχθής δολοφονία της J. Cox έγινε για να μην φύγει η Βρετανία από την ΕΕ, προσωπικά δεν θα εκπλαγώ. Η μαφία της ΕΕ δεν κατάγεται μόνο ιδεολογικά και πολιτικά από τους ναζί, είναι το ίδιο αδίστακτη με τους ναζί. Στην Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια έχουν δολοφονήσει εν ψυχρώ κοντά στους 100 χιλιάδες πολίτες. Είτε οδηγώντας τους μαζικά στην αυτοκτονία, είτε διαλύοντας το σύστημα υγείας της χώρας. Την Cox θα λυπηθούν;
* Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Οικονομολόγος και Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ

Νέος «σφαγιασμός» του κατώτατου μισθού και των επιδομάτων! - Τι λέει η κυβέρνηση

Κυβέρνηση και δανειστές, σύμφωνα με άρθρο της ιστοσελίδας iskra.gr, προωθούν την κατάργηση τριετιών και όλων των επιδομάτων…



BΟΜΒΑ μεγατόνων για τον κατώτατο μισθό, που τινάζει στον αέρα και όλα τα επιδόματα που δικαιούνται οι εργαζόμενοι όπως γάμου, τριετιών, ανθυγιεινό, τέκνων και σπουδών, κρύβει το συμπληρωματικό Μνημόνιο, που συμφώνησαν οι δανειστές με την κυβέρνηση.

Οι δανειστές στις παρατηρήσεις τους για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τα νέα προαπαιτούμενα μέτρα, τα οποία θα πρέπει να νομοθετηθούν για την επόμενη αξιολόγηση που ξεκινά το φθινόπωρο, κάνουν ρητή αναφορά στον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ και στον καθορισμό του από την 1/1/2017, σε νέο ποσό και χωρίς κανένα επίδομα!

Αυτό που τονίζουν είναι η πλήρης εφαρμογή του άρθρου 103 του ν. 4172/2013, το οποίο προβλέπει ότι από το 2017 ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από ειδική επιστημονική επιτροπή λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ-εργοδοτών), αλλά και τις αντοχές της οικονομίας, τις προοπτικές ανάπτυξης, το μέγεθος της ανεργίας και κριτήρια ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Το πόρισμα της επιτροπής θα το επικυρώνει ο υπουργός Εργασίας και θα αποφασίζει και το τελικό ύψος του κατώτατου μισθού.

Η πραγματική βόμβα, όμως, κρύβεται στη διάταξη ια' παρ 6 (σελ 1430) του ν. 4254/14 που τροποποιεί και συμπληρώνει το άρθρο 103 του ν. 4172/13.

Σε αυτή λοιπόν τη διάταξη ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ χαρακτηρίζεται ως "μοναδική αξία" χωρίς την προσθήκη κανενός άλλου συμπληρωματικού ποσού. Αυτό που λέει η διάταξη είναι ότι τα 586 ευρώ θα είναι ένας "ξερός μισθός" και σε αυτόν δεν θα προβλέπονται από το 2017 ούτε επιδόματα, ούτε προϋπηρεσία, ακόμη και αν η προϋπηρεσία (τριετές) έχει παγώσει στα χρόνια που είχαν οι εργαζόμενοι ως τον Νοέμβριο του 2012.

Η αναφορά λοιπόν στα 586 ευρώ ως μοναδιαίο μέγεθος ανοίγει τον δρόμο όχι μόνο για το συνεχές πάγωμα των προσαυξήσεων λόγω προϋπηρεσίας, αλλά και για την πλήρη κατάργηση των τριετιών όπως και άλλων επιδομάτων από το 2017, που θα επανακαθοριστεί ο κατώτατος μισθός (άρθρο 103 ν. 4172/13).

Το ενδεχόμενο να υπάρχουν μειώσεις ως και 30% σε νεοπροσλαμβανόμενους αλλά και σε ήδη εργαζομένους, που παίρνουν και προσαυξήσεις λόγω προϋπηρεσίας μαζί με τον κατώτατο μισθό είναι ορατό, καθώς από το 2017 ο κατώτατος μισθός αποσυνδέεται πλήρως από κάθε επίδομα! Οι εργαζόμενοι δηλαδή θα έχουν ως δεδομένο ως αναπόσπαστο μέρος των συμβάσεών τους μόνον τα 586 ευρώ, είτε έχουν 1 έτος προϋπηρεσίας, είτε 15, είτε 30. Σήμερα όσοι είχαν μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 μέχρι 9 έτη δικαιούνται, εφόσον αμείβονται με τους όρους της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας, τον κατώτατο μισθό που αντιστοιχεί στα 9 έτη προϋπηρεσίας, δηλαδή τα 586 ευρώ + 30% (10% για κάθε τριετία).

Η μέχρι σήμερα υποτελής στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στις θρασύτατες απαιτήσεις των δανειστών αλλά και στην εφαρμογή όχι μόνο των πρόσφατων αλλά και όλων των προηγούμενων μνημονιακών νόμων προδιαγράφει και το αρνητικό αποτέλεσμα, που θα έχουν οι δήθεν διαπραγματεύσεις της για τη δεύτερη αξιολόγηση του φθινοπώρου.

Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τους νέους αντεργατικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης και δανειστών είναι οι ενωτικοί εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, που πρέπει να ενταθούν και να κλιμακωθούν, για να αποκρούσουν την ολοκληρωτική καταστροφή των μισθών και των εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας. 

Τι... λέει η κυβέρνηση


Ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος επεσήμανε πριν λίγο πως “άμεσος στόχος της κυβέρνησης είναι η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων” και προσθέτει πως είναι ισχυρή του πεποίθηση ότι “οπωσδήποτε θα βελτιώσουμε το υφιστάμενο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων” 

Η κυβέρνηση από την πλευρά της αρνείται να, σύμφωνα με πληροφορίες, να προχωρήσει σε μείωση μισθών και σε κατάργηση του επιδόματος γάμου και θεωρεί ότι η καλύτερη απάντηση στο πρόβλημα θα είναι η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, γιατί μέσω αυτών μπορεί να καταργηθεί το ¨πάγωμα¨ των τριετιών, να αποκρουστεί η προσπάθεια κατάργησης του επιδόματος γάμου και να δοθούν ακόμα και αυξήσεις εφόσον το αποφασίσουν οι κοινωνικοί εταίροι κατά τις διαπραγματεύσεις τους.

Z. K. Γιούνκερ: «Θαυμάζω τους Έλληνες κάνουν τεράστια προσπάθεια» (vid)

Στην Αθήνα βρίσκεται ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκερ για σειρά επαφών με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Ελλάδας. Στο πλαίσιο της επίσκεψης του ο κ. Γιούνκερ παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο euronews και τον Σταμάτη Γιαννίση



Ακολουθεί η συνέντευξη του Ζ. Κ. Γιούνκερ στον Σταμάτη Γιαννίση 


Σταμάτης Γιαννίσης, euronews: Κύριε Πρόεδρε καλωσήρθατε στην Ελλάδα και στο Euronews. Αυτές τις μέρες τα μάτια όλης της Ευρώπης είναι στραμμένα στη Βρετανία. Αν οι Βρετανοί τελικά αποφασίσουν να αποχωρήσουν από την ΕΕ πόσο επιζήμιο θα είναι αυτό τόσο για την ΕΕ όσο και στη Βρετανία;

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Ελπίζω ότι οι Βρετανοί θα εκφραστούν μέσω της κοινής λογικής, γιατί η κοινή λογική είναι μια βρετανική αρετή. Ελπίζω, λοιπόν, ότι η έξοδος δεν θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Αν το Brexit είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αυτό θα βλάψει τόσο την ΕΕ όσο και την Βρετανία. Χωρίς την Βρετανία, η ΕΕ δεν θα είναι πλέον πλήρης, χωρίς το Βρετανικό πραγματισμό και το ρεαλισμό που τους διακατέχει. Η ΕΕ δεν θα αλλάξει τη φυσιολογία της, αλλά θα της λείπει κάτι». 

«Κανείς δεν υποστήριζει σοβαρά το Grexit»


Σταμάτης Γιαννίσης, euronews: Ας έρθουμε στα ελληνικά ζητήματα. Πριν από ένα χρόνο η Ελλάδα ήταν στο χείλος της εξόδου από τη ζώνη του ευρώ. Στους μήνες που έχουν περάσει από τότε τι έχει αλλάξει και σε ποιό βαθμό η ΕΕ είναι ικανοποιημένη με το ρυθμό των μεταρρυθμίσεων που γίνονται στην ελληνική οικονομία;

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Αγωνίστηκα σκληρά για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, κατά την άποψη μου ούτε η ΕΕ ούτε η ζώνη του ευρώ θα είναι πλήρης χωρίς την Ελλάδα. Τι άλλαξε; Κάτι έχει αλλάξει από το καλοκαίρι του 2015, κανείς δεν υποστηρίζει σοβαρά το Grexit. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ήμασταν σε θέση τόσο οι ελληνικές αρχές όσο και οι αρχές της ζώνης του ευρώ να συμφωνήσουμε, και κυρίως ότι αυτή η συμφωνία είναι σεβαστή και από τις δύο πλευρές». 

Για την πορεία υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων


Σταμάτης Γιαννίσης, euronews:
Είστε ικανοποιημένοι με το ρυθμό που γίνονται οι μεταρρυθμίσεις;

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένος με το ρυθμό των μεταρρυθμίσεων σε καμία από τις 19 χώρες της ζώνης του ευρώ, αλλά η Ελλάδα κάνει τεράστια προσπάθεια. Και ξέρω ότι αυτές οι προσπάθειες από πολλούς Έλληνες, ιδίως τα φτωχότερα τμήματα της κοινωνίας, θεωρούνται άδικες. Και ξέρω ότι τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι φορείς χάραξης πολιτικής στην Ευρωζώνη έχουν φορτώσει τεράστια ευθύνη στους ώμους του κάθε Έλληνα πολίτη. Και θαυμάζω τους Έλληνες για τον τρόπο που ασχολούνται με αυτά τα προβλήματα. Έτσι, δεν είμαι ικανοποιημένος, αλλά είμαι περισσότερο ικανοποιημένος από ό, τι νόμιζα ότι θα μπορούσα να είμαι το καλοκαίρι του 2015». 

Για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού- προσφυγικού


Σταμάτης Γιαννίσης, euronews: Εκτός από την λιτότητα η Ελλάδα υποφέρει από τη μαζική ροή μεταναστών και προσφύγων. Η συμφωνία της Τουρκίας στην ΕΕ φαίνεται να καταρρέει. Υπάρχει ένα Σχέδιο Β, εάν η Τουρκία δεν εφαρμόσει την συμφωνία, όπως απειλεί η Άγκυρα;

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Όταν έκανα την προεκλογική μου εκστρατεία για τις Ευρωπαϊκές Εκλογές τον Μάρτιο, Απρίλιο και Ιούνιο του 2014 υποστήριζα για την Ελλάδα, την Ιταλία ή τη Μάλτα και άλλες χώρες ότι δεν μπορούμε να τις εγκαταλείψουμε μόνες τους με τις συνέπειες ενός παγκόσμιου προβλήματος. Διότι η μεταναστευτική κρίση είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Πρέπει να υποστηρίξουμε χώρες όπως η Ελλάδα και προσπαθούμε να στηρίξουμε την Ελλάδα όσο μπορούμε. Δαπανούμε πολλά χρήματα και υποστηρίζουμε τις ελληνικές αρχές. Πιστεύω ότι η συμφωνία μεταξύ των 28 κρατών-μελών και της Τουρκίας είναι μια συμφωνία που αποδεικνύεται ότι έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς ο αριθμός των προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά από την Τουρκία έχει μειωθεί δραματικά. Γι’ αυτό η συμφωνία αυτή λειτουργεί και ελπίζω ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, οι Ευρωπαίοι, κυρίως οι Έλληνες και η τουρκική πλευρά θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνει σε ισχύ η συμφωνία». 

Για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας


Σταμάτης Γιαννίσης, euronews: Ένα άλλο θέμα το οποίο επηρεάζει την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες παραγωγούς είναι κυρίως το ρωσικό εμπάργκο στα προϊόντα της ΕΕ μετά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Μόσχα από τις Βρυξέλλες εξ αιτίας της ουκρανικής κρίσης. Βλέπετε κάποιες πιθανότητες βελτίωσης της κατάστασης αυτής, είτε την άρση του εμπάργκο από την πλευρά της Ρωσίας ή την άμβλυνση ή ακόμη και άρση των κυρώσεων προς της τη Μόσχα;

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Ήμουν στην Αγία Πετρούπολη μόλις την περασμένη εβδομάδα, και είχα επαφές με τον πρόεδρο Πούτιν και κατέστησα πολύ σαφές τόσο στην ομιλία μου όσο και στις συνομιλίες μου με τον Ρώσο πρόεδρο ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί η συμφωνία του Μινσκ. Για να το θέσουμε απλά, όσο περισσότερη υλοποίηση της συμφωνίας του Μινσκ τόσο λιγότερες κυρώσεις. Η συμφωνία του Μινσκ και η εφαρμογή της συνδέεται με την αντιμετώπιση των κυρώσεων. Προς το παρόν είναι αρκετά σαφές ότι τον Ιούνιο θα παραμείνουν οι κυρώσεις. Αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών, θα πρέπει να ελέγξουμε εάν υπάρχει αρκετή πρόοδος στην εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ για την άρση μέρος των κυρώσεων.»


Επιμέλεια Θεοδώρα Ηλιάδη/euronews

Independent: Τα 4 σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης

Όπως τονίζει Βρετανός Τίμοθι Λες σε άρθρο του στον Independent, τα 4 βασικά σενάρια που διαγράφονται για το μέλλον της Ευρώπης, με Brexit η Bremain, είναι: η βαθύτερη ολοκλήρωση, η χαλάρωση, η παρακμή και η κατάρρευση…


Τέσσερις δρόμοι ανοίγονται μπροστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το βρετανικό δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, σύμφωνα με τον Βρετανό Τίμοθι Λες, επικεφαλής της συμβουλευτικής εταιρίας πολιτικών κινδύνων Nova Europa και πρώην διπλωμάτης.

Όπως τονίζει σε άρθρο του στον Independent, τα 4 βασικά σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης είναι: η βαθύτερη ολοκλήρωση, η χαλάρωση, η παρακμή και η κατάρρευση...

"Θα κάνουν τους Έλληνες... Γερμανούς"


Αναφορικά με το πρώτο σενάριο της βαθύτερης ολοκλήρωσης, ο Λες τονίζει ότι η ευρωζώνη συμπεριφέρεται περισσότερο ως κράτος, αλλά με μεγάλες διαφορές στις οικονομίες των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και του Βορρά.

"Για να μπορέσει ο Νότος να διατηρήσει το νυν βιοτικό επίπεδό του, ο Βορράς θα πρέπει να προχωρά κάθε χρόνο σε μεγάλες μεταφορές δημοσιονομικών πόρων επ' αόριστον" προτείνει ο αναλυτής, προσθέτοντας ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα υπουργείο Οικονομικών που θα αναλάβει την διανομή των πόρων, αλλά και ένα κοινοβούλιο, που θα το ελέγχει.

Αναφέρει, ωστόσο, ότι υπάρχει ελάχιστη πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο και προβλέπει ότι ο ευρωπαϊκός βορράς θα προσπαθήσει να εξομαλύνει τις διαφορές με τον νότο «με τιμωρητικές δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που αποσκοπούν να μετατρέψουν τους Έλληνες σε Γερμανούς»

Χαλάρωση και απώλεια κεκτημένων


Όσον αφορά το δεύτερο σενάριο, αυτό της χαλάρωσης, ο Λες μιλά για ανάκτηση εξουσιών από τις εθνικές κυβερνήσεις σε ορισμένους τομείς, αλλά και για μια μερική διάλυσης της ευρωζώνης με μια συμφωνία «που θα περιλαμβάνει μια ακύρωση τεράστιου μέρους του χρέους».

Ο δρόμος της χαλάρωσης, λέει ο αναλυτής θα βοηθήσει να εξαλειφθούν οι εσωτερικές εντάσεις, ωστόσο δεν θα είναι μια εύκολη διαδικασία, διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται απώλεια κεκτημένων και ωφελημάτων για ορισμένες χώρες.

Η παρακμή: Η πρώτη πρόβα έγινε με το προσφυγικό


Ο πρώην διπλωμάτης εκτιμά ότι αν η ΕΕ δεν προχωρήσει ούτε σε ολοκλήρωση ούτε και σε μερική διάλυση, η πιο πιθανή εναλλακτική θα ήταν να παρακμάσει ως θεσμός.

Όπως τονίζει, τελικά τα μέλη θα εφαρμόζουν μόνον εκείνες τις πολιτικές που θα βρίσκουν συμφέρουσες, όπως συμβαίνει σήμερα με την προσφυγική κρίση, καθώς αρκετές χώρες ανέστειλαν την εφαρμογή της Σένγκεν και αρνούνται να συμμορφωθούν με τις συμφωνίες για τις ποσοστώσεις στην φιλοξενία προσφύγων.

Η κατάρρευση και η γερμανική ηγεμονία


Το τέταρτο και τελευταίο σενάριο είναι αυτό της ξαφνικής κατάρρευσης, που θα μπορουσε να συμβεί αν ένα από τα ισχυρά δευτερεύοντα κράτη της εγκαταλείψει την ΕΕ.

"Η Γαλλία και η Ιταλία είναι πιθανοί υποψήφιοι, αλλά πιο πιθανό αυτή τη στιγμή είναι να αποχωρήσει η Βρετανία" αναφέρει, προσθέτοντας ότι σε αυτή την περίπτωση η Γερμανία, ως ισχυρή χώρα, θα πρέπει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες για την σταθεροποίηση της ΕΕ.

Εκφράζει μάλιστα τον φόβο ότι οι ευρωσκεπτικιστικές Δανία και Σουηδία ακολουθήσουν το Βρετανικό παράδειγμα, αν η Γερμανία επιδιώξει να ηγηθεί της προσπάθειας για διατήρηση της Ένωσης.

«Μεγάλη Σύνοδος»: η αντίφαση εγγενής

Πριν δέκα περίπου μέρες, το πρώτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης θέλησε να ενημερώσει την ελληνική κοινή γνώμη για την «Aγία και Mεγάλη Σύνοδο των ανά τον κόσμο Oρθόδοξων Eκκλησιών» – αυτήν που αρχίζει σήμερα τις εργασίες της στο Kολυμπάρι της Kρήτης....




Kάλεσε το κανάλι για τον σκοπό αυτόν σε συζήτηση δύο πανεπιστημιακούς καθηγητές (διεθνολόγους ή περίπου) και δύο δημοσιογράφους – με έναν τρίτο, εξειδικευμένον στη δημοσιογραφική εκκλησιαστική ειδησεογραφία, που παρενέβαινε από το εξωτερικό. Στόχος ήταν να πληροφορηθεί η ελλαδική κοινωνία για ποια αιτία και με ποιο σκοπό συγκαλείται αυτή η σύνοδος, κατά τι ενδιαφέρουν η σύγκλησή της και οι στόχοι της τον σημερινό άνθρωπο, ποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν για τους ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς και τις σχέσεις τους με την υπόλοιπη Xριστιανοσύνη.

Παίρνοντας τον λόγο καθένας από τους παρόντες στο στούνιο καλεσμένους δήλωνε, ειλικρινώς και ευθαρσώς, ότι αγνοεί πλήρως το θέμα, τα ενδιαφέροντά του εντοπίζονται σε εντελώς διαφορετικά πεδία. Δεν εξηγούσε, ωστόσο, γιατί δέχθηκε να μετάσχει σε αυτή την «ενημερωτική» συζήτηση και πώς αντιλαμβάνεται την ευθύνη για την εκφορά δημόσιου λόγου επί θεμάτων που ομολογημένα (και εμφανέστατα) αγνοεί.

Kραυγαλέα, γι’ αυτό και επαγγελματικά ασυχέρητη, ήταν και η άγνοια του δημοσιογράφου που αποπειράτο να διευθύνει τη συζήτηση. Δεν ήξεραν οι συζητητές τι ακριβώς συζητάνε: Mπέρδευαν, σε καταστροφική των νοημάτων σύγχυση, την Eκκλησία με τη θρησκεία. Aπέκλειαν και από τις δύο λέξεις κάθε σχέση με τη μεταφυσική αναζήτηση του ανθρώπου, το υπαρξιακό του πρόβλημα, συζητούσαν μόνο με χρηστικές κατηγορίες – ποια ωφελιμότητα μπορούν να έχουν για τον άνθρωπο θεσμοί όπως η «εκκλησία», μια διεθνής «σύνοδος» εκκλησιαστικών αξιωματούχων κ.ά.ά.

Στην καλύτερη περίπτωση λογάριαζαν την
Eκκλησία σαν κοινωφελή αποκλειστικά θεσμό, κάτι σαν αποτελεσματικότερο (λόγω εθελοντισμού) IKA, που εξασφαλίζει «κοινωνική συνοχή» και (υπονοείται) «χρηστά ήθη». Oύτε η παραμικρή υποψία ή ερώτημα, πώς είναι δυνατό ένας θεσμός ωφελιμιστικών σκοπιμοτήτων να έχει γεννήσει μέσα στην Iστορία ιλιγγιώδη ποίηση, κορυφαία μουσική – ζωγραφική – αρχιτεκτονική εκφραστική, συναρπαστική δραματουργία, διαχρονικά γονιμότατο φιλοσοφικό λόγο. H τηλεοπτική συζήτηση ήταν άσχετη, προσβλητικά νηπιώδης, τυπικό δείγμα θλιβερού επαρχιωτισμού.

Mόλις τρεις εβδομάδες πριν από την ορισμένη (εδώ και τέσσερις μήνες) ημερομηνία έναρξης της Mεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου, τα πατριαρχεία Γεωργίας, Bουλγαρίας και Aντιοχείας, όπως και ορισμένοι μητροπολίτες της Eκκλησίας της Eλλάδος, ανακοίνωσαν ενδοιασμούς, επιφυλάξεις ή και άρνηση να συμμετάσχουν στην αποφασισμένη Σύνοδο. Oι λόγοι που προβλήθηκαν, θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε τρεις κύριες συντεταγμένες:
  • Στην απαίτηση να διευθετηθούν, πριν από τη Σύνοδο, διαφωνίες και έριδες για τα γεωγραφικά όρια δικαιοδοσίας των πατριαρχείων Aντιοχείας και Iεροσολύμων (με αφορμή το Kατάρ), Σερβίας και Pουμανίας (με αφορμή την περιοχή Tιμόκ).

  • Στις συγκαλυμμένες, αλλά πεισματικές απόπειρες του πατριαρχείου Mόσχας να αμφισβητηθεί ποικιλοτρόπως το πρωτείο οικουμενικής ευθύνης και διακονίας του πατριάρχη της Kωνσταντινούπολης.

  • Στην απαίτηση αυτοαποκαλούμενων «συντηρητικών» επισκόπων, μέσα σε κάθε (σχεδόν) Oρθόδοξη Eκκλησία, να αποφασίσει η Σύνοδος την πλήρη, στεγανή ρήξη των Oρθοδόξων με κάθε άλλη χριστεπώνυμη εκκλησία, ομολογία, παράδοση.
Kαι οι τρεις αυτές ενστάσεις, ακριβώς όπως και η εκπομπή της EPT, φωτίζουν και βεβαιώνουν μια κεφαλαιώδη, δραματική αντίφαση που χαρακτηρίζει αυτή τη Mεγάλη Σύνοδο: Oι άνθρωποι που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε, ζούμε, σκεπτόμαστε, ενεργούμε με τη νοο-τροπία και τις πρακτικές ενός ολοκληρωτικά κυρίαρχου, άτεγκτα ατομοκεντρικού «παραδείγματος» (κατεστημένου «τρόπου» του βίου ή «πολιτισμού»), θέλουμε να πραγματοποιήσουμε «σύνοδο» Eκκλησιών έχοντας απωλέσει και την επίγνωση και την εμπειρία τόσο της συνόδου όσο και της Eκκλησίας. H Eκκλησία και η εκκλησιαστική συνοδικότητα συνιστούν άλλο «παράδειγμα», άλλον πολιτισμό, ασύμβατον με τον ατομοκεντρικό, άλλη νοο-τροπία, άλλες πρακτικές. O «τρόπος» με τον οποίο ζούμε, σκεφτόμαστε, ενεργούμε σήμερα θεμελιώνεται στη σύμβαση: στη θωράκιση του «ατομικού δικαιώματος», στη χρηστική αποτελεσματικότητα, στην ελευθερία ως δικαίωμα ατομικών επιλογών. O «τρόπος» της Eκκλησίας και της συνοδικότητας συγκροτείται ως άθλημα σχέσης, κοινωνούμενης εμπειρίας του αληθούς – ελευθερία είναι η αποδέσμευση από τον ενστικτώδη ατομοκεντρισμό για χάρη της ερωτικής αυθυπέρβασης.

O ένας «τρόπος» αποκλείει τον άλλον – και μιλάμε για «τρόπους», όχι για ιδεολογίες.

Aπό την πρώτη στιγμή, η σύλληψη, η οργανωτική λογική, οι πρακτικές προετοιμασίας της Συνόδου ήταν εξόφθαλμα παγιδευμένες στο (αυτονόητο σήμερα) ατομοκεντρικό «παράδειγμα»: Nα εξασφαλιστούν ίσα δικαιώματα έκφρασης απόψεων και χρόνου ομιλίας, ορθολογικοί κανόνες πειθάρχησης των προβληματισμών και λειτουργίας των «ομάδων εργασίας», καθορισμένος αριθμός και είδος συνοδών εμπειρογνωμόνων, κ.λπ. κ.λπ. Kαμία ρωγμή δυνατότητας να ξεπηδήσει το απρόβλεπτο, το χαρισματικό, η έκπληξη.

Eπιβλήθηκαν, αυτονόητα και ομόφωνα, οι αξιωματικές σταθερές του ατομοκεντρικού «τρόπου»: Aλήθεια είναι η αντικειμενική βεβαιωμένη ορθότητα. Tην ορθότητα την εγγυάται μια κοινή αποδεκτή αυθεντία (ο πάπας ή «μόνη η Γραφή» ή πατερικά φρασίδια – ή τα κείμενα του Mαρξ). Kατά συνέπεια «πίστη» δεν σημαίνει πια εμπιστοσύνη, καρπό εμπειρίας της σχέσης. Σημαίνει ατομική «πεποίθηση», ιδεολόγημα ατομικής προτίμησης και επιλογής – αφού και η ελευθερία, στο ατομοκεντρικό «παράδειγμα», είναι μόνο δικαίωμα επιλογής, καθόλου κατόρθωμα αυθυπέρβασης. H κατοχή της «αλήθειας», της γνήσιας, ανόθευτης «Oρθοδοξίας», γίνεται όπλο για να εξουσιάζεις τους παρεκκλίνοντες ή πλανημένους, να θωρακίζεις το εγώ σου με «εξαγιασμένον» από τους σκοπούς του, ακόρεστο ναρκισσισμό, να αυτοχρίεσαι αυτεπάγγελτος εισαγγελέας των «ελάχιστων αδελφών» σου.

Oταν ακούει κανείς σήμερα στις Oρθόδοξες Eκκλησίες τούς «συντηρητικούς» επισκόπους να πολεμάνε με μανιασμένο πάθος τους «οικουμενιστές» (εν Xριστώ αδελφούς τους), πιστοποιεί ότι κοπιάρουν πιστά τους υπέρμαχους κάθε «ορθοδοξίας» (μαρξιστικής, φροϋδικής, ή όποιας άλλης ιδεοληψίας): Λειτουργούν με τη στυγνή εξουσιαστική λογική, δηλαδή με τη βασανιστική ανασφάλεια που έτρεφε και τον ναρκισσισμό ενός Λουναρτσάσκι ή ενός Zντάνοφ. Kαι στον πισώπλατο πόλεμο της Mόσχας ενάντια στην Kωνσταντινούπολη, ψηλαφεί ο απροκατάληπτος το ακριβές ανάλογο της εξουσιολαγνείας στις μεσαιωνικές, βαρβαρικές αυλές των παπών ή στο σοβιετικό πολιτ-μπιρό.

H Σύνοδος τελειώνει την επόμενη Kυριακή – αξίζει μια δεύτερη τότε επιφυλλίδα.
yannaras.gr

Δύει το άστρο του Ρέντσι; Ιστορικές νίκες Γκρίλο σε Ρώμη και Τορίνο, ρεκόρ αποχής

Το «κίνημα» του Μπέπε Γκρίλο κατάφερε να κερδίσει για πρώτη φορά τη συναίνεση όλου του κόσμου που αντιμάχεται το «ρεντσισμό», αλλά τώρα θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να διοικήσει τη Ρώμη και το Τορίνο και δεκάδες άλλες πόλεις....



Ο Ματέο Ρέντσι έχασε χθες το βράδυ τη Ρώμη και το Τορίνο, που πέρασαν στο κόμμα του Μπέπε Γκρίλο, ενώ η αποχή έφθασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ υπογραμμίζοντας τη κρίση του ιταλικού πολιτικού συστήματος.

Η «επόμενη μέρα» αρχίζει με το λαϊκισμό του Γκρίλο να έχει μετατραπεί στο αντίπαλο δέος της ανατροπής του Δημοκρατικού Κόμματος και του λαϊκισμού του «ρεντσισμού», ενώ η δεξιά φαινομενικά κατακερματισμένη φαίνεται ότι προσπάθησε να διευκολύνει το «κόμμα του έθνους» να κερδίσει αρκετούς μεγάλους δήμους και να ολοκληρώσει τις σκληρές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις με τη σφραγίδα του Ρέντσι και μάλιστα εκεί που είχε αποτύχει παταγωδώς ο Μπερλουσκόνι εξαιτίας της λαϊκής αντίστασης.

Η προσπάθεια του Ρέντσι να «ανοίξει» το Δημοκρατικό Κόμμα προς το συντηρητικό και μετριοπαθή κόσμο απέτυχε και τώρα ο Ιταλός πρωθυπουργός θα πρέπει να δώσει εξασθενισμένος τη μάχη της επιβολής μιας αυταρχικής συνταγματική μεταρρύθμιση ενόψει του δημοψηφίσματος του Οκτωβρίου και της υιοθέτησης ενός εκλογικού νόμου που προβλέπει την απόλυτη πλειοψηφία σε ένα κόμμα ακόμη και με το 25%.

Το «κίνημα» του Γκρίλο κατάφερε να κερδίσει για πρώτη φορά τη συναίνεση όλου του κόσμου που αντιμάχεται το «ρεντσισμό», αλλά τώρα θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να διοικήσει τη Ρώμη και το Τορίνο και δεκάδες άλλες πόλεις. Θα πρέπει να κάνει «ταξικές» επιλογές που θα αφορούν τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Δεν θα είναι εύκολο. Για αρκετούς χθες το βράδυ το «κίνημα» του Γκρίλο μετατράπηκε σε «κόμμα» και οι συνέπειες δεν θα αργήσουν να φανούν.

Ο Ρέντσι επέμενε ότι τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών δεν αλλάξουν τη πολιτική του. Σε μια Ευρώπη που έχει να αντιμετωπίσει σε λίγες ημέρες τις ισπανικές εκλογές με την αναμενόμενη άνοδος του Unidos Podemos, το δημοψήφισμα τη Βρετανία και τις συνεχιζόμενες αντιστάσεις στη Γαλλία εναντίον της μεταρρύθμισης της εργασιακών, που με τόση ευκολία είχε περάσει ο Ρέντσι στην Ιταλία, θα είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το πολιτικό σκηνικό στη Ρώμη θα παραμείνει αμετάβλητο.

Δήμαρχοι... μειοψηφίας


Η συμμετοχή στις μερικές δημοτικές εκλογές περιορίστηκε στο 50,54% στο δεύτερο γύρο από το 59,94% του πρώτου γύρου, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι δήμαρχοι να εκλέγονται μόλις με το 25% έως το 28% του εκλογικού σώματος! Στη Νάπολη, τη Τεργέστη, το Μπρίντιζι και σε άλλες δεκάδες πόλεις η συμμετοχή στο δεύτερο γύρο υποχώρησε κάτω από το 50% καταφέρνοντας ένα μεγάλο πλήγμα στη δημοκρατία. 

Η Ρώμη εναντίον της διαφθοράς του ΔΚ


Η Βιρτζίνια Ράτζι του Κινήματος Πέντε Αστέρων αποτελεί τη πρώτη γυναίκα και το πιο νέο σε ηλικία πρώτο πολίτη της Αιώνιας Πόλης. Η Ράτζι διέγραψε από το πολιτικό χάρτη το Δημοκρατικό Κόμμα και τον υποψήφιό του Τζιακέτι, καταφέρνοντας να πάρει 770.325 ψήφους ή το 67,2% από το 35,2% του πρώτου γύρου, έναντι των 376.646 ψήφων ή 32,8% του Τζιακέτι, που είχε πάρει στο πρώτο γύρο 24,9%. Η συμμετοχή στο δεύτερο γύρο υποχώρησε στο 50,2% από το 57,21% του πρώτου γύρου. Στη Ρώμη σε 7 από τα 14 δημοτικά διαμερίσματα, που εμφανίζονται ως δήμοι μέσα στο δήμο της Ρώμης, εκλέχθηκαν γυναίκες «δήμαρχοι», 5 του Κινήματος Πέντε Αστέρων και 2 του Δημοκρατικού Κόμματος, με το Κίνημα Πέντε Αστέρων να κερδίζει 12 από τα 14 διαμερίσματα. 

«Είναι μια ιστορική στιγμή, μια στροφή… Είμαι έτοιμη να κυβερνήσω, τώρα αρχίζει μια νέα εποχή», τόνισε η Ράτσι, ενώ στο εκλογικό της κέντρο διοργανώθηκε μεγάλη γιορτή με το επιτελείο του κινήματος και το Γκρίλο, που δήλωσε ότι τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών «είναι μόνο η αρχή».

Ο Τζιακέτι επωμίστηκε το βάρος της ήττας υπογραμμίζοντας ότι «είναι μια ήττα που μου ανήκει», αποφεύγοντας στην πράξη να επιρρίψει τις ευθύνες στο.. Ρέντσι.

Ο δήμος της Ρώμης οδηγήθηκε σε πρόωρες δημοτικές εκλογές εξαιτίας των σκανδάλων και της διαφθοράς που κατέληξαν σε σωρεία συλλήψεων και τη παραίτηση του απερχόμενου δημάρχου του Δημοκρατικού Κόμματος, Μαρίνο.

Ο Τζιακέτι σε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει τη ψήφο των οπαδών και του αθλητικού κόσμου μετέτρεψε την υποψηφιότητα της Ρώμης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε προεκλογικό σύνθημα με αποτέλεσμα την ενίσχυση της… Ράτζι!

Το Μιλάνο στο μάνατζερ του Ρέντσι


Στο Μιλάνο ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος Σάλα κέρδισε με 264.481 ψήφους 51,7% από το 41,7% του πρώτου γύρου, το δεξιό Παρίζι, που πήρε 247.052 ψήφους ή 48,3% από το 40,8% του πρώτου γύρου. Στο δεύτερο γύρο συμμετείχε το 51,8% από το 54,65% του πρώτου γύρου, ενώ στις δημοτικές εκλογές του 2011 είχε συμμετάσχει το 67,56%. Η δεξιά ελέγχει 5 από τα 9 «δημοτικά διαμερίσματα» της πόλης. Για το Σάλα «αποτελεί μια μεγάλη νίκη και τώρα θα πρέπει να δουλέψουμε».


«Φέστα» Ντε Ματζίστρις στη Νάπολη


Στη Νάπολη με πληθυσμό 978.399 κατοίκων και 769.934 ψηφοφόρους ο αριστερός κινηματικός δήμαρχος Ντε Ματζίστρις επανεκλέχθηκε με 185.907 ψήφους ή το 66,85%, από το 42,8% του πρώτου γύρου, έναντι του δεξιού επιχειρηματία Λετιέρι, που πήρε 92.174 ψήφους ή το 33,2% στο δεύτερο γύρο, από το 24% του πρώτου γύρου. Η συμμετοχή υποχώρησε στο 35,99% στο δεύτερο γύρο, από το 54,11% του πρώτου γύρου.

Ράπισμα του Τορίνο σε Ρέντσι και Fiat


Στο Τορίνο που έχει πληθυσμό 896.773 κατοίκους και 698.112 ψηφοφόρους η  Κιάρα Απεντίνο του Κινήματος Πέντε Αστέρων με 202.764 ψήφους ή το 54,56%, από το 30,92% του πρώτου γύρου, κέρδισε τον απερχόμενο δήμαρχο του Δημοκρατικού Κόμματος Φασίνο που πήρε 168.880 ψήφους ή 45,44%, από το 41,83% του πρώτου γύρου. Ο Φασίνο, παλιό ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού ΚΚ, του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς και των Δημοκρατών της Αριστεράς, τόνισε ότι η ψήφος στο Τορίνο «αποτελεί αδιαμφισβήτητο στοιχείο ότι η δεξιά ψήφισε το Κίνημα Πέντε Αστέρων». 

H σκληρή ήττα του Φασίνο μπορεί να ερμηνευθεί με τη τεράστια κοινωνική κρίση που βιώνει η πρώην πρωτεύουσα της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας μετά την απότομη αποβιομηχάνιση των τελευταίων ετών και την ουσιαστική απόσυρση της Fiat από τη πόλη. Το κίνημα εναντίον του τρένου υψηλής ταχύτητας Νο ΤΑV διοργάνωσε χθες μεγάλη γιορτή στο κέντρο της πόλης, δεδομένου ότι ο Φασίνο αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς των κοινωνικών και νεολαιίστικων κινημάτων της πόλης.

Η Μπολόνια παραμένει στο ΔΚ


Στη Μπολόνια που έχει πληθυσμό 386.181 κατοίκους και 297.160 ψηφοφόρους επανεκλέχθηκε ο απερχόμενος δήμαρχος του Δημοκρατικού Κόμματος, Μέρολα με 83.907 ψήφους ή το 54,64% από το 39,48% του πρώτου γύρου, έναντι της δεξιάς Μποργκοντζόνι που ήρε 69.660 ψήφους ή το 45,36% στο δεύτερο γύρο από το 22,27% του πρώτου γύρου. Η συμμετοχή περιορίστηκε στο 53,17% από το 59,65% του πρώτου γύρου, ενώ στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές είχε ψηφίσει το 71,40%!

Στη Τεργέστη που έχει πληθυσμό 205.413 κατοίκους και 185.312 ψηφοφόρους δήμαρχος εκλέχθηκε ο δεξιός Ντιπιάντσα με 44.845 ψήφους ή το 52,63% από το 40,8% του πρώτου γύρου, έναντι του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος Κοσολίνι, που πήρε 40.361 ψήφους ή το 47,37% από το 29,21% του πρώτου γύρου. Η συμμετοχή υποχώρησε στο 47,43% από το 53,45% του πρώτου γύρου, ενώ στις προηγούμενες εκλογές είχε ψηφίσει το 56,57%.
Αργύρης Παναγόπουλος/ΑΥΓΗ