Κλάματα για την ΕΕ

Οι αντιδράσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων πρέπει να ιδωθούν απ' τα λαϊκά στρώματα μέσα απ' αυτό το πρίσμα. Αν η παραμονή στην ΕΕ είναι δεδομένο ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, η αποχώρηση απ' αυτή δεν σηματοδοτεί τερματισμό της, στο βαθμό που οι λαοί, εν προκειμένω ο βρετανικός, δεν τη συνδέσουν με την πάλη τους για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου....

«Αρνητική εξέλιξη» χαρακτήρισαν με μια φωνή η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Αναμενόμενη η στεναχώρια τους, καθώς από θέση εκπροσώπησης των συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης υπερασπίζονται τις στρατηγικές της επιλογές και τέτοια παραμένει η συμμετοχή στην ΕΕ.Εκδηλος ο προβληματισμός και η αγωνία τους, αφού το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που βεβαίως παραμένει εγκλωβισμένη στο πλαίσιο του συστήματος. Αλλά αναδεικνύει ακόμα και τις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ, την ανισομετρία των οικονομιών της, τη διαπάλη ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα που οξύνθηκε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης.

Πρόκειται για στοιχεία που δεν αφορούν μόνο στη Βρετανία αλλά εκδηλώνονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ενισχύοντας το ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Τμήματα των αστικών τάξεων κρατών - μελών της ΕΕ, που τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται πλέον με την παραμονή στην ΕΕ, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια, θέτοντάς την υπό τη σημαία των επιλογών τους, σε κάθε περίπτωση εχθρικών προς τα λαϊκά συμφέροντα.

Οι αντιδράσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων πρέπει να ιδωθούν απ' τα λαϊκά στρώματα μέσα απ' αυτό το πρίσμα. Αν η παραμονή στην ΕΕ είναι δεδομένο ότι κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, η αποχώρηση απ' αυτή δεν σηματοδοτεί τερματισμό της, στο βαθμό που οι λαοί, εν προκειμένω ο βρετανικός, δεν τη συνδέσουν με την πάλη τους για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Με όποια συμμαχία κι αν συνδέσει ή απ' όποια κι αν αποσυνδέσει τα συμφέροντά του το κεφάλαιο κάθε κράτους, η εξουσία του είναι από χέρι αντιλαϊκή.

Κανέναν τους δεν πήρε ο πόνος για τα λαϊκά συμφέροντα, που τα τσακίζουν ανελέητα με τις πολιτικές τους και που εξάλλου στο πλαίσιο της ΕΕ είναι καταδικασμένα. Ο καημός τους είναι η επίδραση των τελευταίων εξελίξεων στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το άφθονο κλάμα εκφράζει το φόβο τους για τη συνοχή της ΕΕ αλλά και για τα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθούν με αφορμή τη Βρετανία, καθώς αποδεικνύεται ότι λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ δεν αποτελούν ανεπίστρεπτη διαδικασία, όπως πάσχιζαν να πείσουν το λαό οι απολογητές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, ούτε εξανθρωπίζονται ούτε μεταλλάσσονται φιλολαϊκά. Ταυτόχρονα, η περίπτωση της Βρετανίας εκθέτει και όσες δυνάμεις κοροϊδεύουν το λαό ότι η αλλαγή νομίσματος είναι ικανή προϋπόθεση να τερματιστούν τα βάσανά τους. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και θα συνεχίσει, μέσα ή έξω απ' την ΕΕ, αφού αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων της.

Ο λαός οφείλει να βγάλει συμπεράσματα και, κυρίως, οφείλει να κλείσει τα αυτιά στην προπαγάνδα που θα ενταθεί τις επόμενες μέρες περί επαναθεμελίωσης της ΕΕ, περισσότερης κοινωνικής ΕΕ, επιστροφής της ΕΕ στις ιδρυτικές της αρχές και αξίες. Τη μόνη αξία που είχε, έχει και θα έχει η ΕΕ είναι αυτή των κερδών των μονοπωλίων της.

Οι αυταπάτες που με ιδιαίτερο ζήλο καλλιεργούν στο λαό η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της διαχείρισης, είναι για να μην «καρπίσει» στη συνείδησή του ο «σπόρος» της ανάγκης όχι απλά καταδίκης των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, αλλά του ίδιου και της εξουσίας του. Της ανάγκης να οργανώσει την πάλη του για την ανατροπή της και για την οικοδόμηση της δικής του, εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Πάλη που θα δώσει με τις σημαίες των δικών του συμφερόντων και όχι τις σημαίες των συμφερόντων των καπιταλιστών. 

 

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη του Σαββάτου 25 Ιούνη 2016.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Ιστορικής σημασίας το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην ΕΕ»

Ανοίγει ο δρόμος για μια εργατική-λαϊκή αποδέσμευση από τα δεσμά ΕΕ, ευρώ, μνημονίων...

«Το όχι του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του ευρωπαϊσμού και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια», τονίζεται μεταξύ άλλων σε ανακοίνωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος…

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α

«Το όχι του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του ευρωπαϊσμού και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια.

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με σαφή τρόπο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν ότι η ΕΕ σημαίνει φτώχεια, ανεργία, λεηλασία του δημόσιου και φυσικού πλούτου. Η ΕΕ μαζί τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιβάλλει μνημόνια, καθεστώς επιτροπείας και “κόφτες” περιφρονώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών, περιφέροντας την υπεροψία τους και την ολοκληρωτική τους νοοτροπία, όπως έγινε με το ελληνικό δημοψήφισμα πέρσι, κάνοντας την κερδοφορία των πολυεθνικών  και των τραπεζιτών υπέρτατο νόμο και σκοπό της ζωής των ανθρώπων.

Στο ρεύμα του "ευρωσκεπτικισμού" που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν και αντιδραστικές αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις,  που μιλάνε στο όνομα του ΜΠΡΕΞΙΤ,  είναι αποτέλεσμα και της προδοσίας των εργατικών συμφερόντων από τις δυνάμεις της Ευρωαριστεράς, κατά βάση επιδιώκουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης στα πλαίσια της ολοκλήρωσης. Όμως οι λαοί καταδικάζουν την άθλια πολιτική τους, αυτή την χωρίς προηγούμενο σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών, αυτή την μισητή και χωρίς καμιά νομομιμποίηση γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά καταδίκασε ο λαός στην Αγγλία, παρά την ομόθυμη στήριξη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου και του Κάμερον και του Κόρμπιν, παρά τις επιθέσεις και τις απειλές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Σόιμπλε.

Το οικοδόμημα της ΕΕ μπαίνει σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Ενισχύεται αντικειμενικά η  πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για την απελευθέρωση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει τα αναβαθμισμένα καθήκοντα των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς για μια αποδέσμευση από την ΕΕ εργατική, λαϊκή, διεθνιστική, αντικαπιταλιστική. Χαιρετίζουμε λοιπόν και απευθύνουμε θερμό μήνυμα εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς που έδωσε τη μάχη του LEXIT, της αριστερής πρότασης για αποδέσμευση από την ΕΕ.

Καθώς οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες και διεκδικήσεις σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα στις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή στην ΕΕ, αλλά και τα μνημόνια που επιβάλλουν μαζί με τις κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί αγώνες για δικαιώματα και ελευθερίες έχουν αναδείξει την ανάγκη της ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ. Είναι ώρα η αποδέσμευση από την ΕΕ να γίνει αίτημα και στόχος πάλης για το εργατικό, νεολαιίστικο και μαζικό κίνημα με τρόπο σαφή και πιο αποφασιστικό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύοντας και μέσα από την πλατιά αντιΕΕ πρωτοβουλία ΔιΕΕξοδος θα δώσει τη μάχη για ένα λαϊκό κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.»

Ξεκίνησαν οι εργασίες της ιδρυτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Λαϊκής Ενότητας (vid)

Άνοιξαν οι εργασίες της Ιδρυτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Λαϊκής Ενότητας το απόγευμα στο ΣΕΦ, για την οριστική διαμόρφωση πολιτικής απόφασης και θα ολοκληρωθούν την Κυριακή το απόγευμα με την ανάδειξη του Πολιτικού Συμβουλίου. 

Η έναρξη έγινε με την παρουσίαση του κειμένου προγραμματικών θέσεων και του κανονισμού λειτουργίας από τον Αν. Νταβανέλο, και ακολούθησαν χαιρετισμοί από τους εκπροσώπους των προσκεκλημένων κινημάτων και οργανώσεων. Σε μήνυμά της η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, εξέφρασε την πίστη της ότι οι διεργασίες του τριημέρου θα συμβάλουν στον προβληματισμό για την ανάγκη διαμόρφωσης μιας πολιτικής πρότασης, κυρίως όμως, «ενός μπλοκ που θα αντιπαλέψει αποτελεσματικά και αταλάντευτα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση».

Ο πρώην ευρωβουλευτής και ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Μανόλης Γλέζος, υπογράμμισε την αναγκαιότητα για ενότητα των αριστερών δυνάμεων της χώρας, σε ένα αγωνιστικό δημοκρατικό μέτωπο που θα επιτύχει την «απελευθέρωση» της χώρας με τον λαό στην εξουσία. Ο Αλέκος Αλαβάνος από το Σχέδιο Β, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, είπε ότι σήμερα είναι «μια άλλη ημέρα» για την Ευρώπη, η οποία σηματοδοτεί απρόσμενες για όλους αλλαγές και εξελίξεις. Την μέχρι σήμερα εικόνα της, θα την βλέπουμε εφεξής σε φωτογραφικά άλμπουμ» είπε χαρακτηριστικά, δίνοντας έμφαση στον νέο εξελικτικό δρόμο που ανοίγεται.

Στο μήνυμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που ανέγνωσε εκπρόσωπος της Πλεύσης Ελευθερίας, δηλώνεται ότι «η ηθική και πολιτική συμπαράσταση συγκροτεί ιστορικό και πολιτικό καθήκον εν όψει των πολλών μαχών που καλούμαστε να δώσουμε, από διαφορετικά μετερίζια, αλλά προς κοινές κατευθύνσεις και σκοπούς, μέχρι την τελική δικαίωση του λαού μας και συνολικά των λαών και των ανθρώπων που αντιστέκονται και διεκδικούν ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, κοινωνική ευημερία, μια αξιοβίωτη ζωή». Αναφερόμενη στο βρετανικό δημοψήφισμα, η κ. Κωνσταντοπούλου, στο μήνυμά της χαρακτήρισε «ιστορική» την ημέρα που ξημέρωσε, γιατί «ο λαός όρθωσε το ανάστημά του και αμφισβήτησε την δεσποτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που, μέσω των οργάνων της, έχει πάψει να λειτουργεί ως διεθνής οργανισμός και έχει μετατραπεί σε μια νέου τύπου, αμετανόητη και αδίστακτη μνημονιακή απολυταρχία, με αποικιοκρατικά και ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά».

Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης, ο Αντ. Δραγανίγος εκ μέρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Δημ. Καζάκης από την ΕΠΑΜ, ο Παν. Ζερβός από την Χριστιανική Δημοκρατία, ο Τ. Κορωνάκης από την Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, καθώς και άλλοι εκπρόσωποι οργανώσεων.

Παναγιώτης Λαφαζάνης: "Το όχι του ελληνικού λαού είναι σήμερα πιο επίκαιρο παρά ποτέ"

Το μεγάλο πλεονέκτημα της Λαϊκής Ενότητας στη μνημονιακή συγκυρία που βιώνει ο τόπος μας, αλλά και στην παρατεινόμενη διεθνή οικονομική κρίση που συνεχίζει να αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός, είναι ότι διαθέτει προσανατολισμό και ρεαλιστικό πρόγραμμα, ικανό να ανοίξει μια νέα δημοκρατική αντιμνημονιακή προοπτική στη χώρα, τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μιλώντας στην έναρξη των εργασιών της ιδρυτικής πανελλαδικής συνδιάσκεψης της ΛΑΕ στο ΣΕΦ.

Η χώρα, συνέχισε ο κ Λαφαζάνης, «βιώνει έναν εφιάλτη και ταυτόχρονα βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι». Μόνο από την Αριστερά μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος των αδιεξόδων και της διάλυσης όπου οδήγησαν τη χώρα οι μνημονιακές πολιτικές». Από μια Αριστερά με κινηματική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, χωρίς αυταπάτες και ευρωπροσκόλληση αλλά και χωρίς αγκυλώσεις και βερμπαλισμούς. Μόνο μια Αριστερά με αληθινό εργατικό-λαϊκό και κινηματικό προσανατολισμό, που θα προσβλέπει στην επανίδρυση των προσανατολισμών της ίδιας της Αριστεράς, μπορεί να σταθεί στο ύψος της ανατροπής που απαιτούν οι περιστάσεις.

Αυτή η Αριστερά, υπογράμμισε ο κ. Λαφαζάνης, μπορεί να έχει στον πυρήνα της, ως πρωτοπόρα και κινητήριο δύναμη τη ΛΑ.Ε. «αρκεί μαζί με τη συνειδητοποίηση αυτής της δυνατότητας, να κάνουμε όσα πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσει η ΛΑ.Ε στα απαραίτητα βήματα μπροστά, αφήνοντας πίσω νοσηρές καταστάσεις και νοοτροπίες που ενδημούν στον αριστερό χώρο».

Είμαστε, πρόσθεσε, η μόνη παράταξη που αμφισβητούμε πειστικά τη «μνημονιακή κανονικότητα και τον ευρωζωνικό και ευρωενωσιακό μονόδρομο», που αντιπροσωπεύουν από κοινού και με ενιαία πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, η ΝΔ του Μητσοτάκη, η Δημοκρατική Συμπαράταξη της Γεννηματά, το Ποτάμι του Θεοδωράκη, η Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη και οι ΑΝΕΛ του Καμένου.

Ο επικεφαλής της Οργάνωσης, επανέλαβε ότι η ΛΑΕ δεν θα ξεχάσει «το σκάνδαλο των τριών ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών και ειδικότερα το σκάνδαλο της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης, από την οποία το ελληνικό δημόσιο απώλεσε 40 δισ. ευρώ», και για το οποίο έχει καταθέσει μήνυση.

Κάνοντας αναφορά στην εμπλουτισμένη από την προσυνεδριακή συζήτηση, προγραμματική πρόταση της ΛΑΕ, ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι αυτή θα βρίσκεται σε αέναη επεξεργασία, με «κεντρικά και θεμελιώδη» σημεία της να είναι, η διακοπή αποπληρωμής του χρέους για τη διαγραφή του, η πλήρης «σεισάχθεια» στα ιδιωτικά χρέη των κοινωνικά αδυνάτων και η γενναία ρύθμιση για τους υπόλοιπους, η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών με στόχο να δώσουν ώθηση στην οικονομία και φυσικά η έξοδος από την ευρωζώνη και η σύγκρουση - απειθαρχία στην νεοφιλελεύθερη ΕΕ, η συγκρότηση Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και η χάραξη μιας νέας εθνικής νομισματικής πολιτικής, με βασικά κριτήρια την ανάπτυξη και την καταπολέμηση της ανεργίας.

Χαρακτήρισε «αφετηριακή βάση για την εφαρμογή του προγράμματος», το τετράπτυχο αυτό των άμεσων ριζοσπαστικών μέτρων τα οποία αλληλοστηρίζονται, ώστε «να μπορεί να πραγματοποιηθεί από κοινού όλο το πακέτο σε ενιαία κατεύθυνση ανακοπής της ύφεσης και αναπτυξιακής κοινωνικής τροχιάς». Για παράδειγμα, ανέφερε ότι «η έξοδος από την ευρωζώνη και η θέσπιση εθνικού νομίσματος καθιστά εφικτή τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους, χωρίς να υπάρξει ο εκβιαστικός κίνδυνος για black out στις τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Και αυτό, διευκρίνισε, γιατί οι Τράπεζες θα μπορούν να στηριχθούν κεφαλαιακά από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα και να στηριχθούν, επίσης, για να πραγματοποιήσουν την αναγκαία ευρεία «σεισάχθεια» στα ιδιωτικά χρέη, ακυρώνοντας τις συμφωνίες μεταβίβασης των «κόκκινων δανείων» στα fund. Στηριζόμενες λοιπόν, κατ' αυτόν τον τρόπο οι τράπεζες με εθνικά κεφάλαια, θα μπορούν να περάσουν με τις σχετικές αυξήσεις κεφαλαίου στα χέρια του δημοσίου και να εθνικοποιηθούν, χωρίς ανυπέρβλητα εμπόδια.

Στο σημείο αυτό επανέλαβε τις θέσεις της ΛΑΕ για «άμεση κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και του ληστρικού νεοαποικιακού υπερταμείου των 99 χρόνων» και «το σκάνδαλο της πώλησης του ΟΛΠ στην Cosco» ενώ για το «Brexit,» εκτίμησε ότι ανεξάρτητα από τις δυνάμεις που το εξέφρασαν, έρχεται να κάνει πιο σαφές ότι αυτή η ΕΕ έχει τεθεί σε μια «πορεία διάλυσης και κατάρρευσης και πως αυτή η ΕΕ δεν βελτιώνεται και δεν μεταρρυθμίζεται θετικά αλλά μόνο ανατρέπεται». Σημείωσε ότι η κατεύθυνση της ΛΑΕ είναι «η άμεση αποχώρηση από την ευρωζώνη», τονίζοντας ότι «τώρα είναι η πρόκληση και η ώρα του μεγάλου, πλατιού πολιτικού αντιμνημονιακού μετώπου που θα έχει ως ελάχιστους στόχους την ακύρωση των μνημονίων και της λιτότητας, τη διακοπή αποπληρωμής για τη διαγραφή του χρέους, την ευρεία σεισάχθεια για τα ιδιωτικά χρέη των πιο αδύνατων, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την ενίσχυση μισθών και συντάξεων και την έξοδο από την ευρωζώνη σε σύγκρουση και απειθαρχία με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, με στρατηγική. Και σε αυτό το μέτωπο δεν περισσεύει κανείς».

Νωρίτερα στην ομιλία του ο κ. Λαφαζάνης υποστηρίζοντας ότι η χώρα βρίσκεται υπο καθεστώς βαριάς κηδεμονίας και καθυπόταξης από τις μνημονιακές πολιτικές που μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο της ευρωζώνης» δήλωσε ότι « ο τόπος χρειάζεται ένα νέο μεγάλο σύγχρονο αγωνιστικό πολιτικοκοινωνικό μέτωπο» Με καταγγελτικές αναφορές στην κυβέρνηση γα «συνθηκολόγηση και προδοσία της λαϊκής εντολής από τον κ. Τσίπρα» επισήμανε ότι «με κανέναν τρόπο δεν αντιπροσωπεύει στρατηγική ήττα για το κίνημα χειραφέτησης της χώρας και ότι χάθηκε μια μάχη. Ο πόλεμος συνεχίζεται».

Ο επικεφαλής της ΛΑΕ δεν απέφυγε να ανεφερθεί στην πολιτική προέλευσή της, καθώς «αρκετοί από εμάς σε αυτήν την αίθουσα συμμετείχαμε - και μάλιστα ως ιδρυτικά στελέχη - στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν λυγίσαμε και εμμείναμε μέχρι τέλους στη μεγάλη ανατροπή». Με αφορμή το βρετανικό δημοψήφισμα και ενόψει της επετείου του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, τόνισε ότι το ΟΧΙ αυτό του ελληνικού λαού είναι σήμερα όσο ποτέ ζωντανό και πολύ πιο επίκαιρο, και «αυτό το ΟΧΙ θέλει να συνεχίσει η ΛΑ.Ε και να το συνδέσει με ένα μεγάλο "ΝΑΙ" για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και προστάτες, για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανεξάρτητη, προοδευτική και σοσιαλιστική.»

Ολόκληρη η ομιλία του επικεφαλής της ΛΑΕ
 

Ακολουθεί βίντεο με τους χαιρετισμούς Ευρωβουλευτών της  Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE/NGL) για την ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Λαϊκής Ενότητας.

ΠΟΥΤΙΝ: ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΤΕ ΜΕ ΤΟ Brexit, παρακολουθούσαμε τα πάντα, αλλά δεν επηρεάσαμε

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, αναφερόμενος στο BREXIT, υπογράμμισε, σύμφωνα με το pontiki.gr, πως η Μόσχα θα παρακολουθεί της εξελίξεις και θα προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει τις όποιες αρνητικές συνέπειες αυτής της απόφασης για την οικονομία της χώρας...

.

«Έχω ήδη πει, ότι δεν έχουμε παρέμβει ποτέ, δεν έχουμε εκφράσει ποτέ την άποψη μας γι' αυτό. Συμπεριφερθήκαμε, κατά τη γνώμη μου, πολύ σωστά». Την δήλωση αυτή έκανε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, σχετικά με το Brexit....

«Φυσικά, παρακολουθούσαμε με προσοχή το τι συνέβαινε, αλλά δεν επηρεάζαμε με κανένα τρόπο τη διαδικασία. Δεν προσπαθήσαμε καν να το κάνουμε αυτό. Ως εκ τούτου, η δήλωση του πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον πριν από το δημοψήφισμα, στην οποία εξέφρασε τη θέση της Ρωσίας, δεν έχει καμία βάση".

Και συνέχισε: "Θεωρώ, ότι αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια λανθασμένη προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης στην ίδια τους τη χώρα. Όπως μπορούμε να δούμε, ακόμα και αυτό δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και ακόμα περισσότερο, μετά την ψηφοφορία, κανείς δεν έχει, κατά τη γνώμη μου, το δικαίωμα να κάνει δηλώσεις για κάποια θέση της Ρωσίας. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εκδήλωση χαμηλού επιπέδου πολιτικού πολιτισμού", ανέφερε ο κ. Πούτιν.

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας υπογράμμισε πως η Μόσχα θα παρακολουθεί της εξελίξεις και θα προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει τις όποιες αρνητικές συνέπειες αυτής της απόφασης για την οικονομία της χώρας.

«Θέλω να πω για άλλη μια φορά, αυτό που είπε πρόσφατα στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης. Πρόκειται για επιλογή των πολιτών της Μεγάλης Βρετανίας. Εμείς δεν παρέβημεν σε αυτό, δεν παρεμβαίνουμε και δεν σκοπεύουμε να το κάνουμε. Προφανώς, τώρα θα ακολουθήσουν κάποιες τυπικές διαδικασίες που σχετίζονται με την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα το παρακολουθήσουμε προσεκτικά, θα το αναλύσουμε και θα προσπαθήσουμε να ελαχιστοποιήσουμε τις όποιες αρνητικές συνέπειες αυτής της απόφασης για την οικονομία μας, διότι βλέπουμε, ότι εφόσον ήδη έπληξε τις αγορές και τα νομίσματα, αναπόφευκτα θα πλήξει και ήδη πλήττει τους χρηματιστηριακούς δείκτες, και ως εκ τούτου, τις τιμές των παραδοσιακών για εμάς βασικών προϊόντων. Αλλά είμαι βέβαιος, ότι όλα αυτά θα διορθωθούν το συντομότερο δυνατό. Δεν αναμένουμε καμία παγκόσμια καταστροφή λόγω αυτού. Φυσικά, θα παρακολουθούμε, όπως είπα, εκ του σύνεγγυς και με κάποιο τρόπο θα προσαρμόσουμε την οικονομική μας πολιτική και τις σχέσεις μας με τους εταίρους στην Ευρώπη».

«Όσον αφορά την πολιτική των κυρώσεων, ανέφερε ο κ. Πούτιν, "δεν νομίζω, ότι αυτό θα επηρεάσει με κάποιο τρόπο τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τις δύο πλευρές δεν είμαστε εμείς που ξεκινήσαμε αυτήν την ανταλλαγή κυρώσεων, απλά πάντα απαντάμε στους περιορισμούς που επιβλήθηκαν κατά της χώρας μας. Το τι θα συμβεί στην οικονομία και στον πολιτικό τομέα μετά την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, θα δούμε στο εγγύς μέλλον. Θα δούμε», κατέληξε η δήλωση του Προέδρου της Ρωσίας".

Άι στο διάολο πια με τις γνώμες των λαών

Την φράση που αναφέρεται στον τίτλο ίσως την σκέφτονται πολλοί τούτες τις ώρες. Τόσο ο Β. Σόιμπλε, όσο και ο Τ. Κόρμπιν. Όλοι όσοι προσπαθούν είτε από «δεξιά» με την οικονομική βία είτε από «αριστερά» μέσω θεσμικών αλλαγών να κρατήσουν όρθιο το κατασκεύασμα των πολυεθνικών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση...

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

Για τον ίδιο λόγο που τα «τάνκς» δεν οργώνουν χωράφια, οι τίγρεις δεν κάνουν για κατοικίδια σαλονιού και «στην στεριά δεν ζει το ψάρι», η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να δημιουργήσει ή να εγγυηθεί μια καλύτερη ζωή.

Από αυτή την απλή εκτίμηση δείχνουν να εμφορούνται οι λαοί της κάθε φορά που κάποιος πρωθυπουργός – για τους δικούς του λόγους πολιτικής τακτικής- τους βάζει μπροστά σε μια κάλπη και τους ζητά να απαντήσουν για κάποιο θέμα που σχετίζεται με την Ε.Ε. Συμβαίνει χρόνια τώρα και το καταλάβαμε πολύ καλά στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου όπως και στο Βrexit.

Στο θολωμένο (από την ασύλληπτου μεγέθους προπαγάνδα) τους μυαλό οι ψηφοφόροι είτε έχουν μεσογειακό ταμπεραμέντο, βρετανικό φλέγμα, γαλλική φινέτσα ή σκανδιναβική ψυχρότητα λένε ένα εξίσου «θολό» αλλά πάντα γενναίο όχι. Είναι μάλιστα οι νέοι, τα λαϊκά στρώμματα, οι άνεργοι και οι περιθωριοποιημένοι αυτοί που κρίνουν την έκβαση των εκλογικών διαδικασιών.

Πρόκειται για εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που πάντα στην ιστορία κινδυνεύουν να κατανοήσουν στρεβλά την πραγματικότητα και να οδηγηθούν στην «μαυρίλα» της ξενοφοβίας και της ακροδεξιάς. Επίσης όμως έχουν μπορέσει να ανατρέψουν κάθε φαινομενικά αμετακίνητο δεδομένο, κάθε ΤΙΝΑ, και να οδηγήσουν την ανθρώπινη εξέλιξη σε ανεξερεύνητα μονοπάτια χειραφέτησης και αναζήτησης μιας πραγματικής κοινωνικής ευτυχίας.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι βασικοί πυλώνες του πολιτικού συστήματος στην Ευρώπη. Την φράση που αναφέρεται στον τίτλο την σκέφτονται πολλοί τούτες τις ώρες. Τόσο ο Β. Σόιμπλε, όσο και ο Τ. Κόρμπιν. Όλοι όσοι προσπάθησαν και προσπαθούν είτε από «δεξιά» με την στυγνή οικονομική βία είτε από «αριστερά» μέσω θεσμικών επικαλύψεων της οικονομικής βίας, να κρατήσουν όρθιο το κατασκεύασμα των πολυεθνικών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γι αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναζητήσει άλλους δρόμους μετά τις εξελίξεις στην Βρετανία. Καλά τα λέει το Μαξίμου, απλά δεν τα λέει όλα.

Και θεσμικές αλλαγές θα κάνει, και πολιτικές θα αναπροσαρμόσει και …πρόγραμμα θα έχει η Ε.Ε. Με ένα μόνον στόχο όμως: Να πετάξει μια και καλή τους λαούς έξω από το προσκήνιο. Είτε φοβίζοντάς τους, είτε εξαπατώντας τους.

Μεγάλος μπελάς έχουν καταντήσει…

πηγή: ThePressProject

*Ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος είναι δημοσιογράφος από το 1990 σε ημερήσιες εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοσταθμούς και ιστοσελίδες και το ThePressProject... 

Το Brexit μια στρατηγική ήττα της Γερμανίας και των ΗΠΑ

H απώλεια της «Μ. Βρετανίας του Κάμερον» από τη «Γερμανία της Μέρκελ», δεν θα οδηγήσει, όπως φαντάζονται μερικοί, σε μια περισσότερο γερμανική Ευρώπη, αλλά θα παροξύνει αντίθετα τις αντιθέσεις με τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, αν μάλιστα και οι Ποδέμος βρεθούν μεθαύριο στην κυβέρνηση. 

 

του Γιώργου Καραμπελιά*

Το Brexit αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας περιόδου αλλεπάλληλων πληγμάτων στην παγκοσμιοποίηση, κατεξοχήν σ’ ό,τι αφορά στην Ευρώπη: Η κρίση στην Ιβηρική χερσόνησο που οδηγεί σε δεύτερες εκλογές στην Ισπανία, η παρ’ ολίγον εκλογή ακροδεξιού προέδρου στην Αυστρία, η άνοδος της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για την Γερμανία», της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, η εκλογή δημάρχων των «Πέντε αστέρων» στη Ρώμη και το Τορίνο, το μεγάλο κοινωνικό κίνημα που συγκλονίζει τη Γαλλία εδώ και τρεις σχεδόν μήνες, γνώρισαν την κορύφωσή τους με την ψήφο των Βρετανών υπέρ του Brexit.

Πρόκειται για ένα ράπισμα σ’ αυτό που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση· ένα ράπισμα που προήλθε από τα λαϊκά στρώματα και τους περιθωριοποιημένους πολίτες της Βρετανίας. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και αμάχητα: Στα κέντρα των μητροπόλεων, κατεξοχήν του Λονδίνου, αλλά και στο Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ, υπερψηφίστηκε η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση – μάλιστα στο κέντρο του Λονδίνου το «Παραμένω» συγκέντρωσε το 75% των ψήφων και στο ευρύτερο μητροπολιτικό Λονδίνο το 59%. Αντίθετα, στις υποβαθμισμένες περιοχές που πλήττονται από την αποβιομηχανοποίηση και αντιμετωπίζουν πολύ πιο έντονα τον ανταγωνισμό των μεταναστών, το «Αποχωρώ» ξεπέρασε το 60%, συχνά ακόμα και το 70%. Και τα αποτελέσματα θα ήταν ακόμα πιο σαρωτικά εάν οι Σκωτσέζοι και οι Βορειο-ιρλανδοί δεν ψήφιζαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. εξαιτίας της αντίθεσής τους με την αγγλική κυριαρχία!

Στην πραγματικότητα δηλαδή, το 60% των ψηφοφόρων της Αγγλίας και της Ουαλίας ψήφισε μαζικά υπέρ της εξόδου, όταν μάλιστα ληφθεί υπόψη και το υψηλό σχετικά ποσοστό της εκλογικής συμμετοχής. Δηλαδή, οι Άγγλοι πολίτες των λαϊκών στρωμάτων απάντησαν με τον τρόπο τους στην παγκοσμιοποίηση που είχε εγκαινιαστεί πάνω στις πλάτες τους από την Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η διχοτόμηση ανάμεσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο Λονδίνο όπου ήδη ο πληθυσμός αγγλικής καταγωγής αποτελεί μειοψηφία και τη «βαθειά Αγγλία» της περιφέρειας, αγγίζει πλέον τα όρια της κοινωνικής έκρηξης. Επιβεβαιώθηκε και εδώ, αυτό που είχε διαπιστωθεί πρόσφατα και στις Περιφερειακές Εκλογές της Γαλλίας. Στο Παρίσι, το Εθνικό Μέτωπο έφτασε μόλις το 14% των ψήφων, ενώ στις πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες πλησίασε το 40%! Δηλαδή, οι μητροπολιτικές περιοχές, –όπως έχουν καταδείξει και όλες οι σύγχρονες κοινωνιολογικές μελέτες– συγκεντρώνουν την αστική τάξη, τα ανώτερα μεσαία στρώματα και τους μετανάστες, που αποτελούν το υπηρετικό και βοηθητικό προσωπικό τους, ενώ η εγχώρια εργατική τάξη και τα κατώτερα μικροιδιοκτητικά στρώματα εξορίζονται κυριολεκτικώς από τις μητροπόλεις –γι’ αυτό εξάλλου θα αρκούσε το δυσθεώρητο ύψος των ενοικίων.

Αυτό λοιπόν συνέβη και στο Λονδίνο. Εξ ου και η συνεύρεση των ολιγαρχών της παγκοσμιοποίησης, του Κάμερον, του Σόρος, και του Γκέλντοφ, με το Εργατικό Κόμμα και τους οπαδούς των «ανοικτών συνόρων» για τους μετανάστες. Πρόσφατα στη Γερμανία, η Ένωση Γερμανών Βιομηχάνων, η κα Μέρκελ και οι… Πράσινοι υπήρξαν οι πλέον διαπρύσιοι υποστηρικτές της εισόδου εκατομμυρίων μεταναστών και προσφύγων, ως απάντηση στις ελλείψεις εργατικού δυναμικού της Γερμανίας. Πράγματι το μεταναστευτικό ζήτημα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο βρετανικό δημοψήφισμα. Η σαρωτική εκλογή του Σαδίκ Καν ως δημάρχου του Λονδίνου, οδήγησε ως μπούμερανγκ στην… επικράτηση του Brexit, διότι έπεισε τους Άγγλους πολίτες της περιφέρειας ότι έχουν απολέσει την εθνική τους κυριαρχία, μια και η πρωτεύουσά τους κυβερνάται από έναν πακιστανικής καταγωγής μουσουλμάνο. Όταν μάλιστα το στρατόπεδο της παραμονής στην Ε.Ε. χρησιμοποίησε τον ίδιο άνθρωπο ως ηγετική μορφή της εκστρατείας υπέρ της παραμονής, απέναντι στο Μπόρις Τζόνσον και τον Νάιτζελ Φάρατζ!

Και όντως, για τα λαϊκά στρώματα δεν ισχύει μια επιλεκτική αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης, τέτοια που προτείνουν και προωθούν βλακωδώς και ατελέσφορα οι περισσότερες αριστερές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης και προφανώς και της Μ. Βρετανίας. Διότι δεν είναι δυνατόν να αντιστρατεύεσαι την παγκοσμιοποίηση σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση των αγορών, την κατάργηση κάθε προστασίας, την αποδυνάμωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων κ.λπ. και ταυτόχρονα να την υπερασπίζεσαι σ’ ό,τι αφορά στο άνοιγμα των συνόρων και της αγοράς εργασίας, τις ξένες μεταναστευτικές ροές, που επιτείνουν την ανεργία, την μαύρη δουλειά, και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Και μάλιστα, να εγκαταλείπεις τα λαϊκά στρώματα των μισθωτών και των μικρομεσαίων στα χέρια της ακροδεξιάς που στη Γαλλία με το Εθνικό Μέτωπο ή στην Αγγλία με τον Φάρατζ έχουν μεταβληθεί από κοινωνιολογική άποψη στα κατεξοχήν «λαϊκά» κόμματα των χωρών τους. Αυτό λοιπόν που ηττήθηκε είναι η παγκοσμιοποίηση και ο κοσμοπολιτισμός, τόσο της νεοφιλελεύθερης δεξιάς όσο και της πολιτισμικά φιλελεύθερης αριστεράς που είναι υπεύθυνοι για την άνοδο των κοινωνικών ανισοτήτων και την αποσύνθεση του κοινωνικού κράτους. Γι’ αυτό, και καθόλου παράδοξα εν τέλει, Κάμερον και Κόρμπιν βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο.

Αν όμως πρόκειται για μια ηχηρή ήττα της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού, εκείνοι που την βιώνουν και θα την βιώσουν περισσότερο οδυνηρά στο γεωπολιτικό επίπεδο και στους σχεδιασμούς τους, είναι η Γερμανία και οι ΗΠΑ ταυτόχρονα.

Η ήττα του Σόϊμπλε

Ως προς τη Γερμανία νομίζω ότι είναι προφανές. Και μάλιστα, πρόκειται για ένα διπλό χαστούκι στην πολιτική της. Πρώτο και κύριο, διότι απεδείχθη πως η επιβολή μιας γερμανόπνευστης παγκοσμιοποιτικής λιτότητας πάνω στο σύνολο της Ε.Ε., επιταχύνει και κορυφώνει τις φυγόκεντρες τάσεις. Οι Άγγλοι, δεν είναι διατεθειμένοι μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους να ανεχθούν την υποταγή τους στο dictat του Σόιμπλε.

Παράλληλα, η γερμανική πολιτική, τη στιγμή που έσπρωχνε τη Μ. Βρετανία στην έξοδο, έχανε ταυτόχρονα και τον κυριότερο σύμμαχό της στο εσωτερικό της Ε.Ε., όσο παράδοξο και αντιφατικό και αν φαίνεται αυτό. Διότι, η Αγγλία του Κάμερον, ήταν ο κύριος υποστηρικτής των πολιτικών του Σόιμπλε στην ΕΕ, πράγμα που είχε διαπιστωθεί και στην περίπτωση της Ελλάδας, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν η Βρετανία πρωτοστατούσε σε ανθελληνισμό.

Και προφανώς η απώλεια της «Μ. Βρετανίας του Κάμερον» από τη «Γερμανία της Μέρκελ», δεν θα οδηγήσει, όπως φαντάζονται μερικοί, σε μια περισσότερο γερμανική Ευρώπη, αλλά θα παροξύνει αντίθετα τις αντιθέσεις με τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, αν μάλιστα και οι Ποδέμος βρεθούν μεθαύριο στην κυβέρνηση. Διότι, η απειλή ενός Frexit, (δηλαδή της εξόδου της Γαλλίας) ή μιας αντίστοιχης κίνησης της Ιταλίας, θα υποχρεώσει τις ελίτ αυτών των χωρών σε αναδίπλωση ως προς τις πολιτικές λιτότητας, και σε αναπόφευκτη σύγκρουση με τη Γερμανία. Το Brexit δεν θα ενισχύσει σε καμία περίπτωση την συνοχή της Ευρώπης, αλλά αντίθετα θα την αποδυναμώσει δραματικά και η Γερμανία υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν θα μπορεί να αποδεχθεί να συνεχίσει αμέριμνη μια πολιτική που θα επιδεινώσει την αποσύνθεση της Ευρώπης υπό την ηγεσία της διότι αυτή θα χρεωθεί αποκλειστικά στην ίδια και θα υποβαθμίσει το διεθνές της κύρος.

Ήττα του ευρωατλαντισμού

Ο δεύτερος μεγάλος ηττημένος του Brexit, εκτός από το Σίτυ του Λονδίνου και τον Σόιμπλε, είναι προφανώς οι ΗΠΑ και η ευρωπαϊκή στρατηγική τους. Οι ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια, είχαν αναπτύξει με σχετική επιτυχία μία στρατηγική αποδυνάμωσης της Ευρώπης ως ανεξάρτητης γεωπολιτικής οντότητας, μέσω της διαιώνισης της ελληνικής κρίσης, την οποία υποδαυλίζει συστηματικά το ΔΝΤ, και προπαντός μέσω της αποκοπής της Ευρώπης από τη μόνη πιθανή στρατηγική της εταίρο τη Ρωσία. Τωόντι, η Ευρώπη σε συνεργασία με τη Ρωσία δεν θα είχε πλέον ανάγκη την προστασία των ΗΠΑ, θα ήταν αυτοδύναμη στο πεδίο των πρώτων υλών, του στρατηγικού βάθους και των αμυντικών δυνατοτήτων. Γι’ αυτό, από το 1945 και μετά, η αμερικανική πολιτική επιδιώκει προνομιακά την αποκοπή της Ρωσίας από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Μέσα από την ουκρανική κρίση, και ό,τι επακολούθησε, φάνηκε να πετυχαίνει τους στόχους της και να ορθώνει ένα νέο «παραπέτασμα» –αυτή τη φορά με δική τους ευθύνη αποκλειστικά–, ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία. Αυτός ο στρατηγικός αποκλεισμός της Ρωσίας από την ευρωπαϊκή γεωμετρία, ενισχύει εκ του αντιθέτου, το σενάριο της δημιουργίας ενός κοινού ευρωατλαντικού πόλου, το οποίο προωθεί μετ’ επιτάσεως η αμερικανική πολιτική. Και σε μια τέτοια στρατηγική το βασικό όπλο των ΗΠΑ στο εσωτερικό της Ευρώπης, ήταν η παρουσία μιας Μ. Βρετανίας, άρρηκτα δεμένης οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά με την υπερατλαντική… θυγατέρα της.

Οι ΗΠΑ με δούρειο ίππο τη Βρετανία προσπαθούν να ολοκληρώσουν στο οικονομικοπολιτικό πεδίο αυτό που είχαν επιτύχει στο στρατιωτικοπολιτικό με το ΝΑΤΟ μετά το 1945. Εάν η Ευρώπη πάρει τον δρόμο της Ατλαντικής Οικονομικής Ένωσης, τότε θα μπορεί να οικοδομηθεί ένα λίγο πολύ ενιαίο δυτικό σύστημα, ικανό να αντιμετωπίσει την Κίνα και τη Ρωσία. Έτσι εξάλλου η Ρωσία θα αναγκαστεί να στραφεί προς τα ανατολικά –προς την Κίνα και το Ιράν–, εγκαταλείποντας την ευρωπαϊκή της ταυτότητα και φιλοδοξίες.

Κατά συνέπεια, το Brexit αποτελεί ένα καίριο πλήγμα στην αμερικανική στρατηγική, όχι μόνον γιατί και οι δύο αγγλοσαξωνικές χώρες θα βρεθούν εκτός οικονομικών δεσμών με την Ε.Ε., αλλά και διότι θα ενισχύσει τον πειρασμό για μια νέα ευρωπαϊκή γεωμετρία με κάποιας μορφής προσέγγιση με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ και η κα Μέρκελ, στην αμέσως προηγούμενη περίοδο προσπαθούσαν, στο αναγκαίο άνοιγμα προς ανατολάς της Ευρώπης, να υποκαταστήσουν την Ρωσία με την Τουρκία. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον χάρτη για να πειστεί. Οι Αγγλοσάξωνες, ακολουθούσαν, εδώ και πολλούς αιώνες, εκτός από ελάχιστες στιγμές, την ίδια στρατηγική: Αποκλεισμός της Ρωσίας, προσέγγιση με την οθωμανική Τουρκία. Σήμερα όμως, αυτή η προσέγγιση μοιάζει πιο δύσκολη. Διότι η Τουρκία τείνει να ταυτιστεί με μια ανερχόμενη οικονομική και πολιτική δύναμη, δηλαδή την μουσουλμανική Ανατολή και επομένως η προσέγγιση με τη Ρωσία, χωρίς μάλιστα το αγγλικό «μπουλντόκ» θα εμφανίζεται πολύ πιο φυσιολογική και εφικτή…

Δεν θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι

Τέλος, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε, –έστω και επιγραμματικά σε αυτή την πρώτη αποτίμηση– τις επιπτώσεις του Brexit για την Ελλάδα και την Κύπρο. Κατ’ αρχάς, και σ’ ένα πρώτο επίπεδο, αυτή η εξέλιξη δίνει κουράγιο στους Έλληνες που διαπιστώνουν πως τίποτε δεν είναι αδύνατο, αρκεί να αποτελεί λαϊκή βούληση και να στηρίζεται σε πραγματικές δυνατότητες. Οι καταπτοημένοι πολίτες του «προτεκτοράτου» του Νότου –και δεν περιμέναμε τον Ιγκλέσιας να μας το πει– διαπιστώνουν έμπρακτα πως ο Σόϊμπλε και οι εκβιασμοί του δεν είναι πάντοτε νικηφόροι. Και το Brexit προσφέρει, άμεσα τουλάχιστον, κάπως περισσότερες δυνατότητες αυτονομίας, μια και οι Γερμανοί δεν θα μπορούν να εκβιάσουν στον ίδιο βαθμό την Ελλάδα, τη στιγμή που στην ΕΕ θα εξελίσσονται οι διαδικασίες για την έξοδο της Βρετανίας. Επί πλέον ανοίγει μεγαλύτερες δυνατότητες για προσέγγιση με τη Ρωσία, ζωτικής σημασίας εξέλιξη για μας.

Παρότι κάθε αποσταθεροποίηση αποτελεί κίνδυνο για χώρες που όπως εμείς εξαρτιόμαστε υπερβολικά από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, οι κίνδυνοι είναι μάλλον μετρήσιμοι και ελέγξιμοι· εξάλλου η αποδόμηση της «γερμανικής Ευρώπης» δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί χωρίς να υπάρξουν και κάποιες αναταράξεις.

Ας μην παίρνουμε λοιπόν υπερβολικά υπόψη τους λυγμούς όσων κλαυθμηρίζουν πως η έξοδος της Μ. Βρετανίας θα είναι καταστροφή για μας. Οπωσδήποτε θα υπάρχουν και κάποιες άμεσες αρνητικές συνέπειες. Αλλά οι θετικές ίσως είναι περισσότερες. Και αν υπάρχουν προβλήματα στην παρουσία των Ελλήνων εφοπλιστών στο Σίτυ του Λονδίνου, θα είναι ίσως ευκαιρία για κάποιους από αυτούς να υποχρεωθούν να μετεγκατασταθούν στον Πειραιά! Ή για την αυξημένη δυσκολία των Ελληνοκυπρίων να μετακινούνται στο Λονδίνο θα μπορούσε να ενισχυθεί η παρουσία τους και η μετακίνησή τους… στην Αθήνα.

Τέλος σε σχέση με το Κυπριακό, είναι προφανές πως μεσοπρόθεσμα, τουλάχιστον, θα μειωθούν οι δυνατότητες εκβιασμού των Εγγλέζων για την αποδοχή ενός νέου σχεδίου Ανάν στο εσωτερικό της ΕΕ, ενώ η μείωση των οικονομικών σχέσεων Βρετανίας-Κύπρου και η αποδυνάμωση του «βρετανικού λόμπι» στο εσωτερικό των κυπριακών ελίτ, μάλλον θετικές συνέπειες θα έχει για την ανεξαρτησία της Κύπρου.

Εν κατακλείδι

Η παγκοσμιοποίηση και οι μηχανισμοί της έχουν εισέλθει σε κρίση, κατ’ αρχάς στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως (αρκεί να δούμε το φαινόμενο Τραμπ στις ΗΠΑ). Αυτό το κύμα που ξεκίνησε με τον Ρήγκαν και τη Θάτσερ σε ΗΠΑ και Μ. Βρετανία, και ανέσκαψε ολόκληρο τον πλανήτη, πλησιάζει στην εξάντλησή του. Οι ίδιοι οι λαοί των δυτικών χωρών, που σε μια πρώτη περίοδο διέκειντο ευνοϊκά στην παγκοσμιοποίηση, διότι τους προσέφερε φθηνότερα προϊόντα, ευκολίες μετακίνησης, και πολιτισμικό κοσμοπολιτισμό (από τις διακοπές στην Ταϊλάνδη, μέχρι τα παγοδρόμια στην… Ντόχα), σήμερα, αρχίζουν να εισπράττουν την αρνητική όψη του νομίσματος:

Α. Τα φθηνά καταναλωτικά προϊόντα, οδήγησαν σε ηγεμονία της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, και σε αξεπέραστη κρίση σ’ όλες τις δυτικές οικονομίες – που πιθανότατα θα γνωρίσει μια νέα έξαρση μετά το Brexit.

Β. Παρατηρήθηκε μια δραματική επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων στην καρδιά των μητροπόλεων. Έτσι, επί παραδείγματι, στις ΗΠΑ το πραγματικό εισόδημα των μισθωτών μειώνεται διαρκώς από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα, ενώ οι κοινωνικές ανισότητες στο σύνολο της Δύσης, όπως καταδεικνύονται και από το βιβλίο του Τομά Πικετί, Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα, έχουν επιστρέψει στα επίπεδα των αρχών του 20ού αιώνα.

Γ. Τέλος, όπως φαίνεται καθαρά στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία, την Ιταλία και την Γαλλία, η κρίση αγγίζει πλέον και τα μεσαία στρώματα, αφαιρώντας την πλειοψηφία από τα φιλο-παγκοσμιοποιητικά κόμματα. Γι’ αυτό, και μπαίνουμε σε μία περίοδο γενικευμένης κρίσης του παλαιού πολιτικού συστήματος και την ανάδειξη νέων πολιτικών σχηματισμών, είτε προς τα δεξιά, στις χώρες του Βορρά είτε προς τα αριστερά –στις χώρες του Νότου– που έρχονται να αμφισβητήσουν την τάξη της παγκοσμιοποίησης. Το Brexit υπήρξε ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών και ταυτόχρονα παράγοντας μεγέθυνσής τους.

Στο εξής, η κρίση της παγκοσμιοποίησης θα προσλάβει ευρύτερες διαστάσεις, και μια όντως Ενωμένη Ευρώπη, θα μπορέσει να υπάρξει μόνο εάν πραγματοποιηθεί μια στροφή προς την αυτοδυναμία και τον σεβασμό όλων των χωρών, καθώς και προς την ολοκλήρωσή της, δηλαδή προς μια Ευρώπη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια». Μόνο αυτή θα της διασφαλίσει ισοτιμία στο εσωτερικό και αυτοδυναμία στο εξωτερικό.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες δείχνουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο πως τις μόνες υπερεθνικές ενώσεις που θα μπορούσαν να αποδεχτούν είναι εκείνες που θα σέβονταν το δικαίωμά τους να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στις αποφάσεις. Αντίθετα, η Ευρώπη των δύο τελευταίων δεκαετιών, και εσχάτως η «γερμανική Ευρώπη», προσπαθούν δια της βίας να υποτάξουν τους ευρωπαϊκούς λαούς κάτω από τη φτέρνα των τραπεζών και του πολυεθνικού κεφαλαίου, κάτι που σήμερα όχι μόνον δεν είναι επιθυμητό και ανεκτό από τους λαούς, αλλά ούτε καν είναι εφικτό.

Αυτό που καταδεικνύει το Brexit –ως ο έσχατος κρίκος της αλυσίδας που περιγράψαμε και σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλοι–, είναι πως οι ευρωπαϊκοί λαοί, όπως δεν ανέχθηκαν τα πάντσερ του Χίτλερ δεν είναι διατεθειμένοι να κυκλοφορούν όλοι με… Φολκς Βάγκεν.

πηγή: ardin-rixi.gr

* Ο Γιώργος Καραμπελιάς είναι συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής.

ΚΚΕ: «Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την δυσαρέσκεια λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ»

Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων....

 

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία, τονίζει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΕ...

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα -και στην Ελλάδα- μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.

Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του "ευρωσκεπτικισμού" εκφράζεται κι από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.

Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο σε επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.

Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα "δάκρυα", τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο κι απ’ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την "ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ", για την "ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της" κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.

Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».

«Το BREXIT είναι πραγματικότητα εδώ και λίγες ώρες. Το GREXIT μπορεί να γίνει πραγματικότητα πολύ σύντομα»

«Το BREXIT είναι πραγματικότητα εδώ και λίγες ώρες. Το GREXIT μπορεί να γίνει πραγματικότητα πολύ σύντομα» – Δήλωση Αλέκου Αλαβάνου για το βρετανικό «ΟΧΙ» 

Αναλυτικά η δήλωση του επικεφαλής του Σχεδίου Β', Αλέκου Αλαβάνου

Την Ευρώπη που ξέραμε μέχρι χτες τα μεσάνυχτα, την Ευρώπη της παντοκρατορίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου, ας τη βάλουμε στο λεύκωμα με τις φωτογραφίες από το παρελθόν.

Χτες ήταν ακριβώς ο κόσμος της εργασίας και της ανεργίας, τα παιδιά που μεγάλωσαν στις αποβιομηχανοποιημένες περιοχές της Θάτσερ και των μεταγενέστερων κυβερνήσεων, η φτωχολογιά μιας από τις ισχυρότερες χώρες της ηπείρου που έγειρε την πλάστιγγα αποφασιστικά και καθαρά υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα.

Το «ΟΧΙ» αυτό είναι ένα «ΝΑΙ» στην εθνική αξιοπρέπεια που τσαλακώνεται από τις εντολές του καπιταλιστικού κέντρου. Είναι ένα «ναι» στην απελευθέρωση από την καπιταλιστική αγριότητα που πλήττει της λαϊκές συνοικίες της αστικής και αγροτικής Βρετανίας. Είναι ένα «ναι» στην κοινωνική ισότητα σε μια χώρα που η τρυφηλή , πάμπλουτη και διεφθαρμένη αλητεία των τραπεζιτών και των στελεχών των χρηματιστικών εταιριών έχει δημιουργήσει εκατομμύρια αστέγους, απροστάτευτους, απόρους.

Η ψήφος αυτή του βρετανικού λαού μας συγκινεί βαθιά εδώ στην Ελλάδα. Μας ενθαρρύνει. Μας ανοίγει νέους ορίζοντες, με τον λαό μας να μπορεί τώρα εύκολα να κατανοήσει ότι τίποτε δεν είναι μοιραίο, ότι αυτός που έχει τη μεγάλη δύναμη και την τελευταία λέξη είναι ο ίδιος ο λαός. Και μας θυμίζει το χρέος εμείς, όλοι εμείς που πονάμε αυτή την πατρίδα, αυτή την κοινωνία που ζει για μια σχεδόν δεκαετία μέσα στο μαρτύριο, να υλοποιήσουμε τελικά το αποτέλεσμα του δικού μας προδομένου δημοψηφίσματος.

Με φόντο όλα όσα έγιναν στη Βρετανία αυτές τις δέκα βραδινές ώρες της καταμέτρησης, και αποκορύφωμα την ανακοίνωση του Κάμερον για παραίτησή του, για να υλοποιήσει άλλος τη νέα κατεύθυνση του βρετανικού λαού, η κυβέρνηση Τσίπρα φαντάζει ως μια άθλια κυβέρνηση, χωρίς καν τη στοιχειώδη ευαισθησία να παραιτηθεί εφόσον δεν μπορούσε να υλοποιήσει το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας, αγκιστρωμένη με δόντια και με νύχια στις καρέκλες, δίνοντας γη και ύδωρ στα ξένα αφεντικά, καταπατώντας με ακραίο κυνισμό τη λαϊκή εντολή.

Με τις νέες εξελίξεις όμως μπορούμε να ανακτήσουμε τη γενναιότητα που δείξαμε στο δικό μας δημοψήφισμα. Μπορούμε το αίσθημα της ματαίωσης που οδηγεί σε μοιρολατρία, αδράνεια και παραίτηση να το αντικαταστήσουμε με την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση. Οι βρετανοί εργαζόμενοι και άνεργοι συντρίψανε τη μια συμμαχία και των τριών μεγάλων κοινοβουλευτικών κομμάτων, εμείς μπορούμε να επίσης να συντρίψουμε τη συμμαχία των τριών κομμάτων - ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ – και να επιβάλουμε τη λαϊκή θέληση για επιβίωση και προκοπή.

Δεν αγνοούμε ότι μεγάλο ρόλο στο στρατόπεδο του «όχι» έπαιξαν νοσταλγοί του αυτοκρατορικού παρελθόντος του Ηνωμένου Βασιλείου και δυνάμεις που δεν εμπνέονται καθόλου από τις αρχές του ανθρωπισμού. Δεν αγνοούμε ότι ακροδεξιές λαϊκίστικες δυνάμεις από τη Γαλλία μέχρι την Αμερική επιχειρούν να αξιοποιήσουν σε όφελός τους τη λαϊκή αντίθεση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις στυγνές πολιτικές τους. Εκμεταλλεύονται το μεγάλο κενό από την απόσυρση της μαχόμενης αριστεράς και την αποξένωσή της από τη λαϊκή δυστυχία. Είναι για αυτό ώρα μεγάλης ευθύνης για τη ριζοσπαστική αριστερά και στην Ελλάδα, χωρίς στιγμή άλλης καθυστέρησης, να βάλει στο πλάι τις επιμέρους διαφορές της, να προχωρήσει σε κοινή μετωπική πρωτοβουλία που να αγκαλιάζει και να εμπνέει ευρύτατες λαϊκές δυνάμεις. Αν δεν το κάνουμε ούτε τώρα, θα είμαστε συνένοχοι και συναυτουργοί στην κατακρήμνιση της χώρας.

Το Brexitείναι πραγματικότητα εδώ και λίγες ώρες. Το Grexit μπορεί να γίνει πραγματικότητα πολύ σύντομα.

24.7.2016

Ημέρα "ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ" για την Βρετανία ψήφισε BREXIT ή αλλιώς LEAVE!....

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ σε 342 από 382 περιφέρειες: BREXIT 15.302.033 ψήφοι 51,8%, ΒREMAIN 14.139.500 ψήφοι 48,1%. Συμμετοχή 72% (ώρα Ελλάδος 7.16πμ.)....

Ραγδαίες εξελίξεις στην Βρετανία πυροδοτεί η έκβαση του αποτελέσματος του ιστορικού δημοψηφίσματος. Ο βρετανικός λαός τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης από την Ε.Ε. σε ποσοστό 52% έναντι 48% που ψήφισαν υπέρ της παραμονής.

Ανατρέποντας τις εκτιμήσεις, 41 χρόνια μετά το θετικό δημοψήφισμα για την παραμονή τους στην τότε ΕΟΚ, οι βρετανοί πολίτες αποφάσιαν να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανατρέποντας τις εκτιμήσεις. Ακόμα και ο πρώην επικεφαλής του Yougov, που έδωσε την μόνη εκτίμηση αποτελέσματος με σχετικά άνετη νίκη για το Remain, ομολόγησε ότι έπεσε έξω. 

Πρόκειται για το τρίτο δημοψήφισμα στην ιστορία της χώρας, το οποίο διεξάγεται μετά από τέσσερις μήνες πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας και εκείνους που επιθυμούν την αποχώρησή της από την ΕΕ, και η οποία στιγματίστηκε από τη δολοφονία της βουλευτή των Εργατικών Τζο Κοξ. 

Συνεχίζει την πτώση της η στερλίνα (-8%) έναντι του δολαρίου στο 1.3690 δολάριο (στο χαμηλοτερό επίπεδό της από το 2009) και στο -12% έναντι του γεν στα 138.08 γεν. Το χρηματιστήριο του Τόκιο πέφτει κατά 5%, εξαιτίας του φόβου του Brexit

Το Εργατικό Κόμμα εργάζεται πλέον βάσει της εκτίμησης ότι το «Leave » θα υπερισχύσει, δήλωσε πηγή του κόμματος.

Η άποψη στην έδρα του Εργατικού Κόμματος είναι ότι, εάν τελικά το Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίσει υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα πρέπει να καλέσει τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον να παραιτηθεί.

Ωστόσο, στελέχη του κόμματος της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι αυτό μπορεί να μην είναι αναγκαίο, διότι είναι πιθανόν ο Κάμεορν να ανακοινώσει την παραίτησή του από μόνος του.

Σοκ και δέος

Μία ημέρα αβεβαιότητας -στα όρια του πανικού- ξημέρωσε για την Ευρώπη και τη διεθνή οικονομία, καθώς το Brexit, η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, επικράτησε στο δημοψήφισμα με 52% έναντι 48% της παραμονής, σύμφωνα με τις προβολές του BBC, του SkyNews και του ITV.

Προηγήθηκε μία βραδιά θρίλερ, με τα δύο στρατόπεδα να δίνουν μάχη στήθος με στήθος, αλλά τελικά να επικρατεί το Brexit, που έλαβε ποσοστά καλύτερα από το αναμενόμενο.

Το σώμα των ψηφοφόρων εμφανίστηκε βαθιά διχασμένο, διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις και προκαλώντας πρωτοφανή πτώση στην ισοτιμία της στερλίνας.

Με καταμετρημένες τις ψήφους σε 338 εκλογικές περιφέρειες επί συνόλου 382, το Brexit προηγείται με 51,7% (14,671,127) έναντι 48,3% (13,719,814) του Bremain. Η συμμετοχή σε εθνικό επίπεδο ανέρχεται σε 71,8%.
Πηγή του στρατοπέδου του Remain δήλωσε νωρίτερα στο BBC ότι "όπως τα βλέπουμε από εδώ, φαίνεται πολύ δύσκολο".

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, υπέρ του Bremain τάχθηκαν οι πολίτες του Λονδίνου, της Σκοτίας και της Β. Ιρλανδίας, ενώ η πολίτες της αγγλικής επαρχίας και της Ουαλίας τάχθηκαν υπέρ του Brexit.

Στις 06.00 (ώρα Ελλάδος) ο Νάιτζελ Φάρατζ, σε ομιλία του σε υποστηρικτές του, είπε ότι σύμφωνα με τις προβολές κερδίζει το Brexit, χαρακτηρίζοντας τη νίκη αυτή "ημέρα ανεξαρτησίας" για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο επικεφαλής του του ακροδεξιού Ukip δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον οφείλει να παραιτηθεί.

Πολιτικές εξελίξεις

Το Brexit θα οδηγήσει σε μια περίοδο σοβαρών πολιτικών αναταράξεων στην Ευρώπη, αλλά και στη Βρετανία και δεν αποκλείεται παραίτηση Κάμερον από το αξίωμα του πρωθυπουργού, παρά την έκκληση δεκάδων ευρωσκεπτικιστών βουλευτών των Τόρις να παραμείνει.

Σύμφωνα με τον Guardian, το κόμμα των Εργατικών κατά τη διάρκεια της βραδιάς οργάνωσε τη στρατηγική του πάνω στο σενάριο της επικράτησης του Brexit, όπως ανέφερε πηγή του κόμματος.

Στο αρχηγείο των Εργατικών εκτιμάται ότι ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα ζητήσει από τον Ντέιβιντ Κάμερον να παραιτηθεί.

Πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος πάντως θεωρούν ότι αυτό θα είναι περιττό, καθώς ο Κάμερον σε αυτή την περίπτωση θα ανακοινώσει από μόνος του παραίτηση.

Ο πρόεδρος του Σιν Φέιν Τζέρι Ανταμς δηλώνει ότι η ψήφος υπέρ του Brexit ενισχύει την υπόθεση του δημοψηφίσματος για μία ενωμένη Ιρλανδία.

Η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον δηλώνει ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος "καθιστά σαφές ότι ο λαός της Σκωτίας βλέπει το μέλλον του στους κόλπους της ΕΕ".