Τους έφαγαν εν ψυχρώ και τους δύο!

Μέσω της εκλογής της Τερέζα Μέι ως πρωθυπουργού, οι Άγγλοι αστοί θα στρεβλώσουν προς όφελός τους το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το «Όχι» στην ΕΕ θα αξιοποιηθεί μόνο προς όφελος της αστικής τάξης της Αγγλίας, όπως αυτή θα κρίνει....

του Γιώργου Δελαστίκ*

Μόλις δέκα μέρες χρειάστηκαν οι Άγγλοι αστοί για να «καταβροχθίσουν» πολιτικά και τους δύο ηγέτες που αναδείχθηκαν μέσα από την εκστρατεία υπέρ του «Όχι»! Έφαγαν εν ψυχρώ και τον Μπόρις Τζόνσον, τον πρώην δήμαρχο του Λονδίνου και μέλος του Κόμματος των Συντηρητικών, αλλά και τον ακόμη δεξιότερο Νάιτζελ Φάρατζ. Τον πρώτο τον έφαγε ο Ρούπερτ Μέρντοχ που ήταν σαφέστατα υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Τον δεύτερο τον έφαγε ο Πολ Ντέικρ, ο πανίσχυρος διευθυντής της εφημερίδας Ντέιλι Μέιλ, η οποία είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο καθοριστικός παράγοντας που έπεισε τον Νάιτζελ Φάρατζ να παραιτηθεί από την πολιτική του καριέρα είναι οι απειλές δολοφονίας του, οι οποίες προσέλαβαν κατακλυσμιαίο χαρακτήρα μετά τη νίκη στο δημοψήφισμα εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που τάχθηκαν υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Με την πιθανολογούμενη ―άνευ στοιχείων― ανάμιξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ, ο Φάρατζ είχε κάθε λόγο να πανικοβληθεί. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι νέα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναδειχθεί η απερίγραπτη καιροσκόπος Τερέζα Μέι, η οποία δήλωνε δήθεν ευρωσκεπτίστρια, αλλά τάχθηκε στο δημοψήφισμα υπέρ της… παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ! 

Σε δύο μόλις εβδομάδες, χρησιμοποιώντας ως μέσον την κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών βουλευτών, οι Άγγλοι αστοί την ανέδειξαν ως αδιαμφισβήτητο φαβορί για τη θέση της πρωθυπουργού της χώρας. Στην τελευταία ψηφοφορία των βουλευτών των Συντηρητικών που έγινε την Πέμπτη, η Τερέζα Μέι πήρε 199 ψήφους, ως υπουργός Εσωτερικών που παρέμεινε πιστή στην πολιτική του Ντέιβιντ Κάμερον μέχρι τέλους, υπηρετώντας τον από τη θέση αυτή από το 2010 μέχρι σήμερα.

Δεύτερη και καταϊδρωμένη, με …115 (!) βουλευτικές ψήφους διαφορά, ήρθε η πιο αδύναμη και με καθόλου ηγετικές ικανότητες Άντρια Λίντσομ, με 84 μόνο ψήφους, υφυπουργός Ενέργειας της κυβέρνησης Κάμερον. Τρίτος και γελοιοποιημένος ήρθε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μάικλ Γκόουβ, ο «χρήσιμος ηλίθιος». Πήρε μόνο 46 ψήφους. Αυτός παγιδεύτηκε από τον διευθυντή της Ντέιλι Μέιλ και τη… γυναίκα του (!), η οποία ονομάζεται Σάρα Βάιν και η οποία δουλεύει ως δημοσιογράφος στην εν λόγω εφημερίδα. Αντί, λοιπόν, να του τα πει διά ζώσης το βράδυ στο σπίτι, η Σάρα Βάιν του έστειλε …e-mail, στο οποίο συνέστηνε στον άντρα της να ζητήσει διαβεβαιώσεις από τον Μπόρις Τζόνσον, πριν δηλώσει δημόσια την υποστήριξή του προς το πρόσωπό του. Περιττό να τονιστεί πως το ηλεκτρονικό μήνυμα προς τον άντρα της Βάιν, τον υπουργό Δικαιοσύνης του Κάμερον Μάικλ Γκόουβ, εντελώς απροσδόκητα «διέρρευσε» προς όλα τα μέσα ενημέρωσης της Αγγλίας! Έδωσε έτσι τη χαριστική βολή στον Τζόνσον, τον πραγματικό ηγέτη του «Όχι» στην ΕΕ.

Ο Μάικλ Γκόουβ όμως εκτός από «χρήσιμος ηλίθιος» από πολιτική σκοπιά, ήταν και ένας δεινός υποστηρικτής της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ ― άρα έπρεπε να εξοντωθεί πολιτικά και ως πρόσωπο. Στις περιπτώσεις αυτές, η καλύτερη μέθοδος είναι η γελοιοποίηση του προσώπου. Πιο ηλίθια ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για τη θέση του πρωθυπουργού μιας χώρας είναι δύσκολο να βρει κανείς! «Έχω επανειλημμένα πει ότι δεν θέλω να γίνω πρωθυπουργός», δήλωσε. «Αλλά αυτά που έχουν συμβεί από την περασμένη Πέμπτη (σ.σ. εννοούσε την ημέρα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου), βαραίνουν σημαντικά στη ζυγαριά», πρόσθεσε. Με άλλα λόγια, διακήρυξε ότι αυτός δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός, αλλά οι καταστάσεις τον αναγκάζουν! Προφανές είναι ότι όποιος βουλευτής υποστήριζε ως πρωθυπουργό της Βρετανίας ένα τέτοιο άτομο θα φάνταζε ως κρετίνος στα μάτια των ψηφοφόρων του! Τον μούντζωσαν λοιπόν οι βουλευτές, παρόλο που τα μέσα ενημέρωσης τον έχρισαν δήθεν …«φαβορί», προκειμένου να κολακεύσουν τη ματαιοδοξία του και να τον γελοιοποιήσουν! Την πρώτη σβουριχτή καρπαζιά την έφαγε από την πρώτη ψηφοφορία των Συντηρητικών, όταν η Τερέζα Μέι πήρε 165 ψήφους και ο Γκόουβ ήρθε τρίτος με πάνω από… 100 (!) ψήφους λιγότερες! Δεν έχει ξανακουστεί «φαβορί» που να παίρνει λιγότερο από το ένα …τέταρτο των ψήφων του άλλου «φαβορί»! Τελικά, οι Συντηρητικοί βουλευτές τον διαολόστειλαν στην τρίτη θέση με 46 ψήφους έναντι 199 της Τερέζα Μέι ― πάνω από …150 ψήφους διαφορά!

Δεν θα ξαναγίνει δημοψήφισμα στην Αγγλία στο ορατό μέλλον. Μέσω όμως της εκλογής της Τερέζα Μέι ως πρωθυπουργού, οι Άγγλοι αστοί θα στρεβλώσουν προς όφελός τους το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το «Όχι» στην ΕΕ θα αξιοποιηθεί μόνο προς όφελος της αστικής τάξης της Αγγλίας, όπως αυτή θα κρίνει.

*Ο Γιώργος Δελαστίκ είναι αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής και διευθυντής στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΠΡΙΝ"

«Kύων επιστρέφων επί το ίδιον εξέραμα»

Tο πολιτικό μας δίλημμα είναι πρόδηλο: Διαχειριστική πολιτική ή πολιτική τολμηρών μεταρρυθμίσεων, πολιτική «επανίδρυσης του κράτους»; H ιστορική μας καταδίκη έγκειται στο γεγονός ότι ολόκληρο το φάσμα των κομματικών διαφοροποιήσεων στην Eλλάδα προσφέρεται μόνο για διαχειριστική πολιτική και καμιά, μα απολύτως καμιά περίπτωση δεν εκπροσωπεί το μεταρρυθμιστικό ενδεχόμενο...

του Χρήστου Γιανναρά

Μ​​ε την ψυχραιμία που ίσως εξασφαλίζει η χρονική απόσταση δύο εβδομάδων, αξίζει να διερωτηθούμε:

Σε ποιους ήθελε να είναι αρεστό το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι, το βράδυ του αγγλικού δημοψηφίσματος; Σε τι απέβλεπε, ποιον προσπαθούσε να πείσει για την ορθοφροσύνη της η EPT εκθειάζοντας επίμονα το Bremain και λοιδορώντας το Brexit;

H μεροληψία ήταν τόσο απροσχημάτιστη, που θύμιζε αντικομμουνιστική «διαφώτιση» της εποχής του «Ψυχρού Πολέμου». Kαι τελείως άχρηστη, αφού το ελλαδικό τηλεοπτικό κοινό δεν είχε καμιά δυνατότητα να επηρεάσει το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Eίχε κανείς την εντύπωση ότι η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση ήθελε οπωσδήποτε να επιδείξει υποταγή και συμμόρφωση με τα θελήματα μιας υπέρτερης, προφανώς διεθνούς, εξουσίας.

Eίναι πραγματική έκπληξη (αίνιγμα πολιτικού ή και ψυχαναλυτικού ενδιαφέροντος) το πόσο συχνά η κυβέρνηση του ΣYPIZA αναπαράγει συμπτώματα, που για δεκαετίες ολόκληρες η Aριστερά τα πρόβαλλε, τα βδελυσσόταν και τα πολεμούσε σαν τυπικά δείγματα φαυλότητας της Δεξιάς. Π.χ., τον διορισμό συγγενικών της κομματικής ηγεσίας προσώπων σε πλουσιοπάροχα αμειβόμενες θέσεις του Δημοσίου. ΄H την προκλητική αστυνομική υπερπροστασία των κυβερνώντων. ΄H την γκροτέσκα μεταποίηση της EPT σε φτηνιάρικο, έσχατης αναξιοπρέπειας φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης. Tο να «γλείφει» σήμερα η Aριστερά εκεί που επί χρόνια «έφτυνε», απελπίζει όχι τον ομοϊδεάτη, αλλά κάθε άνθρωπο με ευαισθησία για τη λογική και την κοινωνική ευπρέπεια.

Tο βράδυ του αγγλικού δημοψηφίσματος πάλευαν οι δημοσιογράφοι της EPT να μας  πείσουν πως όλα τα προγνωστικά δεδομένα (εκτιμήσεις ειδημόνων, έγκυρες διαγνώσεις, κοινής λογικής προβλέψεις) καθιστούσαν ατράνταχτη τη βεβαιότητα θριάμβου του Bremain και καταποντισμού του Brexit. Kαι με την ισοπεδωτική λογική που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες, ακολουθούσε η κατασυκοφάντηση του «αντιπάλου»: «Brexit θα ψηφίσουν μόνο οι ακροδεξιοί, οι εθνικιστές, οι ξενόφοβοι» – δηλαδή, περίπου, τα περιθωριακά καθάρματα: αυτοί μόνο αμφισβητούν στην Eυρώπη τον «παράδεισο» της E.E.

Oι κυβερνητικής επιλογής δημοσιογράφοι της EPT ταύτιζαν ολοφάνερα την Eυρώπη μόνο με τα κράτη-μέλη της E.E., έτσι ώστε να συμπεραίνει ο τηλεθεατής ότι ο χαρακτηρισμός του «ευρωπαίου» αντλείται μόνο από την υποταγή σε οικονομικές συμβάσεις και συμβόλαια με χρηματοπιστωτικούς όρους. Δεν είσαι ευρωπαίος επειδή γεννήθηκες κάτω από τον Παρθενώνα ή στον Παλατίνο Λόφο, ούτε επειδή σπούδασες στη Σορβόννη ή στην Oξφόρδη, στη Xαϊδελβέργη ή στη Λουβαίν. «Eυρωπαίος» σήμερα λογαριάζεται μόνο ο πολίτης κράτους υποταγμένου άνευ όρων στον γερμανικό οικονομικό ηγεμονισμό, ισόβιος κολλίγος των Tραπεζών, υπήκοος καθεστώτος στυγνής επιτρόπευσης της γενέτειράς του γης.

Θλιβερό θέαμα, εξαιρετικά οδυνηρό, το πώς οι κομματικές κυβερνήσεις μεταχειρίζονται τους δημοσιογράφους, αλλά και πώς ανέχονται, τουλάχιστον κάποιοι ταλαντούχοι του επαγγέλματος, να τους μεταβάλλει η κάθε κομματική Kίρκη σε ευτελέστατο υπηρετικό προσωπικό «μιας χρήσεως», προπαγανδιστικής. Aν η ελληνική κοινωνία αποσυντίθεται σήμερα χωρίς άξονες πια συνοχής (γλώσσα, ιστορική συνείδηση, «νόημα» ή στόχους χαράς της ζωής), αν το ελάχιστο κρατίδιο, κιβωτός λευτεριάς και αξιοπρέπειας του ελληνικού ονόματος, είναι σήμερα προτεκτοράτο επιτροπευόμενο από την υπαλληλία των Bρυξελλών και του ΔNT, αυτή η έσχατη καταισχύνη οφείλεται, σε μεγάλο ποσοστό, στους δημοσιογράφους των ηλεκτρονικών «μέσων».

Πόσους ανεκδιήγητους σπιθαμιαίους έχουμε υποστεί, στην EPT (όπως και στα ιδιωτικά μεγάλα της διαπλοκής κανάλια), να εναλλάσσονται, μαζί με τις κυβερνήσεις, σε ρόλους «πολιτικών σχολιαστών», «ανταποκριτών Eξωτερικού», ειδησεοληπτικής ιχνηλασίας! (ρεπορτάζ) – κυρίως όμως στον ρόλο της διεύθυνσης συζητήσεων. Γεννιόταν αυθόρμητα το απλοϊκό ερώτημα: Ποια δέσμευση (οφειλή, δοσοληψία) μπορούσε να υποχρεώνει μια κυβέρνηση σε τέτοιο αυτεξευτελιστικό συμβιβασμό, να αναθέτει το θεωρητικό πολιτικό της «προφίλ», τη διαχείριση της ταυτότητάς της, σε μια τέως καλλονή ισχνής νοημοσύνης ή σε τυχάρπαστο κομματικό ευνοούμενο τόσο μειωμένων ικανοτήτων – δύσαρθρο, ημιμαθή, άγλωσσο, ανίκανο να συγκροτήσει προβληματισμό και να συνθέσει λογικό συμπέρασμα;

Eίναι περισσότερο από φανερό στον κοινό νου: Aνεξάρτητα από το χρέος ή και αν δεν υπήρχε χρέος («μνημόνια», επιτρόπευση, capital controls) το πρώτιστο για την Eλλάδα είναι να αποκτήσει στοιχειώδεις λειτουργίες δημόσιου συμφέροντος, δομές και προϋποθέσεις κονωνικών λειτουργημάτων. Διακόσια χρόνια τώρα συντηρούμε τεχνητά ένα μεταπρατικό κράτος, ασκώντας διαχειριστική τού μεταπρατισμού πολιτική – μια ποδοσφαιρικής λογικής πολιτική: Στόχος κάθε κυβέρνησης είναι μόνο να κερδίσει το δεδομένο παιχνίδι, δηλαδή να επανεκλεγεί. Kαι το παιχνίδι κερδίζεται ακριβώς όπως στο ποδόσφαιρο: όταν αξιοποιηθούν οι (τυχαίες) συγκυρίες και πλεονεκτήσει η κυβέρνηση σε δημιουργία εντυπώσεων, καλοστημένων από διαφημιστές (σε ρόλο διαιτητών).

Mια άθλια «παράγκα» είναι το μεταπρατικό ελλαδικό κρατίδιο: λειτουργεί με τη «λογική» του υποκόσμου, των μαφιόζων και των αδίστακτων στην επιδίωξη των συμφερόντων τους συμμοριών. Λεκτική υπερβολή;

Kαταφεύγουμε αναπόφευκτα σε γενικευμένους αφορισμούς, όταν αδυνατούμε να συμπεριλάβουμε το αναρίθμητο πλήθος των συμπτωμάτων «παράγκας» σε μια επιγραμματική συγκεφαλαιωτική διατύπωση.

Tο πολιτικό μας δίλημμα είναι πρόδηλο: Διαχειριστική πολιτική ή πολιτική τολμηρών μεταρρυθμίσεων, πολιτική «επανίδρυσης του κράτους»; H ιστορική μας καταδίκη έγκειται στο γεγονός ότι ολόκληρο το φάσμα των κομματικών διαφοροποιήσεων στην Eλλάδα προσφέρεται μόνο για διαχειριστική πολιτική και καμιά, μα απολύτως καμιά περίπτωση δεν εκπροσωπεί το μεταρρυθμιστικό ενδεχόμενο.

Δυστυχώς, ακόμα και το μόνο σοβαρό ταλέντο μεταρρυθμιστικής ικανότητας στην πολιτική μας σκηνή, ο Στέφανος Mάνος, αντιλαμβανόταν πάντοτε ως υποκείμενο μεταρρύθμισης το αποτυχημένο προϊόν του μεταπρατισμού και όχι τη λογική και τα κίνητρα του μεταπρατισμού, τις πραγματικές του αιτίες. Kαι στηρίζει σήμερα ένα σχέδιο Συντάγματος ευφυέστατης κοπής, που όμως αφορά και πάλι έναν λαό μεταπράτη, ξιπασμένον αρνητή των ιστορικών του εθισμών, της ιδιαιτερότητας των αναγκών και προτεραιοτήτων του, δηλαδή της δημιουργικής ταυτότητας για δυναμική μετοχή στο σήμερα της Eυρώπης.

yannaras.gr

Περικλής Κοροβέσης: Το κώμα της Αριστεράς

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε μέλη, αλλά μόνο συνιστώσες. Όσοι ήταν ανένταχτοι, για να γίνουν μέλη έπρεπε να περάσουν από κάποια συνιστώσα. Και αυτό δημιούργησε τραγελαφικά πράγματα. Ο υποφαινόμενος ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μέλος του, σημειώνει με έμφαση o ακτιβιστής της Αριστεράς Περικλής Κοροβέσης σε άρθρο του στην Εφημ. των Συντακτών...

 

Οσοι ισχυρίζονται πως υπάρχει στη χώρα μας λεξιπενία, υπάρχει ένα επιχείρημα που μπορεί να τους αποστομώσει. Να δουν τα κοσμητικά επίθετα που κυκλοφορούν στην πιάτσα για να χαρακτηρίσουν τον πρωθυπουργό μας.

Και εδώ πρέπει να παραδεχτούμε πως η μεγαλύτερη εφευρετικότητα στους χαρακτηρισμούς προέρχεται από τους πρώην συντρόφους. Και αυτό δεν είναι παράξενο. Οπου υπάρχει μια αλήθεια, είτε θρησκευτική είτε πολιτική, οι ερμηνείες είναι πολλές.

Και η πλειοψηφία -κατά κανόνα- καθορίζει το σωστό δόγμα, ενώ η μειοψηφία γίνεται αίρεση ή αιρέσεις, ανάλογα με τις διασπάσεις.

Εντούτοις πίσω από όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς κρύβονται δύο ερωτήματα που ακούω συχνά, ιδίως από νεανικές παρέες: «Είπε ο Τσίπρας συνειδητά ψέματα για να κερδίσει τις εκλογές;» ή «Ο Τσίπρας πρόδωσε τις ιδέες της Αριστεράς και αποστάτησε;»

Και δεν μου ζητούν μια θεωρητική ανάλυση. Αλλά τι έχω καταλάβει εγώ μέσα από τη μακρόχρονη ανάμειξή μου για την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Και έτσι αναγκαστικά αυτό το κoμμάτι θα έχει την προσωπική μου εμπειρία μαζί με τον όποιο κίνδυνο να χάσει την αντικειμενικότητά του. (Κάθε προσωπικό κείμενο είναι υποκειμενικό, άσχετα αν εκφράζει μια αντικειμενική αλήθεια. Π.χ. προσωπικές μαρτυρίες για το Αουσβιτς.)

Η διαδρομή μου στην «κλασική» Αριστερά ξεκινάει από την τότε νεολαία ΕΔΑ και φτάνει μέχρι τον Παρισινό Μάη του ‘68. Ηδη τα προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί, όχι μόνο από την ΕΔΑ, αλλά και από την πολιτική της ΕΣΣΔ, με οδηγούν σε οριστική ρήξη με την παραδοσιακή Αριστερά είτε αυτή ήταν του «Εσωτερικού» ή τoυ «Εξωτερικού».

Ο κομμουνισμός, όπως είχε διαμορφωθεί από την ΕΣΣΔ και από εκεί όπως είχε εξαχθεί στις διάφορες αντιπροσωπείες της (τα Κ.Κ. της κάθε χώρας), δεν ήταν μόνο ένα πτώμα, αλλά και μια νεκρή σκέψη που δεν μπορούσε να διαβάσει την πραγματικότητα. Το μόνο που είχε μείνει ήταν η αναφορά στην ιδεολογία του.

Μια αυτοαναφορά που οδηγεί στην τύφλωση. Και όσοι είχαμε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα μπήκαμε σε νέα κινήματα και οργανώσεις και ανανεώσαμε τις αναφορές μας με σύγχρονους διανοητές της Αριστεράς.

Αυτούς τους άτυπους θεμελιωτές της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Και τα κόμματα του παραδοσιακού κομμουνισμού μάς φαίνονταν μια μακρινή προϊστορία. Αλλά αυτός ο προβληματισμός άγγιξε και ανθρώπους της Ανανεωτικής Αριστεράς που δημιούργησαν τον «Χώρο διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς» με προεξάρχοντα τον Γιάννη Μπανιά.

Και ήταν ενδιαφέρον αυτό το εγχείρημα γιατί συνένωσε πολλές τάσεις της Αριστεράς που μέχρι την προηγούμενη μέρα ήταν εχθροί. Και αυτό δημιούργησε μια δυναμική που απέδωσε ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάζοντας τον ψυχορραγούντα ΣΥΝ να αρπαχτεί από το σωσίβιο που τού προσέφερε ο νέος οργανισμός. Αλλά όχι για καλό. Ηθελε να κυριαρχήσει και να ποδηγετήσει το νέο σχήμα, αδιαφορώντας για κάθε δημοκρατική διαδικασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε μέλη, αλλά μόνο συνιστώσες. Οσοι ήταν ανένταχτοι, για να γίνουν μέλη έπρεπε να περάσουν από κάποια συνιστώσα. Και αυτό δημιούργησε τραγελαφικά πράγματα. Ο υποφαινόμενος ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μέλος του.

Οταν κλήθηκα από τον «Χώρο Διαλόγου» να συνεισφέρω σε αυτό το εγχείρημα, μέσω της εφημερίδας «Εποχή», διαπίστωσα μια πολιτική έρημο, κυρίως από τα στελέχη του ΣΥΝ που ήταν άσοι στον τακτικισμό και διψασμένοι για εξουσία.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, αναφέρομαι στην τάση Τσίπρα, που στην ουσία διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε ξεκινήσει, και τον μετέτρεψε σε ένα αρχηγικό κόμμα, χωρίς αρχές, με μοναδικό στόχο την εξουσία, έστω και την εικονική.

Αυτό που σκέφτηκα ήταν πως η Αριστερά χρειάζεται έναν νέο διαφωτισμό που θα τον βρει από μια ανακύκλωση των ιδεών της και της Ιστορίας της, που είναι ακόμη χρήσιμα υλικά και θάβοντας χωρίς λύπη ό,τι νεκρό κουβαλούσε.

Δηλαδή χρειαζόμαστε μια άλλη σκέψη. Αλλά αυτό δεν έγινε. Οχι πως δεν υπήρχαν πολλά στελέχη της Αριστεράς που δεν καταλάβαιναν. Αλλά το παιχνίδι είχε χαθεί με την κυριαρχία της κλίκας του Τσίπρα. Και η πραγματικότητα δεν μπόρεσε να αναγνωστεί και να χαραχτεί μια άλλη πολιτική.

Επομένως ο Τσίπρας δεν πρόδωσε και δεν αποστάτησε. Απλά απέδειξε αυτό που ήταν, μέσα από μια αριστερή ρητορική που δεν στοιχίζει και τίποτα. Και είμαι σίγουρος πως εκεί στην κυβέρνηση απολαμβάνουν τα αξιώματά τους, άσχετα αν δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους.

* Ο Περικλής Κοροβέσης είναι συγγραφέας, λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της Αριστεράς, το 2007 εκλέχθηκε Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ...

Γιάννης Στουρνάρας: Σημαντική χαλάρωση των capital controls τις επόμενες ημέρες (vid)

Τις επόμενες ημέρες έρχεται σημαντική χαλάρωση των capital controls, σύμφωνα με όσα είπε ο Γιάννης Στουρνάρας, διοικητής της ΤτΕ, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κατά τη συζήτηση για την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική...

Την σταδιακή χαλάρωση των περιορισμών των κεφαλαικών ελέγχων προανήγγειλε από τη Βουλή ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κατά τη συζήτηση για την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική. Ο κ. Στουρνάρας ανέφερε, ότι το υπουργείο Οικονομικών απέστειλε σήμερα στους θεσμούς «οδικό χάρτη» για άρση πολλών από τους υφιστάμενους περιορισμούς.

Τα μέτρα που έχει ζητήσει η χώρα μας περιλαμβάνουν:

• Την άρση της απαγόρευσης για την ανάληψη μετρητών όταν προέρχονται από νέες καταθέσεις σε μετρητά (νέο χρήμα).
• Την πλήρη άρση της απαγόρευσης αποπληρωμής δανείων.
• Τη δυνατότητα για ανάληψης μετρητών έως 840 ευρώ ανά δύο εβδομάδες για όσους δεν έχουν κάνει καμία ανάληψη την ίδια χρονική περίοδο.
• Την αύξηση του ποσοστού  ανάληψης μετρητών από 10% σε 30% για τα ελεύθερα κεφάλαια που προέρχονται από το εξωτερικό.
• Τη μείωση του χρόνου εκτέλεσης εμβασμάτων.
• Την αύξηση κατά 20.000 ευρώ ανά πελάτη, ανά ημέρα (για τον επιχειρηματικό χώρο).
• Την αύξηση ορίων στη χρήση καρτών στο εξωτερικό, του συνόλου σχεδόν των διαδικτυακών αγορών.
• Την αύξηση των ορίων τραπεζών και των ιδρυμάτων πληρωμών ως 1.000 ευρώ

Ο κ. Στουρνάρας ανέφερε επίσης ότι η Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών θα προτείνει: <

• Αύξηση στα όρια των υποεπιτροπών των τραπεζών (έως 250.000 ευρώ ανά πελάτη/ανά ημέρα σήμερα) καθώς και των ποσών που θα μπορούν να εκτελούνται απευθείας από τις τράπεζες χωρίς την προϋπόθεση προηγούμενης ιστορικότητας (έως 20.000 ανά πελάτη, ανά ημέρα σήμερα). Στόχος είναι οι επιχειρήσεις να εξυπηρετούνται το αργότερο σε χρόνο Τ+1 ώστε να μην επηρεάζεται η συναλλακτική τους εικόνα με τους συνεργάτες τους στο εξωτερικό.
• Αύξηση των ορίων στη χρήση των καρτών στο εξωτερικό με παράλληλο άνοιγμα, μέσω διαδικτύου, πολλών διεθνών sites του συνόλου σχεδόν των διαδικτυακών αγορών, γεγονός που θα διευκολύνει τις συναλλαγές τόσο των νομικών όσο και των φυσικών προσώπων με αντισυμβαλλόμενους του εξωτερικού.
• Αύξηση των  μηνιαίων ορίων τόσο των τραπεζών όσο και των Ιδρυμάτων Πληρωμών για την αποστολή εμβασμάτων έως 1.000 ευρώ.

Ο κ. Στουρνάρας ανέφερε επίσης ότι μετά από παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδος οι τράπεζες έχουν επιταχύνει σημαντικά τις διαδικασίες παροχής POS όχι μόνο σε εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και σε ελεύθερους επαγγελματίες, καταστήματα εστίασης και άλλα, γεγονός που διευκολύνει τον καταναλωτή αλλά και προάγει την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Στην τοποθέτησή του ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος είπε ότι αποκαθίσταται σταδικά η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία ενώ ανακοίνωσε την επιστροφή στο τραπεζικό σύστημα 4 δισ. ευρώ καταθέσεων μέσα σε ένα χρόνο, "από τα στρώματα" όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ανέφερε τέλος, ό τι μετά από παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδος οι τράπεζες έχουν επιταχύνει σημαντικά τις διαδικασίες παροχής POS όχι μόνο σε εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και σε ελεύθερους επαγγελματίες, καταστήματα εστίασης και άλλα, γεγονός που διευκολύνει τον καταναλωτή αλλά και προάγει την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Ανάπτυξη από το β' εξάμηνο του 2017

Απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών, ο κ. Στουρνάρας εκτίμησε ότι η ύφεση εφέτος θα κυμανθεί στο 0,3% του ΑΕΠ και το δεύτερο εξάμηνο του επόμενου χρόνου θα έχουμε ανάπτυξη 2% του ΑΕΠ η οποία όπως είπε δεν θα είναι αρκετή να ισοσκελίσει τις απώλειες των δυο πρώτων τριμήνων.

Εκτίμησε επίσης ότι η ιδιωτική κατανάλωση θα ανακάμψει το 2017 και το 2018 «παρά την αύξηση της φορολογίας επειδή αυξάνεται η απασχόληση», όπως είπε.

Επανέλαβε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος τάσσεται υπέρ της ελάφρυνσης του χρέους για την οποία είπε ότι «υπάρχει νομική βάση από το Νοέμβριο του 2012» και πρόσθεσε ότι «για να γίνει ελάφρυνση θα πρέπει να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις».

Ο κεντρικός τραπεζίτης συνέδεσε το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων και με την μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος και τόνισε ότι «μια μονάδα μεγαλύτερης οικονομικής ανάπτυξης έχει 80% μεγαλύτερη αξία από μία μονάδα του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ αυξάνεται και ο ρυθμός της ανάπτυξης».

«Να ανταλλάξουμε διαρθρωτικές αλλαγές και ιδιωτικοποιήσεις για λιγότερη λιτότητα», είπε χαρακτηριστικά.

Για τα κόκκινα δάνεια είπε ότι φθάνουν στο επίπεδο των 108 δισ. ευρώ, ενώ στόχος των τραπεζών είναι έως το τέλος του 2019, να έχουν διευθετήσει δάνεια συνολικού ύψους 41 δισ. ευρώ.

Ο κ. Στουρνάρας πρόσθεσε ότι, για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων θα πρέπει να επιδιώκονται οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί και τόνισε ότι «δεν υπάρχει σκέψη για κούρεμα των στεγαστικών δανείων».

Αναφερόμενος στο θέμα της εταιρείας Μαρινόπουλος, που τέθηκε από βουλευτές, έκανε λόγο για «παθογένεια του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος και κάλεσε "τράπεζες και επιχειρηματίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους».

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις του Brexit, ο κ. Στουρνάρας εκτίμησε, ότι οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικές για τη Μεγάλη Βρετανία, λιγότερες για την Ευρωπαϊκή Ένωση και σχεδόν ασήμαντες για την Ελλάδα.

Απαντώντας στον Χρήστο Σταϊκούρα που του ζήτησε να σχολιάσει τα δημοσιεύματα για το plan Χ και τα σενάρια εξόδου από το ευρώ, ο κ. Στουρνάρας είπε ότι δεν ξέρει εάν πρόκειται για ματαιοδοξία συγγραφέων ή πραγματικότητα και τόνισε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε το καθήκον της.

«Δεν θα αναφερθώ στο Plan X. Αυτό μιλάει από μόνο του. Η ΤτΕ με όση πληροφόρηση είχε εκείνη την εποχή έκανε το καθήκον της. Σε σχέση με την ατελή πληροφόρηση που είχε εκείνη την εποχή βλέποντας τα δημοσιεύματα, δεν ξέρω σε τι βαθμό οφείλονται σε ματαιότητα συγγραφέων ή πραγματικότητα. Η ΤτΕ έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει», είπε χαρακτηριστικά.