Τα αγροτεμάχια δεν συνυπολογίζονται στο συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ

Σε σχέση με διάφορα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε συμπληρωματικό φόρο στα αγροτεμάχια και τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ, για την αποκατάσταση της αλήθειας το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε τη παρακάτων ανακοίνωση....

Τα αγροτεμάχια δεν θα μετρούν στον υπολογισμό του συμπληρωματικού φόρου ακινήτων ενώ ο ΕΝΦΙΑ θα πληρωθεί σε 5 δόσεις, αρχής γενομένης από τον Σεπτέμβριο, ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών έχει ως εξής:

Σε σχέση με διάφορα δημοσιεύματα που αναφέρονται στον ΕΝΦΙΑ, για την αποκατάσταση της αλήθειας σημειώνουμε ότι:

1) Τα αγροτεμάχια δεν θα υπολογίζονται στο συμπληρωματικό φόρο του ΕΝΦΙΑ των πολιτών. Αυτό γίνεται επειδή παρατηρήθηκε σωρεία λαθών στις δηλώσεις των πολιτών οι οποίοι και καλούνται το επόμενο διάστημα να διορθώσουν τις δηλώσεις τους.

2) Ο φετινός ΕΝΦΙΑ θα εξοφληθεί σε 5 δόσεις και όχι σε 4, αρχής γενομένης από το τέλος Σεπτεμβρίου. Τα δημοσιεύματα που μιλούν για Αύγουστο δεν ισχύουν. 

3) Ο συνολικός λογαριασμός του ΕΝΦΙΑ θα είναι στο ίδιο επίπεδο με πέρυσι. Όσα δημοσιεύματα μιλούν για αύξηση του συνολικού ποσού του ΕΝΦΙΑ, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Υπάρχει, βέβαια, ανακατανομή των βαρών από τις μικρές στις μεγάλες περιουσίες.

4) Οι απαλλαγές του ΕΝΦΙΑ θα ισχύουν ακριβώς όπως και πέρυσι. Δηλαδή δεν χάνουν την απαλλαγή όσοι έχουν εισοδήματα από υψηλούς τόκους. 

5) Δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με το ύψος των εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων. Δηλαδή δεν χάνουν την απαλλαγή άνεργοι, πολύτεκνοι και άτομα με αναπηρία άνω του 80%, ανεξάρτητα του ύψους των τόκων που έχουν.

Σαμίρ Αμίν: Εθνική κυριαρχία, γιατί;

 BREXIT και η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η κριτική ενάντια σε αυτή, οδηγεί σε σοβαρές παρεξηγήσεις όταν αποσπάται από τη στρατηγική των κοινωνικών τάξεων στην οποία η εθνική κυριαρχία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος. Το κοινωνικό μπλοκ στις καπιταλιστικές κοινωνίες θεωρεί την εθνική κυριαρχία ως ένα απαραίτητο μέσο για την προώθηση των δικών του συμφερόντων με βάση τόσο την καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργασίας όσο και την εδραίωση των διεθνών του σχέσεων.

Σήμερα, στο παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα που κυριαρχείται από τα μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής τριάδας (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία), οι πολιτικές αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση του συστήματος προς αποκλειστικό όφελος των μονοπωλίων, θεωρούν την εθνική κυριαρχία ως το μέσο που τους επιτρέπει να βελτιώσουν την «ανταγωνιστική» τους θέση στο παγκόσμιο σύστημα.

Τα οικονομικά και κοινωνικά μέσα του Κράτους (υπακοή των εργαζόμενων στις απαιτήσεις του εργοδότη, οργάνωση της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας, κατακερματισμός της αγοράς εργασίας) και οι πολιτικές παρεμβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών επεμβάσεων) συνδέονται και συνδυάζονται για την επίτευξη ενός και μοναδικού στόχου: τη μεγιστοποίηση των εσόδων με την προστασία των «εθνών».

Ο νεο-φιλελεύθερος ιδεολογικός λόγος υποστηρίζει τη δημιουργία μιας τάξης που βασίζεται αποκλειστικά στην γενικευμένη ελεύθερη αγορά, όπου οι μηχανισμοί θα είναι αυτορυθμιζόμενοι και θα παράγουν το κοινωνικά βέλτιστο (κάτι το οποίο είναι προφανώς ψευδές), υπό την προϋπόθεση ότι ο ανταγωνισμός είναι ελεύθερος και διαφανής (δηλαδή κάτι που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι στην εποχή των μονοπωλίων), και ισχυρίζεται ότι το κράτος δεν έχει κανένα ρόλο παρά να εγγυάται τη λειτουργία του εν λόγω ανταγωνισμού (που είναι σε αντίθεση με αυτό που υποστηρίζει: απαιτεί την ενεργό παρέμβαση του κράτους υπέρ του, άρα ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια πολιτική του κράτους). Αυτή η έκφραση της ιδεολογίας του «νεοφιλελεύθερου ιού»- απαγορεύει την κατανόηση της πραγματικής λειτουργίας του συστήματος, όπως είναι οι λειτουργίες που το κράτος και η εθνική κυριαρχία εκπληρώνουν.

Οι ΗΠΑ αποτελούν το παράδειγμα μιας πρακτικής εφαρμογής της «αστικής» έννοιας της εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή μία κυριαρχία που βρίσκεται στην υπηρεσία του κεφαλαίου των χρηματιστικών μονοπωλίων. Το «εθνικό» δικαίωμα ωφελεί τις Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του «διεθνούς δικαίου». Το ίδιο δικαίωμα ίσχυε στις ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα.

Έχουν αλλάξει τα πράγματα με την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ο ευρωπαϊκός λόγος εντάσσει, μέσω της υποταγής, την εθνική κυριαρχία στο "ευρωπαϊκό δίκαιο", κάτι που εκφράζεται μέσα από τις αποφάσεις των οργάνων των Βρυξελλών και της ΕΚΤ, σύμφωνα με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας. Η ελευθερία της επιλογής των ψηφοφόρων περιορίζεται από την υπερεθνική ύπαρξη που είναι σύμφωνη με τις επιταγές του νεο-φιλελευθερισμού. Όπως δήλωσε η Μέρκελ: «Αυτή η επιλογή πρέπει να είναι συμβατή με τις απαιτήσεις της αγοράς» πέρα από αυτή χάνει τη νομιμότητά της. Ωστόσο, σε αντίστιξη με αυτό το λόγο, η Γερμανία υποστηρίζει με πολιτικές πράξεις την εθνική της κυριαρχία και επιδιώκει να υποτάξει τους ευρωπαίους εταίρους της στις απαιτήσεις της. Η Γερμανία έχει χρησιμοποιήσει τον ευρωπαϊκό νεο-φιλελευθερισμό για να καθιερώσει την ηγεμονία της, ιδιαίτερα στη ζώνη του ευρώ. Η Μεγάλη Βρετανία - με την επιλογή του Brexit – επέλεξε με τη σειρά της να εφαρμόσει τα οφέλη της άσκησης της δικής της εθνικής κυριαρχίας.

Μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι ο «εθνικιστικός λόγος» και ο απεριόριστος θαυμασμός του για τις αρετές της εθνικής κυριαρχίας, όταν γίνεται κατανοητός με αυτό τον τρόπο (αστικο-καπιταλιστικής κυριαρχίας) χωρίς να αναφέρεται το ταξικό περιεχόμενο το οποίο εξυπηρετεί, υπήρξε πάντα αντικείμενο επιφυλάξεων, για να το θέσω ήπια, των ρευμάτων του αριστερού-lato sensu, δηλαδή, όλων εκείνων που επιθυμούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Ωστόσο, θα πρέπει να μειωθεί η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας μόνο με τους όρους του «αστικού εθνικισμού». Η υπεράσπιση αυτή ωστόσο είναι απαραίτητη για την εξυπηρέτηση άλλων κοινωνικών συμφερόντων πέραν αυτών του επικρατούντος καπιταλιστικού μπλοκ. Θα πρέπει, λοιπόν, να συνδέεται στενά με την στρατηγική εξόδου από τον καπιταλισμό και δέσμευσης προς τον μακρύ δρόμο προς τον σοσιαλισμό. 

Αποτελεί αναπόφευκτn προϋπόθεση της πιθανής προόδου προς την κατεύθυνση αυτή. Ο λόγος είναι ότι η πραγματική αιτία του παγκόσμιου φιλελευθερισμού δεν θα είναι παρά το προϊόν άνισης προόδου μιας χώρας σε βάρος μιας άλλης από τη μια στιγμή στην άλλη. Το παγκόσμιο σύστημα (και το Ευρωπαϊκό υποσύστημα) ουδέποτε έχει μεταμορφωθεί «από τα πάνω», μέσω των συλλογικών αποφάσεων της «διεθνούς κοινότητας» (ή της «ευρωπαϊκής»). Οι εξελίξεις των συστημάτων αυτών δεν υπήρξαν ποτέ παρά το αποτέλεσμα αλλαγών που συμβαίνουν στα κράτη που τα συνθέτουν και αφορούν την εξέλιξη των σχέσεων εξουσίας μεταξύ τους. Το πλαίσιο που ορίζεται από το κράτος («έθνος») παραμένει εκείνο στο οποίο ξεδιπλώνονται με αποφασιστικό τρόπο οι αγώνες που μεταμορφώνουν τον κόσμο.

Οι λαοί των περιφερειών του παγκόσμιου συστήματος, που είναι πολωτικό από τη φύση του, έχουν μακρά εμπειρία αυτού του θετικού εθνικισμού, δηλαδή του αντι-ιμπεριαλιστικού (που εκφράζει την άρνηση από την παγκόσμια τάξη) και δυνητικά αντι-καπιταλιστικού. Το λέω αυτό μόνο επειδή ενδεχομένως, ο εθνικισμός μπορεί επίσης να μεταφέρει την ψευδαίσθηση της οικοδόμησης ενός εθνικού καπιταλισμού που καταφέρνει να «καλύψει» τις εθνικές δομές των κυρίαρχων κέντρων. Ο εθνικισμός των λαών της περιφέρειας δεν είναι προοδευτικός παρά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι είναι αντι-ιμπεριαλιστικός, και στις μέρες μας, σε ρήξη με τον παγκοσμιοποιημένο νέο-φιλελευθερισμό. Σε αντίστιξη ένας «εθνικισμός» (τότε μόνο φαινομενικός) που ταιριάζει στον παγκοσμιοποιημένο νεο-φιλελευθερισμό, και ως εκ τούτου δεν επηρεάζει την υποδεέστερη θέση του έθνους στο σύστημα, γίνεται το όργανο των τοπικών κυρίαρχων τάξεων που είναι πρόθυμες να συμμετάσχουν στην εκμετάλλευση του λαού τους και ενδεχομένως θα αποτελέσουν τους περιφερειακούς εταίρους οι οποίοι και θα δράσουν ως ένας «υπο-ιμπεριαλισμός».

Σήμερα οι κινήσεις – έντονες ή περιορισμένες - που δίνουν τη δυνατότητα εξόδου από τον νεο-φιλελευθερισμό είναι αναγκαίες και δυνατές σε όλα τα μέρη του κόσμου, Βορρά και Νότου. Η κρίση του καπιταλισμού δημιούργησε ένα γόνιμο έδαφος για την ωρίμανση των επαναστατικών συνθηκών. Εκφράζω αυτή την αντικειμενική ύπαρξη, αναγκαία και δυνατή μέσα σε μια σύντομη φράση: «έξοδος από την κρίση του καπιταλισμού ή έξω από τον καπιταλισμό σε κρίση;» (Ο τίτλος ενός από τα τελευταία βιβλία μου). Η έξοδος από την κρίση δεν είναι δικό μας πρόβλημα αλλά των κυριαρχούντων καπιταλιστών. Εάν θα την ξεπεράσουν (που κατά τη γνώμη μου δεν ασχολούνται με τρόπους που θα τους το επιτρέψουν) ή όχι, δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Τι έχουμε να κερδίσουμε από το συνεταιρισμό με τους αντιπάλους μας από την αναβίωση του χρεοκοπημένου νεο-φιλελευθερισμού; Αυτή η κρίση αντίθετα δημιουργεί ευκαιρίες, μεγάλες ή λιγότερο μεγάλες, με την προϋπόθεση ότι τα κινήματα που αγωνίζονται υιοθετούν στρατηγικές που έχουν συγκεκριμένο στόχο. Η επιβεβαίωση της εθνικής κυριαρχίας στη συνέχεια επιβάλλεται για να ενεργοποιήσει αυτές τις έντονα άνισες πράξεις από τη μία χώρα στην άλλη, αλλά πάντα σε σύγκρουση με τη λογική του νεο-φιλελευθερισμού. Το λαϊκό κυρίαρχο εθνικό και δημοκρατικό έργο που προτείνεται από αυτό το άρθρο έχει σχεδιαστεί με αυτό το πνεύμα. Η έννοια της κυριαρχίας που αναφέρεται στο παρόν άρθρο δεν είναι εκείνη της αστικο-καπιταλιστικής κυριαρχίας αλλά διαφέρει και πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις της λαϊκής κυριαρχίας.

Το αμάλγαμα μεταξύ αυτών των δύο αντιφατικών εννοιών και ως εκ τούτου η ταχεία απόρριψη κάθε «εθνικισμού», χωρίς να προσδιορισθεί ο εθνικισμός με μεγαλύτερη ακρίβεια, καταστρέφει κάθε πιθανότητα εξόδου από τον νεο-φιλελευθερισμό. Δυστυχώς, στην Ευρώπη - και όχι μόνο - η σύγχρονη αριστερά ασχολείται με αγώνες που συχνά χρησιμοποιούν αυτό το αμάλγαμα.

Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας δεν σημαίνει απλά μία άλλη «πολυπολική παγκοσμιοποίηση» (σε αντίστιξη με το ήδη υπάρχον μοντέλο παγκοσμιοποίησης), που βασίζεται στην ιδέα ότι η διεθνής τάξη θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ κυρίαρχων εθνικών εταίρων, ίσων δικαιωμάτων, και να μην επιβάλλεται μονομερώς από την ισχυρή - ιμπεριαλιστική τριάδα, με ηγέτη τις Ηνωμένες Πολιτείες - όπως συμβαίνει στο νεο-φιλελευθερισμό.

Πρέπει επίσης να απαντήσουμε στο ερώτημα: ένα πολυπολικό κόσμο να κάνει τι; Επειδή μπορεί να θεωρηθεί ότι εξακολουθεί να διέπεται από τον ανταγωνισμό μεταξύ των συστημάτων που αποδέχονται τον νέο-φιλελευθερισμό ή, σε αντίθεση, ως ένα περιθώριο διαφυγής για τους λαούς που θέλουν να βγουν από τον νέο-φιλελευθερισμό. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να προσδιορισθεί η φύση του στόχου που επιδιώκεται με το προτεινόμενο πολυπολικό σύστημα.

Όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία, ένα εθνικό σχέδιο μπορεί να είναι υβριδικό, να έχει αντιφάσεις μεταξύ των τάσεων που αναπτύσσονται εντός του, κάποιες από αυτές να είναι υπέρ μιας καπιταλιστικής οικοδόμησης του έθνους και άλλες να έχουν άλλους στόχους οι οποίοι να διέπονται από προοδευτικό κοινωνικό περιεχόμενο. Το εθνικό έργο της Κίνας αποτελεί ένα καλό παράδειγμα, τα ημιεθνικά προγράμματα της Ινδίας και της Βραζιλίας ένα άλλο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε; 

Αν και η κατάρρευση του ευρωπαϊκού σχεδίου (και ειδικότερα του υποσυστήματος του ευρώ) βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη εδώ και χρόνια (βλ. Σαμίρ Αμίν, η κατάρρευση του σύγχρονου καπιταλισμού), το Brexit αποτελεί απόδειξη μίας μεγάλης διαμαρτυρίας. 

Το ευρωπαϊκό σχέδιο σχεδιάστηκε ήδη από την αρχή του, το 1957, ως το μέσο των καπιταλιστικών μονοπωλίων των εταίρων – ειδικότερα της Γαλλίας και της Γερμανίας - με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, για να εκτονώσει τον κίνδυνο σοσιαλιστικής ολίσθησης είτε αυτή θα ήταν ριζοσπαστικής είτε μετριοπαθούς μορφής. Η Συνθήκη της Ρώμης, η οποία διαφύλασσε την ιερότητα της ιδιωτικής περιουσίας, έθεσε εκτός νόμου οποιαδήποτε σοσιαλιστική φιλοδοξία, όπως ειπώθηκε την εποχή του Ζισκάρ ντ 'Εστέν.

Στη συνέχεια και σταδιακά αυτός ο χαρακτήρας ενισχύθηκε από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μία ολοκλήρωση μπετόν αρμέ, με τις συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας. Το ενορχηστρωμένο επιχείρημα της προπαγάνδας για την αποδοχή του σχεδίου ήταν ότι καταργήθηκε τελικά η εθνική κυριαρχία των κρατών της Ένωσης, αυτές οι κυριαρχίες (στην αστική/ ιμπεριαλιστική τους μορφή) που υπήρξαν η απαρχή των πρωτοφανών σφαγών των δύο παγκοσμίων πολέμων του εικοστού αιώνα.

Ως εκ τούτου, το έργο βρήκε θετική ανταπόκριση στις νεότερες γενιές, δημιουργώντας αυταπάτες για μία δημοκρατική και ειρηνιστική ευρωπαϊκή κυριαρχία, η οποία ανέλαβε την πρωτοκαθεδρία από τις πολεμικές εθνικές κυριαρχίες του παρελθόντος. Στην πραγματικότητα, η κυριαρχία των κρατών ποτέ δεν καταργήθηκε, αλλά κινητοποιήθηκε για να δεχθεί τον νεο-φιλελευθερισμό, έγινε το απαραίτητο πλαίσιο για τη διασφάλιση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής διαχείρισης των χρηματιστικών μονοπωλίων. 

Το ευρωπαϊκό σχέδιο βασίζεται στην απόλυτη άρνηση της δημοκρατίας (κατανοητής ως άσκησης επιλογής μεταξύ εναλλακτικών κοινωνικών προγραμμάτων) που εκτείνεται πολύ πιο πέρα από το «έλλειμμα δημοκρατίας» που προκαλείται από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Έχει δώσει επανειλημμένες αποδείξεις και έχει de facto εκμηδενίσει την αξιοπιστία των εκλογών τα αποτελέσματα των οποίων δεν είναι νόμιμα παρά μόνο εφόσον συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του νεο-φιλελευθερισμού.

Η Γερμανία είχε τη δυνατότητα, στο πλαίσιο αυτού του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, να διεκδικήσει την ηγεμονία. Με αυτό τον τρόπο, η γερμανική κυριαρχία (αστική / καπιταλιστική) δημιουργήθηκε ως το υποκατάστατο μιας ανύπαρκτης ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Οι ευρωπαίοι εταίροι καλούνται να ευθυγραμμιστούν με τις απαιτήσεις αυτής της κυριαρχίας που είναι ανώτερη των άλλων. 

Η Ευρώπη έχει γίνει γερμανική Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη όπου το Βερολίνο διαχειρίζεται το νόμισμα σε όφελος των γερμανικών Konzern. Σημαντικοί πολιτικοί όπως είναι ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, επιδίδονται σε μόνιμους εκβιασμούς και απειλούν τους Ευρωπαίους εταίρους για «έξοδο της Γερμανίας» (Gexit) σε περίπτωση που τεθεί υπό αμφισβήτηση η ηγεμονία του Βερολίνου.

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε προκύπτει από τα γεγονότα: το γερμανικό μοντέλο δηλητηριάζει την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Ο νεο-φιλελευθερισμός είναι η πηγή της επίμονης στασιμότητας της ηπείρου, σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας. 

Ο νεο-φιλελευθερισμός είναι ένα παράλογο σύστημα όσον αφορά την προοπτική της προστασίας των συμφερόντων των λαϊκών πλειοψηφιών όλων των χωρών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, όπως και στην προοπτική της μακροπρόθεσμης υπεράσπισης των οικολογικών συνθηκών αναπαραγωγής της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Επιπλέον, ο νεο-φιλελευθερισμός οδηγεί σε ατελείωτη επιδείνωση της ανισότητας μεταξύ των εταίρων, είναι η αιτία των εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας και των αντίστοιχων ελλειμμάτων των άλλων. Αλλά ο νεο-φιλελευθερισμός αποτελεί μια απόλυτα λογική επιλογή για τα οικονομικά μονοπώλια που εξασφαλίζουν, κατ’αυτό τον τρόπο, τη συνεχή ανάπτυξη των εισοδημάτων τους. 

Το σύστημα αυτό δεν είναι βιώσιμο. Όχι επειδή αντιμετωπίζει την αυξανόμενη αντίσταση των θυμάτων του (αναποτελεσματική έως σήμερα), αλλά λόγω της δικής του εσωτερικής αντίφασης: η αύξηση των προσόδων των μονοπωλίων επιβάλλει τη στασιμότητα και τη διαρκή επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των εύθραυστων εταίρων (Ελλάδα και άλλοι).

Ο καπετάνιος, ο οποίος είναι στο τιμόνι οδηγεί το ευρωπαϊκό πλοίο κατευθείαν σε υφάλους. Οι επιβάτες εκλιπαρούν να αλλάξει πορεία, φευ, χωρίς αποτέλεσμα. Ο καπετάνιος, που προστατεύεται από μία ομάδα πραιτοριανών (Βρυξέλλες, ΕΚΤ) παραμένει άτρωτος. Μένει μόνο να ρίξει τις βάρκες στη θάλασσα. Είναι σίγουρα επικίνδυνο, αλλά είναι λιγότερο επικίνδυνο από ό, τι το ναυάγιο που διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Η παραπάνω εικόνα βοηθά στο να κατανοήσουμε τη φύση των δύο επιλογών, μεταξύ των οποίων οι επικριτές του ευρωπαϊκού συστήματος διστάζουν να επιλέξουν. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να παραμείνουν στο σκάφος, να εξελίξουν το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα σε νέες κατευθύνσεις που να σέβονται τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας. Επιμένουν παρά τις επανειλημμένες αποτυχίες των αγώνων που αφορούν αυτή τη στρατηγική.

Άλλοι ζητούν να εγκαταλείψουν το πλοίο, όπως αποδεικνύεται από την επιλογή των Άγγλων. Να εγκαταλείψουν την Ευρώπη αλλά να κάνουν τι; Οι εκστρατείες ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης που υπηρετούν τον νεο-φιλελευθερισμό συμβάλλουν στην σύγχυση.

Το αμάλγαμα διατηρείται σε όλες τις πιθανές μορφές χρήσης της εθνικής κυριαρχίας, και παρουσιάζονται όλες ως δημαγωγικές, «λαϊκιστικές», μη ρεαλιστικές, σοβινιστικές, ξεπερασμένες από την ιστορία, αηδιαστικές.

Το κοινό σφυροκοπείται από τη ρητορική για την ασφάλεια και τη μετανάστευση, ενώ οι ευθύνες του νεο-φιλελευθερισμού όσον αφορά την επιδείνωση των συνθηκών των εργαζομένων δεν συζητούνται. Δυστυχώς ολόκληρα τμήματα της αριστεράς έχουν μπει σε αυτό το χειραγωγημένο παιχνίδι.

Από την πλευρά μου, μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να περιμένουμε από το ευρωπαϊκό σχέδιο, το οποίο δεν μπορεί να μεταμορφωθεί εκ των έσω, πρέπει να αποδομηθεί για να ανοικοδομηθεί αργότερα σε άλλες βάσεις. Λόγω του ότι αρνούνται να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, πολλά από τα κινήματα που βρίσκονται σε σύγκρουση με το νεο-φιλελευθερισμό διστάζουν όσον αφορά τους στρατηγικούς στόχους των αγώνων τους: να εγκαταλείψουν ή να παραμείνουν στην Ευρώπη (ή το ευρώ); 

Υπό τις συνθήκες αυτές, τα επιχειρήματα που προβάλλονται από τη μία ή την άλλη πλευρά είναι πολύ διαφορετικά, συχνά για ασήμαντα θέματα, μερικές φορές για λάθος θέματα ενορχηστρωμένα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ασφάλεια, μετανάστες), και δεν αφορούν πραγματικά προβλήματα. Η έξοδος από το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, σπάνια χρησιμοποιείται. Παρ 'όλα αυτά, η αυξητική τάση που εκφράζεται με την απόρριψη της Ευρώπης (όπως συνέβηκε με το Brexit) αντικατοπτρίζει τη διαγραφή των ψευδαισθήσεων όσον αφορά το ενδεχόμενο μεταρρύθμισης της ΕΕ.

Παρ 'όλα αυτά η σύγχυση φοβίζει. Η Μεγάλη Βρετανία σίγουρα δεν προορίζεται να εφαρμόσει την κυριαρχία της και να συμμετάσχει με έναν τρόπο που να αποκλίνει από τον νεο-φιλελευθερισμό. Αντιθέτως, το Λονδίνο επιθυμεί μεγαλύτερο άνοιγμα προς την πλευρά των ΗΠΑ (η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι τόσο απρόθυμη όσο ορισμένοι Ευρωπαίοι όσον αφορά τη διατλαντική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου), προς τις χώρες της Κοινοπολιτείας και των αναδυόμενων χωρών του Νότου, αντικαθιστώντας έτσι την προτεραιότητα προς την Ευρώπη με την προτεραιότητα προς τις άλλες χώρες. Τίποτα άλλο και σίγουρα όχι ένα καλύτερο κοινωνικό πρόγραμμα. Για τους Βρετανούς, η γερμανική ηγεμονία είναι λιγότερη αποδεκτή από ό, τι φαίνεται να είναι για άλλους όπως η Γαλλία και η Ιταλία. 

Οι Ευρωπαίοι φασίστες διακηρύσσουν την εχθρότητά τους προς την Ευρώπη και το ευρώ. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η αντίληψή τους για την κυριαρχία είναι αυτή της καπιταλιστικής αστικής τάξης, το έργο τους είναι η επικράτηση της εθνικής ανταγωνιστικότητας στο σύστημα του νεο-φιλελευθερισμού μέσω αποτροπιαστικών εκστρατειών κατά των μεταναστών. Οι φασίστες δεν τάσσονται ποτέ υπέρ της δημοκρατίας, ούτε υπέρ των εκλογών (εκτός εάν είναι για λόγους οπορτουνισμού) πόσω δε μάλλον υπέρ μίας πιο προηγμένης δημοκρατίας. 

Αντιμέτωπη με την πρόκληση, η άρχουσα τάξη δεν θα διστάσει: προτιμά τη φασιστική έξοδο από την κρίση. Το απέδειξε στην Ουκρανία. Το σκιάχτρο της απόρριψης της Ευρώπης από τους φασίστες παραλύει τους αγώνες ενάντια στον νεο-φιλελευθερισμό. 

Το επιχείρημα που επικαλείται συχνά είναι: πώς μπορούμε να κάνουμε κοινό μέτωπο κατά της Ευρώπης με τους φασίστες; Αυτού του τύπου η σύγχυση ξεχνά ότι η επιτυχία των φασιστών είναι ακριβώς το προϊόν της ατολμίας της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αν η αριστερά τολμούσε να υπερασπιστεί την κυριαρχία, ειδικά το λαϊκό και δημοκρατικό περιεχόμενό της, σε συνδυασμό με την καταγγελία της δημαγωγικής κυριαρχίας και των φασιστικών ψεμάτων, θα κέρδιζε τις φωνές που σήμερα πάνε στην άκρα δεξιά. 

Η υπεράσπιση της ψευδαίσθησης μιας πιθανής μεταρρύθμισης της Ευρώπης δεν εμποδίζει την κατάρρευση. Το ευρωπαϊκό σχέδιο τότε θα ξετυλιχθεί σε όφελος της επανεμφάνισης αυτού του οποίου, δυστυχώς, μοιάζει πολύ με την Ευρώπη της δεκαετίας του 1930 και του 1940: μια γερμανική Ευρώπη με τη Βρετανία και τη Ρωσία έξω από αυτή, τη Γαλλία να ταλαντεύεται μεταξύ Βισύ (σήμερα υπαρκτή κατάσταση) ή Ντε Γκωλ (ακόμα αόρατη κατάσταση), την Ισπανία και την Ιταλία που πλέουν στον απόηχο του Λονδίνου ή του Βερολίνου κλπ ...

Η εθνική κυριαρχία στην υπηρεσία των λαών

Η εθνική κυριαρχία είναι το απαραίτητο εργαλείο της κοινωνικής προόδου και της προόδου του εκδημοκρατισμού, τόσο στο Βορρά όσο και στο Νότο του πλανήτη. Η πρόοδος αυτή επιβάλλεται από τη λογική που βρίσκεται πέρα από τον καπιταλισμό στα πλαίσια μιας ευνοϊκής προοπτικής για την ανάδειξη ενός πολυκεντρικού κόσμου και της εδραίωσης του διεθνισμού των λαών.
Στις χώρες του Νότου το κυρίαρχο εθνικό σχέδιο πρέπει να «σταθεί στα δύο του πόδια»:

(Ι) Την ενασχόληση με την κατασκευή ενός αυτοκεντρικού και ολοκληρωμένου βιομηχανικού συστήματος στο οποίο οι διάφοροι κλάδοι παραγωγής γίνονται οι προμηθευτές και οι παραγωγοί ο ένας του άλλου. Ο νέο-φιλελευθερισμός δεν επιτρέπει αυτή την κατασκευή. Σχεδιάζει την «ανταγωνιστικότητα», όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από την κάθε βιομηχανική μονάδα.

Η εφαρμογή της αρχής αυτής δίνει προτεραιότητα στις εξαγωγές και περιορίζει το καθεστώς που είχαν οι βιομηχανίες των χωρών του Νότου ως υπεργολάβων που ελέγχονται από τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών κέντρων, τα οποία ιδιοποιούνται μεγάλο μέρος της αξίας που δημιουργείται σε αυτές και η οποία μετατρέπεται σε ιμπεριαλιστική μονοπωλιακή πρόσοδο. Σε αντίστιξη, η κατασκευή ενός βιομηχανικού συστήματος απαιτεί κρατικό προγραμματισμό και εθνική νομισματική κυριαρχία, φορολογικό σύστημα και εξωτερικό εμπόριο.

(II) Συμμετοχή σε ένα πρωτότυπο τρόπο ενημέρωσης /μετασχηματισμού των αγροτών, με βάση την αρχή ότι η γεωργική γη αποτελεί εθνική περιουσία, εξασφάλιση πρόσβασης στη γη και στα μέσα αξιοποίησης της από όλες τις αγροτικές οικογένειες. Τα έργα πρέπει να σχεδιάζονται σε αυτή τη βάση για την ανάπτυξη της παραγωγής ανά οικογένεια / στρέμμα, και με τη δημιουργία των κατάλληλων βιομηχανιών. Ο στόχος αυτής της στρατηγικής είναι να διασφαλιστεί η επισιτιστική κυριαρχία του έθνους και να ελεγχθούν οι μεταναστευτικές ροές από την ύπαιθρο στις πόλεις καθώς και να ρυθμιστεί η απασχόληση στις πόλεις.

Η πρόοδος σε κάθε ένα από αυτούς τους δύο τομείς αποτελεί τον κύριο στόχο των κρατικών πολιτικών που εγγυώνται την σύμπραξη των πλατιών λαϊκών συμμαχιών «εργατών και αγροτών». Θα δημιουργηθεί, λοιπόν, το κατάλληλο έδαφος για την εξέλιξη της συμμετοχικής δημοκρατίας. 

Στις χώρες του Βορά, η λαϊκή κυριαρχία πρέπει επίσης να σπάσει το νέο-φιλελευθερισμό, υπονοώντας εδώ την εφαρμογή τολμηρών πολιτικών που θα φθάνουν μέχρι την εθνικοποίηση των μονοπωλίων και των μέσων για την έναρξη της κοινωνικοποίησης της διαχείρισής τους. Αυτό σημαίνει, προφανώς, εθνικό έλεγχο της διαχείρισης του νομίσματος, της πίστωσης, της φορολογίας και του εξωτερικού εμπορίου.

Το υπάρχον ιμπεριαλιστικό σύστημα εφαρμόζει ένα μεγάλο εύρος διαφοροποιημένων τρόπων, με τους οποίους εξουσιάζει και εκμεταλλεύεται τα έθνη που βρίσκονται στην περιφέρεια του παγκόσμιου συστήματος. Στις προηγμένες χώρες του Νότου υπάρχει εκβιομηχάνιση των τμημάτων του αποκεντρωμένου παγκοσμιοποιημένου συστήματος που ελέγχονται από το χρηματιστικό κεφάλαιο της ιμπεριαλιστικής τριάδας (ΗΠΑ, Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, Ιαπωνία), ενώ ταυτόχρονα είναι υποβαθμισμένες σε καθεστώς υπεργολάβων όπου το μεγαλύτερο μέρος της αξίας που παράγεται στις εξαρτημένες τοπικές οικονομίες μετατρέπεται σε πρόσοδο των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων. 

Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες του Νότου, ο τρόπος εκμετάλλευσης λαμβάνει τη μορφή βάναυσης λεηλασίας των φυσικών πόρων (πετρέλαιο, μεταλλεύματα, γεωργική γη, νερό και ηλιακή ενέργεια), αφενός, και αφετέρου την εφαρμογή οικονομικών επιδρομών που έχουν ως σκοπό την καταλήστευση των εθνικών αποταμιεύσεων. Η προτεραιότητα που δίνεται αφορά την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και αυτό αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν αυτές οι επιδρομές. 

Το διαρθρωτικό έλλειμμα των δημόσιων οικονομικών στις χώρες αυτές δίνει τη δυνατότητα στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια να τοποθετήσουν επικερδώς τα οικονομικά πλεονάσματά τους τα οποία δημιουργήθηκαν από την κρίση του παγκοσμιοποιημένου ιμπεριαλιστικού και χρηματιστηριακού συστήματος αναγκάζοντας τις αναπτυσσόμενες χώρες να χρεωθούν με λεόντιους όρους. Η οικονομική επιδρομή ασκεί τις καταστροφικές επιπτώσεις της και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. 

Η συνεχιζόμενη αύξηση του όγκου του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει διερευνηθεί και υποστηριχθεί από το εθνικό και διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο δίνοντας τη δυνατότητα γόνιμης επένδυσης των πλεονασμάτων. Η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους προς όφελος του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα μειώνει τα εισοδήματα των εργαζομένων και αυξάνει τις προσόδους των μονοπωλίων. 

Τροφοδοτεί λοιπόν τη συνεχιζόμενη αύξηση της ανισότητας στην κατανομή εισοδήματος και πλούτου. Η επίσημη δικαιολογία των πολιτικών για τη μείωση του χρέους είναι εντελώς λάθος: ο στόχος τους είναι στην πραγματικότητα η αύξηση παρά η μείωση του χρέους.

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση συνεχίζει τη μαζική επίθεση εναντίον των αγροτών στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. 

Η αποδοχή αυτού του σημαντικού συστατικού της παγκοσμιοποίησης οδηγεί σε τεράστια φτώχεια εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε τρεις ηπείρους. Τερματίζεται έτσι κάθε προσπάθεια των κοινωνιών μας να επιτύχουν στην παγκόσμια κοινωνία των εθνών. Η σύγχρονη καπιταλιστική γεωργία, εκπροσωπούμενη από την τόσο πλούσια οικογενειακή γεωργία ή / και από τις επιχειρήσεις μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, προσπαθεί να επιτεθεί μαζικά στην παγκόσμια παραγωγή των αγροτών. Η καπιταλιστική γεωργία διέπεται από την αρχή της απόδοσης του κεφαλαίου, και εντοπίζεται στη Βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη, στο νότιο τμήμα της Λατινικής Αμερικής και της Αυστραλίας, απασχολεί μόνο μερικές δεκάδες εκατομμύρια αγρότες και έχει την υψηλότερη παραγωγικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ τα συστήματα της αγροτικής καλλιέργειας εξακολουθούν να καταλαμβάνουν σχεδόν το μισό της ανθρωπότητας - τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι. 

Τι θα συνέβαινε αν «η γεωργία και η διατροφική παραγωγή» είχαν την ίδια μεταχείριση όπως οποιαδήποτε άλλη μορφή καπιταλιστικής παραγωγής, υποκείμενες στους κανόνες του ανταγωνισμού μίας πλήρους απελευθερωμένης αγοράς; Μήπως αυτές οι αρχές θα διευκολύνουν την επιτάχυνση της παραγωγής; Πράγματι, μπορεί κανείς να φανταστεί πενήντα εκατομμύρια νέες πρόσθετες καλλιέργειες, που παράγουν ό,τι τα τρία δισεκατομμύρια αγρότες μπορούν να προσφέρουν επιπλέον στην αγορά πέραν της δική τους (αδύναμης) διαβίωσης. 

Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία μιας τέτοιας εναλλακτικής λύσης απαιτούν σημαντικές μεταφορές ιδιοκτησίας της καλλιεργήσιμης γης σε νέους αγρότες (εδάφη που θα ληφθούν από αυτά που κατέχουν σήμερα οι αγροτικές επιχειρήσεις), πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου (για την αγορά εξοπλισμού) και πρόσβαση στις καταναλωτικές αγορές. Αυτοί οι αγρότες θα ανταγωνιστούν εύκολα τα δισεκατομμύρια των υφιστάμενων αγροτών. Και τι θα τους συμβεί; 

Δισεκατομμύρια μη ανταγωνιστικών παραγωγών θα πρέπει να εξαλειφθούν σε ένα σύντομο ιστορικό χρονικό διάστημα μερικών δεκαετιών. Το κύριο επιχείρημα νομιμοποίησης της «ανταγωνιστικής» εναλλακτικής λύσης είναι ότι αυτό το είδος της ανάπτυξης πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και συνέβαλε στη διαμόρφωση των πλούσιων βιομηχανικών και αστικών κοινωνιών που έγιναν μετά μεταβιομηχανικές που ήταν σε θέση να τροφοδοτούν το έθνος αλλά και να εξάγουν το πλεόνασμα τροφίμων. 

Γιατί να μην επαναληφθεί αυτό το μοντέλο στις χώρες του τρίτου κόσμου σήμερα; Δεν γίνεται, γιατί το επιχείρημα αυτό αγνοεί δύο βασικούς παράγοντες που κάνουν την αναπαραγωγή του μοντέλου σήμερα αδύνατη για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Το πρώτο είναι ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο αναπτύχθηκε για ενάμιση αιώνα με εντατικές βιομηχανικές τεχνολογίες που απαιτούν ένα σημαντικό αριθμό εργαζομένων. Οι σύγχρονες τεχνολογίες βασίζονται πολύ λιγότερο στην εργασία. Και ως εκ τούτου, αν οι νεοφερμένοι του τρίτου κόσμου θέλουν να είναι ανταγωνιστικοί στις παγκόσμιες αγορές για τις εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων τους πρέπει να υιοθετήσουν αυτές τις τεχνολογίες. 

Το δεύτερο είναι ότι κατά τη διάρκεια της μακράς μετάβασης , η Ευρώπη μπορούσε μαζικά να στείλει ως μετανάστες τον πλεονάζοντα πληθυσμό στην Αμερική.

Μπορούμε να φανταστούμε άλλες εναλλακτικές λύσεις που να βασίζονται στην πρόσβαση στη γη για όλους τους αγρότες; Στο πλαίσιο αυτό υπονοείται ότι η αγροτική καλλιέργεια πρέπει να διατηρηθεί και να επιδίδεται ταυτόχρονα σε μια διαδικασία αλλαγής και συνεχούς τεχνολογικής και κοινωνικής προόδου. Και αυτά με ένα ρυθμό που θα επιτρέψει τη σταδιακή μεταφορά σε μη γεωργική απασχόληση. 

Ένας τέτοιος στρατηγικός στόχος περιλαμβάνει πολιτικές που προστατεύουν την αγροτική διατροφική παραγωγή από τον άνισο ανταγωνισμό της εθνικής εκσυγχρονισμένης γεωργίας και των διεθνών γεωργικών επιχειρήσεων. Αμφισβητεί τα μοντέλα της βιομηχανικής και αστικής ανάπτυξης - τα οποία βασίζονται στις εξαγωγές και στους χαμηλούς μισθούς (και τα οποία με τη σειρά τους συνεπάγοναι χαμηλές τιμές τροφίμων) και δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στην επέκταση της κοινωνικά ισορροπημένης εσωτερικής αγοράς. 

Επιπλέον, μια τέτοια στρατηγική θα διευκολύνει την ενσωμάτωση με όλες τις πολιτικές που διασφαλίζουν την εθνική διατροφική κυριαρχία, απαραίτητη προϋπόθεση για μια χώρα να είναι ενεργό μέλος της διεθνούς κοινότητας, ενισχύοντας έτσι τον βαθμό αυτονομίας της που είναι απαραίτητος καθώς και την ικανότητα να διαπραγμάτευσης της.

Συμπληρωματικά αναγνώσματα

Για λόγους συντομίας δεν έχω αναφέρει στο κείμενο αυτό μείζονα θέματα όπως είναι : η ανάδυση του καπιταλισμού των γενικευμένων μονοπωλίων, η νέα γενικευμένη προλεταριοποίηση, η στρατιωτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης και οι συγκρούσεις για την πρόσβαση σε φυσικούς πόρους, η οικονομική παγκοσμιοποίηση ως ο αδύναμος κρίκος του συστήματος, η ανασυγκρότηση της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών του Νότου, η στρατηγική των συνεχιζόμενων αγώνων, η απαίτηση για τον αντι ιμπεριαλιστικό διεθνισμό των λαών. Παραπέμπω τον αναγνώστη στο βιβλίο μου Η κατάρρευση του σύγχρονου καπιταλισμού και εφιστώ την προσοχή στις θεσμικές δομές που έχω προτείνει με σκοπό την εδραίωση του λαϊκού περιεχομένου στη μετάβαση της οικονομίας πέρα από τον καπιταλισμό (σελίδες 123-128 του βιβλίου). 

________________________

* O Σαμίρ Αμίν, γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931. Από το 1947 έως το 1957 σπούδασε στο Παρίσι και έγινε μέλος του γαλλικού ΚΚ, από το οποίο αργότερα αποστασιοποιήθηκε. Από το 1980 προΐσταται του Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου, που έχει έδρα το Ντακάρ, στη Σενεγάλη. Το βιβλίο του "Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα" ("L’accumulation a l’echelle mondiale", 1970), θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα νεομαρξιστικά βιβλία πολιτικής οικονομίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Άλλα σημαντικά βιβλία του είναι: "Les effets structurels de l’integration internationale des economies precapitalistes. Une etude theorique du mecanisme qui a engendre les eonomies dites sous-developpees" (διδακτορική διατριβή, 1957), "Le developpement inegal" (1973, αγγλ. έκδ. "Unequal Development: An Essay on the Social Formations of Peripheral Capitalism", 1976), "L’imperialisme et le developpement inegal", 1976, "Classe et nation dans l’histoire et la crise contemporaine", 1979, "L’economie arabe contemporaine", 1980, "Les enjeux strategiques en Mediterranee", 1991, "L’Empire du chaos" (1991, αγγλ. έκδ. "Empire of Chaos", 1992), κ.ά.

- Μετάφραση από τα Γαλλικά: Φωτεινή Μαστρογιάννη
- Επιμέλεια: Φωτούλα Ιωαννίδου - Τσιρώνη

- πηγή: mastroyanni.blogspot.gr

ΟΑΕΔ: Αυξήθηκε ο αριθμός των ανέργων τον Ιούνιο

Σε 827.133 άτομα ανήλθε το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων, με κριτήριο την αναζήτηση εργασίας (αναζητούντες εργασία), για τον Ιούνιο 2016, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία εγγεγραμμένης ανεργίας του ΟΑΕΔ....

Οι εγγεγραμμένοι άνεργοι (αναζητούντες και μη αναζητούντες εργασία) φτάνουν τα 950.025 άτομα, τον Ιούνιο 2016, έναντι 939.562, τον Μάιο 2016 όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία εγγεγραμμένης ανεργίας του ΟΑΕΔ.

Αναλυτικά, σε 827.133 άτομα ανήλθε το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων, με κριτήριο την αναζήτηση εργασίας (αναζητούντες εργασία), για τον Ιούνιο 2016, όπως προκύπτει από τα εν λόγω στατιστικά στοιχεία. Από αυτά, 437.751 (ποσοστό 52,92%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 389.382 (ποσοστό 47,08%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών. Οι άνδρες ανέρχονται σε 310.141 (ποσοστό 37,50%) και οι γυναίκες ανέρχονται σε 516.992 (ποσοστό 62,50%).

Το σύνολο των εγγεγραμμένων λοιπών, μη αναζητούντων εργασία, για το μήνα Ιούνιο 2016, ανήλθε σε 122.892 άτομα. Από αυτά, 58.950 (ποσοστό 47,97%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 63.942 (ποσοστό 52,03%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών. Οι άνδρες ανέρχονται σε 44.520 (ποσοστό 36,23%) και οι γυναίκες σε 78.372 (ποσοστό 63,77%).

Το σύνολο των επιδοτούμενων ανέργων, για τον Ιούνιο 2016 (αφορά τον αριθμό των δικαιούχων που πληρώθηκαν εντός του αντίστοιχου μήνα) ανέρχεται σε 88.336 άτομα, από τα οποία οι 82.649 (ποσοστό 93,56%) είναι κοινοί και λοιπές κατηγορίες επιδοτουμένων και οι 5.687 (ποσοστό 6,44%) είναι εποχικοί τουριστικών επαγγελμάτων. Οι άνδρες ανέρχονται σε 43.125 (ποσοστό 48,82%) και οι γυναίκες σε 45.211 (ποσοστό 51,18%). Από το σύνολο των επιδοτουμένων ανέργων, 75.998 (ποσοστό 86,03%) είναι κοινοί, 4.308 (ποσοστό 4,88%) είναι οικοδόμοι, 5.687 (ποσοστό 6,44%) είναι εποχικοί τουριστικών επαγγελμάτων, 1.612 (ποσοστό 1,82%) είναι εποχικοί λοιποί (αγροτικά), 703 (ποσοστό 0,80%) είναι εκπαιδευτικοί, και 28 (ποσοστό 0,03%) είναι λοιποί.

Από τον Αύγουστο ο ''τσουχτερός'' ΕΝΦΙΑ για σταύλους, αποθήκες και χωράφια!

Ξεκινάει από τον Αύγουστο η καταβολή του ΕΝΦΙΑ ο οποίος, από τις δοκιμαστικές εκκαθαρίσεις που γίνονται, προκύπτει σημαντικά αυξημένος για χιλιάδες φορολογούμενους αγρότες, λόγω του ότι συμπεριλαμβάνονται τα αγροτεμάχια και οι βοσκότοποι για πρώτη φορά στον υπολογισμό του συμπληρωματικού φόρου ακινήτων...

 

Δεν ισχύει πλέον η έκπτωση 20% στον ΕΝΦΙΑ του 2016 για κενά μη ηλεκτροδοτούμενα κτίσματα, συμπεριλαμβανομένων των στάβλων και κτισμάτων για αποθήκευση.

Σύμφωνα με το βασικό σενάριο πάνω στο οποίο τρέχει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων είναι ο φόρος να εκκαθαριστεί έως και την Κυριακή 31 Ιουλίου και να προκύψουν τελικά πέντε δόσεις, από Αύγουστο έως και Δεκέμβριο.

Κατά τα άλλα, σύμφωνα με το agronews.gr, ο φόρος θα είναι φουσκωμένος για περίπου 600.000 ιδιοκτήτες, οι οποίοι θα πέσουν θύματα των εξής αλλαγών στον υπολογισμό του:

• Μείωση του αφορολόγητου ορίου του συμπληρωματικού φόρου από τις 300.000 στις 200.000 ευρώ
• Συνυπολογισμός, όπως αναφέρθηκε, της αξίας των αγροτεμαχίων στον συμπληρωματικό φόρο Κατάργηση της έκπτωσης 20% για τα κενά μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα
• Αύξηση των συντελεστών υπολογισμού του φόρου για τα οικόπεδα έως και 25%.

Να σημειωθεί ότι φέτος δεν υπάρξει καμία αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των έκτακτων εισοδημάτων για την απαλλαγή από τον φόρο. Πιο συγκεκριμένα εισοδήματα όπως επιδόματα ανεργίας, το ΕΚΑΣ, αποζημιώσεις απόλυσης μετρούν κανονικά για το εισοδηματικό όριο των απαλλαγών και έτσι πολλοί χαμηλόμισθοι, άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι δεν έχουν απαλλαγή από τον φόρο. Υπενθυμίζεται ότι χάνουν τις έκπτωση 50% όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 300 ευρώ από τόκους, ενώ χάνουν την πλήρη απαλλαγή και όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα από τόκους άνω των 600 ευρώ.

Για παράδειγμα φορολογούμενος που διαθέτει μία μονοκατοικία αντικειμενικής αξίας 170.000 ευρώ, μία εξοχική κατοικία αντικειμενικής αξίας 70.000 ευρώ και δύο αγροτεμάχια σε παραλιακή ζώνη συνολικής αντικειμενικής αξίας 80.000 ευρώ. Η συνολική αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας του ανέρχεται σε 320.000 ευρώ και φέτος θα πληρώσει συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ 185 ευρώ, ενώ το 2015 είχε πληρώσει 20 ευρώ.

Χωρίς έκπτωση ΕΝΦΙΑ 20% σταύλοι, αποθήκες δίχως ρεύμα

Υπενθυμίζεται ότι ακυρώνεται η έκπτωση 20% στον ΕΝΦΙΑ του 2016 για κενά μη ηλεκτροδοτούμενα κτίσματα, συμπεριλαμβανομένων των στάβλων και κτισμάτων που χρησιμοποιούν οι αγρότες για αποθήκευση αγροτικών προϊόντων.

Πιο συγκεκριμένα, ο υπολογισμός του κύριου ΕΝ.Φ.Ι.Α. πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 4223/2013 (ΦΕΚ 287 Α') και του συμπληρωματικού με τις διατάξεις του άρθρου 5 του ίδιου νόμου.

Με την περ. η της παρ. 2 του κεφαλαίου Α του άρθρου 4 του ως άνω νόμου καθορίζεται μειωτικός συντελεστής ημιτελών κτισμάτων ίσος με 0,4 ο οποίος εφαρμόζεται σε ημιτελή κτίσματα, ανεξαρτήτως σταδίου κατασκευής, που:

α) δεν είχαν ποτέ ηλεκτροδοτηθεί και είναι κενά ή

β) ηλεκτροδοτούνται με εργοταξιακό ηλεκτρικό ρεύμα, δεν είχαν ποτέ άλλη παροχή ρεύματος πλην της εργοταξιακής και είναι κενά. Στην παρ.5 του άρθρου 3 του ν.4223/2013 (ΦΕΚ 287 Α'), όπως ισχύει, ορίζεται ότι, για το έτος 2014 και για το έτος 2015, ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. μειώνεται κατά 20% για τα δικαιώματα σε κύριους χώρους αποπερατωμένων κατοικιών, μονοκατοικιών, διαμερισμάτων και επαγγελματικών στεγών, όπως κατατάσσονται αυτοί σε κατηγορία κατά την παρ. 2 του άρθρου 32 του ν. 3842/2010 και αναφέρονται στις περιπτώσεις 3.1., 3.2., 4.2., 4.3. και 4.4. των παραγράφων 3 και 4 του ιδίου άρθρου, εφόσον ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα που είναι φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας και καθ' όλη τη διάρκεια του προηγούμενου έτους ήταν κενοί και μη ηλεκτροδοτούμενοι.

Ωστόσο με βάση τα νέα δεδομένα, η εκκαθάριση και η βεβαίωση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. του 2016 (περιουσιακή κατάσταση την 1.1.2016) η οποία θα γίνει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα λάβει υπόψη την ανωτέρω μείωση.

Προβληματισμός στο υπουργείο Οικονομικών

Μεγάλος προβληματισμός και ανησυχία επικρατεί στο υπουργείο Οικονομικών αναφορικά με τον υπολογισμό των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ καθώς φέτος έχει θεσπιστεί μια αλλαγή που μπορεί τελικά να αποδειχθεί βόμβα για την εκκαθάριση. Πρόκειται για τον υπολογισμό της αξίας των αγροτεμαχίων στον συμπληρωματικό φόρο.

Στο υπουργείο Οικονομικών θυμούνται τι έγινε το καλοκαίρι του 2014 όταν εκδόθηκαν για πρώτη φορά εκκαθαριστικά του φόρου και προέκυψαν τερατώδη ποσά φόρου για πολλούς φορολογούμενους οι οποίοι είχαν εντός οικισμού οικόπεδα σε αγροτικές περιοχές και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να υπάρξουν ανάλογα προβλήματα στη φετινή εκκαθάριση που θα μπορούσαν να βάλουν σε περιπέτειες υπηρεσίες και φορολογούμενους αλλά και την ηγεσία του υπουργείου για τη διόρθωση των ποσών.

Κλειδί για να κυλήσουν όλα ομαλά είναι η απόφαση που αναμένεται να εκδοθεί εντός των επόμενων ημερών ή και ωρών και θα αφορά τον τρόπο υπολογισμού της αξίας των αγροτεμαχίων η οποία και θα συνυπολογισθεί για τον συμπληρωματικό φόρο. Να σημειωθεί ότι η αξία των εκτός σχεδίου και οικισμού εκτάσεων υπολογίζεται μέσα από περίπλοκους υπολογισμούς βάση ειδικών αξιών αλλά και βάση των λεγόμενων συγκριτικών στοιχείων.  

Θεωρείται δεδομένο ότι θα επιλεγεί ένας αντικειμενικός τρόπος υπολογισμού της αξίας των αγροτεμαχίων, χωρίς όμως ακόμη να έχει ξεκαθαριστεί ποιος θα είναι αυτός. Αυτό που κάνουν αυτήν την περίοδο στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων είναι να τρέχουν πιλοτικές εκκαθαρίσεις του φόρου προκειμένου να δουν τα αποτελέσματα της εκκαθάρισης.

Σχέδιο για μία ''νέα Μεταπολίτευση'', οι προτάσεις του πρωθυπουργού για το Σύνταγμα

Στην ομιλία του, ο πρωθυπουργός θα δώσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθούν οι σχετικές με τη συνταγματική αναθεώρηση πρωτοβουλίες της κυβέρνησης...

 

Τις προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση θα παρουσιάσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απόψε στις 20:00  στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης στο Προαύλιο της Νότιας Πτέρυγας της Βουλής των Ελλήνων...

Λαϊκά δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των πολιτών, εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό σε περίπτωση που δεν καταφέρει να εκλεγεί από τη Βουλή και λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του Πρώτου Πολίτη της χώρας.

Αυτές είναι οι τρεις βασικές προτάσεις που θα ανακοινώσει σύμφωνα με πληροφορίες απόψε ο πρωθυπουργός από το βήμα της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί στις 8μ.μ. στο προαύλιο της Βουλής.

Μία εκδήλωση η οποία θα έχει έντονο τον χαρακτήρα έναρξης της συζήτησης και που είναι ενταγμένη σε έναν μεσομακροπρόθεσμο σχεδιασμό για τη Συνταγματική αναθεώρηση.

Ο κ. Τσίπρας θα ξεδιπλώσει το σχέδιό του για μία “νέα Μεταπολίτευση” που θα “οδηγήσει σε μία νέα Ελλάδα, την Ελλάδα του 2021′ και εξ” αυτού του λόγου όλο το Σαββατοκύριακο στο κυβερνητικό στρατόπεδο κυριάρχησε πυρετός προετοιμασιών.

Λελογισμένη αύξηση αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός θα εισηγηθεί μερική αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ειδικότερα, ο πρωθυπουργός θα προτείνει να μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγκαλεί το Συμβούλιο των αρχηγών, όπως επίσης και να έχει τη δυνατότητα -όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο- να παραπέμπει ένα νομοσχέδιο ενδεχομένως ακόμα και στην κρίση του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Η θέσπιση του τελευταίου συζητείται έντονα στο κυβερνητικό στρατόπεδο και η συμβολή του, όπως εξηγούν αρμόδιες πηγές, θα είναι να αποφαίνεται έγκαιρα για τον έλεγχος της Συνταγματικότητας για σημαντικά νομοσχέδια.

Απευθείας εκλογή του ΠτΔ από το λαό- υπό προϋποθέσεις

Απευθυνόμενος στο κομματικό του ακροατήριο που έχει διατυπώσει την κάθετη διαφωνία του με την απευθείας εκλογή του ΠτΔ από το λαό και επιχειρώντας να στριμώξει και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας θα ταχθεί υπέρ της απευθείας εκλογής του ανώτατου Πολιτειακού άρχοντα του τόπου από το λαό, σε περίπτωση που διενεργηθούν δύο ψηφοφορίες και αυτές αποβούν άκαρπες (δεν μπορέσει να συγκεντρώσει πλειοψηφία 2/3, ήτοι 200 βουλευτών).

Λαϊκά δημοψηφίσματα και δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση

Στο πλαίσιο της προσπάθειας που γίνεται να υπάρξει ισχυρό μεταρρυθμιστικό αποτύπωμα στο Σύνταγμα της νέας περιόδου ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την πρόταση οι πολίτες να διευκολύνονται στο να προκαλούν δημοψηφίσματα πανελλαδικά ή τοπικά (π.χ. με συλλογή υπογραφών ηλεκτρονικά) με στόχο «την προστασία των δημοκρατικών και κοινωνικών αγαθών».

Επιπλέον, έγκυρες πηγές αφήνουν ορθάνοικτο το ενδεχόμενο για κάποια άρθρα της Συνταγματικής αναθεώρησης να ζητηθεί η άποψη του λαού, πράγμα που σημαίνει πως τυχόν δημοψήφισμα θα έχει χαρακτήρα «ηθικό και συμβουλευτικό».

Οι υπόλοιπες αλλαγές:

• Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους
• η εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας
• η κατάργηση του άρθρου περί ευθύνης των υπουργών
• η αλλαγή στην άρση της ασυλίας των βουλευτών

Αντιθέτως, εκτός κυβερνητικού σχεδιασμού είναι προτάσεις που ακούστηκαν όλο αυτό το διάστημα όπως το όριο στην Κοινοβουλευτική θητεία, στην τετραετία διακυβέρνησης, στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων .

Ανοιχτός διάλογος με κόμματα και κοινωνία

Τέλος, βούληση της κυβέρνησης είναι στο διάλογο που θα ξεκινήσει και θα έχει κατάληξη την Άνοιξη του 2017 να «προκαλέσει» πολιτικούς, δικαστικούς, επιστήμονες, καλλιτέχνες, αλλά και εκπροσώπους σημαντικών φορέων αλλά και της Εκκλησίας να καταθέσουν τις δικές τους απόψεις ώστε το «φινάλε» της δημόσιας συζήτησης να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

ΛΑ.Ε: Οι επιδεικτικές φιέστες των Παυλόπουλου – Τσίπρα προκαλούν το κοινό αίσθημα

42 Χρόνια από την πτώση της Χούντας η χώρα και η Δημοκρατία χρειάζονται να απαλλαγούν από την Τρόϊκα, τα Μνημίνια, το μνημονιακό κατεστημένο, την φυλακή του ΕΥΡΩ και του Νεοφιλελευθερισμού της Ε.Ε.... 

 

Οι ανούσιες και επιδεικτικές επικοινωνιακές φιέστες τόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλου, στο Προεδρικό Μέγαρο όσο και του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, ο οποίος θέλει να χρησιμοποιήσει το προαύλιο της Βουλής ως χώρο κυβερνητικής κομματικής προπαγάνδας, προκαλούν βάναυσα το κοινό αίσθημα, σε μια ώρα που ο λαός τιμά τα 42 χρόνια την πτώση της αμερικανονατοϊκής χούντας, με τη δημοκρατία και το λαό να πνίγονται από την τρόικα, τη λιτότητα, το μνημονιακό κατεστημένο και το ξεπούλημα της χώρας.

Η φωτογραφία του κειμένου, με όλους τους συνένοχους μνημονιακούς πολιτικούς αρχηγούς γελαστούς και ευτυχισμένους σε μια ειδυλλιακά συναινετική ατμόσφαιρα, είναι πολύ χαρακτηριστική της υποκρισίας του κατεστημένου αλλά και της χονδροπετσιάς και αναισθησίας με την οποία αντιμετωπίζουν τη ληστεία της χώρας και τη φτωχοποίηση του λαού, για τα οποία είναι συνυπεύθυνοι.

Ο Δ. Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βρίσκει πάντα τρόπους να μας εκπλήσσει δυσάρεστα. Αγνοώντας τις μνημονιακές περιστάσεις και την υποκρισία του θεάματος παρευρέθη πανευτυχής στην προεδρική δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ποιας Δημοκρατίας αυτός ίσως ξέρει. Τις ευχαριστίες μας.

Τη δημοκρατία δεν μπορεί να την τιμούν όλοι όσοι και όσες στηρίζουν τη μνημονιακή ληστεία της χώρας, έχουν μετατρέψει από κοινού την Ελλάδα σε μνημονιακό και τροϊκανό προτεκτοράτο και έχουν ακυρώσει, σχεδόν, κάθε ίχνος δημοκρατικής λειτουργίας της Βουλής, ενώ επανειλημμένως έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια τις δεσμεύσεις τους και τη λαϊκή εντολή.
Η κυβερνητική και κομματική φιέστα του Αλ. Τσίπρα τη Δευτέρα στον προαύλιο χώρο της Βουλής προκαλεί διπλά τον ελληνικό λαό, αφού είναι ο ίδιος ο Τσίπρας που έχει κατακουρελιάσει το Σύνταγμα και τη δημοκρατία, ενώ πολλά απ' όσα προτείνει για τη Συνταγματική μεταρρύθμιση, αντί να ενισχύουν τη δημοκρατία, αλλάζουν το χαρακτήρα του πολιτεύματος και ουσιαστικά το μετατρέπουν σε μονοπρόσωπη Προεδρική εξουσία.

Σήμερα, όσο ποτέ, η χώρα και η δημοκρατία που λεηλατούνται και πνίγονται, χρειάζονται μια ανάσα που δεν μπορεί να είναι άλλη από την απαλλαγή τους από τη θηλιά της τρόικας, την ''μπότα'' των μνημονίων, την υποτέλεια και τη σκληρή ταξική πολιτική του μνημονιακού κατεστημένου και την φυλακή της ευρωζώνης, μαζί με τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της ΕΕ.

iskra.gr

Οικοδομή: Πάνω από 200.000 χαμένες θέσεις εργασίας σε μία δεκαετία!

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αγορά» και βάσει των στοιχείων από έρευνες της Στατιστικής, το Α' τρίμηνο του 2016 οι απασχολούμενοι στον κλάδο ήταν 146.400 άτομα έναντι 357.300 το αντίστοιχο διάστημα του 2006....

Απώλειες της τάξης του 90% στην οικοδομική δραστηριότητα, πάνω από 200.000 χαμένες θέσεις εργασίας, μείωση των αγοροπωλησιών κατά 75%, χιλιάδες λουκέτα σε οικοδομικές επιχειρήσεις και συναφή επαγγέλματα και επιστροφή των πωλήσεων τσιμένου στα επίπεδου της δεκαετίας του '60 είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός της κρίσης στην αγορά ακινήτων – οικοδομή.

Κρίση που ξεκίνησε ήδη από το 2007 και συμπληρώνει εφέτος μία δεκαετία.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αγορά» και βάσει των στοιχείων από έρευνες της Στατιστικής, το Α' τρίμηνο του 2016 οι απασχολούμενοι στον κλάδο ήταν 146.400 άτομα έναντι 357.300 το αντίστοιχο διάστημα του 2006.

Τα μηνύματα των κοινοβουλευτικών κομμάτων για την 42η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα

Με μηνύματα στα οποία αποτίουν φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και δίνοντας το δικό τους στίγμα, τίμησαν τα ελληνικά κόμματα την 42η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας...

 

 

Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ

«Σήμερα, 42 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ "για την 42η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας."

«Τιμούμε τους χιλιάδες ανθρώπους που πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις, που αγωνίστηκαν, φυλακιστήκαν, βασανίστηκαν, έχασαν τη ζωή τους. Η φλόγα της ιστορικής μνήμης οφείλει να παραμένει άσβεστη για όσους και όσες επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο της υπεράσπισης αξιών όπως η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική πρόοδος» συνεχίζει.

«Μια τέτοια επέτειος έχει νόημα μόνο εφόσον θυμόμαστε, τιμούμε και εμπνεόμαστε από το παράδειγμα εκείνων των ανθρώπων. Και ο καλύτερος τρόπος να τους τιμήσουμε, είναι η υπόσχεση ότι οι πολύτιμες αγωνιστικές παρακαταθήκες που άφησαν, κληροδοτούνται σε γενιές που εμπνέονται από τα ίδια ιδανικά» προστίθεται στην ανακοίνωση.

«Σήμερα, μπορεί η δημοκρατία στον τόπο μας να μην κινδυνεύει από τις ερπύστριες. Κινδυνεύει, όμως, να χάσει το σφρίγος της από την αποπολιτικοποίηση, την ιδιώτευση, την έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά. Αντίπαλός της είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, του ρατσισμού, του μίσους για τη διαφορετικότητα. Οι σημερινοί αγώνες του λαού οφείλουν να εμβαθύνουν τη δημοκρατία, να προασπίσουν τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η πάλη για ένα καλύτερο μέλλον δεν πρέπει να σταματά ποτέ» καταλήγει η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη 

«Το πέρασμα από την καταρρέουσα στρατιωτική δικτατορία σε μια Δημοκρατία - πρότυπο για την εποχή της, ήταν ένας πραγματικός άθλος. Χρειάστηκαν η πολιτική γενναιότητα, η αξιοπιστία και η σοβαρότητα ενός ηγέτη, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και ταυτόχρονα η πολιτική ωριμότητα ενός λαού για να επιτευχθεί ομαλά αυτή η μετάβαση», σημειώνει στο μήνυμά του για την 42η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσθέτει ότι τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά έχει ανάγκη και τώρα η Ελληνική Δημοκρατία: σοβαρότητα, αξιοπιστία, αλήθεια, ότι δεν συμβαίνει δυστυχώς σήμερα η ηγεσία της χώρας να κινείται πάνω από μικροκομματικές λογικές, καιροσκοπισμούς και λαϊκισμό και ότι η χώρα πρέπει να τελειώνει οριστικά με αυτές τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες εξουσίας.

Το μήνυμα της Φώφης Γεννηματά

 

Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, στο δικό της μήνυμα υπογραμμίζει ότι «42 χρόνια πριν, η ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατική ομαλότητα, στηρίχθηκε στην ενότητα του λαού και τη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων μακριά από διχασμούς και εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα. Αυτή την ομοψυχία και Εθνική Συνεννόηση, χρειαζόμαστε όσο ποτέ σήμερα».

Και συνεχίζει λέγοντας ότι «σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, μπορούμε να δουλέψουμε ενωμένοι, με σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς, για μια νέα μεταπολίτευση, για να βγάλουμε τον τόπο από τα αδιέξοδα και τα μνημόνια και να δώσουμε ξανά στις Ελληνίδες και τους Έλληνες προοπτική, ελπίδα και αξιοπρέπεια. Κανείς δεν μπορεί μόνος του».

Το μήνυμα του Κ.Κ.Ε.

 

«Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας, κάτω από την αναπτυσσόμενη πάλη και κατακραυγή του λαού, εξέφραζε το συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών, για να προληφθούν δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα, καθώς και για να αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του Κυπριακού» αναφέρει στη δική του ανακοίνωση για την 42η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ΚΚΕ.

Μεταξύ άλλων, σημειώνει, επίσης ότι οι τελευταίες εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία απέδειξαν ότι οι ανοιχτά δικτατορικές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας, δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Οι ενδοαστικές αντιθέσεις, σε συνδυασμό με τους διεθνείς ανταγωνισμούς, που οξύνονται στην περιοχή κι άλλους παράγοντες, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι ο λαός να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, με κριτήριο τις δικές του ανάγκες. Προστίθεται επίσης ότι το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην καταστολή της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος και από αυτήν τη σκοπιά διεκδικεί δικαιώματα και ελευθερίες, όσο είναι δυνατό αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, ότι αντιπαλεύει τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που δε μπορεί να διορθωθεί αλλά να ανατραπεί.

 Το ΠΟΤΑΜΙ

 

Το Ποτάμι τονίζει ότι το πρώτο καθήκον είναι να μην ξεχάσει κανείς όσους αγωνίστηκαν απέναντι στη Χούντα αλλά και ότι «η Χούντα έπεσε και λόγω μιας εθνικής καταστροφής που έχει αφήσει ανοιχτές πληγές. Να μην ξεχνάμε ότι τα σαράντα δύο χρόνια που πέρασαν από το 1974 είναι η ομαλότερη περίοδος που έζησαν οι Έλληνες. Δεν είναι μικρό πράγμα, δεν ήταν ποτέ αυτονόητο».

Και συνεχίζει: «Όπως δεν είναι αυτονόητη και η Δημοκρατία. Οι θεσμοί και ο κοινοβουλευτισμός είναι ισχυροί αλλά χρειάζεται συνεχή προσπάθεια για να μείνουν όρθιοι. Γιατί Δημοκρατία σημαίνει ουσιαστική κοινωνική ισότητα. Σημαίνει δουλειές για όλους. Σημαίνει ουσιαστική παιδεία, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Σημαίνει Δικαιοσύνη. Σημαίνει ασφάλεια. Έχουμε λοιπόν πολύ δρόμο μπροστά μας και πολλούς αγώνες για να ενισχύσουμε και να σταθεροποιήσουμε τη Δημοκρατία μας». 

 

Το μήνυμα του Βασίλη Λεβέντη

Για δημοκρατία στα χαρτιά και όχι στην πράξη έκανε λόγο σε δήλωσή του ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, υπογραμμίζοντας ότι ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο περιθώριο. Όπως είπε, επιστήμονες, εργαζόμενοι, άνεργοι, είναι όλοι στα κάγκελα και υπογράμμισε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νέων αναχωρεί στο εξωτερικό για να βρει δουλειά. «Αντιλαμβάνεστε ότι είναι μια Mεταπολίτευση υπό αμφισβήτηση» σημείωσε.

Είπε ότι η Βουλή στάθηκε ανώριμη να ψηφίσει την απλή αναλογική και πρόσθεσε ότι πολλοί ακόμη δεν πιστεύουν στην ισοτιμία της ψήφου και στις δημοκρατικές διαδικασίες, και κατέληξε λέγοντας ότι θα τιμωρηθούν από τον ελληνικό λαό όσοι δεν ψηφίσαν την απλή αναλογική. 

 

Το μήνυμα των ΑΝ.ΕΛ.
 

«Η 24η Ιουλίου του 1974 σήμανε το τέλος ενός σκοτεινού κεφαλαίου που άφηνε πίσω του δυστυχώς την ανεπούλωτη τραγωδία της Κύπρου και σηματοδότησε την αρχή ενός νέου κεφαλαίου με ελευθερία και πολλές προσδοκίες» σημειώνει μεταξύ άλλων στο μήνυμά της η εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Μανταλένα Παπαδοπούλου.

«Η 42η επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας βρίσκει τη χώρα μας σε μια κρίσιμη καμπή της Ιστορίας της. Το πελατειακό κράτος που δομήθηκε πάνω στις σάπιες ράγες του δικομματισμού και στιγματίστηκε από την αδιαφάνεια, τη διαφθορά και τη συγκάλυψη των σκανδάλων πνέει τα λοίσθια. Δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον», προσθέτει.

«Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας. Είναι η ώρα να ξαναστήσουμε το πολιτικό σκηνικό σε γερά θεμέλια και να αφήσουμε πίσω μας τις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν την πατρίδα μας στη χειρότερη κρίση των τελευταίων πενήντα χρόνων, την οποία βιώνει η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών», καταλήγει.

Νέα φονική έκρηξη στην πόλη Άνσμπαχ της Γερμανίας - Νεκρός ο δράστης (vid)

Η έκρηξη προκλήθηκε από εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετήσει σε τσάντα, ένας 27 χρονος Σύρος μετανάστης.... 

Ισχυρή έκρηξη σημειώθηκε στην γερμανική πόλη Άνσμπαχ κοντά στη Νυρεμβέργη. Σύμφωνα με τις αρχές ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του και 12 τραυματίστηκαν.

Η έκρηξη, σύμφωνα με το euronews, προκλήθηκε από εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετήσει σε τσάντα, ένας 27 χρονος Σύρος μετανάστης.

«Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή εάν ο δράστης θέλησε να αυτοκτονήσει ή εάν η πρόθεση του ήταν να σκοτώσει και άλλους. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να διαλευκάνουμε την υπόθεση και τα κίνητρα του δράστη» δήλωσε ο υπουργός εσωτερικών της Βαυαρίας.

Ο δράστης είχε αιτηθεί άσυλο πριν από δύο χρόνια όμως δεν είχε εγκριθεί. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν στη διάθεση τους οι αρχές, είχε αποπειραθεί δύο φορές στο παρελθόν να αυτοκτονήσει.

«Στην αρχή άκουσα ότι επρόκειτο για έκρηξη φιάλης αερίου. Μετά οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν και έλεγαν ότι εξερράγη μία μπακ πακ τσάντα. Κάποιος είχε αυτοκτονήσει,» δήλωσε ένας αυτόπτης μάρτυρας.

Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι τον είδαν να προσπαθεί να προσεγγίσει ένα συναυλιακό χώρο, όμως δεν είχε εισιτήριο και δεν του επετράπη η είσοδος.